Een vrouw wil geen „boerin" worden Vastenbrief had brief van alle kerken moeten zijn DS. N. VAN DEN AKKER, OECUMENISCH PIONIER Husqvarna Ook andere alleenstaanden welkom in Vrijgezellenbond? binnenland buitenland Auto Getuigenis Discussies CONSUMPTIE NIET VERPLICHT Gezien Karikatuur grasmaaimactiines uit Zweden Blank overheerst Angolese parlement COMMISSIE Tehuizen voor oudere zwak zinnigen nodig Peetoom directeur bij Rode Kruis De torens van Tiberias. montffort tochten papier uw pen Woningbouwbeleid in Roosendaal Discussies over katholieke kerk in Tilburg 14 Woensdag 28 maart 1973 15 I aag tegen de aarde, om - geven door hoge iepen, ligt de grote boerderij in de wijde polder. Het erf is keurig opgeruimd. Er lopen enkele boerenknechten bedrij vig tussen de verschillende bijgebouwen. Af en toe klinkt het geloei van een koe. Een vierkante donkere man in een kaki-overal stapt naar buiten. Kjjkt even informerend, aar- relt en zegt dan: „O, u bent die meneer die een afspraak met mij maakte. Gaat u mee naar binnen?" Hij wacht niet op een antwoord. Gaat voor een royale keuken in. Alles blinkt en glinstert. Onder een srote prachtige schouw hangt aan kettingen een donkere ij zeren pot. Het meubilair is massief eiken dat de jaren (rotseerde. De vloer is fleurig betegeld. De man gaat zitten na zijn bezoeker een stoel aangeboden te hebben. „Ja, ik ben de boer. Deze bedoening is des tijds door m'n overgrootvader opgezet. Het is een veebedrijf. Ik heb zo'n honderd koeien. Deze polder is nogal afgele gen. Maar het is hier heerlijk rustig en mooi." Hij is 49 jaar. Katholiek. Dit zijn houding en de manier vaarop hij, zonder enige pa thos, vertelt, blijkt zonneklaar dat deze man gewend is ver antwoordelijkheid te dragen, opdrachten te geven, met mensen om te gaan. Hij praat zonder aarzeling, zeker van zijn zaak. Hij praat over het feit dat hij enige zoon is. „Het sprak vanzelf dat ik zou gaan boe ren. Daarover heb ik nooit enige twijfel gehad. Ik ben in dit bedrijf opgegroeid, hielp al jong. Kreeg een goede oplei ding voor dit vak, veeboer. Vader heeft nooit vastgehou den aan oude methoden en opvattingen. Hij is met z'n tijd meegegaan. Toen hij stierf, ik was toen 27, stapte ik in zijn leerd leven geleid. Heeft nooit behoefte gehad aan drukke omgang met vrienden, kennis sen, familie „Ach, ik had ge noeg. Aan m'n werk, aan dit alles hier. „Hij wijst om zich heen om aan te duiden hoe zeer hij is opgegaan in zijn vee, zijn erf, zijn land, zijn huis. „Ik las en lees veel. Kijkt u straks maar 'ns in m'n boekenlast". Hij lacht. „Maar ja, ik ben en blijf boer. En ik geloof dat hem daar de kneep zit." schoenen. Daarover werd niet gepraat. Moeder deed de huis houding en ik was de boer. Als u straks m'n bedrijf ziet. zult u kunnen constateren dat alles hier tot in de puntjes verzorgd is. Zo heb ik dat geleerd, zo blijf ik dat doen. Als er vernieuwd moet wor den, kan dat. Er is geld ge noeg Voor. Dit is een rijke bedoening. Allemaal eigendom en vrijwel onbelast." Hij heeft vele jaren, als jon geman, een tamelijk geïso- Hij vertelt dat z'n moeder enkele malen met bezorgdheid heeft gepraat over zijn vrijge zellenbestaan. „Da's niet na tuurlijk, Gerrit". „Ze had ge lijk. Ik voelde dat ook wel. Maar hoe moest ik van hier uit een geschikte vrouw vin den. Ik ben enkele keren op reis geweest. Vakantie, naar het buitenland. Ging dan met een reisgezelschap. Een keer was er een aardige ongetrouwde vrouw bij. Zo'n jaar of dertig. Wij zochten veel contact met elkaar op die reis Konden goed met elkaar op schieten. Ze liet blijken het wel prettig te vinden dat ik veel notitie van haar nam. Op een avond zijn we samen op stap gegaan. Gaan zitten op een terras aan het Gardameer. Ik vertelde haar toen dat ik veeboer was, een groot bedrijf als eigenaar beheerde. Ze keek me wat vreemd aan. Ik voelde meteen dat ze wat geschrokken was. Ze werd erg formeel. Ik vroeg haar wat er aan de hand was. Ze antwoordde dat ze me echt aardig vond, maar dat ze geen enkele illusie wilde laten be staan dat zij eraan dacht „boe rin" te worden. Ik heb toen geprobeerd haar aan het verstand te brengen dat de vrouw met wie ik zou trouwen helemaal geen boerin hoefde te zijn of te worden. Dat er voor al het werk men sen waren. Enfin, we zijn als goede kennissen aan het einde van de reis uit elkaar gegaan. Ik heb nog eens geprobeerd contact met haar te maken. Ze verzon door de telefoon ken nelijk een uitvlucht om van me af te komen." Hij haalt zijn brede schou ders op. „Dat is nu al weer zo'n twaalf jaar geleden. Ik heb sindsdien nog twee van die ontmoedigende ervaringen gehad. Men heeft niets tegen mij. Wel tegen mijn boer-zijn. Gek is dat wel. Want m'n vrouw zou allerlei dingen kunnen doen. waarin ze zin had. Ze hoeft echt niet te werken in dit bedrijf. Ze zou een eigen auto kunnen krij gen, zich verdiepen in een hobby, in planten en bloemen, in handwerken en boeken. Er is huishoudelijke hulp. Ze hoeft heus geen boerin te wor den." Het ging allemaal nog wel zolang z'n moeder leefde. Die zorgde voor alles waarvoor een vrouw nu eenmaal in een gezin zorgt. „En ze was wel boerin. Dat moet ik eerlijk toegeven. Maar bij haar was dat aangeboren. Als ze het niet was geweest had ze inet vader en mij ook een best leven gehad. En was het bedrijf er niets aan te kort gekomen." Die moeder is zo'n jaar of drie geleden gestorven. Sinds dien is er een huishoudster die elke dag komt en om vijf uur weggaat. „Ik heb al een jaar of twee verdriet over die situ atie. Heb erover gedacht die huishoudster ten huwelijk te vragen. Een best mens, maar al over de zestig. Dat stuit me tegen de borst. Ik ben aan het denken gegaan. Heb me gerea liseerd dat ik in dit bedrijf geen opvolger heb. Dat heel wat mensen van mij en dit bedrijf afhankelijk zijn. Dat ik toch nog moet proberen een vrouw te krijgen. Als het een nog niet zo oude vrouw zou zijn, zouden we misschien nog aan kinderen kunnen begin nen. Ik heb veel te lang ge wacht. Had naar m'n moeder moeten luisteren toen ik nog in de dertig was. Maar ja.." Hij is vorig jaar, met lood in de schoenen, naar een hu welijkscontactbureau gestapt. „In die polder liier vind ik immers niemand! Ik had er, eerlijk gezegd, niet veel ver trouwen in. Da's me honderd procent meegevallen. De ma nier waarop die vrouw daar, consulente geloof ik, rustig naar me luisterde. Me vragen stelde. En vooral me meteen eerlijk vertelde dat m'n kan sen heel gering waren. Want de meeste vrouwen willen niet met een boer trouwen. Ook de vrouwen en meisjes van het platteland niet. Ze vertelde me dat zelfs dochters van land arbeiders er niet over pie keren iemand uit een tuinde rij, van een boerderij of zo iets te nemen. Ze willen alle maal iemand met een witte boord trouwen. Aanvankelijk wilde het bureau me niet eens inschrijven. Ook dat gaf me vertrouwen. Want het was ook een koud kunstje geweest me meteen in te schrijven en me er dik voor te laten betalen. Maar, zo zei de consulente, het is weinig zinvol u in te schrij ven als uw kansen op succes vrijwel nul zijn. Ik heb aange drongen. Toen ben ik tenslotte toch opgenomen in het omvang rijke kaartsysteem." Hij haalt weer de schouders op. Het bureau heeft tot nu toe drie keer een vrouw die inge schreven is gevraagd, of er prijs werd gesteld op kennis making met mij. Steeds was het nee. Elke keer wordt er onomwonden bijgezegd dat men niet wil trouwen met een boer." Hij heeft zich daarbij neer gelegd. „Ik ben onlangs weer naar dat bureau geweest. Na een lang gesprek heb ik toen gezegd dat ik desnoods wel kennis wil maken met een ge scheiden vrouw met kinderen, een weduwe met kinderen of een niet zo jonge ongehuwde moeder. Men dacht dat dat wel een kans zou bieden. Ik wacht maar af. Wat kan ik anders nog doen." Hij staat op. Biedt z'n gast een borrel aan. Gaat daarna met hem dat be drijf rond. Een model-boerde rij, lijkt het wel. ,,'t Is een gekke wereld, vindt u ook niet. Men wil mij niet hebben omdat ik boer ben en niet omdat er aan mijzelf iets zou mankeren." Hij lacht wat schamper. JACQUES LEVIJ Het eerste artikel uit deze serie stond in de krant van 27 maart. Wat ds. N. K. van den Akker uit Den Bosch, vice-praeses van de provinciale kerkvergadering der Nederlands Hervormde Kerk in Noord-Brabant en Limburg, eigen lijk alleen maar dwars zit als hij liet heeft over de vastenbrief van de Nederlandse bisschoppen, is dat het geen brief van de gezamenlijke christelijke kerken is geworden. „Kijk, de bisschoppen hebben natuurlijk volkomen het recht om zelfstandig te spreken, en ze beantwoorden met die brief aan een bepaalde traditie in de vastentijd. Maar ik vind het jammer, dat de bisschoppen de brief niet zo tijdig gereed had den dat hij in de Raad van Kerken voorgelegd had kunnen worden. Goed, ik weet wel, er zijn heel wat verschillen tussen de kerken, wat betreft het ambt en zo, maar van dit stuk had je nu juist zo goed een gemeenschappelijk stuk kunnen maken. Van alle bisschoppelijke brieven ieent deze zich daar het meest voor. Ik vind het een prachtige brief". Ds. Van den Akker heeft als oecumenisch pionier bij uitstek recht van spreken. Als iemand uit de reformato rische christenheid in ons land het mag zeggen, is hij het wel. Daarom ook zijn we hem gaan vragen wat hij nu van de vastenbrief vond. Hij haast zich na het uit spreken van dit stukje te leurstelling echter te zeggen: „Ik neem het de bisschoppen nief kwalijk, hoor, helemaal niet. We zijn blijkbaar met de oecumene nog niet zo ver. En het is een bewijs te meer dat je vraagtekens kunt zet ten achter het functioneren van de Raad van Kerken in Nederland. Maar het stuk zou best alsnog in deze raad gebracht kunnen worden. Dan zou het nóg via die raad in gesprekskringen e.d. te recht kunnen komen". Hij legt uit: „Het gaat ln de oecumene om twee zaken die je moet onderscheiden: gemeenschappelijk getuigenis en gemeenschappelijke dienst. Nou, hier ligt een prachtkans voor een gemeen schappelijk getuigenis. Ik heb er al vanaf de kansel uit geciteerd. Ik dacht ook dat vélen in onze kerken zich door deze brief aangesproken voelen". Ds. Van den Akker steekt niet onder stoelen of banken dat hij echt blij is met deze vastenbrief. „Ik vind het een goed, gaaf stuk. Er zijn ook geen passages in waaruit verschillen van mening tus sen de bisschoppen blijken, zoals bijvoorbeeld wel het geval was in de recente brief over de open communie. Daarin kon je veel op ver schillende manieren interpre teren. Dan wordt het vaag. Maar in deze brief zit zoveel christelijk fond. ja, hoe zeg je dat, gemeenschappelijke inspiratie. De bisschoppen moeten maar veel van dit soort dingen gaan doen. Als je zo samen naar gemeen schappelijke uitgangspunten zoekt, dan wordt het mis schien ook gemakkelijker om verschillen' te overbrug gen". Hij wijdt even uit over de ruzies binnen de katholieke kerk van Nederland, iets dat hij trouwens verschillende malen in het gesprek doet. „Als de pluriformiteit onder de bisschoppen al niet meer in eenheid beleefd kan wor den. dan ben je toch aan de heidenen overgeleverd. Of moet ik zeggen: aan de christenen?" Hij zegt het la chend, maar hij lijkt het nog te menen ook. Ds. Van de Akker vindt de brief „heel aardig getimed". Hij duidt onder meer op de lopende discussies over de inkomensverschillen. „Maar ik vind wel", en dan ver woordt hij tevens een stuk ervaring uit de protestantse kerken, „dat de kerk zich niet te snel in die discussies moet mengen. Je moet er heel deskundig voor zijn en bovendien is het belangrijker om de vragen principieel goed op tafel te krijgen. Niet de uitwerking, dat is niet de taak van de kerk, maar van de individuele christenen, de leken. Anders krijg je weer dezelfde bevoogding door de kerk, waar we juist van af zijn. In de vastenbrief wor den op die manier de topics duidelijk gesteld, en de uit werking wordt overgelaten aan de christenen zelf". Ds. Van den Akker is erg te spreken over de motive ring die de bisschoppen in hun brief vanuit de bijbel geven. „Als protestant zou ik het wat breder uitgewerkt hebben, maar ook in deze beknopte vorm fuctioneren zowel het Oude als het Nieu we Testament in de vasten brief als oer-traditie. Dat maakt het stuk ook zo accep tabel voor reformatorische christenen". brek aan christelijk vertrou wen. Zoals bijvoorbeeld ook gebeurt on de centen-procen tenkwestie. „Het idee van inkomensnivellering spreekt mij wel aan, maar ik vind het beangstigend dat de maatschappij weer lijkt te gaan praten in de sfeer van de klassenstrijd. In dergelij ke situaties zou de rol van de kerk kunnen zijn als het ware een open gesprekstafel aan te bieden aan mensen die elkaar in het dagelijkse leven niet meer aankijken. Christenen móeten in één kerk kunnen zitten. De kerk moet de consequenties trek ken uit het feit dat men daar aan één Tafel zit." in ons land op dit moment zit, vindt ds. Van den Akker de vastenbrief zo'n aanwinst. „In de oecumene hebben we nu duidelijk een grens be reikt; ik zie de oecumene voorlopig op zolder staan. Een „oecumenische overwin tering" zou ik dat willen noemen. Daarom ben ik juist nu ook zo blij met deze vas tenbrief. Die attentie voor de bijibel daarin, die attentie voor de samenleving, voor heiliging die in de wereld plaatsvindt, dat zijn gedach ten die uit de reformatie stammen. Die waardeer ik De Bossche dominee, hoe uitbundig hij ook is in zijn lof voor de vastenbrief, ver liest toch niet zijn gevoel voor betrekkelijkheid: „We moeten nou ook weer niet denken dat heel Nederland wakker ligt van die brief. Dat kan wél gebeuren als de christenen er naar gingen le ven". Wat dat aangaat is hij weer optimistisch: „Ik zou toch de sociale bewogenheid, zowel bij ondernemers als bij werknemers, niet willen onderschatten. Ik doe in ie der geval niet mee aan het scheppen van dat karikatuur beeld, dat werkgevers alle maal uitbuiters zijn. Dat zou de kerk misschien eens wat duidelijker moeten zeggen In deze vastenbrief is er ook niet zoveel aandacht voor. dat zou meer uitgewerkt kun nen worden". Ds. Van den Akker vindt het wederzijds creëren van karikatuurbeelden een ge- De. Van den Akker vertelt dat hij veel voelt_ voor de gedachte van Taizé, de be kende protestantse klooster gemeenschap in Frankrijk. „Die gedachte is: „foyers", haarden van christelijke geest vormen, waar je samen inspiratie vindt. Je zou het kunnen vergelijken met die werkgroepen AA (anti-alco- holisme): groepen van ge lijkgezinden die elkaar vast houden. De gedachte van de katholieke orden spreekt mij ook erg aan. Het is toch zo dat je zondags met een paar honderd man in de kerk zit, maar van maandag tot zater dag zit je op je eentje mid den tussen de reclame en de jacht van de consumptie maatschappij". Juist in de impasse waarin de oecumenische beweging Eén passage uit de brief zit ds. Van den Akker wel een beetje hoog. Over het gezin schrijven de bisschop pen ril.: „Het gezin is de belangrijkste plaats waar waarden als solidariteit en de gelijkwaardigheid van al le mensen, ongeacht nationa liteit, huidskleur of leefpa troon moeten worden be leefd, aangeleerd en ter spra ke gebracht. Indien in fami lieverband de gevoeligheid voor deze waarden niet wordt aangekweekt en on derhouden, zullen vele signa len en informaties die het gezin vanuit de samenleving bereiken en die tot groter maatschappelijke bewustwor ding zouden kunnen leiden, afschampen". Ds. Van den Akker: „Dat vind ik nou zo'n typisch celi- bataire zin, hè. Ik zie dat in de realiteit niet meer zo zit ten, hoor. Dat is een ideaal beeld van het gezin waar men niet meer aan kan be antwoorden. Dat is zo niet meer. De bisschoppen over schatten hier echt de slag kracht van het gezin. Ja, ik heb echt een beetje het idee, dat van een christelijk ge zinsleven in deze tijd eigen lijk geen klap meer terecht komt". JAN LANDMAN (Voor het eerste artikel in de reeks over de vastenbrief zie de krant van 24 maart). (ADVERTENTIE) i- Zend deze advertentie in een ongefrankeerde enveloppe aan: fi> HusqvarnaNederlandB.V., Antwoordnummer 215, Amersfoort en U ontvangt gratis fraaie kli grasmaaimachines. S28-3 J ontvangt gratis fraaie kleurenfolders met prijzen van onze naaimachines. S28-3 LISSABON (DPA) De meerderheid van de zondag en maandag gekozen afgevaardig den voor de wetgevende verga dering van Angola is blank. Van de in het geheel 53 ge kozenen zijn 29 afkomstig uit Portugal. Aan de verkiezingen mocht slechts een zeer select aantal Angolezen meedoen. Hoeveel procent van de be volking van Angola op de kie zerslijsten staat is niet bekend. In Mozambique, waar ook ver kiezingen zijo gehouden, zijn slechts 109.009 van de 8.23 mil joen inwoners kiesgerechtigd. UTRECHT (ANP) Er moe ten speciale tehuizen komen voor ouder wordende zwakzin nigen. Dat is de conclusie van een rapport, dat een speciale commissie van het Nationaal Orgaan Zwakzinnigenzorg heeft uitgebracht. De commissie denkt met na me aan zwakzinnigen, die nu in een gezinsvervangend tehuis wonen en die overdag werken bij een particuliere werkgever of in een sociale werkplaats of die naar een dagverblijf gaan. De commissie is er niet in geslaagd, voor het gehele land de behoefte aan speciale voor zieningen voor oudere zwak zinnigen precies aan te geven. PORTLAND (ANP) De 42-jarige Nederlandse arts en immiinaloog dr Frans Peetoom is benoemd tot medisch direc teur van de „Pacific North west" afdeling van het Ameri kaanse Rode Kruis. (Van een onzer verslaggevers) HILVERSUM De Neder landse Vrijgezellenbond gaat discussiëren over de vraag of de bond opengesteld zou moe ten worden voor andere al leenstaanden dan vrijgezellen. Het gaat om weduwen, we duwnaars en gescheiden man nen en vrouwen, die door de fiscus en huisvestingsautoritei ten als alleenstaand worden beschouwd. De discussie zal plaats vin den tijdens de jaarvergadering van de Nederlandse Vrijgezel lenbond. die op 14 april in Hilversum zal worden gehou den. Het aantal vrijgezellen bedroeg tijdens de laatste tel ling (1970) 753.000. Er waren in genoemd jaar 630.000 wedu wen. weduwnaars en geschei den mannen en vrouwen. Deze laatste groep, voor wie tot nu toe slechts het donateurschap open staat, zou de vrijgezel lenbond aanzienlijk kunnen versterken. Mocht de jaarvergadering besluiten de bond voor alle alleenstaanden uit te breiden dan zal de naam van de bond waarschijnlijk veranderd wor den. (ADVERTENTIE) De torens van Tiberias, de vroegere rabbijnenstad, weerspiegelen zich in het meer van Galilea. Prachtig gelegen aan de voet van het gebergte heerst daar nog de stille, rust en eenvoud van zo'n 2000 jaar geleden. Ook dit jaar organiseren wij 15-daagse reizen naar het H. Land en wel op: 13/3; 20/3; 27/3; 3/4; 10/4; 17/4; 24/4: 15/5: 5/6; 12/6; 3/7; 10/7; 11/9; 2/10; 16/10; 23/10 en 6/11. Diverse van deze tochten gaan ook naar Jordanië Stuur onderstaande bon voor volledige dokumentatie in aan: Berg en Dal Meerwijkselaan 5 - tel. 08895 -1900. rROM ik wil graag meer weten over Uw speciale reizen naar «V/IM israël/Jordanië. Fg 'I Naam Adres Woonplaats (in blokletters s.v.p.) Brieven voor deze rubriek moeien met volledige naam en adres worden ondertekend. Bij publikatie zullen deze vermeld worden. Slechts bij hoge uit zondering zal van deze regel worden afgeweken. Naam en adres zijn dan bij de redactie bekend. Publikatie van brie ven (verkort of onverkort) betekent niet dat de redactie het in alle gevallen eens is met inhoud, c.q. strekking. Blijkens het jaarverslag over 1972 vindt de gemeente Roosendaal het erg fijn dat er in dat jaar meer duurdere hui zen zijn gebouwd dan wonin gen in de sociale sector. Dat er van die duurdere huizen een groot gedeelte al maan denlang op een bewoner wacht, terwijl er ruim duizend woningzoekenden staan inge schreven voor een goedkope woning, is blijkbaar ook al geen probleem voor B. en W. Zij schrijven tenminste: „Of schoon door de hoogte van de huurprijzen de woningen slechts betaalbaar zijn voor gegadigden met hogere inko mens, is het direct ter be schikking zijn van deze woon ruimten een aantrekkelijke zaak. Bijvoorbeeld het huisves ten van personeel van zich ves tigende bedrijven is daardoor aanmerkelijk eenvoudiger ge worden. Ook met het oog op de doorstroming zit aan het beschikbaar zijn vain duurdere woningen een positief en zelfs noodzakelijk aspect, omdat zonder het voorhanden zijn van duurdere woningen geen doorstroming mogelijk is". Ziedaar de argumenten van onze vroede vaderen. Als de leegstand van die huizen zo positief is voor de doorstroming dan vragen wij ons wel af waarom die wonin gen zo lang leeg blijven staan. Is er misschien toch minder behoefte om door te stromen dan B. en w. wei denken? Daarnaast vinden B. en W. het wel prettig dat die huizen direct beschikbaar zijn voor mensen van bedrijven c ie zich hier nog gaan vestigen. Ook daar blijkt de animo voor duurdere huizen niet groot. Er staan tenminste bijna driehon derd woningzoekenden van buiten Roosendaal hier inge schreven. Zonder nu meteen de term wanbeleid in de mond te wil len nemen moeten we toch wel concluderen dat het beleid van het Roosendaalse be stuurscollege tem aanzien van de woningbouw de laatste ja ren op zijn minst onzorgvuldig te noemen is. Afgaande op de cijfers van de laatste vijf jaar blijkt dat in die periode slechts 32% van alle nieuwe woningen in de sociale sector ls gebouwd, terwijl er 190 wo ningen gesloopt moesten wor den wat ook nog eens ongun stig werkt op het totale wo ningbestand. Het cijfer voor 1972 (het jaar waarover B. en W. zo tevreden zijn) is nog ongunsti ger. Van alle nieuwbouw werd maar 23,5% in de sector van de woningwetwoningen opge leverd. We kunnen alleen maar tot de eonclusie komen dat de ge meente (die toch moet werken in het belang van alle inwo ners) de laatste jaren heeft voorzien in een behoefte die er niet is (zie de vele leeg staande dure huizen) voor mensen die er nog niet zijn, terwijl met de belangen van al die mensen die al jarenlang naar een betaalbaar huis snak ken nauwelijks rekening is gehouden. En dan willen we het hier nog niet eens hebben over de structurele woning nood in bijvoorbeeld de Airey- woningen die nog wel be woond worden maar nauwe lijks bewoonbaar zijn. Daarom willen wij er met de grootste klem op aandrin gen dat B. en W. eindelijk eens gaan werken in het be lang van haar eigen inwoners en dat zij zo snel mogelijk een woningbóuwprogramma op stellen en uitvoeren waarin woningen voorkomen die leef baar en betaalbaar zijn. Pas als het zover is, bestaat er enige reden tot het laten ho ren van tevreden geluiden in een jaarverslag. Namens P.P.R. ROOSENDAAL, H. VAN OVERVELD (Van onze onderwijs- redactenr) TILBURG De situatie van de katholieke kerk in Neder land staat centraal in 2 ronde tafelgesprekken van de Theo logische Faculteit Tilburg. Werkgroepen en deskundigen hebben het thema van tevoren bestudeert. Donderdagavond 29 maart is de eerste conferentie. Als inlei ders daarvoor zijn uitgenodigd de theoloog prof. dr. L.J. van Holk uit Leiden en prof. dr. J. Kerkhofs. De tweede conferen tie vindt plaats op woensdag 25 april. De avonden beginnen om halfacht.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1973 | | pagina 15