Reddingwezen
150 jaar in
de branding
Wanneer krijgt n drie tientjes meer?
Olie-embargo
niet ernstis;
Kobus en de
elementen
TECHNIEK VERVANGT HELDEN
PER 1 JANUARI
PER 1EEBRUARI
PER 1 MAART
binnenland
buitenland
Johannes Slis
Naerebout
Jan Leis
Benzine ook in
V.S. misschien
op de bon
EXTRA KERSTPRIJS ACTIE NATUUR EXTRA KERSTPRIJS
ECONOOM DRS. P. G. DEKKER
Geen Stem van
het volk (2)
GROTE VLAM
Spelverruwing
DOOR
DR. CORN.
VERHOEVEN
Zaterdag 22 december 1973
15
(Van een onzer verslaggevers)
AMSTERDAM De dagen van ïomantiek en heldendom
in het reddingwezen lijken voorbij» Dff namen van beroem
de mensenredders, als Dorus Rijkers en Johannes Slis beho
ren tot het verleden. Door nieuwe technische middelen
zijn schepen minder gauw een prooi van de elementen als
vroeger en zijn de reddingboten niet meer zo aangewezen
op de kracht van stoere zeehelden.
Dat is de balans van de 150-
jarige geschiedenis van de Ko
ninklijke Noord- en Zuid-Hol-
landsche Redding Maatschap
pij en de Koninklijke Zuid-
Hollandsche Maatschappij tot
Redding van Schipbreukelin
gen (de (KNZHRM en de
KZHMRS), die 1974 als hun
jubileumjaar beschouwen.
Om hun reddingsacties langs
de Nederlandse kust nog pro
fessioneler te kunnen uitvoe
ren en minder op vrijwillige
hulp aangewezen te zijn, ho
pen de reddingmaatschappijen
bij hun 150-jarig bestaan de
nodige extra geldén binnen to
krijgen.
Directe aanleiding voor de
oprichting van de KNZHRM
en de KZHMRS was de stran
ding van het Nederlandse fre
gatschip De Vreede bij Huis
duinen. Deze ramp maakte zo
veel indruk in ons land, dat
nog geen maand later, op 11
oktober 1824 de Noord- en
Zuid-Hollandsche Redding
Maatschappij werd opgericht
(in Amsterdam) en 20 novem
ber van hetzelfde jaar (in
Rotterdam) de Zuid-Holland
sche Maatschappij tot Redding
van Schipbreukelingen. In de
cember van 1824 werden door
de roeireddin-gboot van Eg-
mond aan Zee de eerste schip
breukelingen door het georga
niseerde reddingwezen aan
wal gebracht.
In de afgelopen 150 jaren
zijn ruim 160.000 mensen ge
red. Een van de meest legen
darische mensenredders was
Dorus Rijkers (1847-1928) die
op 38 tochten, ondernomen
vanuit zijn standplaats Den
Helder, meer dan 500 mensen
levens redde. Van recenter da
tum zijn de daden van Johan
nes Slis, die van 1923 tot 1948
in Hoek van Holland gestatio
neerd was en van 1948 tot
1961 schipper was van de
„President J.V. Wierdsma" te
Breskens. Hij redde 383 men
sen tijdens 64 tochten. De be
manning van de reddingboten
bestaat nog steeds voor een
groot deel uit vrijwilligers, die
op elk moment van de dag
bereid zijn gezin of werkkring
in de steek te laten en do
branding in te gaan.
Toch blijkt de laatste jaren
dat deze vaste „opstappers",
veelal vissers met veel vaarer-
varing, het niet meer alleen
kunnen. Een aantal boten
wordt bemand door een vaste
kern van mensen die als dag
taak hebben de met ingewik
kelde instrumenten uitgeruste
reddingboten te verzorgen en
te bedienen. Het aandeel van
spontaan bij scheepsrampen
inspringende „amateurs"
wordt geleidelijk minder.
Voor de beide reddingmaat
schappijen, die hun werkge
bied verdeeld hebben en onaf
hankelijk van elkaar, maar
wel met regelmatig contact
opereren, actief waren langs
de Hollandse, Friese en
Zeeuwse kust, waren schip
breukelingen overgeleverd aan
de golven én aan de nukken
van de kustbewoners.
0 De reddingboot „Javazee"
van het station Breskens van
de Koninklijke Zuid-Holland-
che Maatschappij tot Redding
van Schipbreukelingen.
Door gebrekkige communi
catiemethoden gingen scheeps
rampen vaak ongemerkt aan
het landvolk voorbij. Pas als
er wrakstukken aanspoelden,
kwam men in actie. Over het
algemeen toonde de kustbevol
king meer belangstelling voor
de resten van het schip en de
lading dan voor in nood ver
kerende opvarenden..
In de eerste eeuwen na het
begin van onze jaartelling
kwam een gestrand schip met
lading toe aan de koning of
diens vertegenwoordigers.
Schipbreukelingen werden als
slaven verkocht of geofferd.
Pas in de dertiende eeuw
werd het verboden zich slacht
offers van scheepsongelukken
toe te eigenen
Pas in het midden van de
achttiende eeuw begon men
zich menselijker te gedragen
tegenover schipbreukelingen.
De kustbevolking werd actief
bij het redden van met de
verdrinkingsdood bedreigde
mensen. In de vaderlandse
zeegeschiedenis springt de
naam eruit van Frans Naere
bout, de op 30 augustus 1748
in Veere geboren zeeloods en
mensenredder, voor wie in het
Bellamy-park in Vlissingen
een standbeeld is opgericht.
Met acht metgezellen, onder
wie zijn broer, redde Naere
bout op 24 augustus 1779 alle
87 opvarenden van de in nood
verkerende „Woestduyn",
Frans Naerebout stierf in
1818, daags voor ziin zeventig
ste verjaardag.
Tekenend voor de-verande
ring in de sfeer rond het red
dingwezen, is het feit dat het
aantal diensten aan de water
sport de laatste jaren sterk is
toegenomen. Vorig jaar wer
den er 149 tochten onderno
men (dat is 48 procent van
het totaal) om opvarenden van
verongelukte pleziervaartuigen
op te pikken. Deze 'accentver
schuiving is niet verwonder
lijk, gezien de enorme toena
me van de watercrealie op het
IJsselmeer, de Waddenzee en
in de zeearmen. Het aantal
hulpverleningen is niet afge
nomen, maar wel het aantal
„spectaculaire" reddingen in
de woedende zee voor onze
kust.
Op een persconferentie van
de Nederlandse reddin-gmaat-
schappijen, in de wandeling
de „Noord" en de „Zuid" ge
noemd, bleek dat er erg veel
geld nodig is om nieuwe plan
nen te kunnen realiseren. De
inkomsten komen uitsluitend
uit vrijwillige bijdragen, erfe
nissen, legateh, schenkingen
en incidentele acties.
De KZHHMRS zou bijvoor
beeld graag de „President Jan
Leis", de reddingboot van
Burghsluis op Sehouwen-Dui-
veland, willen vervangen door
een ultra-moderne „zelf-rich-
tende" boot, die bij welke
weersgesteldheid dan ook, het
zeegat uitkan. Om aan geld te
komen worden acties georga
niseerd, want aankloppen bij
de overheid voor subsidie ligt
de reddinemaatschappiien
niet.
Misschien om toch nog iets
van de oude romantiek te
handhaven en verschoond te
blijven van „ambtelijke pot
tenkijkers", wensen de Konink
lijke Noord- en Zuid-Hol
landsche Redding Maatschap
pij en de Koninklijke Zuid-
Hollandsche Maatschappij tot
Redding van Schipbreukelin
gen hun onafhankelijkheid t«
bewaren.
DIRK VELLENGA
(Van onze
parlementaire redactie)
DEN HAAG Op 1 januari
a.s. krijgen ruim één en een
kwart miljoen werknemers
(1.253.934 precies) in ons land
f 30,- bruto per maand erbij.
Op deze datum ontvangen zij
zoals iedere werknemer f 15,-
bruto plus nog eens dit be
drag, omdat hun cao vóór 1
april a.s. afloopt. In totaal
wordt in de eerste drie maan
den van 1974 het loon met f
30,- verhoogd voor bijna VA
miljoen werknemers
,(1.497.047), in februari voor
115.300 en m maart voor
127.813.
Ruim 620.000 werknemers
moeten wachten tot 1 april,
dan mogen zij pas hun tweede
loonsverhoging van f 15,- per
maand ontvangen. In het oor
spronkelijke voorstel van de
regering zou iedere werkne
mers ongeacht de afloopdatum
van zijn cao, de tweede f 15,-
na het eerste, kwartaal krij.-
gen.
Per 1 januari a.s. ontvangen
de werknemers uit de volgen
de (belangrijkste) bedrijfstak
ken en ondernemingen f 30,-
Maastrichtse aardewerkin
dustrie, apotheken, autobuson
dernemingen, bank- en verze
keringsbedrijf, bouwbedrijf,
brouwerijen, confectie- en tex
tielindustrie, journalisten, em
ballage: enpalletindustrie,
groenten- en fruitverwerkende
industrie, groothandel In le
vensmiddelen, houthandel,
houtwaren, borstel- en kwas
tenindustrie, hoveniersbedrijf,
leder- en lederwarenindustrie,
maatkledingbedrijf, metaalin
dustrie, metaalnijverheid,
meubelindustrie en meubile-
ringsbedrijven, motorvoertui
genbedrijf (garages), omroe
pen, schoenindustrie, sigareoi-
indudstirie, steen- hout- graniet
en kunststeenbedrijf, stuka-
doorsbedrijf, suikerverwerken
de en chocoladeverwerkende
industrie, timmerfabrieken,
vleeswarenindustrie, Van
Gend en Loos, Douwe Egberts.
Gelderse Tramweg, Heineken
en Vrumona, KLM, Hoogo
vens, Papierfabrieken Van
Gelder, Breda-Oranjeboom en
de Nederlandse Spoorwegen.
Daarnaast krijgen, uitzend
krachten, kantoormachinemon
teurs, koelkastenbouwers,
wijkverp'negsters, kraamver
zorgsters en sommige kinder
leidsters ook f 30,- begin
1974.
Per 1 februari a.s. ontvangen
de werknemers uit de volgen
de (belangrijkste) bedrijfstak
ken en ondernemingen drie
tientjes bruto:
Dagbladbedrijf (uitgezon
derd-journalisten), grafisch en
klein offset-bedrijf, nachtvei-
ligheidsdiensten en bewa
kingsbedrijven, natuursteenbe-
drijf, schildersbedrijf, tuin
bouwveilingen, Vroom en
Dreesmamn en Limburgse-klei-
industrie.
■Per 1 maart ontvangen de
werknemers uit de volgende
(belangrijljgte) bedrijfstakken
en ondernemingen f 30,- bru
to:
Baksteenindustrie, betonwa-
renindustrie, bloembollenbe-
drijf, bloemkwekerijen, bos
bouw, brandstoffen-bedrijf,
-cultuurtechnische werken,
graanbe- en verwerkende in
dustrie, handel in bouwmateri
alen, kalkzandindustrie, land
bouw, op- en overslagbedrij
ven in het Oosten, pluimveeh
ouderij, tuinbouw, coöperatie
ve zuivelverkoopverenigingen,
exporteurs, verzendhandelaren
en grossiersondernemingen in
aardappelen, groenten en fruit,
Dow-Chemical, Enci en Unile-
verconcern. Ook tandtechnici
kunnen rekenen op het bedrag
van f 30,- erbij vanaf 1 maart
a.s.
ROME (DPA) In de leef
tijd van 84 jaar i» in Rome
overleden de voormalige Ita
liaanse chef van de generale
süaf en partizanenleider Raf-
faele Cadorna.
Aa-n het eind van de Tweede
Wereldoorlog was Cadom-a een
van de belangrijkste leiders
van de Italiaanse ondergrondse
beweging.
(ADVERTENTIE)
(Van onze redactie buiten
land)
WASHINGTON Het
hoofd van het Amerikaanse
federale energiebureau, Willi
am Simon, sluit een of andere
vorm van benzine-rantsoene—
ring in de V.S. niet uit. Hij
verklaarde dat hij binnen een
week president Nixon van ad
vies zal dienen over deze ma
terie. Simon deed nogmaals
een beroep op de Amerikanen
him benzineverbruik vrijwillig
te beperken tot tien gallon
(ongeveer 38 liter per week).
Dit zou een besparing opleve
ren van 1,2 miljoen vaten (één
vat is 159 liter) olie per dag,
d.w.z. bijna 20 procent van het
verbruik.
K****mx*xmx*m*mxxx*x*xxxxxxxx*mmmxxKXXx*xmxxxx*imxxiii*xxxxx
XXXXXX%%%X%%XX%%XX.%%%%%%%%%X%XXXXKXX%%%X%<
Naast een komplete Bauknecht keuken t.w.v. 5.000.- als eindhoofdprljs voor de Aktie Naiuur-puzzel,
stelt Bauknecht ook graag deze kompakte, praktische Minor-keuken voor appartementen, kantoren,
vakantiehuisjes, etc. t.w.v. 2.000.- als extra Kerstprijs beschikbaar.
Wordt de minor-keuken gebruikt, dan ziet ze eruit als een heldere, vriendelijke keuken waarin alles binnen
ami bereik.
Is men k%*r met koken, dan sluit men eenvoudig de twee openslaande deuren en de keuken is een
kast geworden, waarvan-niemand vermoedt, dat hij een hele keuken verbergt. Bovendien wordt gelijktijdig
dooreenmikro-schakelaardestroomvoorhetkookgedeelteautomatischuitgeschakeld(veilig,vooral
voor vergeetachtigen).
Doe mee met de Kerstouzzel van de Aktie Natuur in deze krant!
l
(Van onze redactie
binnenland)
BREDA Het olie-em
bargo voor Nederland zal
geen ernstige gevolgen heb
ben. De produktiebepeEking
door de olie-producerende
landen kan ons land echter
wel schade berokkenen, ook
al is deze van korte duur.
Dit schrijft drs. P. G. Dek
ker, medewerker bij de Vak
groep voor Toegepast Eco
nomisch Onderzoek van de
Rijksuniversiteit te Gronin-
gien in het laatste nummer
van „Economisch Statisti
sche Berichten", een uitga
ve van het Nederlands Eco
nomisch Instituut.
Volgens drs. Dekker heeft de
geschiedenis geleerd dat een
boycot of embargo maar wei
nig effect heeft op het te tref
fen land. De politieke houding
van de regering verandert zel
den (kijk b.v. naar Rhodesië)
en wat de economie betreft: er
zijn meestal wel andere han
delskanalen om de eigen im
port en export veilig te stellen.
Alleen een regering in een
zwakke positie kan door eco
nomische sancties (zoals een
embargo) op de knieën gedwon
gen worden. Nederland heeft
het wat dat betreft niet zo
moeilijk, omdat ook de andere
landen binnen de Europese ge
meenschap te kampen hebben
met een vermindering in de
olietoevoer, zo schrijft de heer
Dekker.
De economische macht van
de Arabische landen wordt bo
vendien beperkt door verschil
lende factoren, o.a. het gevaar
voor die eigen economie als een
land zijn produktie vermindert
en de mogelijkheden die olie
maatschappijen hebben naar
andere gebieden uit te wijken
als de Arabieren de prijs te
veel opdrijven.
Verder schrijft drs. Dekker:
„Het internationale karakter
van de oliemaatschappijen doet
bovendien in dit geval de be
langen van de vele buitenland
se aandeelhouders parallel lo
pen met die van de Nederland
se consumenten. Dit betekent
automatisch een politieke pres
sie (achter de schermen) van
o.a. Enigeland en de Verenigde
Staten ten gunste van Neder
land. Het zogenaamde gebrek
aan solidariteit van de EEG-
partners lijkt dan ook voorna
melijk een declamatoire waar
de te hebben.
De verstandigste politiek is
om ach en wee te roepen over
de gevolgen van het embargo,
zelfs al is er nog ge^n tanker
minder binnengelopen. Toon
naar buiten een grote gesple
tenheid zodat de Arabieren te
vreden zijn en ga ondertussen
samen rustig je eigen gang door
de oliestromen een iets andere
richting te geven. Uiteraard
verstevigt de Nederlandse gas-
export onze positie in de EEG
aanzienlijk".
We hoeven aan het olie-em
bargo dus niet zo zwaar te til
len, aldus de heer Dekker, maar
met de aangekondigde produk-
tiebeperking ligt( het echter ge
heel anders: „Indien deze zelf
de landen hun produktie met
25% zouden beperken, zou dit
circa 7,5% van de wereldpro-
duktie betekenen. Er zou ge
middeld een extra produktie
van 10% van alle andere bron
nen tegenover moeten staan om
dit verlies te compenseren".
Dekker schrijft verder dat de
eventuele produktiebeperking
waarschijnlijk een zeer tijdelijk
probleem is, maar dat de prijs
verhogingen blijvend zijn en
"een voorbode lijken van verde
re prijsverhogingen.
Brieven voor oeze rubriek
met volledige naam en edfea worden
ondertekend. Eij publikatfe zullen dew
vermeld worden. Slecht» bij hoge uit
zondering zei van deze regel worden
afgeweken. Naam en odre» zijn dan bi|
de redactie'bekend. Publlkatte ven brie
ven (verkort of onverkort) betekent niet
dat de redactie het In alle gevalle»
een» ia met inhoud, c.q «trekking.
Uw commenteiair, gepiaiatet
ondier bovenstaande titel bij
het arialketL wam Jaap Vayssier,
verbaasde mij zeer. Uw kranit
kam ziiioh bepaaM niet beroe
pen op een uitgesproken me-
rwnlg, moigeflii-jik kaïn diiit ook
niet om economische redenen.
Ik aohrt helt edhter verregaand
om iemainid diile U wiiljst op Uw
positie, de positie vam braaf de
kapilbalietiüsche maatstaven vol
gen, mat temmen als „fiaBoisbon)-
de" be bombairderem. Het
hoofdredaiobianiellfe ootnimanitiaiair
heeft mij dluddelliljk gemaakt
diait Vaytsstar zaïjm püjamnen meit
betreikikimg tot een eigen blad
doiocr moeit zetten; U behoeft
diait mèat te zien aüs concurren
tie. De Stem sdhrijft voor de
awurjigenidie meerderheid die
oomBumeent, Vayssdieir kan dian
schrijven over zaken die niet
dliireot verband houden imet
zwijgen en consumeren.
HULTEN A. van DIJK
Waaruit blijkt dat DE STEM
„braaf de kapitalistische
maatstaven volgt? Deden Wij
dat b.v. bij de ENKA-affaire?
(redactie).
Kerstmis, dat weer komen gaat,
en zoveel kansen open laat,'
voor een vriendelijk woord, een
lief gebaar, een vredig samen
zijn met elkaar.
Wij mensen hebben eigen
bronnen van energie en kracht
en daarvoor gelden nog geen
bonnen, voor die grote vlam in
ons haid.
Laten wij daarom volop geven
steun, warmte en genegenheid,
zodat wij juist in deze tijd,
in vrede met elkander leven.
ETTEN-LEUR
mevr. W. Hochstenbach-de
Koning.
Wekelijks zie je op de voet
balvelden een toenemende
spelverruwing. In de krant en
via de T.V. wordt er met na
druk op gewezen dat het met
het voetbal de verkeerde kant
opgaat en ik moet zeggen ze
hebben het bij het juiste eind.
Als je een wedstrijd ziet zoals
laatst Sparta - PSV dan moet
elke echte voetballiefhebber
zeggen dat gaat te ver. Maar
wat wordt er tegen gedaan?
Niets maar dan ook totaal
niets. Ze zwaaien wel met de
gele kaart en daar is de kous
mee af maar welke scheids
rechter krijgt nou het lef om
met de rode kaart te zwaaien?
Toch zullen we die kant op
moeten, anders loopt het ge
heel uit de hand. Ik weet wel
het gaat om de centen, maar
dat is toch nog geen reden om
iemand in de vernieling te
schoppen. Er zullen altijd top
clubs blijven en clubs die met
minder financiële armslag een
kleine rol kunnen spelen in
het geheel, maar de sportlief
hebbers moeten zich niet kun
nen ergeren aan het misdadig
gedrag van verschillende spe
lers op onze voetbalvelden.
Ook zal het profvoetbal op een
andere leest geschoeid moeten
worden. Niet dat defensief
spel blijven spelen, want dan
blijft Jan publiek weg van
onze velden en dan kunnen de
profspelers ook wel inpakken.
Hoeveel clubs zijn er al niet
die het hoofd niet boven water
kunnen houden nu de publie
ke belangstelling sterk terug
loopt, speel dus maar op de
aanval en ga niet bij bijv. een
10 voorsprong met zijn allen
voor de goal liggen om deze
stand vast te houden.
DONGEN
J. SMANS
(ADVERTENTIE)
Onze» kleine Kobus, een ka
ter van drie maanden, maakt
grondig kennis met de ele
menten. Vanaf het moment,
dat zijn ogen opengingen,
wordt hij daartoe gedreven
door een onverzadigbare
nieuwsgierigheid. Een gesloten
deur is voor hem het. meest
irriterende wat er bestaat;
juist daarachter lijkt hij de
oplossing van alle problemen
en de bevrediging van alle
behoeften te vermoeden. De
eenvoudige gedachte dat hij
overal een prooi achter zoekt
en alles taxeert op eetbaarheid
in verband met een eeuwige
honger en een niet te stillen
vraatzucht, is mij voldoende
bekend, maar ik acht ze ver'
werpelijk. Katten zijn te ge
compliceerd om uanuit zo'n
veronderstelling begrijpelijk
te zijn. Er zit meer tussen hun
kop en hun staart dan een
jachtinstinct. Roofdieren zijn
lui en het grootste deel van
hun bestaan verloopt in belan
geloze lediggang die hen voor
allerlei invallen toegankelijk
maakt.
Natuurlijk weet ik niet wat
er precies in het kopje van
Kobus omgaat, maar dat is
geen reden om aan te nemen,
dat het allemaal erg simpel en
hebberig is. In elk geval lijkt
zijn belangstelling voor de
oneetbare elementen gete
kend door een nutteloze ver
wondering die niets met
vraatzucht te maken heeft,
maar eerder met machteloze
pogingen om zijn beperkte ho
rizon uit te breiden. Er zit
weliswaar zeer weinig sys
teem in zijn gekheid, maar
omdat ze permanent is, levert
ze hem och de nodige erva
ring op om later nog ooit een
wijze kater te worden.
Toen hij in het water viel,
schijnt hij besloten te hebben
dit element voortaan te mij
den. Zijn nieuwsgierigheid
had hem voortgedreven tot op
de rulle rand van een diepe
kuil en toen hij, om zijn ge
snuffel in de richting van het
mysterie daar beneden wat
meer kans te geven of om
welke hem moverende reden
ook zijn pootje voorzichtig
vooruit stak, viel hij er in en
haalde zijn eerste en laatste
natte pak. Met een sprong
wist hij zich te redden en
rende toen onzinnig ver weg
van de kuil om zich af te
Schudden, te likken en zijn
identiteit te herstellen.
De aarde lijke poesen vanaf
het begin vertrouwd te zijn.
Zij dient vooral om er kleine
kuiltjes in te graven en 'daarin
zaken te deponeren die ze
nooit meer terug willen zien.
Als ik zelf iets te graven heb,
mag Kobus daar graag bij zit
ten kijken. Hij volgt nauwlet
tend mijn bewegingen; af en
toe gaat weer het ene pootje
vooruit, alsof hij klaar staat
om deskundig in te grijpen en
zijn blik zegt iets van: wat
doe je nou toch; dat deed ons
rhoeder altijd heel anders.
Over het vuur verbaast hij
zich op veilige afstand. Zijn
instinctenpakket inspireert
hem niet tot een actieve be
moeienis met dit element.
.Maar het strekt hem wel on
weerstaanbaar aan als toe
schouwer en' consument van
stralingswarmte. Vlammen en
rook kijkt hij na met onverho
len verwondering en zonder er
ook maar iets van een weg
vluchtende prooi in te zien.
Vuur is voor hem een andere
wereld waar hij alleen be
schouwelijk tegenover kan
staan, en dat doet hij dan
ook.
Niet lang geleden maakte
hij kennis met de sneeuw.
Ook dat kon hij moeilijk ver
werken. Het leek of hij per
ongeluk een van zijn pootjes
verkeerd neergezet had en hij
trok het schielijk terug. Tege
lijk merkte hij dat hetzelfde
het geval was met de drie
andere pootjes en ging hij ab
surde sprongetjes maken om
van die verraderlijke onder
grond los te komen. Maar hij
zag al gauw in dat deze po
ging vruchteloos was en rende
met opgestoken staart naar
een droog plekje om daar van
de schrik te bekomen.
Ik vraag me dikwijls af,
waarom wij katten vrijwel
niets kunnen leren. Het zou
kunnen zijn, dat ze alles al
weten. Maar het is ook moge
lijk dat wij dieren alleen iets
kunnen leren, als we ongeveer
weten wat ze denken. Van
katten weten wij, behalve dat
ze wel eens willen eten, heel
weinig.
