Sinterklaasintocht
zeeuws
WEINIG
BEZOEK
VOOR
TONEEL
moeten
ook
gelukkig
worden
Moeilijk
lerende
kinderen
Poëtische en imaginaire
werelden te Assenede
Minimale
kennis
streek
Oplossing
BRIEVEN
VAN
LEZERS
Plaatsing
Sluis
Richting
ZOEK DE VERSCHILLEN
en andere archeologische ob
jecten. Met de daaraan ont
leende vormen bouwt Diony
se ee:i boeiende nieuwe we
reld op, die niet alleen fasci
neert door de vorm maar ook
door de verfijning van haar
glazuren. De formaten van
haar plastieken schommelen
tussen zeer klein tot middel
groot, objecten ter grootte
van een appel wisselen af
met plastieken tot 50 cm.
hoog maar altijd zijn ze
boordevol poëtische substan-
lie. Te bezichtigen tot 15 de
cember a.s.
WILLEM ENZINCK
1 fles midden; 2 palmbak
rechts; 3 voet van glas; 4
tafelpoot links; 5 snor violist;
6 plooi links; 7 palmblad
rechts; 8 plooi arm violist; 9
zitting stoel midd.; 10 dasje
man midden.
eindredactie
bas augustijn
Sinds afgelopen zondag
vraag ik mij herhaaldelijk
af, ofdat Sinterklaas een
leest is voor onze kinderen,
cf een feest geworden is
voor de grote mensen. Fi
nancieel mogelijk gemaakt
door de medewerking van 90
middenstandszaken uit Hulst,
werd de goed heilig man,
vergezeld van vele Zwarte
Pieten, ingehaald door mu
ziekgezelschappen en drum
bands uit Hulst, Clinge,
Axel, Terneuzen en de pony
club uit Hulst. Deze muzika
le intocht zal wel in de
smaak gevallen zijn bij de
grotere mensen, maar wat
hebben de kleinere kinderen
daaraan, als later blrkt, dat
zij, na eerst een uur vanwe
ge de demonstraties gegeven
op de Markt, in de koude
regen gestaan te hebben en
door het talrijke publiek te
zijn platgedrukt, zij zo goed
als met lege handen de goed
oeilig man moeten verlaten.
Nadat ik zaterdag jl. had ge
lezen, dat alle kinderen door
10 Zwarte Pieten zouden
worden getrakteerd, waren
wij ouders, maar vooral onze
kinderen zeer teleurgesteld.
Het was gewoonweg een
schande. Het was veel beter
geweest dat de middenstand
wat minder geld uitgegeven
had voor de muzikale noot
en op deze dag wat meer
gedacht had aan onze kinde
ren. Aan al die muziek, hoe
mooi het ook is, hebben onze
kinderen niets, maar met een
zakje snoep, een sinaasappel
of een kleurboek daar zijn
kinderen o zo blij mee, daar
zijn het tenslotte toch kinde
ren voor. Maar volgens mij
was het de middenstand ge
woon te doen om de Bel
gen.
HULST EDDY TAELMAN
beslissing om hun kind daar te
plaatsen heen. „Enige tijd ge
leden zei een moeder mij dat
haar kind sinds ze bij ons op
school is zoveel vrolijker was
geworden en als het ware op
bloeide", aldus de heer Boen
der.
„En dat is ook de uiteinde
lijke doelstelling van de
school. Zorgen dat deze kinde
ren gelukkige kinderen en la
ter gelukkige mensen in de
maatschappij worden. Er moet
ook een goede sfeer op school
heersen, want een kind leert
optimaal in een gunstige sfeer
en ik geloof dat wij hierin
geslaagd zijn. Verzuim, behal
ve wegens ziekte, komt op on
ze school niet voor"
Het gewone klassikale sys
teem is op deze school onbe
kend. Een kind blijft net zolang
in een bepaald egroep tot het
rijp is voor de volgende groep.
De kinderen moeten op school
blijven tot het einde van het
jaar, waarin ze 16 worden.
Maar ook daarna worden ze
niet losgelaten. In nauw over
leg met de bijzondere arbeids
bemiddeling van het arbeids
bureau in Terneuzen volgt dik
wijls plaatsing in huishou
ding, winkel, ziekenhuis of
bejaardentehuis (voor meis
jes) of bij buitendiensten van
gemeenten, sociale werkplaats
e.d. (voor jongens). Ook na
hun schooltijd kan te allen
tijde een beroep worden ge
daan op de sociaal-pedagogi
sche dienst in Hulst, die de
nazorg van deze ex-scholieren
ter hand neemt en de pupillen
begeleidt tot hun volwassen
heid en soms nog daarna.
De school in Oostburg telt 4
leerkrachten, er is een spraak-
leraar beschikbaar en een vak
leerkracht gymnastiek. Er is
een sportzaal bij de school en
alle leerlingen leren zwem
men. Voor de oudere meisjes
is er een speciale huishoud
school voor de oudere jongens
een handenarbeidruimte. De
heer Boender verwacht niet
dat zijn school nog sterk zal
uitgroeien. „Statistisch komt 2
procent van de lagere school
jeugd in aanmerking voor on
ze school en wij halen mo
menteel praktisch dat percen
tage".
REIN VAN DER HELM
Oudervereniging Het be
stuur van de onlangs opgerichte
oudervereniging voor het kath.
onderwijs te Sluis besloot in
verband met de door haar ge
wenste openheid in haar beleid,
in het vervolg ook een afge
vaardigde van de leerkrachten
en een vertegenwoordiger van
het r.-k. schoolbestuur tot haar
bestuursvergaderingen uit te
nodigen. De ouders van de leer
lingen krijgen de gelegenheid
om schriftelijk kandidaten op
te geven voor de a.s. vacatures
in het schoolbestuur en de
noodzakelijke aanvullingen in
de oudervereniging.
J. P. Spee werd aangewezen
als vertegenwoordiger van de
Sluise oudervereniging in de
diocesane ouderraad in het
bisdom Breda. In principe
werd besloten om begin 1973
voor de ouders een voorlich
tingsavond te beleggen om
trent de volgende onderwer
pen: a. leesvoorwaardentoets,
b. projectonderwijs godsdienst.
c. wiskunde op de lagere
school.
0 R. S. Boender.
OOSTBURG ,,De
school voor moeilijk le
rende kinderen stelt zich
ten doel de kinderen de
minimale kennis bij te
brengen die nodig is om
hen in de maatschappij
staande te houden", al
dus de heer R. S. Boen
der, hoofd van de school
voor moeilijk lerende
kinderen in Oostburg.
Die minimale kennis
omvat nog een heel rij
tje: -
Reken v aard; gheid
Taalvaardigheid en
het schrijven van een
voudige brieven
Klokkiaken
Het leren omgaan
met geld
Hanteren van spoor
boekje e.i
Invullen van formu
lieren
Seksuele voorlich
ting
0 Zwemdiploma's A en
B
Handvaardigheid
voor jongens
9 Huishoudelijke taken
voor meisjes.
Gedragsregels der
maatschappij en het zich
houden daaraan
0 Sociale gedragsregels
en het werken in
groepsverband
„Boven deze minimale
kennis is uiteraard nog
van alles mogelijk", al
dus de heer Boender.
„Maax dit hangt af van
de individuele capacitei
ten van ieder kind.
0 Foto boven: Kinderen van de
eerste klas.
0 Foto onder: Kinderen van de
eindklas.
(Van onze correspondent)
SLUIS De eerder matige
publieke belangstelling voor
de najaarsuitvoering van de
Sluise Rederijkerskamer
„d'Oranjebloem" betekende zo
wel voor het bestuur als de
spelers een teleurstelling. Het
is voor de Rederijkerskamer
wel leuk om een groot aantal
leden (ruim 400) te hebben,
maar als de toneelgroep zich
een paar maanden flink in
spant om deze leden de gele
genheid te geven zich een
avond kostelijk te amuseren
en tweederde van het leden
aantal schittert dan door afwe
zigheid, dan is dit minder
prettig.
Want kostelijk amuseren
kon men zich bij de vlotte
opvoering van het blijspel
„Tot wederdienst bereid" van
Piet Mossinkoff. De invloed
van de nieuwe, zij het helaas
slechts tijdelijke, regisseur G.
van Oorschot was duidelijk
merkbaar en droeg zeker bij
tot het succes. De uitblinkers
moeten in de eerste plaats
worden gezocht in de dames-
rollen met de dames A. de
Bree-Scheenjes, R. Buize-De-
baere en niet te vergeten de
spil, waarom alles draaido
mej. A. Hubregtse.
Bij de heren viel vooral C.
Westerweele, op, die met zijn
vertolking van Oliver Smith,
een oude zeerob, vooral de la
chers op zijn hand had. De
grime en de aankleding van
het toneel was goed verzorgd.
En nogmaals de kwaliteit van
het spel en ook het toneelstuk
zelf, hadden beslist recht op
een grotere belangstelling. Er
werd tevens bewezen, dat de
uitvoeringen van de Rederij
kerskamer in Sluis niet zo
maar een Sluise traditie is,
die zijn tijd zou hebben over
leefd. De weggebleven leden
van „d'Oranjebloem" hadden
voor het bijwonen van deze
opvoering met een gerust hart
hun tv voor een avond in de
steek kunnen laten. Zij had
den zich dan zeker zo goed
geamuseerd en ermede toe bij
gedragen, dat deze traditie
niet in verval raakt. Na afloop
van de voorstellingen zorgde
een werkelijk onvermoeibaar
duo „Jut en Jul" voor een
goede stemming, die de bezoe
kers de gelegenheid gaf nog
enkele uurtjes gezellig met de
„beentjes" van de vloer te
gaan.
0 Carmen Dionyse, de echtgenote van Fons de Vogelaere,
put inspiratie uit bepaalde oervormen, die zij herschept in
een nieuwe wereld, boeiend van vorm en poëtische inhoud.
OOSTBURG „De hou
ding ten opzichte van onze
school is de laatste vijf jaar
sterk verbeterd. Men gaat
hoe langer hoe meer besef
fen dat het moeilijk lerende
kind recht heeft op apart
onderwijs, dat is aangepast
aan zijn niveau"
De heer R. S. Boender,
hoofd van de school voor
moeilijk lerende kinderen in
Oostburg is blij met de po
sitieve instelling die ingeno
men wordt ten aanzien van
zijn school, zowel door ou
ders, als door scholen en ge
meenten-
De heer Boender werd op 1
januari 1968 aan de school als
hoofd benoemd. De school tel
de toen 35 leerlingen. Hij on
derhoudt zeer nauwe contacten
met alle basisscholen in West-
Zeeuwsch-Vlaanderen, het re-
kruteringsveld voor de Oost-
burgse school. Daarnaast
houdt de school intensief con
tact met de ouders van moei
lijk lerende kinderen. Momen
teel telt de school 54 leerlin
gen in de leeftijd van 7 tot en
met 16 jaar. Vooral het contact
met de ouders en de voorlich
ting over de werkwijze van de
school aan hen is zeer belang
rijk. „Het grote probleem is
het toestaan aan het kind onze
school te volgen. Veel ouders
zagen dit vroeger als een soort
degradatie, wat het zeer zeker
niet is. Meestal blijkt dat een
leerling op de lagere school niet
meekan, dat het heit moorden
de tempo in de klas niet kan
volgen. Mijn standpunt is dan:
het kind kan wel vooruit,
maar dan op een aangepaste
school en aangepast aan zijn
capaciteiten".
De heer Boender houdt de
ouders wel altijd voor dat het
plaatsen van hun kind op zijn
school een soort „eenrichtings
verkeer" is. „Het is niet mo
gelijk de opgelopen achter
stand van het kind weg te
werken en het dan weer te
plaatsen op de basisschool".
Onze school is in feite een
eindpunt, waar wij de kinde
ren zoveel mogelijk kennis
bijbrengen die het later nodig
heeft om zich in de maat
schappij staande te houden",
aldus de heer Boender.
De leerlingen zijn ingedeeld
in vier groepen, de aanvangs-
groep, de jongensgroep van
10-13 jaar, de huishoudgroep
voor meisjes tot 16 jaar en de
arbéidsgroep voor jongens tot
16 jaar
Aan de plaatsing op zijn
school gaat, aldus de heer
Boender, een uitgebreide test
vooraf, waaraan wordt meege
werkt door de schoolarts, de
heer Boender en het hoofd der
school van de desbetreffende
leerling. Uiteraard geschiedt
een en ar.der in nauw overleg
met de ouders.
De minimumleeftijd voor de
school is 7 jaar. „Omdat plaat
sing in Oostburg een definitie
ve zaak is moet het kind de
kans krijgen zich eerst te ma
nifesteren op de lagere
school.
De beslissing om een kind
daarna bij ons te plaatsen
moet vaststaan na een zorg
vuldig onderzoek en mag ab
soluut geen overhaaste zaak
zijn".
Meestal, als het kind enige
tijd op de school voor moeilijk
lerende kinderen is, groeien
de ouders over de pijnlijke
Pim de Rudder, de ar-
chitekt en leider van de
Galerij Margiaretha de
Boevé te Assenede is er de
man niet naar om het tien-
of twaalfjarig bestaan van
zijn expositieruimte offi
cieel te gaan vieren. Maar
in de huiskamer en in in
tieme vriendenkring wil
hjj wel weten dat het in
derdaad zo is en dat hij met
veel plezier de plakboeken
van alle tentoonstellingen
die hjj in de loop van die
jaren georganiseerd heeft
met enige verbazing en
vaak ook wel met voldoe
ning nog eens heeft door-
giekeken.
Naar buiten toe blijkt van
dat twaalfjarig bestaan maar
weinig, tenzij men de aankon
diging van de nieuwste ex
positie van Fons de Vogelaer
en zijn vrouw Carmen Dio
nyse aandachtig leest. Daar
staat namelijk: „Na tien jaar
terug in galerie Margaretha
de Boevé".
Hoe het ook zij een feest-
expositie is het in ieder ge
val geworden: Fons de Voge
laer, professor aan de Acade
mie van Beeldende Kunsten
te Gent, presenteert een aan
tal pentekeningen, waarvan
de motieven hoofdzakelijk
bestaan uit tuinen en tuinen
met huizen, imaginaire tui
nen en huizen wel te ver
staan, droomtuinen, zo men
wil, waarvan de verschillen
de partijen met veel wit
over het vlak verdeeld
zijn.
De zwart wit-verdeling is
zo geraffineerd dat de be
schouwer van het werk wel
als vanzelf met het oog door
deze tuinen en landschappen
gaat dwalen en daar begint
de wereld van de wonderen-
De Vogelaere beschrijft ze
niet maar roept ze abstra
herend op.
Niet minder poëtisch is de
wereld van de bekende kera
miste Carmen Dionyse, De
Vogelaers echtgenote, even
als haar man verbonden aan
dezelfde Gentse Academie.
Haar werk verwierf met
recht internationale bekend
heid. Overwegend abstract
van aard, is het geïnspireerd
cp bepaalde oervormen uit
de ivatuur, kristallen, ge
steenten, maar ook op fossie
len en andere „gevonden
voorwerpen" als mummies
0 Fons de Vogelaere maakt „droomtuinen" met een geraffineerde zwart-wit-verdeling.
