Bezoek aan prof. Andreï Sacharov
MOGELIJK KOMT STRAKS DE GROTE AFREKENING
In najaar graag
naar Nederland
Dringende boodschap:
„Schrijf veel over ons,
vergeet ons niet
TEGEN MEESTERKRAKER 2Vi JAAR GEËIST
Hall' Nederland
sukkelt
met „stress"
binnenland
buitenland
Opvallend rustig
Telefoon
Visum blijft uit
Goelag-arcliipel
Eibergen niet
geliefd bij
trouwlustigen
Vaarbewijs voor
beroeps- en
pleziervaari
Naar Leiden
Treinkaartje
per 1 mei
12 pet. duurder
Meer jonge
werklozen door
minimum
jeugdloon
paplai*
uw pan
Ajacieden
Kabinetsplannen
en hun bron
een miljoen gulden aan prijzen
Briefport
wellicht
omhoog
Zaterdag 9 februari 1974
19
MOSKOU. De Russische kerngeleerde en dissident prof. dr.
Andrei Sacharov zou graag in het najaar een bezoek aan Neder,
land brengen. Tijdens een interview dat onze redacteur J. Schils
dezer dagen met prof. Sacharov in diens Moskouse woning had
kwamen Sacharovs plannen ter sprake om naar Amerika te rei
zen. Maar de Sovjet-autoriteiten hebben tot nog toe geweigerd
een visum te geven en Sacharov laten weten „dat het helemaal
niet nodig is" dat hij een cursus gaat geven aan de universiteiten
ran Princeton en Massachusetts, die hem voor een bezoek hadden
uitgenodigd. Op een vraag of hij Wellicht interesse had in een
uitgenodigd. Op een vraag of hij wellicht interesse had in een
thie voor ons land te hebben en dat hij heel graag in contact zou
komen met vakgenoten van de Universiteit van Leiden. Prof.
Sacharov zal nu een brief sturen naar de rector van de Leidse
universiteit met nadere gegevens over eventueel te geven gast-
colleges.
De rector van de Leidse universiteit, prof. dr. A. E. Cohen,
deelde desgevraagd mee dat prof. Sacharov in Leiden zeer wel
kom zal zijn en dat hij alles zal doen om het bezoek mogelijk
te maken.
(Door Jan Schils)
MOSKOU De kamer
vol rook. In een hoek staat
een oude boekenkast, bom
vol boeken, foto's en ikonen.
Er tegenover twee reusach
tige armleunstoelen, geschei
den door een al even indruk
wekkende schemerlamp.
Midden in de kamer ligt op
een tweepersoonsbed Andrei
Sacharov (53) de „vader van
de Russische atoombom", bfj
ons vooral bekend om zijn
onvermoeide strijd tegen de
Kremlinbazen voor meer
rechten en vrijheden voor
zijn landgenoten.
Zijn vrouw heeft me even
tevoren met de nodige arg
waan binnengelaten.
Een Nederlands paspoort en
de nodige uitleg overtuigen
haar al vlug. ,,U moet me
begrijpen", zegt ze en dan
Andrei, het is voor jou".
Professor Sacharov staat op.
„Ik ben aan het opknappen
van een ziekte, nog niet zo
lang uit het ziekenhuis ont
slagen waar ik met mijn
vrouw was opgenomen. Hoge
bloeddruk. Maar waarmee
kan ik u van dienst zijn.
Ik krijg niet elke dag bezoek
uit Nederland".
Mij geen tijd latend voor een
antwoord vervolgt hij: „Ex
cuus voor de rook hier. Maar
mijn vrouw rookt erg veel. Ze
was vier jaar in het Rode
Leger. Daar heeft ze dat ge
leerd. Ze is oorlogsinvalide
maar roken doet ze voor 100
pet."
Mevrouw Sacharov valt hem
bij: „Andrei heeft gelijk. Hij
is vaak boos als ik zoveel
rook. Maar ik ben bang. Altijd
bang. Ik zoek een uitweg."
Sacharov gaat in een van de
grote stoelen zitten. Ik vraag
me af: „Is dat nou die gewel
denaar die de hoogste Sovjet
autoriteiten tart?" Zun optre
den straalt eenvoud uit. Zo te
zien leeft hij uiterst sober.
Zijn appartement zou in ons
verwend westers wereldje niet
hoog aangeschreven staan. Sa-
charavo zegt: „Gaat u zit ten".
Hij wijst op een van de grote
stoelen. Neemt zelf in de an
dere plaats en beduidt zijn
vrouw op bed te gaan zitten.
Zegt dan: „Mag zij er bij blij
ven? Spreekt goed Engels, be
ter dan ik Duits. Ze heeft zes
jaar voor arts gestudeerd. Is
nu gepensioneerd, al twee
jaar.' En dan: „Mijn vrouw
zegt dat ze bang is, maar ik
denk dat het meer nerveus is.
Bang is een groot woord. Bang
is men voor iets onbekends.
Iets waarvan men het slacht
offer denkt te kunnen wor
den, maar men weet niet van
wat. Wij weten dat wel".
Hij denkt na, kijkt uit het
raam. In de verte zijn duide
lijk de torens van het Kremlin
te zien. Dat klopt. De Ulitsa
Chkalova, een ringweg rond
Moskou, ligt vrij hoog. Van
daar.
Ik vraag: „Wat weet u wel?"
Sacharov denkt even na, for
muleert dan langzaam zijn
antwoord: „Ik bedoel dit. Als
u niet meer over ons schrijft,
als uw radio en televisie ons
vergeten, dan zijn wij verlo
ren. Wij kunnen spreken en
schrijven omdat wij (een
handjevol intellectuelen) een
positie in dit land bekleden
die andere landgenoten niet
bezitten. Ik hoef u niet te
zeggen hoe riskant dat is.
Maar de publiciteit die u ons
geeft is ons behoud.
Schreeuwt u dat maar van de
daken als u veilig in uw land
terug bent."
Sacharov praat opvallend rus
tig. Geen ogenblik is hij geëmo
tioneerd. Als hij het heeft
over de autoriteiten, hun pla
gerijen, het afluisteren van
zijn telefoon, de weigering om
hem een visum te verstrekken
voor een reis naar de VS of de
scheldtirades van de KGB
(geheime politie) via de tele
foon of die van de Pravda of
het persbureau Tass blijft Sa
charov doodkalm. Hij laat zich
alleen tot een glimlach verlei
den als hij het heeft over de
boerenslimheid van het Krem
lin. Hij zegt: „De laatste jaren
heb ik nergens mijn mond
over gehouden. Ik heb veel
gezegd en geschreven. Ze la
ten het toe. Mogelijk komt
straks de grote afrekening".
Ik doe een greep in mijn tas
en haal er een tiental aan hem
gewijde artikelen uit die in
„De Limburger" werden gepu
bliceerd. Sacharov zegt: „Hoe
hebt u die in hemelsnaam
hierheen kunnen brengen?
Daar zijn ze aan de grens dol
op. Niet dat ze exemplaren
voor een museum zoeken hoor,
maar dit is staatsgevaarlijke
propaganda".
Daarop kijken hij en zijn
vrouw de knipsels vol interes
se door. Ik moet alles verta
len. „Ik ben stomverbaasd",
zegt zijn vrouw. Sacharov vult
aan: „Ik zie er op die foto's
wel nog erg jong uit". Ik
vraag: „Heeft de Pravda soms
meer recente?" Sacharov
lacht: „Nee, daar hebben ze er
geen. U zou bij de KGB kun
nen vragen. Die hebben en
weten alles."
Dan gaat de telefoon. Een
oranje telefoon zoals de PTT
die hier sedert kort ook in de
roulatie heeft gebracht. Me
vrouw Sacharov gebaart stil te
zijn. Aan de andere kant is
niemand. „Dat gebeurt wel va
ker", zegt ze. En Sacharov:
..Er zijn hier mensen die graag
weten of we thuis zijn of
niet. Zijn vrouw vult aan:
„Hoe bent u hier gekomen?
Metro of taxi?"Ik maak haar
0 Andrei Sacharov en zijn vrouw in hun Moskouse appartement.
duidelijk dat een behulpzame
taxichauffeur mij tijdens mijn
korte oponthoud in Moskou al
vele malen naar de juiste
plaats heeft gebracht. Zij
knikt: „Ik begrijp het."
Sacharov neemt het woord
weer. „Ik sprak zojuist over
mijn visumaanvraag voor Ame
rika. Ik heb een uitnodiging
gekregen van de universiteiten
van Princeton en Massachu
setts, Ook de kinderen hebben
een uitnodiging gekregen om
er te komen studeren. (De Sa
charovs zijn beiden voor de
tweede keer getrouwd. Zij
heeft twee, hij drie kinderen
uit het eerste huwelijk). Alle
documenten en geld om het
visum te krijgen liggen al ne
gen maanden b'.j de Sovjet
autoriteiten. Vier maanden ge
leden belde ik op hoe het met
dat visum zat. Ze zeiden toen
dat het wel zou komen. Daar
na vroegen de autoriteiten aan
de rector van het kernfysisch
laboratorium alwaar ik werk
of hij een bewijs van goed
gedrag wilde opstellen. Ook
deze zaak is rond. Een paar
dagen geleden hoorde ik dat
de rector van het instituut bij
het ministerie van Buitenland
se Zaken was ontboden voor
een onderhoud. Het resultaat
was dat de autoriteiten die het
visum moeten uitgeven con
cludeerden dat het helemaal
niet nodig was dat ik in de
VS gastcolleges zou geven.
„De Amerikanen interesseren
zich helemaal niet voor uw
spreekbeurt", zo vernam ik
zelf toen ik het ministerie om
opheldering vroeg. Maar op
mijn vraag of de visumaan
vraag was verworpen wilde
het ministerie niet antwoor
den. Weet u, ik wil niet alleen
naar de VS maar ook terug,
met mijn vrouw en met de
kinderen."
Zijn vrouw interrumpeert:
„We laten ze hier niet alleen
achter. Mijn dochter Tatsiana
is al van de universiteit ver
wijderd. Toen Andrei eens
naar het Rode Plein ging wa
ren de kinderen ongerust. Ze
gingen er kijken. Nog voordat
ze op het plein waren, werden
ze door de KGB aangehouden
en ervan beschuldigd dat ze
een demonstratie wilden hou
den tegen de staat. De volgen
de dag werd Tatsiana van de
universiteit gestuurd. Ze ver
koopt nu boeken in een win
kel hier vlakbij."
Ik vraag: „Hoe stellen uw col
lega's zich tegenover u op. En
de mensen in de straat. Nege
ren ze u?"
Sacharov: „Met alle collega's
kan ik uitstekend overweg.
We praten echter nimmer over
politiek. Dat zou niet goed
voor hen zijn. Op straat hoef
ik nergens bang voor te zijn.
Er is nog nooit een foto van
mij in een Russische krant
verschenen. Dus niemand kent
me van gezicht. Wel lezen de
mensen in de krant hoe slecht
ik wel ben."
En dan: „Maar mag ik u eens
iets vragen wat me zeer inte
resseert. Hoe denken de men
sen in Nederland over het
jongste boek van Solzjenytsin,
Archipel Goelag?"
Ik zeg: Het boek is tot nog
toe pas in Parijs in het Rus
sisch verschenen. Vertalingen
in het Duits en Frans zullen
volgen en zelfs een Neder
landse vertaling is in voorbe
reiding. Ik heb er enkele uit
treksels uit gelezen. Als ge
schiedboek èn als getuigenis
van de manier waarop macht
werd misbruikt heeft het m.i.
grote waarde. Maar het lijkt
me nog meer waarde hebben
voor uw landgenoten."
Sacharov: „Ik heb geprobeerd
te luisteren naar de Deutsche
Welle die elke dag een half
EIBERGEN (ANP) De
trouwzaal van het Gelders»
stadje Eibergen doet erg koud
aan enis daarom geen geschik
te plaats voor het maken van
foto's en films vinden veel
bruidsparen. Bruid en bru de-
gom wijken daarom liever uit
naar de buurgemeenten.
B. en W. van Eibergen wil
len daar nu iets tegen gaan
doen. Zij hebben besloten de
trouwzaal te verplaatsen naar
de oude raadszaal van de ge
meente. Deze wordt helemaal
opgeknapt en dat kost ruim
75.000 gulden.
uur uit het boek voorleest.
Maar het Kremlin laat de zen
der doeltreffend storen. Er is
niets van te verstaan. De
meeste mensen zijn bang om
het te lezen. Het kan rampza
lig zijn. Maar het is een goed
boek. Het is een zeer preciese
analyse van een ontwikkeling
die verderfelijk was."
Ik zeg: „Is de politieke onder
drukking de laatste tijd weer
harder. Wat is -indien het zo
is- de reden van de grotere
onbuigzaamheid van het
Kremlin?"
Bacharov: „Veel mensen her
inneren zich Stalin en
Chroestsjov. Dat waren slechte
tijden. Zeker onder Stalin. De
man in de straat wil brood,
luxe. Vooral de laatste jaren
komt hij hierin meer aan zijn
trekken. Kijkt u maar rond in
Moskou, u kunt hier veel ko
pen, deels goedkoop, deels
cluur, deels goed en deels
sleoht van kwaliteit. De Sov
jet-staat staat niet op eigen
benen. Veel voedsel, vakken
nis en kredieten moeten uit
het buitenland komen. De toe
nadering tot het westen heeft
geleid tot een scherpere con
trole op de rechtzinnigheid
van de Sovjet-burgers. De ont
spanning tussen de staat en
het westen verlicht het leven
van de Sovjet-burger niet. In
tegendeel. Maar juist het wes
ten zou van het Kremlin ga
ranties kunnen verlangen voor
meer democratische vrijheden,
voor meer burgerrechten.
Daarvoor vecht hier een aantal
intellectuelen, of liever kan
hier een aantal intellectuelen
vechten zolang hen de keel
nog niet wordt dichtgekne
pen."
DEN HAAG (ANP)
Staatssecretaris Van Hülten
van Verkeer en Waterstaat is
voorstander van het invoerei
van een vaarbewijs, naar ana
logie van het rijbewijs. Hel
vaarbewijs zou, zo heeft hij
donderdagavond in de Tweede
Kamer gezegd, verplicht moe
ten zijn, zowel voor de be
roepsvaart als voor de recrea
tieve vaart op de Nederlandse
binnenwateren.
En dan: „Zegt u tooh tegen
uw politici, uw collega's, dat
iedere overeenkomst met het
Kremlin een hachelijke onder
neming blijft zolang er van
een democratisering in de
Sovjet-Unie zelf geen sprake
is."
In de slaapkamer van de
atoomgeleerde is het inmiddels
donker geworden. Ergens in
het appartement begint een
baby te huilen. „Dat is Mad-
wé", zegt mevrouw Sacharov,
„de baby van Tatsiana en Je
faëm". (Jefëm is haar schoon
zoon. Hij is ingenieur en het
regiem heeft ook hem niet
gespaard. Hij krijgt maar heel
moeilijk een baan).
We praten dan verder over
kinderen in Nederland en
Moskou, over het Lenin-mau-
soleum. Ik vraag: „Bent u
daar ook al eens geweest?"
Sacharov lacht. Hij zegt: „Na
tuurlijk ben ik daar eens ge
weest. Eén keer, niet meer."
En dan: „Veel Russen gaan er
acht of tien keer heen. Ze
bieden tegen elkaar op. Ze
wllen er allemaal vaak ge
weest zijn." Vervolgens tegen
zijn vrouw: „Hoe vaak was ji.i
daar?" Zij: „Eén keer, An
drei..."
Het huilen van de baby wordt
luider. Het geluid heeft de
zelfde uitwerking als het hui
len van onze baby's. Mevrouw
Sacharov verontschuldigt zich:
„Oma moet even gaan kijken.
Waar blijft Tatsiana toch? De
winkel moet nu wel dicht
zijn."
Sacharov zegt: „Ik heb veel
sympathie voor het Neder
landse volk. Ik vraag: „Nu u
niet naar de VS kunt, is het
misschien mogelijk iets dich
ter bij huis te blijven. Zoudt u
interesse hebben in een be
zoek aan Nederland?" Sacha
rov: „Ik zou graag naar Lei
den willen. Als u stappen zou
kunnen doen zou ik u zeer
dankbaar zijn. Ik zou dat heel
graag willen."
Met deze principe-afspraak
was ons gesprek afgelopen.
Sacharov ten afscheid:
„Schrijft u maar veel over
ons, vergeet ons niet. Dat is
een dringende boodschap, dte
ik u zou willen meegeven."
UTRECHT (ANP) De
Nederlandse Spoorwegen krij
gen uit de rijkskas dit jaar
een vergoeding voor reizigers-
vervoer van f 396.4 min. Dat
is meer dan de f 339 min. die
de minister van Verkeer en
Waterstaat op zijn begroting
had gezet, maar minder dan
de f 440 min. die de spoorwe
gen vorig jaar zomer hebben
gevraagd.
Het „Gat" denkt de mlmstej
onder meer te kunnen opvul
len door een hogere tariefop
brengst van f 18.6 min, om dat
bedrag te bereiken zou het
spoorkaartje op 1 mei a.s. 12
pet. duurder moeten worden
in plaats van de reeds aange
kondigde tariefsverhoging van
7 pet. per 1 september a.s. Het
gaat evenwel nog om een .re
kensom", want het kabinet
moet de plannen nog beoor
delen.
Dit blijkt uit een besc-üK-
king van minister Westerterp
en een hrief van de hoofddirec
tie van de Nederlandse Spoor
wegen aan de ondernemings
raad van dit bedrijf.
UTRECHT (ANP) Bij
het gewestelijk arbeidsbureau
:n Utrecht bestaat het vermoe
den dat de jongere werkne
mers nu reeds bij het vinden
van een baan nadelige gevol
gen ondervinden van de in
voering per 1 januari van het
wettelijk minimum jeugdloon.
„Sterke bewijzen" kunnen nog
niet worden gegeven maar op-
vaklende stijging van het aan
tal werklozen geeft toch wei
een indicatie, aldus de
Utrechtse GAB-directeur II.
Bellwinkel.
In januari steeg in het rayon
Utrecht bij de mannen de ge
registreerde arbeidsreserve
met 232 tot 2306. Bij de groep
jeugdigen nam de reserve met
92 toe, dat is circa 40 procent
van de totale stijging.
Brieven voor ciexe rubriek
met volledige naam en adre» worden
ondertekend. Bij publikatite zullen dex»
vermeld worden. Slechts bij hoge ui*
zondering zal van deze regel wordeil
afgeweken. Naam en adres zijn dan bi)
de redactie bekend. Publikatie van bri^
ven (verkort of onverkort) betekent niet
dat de redact?» het In alle gevallen
eens is met inhoud, c-q. strekking.
(ADVERTENTIE)
Minderheden in onze samen
leving zullen het altijd zwaar
blijven hebben. Daarom kun
nen zij zich in mijn warme
sympathie verheugen.
Intens leef ik op dit ogen
blik mee met de 9 Ajacieden
die geen genoegen nemen met
het honorarium van f 25.000
dat de KNVB in het vooruit
zicht heeft gesteld voor de ko
mende wereldkampioenschap
pen en blijkens De Stem van
woensdag j.l. per man een
bruto bedrag van f 80.000 heb
ben geëist.
„Hard werken voor weinig
geld, dat doen alleen domme
mensen", heeft Jan Mulder
een van de voetbalsterren on
langs in een interview met het
voetbalweekblad V.I. gezegd.
Daarmee vertolkte hij waar
schijnlijk op treffende wijze
de mening van de hede Ajax-
groep.
Tweederde van de huidige
wereldbevolking (ongeveer 2
miljard mensen) heeft een ge
middeld inkomen van f 350
per jaar en dit bedrag moet
door zeer hard werken op kof
fieplantages, rietsuikervelden,
enz. onder miserabele omstan
digheden verdiend worden.
Een dergelijke vergoeding
hebben Jan Mulder c.s. al in
hun zak als zij V-k uur achter
een bal hebben gerend. Het
grootste gedeelte wereldbur
gers behoort in de ogen van
Jan Mulder dan ook thuis in
de categorie: „domme men
sen".
Versobering Is een woord
dat in het vocabulair van de
heren profvoetballers zeker
niet voorkomt. Dat dagelijks
duizenden mensen geen droog
brood op tafel hébben en om
komen van de honger, dat
door 3% welvaart op te geven
deze mensen al een flink stuk
je geholpen zouden worden, is
hun waarschijnlijk evenmin
een zorg
Zij hebben het te druk met
hun f 80.000 en andere gigan
tische financiële besognes, zo
zeer zelfs dat hunzelf niets
opvalt aan het.door hen voort
durend ten tóón gespreide "aso
ciale,gedrag.
BREDA RINIE MAAS
Men vraagt zich wel eens
af: „Hoe komen ze erop en
hoe denken ze het uit?", maar
nu is het mij duidelijk, dat
niet alle linkse kabinetsplan
nen worden geleverd door de
braintrust van de Rockefellers
aan de Park Avenue in New
York. zoals Amerikanistische
politicologen als Allen, Stor-
mer, Quigley en Cleon Skou-
sen ons willen doen geloven.
Nee, een overvloedige bron
ligt veel dichter bij huis- De
dinsdag stond daarin als dag
spreuk: „Is het nu werkelijk
zo gek om per fiets naai- uw
werk te gaan?" En dat las
Tjerk Westerterp. Nog geen
dag later spoot de radio het
niieuwi verkeersplan-Tjerk de
ether in: „Auto's van de weg
weg, met Tjerk op de fiets
naar het werk!" Daar gaat hij
nu twee jaar aan werken, aan
het maken van de verbodsbor
den bedoel ik. Overigens een
puik plan. Goed voor een com
missarisplaats na de val van
het kabinet. Bij „Gazelle" of
„Simplex".
BREDA DRS- E. CAMPERT
DEN HAAG (ANP) De
mogelijkheid dat dit jaar bij
de postdienst van de PTT nog
een tariefsverhoging wordt
doorgevoerd, heeft staatssecre
taris V an Huiten deze week
niet uitgesloten. Hij heeft tij
dens het voortgezette Tweede
Kamerdebat over de begrotin
gen 1974 van het departement
van Verkeer en Waterstaat en
van de PTT, niet kunnen mee
delen hoe groot de stijging zal
zijn en wanneer daartoe zal
worden besloten. Wel zei hij
dat briefkaarten drukwerkei
niet uitgesloten worden, zoaL
jaar het geval'was.
DAN HAAG (ANP) —De
officier van justitie hij dc
rechtbank in Den Haag heeft
vrijdag twee jaar en zes
maanden gevangenisstraf ge-
eist met aftrek van voorarrest
tegen de 33-jarige vishande
laar Cor V. uit IJmulden we
gens het plegen van een veer
tigtal inbraken met een totale
buit van acht ton.
Cor heeft na zijn arrestatie
in oktober schoon schip ge
maakt en alles bekend wat hij
de laatste zes jaar aan inbra
ken had gepleegd. Zijn groot
ste slag sloeg hij in Haarlem,
vaar hij een brandkast met f
180.000 buitmaakte. Van het
!eld gebruikte hij f 80.000 om
m jacht te laten bouwen,
/aarmee hij een v> negere lief-
•ebberii on -li r - nokk°len,
eer tei k, ,n iamon. He
laas voor Cor liep het peper
dure jacht vorig jaar in een
stormachtige nacht op een
zandplaat in de Waddenzee
vast en werd het te pletter
geslagen door de woeste gol
ven.
Cor opereerde o.m. in Sche-
veningen, Sneek, Alkmaar,
Purmerend, Rotte 'sm. Zaan
dam, Scharwoude en IJmui-
den. Zijn buit was zeer geva
rieerd: brandkasten, vlees,
garnalen en vis, sigaretten, an
tiek, koperwaren, kleuren-
t.v.'s, dekens en een bestel
busje. Met het busje bracht h:
de bederfelijke waar naar zijn
vaste afnemers.
Van het geld dat Cor aan
zijn art es overhield, is niets
terecht. Het is volgens hem
opgegaan aan zijn gezin. En
ook het leven in de tijd dat
hij gezocht werd en hij in
auto's sliep had hem handen
vol geld gekost, zei hij. Cor
kreeg het even te kwaad toen
hij erover sprak hoe hij wel
tot stelen gedwongen was ge
weest om aan geld voor zijn
gezin te komen. Hij kon zijn
tranen niet bedwingen en de
president van de strafkamer,
mr. C. Stolk, kwam hem te
hulp met een zakdoek. Cor
weigerde de rechtbank na
men te noemen van zijn maats
bij diverse inbraken. Wel
dreigde hij dat deze lieden
ook komen te zitten als zij
doorgaan met het bedreigen
van ziin vrouw.
De officier van justitie nam
in aanmerking dat Cor een
fors strafblad heeft en in het
verse verleden nog twee jaar
voor een reeks kraken heelt
opgeknapt. De raadsvrouwe
mr. J. M. van der Kuil-Van 't
Hul, meende dat beloond moet
worden dat Cor schoon schip
heeft gemaakt en goede voor
nemens heeft voor de toe
komst. De rechtbank zal vrij
dag 22 februari uitspraak doen.
IN ZES WEKEN tijd heeft een
brandsti-hter, misschien zijn
het er meer, in Parijs al 63
auto's verwoest, steeds van het
type CV-2 en Mehari van
Citroen.
DE RUSSISCHE musicus David
Oistrach heeft wegens ziekte
zijn concerten bij het concert
gebouworkest van 1 en 3 maart
m Amsterdam en op 2 maart in
Den Haag afgezegd. Als diri
gent is nu André Previn aange
trokken. Over de vervanging
van het Oolistische aandeel van
Oistrach wordt nog onderhan
deld.
UTRECHT (ANP) Van
een groep van 1552 door de
meuisch-socioloog dr. C. W.
Aakster uit Leiden onderzoch
te personen tussen 25 en 65
jaar blijkt 40 tot 50 pet. des
gevraagd op te geven aan ten
minste twee vormen van
„stress" (spanningen) te lij
den. „Met andere woorden",
aldus dr. Aakster, „een op de
twee volwassen Nederlanders
verkeert volgens de verkregen
gegevens in een nsycho-sociale
stress-situatie". Hij conclu
deert: „Deze percentages zou
den kunnen duiden op een
sterk ziekmakend sociaal mi
lieu van de moderne mens".
lodere week kunt u één van deze jeans winnen, als u voor ƒ1.-
needoet aan de puzzelaktie Natuur in deze krant. Op de foto als
'oorbeeld een LOIS jeans, model Indo (met steekzakken en wijduit-
opende pijp). Zijn jeans is van ribcord (49,50) en die van haar
s van katoen (linneneffect 47,50). De jeans zijn een geschenk van
Saez Vogels NV, Badhoevedorp.