m. cr b* jaret. Ze waren allemaal zo vreselijk lief voor me" Botsing tussen twee karakters amro-pierson fund ASTRID CEULEERS (DODDY UIT „DE STILLE KRACHT"): (ERZEE DR. L. DE JONG BESCHRIJFT PRO F. COHEN EN MR. VISSER Y binnenland ïch.) WENDEN TOT: KELNER Hotel „HET ZWII Amateur Couperus Lief Herkennen Karakterrol Briek Marokkanen in hongerstaking Britse reserves toegenomen Weer onrust op Katendrecht Angola-comitê: Kritische NAVO- voorlichting nodig NEGEN TON VOOR SCHRIJVERS Tolman ziet af van interpellatie Te weinig animo voor Expogé-forum papier iw pen Verkeerde indruk amra-pïerson fmd Woensdag 3 april V3 VS lllimilWWMi—ll1 im even enz. douane/ GEVRAAGD: met vakpapieren Aanm. heden woensdj april, na 14.00 uur. Walplein 14 De Bredase Astrid Ceu leers kon gisterochtend haar normale werk als di rectie-secretaresse wel ver geten. Ze werd eenvoudig overstelpt met felicitaties naar aanleiding van haar televisiedebuut in „De Stil le Kracht" waarvan maan dagavond het eerste deel is uitgezonden. Iedereen was enthousiast over de wijze waarop zij Doddy, de dochter van de resident van Laboewangi ge stalte had gegeven. „En dan is het eerste deel nog niet eens zo goed als de andere delen", zegt de 20-jarige Astrid. „Het is maar een eerste kennismaking met de perso nen en het echte gebeuren volgt pas in de komende drie afleveringen". In 1972 rea geerde de toen achttienjarige Astrid op een oproep van de AVRO waarin men vroeg om Indische Nederlanders die een rol wilden spelen in dit televisiespel naar het gelijk namige boek van Louis Cou perus. Ze schreef een brief, niet wetend dat dit het begin was van een reeks strenge selecties die uitwezen dat zij, van achthonderd briefschrijf sters, de geschiktste figiuur was om Doddy te spelen. „Het klinkt niet origineel, maar het is waar: ik had het echt niet verwacht", zegt Astrid, nog steeds opgetogen als zij vertelt over alle erva ringen die ze de afgelopen tijd heeft gehad. „Ik had hooguit de hoop dat ik een of ander figurantenrolletje zou krijgen, want voordat ik die brief schreef wist ik niet eens dat amateurs zoals ik ook echte rollen konden krij gen". Ze voelde zich echter tussen beroepsspelers als Willem Nijholt, Pleuni Touw, Bob de Lange en Lex van Delden („mijn lievelingsac- teur") volkomen op haar ge mak. „Ze gaven me de gelegen heid om het goed te doen. Ik kreeg de ruimte om te pro beren mijn r°5 zo goed mo gelijk te vertolken. En het is een heerlijke rol om te spe len. Doddy is een naïef meis je, soms blij, soms boos of verliefd of' ondeugend, altijd een beetje diweperig en ro mantisch. Echt een meisje zoals ik me voorstel dat ze ventienjarige meisjes in diie tijd, rond 1895, in die omge ving, het vroegere Indië, wa ren. Ik probeer Doddy uit te beelden op de manier waar op ik denk dat Couperus het bedoeld heeft". van te worden - en ik her kende die passage dan voel de ik me een stuk zeker der". Wat trekt haar zo aan in Couperus „Zijn venmogen om mensen uit te beelden en vooral de sfeer die hij op roept". Astrid heeft, evenals de meeste medewerkers aan het vier delen tellende tele visiespel, herinneringen aan die sfeer. Zij is gebaren in Nïeuiw-Guinea waar haar va der in gouvernementsdienst was. Ze bracht het grootste deel van haar jeugd in Hol- landia door. Haar ouders, die afkomstig zijn uit Neder- lands-Indië, spelen in het stuk figurantenrollen, even als haar drie broertjes. Allen zijn verrukt over de produk- tie, die Walter van der Kamp zelf aanmerkt als het beste werk wat hij ooit gele verd heeft. 9 De bedoelingen van Coupe rus zijn Astrid niet vreemd. Al jaren voordat zij ook maar bevroedde dat zij ooit zou meespelen in „De Stille Kracht" was de Haagse schrijver voor haar 's we relds grootste roman-auteur. „Op de middelbare school heb ik een speciaalstudie ge maakt van Couperus. Daarbij behoorde natuurlijk dat je een behoorlijk aantal boeken van hem las. „De Stille Kracht" was daar ook bij. Op de audities heeft me dat wel geholpen. Wanneer ik een bepaalde passage moest voorlezen - Walter van der Kamp ging je dan met zijn hoofd in zijn handen heel lang en strak aan zitten kij ken; om doodzenuwachtig De al vaak geroemde pret tige werksfeer waarin de op namen werden gemaakt, de eenheid onder de medewer kers door het bijzondere con tact dat de medewerkers met ekaar hadden, worden ook door Astrid weer naar voren gebracht. „Ze waren allemaal zo verschrikkelijk lief voor me. Willeim Nijholt is ook in het dagelijks leven een echte broer voor me geworden. Hij heeft hier al een paar maal gelogeerd. ,Dan bakken we Indonesische koekjes voor hem", zegt Astrid, waarna ze een indrukwekkende stapel fotoboeken op tafel legt. Keurig ingeplakte kleurenfo to's waarop Astrid in feeë rieke japonnen met veel strikken en stroken, in veel gelukkige momenten is vast gelegd, met Willem, met moeaer, met broertjes, moeder met Willem zonder Astrid enzovoorts. „Ik ben nu een maal erg romantisch. Ik houd van alles wat met sprookjes en romantiek te maken heeft". Naast Couperus noemt ze enkele andere au teurs van haar voorkeur: al lemaal romantici: Lam art ine, Goethe, Heine, Byron, Kip ling. „Maar ik zie goed in dat dit een unieke ervaring is die waarschijnlijk nooit meer terugkomt: Bovendien ben ik, doordat ik Indische ben, erg gebonden aan mijn type. Ik kan niet elke rol spelen. Ik vraag me ook 'af of ik het zou kunnen. Ik voelde me in deze rol zo thuis". De liefde voor Couperus heeft Astrid gekregen door haar moeder, die haar al vroeg liet kennismaken met deze schrijver. Mevrouw Ceuleers: „Het is erg belang rijk dat je je in een boek verdiept en niet alleen het verhaal leest. Er gebeurt meer dan alleen maar wat je op het eerste gezicht ziet. Bovendien was het voor mij een ervaring om tussen de decors rond te lopen die de hele wereld van vroeger weer doen leven. Ik geloof dan ook dat dat een van de sterke kanten van het stuk is". De mensen herkennen een heleboel dingen. Maar we zijn nuchter genoeg om ons daardoor niet helemaal te laten meeslepen". In de huiskamer van de familie Ceuleers hangt een schilderijgrote vlakken rijstvelden reiken naar een verre horizon: het is een deel 0 Astrid Ceuleers uit Breda, die de rol van Doddy stpeelt in het televisiespel „De Stille Kracht". van heit decor (schilderij uit de villa van de resident) dat Wim Bijmoer aan Astrid schonk. Het wordt gevoegd bij alle andere herinneringen. Naast gedachten aan hoe fijn het was, bewaart Astrid ook een schat agn tastbare herinne ringen in de vorm van foto's, knipsels en een klein rood boekje waarin spelers, came ramensen, souffleuse, gri meur en technici allemaal een persoonlijk woord' voor Astrid Ceuleers geschreven hebben. Naast een lang episch gedicht van Willem Nijholt en het naamdicht van een camerman die uitvond: Aandoenlijk - spontaan - te- dei - romantisch - intelligent - Doddy. regisseur Walter van der Kamp schreef: „Voor Astrid,. als dank voor een meer dan voortreffelijke Doddy". JEANNE PEYNENBURG 0 Mr. h. E. Visser, president van de Hoge Raad. EEN VAN DE DROEVIG STE en in een aantal op zichten ook beschamendste episoden uit de Nederlandse oorlogsgeschiedenis is onge twijfeld het gemak waarmee de Duitse bezetters en hun Nederlandse handlangers de voorbereidingen konden tref fen voor de uiteindelijke ver nietiging van de ongeveer 160.000 joodse Nederlanders. Dat verhaal het voorspel van de deportaties loopt als een rode draad door de eerste helft van het vijfde deel van professor dr. L. de Jongs stu die over de geschiedenis van Nederland in de Tweede We reldoorlog. Twee hoofdfiguren uit de Joodse gemeenschap zelf spelen er hun rollen in: professor dr. D. Cohen, voor zitter van de Joodse Raad, en mr. L. E. Visser, voorzitter van de strijdbare Joodse Coör dinatie Commissie. Eerstgenoemde een domine rende main die steeds weer hoog voor Duitse eisen en maatregelen, omdat hij op recht meende diat daarmee de joden het best gediend wer den. De laatste, de door de bezetters ontslagen president vain die Hoge Raad een vooraanstaand 'jurist die keer op keer poogde zijn joodse landgenoten wakker te scudden en tot een strijdbaar der houding te brengen. Hij leverde een hopeloze strijd. Cohen en zijn opvattingen wonnen het. Opvattingen diie er veel toe bijdroegen dat de joden langzaam maar zeker pairia's in de Nederlandse sa- als ex-president van de Hoge Raad repliceerde de strijd vaardige Visser in een volle vergadering ogenblikkelijk en riep hem over de tafel toe: „rund, president buiten dienst". Keer op keer sprak Visser uit dat juist de joden „in deze dagen een leidend beginsel van node hebben, willen wij niet tot een wanke le willoze massa afzakken. Dat beginsel is dat wij moeten weigeren iets te doen wat on ze afscheiding van het overige Nederlandse volk zal bevorde ren". Lodewijk Ernst Vilsser was een vrijdenker. Hij was :n 1871 iin Amersfoort geboren. Zijn vader, een politiek zeei geïnteresseerd man. dreef een groothandel in textiel. Visser studeerde rechten in Utrecht, promoveerde in '94 en zette zijn studies nog eni-ge jaren in Parijs voort. In '97 werd hij ambtenaar bij het departement van buitenlandse zaken. Vijf jaar later nam hdj ontslag. Hij meende niet naar waarde ge schat te worden op dat depar tement, omdat hij niet van adel was en omdat hij een jood was. In 1903 werd hij rechter in Rotterdam. Twaalf jaar later werd hij lid van de Hoge Raad. Begin '39 benoem de de koninginig hem tot pre sident van die Raad. Hij was een eminent jurist. Visser kwam al voor de oorlog vaak joden te hulp. „De Duitse imivasie verraste Visser niet, wei schokte zij hem diep. „Nederland is", zei hij in de ochtend van 10 mei '40 in een vervroegde ver- gladerinig van de Hoge Raad, „het slachtoffer geworden van een overval, even verraderlijk test neer bij de verwijdering van haar voorzitter Vele bladzijden en passages in het vijfde dleel van De Jongs boek, eerste helft, zijn gewijd aan het optreden van Visser. Bteeds onverendigbaarder wer den die standpunten van hem en Cohen. Twee joodse per- soanfliijkiheden botsten, ja twee levenshoudingen. Visser schreef Cohen enkele zeer ge- menleviinig werden'. Dat zij, nadat ze allen geregistreerd waren, steeds verder werdiern geïsoleerd binnen ons land. Het reizen werd ze verboden, hun bedrijven en zaakjes wer den „overgenomen" een mooi woord voor roof zij moesten gele sterren gaan dra gen, ze mochten niet meer in theaters, parken, openbare vervoermiddelen en openbare gelegenheden komen, tenslotte werden ze in ghetto's samen gebracht. Toen dat eenmaal een feit was geworden, was alles klaar voor de massale deportiartle». Mr. Visser begreep van net bagiin van de bezetting al waarheen de Duitsers dreven. Zijn tegenspeler, professor Co- hen, werd kennelijk in slaap gesust door de ogenschijnlijke gem-atiigheid van de Duitse maatregelen tegen de joden. Hij had niet door, of wiilcle niet zien, dat elke medewer king aan de uitvoering van die als ongemotiveerd". Van meet maatregelen de door hem ge leide Joodse Raad verder deed afglijden. Visser waarschuwde keer- op-keer. Tevergeefs. De Jood se Raad werd een belangrijk instrument in Duitse handen om hun vooropgestelde bedoe ling de vernietiging van de Nederlandse joden vrij ge ruisloos te bereiken. Visser heeft nimmer zijn ontslag als president van dè Hoge Raad erkend. Hij was, zo stelde hij door de koningin benoemd. Alleen zij kon hem ontslaan. Toen de diamantair Asscher hem eens aansprak af aan maakte hij er zich zor gen over dat de n-ationa al-soci alistische bezetter met zijn maatregelen het volkenrecht zou gaan overtreden, maar, zo meende hij, in dat geval be hoefde de Hoge Raad niet te zwijgen. „Tenslotte hebben wij altijd het toetsimgsrecht", zei hij in juni '40. Visser vond voor diat standpunt geen meer derheid in de Raad. Die meer derheid was het met het colle ge van secretarissen -genera a I eens dat men het de bezetter niet te moeilijk moest maken. Die meerderheid legde zich la ter zonder één woord van pro- 0 Joden werden langzaam maar zeker paria's in de Neder landse samenleving. harnaste brieven waarin hij heel duidelijk waarschuwde. Conen legde die brieven niet eens aan de leden van de Joodse Raad voor. Het volgende, uitvoerige ci taat van de laatste brief aan Cohen, door hem nooit beant woord, is kenmerkend voor de manier waarop Visser tegeno ver de Joodse Raad stond. 30 december schreef hij: (u wilt)van de tegenwoordige situatie het beste maken. Het gaat echter om de manier waarop. Daar ligt de kern van het verschil en tevens de tweesprong waarbij onze we gen. helaas, uiteengaan- Gij meent wan de toestand het beste te maken door te trachten, coüte que coüte, van de bezetter zoveel mogelijk verzachtingen te verkrijgen, en hem daartoe dienstbaar te zijn. Dat is mi. een blote uti liteitspolitiek. welke beginse len en normen ontbeert en dain ook niets goeds kan bren gen. Wat toch hebt gij bereikt? Over de maatregelen zglve die ons diriukken, zijt gij nooit ge raadpleegd. Alles i's buiten je omgegaan volgens het bekende „over u, bij u, zonder u..." Het enige wat gij hebt verkregen, zijn verzachtingen,' missciv.en slechte tijdelijke, op enkele ondergeschikte punten, waar mee gij ongetwijfeld velen een dienst hebt bewezen Ik wil je daar de volle maat mee gevan. Maar wat hebt gij daarvoor moeten geven? Gij zijt daar door in zekere zin in dienst van de bezetter getreden en hebt u moeten getroosten, de uitvoerder van zijn bevelen te zijn. En dlaarbij is het zelfs niet gebleven. Erger nog, gi.i moet optreden als gangmaker voor zijn onderdrukkingspoli tiek... Gij moet hem met uw weekblad nelp-n tij t ge heime en illega e pogingen ons te scheiden uit het nationaal verband en ons in de „Mede delingen van de joodse Raad" zijn onwettige bedreigingen en vreesaamj a-gingen. overbren gen... Is die prijs niet te hoog voor hetgeen verkregen, ja zelfs had hij wel ooit, voor wat ook, betaald mogen zijn? Het komt alles toch, zegt gij. Als dat zo is, waarroe deji a! uw pogen? Meen met, dat ik in mijn -inzicht alleen sta Tal rijke joden van alle rang en stand (van niet-joden spreek ik niet) willen niet aanvaar den een houding'van de J >od- se Raad welke zich uit rn hulp en dienstbetoon aan de Dezet- ter. Men voelt, soms instinct matig, dat dit niet mag en dat wij joden in geen geval hel pers van de bezetter mogen zijn- Ik vind liet niet prettig, je dit alles te schrijven. Go zijt een Cïer weinigen onzer die inderdaad tot „leidenin staat Is en daarom is het. zo jammer dat gij al die onschatbare hoe danigheden aanwendt op een wijze die voor zovelen onaan nemelijk is en daardt) -r mede werking uitsluit. Ik had het zo graag anaers gewild". Laco niek set De Jong onder öe:e roerende tekst „Cohen achtte een repliek ocerbodig' Hij antwoordde niet Jacquis Levij Dr. L. de Jong. Het Konink rijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog. Deel V, eerste helft. Uitg. Staatsuitge verij, pop.ed. 585 pag., 24, DEN HAAG (ANP) In Marokko' 'zïjS04S lyceïstenstu denten en leraren, al sin'ds 17 maart in hongerstaking, zo weet Amnesty International te mellden. Hoewel de officiële aanklacht luidt dat ze „een aanslag hebben gepleegd op de binnenlandse veiligheid van de staat" bestaat hun „mis daad" volgens Amnesty slechts uit een schoolstaking tegen de slechte onderwijsmethoden. Amnesty International 2egt te weten dat de gezondheids toestand van de politieke ge vangenen in Mardkko ever het algemeen kritiek is. LONDEN (ANP) De Britse monetaire reserves zijn de vorige maand met 478 mil joen tot 6.444 miljoen dollar toegenomen na ontvangst van 682 miljoen dollar uit hoofde van valiutaleningem, aldus een mededeling van het ministerie van financiën in Londen. Het was de eerste verbetering sinds oktober toen de reserves met 379 miljoen tot 6.761 mil joen dollar toenamen na ont vangst van 357 miljoen aan buitenlandse leningen. In fe bruari verminderden de reser ves met 212 miljoen dollar krachtens valutakredietrege- lingen met andere landen, al dus het ministerie. ROTTERDAM (ANP) In de Rotterdamse wjj-k Katen drecht is weer onrust ontstaan, nadiat in de Atjehstraat twee bordelen zijn geopend. In een brief aan het college van bur gemeester en wethouders van de Maasstad en aan de officier van justitie schrijft het wijk- orgaan Katendrecht dat de stemming onder de bevolking op het ogenblik bijzonder ge laden is. Het wijfeorgaan vindt dat de gemeente een veel te tolerant beleid voert ten aan zien van foordelen en sexolubs op Katendrecht en wijst de mogelijk ernstige gevolgen van diit beleid af. AMSTERDAM (ANP) Het Angola-comité heeft de regering gevraagd het Neder- x landse volk ook te wijzen „op de negatieve kanten van de NAVO, die donderdag aan staande 25 jaar bestaat. In een brief aan premier Den Uyl wijst het comité op dc situatie in Portugal en de Portugese kolonies waar „25 jaar NAVO, 25 jaar medeplichtigheid van de NAVO-landen aan de on derdrukking betekent". (Van onze redactie binnenland) DEN HAAG Het fonds voor de letteren heeft voor dit jaar 903.000 gulden verdeeld over 163 letterkundigen van de 245 die een uitkering had- der. aangevraagd. Principe-toezeggingen zijn gedaan voor acht stipendia, die maximaal 14.000 gultten bedragen; voor 66 t-qelagen, die maximaal 5.500 gulden be dragen; en voorwerkbeurzen, die maximaal 10.000 gulden bedragen. Stipendia krijgen in princi pe: H. J. ten Berge, J. Bemlfef, Cees Budding, Jaques Hame link, Gerrit Kouwenaar, Syb- ren Polet, Bent Schierbeek en Dolf Verspoor. De toelagen gaan o.a. naar: Jan Cremer, Jaap Harten, Theo Kars, Mensje van Keulen, Harriet Laurey, Marga Minco, Paul flo-den-ko, C. B. .Vaandrager en Ellen Warmond. Werkbeurzen zijn o.a. toege kend aan: Bertus Aafjes, Hans Andreus, Jan Blokker, Max Dendermo,nde, Johnny van Doorn, N-oud van den Eeren- beemt. Margaretha Ferguson, Anikie -Peypers, Dic-k Peet, Re n-ate Rubin-stein, Bob den Uyl, Ewald van Vugt, Mischa de Vreede en Lodewijk Henri Wiener. DEN HAAG (ANP) Het Christelijk-Historisch Tweede- Kamerlid Tolman heeft giste ren afgezien van zijn voorne men, verlof te vragen minister Van der Stee van Landbouw en Visserij te mogen interpel leren over de financiële nood situatie bij de tuinbouw en de visserij als gevolg van de olie crisis. Gedurende het afgelopen weekeinde kondigde het ka merlid da-t voornemen aan. Vorige week stelde minister Van der Stee zich welwillend op wat de verlangens van tuinders en vissers betreft en hij deelde mee de kwestie in het kabinet te bespreken", al dus Tolman voor de aanvang van hef kamerdebat over de recente regeringsmaatregelen. „Daarom had ik een interpel latie willen houden". (Van een onzer verslaggevers) BREDA - EINDHOVEN Een forumbijeenkomst met Eindhovense middelbare scho lieren en leden van de Neder landse Vereniging van Ex- politieke Gevangenen gaat niet door, omdat er te weinig animo bij de leerkrachten be staat. De bijeenkomst zou plaatsvinden in het kader van het jaarlijks congres van de Expogé, dat ditmaal van 11 tot en met 14 juni in Eindhoven wordt gehouden. Secretaris J. Koeh van ae organiserende plaatselijke af deling, gelooft dat de afwij zende houding van sommige leerkrachten van Eindhovense middelbare scholen op een verkeerde mentaliteit wijst. Die mentaliteit wordt zijns inziens in de hand gewerkt door het feit dat de georgani seerde herden-king van de ge vallenen in de tweede wereld oorlog op 4 mei sinds een paar jaar is afgeschaft. Brieven voor deze rubriek moeten met volledige naam en adres worden ondertekend. Bij publikatie zullen deze verm'eld worden. Slechts bij hoge uit zondering zal van deze regel worden afgeweken. Naam en adres zijn dan bij de redactie bekend. Publikatie van brie ven (verkort of onverkort) betekent niet dat de redactie het in alle gevallen eens is met inhoud, c.q. strekking. Het kiomit nogal eens voor dat die geachte voorzitter van het NW, de heer Kok onjuis te voorlichting geeft. Ik citeer: NRC, 23 november 73. „Kok en Spit erkennen onjuiste be schuldigingen". (Spit is voor zitter NKV). Deze beschuldi gingen (die dus onjuist wa ren), war-en gericht aan het adres van de werkgevers ven hielden in dat: „politieke mo tieven een rol hebben ge speeld hij de afwijzing van bet ontwerp-oentrail-akkoiord. Verder wend van de regering vereist, met spoed de prijscon trole te versterken om te voorkomen „dat de maatschap pelijke gieren gaan profiteren van de huidlige onzekerheden". Heer Kok gaf toe dat zijn bewering o-p drijfzand w-as ge bouwd. Heer Spit beschikte niet over concrete bewijzen van prijsopdrijving". Over goede voorlichting gespro ken. Een uitlating van de heer Kok in een interview met het weekblad „De Vakbeweging". Ik citeer: „Hebben de werkne mers, diie door bun bijdrage het bedrijf in staat hebben gesteld zulike winsten te ma ken, niet tenminste evenveel recht op die extra baten als zij die zelfs in -tijden van divi- dend-sltop toch nog altijd htm aandelen in waarde zien stij gen? (De werknemer die dit leest zal wel zitten te knarse tanden!!). Ik citeer verder: „De vraag is: Uit welke bron die heer Kok zijn gegevens put. Waarschijnlijk heeft hij niet de gegevens van het Cen traal Bureau voor die Statistiek (lees CBS) gehanteerd. Voor de goede orde volgen hierbij de laagste en hoogste noterin gen per jaar van-af 1963 van het koerageiniddelde dat is samengesteld uit de noterin gen va-n de aandelen Kon. Olie, Unilever, Philips, Akzo en Hoogovens Deze groep is genomen omdat de heer Kok in zijn interview uitgaat van de resultaten die met name Unilever, Akzo en de Kon. Shell Groep verleden jaar hebben behaald. Bij dit ge middelde is 1963 gelijk aan 100. Laagste 88 106 Hoogste 107 114 111 1963 1964 1965 88 1966 64 98 1967 65 98 1968 94 133 1969 113 138 1970 92 122 1971 78 108 1972 88 111 1973 76 119 Ik citeer verder: „Hieruit blijkt derhalve dat in vergelij king met 1963 de koersen van die aandelen met gemiddeld 14 procent zijn gedaald. Uit de cijfers van het CBS blijkt dat de heer Kok met zijn uit spraak de leden van het NW toch wel een verkeerde -indruk geeft van de gang van zaken op de effectenbeurs. Zoiets is oneerlijk" (En dat vind ik dan nog heel zacht uitgedrukt. K.B.). De Stem maandag 18 maart 1974. „Drie NW bonden geven stemadvies". Ik citeer: „De besturen van de Industriebond NW, de Bouwbond NW en de Agrari sche en Voedingsbond KW zullen hun leden adviseren bij de komende Statenverkiezin gen hun stem uit te brengen op één van de progressieve partijen". Ik dacht dat deze bonden eh hun partijen de werknemers mondig willen maken. Met de ze methode nemen ze het werk over van die kerken, die vroege*- (nog niet zo lang ge leden) hun discipelen advi seerden op wie ze moesten stemmen. Zijn de bonden bang dat hun leden verkeerd zullen stemmen, dus niet progressief? Mogen de werknemers d-at s.v.p. z-elf beslissen? Eerlijker zou zijn hun te vertellen ogen en oren w-ijd open te zetten. Goed te lezen en te luisteren wat a-lle politieke partijen te bieden hebben en de keus aan hen zelf over te laten. Dat noem ik mondig ma-k-en! BREDA MEVR. K. BRUG- MANS Een op researchfaciliteiten en know-how van beide banken gefundeerd beleggingsfonds. Waarbij de belangen internatio naal gespreid zijn. En de beleggers participeren in het totale pakket van hoogwaardige, zorgvuldig geselekteerde aandelen. solide vermogensbeheer.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1974 | | pagina 13