WIM DE KOEIJER
UIT AXEL
Voorstopper Axel werd
„gelukkige pechvogel"
Jisservice.
uizen
Eugène van Dorsselaer is reeds
64 jaar schutter te Sint-Jansteen
Credietbank
ONDANKS SLECHTE FINANCIËLE SITUATIE
ZOMA heeft toch
vertrouwen
in de toekomst
voorschot
enhuyze
n en Verhuizen, 160 pag
uistipsen allerlei wetens-
gheden over het kopen en
van huizen. Onmisbare
jr voor iedereen die aan
nderhuis denkt,
slechts ƒ1,-af te
bij de Amro Bank
3uurt.
f J*P.'
Verloting
Carnaval
Enthousiasme
nzen
is het
kje.
nuerciag 4 april 1974
AXEL „Zo'n actie van de jongens is natuurlijk fan
tastisch. Daar had ik nooit op gerekend. Het kwam als een
complete verrassing voor me", zegt Wim de Koeijer, de
27-jarige voorstopper van Axel, de succesvolle formatie
van Rudi Steel, die voortreffelijk meedraait aan de top van
de derde klasse D. We zetten Wim de Koeijer deze eerste
keer graag in het zonnetje in onze nieuwe rubriek „Sport
man van de week".
Wim de Koeijer kwam in het nieuws door een ongeluk
kige aanrijding in Hulst na afloop van de belangrijke wed
strijd HVV '24Axel.
Axel verloor het duel en De
Koeijer nog in gedachten
bij de wedstrijd reed terug
op weg naar Axel zijn Opel
total-loss. De Koeijer, die met
zijn vrouw Jenny, zoontje
Werner (6 jaar), dochtertje
Natasja (3 jaar) en een doch
tertje van een collega in de
wagen zat was slechts WA
verzekerd en dat betekende
een „dure wedstrijd" voor de
Axelse voorman-timmerman.
Gelukkig kwamen de inzit
tenden er met wat blauwe
plekken af, maar Wim de
Koeijer zat inmiddels zonder
wagen. En lopen doet hij dan
graag op het voetbalveld, maar
daarbuiten is het toch een las
tige manier om je snel te ver
plaatsen. Piet Verpoorte, de
Axelse doelman, trainer Rudi
Steel en enkele collega's uit
het selectie-team van Axel leef
den imtena mee met r'onfor
tuinlijke De Koeijer. .et idee
kwam naar voren om een in
zameling te houden onder de
eerste- en tweede-elftalspelers
en dat bracht al een aardig
sommetje op. Voorts werd
zondag tijdens de thuiswed
strijd van Axel tegen Steen
een bliksemyf*rloting op touw
gezet, waarvan de baten be
stemd waren voor Wim de
Koeijer, zodat <Üe weer 2u
snel mógelijk over een twee
dehands auto zou kunnen be
schikken. Garage Kerck-
haert, de Opel-dealer uit
Hulst, deed er nog een finan
ciële schep bovenop door f
250,- korting te geven op wat
voor wagen in welke prijsklas
se danook, zodat de onfor
tuinlijke De Koeijer de toe
komst weer optimistisch tege
moet ziet.
Ue Koeijer: „Dat is pas col
legialiteit. Ik vind het gewel
dig wat de spelers hebben ge
daan voor me. Daar reken je
gewoon met op. Ik ben enorm
blij, want op deze manier
wordt de strop aanzienlijk
verkleind. Ik weet nog niet
welk bedrag er bijeenge
bracht is, ik wacht rustig af.
Maar ilk weet nu in elk geval
dat ik niet erg lang te voet
door het lieven zal hoeven
gaan.
Wim de Koeijer, die al aan
zijn achtste seizoen in het eer
ste team van de Axelaars in
uctie is, voelt zich door deze
geste van zijn medespelers
nog nauwer verbonden met
Axel. De Koeijer: „Je merkt
dan dat je gewaardeerd wordt
door je vrienden. Ik sla geen
enkele training over. Ik werk
er keihard voor. Die trainin
gen vallen wel eens niet zo
mee, twee keer per week,
maar ais je mee wilt blijven
draaien in het eerste moet je
toch twee keer per week in
actie komen. In het begin van
de competitie zelfs drie keer.
Ik heb het er graag voor
over".
Voor Jenny zijn charmante
echtgenote vormt dat geen en
kel probleem. Jenny de Koeij
er: „Ik ben zelf ook gek op
voetbal. Ik sla vrijwel geen
wedstrijd over. Als het even
kan ga ik mee. Het is een
gezellig stel. Vooral nu ook
met Rudi Steel. De vrouwen
van de Axel-spelers hebben al
een mooie bijnaam voor Rudi
Steel „De Peter Post van de
voetbaltrainers".
De Koeijer die behalve van
voetbal ook veel van zeehen-
gelen houdt is eveneens inge
nomen met de trainingsmetho
de van Steel. De Koeijer. „Het
is nog een jonge vent. Moder
ne opvattingen. Met alle res
pect natuurlijk voor Toon van
do Velde, die geweldige ver
diensten heeft gehad voor
Axel. Maar het verschil in aan
pak is toch wel duidelijk".
Leukste herinnering van Wim
de Koeijer aan zijn acht jaren
Axel is wel de keer dat hij
bijna onder de lat had gestaan
in het Zeeuwse elftal, dat vier
jaar geleden tegen FC Utrecht
speelde. De Koeijer: „Dat was
een mooie blunder, van de lei
ding van het Zeeuwse elftal.
Mijn broer Jo die destijds in
het eerste van Axel keepte
had eigenlijk moeten worden
uitgenodigd, maar in plaats
van naar hem had men die
invitatie naar mij gestuurd. Zo
zat Ik in Vlisslngen op de
bank als reservekeeper. Trai
ner van het Zeeuwse team
was toen Bram de Smit, die
mij persoonlijk nog wel kende
en pas in Vlisslngen toen hij
me zag achter de vergissing
kwant. Ik heb die wedstrijd
gewoon als reserve op de bank
gezeten. Er gebeurde niets.
Maar als de doelman zou zijn
uitgevallen hadden we wel
kunnen lachen denk ik. Ik
had nog nooit onder de lat
gestaan.
De „fortuinlijke pechvogel"
Wim de Koeijer hoopt nog lan
ge tijd te kunnen meedraaien
in het eerste team van Axel.
De Koeijer: „Ik zal vechten
voor mijn plaats. Na alles wat
mijn medespelers nu voor me
gedaan hebben ben ik dat wel
verplicht ook.
lijk die wasautomaat die vaatwas-
'uitrusting. Maar op welke wijze?
iriclusie: naarde Nederlandse
d overziet is het „een weet" voor u,
aliteit van de Nederlandse Crediet-
g aflossen,zonderte veel belastte zijn,
ekening, een hypotheek,
ekeningen, termijn- en klimspaar-
safe bij de dichtsbijzijnde vestiging
OOSTERHOUT,
Heuvel 14,
tel. (01620)25558
STEENBERGEN.
Markt 16,
tel. (01670) 3463
rdnummer 5857, Amsterdam.
OUDENBOSCH,
Markt 50,
tel. (01652) 2116
SLUISKIL,
Loui'sastraat52,
tel. (01157)401
ST. JANSTEEN „Min
stens op iedere zon- en
feestdag ga ik naar een
schieting, behalve op nieuw
jaarsdag", zegt Eugène van
Dorsselaer, die op vrijdag 5
april 1974 zijn tachtigste ver
jaardag viert en op 15 mei
1974 ook 54 jaren het huwe
lijksleven heeft gedeeld met
Mathilde de Backer die op
14 december van dit jaar
eveneens 80 jaar oud wordt.
Het echtpaar woont in een
in het jaar 1921 gebouwde
eigen woning te Sint Jan
steen aan het adres Brouwe
rijstraat 66.
„Mijn schuttersjubilcum van
60 jaar heb ik reeds een vier
tal jaren geleden gevierd",
zegt Eugène, „en dit jaar trek
ik er dus reeds 64 jaren op uit
met boog en pijl om schietin
gen op staande wippen en lig
gende wippen bij te wonen".
Zijn voorkeur gaat echter uit
naar de schietingen op de
staande wippen.
„In on-ze eerste hiuweiajksja-
ren, zegt Eugène, had mijn
vrouw nogal eens bezwaren,
dat ik er elke zondag op uit
trok, maar deze bezwaren zijn
van lieverlee achterwege ge
bleven". De liefhebberij voor
het schieten met pijl en boog
is niet voortgesproten uit de
famdllde van Dorsselaer, maar
uüt de fa-malie van die zijde
van ziljn vrouw. Haar broers,
Dolf de Backer, Pons de Bac
ker, Leon de Backer (in Ame
rika) en de echtgenoten va-n
haar getrouwde zusters, Fiel
van <le Broeck en Piet Mor
tier, zijn of waren allen ver
woede schutters.
Met veei plezier kan hij
vertellen over de schietingen
van voor de Tweede Wereld
oorlog toen er nog geen au
to's ter beschikking waren om
de schietingen bilj te wonen en
deze per rijwiel of per pony
met rijltuig werden bezocht.
„Dat was de schoonste tijd",
zegt Eugène, „toen onze socië
teit nog gevestigd was bij Ro-
za Everaard in de Hemel-
straat. Met mijn collega-schut
ters: 'Jozef Bleijemberg, de Pi
us vain Dorsselaer, Frans
Viinck, Frans de Kuiper, mijn
heer va-n Helsla-nd, Ca-miel de
Block, Si-es Boussen, Bnu-gge-
m-a-n en Blieck, bezocht ik per
rijtuig de sch'iettiin-gen en we
kwamen dan ook nog gemak
kelijk thuis, ondanks de vele
pinten bier, die werd gedron
ken".
Hij weet de tijd nog goed te
herinneren dat hij zijn eerste
schietingen bij-woonde te Ka-
pellebrug aan het café van de
Witte KadolToén kon men
nog bogen en p-ijilen lenen van
de sociëteit en was de inleg
voor een schieting slechts f
0,30. Zi-jn eerste boog kocht
hiij toen voor f 2,50 en een pijl
voor 0,20. Nu kost een boog
meer dan 100,- en een pijl
meer dan f 5,-, terwijl de inleg
minstens f 4.50 bedraagt.
In zijn schuttersloopbaia-n Is
li-ij ook dikwijls succesvol ge
weest. Hij toomt met trots de 2
medailles die hij ontving op
de Wilihedmi-nasch-ieititnigen te
St.-Ja-nsteen. Resp. op 31.8.64
en 31.8.65 schoot hij de laatste
vogel op de staande wip,
waarvoor hij als beloning deze
medailles ontvin-g. Tweemaal
was hij ook kondnig van de
sociëteit St.-Jon en de derde
maal zou hij keizer geworden
zijn. Alhoewel hij op deze
seh-ieting de komngsvogel trol,
kwatn dleze niet mar beneden
tuimelen en wist de politie
ambtenaar Schelfhout hem
voor zijn n-eus af te schieten
ein -ging het keizerssch-ap aiam
hem voorbij. Meermalen
schoot hij op een schiet ing de
hoge vo-gël plus een zi j vogel.
Eugène is nog zeer vitaal.
Als men hem ziet gaan en
staan za-1 men hem niet ouder
dan 65 jaar schatten. Hij
neemt ook deel aan de beja-ar-
denschietin-gen. Zo schoot hij
vorige week nog 5 kleine vo
gels af op een bej-aairdenschie-
trng te Sint-Ja-nsteen.
Hij is ook te spreken over
de huidige gang van zaken in
de sociëteit St.-Jan. Een ge
weldig actief bestuur en trouw
wordt hij door deze of andere
leden opgehaald om per auto
een schieting te bezoeken. Een
geluk vindt hij het dat er
verschillende jeugdige leden
lid zijn geworden zodat de
schutterssport ook bij de
jeugd de intrede doet.
De West-Zeeuwsch-Vlaamse
stichting ZOMA (Zeeuwsch-
Vlaamse 'Operette- en Musi
cal Amateurs) heeft een wat
vreemd seizoen achter de
rug. In artistiek opzicht was
het tweede seizoen van deze
amateurs zonder meer een
succes te noemen. De uitvoe
ringen van „Eine Nacht in
Venedig", die in februari en
maart in de Oostburgse
schouwburg het Ledelthea-
ter werden opgevoerd, wa
ren weliswaar niet uitver
kocht, maar werden toch
zeer goed bezocht. En het
publiek was er erg enthou
siast over.
Van de andere kant zit ZO
MA na haar tweede seizoen
met een nadelig saldo van f
14.000. Peter de Lijser, voor
zitter van het stichtingsbe
stuur, verklaart die slechte fi
nanciële situatie: „We hebben
het afgelopen seizoen met nog
al wat pech te kampen gehad.
Om een paar voorbeelden te
noemen: een van de hoofdrol
spelers werd een paar weken
voor de uitvoeringen opgeroe
pen voor de BB, terwijl een
hoofdrolspeelster zich om ge-
zondhe!dsredenen terugtrok.
We hebben tijdens de repeti
ties een andere regisseur ge
zocht. Al die vervangers wer
den semi-professionals en dat
kost natuurlijk aanzienlijk
meer geld, dan dat amateurs
uit eigen vereniging die rollen
spelen.
Daar komt nog bij, dat we
op zeer ongunstige avonden
moesten spelen in het Ledel-
tiheater. Met name in verband
met het orkest moesten we
wel naar de maandag en de
donderdag toe. Dat zijn n-u
niet direct de uitgaansavonden
bij uitstek en dat heeft ons
ook zo'n tweeduizend gulden
aan recette gescheeld", aldus
de voorzitter.
Uiteraard Is het bestuur zich
gaan afvragen, war men die f
14.000 vandaan moet halen.
Door in het zomerseizoen vier
opvoeringen in Cadzand-Bad
te houden, hoopt men f 6000
bijeen te krijgen. Een verlo
ting en wellicht een tussen-
eon-cert fnoeten f 2000 gaan
opbrengen. Over de resterende
f 8000 moet het bestuur zich
nog gaan beraden. Dat gaat
dan het nieuwe bestuur doen,
waarm ook twee mensen van
buiten ZOMA zijn opgenomen.
Peter de Lijster: „Voor het
eerst dit seizoen hebben we
twee za-kenüeden van bulten
de stichting gevraagd in het
bestuur zitting te nemen. Tot
voor kort werd het bestu-ur
gevormd door drie mensen
van ZOMA, plus de dirigent en
de regisseur. Wel, die laatste
twee zijn natuurlijk vooral
geïnteresseerd in een artistiek
verantwoorde opvoering,
waardij ze er niet zo gauw
aan denken of het zakelijk
gezien allemaal wel kan. En
die andere bestuursleden zijn,
net als alle andere ZOMA-men-
sen, operetteigekken. Daarom
leek het ons verstandig om
twee lieden, die niet helemaal
gek van operette zijn in het
bestuur te halen. Hun taak is
te bezien of de wensen van
regisseur en dirigent allemaal
wel financieel haalbaar z'.in".
Die vereniging van operette-
gekken ontstond twee jaar ge
leden, nota bene op het carna
val in Breda. Met enkele
vrienden en bekenden trekt
Peter de Lijser ieder jaar om
streeks vastenavond die kan
ten op, en in 1972 werkten die
vier zotte dagen zo inspire
rend, dat het idee voor een
operettegezelschap in West-
Zeeuwsch-Vlaanderen geboren
werd. Eenmaal terug in Cad-
zand plaatste Peter de Lijster
een advertentie in de krant en
binnen de kortste keren had
den zich meer dan dertig lief
hebbers bij hem aangemeld.
Na een jaar lang wekelijks
repeteren kon in maart 73 een
aantal succesvole uitvoeringen
van Der Zigeneurbaron wor
den gebracht.
Peter de Lijser: „We hebben
n-u zo'n 35 leden, en ze zijn
allemaal even enthousiast. Het
;;oitke is alleen, aat van die
35 er maar acht mannen zijn.
Hoe dat kom-t weet ik ook
niet: er zitten hier in het wes
ten toch genoeg koren en der
gelijke, dus er zijn genoeg
mannen die kunnen zingen.
Wij kunnen er nog best een
paar gebruiken en ook vrou
wen zijn nog welkom
Ondan-ks de hierboven ge
schetste moeilijkheden, zien
de Wiest-Zeeuwsch-Vlaamse
operettevrienden de toekomst
niet al te somber. In de eerste
plaats weet men zich verze
kerd van een aantal subsidies
voor het komen-de seizoen en
bovendien zegt Peter de Lij
ser: „Het enthousiasme bij de
ZOMA-mensen is er. Maar je
moet met vergeten, dat we nu
pas twee seizoenen achter de
rug hebben. Het publiek groeit
en Je merkt, dat je langzaam
maar zeker een eigen publiek
op gaat bouwen. Maar dat
heeft nog wel emge tijd nodig.
In ieder geval is n-u al duide
lijk, dat we hier in de streek
gewaardeerd worden. Wat ik
eigenlijk als onze taak voor de
komende jaren zie, is om uit te
kienen, hoe wij met eenvoudi
ger middelen toch een artis
tiek verantwoorde uitvoering
Kunnen realiseren.
Van de ene kant hebben de
lerien er nogal wat voor over,
van de andere kant moet het
publiek een behoorlijk bedrag
betalen. Dat betekent dat je
iets goeds moet brengen.
Daarom moeten we ons afvra
gen, of het bijvoorbeeld niet
mogelijk is om meer zelf te
gaan doen aan kostuums, de
cors, rekwisieten en dergelij
ke. We moeten dat allemaal
eens goed gaan bekijken.
Waarbij we dan uiteraard wei
voorop stellen, dat het artis
tiek niveau ieder jaar hoger
moet worden. Dat hopen we te
bereiken door cursussen op
het gebied van koorzang, be
weging, dictie etc. voor onxe
leden te organiseren. Nee echt,
we hebben veel vertrouwen in
de toekomst.".
