Priester in krottenwijk van Lissabon over Portugals grote probleem: HOE MAAK JE ANALFABETEN UIJP VOOR DEMOCRATIE iehartl Nixon schaamt zich illeen maar voor zijn vloeken t-chef GAULLISME INSPIREERT FRANSEN NIET MEER oper/ BRUINE VLEKKEN )NING- OUW :hool VERVELD „Ik vrees dat het met Portugal dezelfde [kant uit [gaat, lals met het ïili van Qlende" i stellen of nog erger Geld Achterlijk Schuldig Blinde Miviaal Klok terug Schande MORGEN PRESIDENTSVERKIEZINGEN Tweede ronde Bijna rechts DOOR CORN. VERHOEVEN MfifN peilingen p ng n re l ngen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen -FN PEILINGEN pe|l|ngen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen DINGEN peilingen peilingen „peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peiling (jgen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen de Frans Maasgroep die™,,,, >a zich Hoofdzakelijk beziQh„ oederenvervoer ''9"0u(j| i afdelingen zoek) zi| een iet gebieo i/an international! Ibnge 9 'e auioo anisatie Ie Rotterdam ls r_,h, 91 binnen het bearijt ais meiS1" pondenten zal h,, veen,uid,a®c Kennis van de Dui.se taahn^J enkele van haar expeditie-»^, vo-opleiding die ziph ,n pit ItH tussen enige ervaring ais a gedaan gemeten de voorkeu, kantie-afspraken zal rekening mg naar de functie, waarvon, We van de directie gaarne ,n99 H Poelmanweg 24 PQB 5200 r nemersbedrtjf in de reqio »t en klein, maar ook utlli- lens pensionering van de tliënt vraagt is MTS Bouw- iannemersdiploma als ba last grote praktijkervaring einen van een bouwonder- e uitsluitend uit de praktijk Jld met goede cursussen ït wordt gevraagd, iseven- m Mits goede zelfstandig- ïggevende kwaliteiten en Ie instelling verzekerd zi|n 1 zal hij zich in de omgeving rijf moeten vestigen Bij het van woonruimte kan dan middeld iKEUZEBUREAU EINDHOVEN 1974 e basisschool uwing van het onderwgsen Pedagogisch Centrun Zee- Sogische Academie te Mid- rden gericht aan de sekrete- 1100-6188). die op verzoek n van woonruimte zal volle |(Van onze speciale slaggever in Lissabon) SSABON Pater Resi- drigues heeft weinig Hü is te druk met de lers in de krottenwijk nto een buurt waar kelderde Portugese re is uit schaamte nooit bui- liders heeft willen toe- Daarom praten we in dubbeldeksbus die hem z(jn werk brengt. i jonge priester met een Week gezicht, dat gesne- ■jkt uit hetzelfde hout als etische heiligenbeelden kerken van Lissabon. Beren het ene banJcge- 1 na het andere, bewaakt 1 agenten met gummiknup- len lange rijen wachtende Vn ervoor. De militaire heeft alle financiële sties stopgezet om te •omen dat rechtse ele- Iten hun geld veilig kun- I het speculeren kunnen Men mag alleen zijn i ophalen. „Dinheiro", pater Rodrigues bitter, eld, i.r verandert niets. Om blijft hier alles draai- k opeens komt er een stort- Jd van woorden lce alsof I sluis is opengezet. „Oké, fcn radicaal, ik sympathi- met mijn collega's uit die uit protest tegen .fascistische regime gewei- hebben als aalmoezenier t te nemen in het leger. als Ik de armen van F*® zie, denk ik bij me- t vrat schieten we in, we- I op met een dergelijk pro test? Iedereen zegt nu, dat de sleutel tot onze toekomst ligt bij de oplossing van het kolo niale probleem. Natuurlijk is dlat een gevoelig puint, en de huidige machthebbers doen er hun voordeel mee. Bijna al onze jongemannen moeten vier jaar dienstplicht vervul len in Afrika. Sommigen ko men nooit terug. Anderen zijn verminkt of lijden aan een tropische ziekte als ze terug komen. Materiaal genoeg om propaganda mee te maken te gen de verdreven regering". Pater Rodrigues wringt zich van machteloosheid in de han den tot zijn vingers kraken. „Oké. De koloniën weg. Van zelfsprekend. En daarna? Als u door Portugal reist, zult u hele dorpen zien, waar geen mannen te vinden zijn. Omdat ze vechten in Angola of Mo zambique? Gedeeltelijk. Maar gedeeltelijk ook omdat ze werken als gastarbeider in uw eigen land. Dinheiro. Geld". Pater Rodrigues in zijn sjo fele burgerpak heeft gelijk. Jongetjes van naar onze be grippen duidelijk leerplichtige leeftijd staan op de stoepen van de hotels hun enige taak is het open- en dichtdoen van de glazen deuren. Of ze bedienen je in de restaurants twaalf stuks voor twee gas ten totdat je je eerder een belangrijke patiënt in het zie kenhuis voelt dan iets anders, en totdat de maaltijd een pijn lijke operatie wordt. Ze zijn het symbool van het verziekte land. Op de rijkdom van. de heersende klasse na is de ar moede in Portugal verschrik kelijk. Wie beroepsmilitair kan worden, ma® blij zijn, want dan is hij tenminste zeker van een baan. Pater Rodrigues: „Daar zit een grote brok pro blematiek. Bijna de helft van de Portugese begroting gaat naar defensie. Kun je een der gelijk apparaat zo maar af schaffen als je de oorlog in Afrika opgeeft? Wat moeten de jongens dan?" Ook om andere redenen blijkt hij een hard hoofd te hebben in de volksdemocratie waarnaar Portugal de laatste dagen heeft toe gefeest. „Kom in Durante kijken", zegt hij emotioneel. „Daar ziet u het echte gezicht van Portugal. Veertig procent analfabeet, hoe denkt u mensen die niet lezen of schrijven kunnen, rijp te maken voor democratie? Ongeletterdheid is de meest hechte basis waarop een dicta tuur kan stoelen. Zo is het in Portugal eeuwenlang geweest, en ik vraag me af hoe dat op korte termijn moet veranderen ondanks alle sahone schijn. Portugal is het meest achter lijke land in Europa. Van die keiharde waarheid moeten we uitgaan. De rest is loos gebral van politici die een succesje ruiken, het spijt me voor me neer Soares, die zichzelf ai president van de nieuwe heil staat waant". Het thema laat pater Rodri gues op weg naar zijn berooi de kerkvolk niet los, „Ontzag lijk is de taak die Portugal We zwijgen een paar minu ten. De geladenheid van de man naast mij komt zo sterk over dat ik niets meer vragen durf. Dan begint pater Rodri gues opnieuw. „Ik ben pries ter. En u wilt van mij als priester natuurlijk weten of de kerk niet medeschuldig is aan dit alles. Mijn antwoord luidt volmondig „ja". De kerk is schuldig. Ik zal u zeggen wat ik voorzie. Ik vrees dat het met Portugal na de brood dronkenheid van de staats greep dezelfde kant uit zal gaan als met het Chili van Allende. Ik vrees dat het ka pitaal zal overwinnen zoals het in Chili overwonnen heeft. Wat voor heil kunnen we ver- wadht", barst hij opnieuw los. „We moeten nog met de eerste vingeroefeningen van de de mooratie beginnen en u weet hoe dat klinkt. Moeder, er ligt een kip in het water". Zijn vingers spelen het kinder deuntje op de armleuning van zijn stoel mee. „We zetten on ze eerste stappen op weg naar de vrijheid als een blinde die de straat met zijn wandelstok moet aftasten. Alle respect voor de idealisten die de kran ten vol schrijven, nu de cen suur is afgeschaft. Maar waar op kan Portugal eigenlijk te rugvallen? Precies 16 jaar de mocratie hebben we in heel onze geschiedenis gehad van 1010 tot 1926. In die tijd zijn er 20 staatsgrepen ge weest, hebben 44 regeringen de machit gehad, en zijn er twee presidenten vermoord. Ik weet er alles van. Mijn eigen grootvader is destijds bij de onlusten omgekomen". ongeman met ervaring in ds ranch of met interesse hief' at bij BATA DETAIL OK IE NEDERLAND de moge- i geplaatst te worden als aal Ginnekenstraat 28 te unktie zit gekoppeld de op- zelfstandig filiaalchef Vl' ng kunt u in het bedrijf bi"' tare tijd opklimmen tot dei' atie kunt u richten aan traat 28 Breda van de heer C de Witte 1600-3 49 84 Tan onze correspondent) WASHINGTON Ongeveer personen zeulden deze l 'n Washington met een ■mentaal boekwerk van i•1 300 bladzijden en rond hvard miljoen woorden, n volgens president Ri- Nixon bewijzen liggen B njn onschuld. Het boek is ^Rfederale staatsdrukkerij ™*%baar voor 12% dollar. ton's Watergate-witboek is K voor taalgeleerden die a. uitzoeken wat er in de Fate Bestaan heeft van de ■gezuiverde vloeken en gwe karakteriseringen van ^ptieke tegenstanders door R president. Juristen kunnen vermeien in het presiden- - inzicht in de strafrechte- 1 Praktijk: Nixon vertelt Dean op een zeker mo- HL u meme«i zeer moei- p te bewqzen is en althans voornaam punt de *~°P ti rond de chantage- W®fêen van Howard Hunt 1X01} z'ch in de perife- E,n rechtsobstructie te be- BT; SChoon Nbton daar ta H ^'«ede, voor het hn j e,xouus aanvoerde ■Ifterd werd geïnspi- ffionT" °7erwegingen van Ronale veiligheid". Een nïï wltboek n°g niet ïg n lijkt een verLE7* yviaiueit. Het zal bazuig wekken wan- tte v;'a?«ekomen °P hei de 250.000 woor- I lat m-e - ,gevol£trekking at Pedant Nixon op het basis van zijn eigen witboek niet kan worden beschuldigd van massaal wanbedrijf. De bewijzen daarvoor, als ze er nog zijn en niet zijn verma len in de papiersnippermachi nes of van geluidsbanden zijn afgewist, liggen elders. En president Nixon is niet van plan ze zonder hardnekkig verzet vrij te geven. Watergate-vervolger Leon Ja- worski heeft volgens het Witte Huis „meer dan voldoende materiaal" in handen en Ja- worski's eis van 64 geluids banden en documenten die vandaag, donderdag, door het Witte Huis moeten worden op geleverd wordt nu het on derwerp van een slepend juri disch gevecht voor de recht banken. Wat Jaworski's werkzaamhe den betreft, lijkt de klok nu teruggedraaid te zijn tot okto ber van het vorig jiaar, toen Archibald Cox de rechtsproce dure om de Watergate-bewij zen leek te gaan winnen. Het hooggerechtshof stond toen op het punt een beslissing te ne men over de vraag of het „privacy-privilege" van de president grondwettelijk kan worden gehanteerd wanneer dat privilege dient als dek mantel ter verhulling van cri minele activiteit- Nixon bood Cox toen het on aanvaardbare „compromis' aan dat Cox „terzake doende' afschriften zou krijgen en de hardhorige, stokoude senator John Stennis naar de geluids banden zou mogen luisteren om na te vaan of de afschrif ten volledig waren. Cox wei gerde dat en dat kostte zijn ontslag, de verdwijning van Eliott Richardson en William Ruokelshaus uit het ministerie van justitie waarin zij niet langer naar eer en geweten konden dienen en de natie een constitutionele crisis. Nixon's witboek en de bege leidende redevoering voor de televisie kunnen niet dienen- als het laatste hoofdstuk in de bewijsgaring met betrekking tot Watergate en and-er wan bedrijf. Het enige dat men uit het witboek van Nixon kan leren, is het schema van zijn persoonlijke verdediging. Er is niet alleen de vraag of Nixon rechtsobstructie heeft gepleegd op het enge thema van Water gate, maar er zijn bovendien tal van andere zaken, zoals het melk- en het kapitale ITT- schandaal, die Nixon niet zon der meer kan wegpraten, De president heeft een schan delijk belastingavontuur ach ter de ruig. Zijn vice-president, Spiro Agnew, verliet zijn functie in een geur van cor ruptie. Agnew*# opvolger als politieke baas van Baltimore County, Dale Anderson, werd woensdag tot vijf jaar gevan genisstraf veroordeeld op grond van corrupte praktijken, die daar blijkbaar endemisch zijn en waarvan de besmetting Agnew, vodgens zijn beschuit digers, tot in het Witte Huis hebben begeleid. Mannen die In de periferie van Nixon hebben gewerkt zijn veroordeeld of zullen nog terecht moeten staan. Maar het enige waarvoor Nixon zich nu lijkt te scha men, is de rauwe taal, die hij onder zijn vrienden hanteert en die uit zijn witboek is weggezuiverd. Kijk, hier wordt zijn uiterlijke vroom heid aangetast en dat schijnt minder aanvaardbaar voor president Nixon dan het feit dat „vijanden in het Congres en in de pers" een riool van criminaliteit in het Witte Huis hebben blootgelegd. Mijn handen zijn schoon, zo wil president Nixon het volk doen geloven; het enige dat men mij verwijten kan is dat ik mijn mond niet vaak ge noeg heb gespoeld met groe ne zeep. Harry Truman uitte zich graag in soldatentaal en kwam daar eerlijk voor uit- Toen Richard Nixon in 1960 slag leverde tegen John Kennedy om het Witte Huis, kwam Harry Tru man John Kennedy te hulp met verkiezingsrethoriek waarin hij de republikeinen bij voorkeur „verdomde repu blikeinen" noemde. Nixon, toen vice-president, verscheen verontwaardigd op de beeldbuis om te verklaren dat de taal van Truman schok kend moest zijn voor kleine, nette jongetjes, die ervan droomden ooit president van de Verenigde Staten te wor den. Truman ondergroef, aldus Nixon toen, de waardigheid en het morele kaliber van het presidentiële ambt. Gevraagd naar commentaar zei Truiman: „Nixon is een verdomde republikein en hij kan na-ar de duivel lopen". BERT VAN VELZEN Copyright De Stem/ Het Parool wachten van militairen en van opportunistische partijbonzen? Wat voor heil kunnen we ver wachten van Rome?" De bus is op de plaats van bestemming aangekomen. Een paar haveloze kinderen staan pater Rodrigues bij de halte op te wachten. Hij schudt mij ten afscheid bijna een minuut lang de hand alsof hij zich ergens voor te excuseren had. „Ik ben geen pessimist", zegt hij, „ik ben realist, en de rea liteit dat zijn de arme men sen van Portugal die hun va ders en zonen naar Nederland moeten sturen om het zout in de pap te verdienen. Ais u ergens over wilt schrijven, doe het dan daarover". (Van onze correspondent) PARIJS Vrijdagavond heb ben de twaalf kandidaten voor het Franse presidentschap een punt achter de vaak hartstoch telijke kiescampagne gezet. Za terdag is de traditionele dag van de zogenaamde godsvrede. Zondag bepalen 30 miljoen Fransen in de eerste ronde wel ke twee kandidaten over twee weken op 19 mei de eindstrijd zullen leveren. Van de twaalf kandidaten kan men driekwart bij voorbaat i afschrijven. De uiteindelijke krachtmeting in de eerste stembeurt gaat tussen Francois Mitterrand, kandidaat van de linkse eenheid van socialisten, communisten en linkse radica len enerzijds en Chaban-Del- mas, vertegenwoordiger van het Gaullisme en Gisoard d'Estaing, die de vertegen woordiger van een modern li beralisme is, anderzijds- De laatste opiniepeilingen kenden Mitterraiwi 44 van de stemmen toe, Giscard 31 CJhaban 17 Mitterrand is in de afgelopen weiken ge stadig vooruitgegaan, Giscard eveneens, Ch-aban is teruggelo pen. Deze laatste maakt naar alle waarschijnlijkheid ook geen kans, behoudens het wonder dat soms gebeurt, om in de tweede ronde tegen Mit terrand uit te komen De eindfase zal dan ook de zogenaamde bipolarisering be krachtigen: een strijd tussen de kandidaten van links en van rechts. De mogelijkheid dat Mitterrand in de eerste ronde meteen gekozen wordt doordat hij de volstrekte meerderheid van stemmen behaalt, is niet uitgesloten, maar wordt ook niet waarschijnlijk geacht In de tweede ronde zal hij in beginsel de stemmen krijgen die in de eerste stembeurt na-ar de linkse minderheids- kandidaten gegaan zijn: de „maoïstische,,, de „trotzkisti- sdh-e" en vermoedelijk ook die van d-e ecologievoorvechter Duimorat. Giscard zal in dat geval de stemmen kunnen aantrekken van ongeveer 73 van degenen die op 5 mei op Chaban stemmen (Mitter rand zou in de tweede ronde A Giscard d'Estaing. 0 Chaban-Delmas. volgens de peilingen 11 van de aanvankelijke Chabanstem- men veroveren) en van die rechtse of centrum-kandidaten, die al bij het begin geen en kele kans maakten. De peilin gen laat voorzien dat het „een dubbeltje op zijn kant" zal worden en dat Giscard 51 en Mitterrand 49 van de stemmen in de laatste ronde zal veroveren, waarmee Giscard veroveren, waarmee Giscard dus tot president (van die helft van Frankrijk) gekozen zal worden. Het klassieke Gaullisme dat na de dood van Pompidou uit eenviel en door Chaban ver tegenwoordigd werd, is niet meer in staat gebleken Frank rijk te begeesteren, hoewel Cha-ban's programma progres siever, socialer en „linkser" is dan dat van Giscard, die hij overigens steeds feller is gaan aanvallen. Chaban heeft daarmee een soort centrumpositie ingeno men (vermoedelijk tegen wil en dank) en geprobeerd het vacuüm op te vullen dat door het eveneens uiteenvallen van de middengroeperingen ont staan is. Uiteindelijk is nie mand in staat gebleken bij het einde van de kiescampagne duidelijk te zeggen op welke punten de economische en d-e internationale politiek van Chaban en Giscard verschillen. Interessant was dat tijdens de kiescampagne Mitterrand alles gedaan heeft om zich zo ge ruststellend mogelijk en bijna rechts voor te doen en Giscard bijna links en waar zij elkan der althans propagandistisch min of meer ontmoetten, stond Chaban, die daardoor (en door tal van andere motieven) „o- verbodig" leek. De bipolarisering valt ten gun ste van Giscard uit, Chaban ziet zich genoopt de stellingen van het centrum te verdedigen tegen waar dit uiteindelijk aan ten onder is gegaan- Mit terrand gaat ondanks de ver nieuwing, de dromen en de hoop van miljoenen die hij incarneert, gebukt onder de aanhang van de communisten, die velen schrik inboezemt, en verder onder zijn aanvecht baar economisch programma. Giscard torst zwaar aan de hypotheek van zijn elf jaar minister van financiën zijn en aan zijn conservatisme. Ande re subtielere maar niet onbe langrijke overwegingen spelen bovendien aan beide zijden een rol De uiteindelijke be slissing zal in de tweede kies- rond-e afhangen van enkele honderdduizenden stemmen, mogelijk die van de overzeese departementen en gebiedsde len. Alles wijst er dan ook op dat de bipolarisering, de schei ding van Frankrijk in twee kampen, het voornaamste ken merk van deze presidentsver kiezing zal zijn, ongeacht wel ke tendens de eindzege be haalt. De gevolgen daarvan kunnen uiteraard op menigerlei gebied 0 Mitterrand. zorgwekkend worden. Terwijl de invloedrijke conservatieve Figaro zich voor steun aan Gi scard uitsprak, name het even eens invloedrijke onafhanke lijke blad Le Monde voor het eerst zij het zonder diens naam te noemen stelling voor Mitterrand, die donder dag eveneens de openbare steun van Sicco Mansholt kreeg. Deze verklaarde geen vertrouwen te hebben in het programma van Giscard, maar diat van Mitterrand bevredi gend te vinden. „Ik ben ze ker", zo zei hij, „dat Mitter rand een andere allure aan Europa wil geven". En Mans- holt meende dat de kandidaat van de socialisten en commu nisten dit Europa van de on dernemers en het kapitaal in een socialer en menselijker Europa zou proberen om te zetten. Als Mitterrand president mocht worden, zou het als ge volg van het Gaullistische overwicht in het parlement tot een acute, latente of chroni sche politieke crisis kunnen komen; als Giscard daarente gen het Elysee betrekt, is de dreiging van sociaal-economi sche woelingen als gevolg van de rol van de linkse vakbon den allerminst denkbeeldig. Maar wie ook uiteindelijk de overwinning behaalt, ze lijkt ten koste te gaan van het klassieke Gaullisme en het traditionele centrum en het Frankrijk van morgen zal in elk van de twee mogelijke ge vallen een ander Frankrijk zijn dan dat van gisteren. fflegen en twintig jaar na de bevrijding moet je oud zijn om nog te weten, wat die vorm van onderdrukking be tekende waaraan toen een einde kwam. De polarisatie en wederzijdse verkettering, waaraan velen zich nu over geven en die mooi op weg is de nationale sport bij uitstek te worden, is daarbij vergele ken een kinderspel. Wat er aan ernst in ligt, dankt het grotendeels aan een verre herinnering aan die tijd: een van de bronnen waaruit de polarisatie geïnspireerd wordt, is het verzet tegen elk totali tair en onderdrukkend sys teem. Nog steeds zijn mensen al lergisch voor alles wat aan fascime herinnert. Een bruine vlek lokt een schrikreactie uit, die amper nog in een reële verhouding staat tot het ge vaar van besmetting. Dezer dagen ontdekte ik er een in een argeloos uitziende school uitgave. De schrik ging vrij snel over in verbazing en be vreemding. Bruine vlekken, dertig jaar geleden giftig en besmettelijk, kunnen er in 1974 ontroerend naïef en onge vaarlijk uitzien. Het boekje waar het over gaat, is Duits en ik vermoed, dat het vn de veertiger jaren voor het eerst is uitgegeven. De derde druk is van 1956, de vierde van I960. Het is een commentaar op de Griekse geschiedschrij ver Herodotus, verzorgd door Dr. Julius Tambornino, van wie mij verder niets bekend is. Wij hadden het op school in gevoerd, omdat het betrekke lijk goedkoop is. Herdotus vertelt over ie mand die gelukkig is, omdat hij een redelijk inkomen heeft, de kinderen van zijn kinderen ziet opgroeien en tenslotte voor het vaderland sneuvelt. „Kinderrijkdom" zegt Tambornino dan in het commentaar, „een geluk, kin derloosheid een ongeluk, ja een schande". Als weergave van een bepaalde opvatting, vooral met betrekking tot een antiek volk, zal dit wel juist zijn. Maar nu voegt de com mentator nog dit daaraan toe: „Voor elk gezond voelend volk (gesund empfindevde Volk) is deze opvatting natuurlijk". En hiervan moet ik nu blozen. Want het is niet mis te ver staan: hier wordt beweerd dat kinderloosheid terecht als een ongeluk, zelfs als een schande beschouwd wordt, en hierbij beroept men zich op een van die dingen die zoveel ellende veroorzaakt hebben: het „ge- sundes Volksempf inden"In 1940 betekende dit uiteraard dat elke Arische moeder zoveel mogelijk soldaten voor Hitier moest baren. Het was een kleine schok, dat in 1974 nog in een schoolboek te lezen, en nauwelijks een troost, te be merken, dat de leerlingen pas na een uitvoerige uitleg iets van mijn verwarring konden begrijpen. Zij hebben aan dat vreselijke woord geen enkele herinnering en zijn bovendien- geneigd in een commentaar al les over te slaan wat geen 'onmiddellijke steun biedt bij het vertalen. Ik weet niet, wat hier nog achter zit, behalve een afschu welijk verleden. Waarschijn lijk wordt het boekje telkens weer gedachtenloos herdrukt met bruine vlekken en al. De gezonde Arische boodschap komt nauwelijks nog over. Maar wij moeten voorzichtig zijn met boodschappen en in sinuaties in leerboeken, alleen al omdat zij meer zeggen dan wij kunnen verantwoorden. Op die manier kunnen ook andere dan bruine vlekken on- staan. In een veel gebruikt geschiedenisboek „Mensen en machten" dl. 1 lees ik op bl. 30, dat de Egyptische priesters zich verzetten tegen de invoe ring var het alfabetische schrift, zogenaamd uit respect voor de goden, maar in werke lijkheid uit vrees voor machts verlies, en dat ze zo een ge zonde vooruitgang tegenhiel den. Hier wordt alweer een interpretatie ah een feit aange boden en die interpretatie heeft een duidelijk rode kleur. Ik neem aan, dat die priesters hun minderwaardige motieven niet tegen de heren Adang en Vercauteren verteld zullen hebben, noch hun opvatting over „gezonde" vooruitgang. Er is geen enkele mogelijkheid om hun werkelijke motieven te achterhalen en het is een vrij banale manier van interprete ren het ongunstigste motief als het meest vanzelfspreken de te beschouwen. Maar ook hier hebben de leerlingen geen verweer.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1974 | | pagina 19