>pt
;ka
ifia
ONVERWACHTE REDDING VAN VICTORIA
Bedenkelijk vioolconcert van
Stradiverius Paradijsvoge
DE POPPENKAST
VAN PRIKKEBEEN
oren
michel jobert: de
glimlachende zwijger
op buitenlandse
zaken in parijs
Hitier nu „opera-ster"
in beide D tuislanden
lyern
ract met
honc wordt
verlengd
laan van
Kreeke
rde
o nfyj.ono.o ocn oon n
kleine
SAMENKOMST
GIL
Q
JAAP WiL
NIET ETEN
ZES APEN
ION RUCH
ERKOCHI
Zwijgzaam
Rekenkamer
Minister
Uitzicht
12
16
Woensdag 6 maart 1974
13
19
PHEN Bayern
tn heeft gisteravond in
In de eerste wedstrijd
kwartfinales van het
Itoernooi om de Europe
er voor lamdskamploe-
gen CSKA Sofia met
ewonnen. Bij de rust
de W'eslduitsers met
scorevertoop was: 8.
Isson 10, 23. Marasji-
ll. 33. Beckerobauer 2
Muller 3—1, 88. Tor-
41. Aantal toe-
Iers: 70.000.
onze sportredactie)
I HAAG Het sectiebe-
Vtaald voetbal heeft eind
Iweek tijdens een beslo-
f-gadering min of meer
genomen van dr.
nc. De bondscoach was
awezig. Mgar het selec-
Jmr besloot zijn contract,
Ijuli a.s. afloopt, niet te
|en. Cor van der Hart
een jaar bij de KNVB
I blijven, als hfj .tenmin-
|t voordien te kennen
Jn club te willen trainen.
de benoeming van een
Ir van Fadrhonc is nog
leslissing gevallen. De
Ian Ajax-trainer George
1 is genoemd, maar Kno-
|at nog een seizoen bij
nder contract en indien
Iraagd wordt is de hou-
pn het Ajax-bestuur in
nzeker. Inmiddels is er
|mmissie benoemd, be-
uit de heren Hogewo-
fon, Timman en Brox,
voordracht zal doen
de opvolging van
nc.
HAAG De Zeeuwse
-I's Arjaan van de
en Gerard Verhulst
in het afgelopen week-
De Uithof in Den Haag
omen aan het open-
tmpioenschap van
olland. Van de Kreeke
achter Jan Bazen, Jos
in en André Kraaye-
Is vierde en Verhuist
htste.
verd gereden op de
ts 500 (2x) en 1000
Van de Kreeke noteer-
ijn eerste rit op de 500
43.3 en in de tweede
3 rond. Verhulst had
lalen 45.2 nodig. Op de
ieter waren de tijden
Zeeuwen 1.31.00 voor
Kreeke en 1.35.7 voor
„Als er niet zo'n woning-
boomnood was, zou ik op
staande poot verhuizen"!
riep Hopshops de Eekhoorn
met overslaande stem tegen
zijn beste vriend Dubbel de
Eland, „want ik krijg nog
eens wat van m'n buurman,
die Stradiverius Paradijsvo
gel!»
Zenuwaetig liep het dier
tje over h pad langs de
bosvjjver h n en weer. „Hij
maakt me ïpleet gek met
die rotviool an hem! Mijn
vrouw Pent. Pee is op van
de zenuwen, edere dag om
10 uur preci s barst de el
lende wees los en je kunt
net zo diep o der de blade
ren kruipen als je wilt, maar
het helpt geen zier!"
„Probeer heit eens met watjes
in je oren opperde Dub
bel, die op een afgezaagde
boomstam was gaan zitten om
de woordenstroom beter te
kunnen verwerken.
„Niets kan dat afschuwelij
ke gejammer tegenhouden!"
gilde het boze eekhoorntje,
„sinds vorige week dinsdag,
toen Stradiverius die viool
meebracht van een rommel
markt in het Grote Bomenbos,
heb ik geen dag meer rust
gehad!"
Nou, dat was ook te zien,
want het arme dier liep
krom van vermoeidheid.
Het was geen wonder, dat
Hopshops zo boos was; de mu
ziek van Stradiverius' viool
was inderdaad niet om aan te
horen. Het hartverscheurende
gejammer had de vrouw van
Hopshops in de wandeling
Pentie genoemd zelfs een
zenuwinzinking bezorgd, die
ze nog steeds niet te boven
was. Ze lag reeds drie dagen,
met een koortsthermometer in
haar bek, op bed en slikte
voortdurend pilletjes voor haar
broodnodige rust.
Hopshops had dus alle reden
om ziedend te zijn!
„Maar ik heb er genoeg
van!" begon hij opnieuw tegen
Dubbel „ik heb er meer dan
genoeg van en ik zal niet de
enige zijn! Ik ga een paar
sterke lotgenoten verzamelen
en samen zullen we de woon-
boom van die Stradiverius Pa
radijsvogel wel eens ontworte
len en omver duwen, zodat
hij, met z'n hele hebben en
houen, voorover in de bosvij-
ver plonst!!"
Daarna verdween het diertje
met driftige pasjes in het bos
om zijn woorden kracht bij
te zetten.
Dubbel bleef met een ver
twijfelde blik in zijn lodderige
ogen achter en mompelde:
„Daar komt narigheid van
Ik voel het aan m'n mieren
Daar komt veel narigheid van
drie ontzettend sterk!
Suida Everzwijn kwam het
eerst opdagen en omdat haar
ogen niet meer zo best waren,
zou ze regelrecht de bosvijver
in gesjokt zijn, als Dubbel, die
natuurlijk ook van de partij
was, haar niet had tegenge
houden en naar de boom van
Hoshops had geleid.
Caballero de Pony verscheen
helemaal niet. Hij was kenne
lijk vergeten waar Hopshops
nu ook al weer woonde en
liep nu, naar de eekhoorn ver
onderstelde, waarschijnlijk er
gens door het bos te dwalen.
Maar dat was niet zo erg,
wamt Sjanie de Geit arriveer
de iets later dan Suida en
samen met Dubbel zouden de
geit en het everzwijn het wel
klaarspelen.
Omcat het al te laat op de
avond was om het plan dezelf
de dag nog uit te voeren, spra
ken de dieren af, dat zij de
volgende morgen om tien uur
met vereende krachten de
boom zouden ontwortelen. Het
zou echter allemaal' héél an
ders lopen, dan Hopshops ver
moedde.
Om acht uur 's avonds zou
den de dieren, die Hopshops
bijeengeroepen had vooir de
volvoering van zijn plan, sa
menkomen onder de woon-
boom van de eekhoorn zelf.
Drie bewoners van het bos
hadden hun medewerking toe
gezegd: Suida Everzwijn, Ca
ballero de Pony en Sjanie de
Geit. Het waren dieren van
verschillende afkomst en
stand, maar zij hadden één
ding gemeen: ze waren alle
Het gehele bos was nog in
diepe rust, toen de volgende
morgen plotseling een vrese
lijk gegil alle dieren uit hun
slaap deed wakker schrikken
en hun bloed deed stollen in
de aderen!
Iedereen vloog, letterlijk of
figuurlijk, uit zijn woning en
snelde naar de plaats des on-
heils, 'terwijl het gekrijs nog
steeds voortduurde.
Wat was er gebeurd?
De gevreesde misdadiger
Ploert Pestvogel had weer
eens toegeslagen!! Het andier
Jol
Christiaan Claessen, Etten-Leur, 11 jaar.
<res.'tn
was reeds jarenlang berucht,
zelfs tot in de verste uithoe
ken van het dierenbos Toen
hij nog maar een Ploertje van
twee maanden was, stal hij al
etenswaar uit de bomen van
ae eekhoorns en de vogels en
het was van kwaad tot erger
gekomen. Maar hoe graag de
dieren hem ook gevangen wil
den nemen en straffen: ze kon
den hem niet te pakken krij
gen, want voor ze het wisten
was de vogel gevlogen!
En nu had Ploert van de
onvoorzichtigheid van de fa
milie Pauw misbruik weten te
maken door hun dochter Vic
toria te schaken!
Het hev'ge gegil, waardoor
de dieren waren wakker ge
schrokken, was dan ook af
komstig van de ontvoerde jon
gedame.
Zodra de snelste dieren, diie
het eerst ter plaatse waren,
zagen wat er gebeurd was,
zetten zij de achtervolging in.
Ploert Pestvogel kon nu ge
lukkig niet wegvliegen, omdat
hij Victoria mee moest nemen
en het rennen werd hem bo
vendien zeer bemoeilijkt door
de wanhopig tegsnspartelende
pauw. Daarom begreep de
pstvagel dat hij iets anders
moest verzinnen Plotse
ling rende hij een leegstaande,
onbewoonbaar verklaarde
woonboom binnen en sloot zich
met zijn gijzelaar op'!! „Haha!"
kraste hij vanuit de boom, „nu
kunnen jullie niet meer bij
me! En pas als jullie een los
prijs van 20.000 beukenoten
hebben betaald, krijgen jullie
Victoria Pauw terug en geen
moment eerder!"
Twintigduizend beukeno
ten!
Moedeloos en uitgeput van
het harde rennen, gingen de
dieren voor de boom zitten en
hun aantal werd weldra aan
gevuld door de anderen, diie
niet zo snel ter poot waren.
Ook Hopshops was op de
plaats des onhedls aangekomen
en hij voelde het als zijn
plicht om in deze noodsituatie
als leider op te treden. Daar
om klom hij op een hoge
boomstam en nadat Dubbel
met een paar flinke stampen
op de grond om stilte had
gevraagd, sprak de eekhoorn
de menigte toe: „Zoals we al
lemaal hebben gezien heeft
Ploert Pestvogel weer op mis
dadige wijze toegeslagen! Hij
heeft de brutaliteit gehad om
Victoria, de dochter van de,
door ons allien ongetwijfeld
zeer geliefde, familie Pauw te
schaken! En nu eist die Ploert
een losprijs van 20.000 beuke-
nootjes in ruil voor het leven
van die arme Victoria! We
weten, dat we dat nooit kun
nen betalen en laten we dus
allemaal ingespannen gaan na
denken hoe we haar kunnen
redden".
Diep onder de indruk van
Hopshops' treffende toespraak
zetten alle dieren hun brein
aan het werk.
Maar hoe ze ook dachten,
peinsden en piekerden, nie
mand kwam met een goed
idee naar voren, en de tijd
schreed voort
Het was al bijna halftien
geworden en toen Ploert had
aangekondigd, dat hij niet
langer dan tot tien uur zou
wachten, kwam plotseling Ho
ratio Hermelijn naar voren en
fluisterde Hopshops iets in
zijn oortje. Het snuitje van de
eekhoorn klaarde helemaal op
bij het vernemen van zo'n ge
weldig idee!
Hij rende naar Stradiverius
Paradijsvogel toe, die natuur
lijk ook tussen de menigte zat
na te denken en zei met een
suikerzoet stemmetje: „Goede
morgen, Stradiverius".
„Goedemorgen", antwoordde
Stradiverius een beetje ver
baasd, want zoveel vriende
lijkheid was hij van zijn
buurman niet gewend.
„Je gaat straks zeker weer
eh oefenen op je
viool? Hmm?" vroeg de eek
hoorn zo langs z'n snuit weg,
terwijl hii quasi onschuldig
naar de wolken keek.
„Ja, natuurlijk. Hoezo?",
vroeg de ander.
„Dan heb ik een prachtig
idee. Zie je al die dieren? Zou
die hele menigte geen gewel
dig publiek zijn om naar één
van je schitterendste vioolcon
certen te luisteren?"
Meer hoefde Hopshops niet
te zeggen. Langs Stradiverius'
moddervette snavel gleed
langzaam een blik van stille
verrukking en het volgende
moment was hij al weg om
zijn viool te halen.
Precies om tien uur zat hij
op de onderste tak van de
boom, waarin Ploer. Pestvogel
Victoria Pauw vasthield en
daar vertolkte hii met gesloten
ogen één van de beroemdste
vioolconcerten van Mendels
sohn. Het volgende mo
ment vloogt het deurtje van de
boom met een zwaai open!
Met openstaande veren, geel
groen gelaat en een radeloze
blik in zijn ogen snelde Ploert
Pestvogel naar buiten en gaf
zich over! Zo kwam alles,
dankzij het huichelachtige plan
netje van Horatio Hermelijn
toen nog op zijn pootjes te
recht en kon Victoria Pauw
weer veilig naar haar familie
worden teruggebracht. Ploert
Pestvogel werd, als straf voor
al zijn misdaden, uit het bos
verbannen. En Stradiverius?
Die was door dit voorval
toen wel enigszins aan zijn
muzikale aanleg gaan twijfe
len en had zijn viool aan de
wilgen gehangen. Onze para
dijsvogel had een nieuwe hob
by gekozen. Van toen af aan
was hij een verwoed verzame
laar van sigarenbandjes
AD DE REGT
9 Monique Daalman, Nisse, 5 jaar.
\f
De poppenkast van Prikkebeen,
Alle kinderen gaan daar heen.
Kle.n of groot,
Dik of dood,
Dun of smal,
Die Prikkebeen doet zo mal.
Priklcebeen vangt een vlinder,
Een veldwachter loopt daar ginder.
Toos van Ginneken,
Bavel.
Ad de Regt heeft voor
de Kleine Stem weer
een erg fijn verhaal ge
schreven. Hoewel het
nogal lang is hebben we
besloten het toch hele
maal te plaatsen. We
hebben nog enkele ver
haaltjes en gedichten
liggen, die we nog in de
Kleine Stem zullen zet
ten. Veel jongens en
meisjes, die een teke
ning hebben gestuurd
moeten we teleurstellen
omdat we er veel meer
binnen krijgen dan we
er kunnen piiaataen.
eindredactie
rieja van aart
O, o, zuchtte Jaap Mulders
vader
Onze Jaap wil nooit eten
En als hij het doet
Lijkt het 'vel vreten.
Maar Jaap zegt: Ik wil wel,
maar moeder geeft me dan
een lel
Op een dag kreeg hij zo'n
harde lel
Dat hij zei: Ik lust het wel
En daarom komt het dat hij
nu wel veel eet
En ze noemen hem nu Jaap
Vreet.
MIEKE GLADDINES,
Steenbergen.
Zes apen zaten vrolijk en
blij
Netjes op een rij
Eentje ging uit het verblijf
Toen waren er nog maar
vijf
De tweede aap werd een grote
klier
Toen waren er nog maar
vier
Nummer drie
Verongelukte aan zijn knie
Aapje twee
Zakte door de wc
En tenslotte aapje één
Werd oud en grijs en woonde
verder alleen.
MARIUS SONNEN,
Breda
9 jaar.
AnneKes de Laat, Dreef 20
in Made zou graag correspon
deren met een meisje van 9
of 10 jaar. Zelf wordt ze op 8
april 10 jaar Annel.es houdt
van '.ezen en postzegels verza
melen.
Joke Herreygers belooft ie
dereen, die haar schrijft een
brief terug te sturen. De meis
jes en jongens waarmee ze wil
corresponderen zouden 12, 13
of 14 jaar moe'én zijn. Joke
houdt van lezen, plaatjes
draaien, verhaaltjes schrijven
eh postzegels verzamelen.
Haar adres is Joke Herrey-
gers, Nicolaas Pickstraat 10
Steenbergen.
I
an onze speciale
verslaggever)
1WICE Ruch Chor-
t in zijn voorbereiding
wedstrijd tegen Fey-
niets aan het toeval
iten.
winterstop in Polen te
ngen volgende week
Poolse competitie weer
ploeg van de 49-jarige
che trainer Michal Vi-
e keer in een trainings-
i.ieen geweest en werd
rntal oefenwedstrijden
sland gespeeld. Enkele
oor de wedstrijd heeft
horzov, dat met drie
voorsprong op Sta Mie-
erste plaats in de Poolse
:ie bezet, zich terugge
in het plaatsje Kamien.
ilen vertrekken een uur
wedstrijd, die vandaag
uur begint, vanuit een
skamp naar het stadion
ich in Katowice, dat
eschouwers kan bevat-
tot de laatste plaats
li zijn. Vo' "ens trainer
eeft die grote belang-
te maken met het feit
h nog de enige Poolse
in het Europese beker
en de plaatsing van
se elftal voor de eind-
,n het wereldkampioen-
De vorige week haalde de
Franse minister van buiten
landse zaken, Michel Jobert,
weer eens de wereldpers. Le
den van de commissie voor
buitenlandse zaken van het
Franse pseudo-parlement ver
telden dat de minister had ge
zegd, dat hij zijn Engelse en
buitse collega's de volgende
keer zou begroeten met „Dag
verraders". De Quai d'Orsay
ontkende prompt dat de heer
Jobert iets dergelijks zou heb
ben gezegd, maar kon dat niet
staande houden. Waarop men
liet weten dat de minister er
bij had gezegd: „Lachend na
tuurlijk". Dat zijn de nuances
van de Franse diplomatie.
ETBAL Het Neder-
lateurelftal heeft giste-
in Huizen een vriend-
ijke voetbalwedstrijd
n Noors elftal bestaan-
pelers tot 23 jaar.ge-
seld 0—0.
Zoals de meeste leden van
de uit conservatieve techno
craten bestaande Franse rege
ring is Michel Jobert (52)
lang op de achtergrond geble
ven. In Marokko geboren,
waar zijn vader een beschei
den bedrijf had. Zijn tempera-
Went is niet erg zuidelijk: in
het milieu waar hij uit stamt
toont men zich liever terug
houdend en zwijgzaam. Op de
kostschool waar hij opgroeit,
ontwikkelt hij zich tot een
wat bedachtzame ongelovige.
Zonder zich in te spannen
werd hij vaak de eerste van
de klas. In 1939 gaat hij naar
het moederland om er politie
ke wetenschappen te bestude
ren, maar een jaar later ziet
hij Frankrijk pas goed, op de
'iets, tijdens de grote vlucht
voor de Duitsers. Hij slu t zich
aan bij De Gaulle's Vrije
Fransen, maar een vertrouwde
van de lange generaal zal hij
niet worden.
Via de Italiaanse veldtocht,
r? .bevrijding van Zuid- en
Oost-Frankrijk en de verove-
rmg van Zuid-Duitsland be
landt hij in het Franse bezet
tingsapparaat van Oostenrijk.
De demobilisatie brengt hem
van de ene administratie in de
andere. Twee jaar Rekenka
mer gaat aan zijn lange carriè
re in ministeries vooraf. De
talrijke ministerswisselingen
maken hem niet milder voor
de parlementaire democratie.
Pierre Mendès-France, die
hem tijdens zijn regeringsperi
ode als adviseur heeft leren
waarderen, zei vorig jaar nog
van Jobert: „Een werkezel, ie
mand die heel scherpzinnig,
heel ijverig, heel degelijk, een
dossier wist te ontleden". Met
Mendès schuift ook Jobert
naar de achtergrond.
Na zich beziggehouden te
hebben met Arbeidszaken, met
Financiën, met Defensie, met
Volkshuisvesting, met Sociale
Zaken en met West-Afrika
keert hij terug naar de Reken
kamer. Niet voor lang. Er vol
gen weer een paar van die
ongrijpbare ministeriële advi
seurschappen, zoals Ontwikke
lingssamenwerking, Sahara en
Overzeese departementen en
dan komt zijn benoeming tot
directeur van de SOFIRAD. de
maatschappij door middel
waarvan de Franse regering
commerciële radiozenders als
Europa F. t0 Mon'--Carlo
en Radio Andorre beheert en
conUoleen. Dat wordt echter
nog steeds niet het behagelij-
ke einde van een mooie loop
baan, zoals verwacht kon wor
den. In 1962 vraagt Georges
Pompidou, toen nog eerste mi
nister, als adjunct-directeur
van zijn persoonlijk kabinet.
„Jobert, die heeft ruggegraat",
zal de tweede president van
de Vijfde Franse republiek
eens verklaren. Als Pompidou
na de Mei-revolutie van 1968
bij Charles de Gaulle in onge
nade valt, blijft Jobert tot zijn
kring behoren. In 1969 wordt
die trouw beloond: Michel Jo
bert wordt secretaris-generaal
van de nieuwe president. In
die functie bereidt hij niet al
leen de toetreding van Groot-
Brittannië in de Europese ge
meenschap, handelsovereen
komsten met Libyne en de ont
moeting van Pompidou met
Nixon voor, maar ook de ge
sprekken van Kissinger met
Le Due Tho.
Dan wordt een jaar geleden,
de hoge ambtenaar die meer
dan twintig jaar bewindslie
den als adviseur heeft ge
diend, eindelijk zelf minister.
Zijn ruime departementale er
varing maakt het niet nodig
veel op de Quay d'Orsay te
veranderen, al beklagen zijn
secretaressen zich soms over
zijn hekel aan hoge tempera
turen, waardoor zij zitten te
rillen van de kou. En zijn
JOBERT.
referendarissen en ambassa
deurs moeten wennen aan zijn
wat raadselachtige aantekenin
gen op hun rapporten en noti
ties. Meestal geen „Akkoord"
of „Niet mee eens", maar een
„gezien" dat de opstellers met
hun eigen verantwoordelijk
heid alleen laat.
In de internationale politiek
volgt Jobert een stevige,
strakke lijn. Olivier Todd, die
in een artikel in „Le nouvel
Observateur" veel uitspraken
en details verwerkte, weet te
melden dat Henry Kissinger
eens van Jobert heeft getuigd:
„Jobert is degene die me het
knapst krenkt" en de West-
duitse diplomaat Egon Bahr
zei dat Jobert de belangwek
kendste Franse staatsman was;
die hij sinds lang had gezien.
Sommigen noemen hem een
cynicus en men moet erken
nen dat hij niet het toonbeeld
van een internationaal den
kende, idealistische politicus
is. Hij gaat ervan uit dat
Frankrijk een middelgrote
macht is, die zich niet moet
laten lijden door de Verenigde
Staten en de Sovjet-Unie.
Daarbij wil hij vrijheid van
handelen hebbe- of, zoa's hij
wel eens ronduit heeft gezegd:
„We hebben maling aan ieder
een". Op zijn manier wil hij
best Europeaan zijn, maar
wanneer hij in de oliecrisis
van oktober Nederland rustig
laat stikken, doet hij dat om
dat Frankrijk zich dan machti
ger voelt, zegt Todd. Zeker is
ook dat Jobert onder de druk
leett van de negentig divisies,
de twintigduizend tanks en de
4500 vliegtuigen van het oos
telijk blok. Dat maakt dat hij,
anders dan Pompidou, toch be
ter met de Amerikanen com
municeert dan met de Russen.
Maar deze kleine gestalte met
z'n scherpgelijnde kop spreekt
dan ook Engels.
Jobert. die vroeger aan de
leiband van de president liep,
is zich van lieverlee zelfstan
diger gaan gedragen. Een van
zijn weinige tekorten: hij is
een slecht spreker. Zijn hoge
intelligentie stempelt hem
echter tot een geduchte rivaal
in de pompidoliaanse menage
rie. Nu de gezondheid van de
president weinig stabiel lijkt,
zouden zich voor hem wel
eens nog weidser uitzichten
kunnen openen.
JOOP BARTMAN
(Van onze correspondent)
BONN Op het stuk van
Adolf Hitler blijft ons niets
meer bespaard. Vcorflat ie
mand ook maar tot de demi-
finale de vloedgolf van lite
ratuur en films doorzwom
men kan hebben, wordt het
doorweekte publiek in Duits
land uitgenodigd naar d?
opera te komen. Men zou het
niet voor mogelijk g.'hc len
hebben, maar in Gelsenkir-
chen (West) en in Berlijn
(Oost) beleeft de dictator als
ingend mons'rnm een reïn
carnatie; respectievelijk op
de nodia van het „Stadttea-
ter" en van de „Deutsche
Staatsoper"
De kunstenaars van ce
DDR kan men ten goede
houiden, dat het hen niet om
Hitler begonnen is. De
„Führer" verschijnt allt-en
maar als randfiguur ten to
nele; als de noodzakelijke
antipode van de hoofdper
soon o-m wie het hier gaat:
Albert Einstein. Desondanks
hoe kan het anders
heeft deze opera een veel
sterkere po'itieke invloed als
heit Gelsenkirchense drama:
„A.H. - beelden uit het leven
van een leider".
Terwijl ,A.H." een mislukte
poging is om het kwaad van
de dictator artistiek zicht
baar te maken, stelt de Oost-
ber'ijnse opera Einstein voor
als een burgerman, die poli
tiek gefaald heeft. Nadat hij
voor Hitier naar Amerika
uitge reken was, l=gde hij
hier de grondslag voor de
aitoomibom, diie later Hirosji-
ma en Nagasaki zou vernieti
gen. Hoewel deze schuld
vraag op zich al een behoed
zamere behandeling vergt
dan de Oostduitse librettist
Kan Mickei bereic was te
geven, ergert vooral de we
tenschap, dat deze opera
noo-iit geschreven was, wan
neer Einstem zijn neil ::i de
Sovjet-Unie gezocht en daar
zijn bom geknutseld zou
hebben.
Desondanks komt Einstein er
m Oost-Bsrlijn ndet al te
zwart van af, hetgeen helaas
ook geldt voor de hoofdper
soon van de Gelsenkirchense
opera. Weliswaar schijnt dit
met de bedoeling geweest te
zijn van librettist Michel
Leinert, maar zijn in Hanno
ver als professor musceren-
de vader, Friedrich, miste
het talent om de fataliteit
van een Hitier muzikaal het
vereiste karakter te geven.
Ook „De beelden uit het le
ven van een leider" zijn zo
onschuldig, dat argo.oze toe
schouwers eerder de i ndruk
kunnen krugen. dat het alle
maal zo erg niet geweest kan
zi;
De drang van theaters in de
provincies, koste wat het
kost een primeur te verwer
ven. achl'nt in O •Is'-r1:'!'iUPn
de doorslag gegeven te heb
ben. Zo oo deelt ook het pu
bliek, want het blijft in gro
ten getale weg; daarmee be
wijzend, dat de nostalgische
stroom niet al te hoge golven
slaat.
In West Duitsland is overi
gens wel een fel conflict ont
staan over het gebruik van
vaantjes met een hakenkruis
om een historisch werk in
afleveringen over liet tijd
perk van Hitter aan de man
te brengen.
Het gaat om het werk
„Het Derde Rijk", met de
or.aer.iiel „De gebeurtenis-
gen in twee ar tijd wil
woord, beeld en geluid", dat
de Hamburgse uitgeverij
,John Jahr" in 52 afleverin
gen in twe e jaar tijd wil
laten vers'hijnen. De inteke
naars ontvangen behalve de
ESl 'O.' csimi -■ ven
van nationaal-socialistische
"t: r ks m-
mofoonplaten met originele
opnamen uit die tijd. De eer
ste oplaag zal een hall mil
joen exemp'aren bed agen.
Voor de publiciteitscam
pagne die binnenkort van
sla gcat, bteft de uitgever
ruim 1.8 miljoen gulden uit
getrokken. De hoogte van dit
bedrag hangt samen opt het
feit dat het de eerste maal is
aat in de dsi"" bliek een
werk in afleveringen ver
schijnt. ..J 'hn Jahr" wil ki
oskhouders voorzien van
vlaggetjes met een haken
kruis, met het opschrift „Wat
is>er in werkelijkheid in die
periode gebeurd?"
Het rumoer over dit soort
reclame is begonnen door de
-ring van vet* "''dgae
radio- en televisiestations om
advertentiebooHsrhtippen van
deze strekking uit te zenden.
Hun argument is dat het zou
gaan om een „verheerlij
king" van het nazi-b-wind
