Herders oefenen als rekruten
stad
streek
TEKST: Gé
VAN BERKEL
FOTO'S: COR
DE BOER
SAS VAN GENT „Gewoon lopenjaLangzaam lopen..... jaLoop
pas..... ja! Halt! Zitten! Aan de voet, mooi zo!" De commando's van de
instructeur schallen over het terrein. Het drillen van een peloton rekru
ten? Mis, het africhten van Duitse herdershonden. Er is echter niet zo
veel verschil tussen een straffe exercitie in de kazerne en het hou
den van gehoorzaamheidsoefeningen met honden. In beide gevallen
gaat het er immers om dat de beve len stipt en feilloos worden opge
volgd.
We maken een training mee
van de kringgroep De Wes-
terscbelde van de VDH, de
Vereniging van eigenaars
van Duitse Herdershonden.
De Westerschelde is een van
de tweeëntwintig kring
groepen die er in Nederland
zijn en tevens de enige in
Zeeuwsch-VIaundercn. In
1969 in Boschkapelle begon
nen met acht herders telt de
vereniging op het ogenblik
vierentwintig honden die
voor africhtwedstrjjden in
training zijn.
„Het is een hobby en zuive
re sport tegelijk", zegt voor
zitter T. Kalishoek, die er heel
wat jaren in deze tak van de
hondensport op heeft zitten.
„Ons doel is een handbare
hond te maken. Of dat lukt
hangt in hoofdzaak af van de
instelling van de baas of ba
zin. Je hebt honden die binnen
enkele maanden al heel wat
kunnen en er zijjn er die het
nooit leren. Nogmaals, dat ligt
maar al te vaak meer aan de
baas dan aan de bond zelf".
De heer Kalishoek traint de
groentjes onder de herders,
terwijl instructeur Wim ten
Hoor de gevorderden onder
Zijn hoede heeft.
De oefeningen vergen veel
Van het geduld en uithou
dingsvermogen van de hon-
denbegeleiders(sters). Een
training van drie uur per mid
dag of avond,' onderbroken
door een korte rustpauze, is
normaal. De mestee honden,
die op een terrein in het sport
park De Valcke afgericht wor
den, reageren prompt en alert
op de bevelen van instructeur
en begeleider.
Een van de herders, luiste
rend naar de naam Axel, heeft
er vandaag kennelijk weinig
zin in. In plaats van op bevel
te blijven zitten of liggen
loopt hij telkens zijn bazin
achterna wat hem op knorrig
Axel, wat ben je toch verve
lend komt te staan.
Instructeur Wim ten Hoor
weet yan wanten. Met zijn
groep gaat hij door dik en
dun. Plassen en modder mo
gen geen belemmering zijn
voor een goede africhting. En
dus marcheert zijn afdeling
dwars door de modderbrij als
of het een show op een ten
toonstelling gold.
Ten Hoor: „Het africhten
bestaat uit drie onderdelen:
speuren, gehoorzamen en pak-
werk. Je kunt het aan de
hond]en duidelijk zien dat ze
er zelf ook plezier in hebben.
Ik hoef er eigenlijk nauwe
lijks bij te zeggen dat je een
hond nooit mag slaan als - ie
iets niet goed doet. Bestraf
fend toespreken vindt hij al
erg genoeg."
Een van de spectaculairste
oefeningen is het springen
over een schutting. Sommige
herders hebben het in deze
kunst al zo ver gebracht dat
ze met gemak een twee meter
hoge hindernis nemen. En dan
is er natuurlijk ook het pak-
werk waarbij een onguur in
dividu kan kennis maken met
de grommende en tandenblik-
kerende duivels die herders
ook kunnen zijn. Gelukkig
maar dat de boef voor deze
gelegenheid niet zijn zondagse
pak heeft aangetrokken...
