Een vrouw wil geen „boerin" worden
Vastenbrief had
brief van alle
kerken moeten zijn
DS. N. VAN DEN AKKER, OECUMENISCH PIONIER
Husqvarna
Ook andere
alleenstaanden
welkom in
Vrijgezellenbond?
binnenland
buitenland
Auto
Getuigenis
Discussies
CONSUMPTIE
NIET VERPLICHT
Gezien
Karikatuur
grasmaaimactiines uit Zweden
Blank overheerst
Angolese parlement
COMMISSIE
Tehuizen voor
oudere zwak
zinnigen nodig
Peetoom directeur
bij Rode Kruis
De torens van
Tiberias.
montffort
tochten
papier
uw pen
Woningbouwbeleid
in Roosendaal
Discussies over
katholieke kerk
in Tilburg
14
Woensdag 28 maart 1973
15
I aag tegen de aarde, om -
geven door hoge iepen,
ligt de grote boerderij
in de wijde polder. Het erf is
keurig opgeruimd. Er lopen
enkele boerenknechten bedrij
vig tussen de verschillende
bijgebouwen. Af en toe klinkt
het geloei van een koe. Een
vierkante donkere man in een
kaki-overal stapt naar buiten.
Kjjkt even informerend, aar-
relt en zegt dan: „O, u bent
die meneer die een afspraak
met mij maakte. Gaat u mee
naar binnen?" Hij wacht niet
op een antwoord. Gaat voor
een royale keuken in. Alles
blinkt en glinstert. Onder een
srote prachtige schouw hangt
aan kettingen een donkere ij
zeren pot. Het meubilair is
massief eiken dat de jaren
(rotseerde. De vloer is fleurig
betegeld.
De man gaat zitten na zijn
bezoeker een stoel aangeboden
te hebben. „Ja, ik ben de
boer. Deze bedoening is des
tijds door m'n overgrootvader
opgezet. Het is een veebedrijf.
Ik heb zo'n honderd koeien.
Deze polder is nogal afgele
gen. Maar het is hier heerlijk
rustig en mooi."
Hij is 49 jaar. Katholiek. Dit
zijn houding en de manier
vaarop hij, zonder enige pa
thos, vertelt, blijkt zonneklaar
dat deze man gewend is ver
antwoordelijkheid te dragen,
opdrachten te geven, met
mensen om te gaan. Hij praat
zonder aarzeling, zeker van
zijn zaak.
Hij praat over het feit dat
hij enige zoon is. „Het sprak
vanzelf dat ik zou gaan boe
ren. Daarover heb ik nooit
enige twijfel gehad. Ik ben in
dit bedrijf opgegroeid, hielp al
jong. Kreeg een goede oplei
ding voor dit vak, veeboer.
Vader heeft nooit vastgehou
den aan oude methoden en
opvattingen. Hij is met z'n tijd
meegegaan. Toen hij stierf, ik
was toen 27, stapte ik in zijn
leerd leven geleid. Heeft nooit
behoefte gehad aan drukke
omgang met vrienden, kennis
sen, familie „Ach, ik had ge
noeg. Aan m'n werk, aan dit
alles hier. „Hij wijst om zich
heen om aan te duiden hoe
zeer hij is opgegaan in zijn
vee, zijn erf, zijn land, zijn
huis. „Ik las en lees veel.
Kijkt u straks maar 'ns in m'n
boekenlast". Hij lacht. „Maar
ja, ik ben en blijf boer. En ik
geloof dat hem daar de kneep
zit."
schoenen. Daarover werd niet
gepraat. Moeder deed de huis
houding en ik was de boer.
Als u straks m'n bedrijf ziet.
zult u kunnen constateren dat
alles hier tot in de puntjes
verzorgd is. Zo heb ik dat
geleerd, zo blijf ik dat doen.
Als er vernieuwd moet wor
den, kan dat. Er is geld ge
noeg Voor. Dit is een rijke
bedoening. Allemaal eigendom
en vrijwel onbelast."
Hij heeft vele jaren, als jon
geman, een tamelijk geïso-
Hij vertelt dat z'n moeder
enkele malen met bezorgdheid
heeft gepraat over zijn vrijge
zellenbestaan. „Da's niet na
tuurlijk, Gerrit". „Ze had ge
lijk. Ik voelde dat ook wel.
Maar hoe moest ik van hier
uit een geschikte vrouw vin
den. Ik ben enkele keren op
reis geweest. Vakantie, naar
het buitenland. Ging dan met
een reisgezelschap.
Een keer was er een aardige
ongetrouwde vrouw bij. Zo'n
jaar of dertig. Wij zochten
veel contact met elkaar op die
reis
Konden goed met elkaar op
schieten. Ze liet blijken het
wel prettig te vinden dat ik
veel notitie van haar nam. Op
een avond zijn we samen op
stap gegaan. Gaan zitten op
een terras aan het Gardameer.
Ik vertelde haar toen dat ik
veeboer was, een groot bedrijf
als eigenaar beheerde.
Ze keek me wat vreemd
aan. Ik voelde meteen dat ze
wat geschrokken was. Ze
werd erg formeel. Ik vroeg
haar wat er aan de hand was.
Ze antwoordde dat ze me echt
aardig vond, maar dat ze geen
enkele illusie wilde laten be
staan dat zij eraan dacht „boe
rin" te worden.
Ik heb toen geprobeerd haar
aan het verstand te brengen
dat de vrouw met wie ik zou
trouwen helemaal geen boerin
hoefde te zijn of te worden.
Dat er voor al het werk men
sen waren. Enfin, we zijn als
goede kennissen aan het einde
van de reis uit elkaar gegaan.
Ik heb nog eens geprobeerd
contact met haar te maken. Ze
verzon door de telefoon ken
nelijk een uitvlucht om van
me af te komen."
Hij haalt zijn brede schou
ders op. „Dat is nu al weer
zo'n twaalf jaar geleden. Ik
heb sindsdien nog twee van
die ontmoedigende ervaringen
gehad. Men heeft niets tegen
mij. Wel tegen mijn boer-zijn.
Gek is dat wel. Want m'n
vrouw zou allerlei dingen
kunnen doen. waarin ze zin
had. Ze hoeft echt niet te
werken in dit bedrijf. Ze zou
een eigen auto kunnen krij
gen, zich verdiepen in een
hobby, in planten en bloemen,
in handwerken en boeken. Er
is huishoudelijke hulp. Ze
hoeft heus geen boerin te wor
den."
Het ging allemaal nog wel
zolang z'n moeder leefde. Die
zorgde voor alles waarvoor
een vrouw nu eenmaal in een
gezin zorgt. „En ze was wel
boerin. Dat moet ik eerlijk
toegeven. Maar bij haar was
dat aangeboren. Als ze het
niet was geweest
had ze inet vader en mij ook
een best leven gehad. En was
het bedrijf er niets aan te kort
gekomen."
Die moeder is zo'n jaar of
drie geleden gestorven. Sinds
dien is er een huishoudster die
elke dag komt en om vijf uur
weggaat. „Ik heb al een jaar
of twee verdriet over die situ
atie. Heb erover gedacht die
huishoudster ten huwelijk te
vragen. Een best mens, maar
al over de zestig. Dat stuit me
tegen de borst. Ik ben aan het
denken gegaan. Heb me gerea
liseerd dat ik in dit bedrijf
geen opvolger heb. Dat heel
wat mensen van mij en dit
bedrijf afhankelijk zijn. Dat
ik toch nog moet proberen een
vrouw te krijgen. Als het een
nog niet zo oude vrouw zou
zijn, zouden we misschien nog
aan kinderen kunnen begin
nen. Ik heb veel te lang ge
wacht. Had naar m'n moeder
moeten luisteren toen ik nog
in de dertig was. Maar ja.."
Hij is vorig jaar, met lood
in de schoenen, naar een hu
welijkscontactbureau gestapt.
„In die polder liier vind ik
immers niemand! Ik had er,
eerlijk gezegd, niet veel ver
trouwen in. Da's me honderd
procent meegevallen. De ma
nier waarop die vrouw daar,
consulente geloof ik, rustig
naar me luisterde. Me vragen
stelde. En vooral me meteen
eerlijk vertelde dat m'n kan
sen heel gering waren. Want
de meeste vrouwen willen niet
met een boer trouwen. Ook de
vrouwen en meisjes van het
platteland niet. Ze vertelde
me dat zelfs dochters van land
arbeiders er niet over pie
keren iemand uit een tuinde
rij, van een boerderij of zo
iets te nemen. Ze willen alle
maal iemand met een witte
boord trouwen. Aanvankelijk
wilde het bureau me niet eens
inschrijven. Ook dat gaf me
vertrouwen. Want het was ook
een koud kunstje geweest me
meteen in te schrijven en me
er dik voor te laten betalen.
Maar, zo zei de consulente, het
is weinig zinvol u in te schrij
ven als uw kansen op succes
vrijwel nul zijn. Ik heb aange
drongen. Toen ben ik tenslotte
toch opgenomen in het omvang
rijke kaartsysteem." Hij
haalt weer de schouders op.
Het bureau heeft tot nu toe
drie keer een vrouw die inge
schreven is gevraagd, of er
prijs werd gesteld op kennis
making met mij. Steeds was
het nee. Elke keer wordt er
onomwonden bijgezegd dat
men niet wil trouwen met een
boer."
Hij heeft zich daarbij neer
gelegd. „Ik ben onlangs weer
naar dat bureau geweest. Na
een lang gesprek heb ik toen
gezegd dat ik desnoods wel
kennis wil maken met een ge
scheiden vrouw met kinderen,
een weduwe met kinderen of
een niet zo jonge ongehuwde
moeder. Men dacht dat dat
wel een kans zou bieden. Ik
wacht maar af. Wat kan ik
anders nog doen." Hij staat op.
Biedt z'n gast een borrel aan.
Gaat daarna met hem dat be
drijf rond. Een model-boerde
rij, lijkt het wel. ,,'t Is een
gekke wereld, vindt u ook
niet. Men wil mij niet hebben
omdat ik boer ben en niet
omdat er aan mijzelf iets zou
mankeren." Hij lacht wat
schamper.
JACQUES LEVIJ
Het eerste artikel uit deze
serie stond in de krant van 27
maart.
Wat ds. N. K. van den Akker uit Den Bosch, vice-praeses
van de provinciale kerkvergadering der Nederlands
Hervormde Kerk in Noord-Brabant en Limburg, eigen
lijk alleen maar dwars zit als hij liet heeft over de
vastenbrief van de Nederlandse bisschoppen, is dat het
geen brief van de gezamenlijke christelijke kerken is
geworden.
„Kijk, de bisschoppen hebben natuurlijk volkomen het recht
om zelfstandig te spreken, en ze beantwoorden met die brief
aan een bepaalde traditie in de vastentijd. Maar ik vind het
jammer, dat de bisschoppen de brief niet zo tijdig gereed had
den dat hij in de Raad van Kerken voorgelegd had kunnen
worden. Goed, ik weet wel, er zijn heel wat verschillen tussen
de kerken, wat betreft het ambt en zo, maar van dit stuk
had je nu juist zo goed een gemeenschappelijk stuk kunnen
maken. Van alle bisschoppelijke brieven ieent deze zich daar
het meest voor. Ik vind het een prachtige brief".
Ds. Van den Akker heeft
als oecumenisch pionier bij
uitstek recht van spreken.
Als iemand uit de reformato
rische christenheid in ons land
het mag zeggen, is hij het
wel. Daarom ook zijn we
hem gaan vragen wat hij nu
van de vastenbrief vond.
Hij haast zich na het uit
spreken van dit stukje te
leurstelling echter te zeggen:
„Ik neem het de bisschoppen
nief kwalijk, hoor, helemaal
niet. We zijn blijkbaar met
de oecumene nog niet zo ver.
En het is een bewijs te meer
dat je vraagtekens kunt zet
ten achter het functioneren
van de Raad van Kerken in
Nederland. Maar het stuk
zou best alsnog in deze raad
gebracht kunnen worden.
Dan zou het nóg via die raad
in gesprekskringen e.d. te
recht kunnen komen".
Hij legt uit: „Het gaat ln
de oecumene om twee zaken
die je moet onderscheiden:
gemeenschappelijk getuigenis
en gemeenschappelijke
dienst. Nou, hier ligt een
prachtkans voor een gemeen
schappelijk getuigenis. Ik
heb er al vanaf de kansel uit
geciteerd. Ik dacht ook dat
vélen in onze kerken zich
door deze brief aangesproken
voelen".
Ds. Van den Akker steekt
niet onder stoelen of banken
dat hij echt blij is met deze
vastenbrief. „Ik vind het een
goed, gaaf stuk. Er zijn ook
geen passages in waaruit
verschillen van mening tus
sen de bisschoppen blijken,
zoals bijvoorbeeld wel het
geval was in de recente brief
over de open communie.
Daarin kon je veel op ver
schillende manieren interpre
teren. Dan wordt het vaag.
Maar in deze brief zit zoveel
christelijk fond. ja, hoe zeg
je dat, gemeenschappelijke
inspiratie. De bisschoppen
moeten maar veel van dit
soort dingen gaan doen. Als
je zo samen naar gemeen
schappelijke uitgangspunten
zoekt, dan wordt het mis
schien ook gemakkelijker om
verschillen' te overbrug
gen".
Hij wijdt even uit over de
ruzies binnen de katholieke
kerk van Nederland, iets dat
hij trouwens verschillende
malen in het gesprek doet.
„Als de pluriformiteit onder
de bisschoppen al niet meer
in eenheid beleefd kan wor
den. dan ben je toch aan de
heidenen overgeleverd. Of
moet ik zeggen: aan de
christenen?" Hij zegt het la
chend, maar hij lijkt het nog
te menen ook.
Ds. Van de Akker vindt de
brief „heel aardig getimed".
Hij duidt onder meer op de
lopende discussies over de
inkomensverschillen. „Maar
ik vind wel", en dan ver
woordt hij tevens een stuk
ervaring uit de protestantse
kerken, „dat de kerk zich
niet te snel in die discussies
moet mengen. Je moet er
heel deskundig voor zijn en
bovendien is het belangrijker
om de vragen principieel
goed op tafel te krijgen. Niet
de uitwerking, dat is niet de
taak van de kerk, maar van
de individuele christenen, de
leken. Anders krijg je weer
dezelfde bevoogding door de
kerk, waar we juist van af
zijn. In de vastenbrief wor
den op die manier de topics
duidelijk gesteld, en de uit
werking wordt overgelaten
aan de christenen zelf".
Ds. Van den Akker is erg
te spreken over de motive
ring die de bisschoppen in
hun brief vanuit de bijbel
geven. „Als protestant zou ik
het wat breder uitgewerkt
hebben, maar ook in deze
beknopte vorm fuctioneren
zowel het Oude als het Nieu
we Testament in de vasten
brief als oer-traditie. Dat
maakt het stuk ook zo accep
tabel voor reformatorische
christenen".
brek aan christelijk vertrou
wen. Zoals bijvoorbeeld ook
gebeurt on de centen-procen
tenkwestie. „Het idee van
inkomensnivellering spreekt
mij wel aan, maar ik vind
het beangstigend dat de
maatschappij weer lijkt te
gaan praten in de sfeer van
de klassenstrijd. In dergelij
ke situaties zou de rol van
de kerk kunnen zijn als het
ware een open gesprekstafel
aan te bieden aan mensen
die elkaar in het dagelijkse
leven niet meer aankijken.
Christenen móeten in één
kerk kunnen zitten. De kerk
moet de consequenties trek
ken uit het feit dat men daar
aan één Tafel zit."
in ons land op dit moment
zit, vindt ds. Van den Akker
de vastenbrief zo'n aanwinst.
„In de oecumene hebben we
nu duidelijk een grens be
reikt; ik zie de oecumene
voorlopig op zolder staan.
Een „oecumenische overwin
tering" zou ik dat willen
noemen. Daarom ben ik juist
nu ook zo blij met deze vas
tenbrief. Die attentie voor de
bijibel daarin, die attentie
voor de samenleving, voor
heiliging die in de wereld
plaatsvindt, dat zijn gedach
ten die uit de reformatie
stammen. Die waardeer ik
De Bossche dominee, hoe
uitbundig hij ook is in zijn
lof voor de vastenbrief, ver
liest toch niet zijn gevoel
voor betrekkelijkheid: „We
moeten nou ook weer niet
denken dat heel Nederland
wakker ligt van die brief.
Dat kan wél gebeuren als de
christenen er naar gingen le
ven".
Wat dat aangaat is hij
weer optimistisch: „Ik zou
toch de sociale bewogenheid,
zowel bij ondernemers als
bij werknemers, niet willen
onderschatten. Ik doe in ie
der geval niet mee aan het
scheppen van dat karikatuur
beeld, dat werkgevers alle
maal uitbuiters zijn. Dat zou
de kerk misschien eens wat
duidelijker moeten zeggen
In deze vastenbrief is er ook
niet zoveel aandacht voor.
dat zou meer uitgewerkt kun
nen worden".
Ds. Van den Akker vindt
het wederzijds creëren van
karikatuurbeelden een ge-
De. Van den Akker vertelt
dat hij veel voelt_ voor de
gedachte van Taizé, de be
kende protestantse klooster
gemeenschap in Frankrijk.
„Die gedachte is: „foyers",
haarden van christelijke
geest vormen, waar je samen
inspiratie vindt. Je zou het
kunnen vergelijken met die
werkgroepen AA (anti-alco-
holisme): groepen van ge
lijkgezinden die elkaar vast
houden. De gedachte van de
katholieke orden spreekt mij
ook erg aan. Het is toch zo
dat je zondags met een paar
honderd man in de kerk zit,
maar van maandag tot zater
dag zit je op je eentje mid
den tussen de reclame en de
jacht van de consumptie
maatschappij".
Juist in de impasse waarin
de oecumenische beweging
Eén passage uit de brief
zit ds. Van den Akker wel
een beetje hoog. Over het
gezin schrijven de bisschop
pen ril.: „Het gezin is de
belangrijkste plaats waar
waarden als solidariteit en
de gelijkwaardigheid van al
le mensen, ongeacht nationa
liteit, huidskleur of leefpa
troon moeten worden be
leefd, aangeleerd en ter spra
ke gebracht. Indien in fami
lieverband de gevoeligheid
voor deze waarden niet
wordt aangekweekt en on
derhouden, zullen vele signa
len en informaties die het
gezin vanuit de samenleving
bereiken en die tot groter
maatschappelijke bewustwor
ding zouden kunnen leiden,
afschampen".
Ds. Van den Akker: „Dat
vind ik nou zo'n typisch celi-
bataire zin, hè. Ik zie dat in
de realiteit niet meer zo zit
ten, hoor. Dat is een ideaal
beeld van het gezin waar
men niet meer aan kan be
antwoorden. Dat is zo niet
meer. De bisschoppen over
schatten hier echt de slag
kracht van het gezin. Ja, ik
heb echt een beetje het idee,
dat van een christelijk ge
zinsleven in deze tijd eigen
lijk geen klap meer terecht
komt".
JAN LANDMAN
(Voor het eerste artikel in
de reeks over de vastenbrief
zie de krant van 24
maart).
(ADVERTENTIE)
i- Zend deze advertentie in een ongefrankeerde enveloppe aan:
fi> HusqvarnaNederlandB.V., Antwoordnummer 215, Amersfoort
en U ontvangt gratis fraaie kli
grasmaaimachines. S28-3
J ontvangt gratis fraaie kleurenfolders met prijzen van onze
naaimachines. S28-3
LISSABON (DPA) De
meerderheid van de zondag en
maandag gekozen afgevaardig
den voor de wetgevende verga
dering van Angola is blank.
Van de in het geheel 53 ge
kozenen zijn 29 afkomstig uit
Portugal. Aan de verkiezingen
mocht slechts een zeer select
aantal Angolezen meedoen.
Hoeveel procent van de be
volking van Angola op de kie
zerslijsten staat is niet bekend.
In Mozambique, waar ook ver
kiezingen zijo gehouden, zijn
slechts 109.009 van de 8.23 mil
joen inwoners kiesgerechtigd.
UTRECHT (ANP) Er moe
ten speciale tehuizen komen
voor ouder wordende zwakzin
nigen. Dat is de conclusie van
een rapport, dat een speciale
commissie van het Nationaal
Orgaan Zwakzinnigenzorg
heeft uitgebracht.
De commissie denkt met na
me aan zwakzinnigen, die nu
in een gezinsvervangend tehuis
wonen en die overdag werken
bij een particuliere werkgever
of in een sociale werkplaats of
die naar een dagverblijf gaan.
De commissie is er niet in
geslaagd, voor het gehele land
de behoefte aan speciale voor
zieningen voor oudere zwak
zinnigen precies aan te geven.
PORTLAND (ANP) De
42-jarige Nederlandse arts en
immiinaloog dr Frans Peetoom
is benoemd tot medisch direc
teur van de „Pacific North
west" afdeling van het Ameri
kaanse Rode Kruis.
(Van een onzer verslaggevers)
HILVERSUM De Neder
landse Vrijgezellenbond gaat
discussiëren over de vraag of
de bond opengesteld zou moe
ten worden voor andere al
leenstaanden dan vrijgezellen.
Het gaat om weduwen, we
duwnaars en gescheiden man
nen en vrouwen, die door de
fiscus en huisvestingsautoritei
ten als alleenstaand worden
beschouwd.
De discussie zal plaats vin
den tijdens de jaarvergadering
van de Nederlandse Vrijgezel
lenbond. die op 14 april in
Hilversum zal worden gehou
den. Het aantal vrijgezellen
bedroeg tijdens de laatste tel
ling (1970) 753.000. Er waren
in genoemd jaar 630.000 wedu
wen. weduwnaars en geschei
den mannen en vrouwen. Deze
laatste groep, voor wie tot nu
toe slechts het donateurschap
open staat, zou de vrijgezel
lenbond aanzienlijk kunnen
versterken.
Mocht de jaarvergadering
besluiten de bond voor alle
alleenstaanden uit te breiden
dan zal de naam van de bond
waarschijnlijk veranderd wor
den.
(ADVERTENTIE)
De torens van Tiberias, de vroegere rabbijnenstad,
weerspiegelen zich in het meer van Galilea. Prachtig gelegen
aan de voet van het gebergte heerst daar nog de stille,
rust en eenvoud van zo'n 2000 jaar geleden.
Ook dit jaar organiseren wij 15-daagse reizen naar het
H. Land en wel op:
13/3; 20/3; 27/3; 3/4; 10/4; 17/4; 24/4: 15/5: 5/6; 12/6;
3/7; 10/7; 11/9; 2/10; 16/10; 23/10 en 6/11.
Diverse van deze tochten gaan ook naar Jordanië
Stuur onderstaande bon voor volledige dokumentatie in aan:
Berg en Dal
Meerwijkselaan 5 -
tel. 08895 -1900.
rROM ik wil graag meer weten over Uw speciale reizen naar
«V/IM israël/Jordanië. Fg
'I
Naam
Adres
Woonplaats
(in blokletters s.v.p.)
Brieven voor deze rubriek moeien
met volledige naam en adres worden
ondertekend. Bij publikatie zullen deze
vermeld worden. Slechts bij hoge uit
zondering zal van deze regel worden
afgeweken. Naam en adres zijn dan bij
de redactie bekend. Publikatie van brie
ven (verkort of onverkort) betekent niet
dat de redactie het in alle gevallen
eens is met inhoud, c.q. strekking.
Blijkens het jaarverslag
over 1972 vindt de gemeente
Roosendaal het erg fijn dat er
in dat jaar meer duurdere hui
zen zijn gebouwd dan wonin
gen in de sociale sector. Dat
er van die duurdere huizen
een groot gedeelte al maan
denlang op een bewoner
wacht, terwijl er ruim duizend
woningzoekenden staan inge
schreven voor een goedkope
woning, is blijkbaar ook al
geen probleem voor B. en W.
Zij schrijven tenminste: „Of
schoon door de hoogte van de
huurprijzen de woningen
slechts betaalbaar zijn voor
gegadigden met hogere inko
mens, is het direct ter be
schikking zijn van deze woon
ruimten een aantrekkelijke
zaak. Bijvoorbeeld het huisves
ten van personeel van zich ves
tigende bedrijven is daardoor
aanmerkelijk eenvoudiger ge
worden. Ook met het oog op
de doorstroming zit aan het
beschikbaar zijn vain duurdere
woningen een positief en zelfs
noodzakelijk aspect, omdat
zonder het voorhanden zijn
van duurdere woningen geen
doorstroming mogelijk is".
Ziedaar de argumenten van
onze vroede vaderen.
Als de leegstand van die
huizen zo positief is voor de
doorstroming dan vragen wij
ons wel af waarom die wonin
gen zo lang leeg blijven staan.
Is er misschien toch minder
behoefte om door te stromen
dan B. en w. wei denken?
Daarnaast vinden B. en W.
het wel prettig dat die huizen
direct beschikbaar zijn voor
mensen van bedrijven c ie zich
hier nog gaan vestigen. Ook
daar blijkt de animo voor
duurdere huizen niet groot. Er
staan tenminste bijna driehon
derd woningzoekenden van
buiten Roosendaal hier inge
schreven.
Zonder nu meteen de term
wanbeleid in de mond te wil
len nemen moeten we toch
wel concluderen dat het beleid
van het Roosendaalse be
stuurscollege tem aanzien van
de woningbouw de laatste ja
ren op zijn minst onzorgvuldig
te noemen is. Afgaande op de
cijfers van de laatste vijf jaar
blijkt dat in die periode
slechts 32% van alle nieuwe
woningen in de sociale sector
ls gebouwd, terwijl er 190 wo
ningen gesloopt moesten wor
den wat ook nog eens ongun
stig werkt op het totale wo
ningbestand.
Het cijfer voor 1972 (het
jaar waarover B. en W. zo
tevreden zijn) is nog ongunsti
ger. Van alle nieuwbouw werd
maar 23,5% in de sector van
de woningwetwoningen opge
leverd.
We kunnen alleen maar tot
de eonclusie komen dat de ge
meente (die toch moet werken
in het belang van alle inwo
ners) de laatste jaren heeft
voorzien in een behoefte die
er niet is (zie de vele leeg
staande dure huizen) voor
mensen die er nog niet zijn,
terwijl met de belangen van al
die mensen die al jarenlang
naar een betaalbaar huis snak
ken nauwelijks rekening is
gehouden. En dan willen we
het hier nog niet eens hebben
over de structurele woning
nood in bijvoorbeeld de Airey-
woningen die nog wel be
woond worden maar nauwe
lijks bewoonbaar zijn.
Daarom willen wij er met
de grootste klem op aandrin
gen dat B. en W. eindelijk
eens gaan werken in het be
lang van haar eigen inwoners
en dat zij zo snel mogelijk een
woningbóuwprogramma op
stellen en uitvoeren waarin
woningen voorkomen die leef
baar en betaalbaar zijn. Pas
als het zover is, bestaat er
enige reden tot het laten ho
ren van tevreden geluiden in
een jaarverslag.
Namens P.P.R. ROOSENDAAL,
H. VAN OVERVELD
(Van onze onderwijs-
redactenr)
TILBURG De situatie van
de katholieke kerk in Neder
land staat centraal in 2 ronde
tafelgesprekken van de Theo
logische Faculteit Tilburg.
Werkgroepen en deskundigen
hebben het thema van tevoren
bestudeert.
Donderdagavond 29 maart is
de eerste conferentie. Als inlei
ders daarvoor zijn uitgenodigd
de theoloog prof. dr. L.J. van
Holk uit Leiden en prof. dr. J.
Kerkhofs. De tweede conferen
tie vindt plaats op woensdag
25 april.
De avonden beginnen om
halfacht.