nbegonnen werk
erverkaveling van
e ether zal
p niets uitlopen
8024
:hte p.k. s
9RKEN
lintjes moeten
eerlijker
verdeeld worden
e nv Veghf
Woordenhoek
ZE DEAN]?»
lelijk
K/s
ichting
IAAT 67
27-1681
EANDE
IEDEREEN IS HET
ER OVER EENS:
centrum
ienspolder
.IJZEN
m 01150-4249
>ONNUMMER
Dpbouworgaan
aland
RGAAN
ELAND
Hele opgaaf
Naar de FM
Achter ons
Eigen land
LATIE
VALT MEE
AL ROND
STATUS
Voldongen feiten
DOOR
CORN
VERHOEVEN
k waar U
en buitenlandse
vindt
hel vraagt, in verband met
activiteiten in consumptie
and (Zeeuws-Vlaanderen en i
t met de commerciële en
lecten rond de handel in
elen. Om de functie goed te kit,
medewerker over de volgend,
isehikken:
e teelt van consumptie
pand;
koop van aardappelen;
e instelling;
ische (i.v.m. expeditie) en
schappen;
ties onder no. PZ 327 te richten
oneelszaken, Hoofdkantoor
den Eisenlaan 4 te Veghel.
DEN HAAG Radio Veronica of niet, Radio
rdzee of nietde chaos in de ether zal de eerste
jaren wel voortduren en misschien wel altijd.
In PTT-kringen ziet men dom was toegekend om er
een tweede commerciële zen-
dan ook de aanstaande golf- (jer laten tierelieren.
BU-te. onferentie te Genève Sindsdien zijn de toKtanden
alleen maar verslechterde. Toen
Ktnder grote verwachtingen ,je Amerikanen zioh in Duits-
over het resultaat tegemoet, land niet aan de regels bleken
te houden, bleven de Russen
niet achter. Na Luxemburg
verschenen nog twee Fransta
lige commerciële zenders op
de lange golf: Europa 1 en
Monte-Carlo, dat blijkbaar aan
de toegewezen middengolf niet
genoeg had. Vervolgens kwa
men de piraten van Skandina-
visahe, Engelse en Nederland
se herkomst. In Straatsburg
werd overeengekomen dat de
landen van de Raad van Euro
pa alleen controleerbare
grondstations zouden tolereren
en geen uitzendingen vanaf
zee of uit de lucht. Iedereen
tekende en voerde de overeen-
ril 1974 is het telefoonnumraei
geldt dus tevens voor r
rerk
ering Maatschappelijke
Dienstverlening
ad
latschappelijke Dienstverlening
ariaten van
iefonds
dorkest
ior Sportopleidingen
euterspeelzalen Zeeland.
Wrouwens: de conferentie
die in de eerste helft van ok
tober wordt gehouden en on
geveer drie weken zal duren,
E nog maar de technische aan
loop tot een definitieve her-
Hkaveling van de ether.
Eerst zullen de technische nor
it van die herverkaveling
vastgesteld, daarna
n de afgevaardigden naar
om anderhalf jaar later
teug te komen om op grond
van die technische afspraken
«|n nieuwe verdeling van golf
en te maken.
ft wordt een hele gecom-
rde zaak. Het gaat alleen
ail in Europa en aanpalende
jcBeden van Afrika en Azië
om een slordige vijftienhon
derd zenders. In het bestaande
lengteplan, dat van Kopen
den dat in 1951 van kracht
|rd, waren zeshonderd radio
pers op de lange en mid-
Iven voorzien. Kopenha
gen is van stonde af aan een
ilukking geworden. Sommi-
gi landen waren er in 1947
niet bij toen er in de Deense
^Bofds' i i over werdi verga
derd: Duitsland, Italië,'Spanje.
Men begrijpt waarom. Maar
ook de Amerikanen deden er
niet aan mee. Toen „Kopenha-
dus vier jaar later werd
(evoerd, bleven de Ameri-
ien met hun Strijdkrachten-
iders, hun propagandazen-
ders en de inheemse zenders
in hun Westduitse zone rustig
^hun plek. Een commerciële
oep als Radio-Luxemburg
idhaafde zich op de in de
'igêr jaren al ingepikte
egolf en sleepte en passant
^^iddengolf in de wacht de
enige die aan het Groothertog
komst uit, behalve Nederland,
dat van oudsher de gewoonte
heeft om met radiokwesties 'n
soort Hoekse en Kabelj ouwse
twisten te ontketenen. Enige
consequentie: er zal straks in
Genève plaats besproken moe
ten worden voor Hilversum 3,
dat nu nog zendt bij gedogen
van Ierland en Hongarije,
maar dan ook 's avonds naar
een andere golf moet verhui
zen.
Liggen de zaken in Euro
pees verband al moeilijk, het
wordt in Genève waarschijn
lijk een Babylonische spraak
verwarring omdat de confe
rentie zich ook zal bezighou
den met de frequenties voor
heel Afrika, Azië en Australië.
Alleen de beide Amerika's
blijven er nog buiten. Een
dergelijke wereldwijde fre
quentieverdeling het woord
golflengte is meer een leken-
term en drukt ook niet exact
uit waar het om gaat —is
noodzakelijk geworden door
het steeds meer opjagen van
het antennevermogen der Eu
ropese zenders, maar ook door
de snelle en sterke toeneming
van buiten-Europese radiosta
tions. Het gaat er nu om een
zodanige afstand in de fre
quenties onderling te vinden
dat er zoveel mogelijk zenders
bij zo min mogelijk storing
een plaats kunnen vinden. Als
ledereen het de aardbol om
spannende net van zenders,
de onderling in de ether op
gelijke, storingsvrije afstanden
een plek zouden vinden, zou
respecteren zou er een aan
vaardbare verdeling mogelijk
zijn. Niet dat iedereen dan
één „vrije" golflengte zou
krijgen, zoals in het plan-Ko
penhagen nog werd voorzien.
Maar het zou wel mogelijk
zijn dat de zenders ook geo
grafisch zo worden gespreid
dat men elkaar niet hindert.
Dat is een hele opgaaf, want
een beetje zender kan onder
bepaalde omstandigheden een
uitstraling tot drieduizend ki
lometer vaak veel meer
hebben.
Het komt er straaks in Ge
nève in de eerste plaats op
aan dat men het eens wordt
over de afstanden tussen de
zenders in de midden- en lan
ge golven. Tot mu toe werd,
met het oog op een redelijke
geluidskwaliteit, uitgegaan
van een onderlinge afstand
van negen kiloHerz. Elke zen
der heeft een zij-uitstraling
van 4,5 kiloHerz. Gaat men op
minder zitten dan ontstaan
fluittonen, zogenaamde inter-
ferentietonen. Intussen is het
technisch wel mogelijk geble
ken die bandbreedte in te
krimpen tot aaht kiloHerz. Dat
ls 135 plaatsen gewonnen. Tel
uit je winst! Daarmee wordt
de chaos natuurlijk niet opge
lost.
De man die bij de Neder
landse PTT de frequenties
„beheert" (niet slechts voor de
omroep, maar voor luchtvaart
en maritiemestations, voor mo
bilofoons en voor straalverbin
dingen, noem maar op), de
heer H.K. de Zwart, is zelf
voorstander van een veel radi
caler oplossing. De techniek
maakt het mogelijk met en-
kelzijband-zenders te werken,
dat zijn dus radiostations met
slechts een één kant uitstra
ling. Daarmee zou in één klap
het aantal etherplaatsen zijn
verdubbeld. Groot bezwaar:
iedereen zal een nieuw radio
toestel moeten kopen of een
adaptor. Want de huidige toes
tellen zijn uitsluitend voor
dubbel-zijband-ontvangst ge
schikt. Over de hele wereld
gaat dat over honderden mil
joenen toestellen. Reden waar
om de radio-indiustrie voor de
opvattingen van de heer De
Zwart enthousiaster is dan de
beleidsinstanties. De heer De
Zwart: „Maar men zou toch
regiogewijs kunnen beginnen
en gefaseerd in de tijd. Want
hoe langer men die ingrefep
uitstelt, des te meer toestellen
er in die tijd weer zijn bijge
komen".
De heer De Zwart ontmoet
trouwens ook de Russen op z'n
pad. Die hanteren namelijk
een onderlinge afstand van
tien kiloHerz tussen de zen
der. Daardoor vallen ze buiten
het frequentiepatroon en ver
oorzaken dus erg veel storing.
Maar de Russen hebben ook
niet zoveel behoefte aan erg
veel zenders of erg veel pro
gramma's. Dat zal wel iets
met hun politieke bestel te
maken hebben. De Engelsen
en Italianen hebben al laten
weten dat wat er ook in Genè
ve besloten mag worden, dat
zij toch niet van plan zijn erg
veel aan de huidige situatie te
veranderen. Tenslotte kost
zo'n golflengteherziening erg
veel geld als gevolg van de
aanpassing van de zenders.
Voor de Engelsen komt daar
nog een ander punt bij. In
tegenstelling tot de meeste an
dere Westeuropese landen
hebben zij de FM-band, waar
veel meer, vooral lokale zen
ders een plek bunnen vinden,
weinig gebruikt. Daarentegen
richten ze overal commerciële
lokale stations op, vaak op
middengolven.
Het- valt trouwens te ver
wachten dat er internationaal
op die landen die meer zen
ders willen hebben om meer
programma's te kunnen bieden
aandrang zal worden uitgeoe
fend om naar de FM-band uit
te wijken. Tegen die achter
grond moet men ook het on
langs verschenen PTT-rapport
lezen waarin de mogelijkheid
wordt voorzien dat de drie
Nederlandse FM-netten wor
den ontkoppeld van de mid
dengolfzenders van Hilversum
1, II en III. Zes, wellicht ze
ven radioprogramma's zouden
dan tot de toekomstmuziek ge
rekend kunnen worden. Bij
PTT zit hier de gedachte ach
ter dat men met een dergelij
ke benutting van de techni-'
sche outillage tenminste niet
het verwijt kan krijgen dat
Nederland de FM-band niet
optimaal'heeft gebruikt als het
straks om een derde of een
vierde middengolf vraagt. De
moeilijkheid is natuurlijk wel
dat men in Hilversum waar
schijnlijk geen kans ziet met
de bestaande materiële midde
len zes of zeven radioprogram
ma's te verwezenlijken. En
voor Den Haag is 't ook niet
altijd even duidelijk wat de
componenten van het bestel
precies willen: ze spreken niet
allemaal op dezelfde golf
lengte
Rest dan de vraag van het
vermogen van de zenders. De
tijd dat een antennevermogen
van honderd, honderdvijftig
kilowatt als zeer sterk werd
beschouwd, ligt ver achter
ons. Hilversum 1 en II beho
ren met hun reglementaire
—sterkte van honderdtwintig
kilowatt thans tot de zwakke
re broeders. Bij PTT vindt
men dat er voortaan in een
orde van grootte van driehon
derd kilowatt moet worden
gedacht en zelfs dat is dan
nog niet voldoende om het ge-
hel land van een storingsvrije
ont\ angst te voorzien. Er moe
ten in noord en zuid dan nog
steunzenders van vijftig kilo
watt elk bijkomen.
Die kilowattenkwestie is
ook weer zo'n voorbeeld van
internationale escalatie. Wijlen
Willem Vogt, een groot zen
dertechnicus, placht te zeggen
dat de weg van de verminder
ende meeropbrengsten ook in
de ether opgaat. Dat wil zeg
gen: de zender reikt niet zo
veel meer verder naarmate hij
sterker wordt. Wel wordt de
ontvangstkwaliteit beter. Maar
de grens van de duizend-kilo-
watters is allang overschreden
en we zijn al aan de tweedui-
zend-kilowatters toe. Er is er
een in Frankrijk in aanbouw
voor Radio Monte Carlo en dat
is de enige niet.
Kijk, dat Is nu weer zo'n
mooie botsing tussen de leer
(Van een onzer
verslaggevers)
h)EN HAAG De specia
ls editie van de Staatscou
rant die maandag daags
voor de verjaardag van de
koningin verschijnt, zal ook
dit jaar weer rinkelen van
^■bronzen, zilveren en gou
den medailles.
Eer, kleine vijfduizend van
e kleinodiën worden in de
jaarlijkse lintjesregen toege
kend. Een aanzienlijk aantal.
fMet de toekenning van ridder
schappen en officiersschappen
f men daarentegen zuinig. Er
®jn -alle nivellering ten
sp'jt - toch ailtijd nog meer
mensen van lagere stand dan
van hogere stand. En al mag
het dan zo zijn dat „iedereen
®jn eigen buurman voor on-
<jersche;ding kan voordragen",
[toekenning geschiedt sinds
jaar en, dag minder democra
tisch.
onlangs kwam dat nogal
I ■Jujk tot uiting toen de be-
van de gekaapte
KLM-Jumbo werd onderschei
ven. De stewardessen werden
^■scheept" met eenvoudige
medailles, het cockpit-perso
neel werd geridderd.
Voor beide groepen echter was
ei spanning en de verant-
°°i lelijkheid evein groot ge-
"6CSt.
Een uitzondering vormt de
tn noogsh onderscheiding die er
w tyengeven valt, de Militaire
JLlemsorde. Deze kent alleen
ridderschap. Of men nu
oidaat of generaal geweest is,
tJL. -1, gedrag wordt
«ten ridder.
Grootkruis en Commandeur in
de Orde van de Nederlandse
Leeuw en de Orde van Oran-
je-Nassau worden voorgelegd
aan de zogeheten commissie
den daad in de memorie van
nisterraad gekozen select ge
zelschap van drie leden. Zo
werd vorig jaar onze ambassa
deur in Bern tot Commandeur
gemaakt. Dat genoemde gezant
nu niet direkt wegens een hel
den aad in de memorie van
zijn thuisgebleven landgenoten
is gegrift zegt op zichzelf
niets. Of zoals de woordvoer-
Nog afgezien van de cu„crimi-
die via de toekenning
«n eremedailles argeloos
is a sPrake
inflatie. De duizenden en
nog eens duizenden medailles
die uitgereikt worden maken
de dragers ervan geleidelijk
aan tot „gewone" mensen. Dat
komt, zo legde men ons op-
Binnenlandse Zaken uit, door
dat enerzijds de bevolking
sterk gegroeid is en anderzijds
de dragers van medailles ge
middeld veel ouder worden.
Daardoor blijven de medailles
langer in circulatie.
Een onderscheiding wordt
overigens nooit eigendom van
de gehuldigde. Zijn nabestaan
den moeten het lintje terug
sturen naar de Kanselarij der
Nederlandse Orden in Den
NeaS. „Daar houdt men zich
in het algemeen goed aan",
aldus een woordvoerdster,
„maar via de burgerlijke stand
zijn wij ook -op de hoogte van
het overlijden van alle gehul-
digden". De Kanselarij, thans
onder beheer van generaal N.
Schaper, adjudant van de ko
ningin, heeft echter een
slechts administratieve functie.
Voor de toekenning moet men
bij de verschillende ministe
ries zijn. De inflatie van de
hogere onderscheidingen
wordt door Den Haag beter in
de hand gehouden dan die van
de medailles. Jaarlijks krijgt
elk ministerie een aantal pun
ten te verdelen, maar, aldus
weer de woordvoerder van
Binnenlandse Zaken, daar valt
aardig mee te schuiven.
Zoals men consuimptiebonnen
heeft die gldig zeijn voor een
biertje danwel twee gevulde
koeken zo kan men het punte-
aantal bij de declaiming ver
delen door per punt een ridder
of twee officieren te creeeren.
De allerhoogste eretekens
De bezwaren tegen de discri
minerende aspecten van de
vaderlandse decoratie-beleid
dateren niet van vandaag of
gisteren. Weliswaar is juist dit
kabinet dat de gelijkheid zo
hoog in het vaandel heeft ge
schreven bij de begrotingsbe
handeling nog eens nadrukke
lijk gevraagd om nu eindelijk
eens met een wetsontwerp ter
zake te komen, maar ook nu
moest minister de Gaay Fort
man weer meedelen dat het er
„wegens drukke werkzaamhe
den op ander terrein niet van
gekomen was".
Al vanaf 1970 kan men in de
memories van toelichting op
de begrotingen dan ook de
zinnetjes lezen als *„De indie
ning 'van het betreffende ont
werp zal waarschijnlijk nog
dit jaar plaatsvinden".
MR. SCHAKEL
der van het ministerie fijntjes
opmerkte „Misschien is hij
wel onderscheiden omdat hij
ervoor gezorgd heeft dat er
juist iets niét bekend gewor
den is".
Behalve de status is er weinig
voordeel aan de onderschei
dingen verbonden. Alleen de
Broedermedaille verbonden
aan de Orde van de Neder
landse Leeuw levert een ge
ring jaargeldje op. Deze on
derscheiding wordt echter al
jaren niet meer toegekend.
Reeds in 1965 kwam een zoge
heten commissie Houben met
inhoudelijke aanbevelingen om
tot een nieuwe decoratiebeleid
te komen. Daarbij stond voor
op dat het aantal onderschei
dingen moest worden terugge
bracht en dat er ook een rem
moest worden gezet op het
automatisme bij de toeken
ning. Ook de kabinetten De
Jong en Biesheuvel waren tot
wetswijziging bereid. Een ont
werp dat een en ander op
nieuw regelt is, „ambtelijk al
rond", zo verzekerde men ons
op Binnenlandse Zaken. Het
moet alleen nog door de poli
tieke molen.
Veel tegenwind zal de minis
ter bij indiening ervan niet te
verwachten hebben. De rege
ringspartijen lieten ons weten
een democratisering van het
stelsel toe te juichen. Aldus de
Binnenland-specialisten mr.
T.R. Stoffelen (PvdA, A.C.W.
Weijters (KVP) en mr. A.
Goudsmit (D'66). Ook de ARP
is in principe voor een demo
cratisering van het stelsel
maar zo zei ons het Kamerlid
ANNEKE GOUDSMIT
Schakel, een wijziging zal in
de praktijk wel ten koste gaan
van „de gewone man". Als een
aftredende premier dezelfde
onderscheiding moet krijgen
als een plaatwerker die 40
jaar trouwe dienst heeft ver
richt dan zie ik het voor die
plaatwerker niet zo zitten". En
dat zou volgens de heer Scha
kel' jammer zijn, omdat hij „in
dertig jaar burgemeesterschap
ontelbaar veel vreugde heeft
gezien bij het toekennen van
eremedailles". Volgens hem is
ook bet bezwaar tegen de me
dailles meer op ideologische
dan op feitelijke gronden ge
baseerd.
De PPR tenslotte verklaarde
binnen haar fractie zelfs voor
standers te hebben van een
afschaffing van het hele stel
sel als zodanig. Bij de VVD,
de grootste oppositie-partij,
liggen de kaarten eveneens
gunstig voor een wijzigend
ontwerp. „Het onderscheid
naar maatschappelijke rang is
waanzinnig", aldus de VVD.
Een wetsontwerp tot wijziging
van het decoratie-stelsel zal
kortom het kabinet beslist niet
ten val brengen. Een meerder
heid is er zeker voor te vin
den. Alleen vraagt men zich in
Den Haag af of het reeds bij
het volgende Koninginnefeest
zover zal zijn.
JOHN ROOZEN
en het leven in etherland.
Want wat zegt artikel 423 van
de internationale etherwetge
ving: „Het is verboden meer
antennevermogen te gebruiken
diain nodiig is om het eigen
land te bestrijken". Dat heb
ben ze in Londen, Luxemburg
en Parijs, in Bonn, Berlijn en
Moskou vast nooit onder ogen
gehad! Het ziet er trouwens
naar uit dat de behoefte aan
een ver bereik in Genève zal
worden erkend door toewij
zing van één golflengte in de
lage tweehonderd-meters. Die
vertonen namelijk verwant
schap met de eigenschappen
van de kortegolven, namelijk
een weerkaatsing in ionosfeer,
waardoor de uitgezonden klan
ken op verre afstand kunnen
Worden ontvangen.
Wat gaat men internatio
naal doen met al die kracht
stations die vaak nog op een
gestolen golflengte werken
ook? De heer De Zwart;
„Dat zal wel op legaliseren
uitdraaien. Je kan er niet
omheen: Radio Luxemburg
en Europe I, Radio Monte
Carlo, Andorra en al die
Duitse etherreuzen blijven
toch zitten. En Kopenhagen
heeft wel geleerd dat een
struisvogelpolitiek van net
doen of die anderen er niet
zijn, niets helpt. Je hoort ze
toch". Waarmee de politiek
van de voldongen feiten
weer eens de meest doel
treffende is gebleken.
JOOP HARTMAN
Het overkomt mij tegen-
tuoordig steeds minder dik
wijls, dat ik mij zit te verve
len. Er is altijd wel iets te
doen, meestal zelfs een aantal
dingen tegelijk. Maar als het
af en toe gebeurt, vind ik het
niet erg, vooral ook omdat het
een heel bijzondere ervaring
van de tijd betekent. Vrije
tijd, die niet elk ogenblik tot
verveling kan leiden, is in
mijn ogen werktijd. Echte
vrije tijd staat daar dwars op
en heeft een heel ander tem
po, langzamer. „In de vakantie
ga ik mij vervelen, dan duurt
ze lekker lang", zei een colle
ga.
Zelf houd ik daar ook erg
van. Gewoonlijk laat ik de
besteding van zo'n gat in de
tijd aam het toeval over. Om
dat dan weer een heel klein
beetje te organiseren, ga ik
dan snuffelen. Dat is zoeken
zonder vooropgezet doel. Ik
weet pas wat ik zoek, als ik
het gevonden heb, een klein
schokje van verrassing. Oude
en verwaarloosde collecties le
nen zich daar uitstekend voor,
ook boeken en vooral woor
denboeken. Een woordenboek
is een geweldige rommelzol
der, een onuitputtelijke mijn
van vondsten. Ik snap de men
sen niet, die naar het befaam
de eenzame eiland ooit een
ander boek willen meenemen.
In het woordenboek staat al
les, vnaar je moet het zelf in
elkaar zetten; het is een ge
weldig bouwpakket voor doe-
het-zelvers.
Al bladerend in Van Dale
kom ik de ene verrassing na
de andere tegen en altijd ver
dwaal ik. Er zijn prachtige
woorden. Nog pas ontdekte ik
op één middag een hele serie,
die ik niei kende: „kardoes"
voor een rolletje geldstukken
van gelijke waarde, „strapon-
tijn" voor opklapbaar bankje,
„grokstem" voor schorre stem
en „loodaars" voor iemand die
veel zittend werk verricht en
er niet gauw toe komt van
zijn stoel op te staan. Wij
hebben prachtige woorden
voor kruiden: kwendel, pim
pernel, venkel, karwij, hek-
senmelk, rozemarijn, marjo
lein, hondsdraf, weegbree, zu
ring, zurkel enz. Voor kleuren;
omber en karmozijn, voor
stoffen: stamijn, bombazijn,
pompadoer, neteldoek.
Het valt op, dat zoveel van
die woorden op -ijn eindigen,
marokijn, maraskijn, ambro
zijn. Veelal zijn ze via het
Frans aan het Latijn ontleend
en misschien is het daaraan te
danken, dat ze behalve mooi
ook een beetje geleerd en in
gewijd klinken. Oude vakter
men hebben iets poëtisch, dat
hun moderne opvolgers mis
sen. Of verbeeld ik mij dat
maar en moet ik, om up to
date te zijn, ook „wash-o-ma-
tic" als een welluidend woord
beschouwen? Maar het ver
plaatst mij wel naar de werk
tijd-
Soms gebeurt het, dat ïk al
snuffelend een woord vind,
waarvan ik niet wist, dat het
echt bestond, terwijl ik er
toch de betekenis van kende.
Maar die was dan heel parti
culier en niet door een woor
denboek bevestigd, een beetje
alsof ik het woord zelf ge
maakt had.
Zo heeft „glariën" voor mij
al jaren iets betekend als
glazig staren", misschien wel
omdat ik het ooit bij Streuvels
gelezen heb. Het is dan een
heel prettige ervaring precies
deze omschrijving bij Van Dale
te vinden met de aantekening
dat het Zuidnederlands is.
Het omgekeerde doet zich
ook voor. Om redenen die mij
ontgaan, vind ik dat er een
woord „staminaat" moet be
staan en dat dit „stomdron
ken" moet betekenen. Maar
het is er niet. Ben ik misleid
door „staminee?" In een La
tijns woordenboek ontdek ik
wel, dat in de eerste eeuw na
Christus door Petronius één
keer „staminatus" gebruikt is.
Over dat woord zijn de ge
leerden het niet eens. Het lijkt
iets met weven en stamijn te
maken te hebben („stamen" is
draad), maar wordt op de
plaats zelf eerder in verband
gebracht met een Grieks
woord voor „kruik" en heeft
duidelijk met dronkenschap te
maken. Zo komt aan het snuf
felen geen einde en het gaat
langzaam over in hard wer
ken. Maar het woord lijkt me
bruikbaar en ik vind het du»
jammer dat het niet echt be
staat.