vrq
uit
te- te te MEXICAANSE TOPSCHILDER OVERLEDEN
Halka, hartverwarmende
Brabantse manifestatie
The Family
in de hemel
Romantische schilderkunst
Berkhemer in Beyerd Breda
uit
eevi
aarde
van 1
ROZ vraagt
composities
DICHTERS VAN
DEZE EN
VAN DIE TIJD
OP ZOEK NAAR DE „DONKERE GELIEFDE"
POPPENSPELBOEK
MET RIJKSSUBSIDIE
vrij
Identiteit onthuld
van „Dark Lady
Zaterdag 12 januari 15
DE presentatie van het project
„Diadrama", die van 5 tot en
met XI januari in de Rotter
damse Lantaren gegeven zou
worden, kan niet doorgaan. De
materialen waarmee de Event-
structure Research Group
werkt zijn in Engeland zoek
geraakt. Het project zal nu
waarschijnlijk pas in april in
Rotterdam te zien zijn.
HET Amsterdams Studenten
Kamerorkest geeft op zondag
13 januari om 20.30 uur een
concert in het Rotterdamse
theater de Lantaren. Dit con
cert, dat onder leiding staat
van Koos Terpstra wordt door
de VPRO-radio opgenomen.
Uitgevoerd worden werken
van Anton Webern, Rolf
Knap, Cliff Crego (hij zal zelf
zijn stuk „Schlieren" dirige
ren), Sadai en Per Norgard.
IN „de volle maan" te Delft
worden van 12 januari tot en
met 17 februari schilderijen
van Han Drukker en reliefs en
zeefdrukken van Mariza On
derwater geëxposeerd.
ONDER de titel Konfrontatie
2 worden in het Van Abbemu-
seum ih Eindhoven tot en met
17 februari foto's getoond van-
nAugust Sander en Willem
Doepraam.
VAN 12 januari tot en met 3
maart worden in het Stedelijk
Museum te Amsterdam teke
ningen, grafiek en schilderijen
geëxposeerd van de in 1970
overleden Amsterdammer Gef
Langeweg. Langeweg, geboren
in 1893 in Oudemolen werd
oorspronkelijk opgeleid tot
huisschilder, Dit beviel hem
niet en via omwegen als recla
metekenaar, decorateur en ets-
lessen aan de academie te
Gent en Brugge ontwikkelde
hij een persoonlijke stijl die
in de jaren rond de oorlog
haar hoogtepunt bereikte.
DE Balinese dansgroep van
Sardono W. Kusumo zal einde
maart - begin april een serie
voorstellingen in Nederland
geven. De groep begint haar
Westeuropese toernee 26 fe
bruari te Parijs, blijft een
maand in Frankrijk en zal dan
optreden in Nederland, Dene
marken, België en mogelijk
ook Zwitserland.
VAN 18 januari tot 3 februari
wordt in Theater de Lantaren
in Rotterdam een science-ficti
on festival gehouden. Naast
enkele theaterprojecten die
speciaal voor dit festival zijn
gemaakt, worden er ook scien-
ce-ficion films vertoond. Tij
dens het festival zal een hon
derdtal bewegende robots en
nadere voorwerpen uit het
Krazy Kat Archive worden
geëxposeerd. De opening van
het festival geschiedt door een
voorstelling van de Engelse to
neelgroepen Nature, Theatre
en Lumière and Son. Op 26
januari een poëzie-avond
waarop oa. Simon Vinkenoog,
Hugo Raes en Adrian Henry
voorlezen uit eigen werk.
IN Theater de Lantaren In
Rotterdam zal veilingmeester
Jan in 't Hout voor de tweede
maal een groot aantal boeken
bij opbod verkopen. De boe-
kenveuling vindt plaats op za
terdag 12 januari en begint om
15.00 uur.
GEDEPUTEERDE Staten van
Limburg voelen er niets voor
het vormingstoneel van het
Groot Limburgs Toneel nog
langer te subsidiëren. Gedepu
teerde Staten van Limburg
zeggen dat de taak van het
toneelgezelschap in de eerste
plaats bestaat in het brengen
van toneel en het wekken van
belangstelling voor de toneel
kunst. Het college betwijfelt
het bestaansrecht van het vor
mingstheater en stelt dat het
niet de taak is van de provin
cie hiervoor subsidie te verle
nen, omdat de groep vooral
schoolvoorstellingen geeft.
HET museum Dinghuis in
Deurne is tot en met 19 janua
ri gesloten wegens Jierinrieh-
ting. Op 20 januari wordt het
Dinghuis weer geopend met
nog niet geëxposeerde aanwin
sten uit het Hendrik Wiegers-
ma Fondsbezit.
DE tentoonstelling „Pompeii,
uit de as herrezen" in het
gemeentemuseum in Den
Haag, heeft tot nu toe 200.000
bezoekers getrokken. De expo
sitie van Pompeiiaanse wand
schilderingen, beelden en ge
bruiksvoorwerpen, zal tot en
met zondag in het museum in
Den Haag te zien zijn. On
danks de grote belangstelling
wordt niet aan verlenging van
de tentoonstelling in Den Haag
gedacht, omdat al is afgespro
ken dat de kunstvoorwerpen
naar Zürich worden gebracht
om daar te worden geëxpo
seerd.
CUERNAVACA De
Mexicaanse schilder David Al-
faro Siqueiros is in Cuernava,
bij Mexicostad, aan kanker
overleden. Siqueiros, die 77
jaar is geworden, behoorde
met Rivera en Orozco tot de
„grote drie" van de heden
daagse schilders in Mexico.
Van hen was hij de meest
politiek geëngageerde. Hij
naip actief deel aan de Mexi
caanse revolutie, werd in 1923
lid van de communistische
partij en zat wegens „politieke
agitatie" herhaaldelijk gevan
gen.
Siqueiros werd beschouwd
als de theoreticus van de re
naissance in de beeldende
kunst in Mexico in de jaren
twintig. Uit zijn omvangrijk
oeuvre spreekt een voorkeur
voor de muurschildering, om
dat deze vorm autochtoon
Mexicaans is en demoora-
tisch, dus door het hele volk
kan worden beleefd. Siqueiros
hield zich in zijn werk vooral
bezig met de Mexicaanse ge
schiedenis, onderdrukking, re
volutie, techniek en vooruit
gang, welke onderwerpen hij
soms allegorisch voorstelde.
Om op zeer grote formaten te
kunnen werken introduceerde
hij de verfspuit in de schilder
kunst, de fotografische projec
tie op het te beschilderen vlak
en het gebruik van syntheti
sche verf.
Siqueiros, vervulde op
drachten in de Verenigde Sta
ten, Argentinië, Chili en Cuba.
In 1964 begom hij in Mexico
stad met hulp van beeldhou
wers, smeden en schilders aan
de decoratie van in- en exte
rieur van het Polyforum Si
queiros, een cultureel centrum
op een twaalfhoekig funda
ment.
Tot zijn belangrijkste wer
ken behoren voort3 de muur
schilderingen in het gebouw
van de elektriciensvakbond in
Mexicostad en die in het his
torisch museum in Chapulte-
pec. De Mexicaanse meester
vervaardigde voorts een groot
aantal ezelschilderingen.
Siqueiros, die zijn beroemde
collega's Clemente Orozco en
Diego Rivera heeft overleefd,
had het aan zijn grote artistie
ke kwaliteiten te danken dat
hij in 1940 aan een langdurige,
gevangenisstraf ontsnapte toen
hij een groep Stalinisten leid
de die in 1940 een aanslag
pleegde op het leven van de
in Mexico in ballingschap le
vende Leon Trotsky. Deze
aanslag op de later toch ver
moorde Trotsky mislukte,
maar zijn Amerikaanse secre
taresse werd ontvoerd en ver
moord. Siqueiros werd gear
resteerd, maar mocht het land
verlaten. Hij keerde vier-jaar
later terug, zonder dat de au
toriteiten, die het geval als
een onderlinge communistische
ruzie beschouwden, hem ver
volgden.
Militant-communist als hij
was vocht Siqueiros aan de
kant van zijn geestverwanten
in de Spaanse burgeroorlog.
AMSTERDAM In februari zal in theater De Bral
Grond in Amsterdam het stuk „Family in heaven" (ee|
mysteriespel, in memoriam The Family) in première gas-,
Het is geschreven door Lodewijk de Boer, die tevens
regie heeft, en het wordt opgevoerd door alle spelers i
de toneelgroep The Family.
In maart geeft The Family de première van „Krapp's km
ste handen Niet ik" van Samuel Beckett. Het allerlaatsi
stuk van Beckett Niet ik" is tot nu toe alleen in Londi
en Berlijn opgevoerd. Toneelgroep The Family geeft de eet
ste voorstelling in Nederland in een vertaling van Jacol
van Velde onder regie van Adrian Brine. Deze twee eei
akters van Beckett worden gespeeld door de acteur Gei
Linnebank (Kil in de Family-serie).
Michaël Berkhemer bij „Bessenplukster II".
Vrouwen, vruchten en
bloemen vormen de onder
werpen van de romantische
schilderijen van Michaël
Berkhemer, die op het mo
ment te zien zijn in het cul
tureel centrum De Beyerd in
Breda.
Vooral het grote aantal
vrouwen op de schilderijen
is opvallend, ze ontbreken
vrijwel nooit. Daarom luidt
vaak de eerste vraag van
bezoekers van de tentoonstel
ling: Waarom al die vrou
wen? Michaël Berkhemer:
„Ik werk steeds aan hetzelf
de thema om iets goed te
kunnen uitdiepen. Als ik
verschillende onderwerpen
tegelijk zou behandelen zou
ik te oppervlakkig blijven.
Natuurlijk verander ook ik
geleidelijk aan, maar je zult
toch steeds dingen terugvin
den, die ook in oude werken
te zien zijn".
De schilderijen van Mi
chaël Berkhemer, die hij zelf
romantisch-realistisch noemt,
veranderen. Dat is ook op de
tentoonstelling van Breda te
zien, waar werken hangen
van de laatste twee jaar. Mi
chaël Berkhemer schildert
steeds meer het wezen van
de dingen en gooit een hoop
overbodige ballast, in de
vorm van details, overboord.
De inspiratie van vruchten
en bloemen doet de schilder
tot op bepaalde hoogte op in
de kwekerij, waarop zijn
woning uitkijkt. De oudste
schilderijen op de tentoon
stelling bevatten vruchten,
later komen er vrouwen bij.
Waarom geen mannen? Mi
chaël Berkhemer: „Ik wil
mensen uitbeelden en niet
per se vrouwen. Maar schil
der ik een man, dan wordt
deze gelijk vanwege het ui
terlijk in een bepaald maat
schappelijk hokje geduwd. Bij
een man is dat hokje belang
rijker dan het feit dat hij
een mens is. Bij een vrouw
heb je dat niet zo gauw. Die
kan zich uitdossen zoals ze
wilt, maar ze blijft een
vrouw".
De vrouw van Michaël
Berkhemer heeft een baan,
zodat de schilder al zijn tijd
kan besteden aan zijn vrou
wen, vruchten en bloemen.
Omdat het zelfs voor hem
ondoenlijk is daar voortdu
rend mee bezig te zijn doet
hij ook wat illustrateief
werk.
Michaël Berkhemer kreeg
zijn opleiding op de afdeling
vrije schilderkunst van de
academie voor beeldende
kunsten in Arnhem. Hij ex
poseerde eerder ln Kreuke
len, Hulst en Amsterdam. De
expositie in De Beyerd in
Breda duurt tot 21 januari.
RIEJA VAN AART
TILBURG Het is altijd
prettig om een paar dagen te
wachten met het uitspreken
van een oordeel over een ar
tistieke gebeurtenis. Het is he
laas de kant niet altijd gege
ven om dat ook inderdaad te
doen, omdat de actualiteit van
alle dag vereist, dat er zo snel
mogelijk wordt gepubliceerd:
kunst is tenslotte ook nieuws.
Vandaar, dat men woensdag al
een eerste oordeel heeft kun
nen lezen over de uitvoering
van de Poolse opera Halka
door een aantal Poolse solisten
en drie Brabantse koren onder
leiding van Jan Jansen.
De reden waarom het pret
tig is even te wachten met
zijn oordeel is, dat je in staat
bent wat nuanceringen aan te
brengen in de eerste primaire
reactie. Die nuancering willen
we ook aanbrengen in het oor
deel over Halka. Niet dat ons
enthousiasme een stuk minder
is geworden. Integendeel: we
blijven van mening, dat deze
Brabantse opera-manifestatie
iets is om trots op te zijn. Er
is daar op dat podium van de
Tilburgse schouwburg een
enorm stuk werk verzet en
dat niet alleen: er is geacteerd
en gemusiceerd op een manier,
die veel kritkek kan door
staan.
In uitvoeringen als deze
vervult het koor een zeer be
langrijke rol. De drie koren
van Jan Jansen de kon-
Liedertafel Souvenir des Mon-
tagnards en „La Renaissance"
uit Tilburg en Vereniging Bos
sche Opera uit Den Bosch
hebben voortreffelijk hun best
gedaan. De tenoren waren niet
altijd even trefzeker, maar de
totale klank was uitstekend.
Jammer dat regisseur Robert
Sauk het koor een zo statische
functie had gegeven; daarvan
was wel meer te maken ge
weest (zoals Jacques Touw bij
de Bergen op Zoomse Operette
Vereniging elk jaar aan
toont).
Als er kritiek is dan is die
Inderdaad op de regie; Sauk
mag dan veel ervaring in het
buitenland hebben opgedaan,
veel verder dan een serie „ta-
blaux vivants" kwam hij niet.
En het was vooral aan de per
soonlijke prestaties van een
aantal solisten te danken, dat
het toneelbeeld niet erg star
werd. Kritiek zou men ook
.unnen hebben op de compo
sitie zelf. Het is natuurlijk erg
aardig een Nederlandse pre
mière te kunnen uitvoeren,
maar erg veel waarde hoeft
men daaraan in dit verband
niet te hechten. Want Stanus-
law Moniuszko moge dan in
Polen een geliefd toondichter
zijn veel oorspronkelijks is er
aan zijn werk niet te ontdek
ken.
Maar gelukkig deden solis
ten, koor, ballet en orkest dat
al snel vergeten. Bij die solis
ten was dat vooral Boneza Ki-
nasz-Mikolajczak, een pracht
van een dramatische sopraan,
met een coloriet dat herinnert
aan de beste bel cantotradities.
Datzelfde geldt in iets minde
re mate voor Tadeusz Kopac-
ky, een typische heldentenor
met een fraai middenregister
en een paar „lekker" zittende
hoge tonen, die zijn wat ruwe
intonatie overstemden. Ber
nard Kruysen is, dat weet
men, een stijlvol zanger met
een mooi geluid, maar geen
uitgesproken opera-zanger (en
speler). Datzelfde geldt ook
voor Cocky van den Brekel,
die zich tijdens de première
merkbaar onzeker voelde. An-
toni Dutkiewicz was goed,
zohder meer. Wie van deze
feestelijk aangeklede en zeer
plezierige voorstelling wil ge
nieten kan vanavond in Eind
hoven terecht of volgende
week zaterdag in Breda.
Hans Lutz.
EINDHOVEN M, Putman, voorzitter van de stiel
Beroeps Poppenspel in Nederland, heeft maandagmiddag q]
technische hogeschool in Eindhoven een eerste exemplaar l
het boekje „Nederlandse beroeps poppenspelers op een iH
aangeboden aan de heer J. Padt, hoofd toneel en lettered
het ministerie van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk
Het boekje kon worden samengesteld dankzij een rijkssuts
van 20.000.
Het boekje kon worden samengesteld dank zij een dijkssubil
stelling te kweken voor het poppenspel in het algemeen en
beroepspoppenspel in het bijzonder.
In het boekje worden de 31 Nederlandse beroepsspelers (1
de voorbereidingen van het boekje ruim een jaar geleden
start ging zijn er 3 bijgekomen) weergegeven op een „wie,
waar en waarom" wijze.
Uit de inleiding van het boekje blijkt dat de 31 beroepss]»
per jaar ongeveer 4800 voorstellingen verzorgen en daar
500.000 bezoekers bereiken.
MAASTRICHT De Regionale Omroep Zuid heeft
componisten Matti Niël, Henk Badings, Matthieu Geek
Hans Besselink, Louis Toebosch, Henri Delnooz en ]t
Lambrechts opdracht gegeven een werk te schrijven a
zangkoor een instrumentaal ensemble. De regionale 01
roep beoogt met de opdrachten het muziekleven in Limbi
te stimuleren. Alle componisten maken gebruik van teksti
die op Limburg betrekking hebben of door Limburji
geschreven zijn. De meeste componisten hebben hun üm
keur uitgesproken voor teksten van de Maastrichtse diclnj
Pierre Kemp. Te zijner tijd zal de Regionale Omroep Z.J
aan de uitvoering van de composities een manifestatie ui
den. Hierbij zal een groot aantal Limburgse muziekgeti
schappen, fanfares, harmonieën en strijkensembles etc.»
geschakel worden.
I De nieuwste mogeli
bij bedient men zich we
bijzonder sterke can»
goeiige massa (koud
waar planktonrijk watt
vis kan worden gevangt
Mocht de wetenschap besh
ten de ruimtevaart voor
vfeserij A' te schakelen, d;
krijgen vissers een heel w
^makkelijker leven. Een a
der voordeel voor de mer
heid: meer vis betekent mi
der honger en minder kans
de hongerdood. Meer vis z
een zegen kunnen zijn vo
da: gedeelte van de wereldt
vólking, dat nu van de r
mislukte graanoogst naar
andere sukkelt. Meer vis be(
keilt ook dat de wereld zond
gebrek heel wat meer mens
kan herbergen dan op dit m
ment.
Het grote nadeel van ong
breidelde visvangsten laat zi
gfciakkelijk raden. Op
duur verdwijnen de meest
liefde vissoorten uit de oce
nen en door het wegtrekk
va::, schakels uit het biologis
eyenwicht in de zeeën woi
dit evenwicht ook ernstig ve
stoord. De gevolgen zoud
wel eens erger kunnen zi
dan het ontwrichten van
die rl even op het lqnd, or
dat dit laatste voor de me
waarneembaar is. Wat in
«ïeanen gebeurt na het aant;
ten van het biologisch eve
wicht is niet waarneembaar
kan ook moeilijk onder cc
trole worden gebracht.
Poolse geleerde dr.
kJsch zei op een V.N.-co:
Bitie over de exploitatie v
wbtenschap en techniek
welzijn van de ontwikkelini
landen onder meer: „In
noordelijke oceaangebied
steeg de visexploitatie
1955 tot 1960 slechts met 1
gaveer 17 procent, tegeno-
77 procent in tropische
zuidelijke oceaangebiedi
Men zal echter juist op
zuidelijk halfrond de
kunnen
K
Vijftig na '50 Bloemlezing van de nieuwe poëzie.
Samenstellers Willem Roggeman en Hans van
de Waarsenburg. Standaard Uitgeverij Antwerpen
f 14,90.
Hans van de Waarsenburg en Willem Roggeman heb
ben een bloemlezing samengesteld uit de poëzie die ver
schenen is in Nederland en Vlaanderen na het legen
darische jaar 1950. Vijtig dichters hebben zij opgenomen
in hun boek om de grote diversiteit in strominkjes tot
uitdrukking te brengen. Versplintering lijkt het belang
rijkste kenmerk van de poëzie uit deze periode te zijn.
Maar al gauw blijkt dat de
Nederlandse en Vlaamse lite
ratuur nog steeds de reactie
kent van romantiek op realis
me op romantiek enz. De
Kunstredacteur Henk Egbers
is ziek. Vandaar dat de ein
dredactie van de wekelijkse
kunstpagina ad interim zo
als dat officieel heet berust
bij Hans Lutz. Dat is er ook
de reden van, dat het beeld
van de pagina iet of wat af
wijkt van het normale.
schommeling hiertussen loopt
echter in beide landen niet
parallel. In Nederland krijgt
het realisme altijd wat meer
voet aan de grond, en wanneer
ons land alweer aan de reactie
op de „bewustzijnsvernauwen-
de" poëzie van het realisme
toe is, breekt in Vlaanderen
het realisme heel voorzichtig
door, om nooit helemaal vol
groeid te raken. Vandaar dat
de samenstellers in hun inlei
ding: „De werkelijkheid als
uitdaging" tot de volgende in
deling komen: na 1950 viert
het realisme in Nedeland
hoogtij. Binnen deze aandacht
voor het alledaagse zijn vier
stromingen te onderscheiden:
die van (de latere) Gard Si-
vik, de Nederlandse Nulgroep,
Barbarber, en als vierde de
rommelgroep waarin alle dich
ters opgenomen zijn die op
een zeer eigen wijze hun ode
aan de werkelijkheid brengen.
Vlaanderen laat met de vele
dichters die voortborduren op
wat de vijftigers voorstonden,
een heel ander beeld zien.
Roggeman en Van den Waar
senburg signaleren maar liefst
vier post-experimentefe
raties, waarna 't realism!
intrede doet, tien jaar
dan in Nederland dat i
dels al weer de roman!
kant aan het kiezen i
zover, schematisch, de
miere historische same
ting. De samenstellers 0
in him overzicht een
delijke keuze. Uit de te®
logie die zij gebruiken
neo-realistische poëzie
duiden, blijkt dat de zafe
poëzie voor hen heeft
daan.
(Van een
Een man die eens drak<
de drukte van de jaarw
tl Amsterdam. Max N:
bereikt van 85 jaar, heeft
explicateur uitgeoefend,
en nimmer gebluste verb
'egende beeld.
ïkleed in jaquet, een bo:
eren front je met vad
rder, de hoge hoed in
l, witte handschoenen
een aanwijsstok, lichtte
Nabarro het bloedstolle:
drama op het witte dc
toe
Hij blikt terug in het vei
oen, dat voor hem is door;
■Ukken tot enkele jaren ge
toen hij zijn filmdral
mstreerde aan studem
ït Uitkijk theater.
M
Het onderzoek naar de iden
titeit van een geliefde in een
bepaald gedicht blijkt nog al
tijd een gewild studie-object
van gedichtenlezers. Velen
hebben zich in proefschriften
het hoofd gebroken over de
persoon van de geliefde die
via allerlei ingewikkelde om
wegen uit het gedicht te puren
moest zijn.
Ik denk hierbij aan de tal
rijke polemieken die geschre
ven zijn over de ettelijke „lie
ven" van P. C. Hooft, waarbij
men tot diepgaande menings
verschillen kwam bij de vraag
of Brechje Spiegel nu wel of
niet om haar Pieter Cornelis-
zoon zelfmoord had gepleegd.
Degenen die dachten dat zij
een „gewone" dood gestorven
was, deden in de discussie ei
genlijk alleen voor spek en
bonen mee.
De hele literatuurgeschiede
nis door blijf je die interesse
constateren. De liefdeslyriek
van Bredero, Gezelle en Ach
terberg nodigde velen uit tot
onderzoek dat vooral met bui-
ten-textuele gegevens werk
te.
Tot dat blijkt dat de gelief
de uit het gedicht alleen maar
aanleiding was, en dat het
goed beschouwt draait om de
gevoelens van de kunstenaar en
de manier waarop die ver
woord zijn.
Dit geldt eigenlijk ook voor
de ontdekking die onlangs in
Engeland gedaan werd door
dr. L. A. Rowse met betrek
king tot de identiteit van de
tot nog toe raadselachtige fi
guur van de „Dark Lady" (De
donkere dame) in de sonnet
ten van Shakespeare.
Ter gelegenheid van het feit
dat het in 1964 vierhonderd
jaar geleden was dat William
Shakespeare in Stradford upon
Avon geboren werd, verzorgde
Rowse. lid van het AU Souls
College en van de British Aca
demy. een uitgave van de son
netten van Shakespeare. Te
vens maakte hij een diepgaan
de studie van de persoon van
de auteur en de tijd waarin
hij leefde. Vooral het laatste
aspect is bij Rowse heel be
langrijk.
Rowse, als historicus, wist
dat in de uitgebreide manu
scripten van een zekere Simon
Forman. een astroloog-kwak
zalver uit die tijd, vele belang
rijke personen uit het Eliza-
bethiaanse tijdperk vernoemd
staan. Na enig speurwerk trof
hij inderdaad gedeelten waar
sprake was van een donkere
William Shakespeare, wiens „donkere dame" nu bekend ge
worden lijkt te zijn.
dame die bovendien zeer ns«-
w~ betrekkingen bleek te heb
ben met mensen uit het to
neelgezelschap „Lord Cham
berlain Company" waar Sha
kespeare deel van uit maakte.
De link was gelegd en verdere
vergelijkingen konden makke
lijk getrokken worden. De ka
raktertrekken die Shakespeare
in zijn „Dark Lady" bespeur
de bleken opvallend veel
overeenkomst te vertonen met
de aard van Emilia Lanier-
Bassano uit de geschriften van
Forman. Emilia Bassano de
fatale vrouw die alle mannen
om haar vinger wond en alle
mogelijke moeite deed om
„Lady" te worden, is later ge
trouwd met Will Lanier, een
musicus. Met deze wetenschap
komt Rowse tot het zijns in
ziens meest overtuigende ar
gument voor het identiek zijn
van de twee vrouwen: De son
netten 135 en 136 verhalen
over de vrouw die alles
heeft wat ze wil.
Letterlijk staat er: „Whoe
ver hath her wish, thou hast
thy will. And Will to boot-,
and IVill in overplus".
Dr. Rowse tekent
aan dat het woord „Wfl
drie verschillende be"1
sen door Shakespeare
wordt: op de eerste plf
het woord in de
eeuw in Engeland een set
betekenis. Op de
plaats zou Shakespeare WL
drukking brengen dill
„Dark Lady" twee VVill"f
haar beschikking had: J
Lanier als wettige ecMlJ
en Will Shakespaere
n"ar (in overplus).
Tot slot merkt
zijn onderzoek vooral i
torisch oogpunt van beli
Het toneelgezelschap
Chamberlain trad ni
zeer vaak op aan het
Koningin Elizabeth
daaruit zijn mogelijke
dere lijnen te trekken
door weer een tip van
er die de geschiedenis
opgelicht kan worden, h]
geval maken dergelijk*'!
zoeken de historie
smeuïg.
JEANNE PEIJ>