Op kort zicht ACTIE VOOR TREKVOGEL Ster Ans Beentjes na eerste film in misère Boer Veldhuizen: Melken van paarden een heel normale zaak NIEUWE ZENUWONTSTEKING VERLAMT FILMSTER NA DEBUUT binnenland FTuT^TlMin PHILIPS Scheidsrechters „Argenta" Super Lux: de lamp met 30% meer licht op tafel WILLEM VAN LEUSDEN (86) OVERLEDEN Oud Romeins scheepswrak ligt te kijk Verplegers willen meer geld Onbekend Medicijn Erg laat Koorts Verlammin Contract van Red Band natuurlijk Dinsdag 12 maart 1974 10 Scheidsrechters worden op de voetbalvelden steeds meer bedreigd zelf ga ik al plrn. 30 jaar naar voetbal kijken, door geheel Nederland, met name eredivisie wedstrijden, maar wat ik zie aan scheidsrechters grenst aan het ongelooflijke. Ze nemen oprechtelijk ver keerde beslissingen. Een blin de zou nog beter kunnen flui ten dan b.v. Keizer of Ver voort om dan nog ma-ar niet te spreken over de grensrechters- .Jokers zijn het, meer niet. Ze vlaggen eerst b.v. voor buiten spel en dan zeggen ze niet gevlagd te hebben, enz. enz. Nu dreigen de scheidsrechters te gaan staken. Laa-t ze maar staken, beter geen voetbal meer dan voetbal met ons hui dig scheidsrechters korps. Zij zijn de schuldige van alles. BREDA v. Baal (ADVERTENTIE) voor dezelfde stroomkosten (Van onze kunstredactie) MAARSSEN Op 86-jarige leeftijd is te Maarssen de kunstschilder Willem van Leusden overleden. Vooral als graficus maakte hij naam. Hij baseerde zich met name op de techniek van Hercules Se ghers, over wie hij nog juist een boek voltooide. Van Leus den werd de laatste jaren ge kweld door een toenemende blindheid, hetgeen hem het werken praktisch onmogelijk maakte. Als schilder was hij een der eerste neo-realisten. Een van zijn leerlingen is Moesman. De begrafenis vond gisteren in stilte plaats. ZWAMMERDAM (ANP) Nu de voorbereidende werk zaamheden voor verder onder zoek en berging van het schip uit de Romeinse tijd in Zwammerdam goed vorderen, zullen belangstellenden de ge legenheid krijgen het scheepswrak te bezichtigen. Daarvoor zijn gedurende de twee komende weekeinden zes open dagen georganiseerd, op 15, 16 en 17 maart en op 22, 23 en 24 maart. UTRECHT (ANP) Een actiegroep van verpleegkundi gen gaat zich inzetten voor een flinke salarisverhoging, uitgaande van de stelling dat er sprake is van een historisch gegroeide achterstand in de salariëring van de ver pleegkundigen. De groep wil aan zijn wensen ook kracht bijzetten via de erkende vak organisaties. In een verklaring stelt de groep, dat het aantal mannen in de verpleegkunde binnen afzienbare tijd het aantal vrouwen zal benaderen, maar dat het verplegen van zieken lang is gezien als een speci fiek vrouwelijke arbeid en dat de salariëring van het verple gend personeel was afgestemd op het „afschuwelijke" princi pe, dat de vrouw minder be langrijk was dan dn man. Jndien ik een poedelprijs toe I te kennen had aan de voor lichting die, naar mijn persoon, lijke mening, kant noch wal raakt, dan ging die poedelprijs ongetwijfeld naar de heer Henk Manders die me elke zondag ochtend Weer verrast met zijn verregaande kortzichtigheid. De inhoud van zijn praatjes in de rubriek „Voor stad en landis bovendien vaak in der mate felle tegenspraak met het daarop volgende programma „Weer of geen weer" waarm mensen die wel verder kijken dan hun neus lang is aan het woord komen, dat je je in alle ernst afvraagt hoe het mogelijk is dat één en dezelfde omroep garant staat voor beide uitzen dingen. Maar terug naar onze kortzichtige poedelprijsunn- naar, aan wie alle nieuwe in zichten over milieubederf, over zorg voor de leefbaarheid van onze wereld, óók voor toe komende generaties, kennelijk geheel voorbij gaat. Dit soort nieuwtjes komt niet in zijn simpele kraam te pas en wordt dus gemeden of met een snier afgedaan. De natuur is voor deze agrarische voor lichter niet meer of minder dan een soort fabriekje waarin de mens naar willekeur aan mag kliederen, mits de op brengst maar redelijk is. Dat wij inmiddels met veer tien en een half miljoen met dat kleine stukje grond dat Nederland heeft moeten doen, is van geen belang. Voor Henk Manders is Ne derland goeddeels eigendom van boeren en tuinders die maar raak mogen doen. Ruil verkaveling met daaraan ge paard gaande opoffering van oude houtwallen, verstilde beekjes en mooie hoekjes, best, heel best. Als de boer maar oogsten kan. Kunstmestgebruik in lieder lijke hoeveelheden in een land waarin de meeste gronden al een te hoog zoutgehalte heb ben en het oppervlaktewater verpest is door teveel kunst mest, best, heel best. Als de boer maar oogsten kan. Spui ten met gifstoffen die onze hele dierenwereld en zo lang zamerhand ook de mens be dreigen gewoon doorgaan. Vooral niet letten op het ge zeur van wijsneuzen die me nen dat er nog iets meer is dan land- en tuinbouw, of op stommerikken die het over al ternatieve landbouw hebben. Maar nog erger dan dit hame ren op het „houden bij het oude" al blijkt dat „oude" in middels levensgevaarlijk te zijn voor ons allen, is het feit dat de heer Manders zo vrolij ke cijfertjes uit zijn mouw weet te schudden, zonder deze tegen een juiste achtergrond te kunnen of te willen plaat- Neem het verhaal van het wereldtekort aan granen, ge staafd met keiharde cijfers wier waarde ik zeker niet in twijfel trek. Was het in dit kader niet aardig geweest om er óók bij te vertellen dat onze bioinaus- trie het dan toch maar klaar speelt om ten koste van on noemelijk veel dierenleed en ten koste van een enorme mi lieuverontreiniging, tien kilo plantaardige eiwitten (afkom stig o.a. van granen en sojabo nen) om weet te zetten in één schriel kilootje dierlijk eiteit! Toch iets om over te den ken. En was het in het kader van het verhaal over een dreigend wereldtekort aan suiker niet goed geweest om de brave luisteraartjes er op te wijzen dat we in Nederland meer sui ker consumeren dan goed voor ons is, te weten 45 kilo per jaar per man, wat precies 4' kilo per jaar per man teveel is, omdat we suiker kunnen missen als de kiespijn die er door veroorzaakt wordt. Een voorlichter op lang zicM zou er dan zeker ook op wij zen dat het verstandiger is om de suikerconsumptie aan te passen aan de produktie dan omgekeerd. Zeker als we be denken dat we op den duur minstens 35van Nederland, liefst 50% onbebouwd zullen moeten laten, willen we de natuur nog enige kans geven, zoals prof. Jan Tinbergen, eco noom diezelfde zondag een kwartier na de uitzending van Henk Manders zei. Daarom nogmaals: indien ik een poe delprijs had voor kortzichtig heid, dan zou ik hem zeker aan meneer Manders aanbie den. meerd. In Nederland hebben zich met de aktie belast de Neder landse afdeling van de inter nationale raad voor vogelbe scherming (ICPO), de Neder landse vereniging tot bescher ming van dieren, de stichting mondiaal alternatief en het wereld natuur fonds (Neder land). Van trekvogels, die op het ogenblik uit Noord-Afrika en Zuid-Europa onderweg zijn naar het noorden zullen er wellicht honderden miljoenen hun bestemming niet bereiken als gevolg van de slachting die jagers onder hen aanrichten. Hierdoor dreigen veel vogel soorten te verdwijnen zoals de grauwe klauwier, winterko ninkje, roodstaart en gras mus. Insekten krijgen door het uitroeien van hun natuurlijke vijanden gelegenheid zich tot plagen te ontwikkelen, omdat het natuurlijk evenwicht is vorstooa'd. Coördinator in Nederland is de heer Ernst Bartels, de Ruy- terstraat 94, Zandvoort, tele foon 02507-4210. In Europees verband wordt een onder meer via het onderwijs lopende campagne opgezet, die tot doel heeft autoriteiten en bevolking te wijzen op de ernst van de situatie. Omstreeks juni zal in Ne derland een inter' itionaal symposium worden houden tegen het uitroeien van zang en trekvogels. —(Door een onzer verslagge vers) Ansje Beentjes voelt zich in de steek gelaten. Een mooie jonge vrouw offerde zich op en werd een ster in een rol stoel. Zes weken lang werkte ze hard aan de Belgische speelfilm „De Loteling", met een ploeg mensen, die volle dig van elkaar afhankelijk was. Met gevaar voor eigen gezondheid werkte ze de laatste drie opnamedagen met een zware griep en 39,5 graden koorts. Het bracht haar teleurstelling, verdriet, ontgoocheling een een plotse linge verlamming. Een zenu wontsteking velde haar vijf maanden geleden en maakte haar totaal verlamd. De film was op tijd klaar, dat wel.... Toch wil Ansje Beentjes de Belgische producenten geen meedogenloze hardheid ver wijten. Ze is wel verbitterd en die verbittering tekent zich af op haar frêle gezicht en spreekt uit haar ogen, ogen die volgens de propa- gandataal van de filmprodu centen „zo zoet zijn als rode wijn", maar dat zoete is er een beetje af. Er kwam hardheid voor in de plaats. Hardheid, omdat van de mensen met wie ze zes we ken zwoegde er maar één is die haar niet is vergeten. Jan Decleir, haar tegenspeler in de film zoekt haar bijna twee dagen per week op in de Boerhaavekliniek in Am sterdam. Van de andere ac teurs en actrices hoorde Ans je niets, helemaal niets. „Ze beseffen geloof ik niet eens wat er met mij is ge beurd. Dat geldt niet voor de collega's in Nederland en evenmin voor de Belgische collega's, die niets met de film te maken hadden. Van hen hoor ik regelmatig Iets, maar wat mij veel verdriet doet is, dat juist niemand van de mensen met wie ik de film draaide iets van zich heeft laten horen," zegt Ans je Beentjes triest. En het zag er allemaal in het begin zo anders en vooral mooi uit. Ansje Beentjes, een onbekende actrice bij To neelgroep Centrum kreeg de hoofdrol in de film „De Lo teling". Regisseur Frans Ver- ha vert koos haar uit tien an dere meisjes. De film loopt in België als een trein en bij (Van een onzer verslaggevers) LEUSDEN-WEKEROM Paardemelk is een uitstekend geneesmiddel voor allerlei kwa len. Een ploeg Duitse artsen, onder leiding van professor dr. Ernst Hartman, heeft dit na ve le proefnemingen vastgesteld. Maar de professor hoeft dat aan de boeren in het gebied De Treek-Hemschoten, in de gemeente Leusden, niet te ko men vertellen. Die wetenschap is daar al eeuwen van vader op zoon en van moeder op dochter overgedragen. In die buurtschap was de laatste hal ve eeuw zelfs een soort paar- demelk-staitlon, waar de „bur gers" van heinde en ver naar toe kwamen in voorjaar en zomer om paardemelk te halen om het lijden van hun aan kinkhoest-lijdende kindertjes te verzachten. De paardemelk hielp zo goed, dat veel ouders met grote ge zinnen de melk in de zomer weckten voor de winter, toen deze wijze van verduurzaming bekend was. Een dokter in Renswoude raadde het zijn patiënten zelfs aan in ernstige gevallen, toen hij de resulta ten zag. Boer Roelof Veldhuizen van de boerenhoeve in de buurt van hotel De Treek, de hoeve waar de mensen altijd naar toe gingen om paardemelk te halen, is uiteraard niet onder steboven van de ontdekking van de Duitse artsen. „De mensen kwamen hier altijd al naar toe om paardemelk te halen als medicijn, speciaal te gen kinkhoest. Er waren tij den dat er twee liter per dag werd gehaald, en kwamen hier naar toe, omdat wij altijd een stuk of vier merries met veulens hadden lopen." Tegenwoordig gaat aLles me chanisch op de boerderij, maar er zijn toch no<g twee merries. Prachtige Gelderse paarden, kampioensmerries. De 11-jari- ge Dardy en de 5-jarige Carla hebben allebei al een veulen, dochters van Malachiet. Boer Roelofsen is dol op zijn paar den. Als rasechte paardeman gaat hij veel naar tentoonstel lingen met zijn paarden en in de huiskamer staat dan ook een kast vol met trofeeën die zijn dieren hebben gewonnen. Dandy en Carla zijn overigens niet voor versiering op de boerderij. Ze leveren nog een flink stuk werk: ze slepen de ketting door het land om de molshopen gelijk te maken en de roller om het land gelijk te maken en hun werk bestaat ook uit het trekken van de plattewagen. Dandy heeft nog wel melk geleverd voor de lijdende mensheid, in het bij zonder voor aan kinkhoestlij- dende zuigelingen en kleuters. Carla niet meer, want de laat ste jaren is de kinkhoest de kop ingedrukt door Inenting Het laatst kwamen nog de „zwaar gereformeerden", die hun kinderen niet laten inen ten, en hun heil zochten bij het natuurgeneesmiddel paar demelk. „De dokters zijn er wel een beetje laat achter gekomen, dat paardemelk zo'n prima ge neesmiddel is", zegt boerin Bleijenberg-Veldhuizen uit Wekerom, dochter van land bouwer Veldhuizen in Leus den. „Dat hadden ze wel eer der kunnen weten, want bij mij thuis in Leusden heb ik heel wat litertjes gemolken voor de mensen". In Wekerom, waar ze na haar trouwen kwam wonen op de boerderij van haar schoonou ders, heeft ze het gebruik van paardemelk als geneesmiddel wel eens aangeraden ais ze ouders zag tobben met een tuuriijk niet zo'n professor I" me uit. Wie weet, moet hij straks nog paardemelk voor schrijven. Want je kan een boerin wel uitlachen, maar na- kind dat knikhoest had. „Maar nee hoor, niet geloven. Nou, zei ik, dan blijf je maar we ken zitten martelen met dat kind De huisdokter lachte Op haar vaders boerderij ln Leusden demonstreert me vrouw Bleijenberg het melken van een paard bij Dandy, maar het lukt toch haar wat melk te ontfutselen. De smaak is goed, lekker zoet. „Het is nog te vroeg oim het paard te melken", legt mevrouw Blei- Ienbeng uit. „Het veulen is nauwelijks een week oud. Até regel gaat de merrie een dag of tier. na de geboorte van het jong weer het tuig in. Het beste kan je ze melken als ze na gedane arbeid uit het tuig komen. Dan hebben ze grote uiers". SOESTDIJK (ANP) De internationale aktie „stop de vogelmoord", heeft zich tot ministeries, kamerleden en universiteiten gewend om op nieuw aandacht te vestigen op de „schrikbarende slachtin gen" onder de Europese trek vogels. Achter deze aktie staan na tuurbeschermingsorganisaties uit acht Europese landen waar de vogelstand als gevolg van „moordpartijen" wordt gedeci- Brieven voor deze rubriek moeten met volledige naam en adres worden ondertekend. Bij publikatle zullen deze vermeld worden. Slechts bij hoge uit zondering zal van deze regel worden afgeweken. Naam en edres zijn den bij de redactie bekend. Publikatie van brie ven (verkort of onverkort) betekent niet dat de redactie het in alle gevallen eens is met inhoud, c.q. strekking. DOOR!GREET BUCHNER Ans Beentjes in haar rol stoel al vijf maanden op non-aatief. de première ln Nederland, vorige week in Amsterdam waren de kritieken mild tot goed. Ansje is blij met het succes en als haar vriend Eddie Habbema haar een sta pel kranten brengt met re censies, verslindt ze die. Het lijkt alsof ze haar verdriet even vergeet, alsof ze even weg is uit een wereld, die haar totaal vreemd is. Maar kort daarop zegt ze: „Ik heb er meer dan genoeg van. Soms kan ik tegen de muren oplopen. Het is alle maal zo onwezenlijk. Op het moment dat we met de film bezig waren, was dat voor mij belangrijk. Natuurlijk was ik er zelf bij en wist ik heel goed, dat je met 39,5 graden koorts het bed in moet, maar daar denk je op zo'n moment niet aan. Je bent met een hele ploeg en je bent van elkaar afhanke lijk. Het stond voor mij vast, dat ik door zou gaan met de opnamen. Het waren per slot van rekening nog maar drie dagen en dan kun je die mensen niet in de steek la ten. Ik wil niet de ster zijn die de boel in het honderd Iaat lopen. Ik voelde me soli dair. zowel met de jongen die de plee moest schoonma ken als met de jongens van de mooie baantjes," zegt Ansje enigszins agressief. Èn daarom stond ze met 39,5 graden koorts in het Lim burgse Thorn in de stromen de regen en gure kou te filmenDe film betekende op dat moment voor haar alles. <9 „Als ik nu zou moeten kie zen tussen de film of lopen, dan koos ik voor lopen," zegt Ansje, want vijf maanden al heeft ze niet gelopen. De verlamming strekte zich uit van haar hoofd tot de voeten. Nu gaat het al een stuk be ter. Het zijn alleen nog de voeten, die nog niet willen. „Volgens de boekjes komt het allemaal weer in orde en dat hoop ik dan maar," zegt Ansje, die er eigenlijk hele maal niet op gesteld is steeds vergeleken te worden met een zielig meisje in een rol stoel. „Ik heb daarom lange tijd alle publiciteit afgewezen, omdat ik niet voor een zieli ge, altijd klagende actrice gehouden wil worden." Als ik haar vraag of ze meer films wil maken is het ant woord bevestigend, maar in haar woorden klinkt weinig enthousiasme. Ze bekijkt het maken van een film nu dui delijk met andere ogen, maar dat is niet in de eerste plaats het gevolg van haar ziekte, maar meer het gevolg van de ervaringen, die ze met haar eerste film heeft opgedaan. „Het lijkt allemaal zo ge makkelijk, ais je een bepaal de acteur een rol ziet spelen, maar mijn God. wat is het moeilijk. Ik heb veel bewon dering voor de acteur, die de rol van Pierre speelt in de tv-serie „Oorlog en Vrede". Het is geweldig knap, wat deze man doet. De Engelse tv-series zijn trouwens over het algemeen erg goed. Daar voelen ze veel beter aan wat je met tv-spelen kunt doen dan hier. Ik heb wel iets aan tv gedaan, maar er moet hier nog zoveel veranderen. Dat ligt niet aan de acteurs in de eerste plaats, maar aan de regisseurs. Je weet de halve tijd niet waar je aan toe bent. Vaak wordt nog tijdens de opnamen iets veranderd. Bij de film is het naar mijn ervaringen veel beter gere geld," zégt Ansje. Ze wil films blijven maken en met name Nederlandse, maar voor haar hoeft het niet allemaal op de commer ciële toer, zoals de laatste paar jaar. „En als ik geen filmrol krijg - aan m'n bed heb ik verschillende aanbie dingen gekregen, maar ben er nog niet op ingegaan - dan speel ik gewoon door bij Centrum. Ik heb nog altijd een contract. En een rol hoeft voor mij geen hoofdrol te zijn. Van een kleine rol kun je ook iets maken. Ik vind, dat je je voor een klei ne rol even veel inoet in spannen als voor een grote, maar ja, wat wil ik. Eerst zal ik weer moeten kunnen lo pen. En wanneer dat zal zijn ik weet liet nog niet", zegt Ansje Beentjes. LEO FABER (ADVERTENTIE)

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1974 | | pagina 10