Frankrijk probeert zijn drie miljoen vreemde
arbeidskrachten uit isolement te verlossen
AMERIKAANSE HULP IN INDOCHINA NIET VOLDOENDE
binnenland
buitenland
1HBHI
Gebundeld
Lezen en schrijven
Verbijsterend
Tweede taal
Strijkstok
Arrestatie
Kampen
Werkloosheid
ZUID-VIETNAM:
Half blik melk
Quang Tri
Corruptie
Medische hulp
CAMBODJA:
Vrijwillig
Drielingen
Ossewagen
LAOS:
Gezondheid
(Van onze correspondent)
PARIJS De
racistische uitspattingen die
zich sedert verleden zomer In
Frankrijk ten aanzien van
vreemde arbeiders hebben
voorgedaan, hebben er toe ge
leid dat de diverse aspecten
van het probleem van de ar-
beids-immigratie andermaal
onder ogen gezien is. De com
municatiemoeilijkheden van
de immigranten worden als
eerste aanleiding tot moeilijk
heden gezien.
Omdat zij de taal van het land
waar zij leven en werken niet
of maar zeer gebrekkig ver
staan en nog minder spreken,
ondervinden de immigranten
mede ten aanzien van een
machtige sociale groep (de in
boorlingen van het „gastland")
de behoefte om beveiligde
structuren te scheppen: zij
vormen groepen, hokken bij
elkaar en leven tenslotte min
of meer in getto's, hetgeen
tot segregatie en racisme leidt.
De „vreemde" gewoonten van
zekere van deze immigranten
komen uiteraard sterker naar
voren wanneer deze in groe
pen beleefd worden, en deze
gewoonten irriteren de andere
bevolkingsgroepen van het be-
treffende land vaak hevig,
hetgeen segregatie en racisme
nog doet toenemen.
Men heeft er nu over gedacht
(met name in Zweden en in
Frankrijk) om de allereerste
aanleiding tot groeps- en get
to-vorming te ondervangen
zonder de immigranten even
wel te willen beletten het ge
zelschap van ras- en landgeno
ten te zoeken. M.a.w. men is
begonnen met de immigranten
te alfabetiseren en de landstaal
te leren.
In Frankrijk werd dit aanvan
kelijk (veelal belangeloos)
door diverse organisaties on
dernomen, maar thans zijn al
deze activiteiten gebundeld in
een onafhankelijk organisme,
dat weliswaar samenwerkt
met het Ministerie van Ar
beid, dat de operatie groten
deels financieert, terwijl het
Ministerie van Onderwijs leer
krachten en leslokalen ter be
schikking stelt.
De helft van de cursussen
worden in scholen gegeven in
de vorm van avondlessen, de
andere helft wordt georgani
seerd door bedrijven. Het is
duidelijk dat bij de bedrijven
die vreemde arbeidskrachten
in dienst hebben, niet op de
eerste plaats filantropische
motieven in het spel zijn: ar
beiders die de landstaal ver
staan, verliezen veel minder
tijd om een opdracht uit te
voeren dan degenen die men
vaak met gebaren duidelijk
moet maken wat men van hen
verlangt.
Momenteel zijn er honderd zg.
full-time leerkrachten en zes
honderd, die in hun vrije tijd
aan ruim 50.000 buiten
landse arbeiders lezen en
schrijven en Frans proberen te
leren. De taak is alleminst
eenvoudig en evenmin dank
baar, hetgeen aan allerlei om
standighedente wijten is, niet
in het minst eraan dat de
„leerlingen" veelal na een
zware dagtaak (zij verrichten
voor het allergrootste deel
moeizame handenarbeid) zeer
vermoeid zijn.
Een aantal van de Afrikaanse
arbeiders, die de cursussen
volgen, zijn sedert zeven of
acht jaren in Frankrijk, prak
tisch zonder een woord Frans
te kennen. Van één van hen
wordt gemeld, dat hij sedert
jaren via ondergrondse en bus
naar zijn werk gaat, maar
daarbij drie keer zoveel tijd
als nodig verliest, omdat hij
geen ander traject kent, als
gevolg van zijn onvermogen te
lezen of Frans te spreken.
Men heeft nu vastgesteld dat
in 240 uren 1200 Franse woor
den en „bijbehorende gram
matica" geleerd kan worden,
hetgeen een soort „basis-
Frans" is, voldoende om zich
behoorlijk „te redden". De
methode is uiteraard de audio
visuele; men streeft geenszins
naar volmaaktheid maar wil
de immigranten op de eerste
plaats een taaiwerktuig in
handen geven, waarmee zij de
voornaamste moeilijkheden
kunnen overwinnen. Dit neemt
niet weg dat de meth&de aan
elke groep „leerlingen" aange
past moet worden.
Voor de Afrikanen moet deze
aangepast worden aan hun ei
gen taal, die vaak zeer arm is
en veelal één woord kent voor
uiteenlopende voorwerpen en
één naam voor alle kleuren,
waarin geen verleden of toe
komstige tijd bestaat en waar
alleen onderscheid gemaakt
wordt tussen voltooide en on
voltooide handelingen of ge
beurtenissen.
Andere bijkomstigheden zoals
onbegrip voor grootten die het
getal tien overtreffen, onkun
de met het feit dat de kortste
afstand tussen twee punten
een rechte lijn is, maken het
onderricht vaak bijzonder
moeilijk.
Bij de allermeeste „leerlin
gen" stelt men zeer veel goede
wil vast en elke vordering,
elke stap blijkt een krachtige
stimulans te zijn. De psycholo
gische en sociologische gevol
gen van het leren schrijven
zijn vaak verbijsterend: in ge
zinnen waar de tienjarige kin
deren tot dusver alles moesten
voorlezen en vertalen, de for
mulieren voor de ziektewet
enz. moesten Invullen (omdat
zij immers naar school gaan),
krijgt de vader na lezen en
schrijven geleerd te hebben,
weer veel van zijn (verloren)
gezag terug, hetgeen de
zinsstructuur op velerlei ge.
bied ten goed komt.
Inderdaad stelt men ook vul
dat het isolement van dt
vreemde arbeiders aanmerke-
lijk doorbroken wordt, als zij
het vermogen tot communie»,
tie verworven hebben, zoalz
het overigens sedert jaar eg
dag in Frankrijk bekend was
dat er veel en veel minde:
problemen van allerlei aard
(en ook racistische) zijn met
Noord-Afrikaanse arbeiders
die in hun moederland no;
Frans geleerd hebben.
Hoewel er ruim 800.04(1
Noordafrikaanse arbeiders in
Frankrijk zijn, is Arabisch
niet de „tweede taal" van
Frankrijk omdat een groot
aantal van deze Noord-Afrika
nen Frans spreekt. De „twee.
de taal" is daarentegen Portu
gees, uitgaande van de Un|.
versiteit van Rennes, wordt nu
in vele plaatsen een „omge
keerde weg" bewandeld, nl
vele Fransen die veelvuldig
contacten met Portugese Im
migranten hebben, Ieren Por
tugees.
NA "VREDE,, IN VIETNAM:
3 MILJOEN VLUCHTELINGEN
(Van onze redactie buitenland)
SAIGON Een jaar na het akkoord van Parijs zijn de
bijna drie miljoen vluchtelingen in Indochina het treurige
resultaat van een vrede die niet kwam en van beloften die
niet werden nagekomen.
Het zijn meelijwekkende mensen, achtervolgd, voortdurend op
de vlucht, levend van Amerikaanse steunverlening, politiek uit
gebuit, beroofd door corruptie in de regeringen. Zij worden ge
dwongen slavenarbeid te verrichten, te bedelen, te stelen en te
bedriegen om in leven te kunnen blijven.
Het zijn zwervers, treurige
mensen met vermoeide en vui
le gezichten, die met gebogen
schouders in de vluchtelingen
kampen op de grond zittten.
De situatie van de vluchte
lingen in Zuid-Vietnam is zo
slecht dat zelfs de minister
voor vluchtelingenzaken Phan
Quang Dan een snierende lach
niet kan onderdrukken als hij
een dik rapport opent op een
pagina met een foto van presi
dent Nguyen Van Thieu die
verklaart: voorrang aan het
weer inschakelen van oorlogs
vluchtelingen.
„Onze bijdrage is zinloos",
zegt Dan. „Allemaal hebben
ze in het openbaar gezegd, dat
de zaak van de vluchtelingen
de hoogste prioriteit heeft,
maar toch hebben wij dit jaar
maar 15 miljoen piasters
(30.000 dollar) gekregen".
Ook in 1974 zullen de Vere
nigde Staten het overgrote
deel van de steunverlening
aan de vluchtelingen op zich
nemen met een bijdrage van
93 miljoen dollar aan Zuid-
Vietnam. Maar dit is slechts
een gering gedeelte van de in
totaal 1,5 tot twee miljard dol
lar die de Verenigde Staten
zullen steken in militaire en
economische hulp aan Zuid-
Vietnam.
Dan wijst er op dat van het
door Zuid-Vietnam beschik
baar gestelde geld - dat in
1973 nog 92.000 dollar bedroeg
- niets naar de vluchtelingen
gaat. Het is allemaal bestemd
om de activiteiten van de staf
van 100 mensen vain Dan te
betalen.
De bijdrage van Zuid-Viet
nam bedraagt slechts drie
tienduizendste van de buiten
landse hulp, aldus Dan, het
fundamentele principe van elk
buitenlands hulpverleningspro
gram is dat het ontvangende
land moet trachten om een
relatief gelijke bijdrage te le
veren.
Dus de beslissing om in de
begroting de toewijzing aan
het ministerie voor vluchtelin
genzaken te verminderen zou
wel eens het programma van
steun zoeken in het buitenland
In moeilijkheden kunnen
brengen.
Volgens Dan wil de regering
hem niet meer geld geven,
omdat deze vindt dat de Ame
rikaanse hulp al voldoende is.
Maar ik blijf volhouden dat
wij meer moeten bijdragen,
zodat de Amerikaanse belas
tingbetaler geen verkeerde
ideeën krijgt. Anders zal hij
er genoeg van krijgen hier
voor te betalen.
Projecten voor de opvang
van vluchtelingen in Cambod
ja krijgen in 1974 slechts 8
miljoen dollar van de Verenig
de Staten, terwijl Laos 15 mil
joen dollar krijgt voor zijn
daklozen. Ook de regeringen
van Laos en Cambodja hebben
zelf een miniem gedeelte van
hun voornamelijk militair ge
richte begrotingen uitgetrok
ken voor de hulpverlening aan
vluchtelingen.
In Zuid-Vietnam krijgen
vluchtelingen niet de moge
lijkheid om naar hun geboor
tegrond terug te keren als die
ka Vietcong gebied ligt, ook
al zijn hun gevoelens van ver
bondenheid daarmee sterker
dan politieke overwegingen.
Als zij er in het openbaar
voor uit zouden komen dat zij
naar Vietcong gebied 3g>uden_
willen terugkeren riskeren
zij arrestatie en gevangenis
straf.
Het akkoord van Parijs van
27 jan. 1973 bepaalde dat er
vrijheid van beweging, vrij
heid van werk en vrijheid van
handel, civiele communicatie
en van transport zal zijn tus
sen en voor alle delen van
Zuid-Vietnam.
Deze bepalingen In het ak
koord zijn nimmer in werking
gesteld. De regering Van
Thieu heeft in feite de econo
mische boycot van de door de
Vietcong beheerste gebieden
vier maanden geleden ver
scherpt.
Op de vraag waarom de re
gering de mensen geen toe
stemming geeft om naar Viet-
conggebieden terug te keren
en waarom de vluchtelingen
bijeen worden gebracht in en
claves aan de kust onder con
trole van de Zuid-Vietnamese
regering, antwoordt Dan: „ik
weet niet waarom er niet ge
reisd wordt door de vluchtelin
gen en de bevolking tussen de
verschillende gebieden. Tot
dusverre heeft niemand ge
vraagd om terug te mogen ke
ren naar zijn geboortedorp in
Vietcong-gebied.
Volgens officiële Ameri
kaanse cijfers werden 530.000
mannen, vrouwen en kinderen
tijdelijk als vluchteling onder
gebracht in de door de rege
ring beheerste gebieden in
Zuid-Vietnam tijdens het eer
ste jaar van het bestand. Nog
eens 60.000 mensen werden
ondergebracht in vluchtelin
genkampen.
Daarnaast zijn volgens cij
fers van het Zuidvietnamese
militaire opperbevel meer dan
2000 burgers gedood en meer
dan 5000 gewond bij Vietcong-
aanvallen in regeringsgebieden.
De Vietcong zegt dat honder
den huizen in hun zones zijn
vernietigd tijdens operaties
door regeringstroepen.
In Cambodja heeft de nu
drie jaar oude oorlog naar
schatting een twee miljoen
vluchtelingen voortgebracht,
waarvan velen samengepakt
zitten in de hoofdstad Phnom
Penh.
Functionarissen daar spre
ken over een lange periode
waarin niets aan de vluchte
lingen werd gedaan, omdat
men dacht dat de oorlog gauw
voorbij zou zijn, zodat ieder
een weer naar huis kon terug
keren.
Sinds de Verenigde Staten op
15 augustus van het vorige
Jaar hun zware bombardemen
ten op Cambodja hebben 'stop
gezet hebben slechte veilig
heidsvoorzieningen, de zeer
snel toenemende inflatie en de
werkloosheid in de geïsoleerde
steden in Cambodja sommige
vluchtelingen gedwongen weer
naar hun geboortedorpen ln
door de troepen van de Rode
Khmer bezette gebieden terug
te keren.
In Laos vinden praktisch
geen gevechten meer plaats en
de regering in Vientiane onder
handelt nu voor de derde maal
in 20 jaar met de Pathet Lao
over een coalitieregering.
Zoals in Vietnam bepaalt
het Laotiaanse vredesverdrag
dat afgelopen september werd
ondertekend dat er vrijheid van
beweging moet zijn tussen de
door verschillende partijen be
heerste gebieden. Tegen het
einde van 1973 was echter
slechts een zeer gering gedeel
te van de 300.000 vluchtelin
gen naar huis teruggekeerd.
Een overzicht van de vluch-
telingensituatie in elk land
luidt als volgt:
De juridische commissie van
de Amerikaanse senaat zegt
dat er sinds 1965 op een totale
bevolking van 19 miljoen 11
miljoen vluchtelingen zijn ge
weest. Het Amerikaanse bu
reau van 'internationale ont
wikkeling (USAID) stelt het
cijfer op bijna acht miljoen.
Volgens de Zuidvietnamese
regering zijn het er ongeveer
vijf miljoen geweest.
Er zijn twee typen vluchte
lingen: zij die in kampen wo
nen die zijn ingesteld door de
regering en die gesteund wor
den door de Amerikanen en zij
die in dorpen wonen, maar op
de een of andere wijze van de
oorlog te lijden hebben ge
had.
USAID zegt dat meer dan
530.000 mensen sinds het be
stand van 27 jan. door de oorlog
schade aan hun bezittingen
hebben opgelopen en dat nog
eens 60.000 mensen in een van
de 99 vluchtelingenkampen
zijn opgenomen.
De Zuidvietnamese regering
zegt dat zij 130 miljoen dollar
nodig heeft voor het groot
scheepse huisvestingsprogram
voor een miljoen vluchtelin
gen, maar zoals al eerder uit
eengezet heeft zij geen cent
ter beschikking gesteld voor
directe hulp aan de vluchtelin
gen.
De vluchtelingen in de kam
pen krijgen ongeveer ter
waarde van 20 dollarcent aan
voedsel en kleingeld per dag.
Dat is gewoonlijk 500 gram
0 Angstspanning en onzeker
heid staan te lezen op het ge
zicht van deze moeder die met
haar kinderen nog steeds een
zwervend bestaan leidt.
rijst, ongeveer 3'/2 dollarcent
in piasters en voor kinderen
tot twee jaar een half blik
melk. In november 1972 be-
vondiein zich de meeste mensen
in vluchtelingenkampen
800.000. Nu zijn het er nog
220.000, aldus functionarissen
van USAID. Dan en de Usaid
zijn het er over eens dat het
leven in de kampen slecht is
en de corruptie welig tiert.
Beide regeringen willen ieder
een uit de kampen hebben.
Maar het land voor de her
huisvesting is vaak honderden
kilometers verwijderd van de
dorpen waar de vluchtelingen
vandaan komen. Leden van
stammen uit de bergen zijn
vaak overgebracht naar kale
vlakten, vissers zijn overge
bracht naar boerderijen en
vluchtelingen uit steden zoals
Quang Tri en An Loc hebben
zich met landbouw bezig moe
ten houden als zij voor huis
vesting in aanmerking wilden
komen.
Van de 300.000 vluchtelingen
die in het voorjaar van 1972
vluchtten uit de noordelijkste
provincie Quang Tri zijn nu
40.000 ondergebracht in de pro
vincie Binh Tuy, 600 kilometer
naar het zuiden.
Dan zegt dat 90.000 vluchte
lingen uit Quang Tri, ondanks
zware druk op hem door som
mige regeringsfunctionarissen,
zijn overgebracht naar het klei
ne gedeelte van deze provincie
dat nog in handen is van de re-
gerig. Nog eens 70.000 zullen
hen binnenkort volgen, ondanks
de protesten dat het gebied
niet veilig is.
De USAID en Dan zeggen
dat geen vluchteling ooit ge
dwongen wordt om zich te
vestigen op een plaats waar
hij dat niet wil. Maar aange
zien hij niet naar zijn dorp
mag terugkeren als dat nu in
handen is van de Vietcong,
heeft hij meestal niet veel keus.
Als hij twee of drie aanbie
dingen om zich ergens te ves
tigen afwijst, dan krijgt hij
een bepaald bedrag in geld en
moet zich verder maar zelf
zien te redden.
De fysieke omstandigheden
m de kampen zijn beperkt en
de mogelijkheden van corrup
tie zijn legio. Volgens de
USAID vindt er corruptie
plaats op elk niveau van het
hulpverlenings- en herhuisves-
tingsprogramma.
Zelfs de vluchtelingen zelf
zijn er in veel gevallen toe
overgegaan om honden en kat
ten als extra kinderen te tel
len om zo meer toegewezen te
krijgen.
Noch Dan noch de Usaid
kunnen een schatting geven
hoeveel er van de hulp aan de
strijkstok blijft hangen.
Er zijn soms grote schanda
len bij het afsluiten van con
tracten, aldus een functionaris.
De bakker die het brood levert
of de man die het hout voor
de huizen verkoopt, is altijd
de broer van iemand - maar
wij hebben niet genoeg men
sen om in ieder kamp te con
troleren of de goederen en
diensten wel worden gele
verd.
worden putten gegraven voor
de watervoorziening. Tenten
en andere tijdelijke behuizing
worden opgezet en dan wor
den de vluchtelingen met bus
sen aangevoerd.
Elk gezin krijgt 100 dollar
voor het materiaal om een
huis te bouwen, 40 dollar om
landbouwwerktuigen te kopen
en voedsel voor zes maanden.
Een plaatselijke bescher-
mingsdienst wordt ingesteld,
onderwijzers worden aange
trokken en rondreizende dok
toren van de overheid ver
schaffen medische hulp. De
leider van de provincie is
uiteindelijk verantwoordelijk
voor het functioneren van het
dorp.
Volgens Dan zijn van de een
miljoen vluchtelingen die er in
1972 zijn bijgekomen 300.000
ln 1973 ondergebracht in de
nieuwe door de regering ge
stichte dorpen en een even
grote groep is teruggekeerd
naar zijn oude dorp of naar
een al bestaand dorp van zijn
keuze.
Als je wist dat de oorlog
voorbij was en dat wat jij nu
doet vijftig jaar zal blijven
bestaan, dan zouden de pro
blemen niet zo enorm lijken,
aldus een deskundige van
Usaid. Maar de oorlog is niet
voorbij en morgen kan het al
lemaal weer opnieuw begin
nen.
Toen de oorlog ln Vietnam
zich in maart 1970 tot Cam
bodja uitbreidde, vluchtten
duizenden dorpelingen voor de
gevechten.
In korte tijd deden zij de
bevolking van de hoofdstad
Phnom Penh toenemen van
800.000 tot bijna twee miljoen.
Bijna een miljoen andere
vluchtelingen vluchtten naar
kleinere provinciehoofdste
den. Amerikaanse en plaatse
lijke functionarissen waren in
de eerste twee jaar van de
oorlog tevreden met het feit
dat het uitgebreide familiesys
teem zorgde voor opvang van
de vele vluchtelingen uit het
platteland in de huizen van
verwanten.
Pas in het afgelopen jaar
hebben de Verenigde Staten
hun hulp uitgebreid van 4 tot
8 miljoen dollar per jaar en
hebben zij hun staf voor de
hulpverlening vergroot van
een tot zes personen.
De Cambodjaanse regering
heeft net zo langzaam gerea
geerd. Pas in het begin van
het vorige jaar werd een mi
nisterie voor vluchtelingenza
ken ingesteld. Dit ministerie
staat echter maar 124.000 dol
lar per jaar ter beschikking.
Op het ogenblik geven de
Verenigde Staten er de voor
keur aan om hun hulpverle
ning te laten verlopen via
vrijwillige organisaties in
plaats van via de uiterst cor
rupte regering.
Voor de vluchtelingen zelf is
het een bestaan van ontmoedi
ging en van voortdurend onder
weg zijn. De eerste vluchtelin
gen vonden nog behoorlijk
werk, de latere pakken elke
dag al het werk aan dat zij
kunnen krijgen.
De verwoeste dorpen zijn nu
0 De oorlog in Vietnam is op
papier voorbij, maar het pro
bleem van de dakloze vluchte
lingen is nog nooit opgelost.
Het ernstigste schandaal
vond het afgelopen Jaar plaats
Toen studenten die als vrij
willigers werkten voor het mi
nisterie van Dan bijna 30.000
niet bestaande vluchtelingen
ontdekten in een kamp bij Da
Nang. Negen kampfunctiona-
rissqn werden gearresteerd en
twee andere worden door de
politie gezocht. Wij zijn het
aantal drielingen in onze kam
pen sterk naar beneden aan het
brengen, aldus het laconieke
commentaar van Dan, maar
wij kunnen ze niet allemaal
arresteren.
De Vietcong heeft ook de
hoogste prioriteit gegeven aan
de huisvesting van de
vluchteling in zijn dunbevolkte
gebieden. Wij zijn bereid ie
dereen met open armen te
ontvangen aldus een Viet
cong functionaris.
Ongeveer 60 procent van het
gebied voor het herhuisves-
tingsprogramma van de rege
ring is jungle. Met behulp van
bulldozers wordt een bepaald
stuk kaal gemaakt en dan
wordt een weg aangelegd. Dan
weinig meer dan garniezoeneg
die bevolkt worden door d«
soldaten met hun gezinnen.
Als het daar veilig is, aldus
minister voor vluchtelingenza
ken Loeung Nal, dan zullen de
dorpelingen terugkeren. Wij
zijn niet in staat hen dat te
beletten.
De nadruk van de Amerl.
kaanse hulp ligt op herhuis.
vesting. De Amerikaanse am
bassade steunt een twee jaar
durend project waarbij 250.000
vluchtelingen gehuisvest wor
den in onlangs drooggemaakte
moerassen rondom Stung
Kambot. De vluchtelingen wo-
nen in barakken. Tussen de
barakken is plaats voor wat
landbouw en een gemeen
schappelijk rijstveld. Elk ge
zin krijgt kippen en var
kens.
Het probleem blijft er een
van veiligheid. Het kamp in
Stung Kambot ligt binnen het
bereik van de mortieren van
Rode Khmer-eenheden die op
trekken langs hoofdweg 5.
Een kamp in Kompong Speu
voor 200 gezinnen werd verla
ten twee weken nadat het waj
geopend.
Voor diegenen die onlangi
het platteland zijn ontvlucht is
het tehuis de ossewagen - het
symbool van de Cambodjaanse
vluchteling. Zij hebben al hun
bezittingen ingeladen en
vluchten naar de veiligheid
van het regeringsgebied.
Overdag verbouwen zij rijst
en 's nachts zijn zij vluchte
lingen. Bij het krieken van de
ochtend trekken zij er met
hun wagens op uit om hun
rijst te drogen onder de be
scherming van een buitenpost
van het leger.
Maar de vraag is, of zij
staat zullen zijn om de rijst te
planten als het regenseizoen
komt.
In tegenstelling tot Vietnam
en Cambodja wordt er in Laos
weinig gevochten. Maar in dit
bergachtige koninkrijk met
een eeuwenoude monarchie
heeft een derde van de totale
bevolking van 3,5 miljoen te
eniger tijd gedurende de al
meer dan tien jaar durende
gevechten als vluchteling te
boek gestaan.
Er zijn nu nog steeds een
300.000 vluchtelingen over. En
de regering in Vientiane laat
ze niet graag terug gaan naar
hun dorpen in het door 4e
communisten beheerste gebied,
omdat dat verloren stemmen
zijn bij vrije verkiezingen die
zullen plaatsvinden als de
coalitieregering is gevormd
Het probleem van de vluch
telingen zal nog lange tijd be
staan, aldus een hooggeplaatste
Amerikaanse functionaris in
Vietntiane. Er vindt geen te
rugkeer van vluchtelingen
plaats naar hun oude dorpen.
Pas als de coalitieregering et
is, zal er iets gebeuren.
De meeste vluchtelingen
hebben een slechte gezond
heidstoestand, maar USAID-
functionarissen zeggen dat in
het afgelopen, jaar het pro
gram in staat is geweest om
voor voldoende voedsel te zor
gen.
Tijd:ens de oorlog werden de
ln de heuvels wonende Meo-
stammen het hardst getrof
fen. Zij vormen de kern van
het koninklijke Laotiaanse le
ger. Op een totaal van 350.000
tellen zij 30.000 doden. Van 4e
300.0000 vluchtelingen die nog
steeds Amerikaanse hulp ont
vangen zijn 140.000 meo's die
samengepakt zitten in kampen
in noord en centraal Laos
Er leven nu 140.000 mensen
in een gebied dat met de tra
ditionele verbouw van rijst
met omhakken en verbranden
slechts maximaal 10.000 men
sen kan voeden aldus een
USAID-functionaris.
Wij proberen te leren rijst
te verbouwen in natte rijstvel
den maar daarvoor is het no
dig dat zij vanuit de bergen in
de dalen gaan wonen en dat
doen ze niet, aldus deze des
kundige. De Meo's kan het
politiek gesproken niet sche
len wie er regeert. Zij zij*
mensen van het hoogland, di«
in de bergen leven en van hu»
vrijheid houden. Zij zuilen el'
ke regering haten.