[Winkelpersoneel niet anders dan publiek fceorge Pompidou wist dat hij moest sterven Vandaag 25 jaar NAVO gekookte aardappels zijn best lekker maar neem nou eens voor de afwisseling PERSONEELCHEF OVER BELEEFDHEID IN GROOT WARENHUIS: CHIPS Mankementen DC-10 verholpen binnenland buitenland Milieu UW MENING TROUW BEHEERDER VAN DE GA ULLE'S NALATENSCHAP Toespraak De Gaulle Eiaeri stijl Eigen invloed Interpellatie over burgerlijke ongehoorzaamheid Werknemers Zestienhoven doen beroep op PvdA „Cijfers koper gehalte overdreven" Fonds verdeelt miljoen gulden a^Krdag 4 april 1974 19 jBMBMI jk heb natuurlijk veel te JdKn met de houding van onspersoneel w>'n 250 meest jonge mensen tegen over het publiek dat ons wa renhuis bezoekt. Maar ook, laat ik er dat meteen maar bij zeggen, met de gedragingen van dat publiek tegenover ons Jgggoneel Als personeelehcf heb ik daarover mijn zorgen. Ik loop al jaren mee in dit vak. Kan met de hand op m'n hart verklaren dat de om gangsvormen over en weer er niet op zijn vooruitgegaan'. De man die tegenover ons zit aan het grote metalen bureau is een goede vijftiger. Een tnfr1Zijn vingers, bruin van de nicotine, kennen geen rust. Hij maakt een ge jaagd. indruk. Ziet er ver moeid uit. „Kijk, in dit wa renhuis trouwens in elk warenhuis stroomt het pu bliek in en uit. Er gaat geen winkelbel als er Iemand bin nenkom' De deuren staan al tijd uitnodigend open. Duizen den komen, duizenden gaan. Kijken, keuren, nemen artike len in de handen, gaan weg zonder oen woord te zeggen, of lopen met het begeerde ar tikel naar een juffrouw die een kassa bedient. Er is bij ons geen duidelijke band tus sen klant en winkel, tussen de man of vrouw die iets wil kopen en het bedienend perso neel. Dat stempelt natuurlijk toch de manier van optreden van dat personeel. Dat neemt niet weg dat wij steeds probe ren mensen die wij in dienst nemen voor posten waarop ze veelvuldig met publiek moe ten omgaan bij te brengen, dat ze minstens beleefd moeten zijn. Maar wij zijn meestal al blij als we winkelpersoneel kunnen krijgen. En dat be leefdheidsaspect is dus een bijzaak. Soms heb ik wel eens de gedachte, ik spreek dat zel den uit, dat warenhuizen voor het personeel doorgangshuizen zijn. Personeel komt en gaat. Het ge.,eurt niet vaak, er zijn bepaalde afdelingen die daar van zijn uitgezonderd, dat per soneel bij ons jaren achtereen werkt. En ik weet van colle ga's dat het elders precies van hetzelfde laken een pak is". Hij vertelt wei overtuigd te zijn van het feit dat jonge mensen tegenwoordig van huis-uit veel minder hoffelijk heid. beleefdheid, goede ma nieren, meebrengen dan zo'n 10 of 15 jaar geleden. „Ik bedoel geen serviliteit. Maar gewoon weten, hoe je met mensen moet omgaan. Ik ver lang echt niet van personeel dat het alles slikt om maar wat te kunnen verkopen. Ik heb ook niet de indruk dat het publiek zo'n soort kruiperig heid op prijs stelt. Maar het wil wel behoorlijk te woord worden gestaan. Welnu, als ik door het bedrijf loop en obser veer wat er aan de hand is dan constateer ik keer op keer dat sommige jonge mensen, en ook ouderen, die beleefdheid niet kunnen of niet willen op brengen. Nou moet u niet den ken dat dit schering en inslag is. Maar het komt wel tame lijk veel voor dat een klant niet behoorlijk te woord wordt gestaan. Dat die klant als een soort lastig kind wordt behan deld als hij of zij iets vraagt. Dat leidt als regel niet tot een kortsluiting. Wel tot een zekere spanning, tot eer. duidelijk tonen van geïrri teerdheid bij zo'n klant". Hij lacht. „Maar deze medaille heeft een keerzijde. In heel wat gevallen is een klant on beschoft. U moest eens horen op welk een onbehoorlijke toon sommige mensen winkel personeel aanspreken. Alsof ze te doen hebben met een soort vogelvrije-verklaarden. Nou, als er dan botsingen komen, sfa ik aan de zijde van onze eigen mensen. Zeker binnens kamers, als de betrokkene hier op het matje moet ko men". Hij zegt dat je over dat onmiskenbare verschijnsel Van de verruwing van ons gedrag allerlei zwaarwichtige sociolo gische theorieën kunt ontwik kelen. Maar daarmee ben je in de praktijk niet klaar, merkt hij op. „Ik geloof dat dit gebrek aan manieren waarmee je te kennen geeft dat je de ander respecteert, ongeacht de vraag of die ander personeelslid of klant is, voortkomt uit de massaliteit van onze samenle ving. Ook uit een verkeerd begrip van wat democratise ring van de samenleving zou moeten zijn. En uit de dwaze gejaagdheid van mensen. Ze ker mensen uit de grote ste den. Die hollen altijd. Tegen de tram, tegen de bus, tegen de trein, tegen de kantoortijd, tegen het begin van de bios. Gaat u maar door. Welnu, ze hollen ook in een warenhuis. Gauw even dit halen, dat ko pen. Er zijn natuurlijk afdelingen die zich lenen voor een ander, wat meer bezonnen kooppa troon. Neemt u de meubel afdeling. of de afdeling elek tronica. Daar zetten Wij ook personeel neer dat over vak kennis moet beschikken. Ten minste. als dat er is. Daar moet personeel staan dat over het materiaal met de klant kan praten. Dat raad kan ge ven. Daar heerst gewoon wat meer rust. Meestal vindt u die afdelingen wat verder weg in een warenhuis, niet in de doorstromings-lanen van de uit- en ingangen". Een element van betekenis is. zo vindt hij, dat een wa renhuis op de massa is inge steld. „Vaste klanten hebben we natuurlijk wel graag. Maar ook die gaan in de massa ver loren. Weet u dat wij bezoe kers die van het platteland komen er nogal eens onmid dellijk uithalen. Gewoon, om dat ze rustiger winkelen, een vriendelijk woord hebben voor de bedienden. Dat kunt u keer op keer horen in onze lunch room. Voor het personeel is dat een verademing. Maar dat reageert wel eens wat afwij zend. Zeker, als het op zo'n moment erg druk is". „Je maakt in dit werk vreemde dingen mee. Vorige week nog ontstond er een rel bij de afdeling cosmetica. Een klant stond daar te wachten om geholpen te worden. 3 meisjes bleven rustig met el kaar staan praten over het plezier dat ze de avond tevo ren hadden gehad. Toen de klant op onvriendelijke toon vroeg die toon was natuur lijk begrijpelijk of de- da mes misschien even tijd had den voor haar kreeg ze een grote mond. Enfin, het geval kwam via de chef bij mij. Ik heb geprobeerd die meisjes aan het verstand te brengen dat ze ongelijk hadden. Het is me niet gelukt. Weet u, er zijn natuurlijk personeelsleden die het geen snars kan schelen. Als ze ont slag krijgen, moet er al heel wat aan de hand zijn als ze niet voor een uitkering in aan merking komen. Ik heb de vaste overtuiging dat er men sen zijn dir het daar op aan leggen. Dat is trouwens, vind ik. een probleem apart met gehuwde werkende vrouwen die je in dienst neemt. Die weten dat ze na een bepaalde diensttijd recht hebben op... Vult u maar aan. Dat is nu niet precies bevorderlijk voor een goede verstandhouding, een goede sfeer in een bedrijf. En dat wreekt zich ook weer op d> verhouding klanten-per soneel. Maar ik moet daar di rect bij zeggen dat er geluk kig vele andere voorbeelden zijn van personeel dat het goed doet". Er is onverschilligheid voor elkaar. In zo'n warenhuis zijn de verhoudingen met de klan ten onpersoonlijk. „Er is na tuurlijk personeel dat geen enkele band voelt met het be drijf. Zulke mensen moeten werken om geld te verdienen, maar voelen zich zoveel uren per dag opgesloten. Dat beïn vloedt hun houding. Ze zijn chagrijnig, verveeld, onattent. Maar oo!r heel wei publiek is dat. Kijkt u maar eens naar de onbeschoftheden bij de toe gangsdeuren, bij de trappen, bij de roltrappen. En de rot zooi die het publiek maakt bij bepaalde afdelingen, de tijd schriften-stand. bijvoorbeeld, of bij de boekenverkoop. Onze mensen bij zulke afdelingen kunnen voortdurend de chaos opruimen. Zou u daarvan vro lijker worden? Nee, de hoffelijkheid is er bij veel mensen uit. Zelfs de beleefdheid. Dat heeft, meen ik, niets te maken met moder ne zakelijkheid. Wel met een levenshouding die gericht is op haast, eigen plezier, het ik. JACQUES LEVI.T Hebt u bepaalde ervaringen op dil gebied? Schrijf ze ons: per adres; Re dactie „Van mens tot mens" De Stem, Reigerstraat 16, Breda. (Van onze redactie buitenland) PARIJS Zeer vermoedelijk heeft president Pompidou van Prank rijk ongeveer twee jaar lang geweten dat hij ten dode op- gMchrew-n was. In elk geval bestond er ruim een jaar geleden lei twijfel meer bij hem omtrent zijn noodlot, legen een groep journalisten die hem toen op een iunchbij- komst in het Elysee ondervroegen over zijn gezondheid grijns de hij: „Elke dag heeft zijn eigen gerucht. De ene dag dat Nixon tot aftreden zal worden gedwongen en de andere dag weer dat ik dood zal gaan. Laten we gaan eten". Dal Pompidou al vroeg de mogelijkheid van de dood voor- zagjblijkt ook uit een brief, die hij jKhreef in augustus 1972 en waarin hij zijn wensen omtrent zijn [begrafenis had vastgelegd. Jk wil begraven worden in Orrilliers. Ik wil geen bloemen en kransen of een monument op mijn graf. maar slechts een eejwoudige grafsteen met mijn gBn en de data van mijn ge boorte en overlijden erop. Er moet een mis worden opgedra gen in de St. Louis en 111e werk in Parijs, waarbij gregoriaanse Kefcren worden gezongen De brief met deze mededelin gen vertrouwde hij toe aan ^•uard Balladur, secretaris- genferaal van het Elysee. Deze maakte de inhoud ervan gis- tjBborgen bekend. 9>üge weken geledien moet hij tegen zijn echtgenote opge merkt hebben, Claude, ik wist een mens zo veel kan "Tot op het allerlaatste lik heeft hij zijn taak vervuilen hetgeen een en archaïsche term ;eeft met ,,m het harnas Deze term is in de wereld gebezigd zowel door de Franse communisti sche partij als door de Aimeri- ■•nse minister Kissirvger. van De Gaulle zijn", verklaar de hij toen. „Ik ben geen ge neraal De Gaulle en ik preten deer dat ook niet. Ik zal het meer moeten hebben van overreding, verzoening, dia loog. Dat is natuurlijk heel begrijpelijk, want per slot van rekening heeft iedereen altijd toegegeven aan de historische persoonlijkheid van generaal De Gaulle en aal dat met mij niet het geval zijn". Wel heeft Pompidou veel van de techniek en de taktiek van De Gaulle overgenomen. Bij placht evenals de generaal zich bij voorkeur direct en via de televisie tot het volk te richten. De Gaulile, evenals bijvoorbeeld Winston Chur chill, kon een televisiepubliek een half uiur geboeid houden door een rede, waarbij hij niet een keer een voor hem lig gend papiertje behoefde te raadplegen. In Frankrijk kon geen poli ticus dat - behitlve Pompi dou. ^yresdent Georges Pompidou «fcktc zijn politieke carrière aan generaal Charles de Gaul- eJcn begon in 1969 zijn eigen Ptpsidentschap in de schaduw van de Gaulle. Jfear hij bracht snel zijn eigen persoonlijkheid naar vo ren toen hij eenmaal president was en streefde er naar eein stempel op de Franse Aedenis te drukken. Ge ïnde de zes jaren dat Pom- 'U als premier diende on- der De Gaulle was hij diens uwe medewerker, die de tlijnen van de generaal 'de ook al was hij er per- lijk soms niet mee eens. mmigen verweten hem in periode opportunisme, an- n prezen zijn loyaliteit, loyaliteit die ongebroken f zolang De Gaultlé het sidentschap bekleedde. Pas de verkiezingscampagne T de opvolging van De 'He liet Pompidou iets Wij- van zijn eigen gevoelens attingen. ,Mijn stijl zal niet de stijl Pompidou heeft eens gezegd dat het direct contact tussen de staatsman en het publiek, met name via de moderne communicatietechnieken als de televisie, het mogelijk heeft gemaakt dat het Gaulidsme is blijven leven nadat zijn stich ter van het politiek toneel was verdwenen. Maandag was Pompidou uit zijn weekendverblijf in het dorpje OrvilKers, 40 km. ten westen van Parijs, per ambu lance naar de hoofdstad terug gekeerd. Zijn toestand was plotseling zeer verergerd. Hij liet zich naar zijn privé-wo- ning aan dt Quai de Befhune op het oude ile St. Louis in de Seine brengen. Dinsdagvoormiddag open baarden zich symptomen van een algemene bloedvergifti ging. Hij wilde toen nog op staan om zich aan te kleden en een televisieploeg laten ko men om een laatste maal een boodschap tot de Fransen te richten, niet om op een dra matische wijze afscheid te ne men (wat niet in zijn karakter lag) maar zeer vermoedelijk om zijn voorkeur voor eeu kandidaat voor zijn opvolging kenbaar te maken. Maar Pom pidou was in de middag totaal niet meer in «taai de toe spraak te houden. Tot de laatste dagen van zijn leven heeft pccsident Pompidou aan zijn toegewijde volgeling minister van bui tenlandse zaken Michel Jobent, de instructies gegeven die kenmerkend zijn voor het bui tenlands beleid tijdens zijn presidentschap. Pompidou trok die grote lijnen bij zijn ambts aanvaarding in juli 1969. Hij wilde dat Europa, een Europa van staten, ziou uitgroeien tot een unie, een confederatie van sitaten. Frankrijk moest een strikt evenwicht bewairem tus sen de super-mach/ten, maar trouwblijven aan zijn „wester se roeping". Met deze hoofdlij nen van de buitenlandse poli tiek toonde Pompidou zich een trouw beheerder van de poli tieke nalatenschap van Charles de Gaulle. Dit beleid hield in dat Frankrijk ziijn vrijheid van handelen op internationaal ge bied wilde beliouden, binnen het aitldmtisehe bondgenoot schap wilde blijven en tegelijkertijd goedie betrekin gen met Moskou wilde onder houden. Als gevolg daarvan trad met enlige regelmaat ver- koeEng op in de verhouding tot die Europese partners, en tot Moskou of Washington. „We zijn westers en willen dat blijven", zo zei Pompidou tijdiens een bezoek aan de Sovjet-Unie in 1970 tegen zijn Russische gastheren. Tegelij - kertijd verzette hij zich tegen een systematische anti-Ame- riknasme. Hi, meende dat Frankrijk ten onrechte het stempel kreeg opgedrukt van een Europese politiek die Washington vijandig gezind was. In werkelijkheid, zo vond Pompidou, zeiden hij en zijn minister van buitenlandse za ken hardop wat de andere Eu ropese partners stilletjes dach ten. Pompidou stond op liet stand punt dat de grote Amerikaan se bondgenoot zijn plaats moest kennen en buiten de Europese plannen moest Wij ven. Het Gaullistische Frankrijk verkeert in de moeilijke posi tie dat het een zelfstandige macht met eigen invloed wil zijn in ee.i wereld waar de supermachten de onderlinge verhoudingen en de eigen in vloedsferen steeds meer rege len door bilaterale akkoorden en besprekingen. Wrijving met Moskou en Washington bleef dan ook niet uit. Door een dramatische vertoon van deze Franse ambities op de energie- confereintie tn Washington, kwam het tot een openlijke breuk tussen Frankrijk ener zijds en de Verenigde Staten 0 Op IJsland was het, bij de ontmoeting tussen de Franse pre sident en president Nixon, dat de internationale pers voor het eerst gewag maakte van de ongeneeslijke ziekte die Pompidou onder de leden zou hebben. Zelf heeft de overleden president de steeds weer opduikende geruchten over zijn ziekte met een soort galgehumor proberen te ontzenuwen. Onlangs nog zei hij tegen de Amerikaanse minister Henry Kissinger: „Iedere keer als iemand mij een hand geeftheb ik het idee dat hij mijn pols voelt". 0 Pompidou werd door generaal De Gaulle bestempeld als zijn „troonopvolger". Nadat Pompidou in '68 als premier voor een grote overwinning van de Gaullisten had gezorgd ontsloeg de oude generaal hem met de tvoorden „Pompidou wordt in re serve gehouden voor de republiek". 0 Er heerste grote verslagenheid onder de bevolking toen de Fransen gisteren in de ochtendbladen vernamen dat hun presi dent was gestorven. en de overige EEG-landen an derzijds over de kwestie van een gemeenschappelijk bena dering van de energiecrisis. Deze opstelling versnelde het proces van verkoeling in de Atlantische betrekkingen. Het was overigens lang niet het eerste pijnlijke voorval in de Frans-Amerikaanse verhou ding. Het officieel bezoek dal Pompidou in 1970 bracht aan de Verenigde Staten ging ge paard met zoveel anti-Franse demonstraties dat Pompidou op het punt heeft gestaan zijn bezoek voortijdig at te bre ken. Een telefoontje met veront- scnuldigingen van president Nixon en een onverwachte reis van Nixon naai' New Vork om aanwezig te zijn bij een diner voor de Franse gasit ■edden toen de zaak. Diplomatiek zal Frankrijk in ie komende 5 weken op het in ternationale toneel door afwe zigheid schitteren en wel op 'n ogenblik waarop de toekomst van Europa op een ongekende wijze ln de waagschaal ligt en de betrekkingen tussen Europa en Amerika deze toekomst op zeer ingrijpende wijze dreigen te zullen beinvlocden. DEN HAAG (ANP) De NAVO bestaat vandaag 25 jaar, maar de grote uiting van verbondenheid die daarbij ge manifesteerd had moeten wor den, gaat niet door. Men is er niet in geslaagd voor het zil veren jubileum met een nieu we Atlantische verklaring te komen en als gevolg daarvan heeft president Nixon van de Verenigde Staten zijn komst naar Brussel in het „jaar van Europa" afgelast. De Noordat- lantische Verdragsorganisatie viert haar jubileum in een cri sissfeer. De NAVO heeft meer eraaes doorstaan en het heelt er wel naar uitgezien dat het bondge nootschap zou verdwijnen. Maar na 25 jaar bestaal de KAVO nog en Europa is, in tegenstelling tot Azië, Afrika en het Midden-Oositen ver schoond gebleven van oor log. Het was at angst voor ae verdere uitbreiding naar het westen van de Sovjet-in vloedssfeer die, in de jaren na de tweede wereldoorlog, West- Europa ouder de Amerikaanse atoomparaplu dreef. Vlak na de toetreding van de Bondsrepubliek wordt op 14 mei 1955 de tegenhanger van de NAVO voor Oost-Euro pa opgericht, het zogenoemde Warschau-pact. Het neerslaan door de Sov jet-Unie van de volksopstand in Hongarije in 1956 brengt de strijdkrachten van de NAVO in staat van paraatheid. Tege lijkertijd vallen Israël, Frank rijk en Engeland Egypte bin nen dat het Suez-kanaal heeft genationaliseerd. In maart 1966 eist de Franse regering het vertrek van de geallieerde strijdkrachten en van de NAVO-staven uit Frankrijk. Het politieke hoofdkwartier wordt dan over- ADVERTENTIE) geplaatst naar Brussel, het ml litaire hoofdkwartier SHA PE) gaat naar Casteau, even- -ens in België, en het militai re hoofdkwartier voor de strijdkrachten in Centraal-Eu- ropa (AFCENT) komt naar Brunssum in Limburg. Naarmate de afgelopen peri ode de vooruitzichten op ont spanning tussen oost en west in Europa hoopvoller zijn ge worden, zijn de spanningen binnen het bondgenootschap gegroeid. De Europese leden van de NAVO stoken hun on genoegen niet onder stoelen of banken over de wijze waarop lij door die Verenigde Staten zijn ingelicht tijdens de okto- ber-ooriiog van voriig jaar in het Midden-Oosten en de Amerikanen zijn zeer ver stoord dat geen nieuiwe Atlan tische verklaring van de grond gekomen is. Zij vinden het voorts onplezierig dat de EEG- landen hebben besloten tot •ontacten met de Arabische randen, terwijl Washington voorstander is van onderhan delingen en bloc tussen de olieconsumerenide en -produce rende landen. Washington heeft al verscheidene malen min of meer gedreigd met de terugtrekking van tenminste een deel van de 300.000 in Europa gelegerde Amerikaanse militairen en minister van buitenlandse zaken Kissinger zei onlangs in een scherpe toe spraak: „Onze vrienden bezor gen ons soms meer last dan onïe vijanden". DE ouders moeten „in Jrtde verenigd, samen uitmaken hoeveel kinderen zij willen hebben en abortus, kinder moord en euthanasie mogen niet gebruikt worden als mid delen om de hevolkingsgroe te regelen. Dit zeggen de r.-k. bisschoppen van Engeland en Wales in een verklaring. Dat leuke kleine zusje van de gewone friet is 'n smaakvol #e op uw tafel! Shoestring is in 'n wip goudbruin ft langer knapperig. Haal voor alle zekerheid Shoestring in huis - je kunt 't lekker lang in de ;ast bewaren! Shoestring is een diepvriesprodukt van t bef 02509-7241 voor informaties in 't zakje met de rode ruft DEN HAAG (ANP)' De Tweede Kaner heeft gister morgen SGP-fractievoorzitter Abma verlof gegeven minister van Aigt van Justitie te inter pelleren over de houding van de bewindsman ten opzichte van burgerlijke ongehoorzaam heid. De interpellatie wordt gehouden na het paasreces van de kamer, dn de laatste volle week van april. ROTTERDAM TANPJ Het Comité Werknemers Zer- tienhoven heeft aan de fractie van de PvdA in Rotterdam gevraagd begrip te hebben voor hun toekomstige werkge legenheid. Wanneer deze par tij haar stem onthoudt aan het beschikbaar stellen van t 5.3 miljoen voor herstel van de start- en landingsbaan, komt het voortbestaan van Zestien- hoven, volgens het oamité, i>i direct gevaar. Het Comité Werknemers Zestienhoven heeft haar be zwaren dinsdag in een tele gram aan de Rotterdamse fractie van de PvdA bekend gemaakt. ARNHEM (ANP) De di recteur van de provinciale landbouwkundige dienst m Gelderland Jr. H. P. de Bnrtn, heeft stelling genomen tegen de uitspraak van de Wage- ningse hoogleraar, prof. dr. ir. C. T. de Wit. dat jaarlijks 6 k 7 miljoen kilo koper over wei landen en bouwlanden wordt uitgestrooid, doordat een deel van het koper via het voer in de mest terecht komt. Koper- deien zijn met name schade lijk voor schapen. Volgens schattingen van Ir. De Bruin komt per jaar onge veer 425.000 kilo koper door middel van meat ap het land. DEN HAAG (ANP) ln het eerste kwartaal v«n 1974 heeft het Koningin Juliana - fonds aan diverse tostelttogen samen meer dan een miljoen gulden uitgekeerd. Het Konin gin Julianafond* is een natio naal fonds ter bevordering van maatschappelijk werk en maatschappelijk opbouw werk. In totaal 167 projecten kre gen financiële hulp. Het groot ste bedrag, rond 157 000 gul dein, ging naai- 4n totaal 85 „peuterspeelzalen" als bijdia- ge m de inrichtingskosten. (Van een omer versl*ggevers) BREDA De zes DC-10 luchtreuzen van de KLM ziin volkomen veilig- Ken woord voerder van de Koninklijke Luchtvaart Maatschappij deel de dat gisteren desgevraagd mee. De KLM is op het ogen blik druk doende om zijn zes DC-10's aan te passen aan de laatste veiligheidsvoorschriften van de fabriek. De veranderingen gelden het ergrendelingssysteem van het /rachtluik, dat als de operatie vordt voltooid, viervoudig be toiiliiigd is. Zoals gemeld hebben man dementen aan dit systeem m uni 1972 geleid tot het neer storten van een DC-10 in Imerika en vermoedelijk ook tot de ramp met een Turks toestel van hetzelfde type en kele weken terug bij P'rijs. PRESIDENT Nicolae Ccauses- co van Roemenië heeft een amnestie afgekondigd. Gevan genisstraffen tot twee jaar worden kwijtgescholden, even als gevangenisstraffen tot vijf jaar voor o.a. personen van 60 jaar en ouder en voor zwangere vrouwen. DE commissie „Geloof en Kerk orde" van de Wereldraad van. Kerken, waarin ook vertegen woordigers van de r.-k. ke-V zitting hebben, komt van 22 juli tot 5 augustus bijeen in de universiteit van Legon te A« era (Ghana).

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1974 | | pagina 19