Ria van Eyk en Jan Sluyters
Kaas uit t vuistje
endegelekaart
Deliverancevier mannen in een orgie van geweld
Het sprookje Sagan is uit; de sprookjes van Hesse blijven
Proces-verbaal
tegen „Rijnmond"
|V
Voor f 600.000,-
aan juwelen
gestolen
kunst
cultuur
KOMT ER EEN KUNSTBELEID VOOR BELEIDERS OF BELIJDERS? II
laat
iüliüiii
xpositie
m afli
oek
ILLEGALE STORTPLAATS
Koffiehuisbaas
beschoten
Vliegtuigwrak
It. Joseph Kennedy
gevonden
de panty die
benen mooier maakt
Boersma over
ander soort
stakingsrecht
mtm
Vrijdag 17 november 1972
19
fe' fe
JAZZ-DAG in de
schouwburg van Middelburg
cp zaterdag 25 november van
14 u. tot 02 uur. Aanwezig duo
Han Bennink er\ Misha Men
gelberg, Boy Edgar's Big
Band, Amsterdams Contrabas
trio, Trio Brötzmann, The
Friends of Jazz, Frank Wright
Quartet, Instant Composers
Pool, Foto-environment Pieter
Boersma, Films van Wim van
der Linde, goochelaar Ali Ben
Lux. diaprojecties, eetshop en
kindercrèche. en u?
TRUDE Guezmonprez
uit San Francisco iaat „Tex-
tielgrafiek en anderev weef
sels" zien in de schouwburg
van Tilburg. Groningen en
Tilburg zijn de twee enige
steden waar deze expositie te
zien is. Tot 30 november.
INT HEYDERADEY te
Roosendaal heeft een nieuw
tehuis: Markt '72. De eerste
tentoonstelling is te zien vanaf
vandaag tot 10 december.
Werk van Margreet Huisman
utt Dordrecht en Michaël
Tjepkes uit Breda.
DE PEST aan DAT (Do
cumentair Aktueel Theater),
ofwel de chaos van DAT, door
hetzelve ten tonele gevoerd
om te bewijzen dat de subsi
diegevers gelijk hebben, met
medewerking van vele talen
ten en het gezelschap Uyt le
vender Jonst, met teksten uit
de 12e tot en met de 20e
eeuw. Vanaf 21 november tot
in met 2 december in het
Amsterdamse Shaffy theater,
behalve zondag en maandag
dagelijks.
MEEST verkochte boe-
Ken in september-oktober: 1.
Ij. de Jong: tiet koninkrijk
der Nederlanden in de Twee
de Wereldoorlog, deel 4. 2. Jan
de HairtOig: De kinderen van
net licht. 3. Mario Puzo: De
Peetvader. 4. E. de Jong-H.
Sleutelaar: Sprookjes van de
Lage Landen 5. H. Hofland:
Tegels lichten. 6. H. Freezer:
Het onderste uit de man: 7. H.
Fortman: Heel de mens. 8. H.
Bröl: Groepsfoto met dame. 9.
J Terlouw: Koning van Kato
ren. 10. P, Biegel: De kleine
kapitein.
LEXICON van de mo
derne Nederlandse letterkunde
wondt volgend jaar verwacht,
dr. Ma-rtien de Jong en drs.
Paul de Wispelaere werken er
reeds enkele j aren aan. Er zul
len o.a. literair-kritische over
zichten in staian van alle min
of meer belangrijke Neder
landstalige auteurs, die debu
teerden tussen 1916 en 1970.
LEN1E' bos-van der Wal,
wandkleden en keramiek en
Jan van Tol, plastieken eir
wandobjecten in hout expose-
ren in galei-ie De Huifkar te
Oisterwijk.
LEO Braat exposeert tot
en met 1? december in kurist-
- zaal De hoge Hees tussen
Steensel en Eersel, Werkt
vooral in hout, keramiek en
brons.
DE KERSENTUIN van
Tsjecihov de komende week,
vanaf morgenavond, iedere
oag te zien in de schouwburg
van Antwerpen, de KNS.
OPERA in Antwerpen:
vanavond: Het liefdeselixer,
zaterdagavond: Simon Bocca-
1 negra, zondag om 14 uur: Het
i liefdeselixer en om 20 uur De
vledermuis.
Wanneer we spreken over
de verhouding kunst èn sa
menleving steekt daarin, tot
nu toe, een zekere kunstmatig
heid. Met andere woorden, we
doen wel alsof we bezig zijn
de spanning tussen kunstenaar
en samenleving te overbrug
gen, door er veel schoonschij
nende slogans tegenaan te
gooien, maar in de praktijk
Dat is dan een wat vrije
vertaling van de aanzet van
hoofdstuk 2 over de functies
van de kunst, zoals die gesteld
worden in de discussienota over
kunstbeleid. We weten niet
precies welke functies kunst
in de samenleving vervult of
zou kunnen vervullen, laat
staan dat we precies weten
wat je onder kunst moet ver
staan, is de hoopgevende vaag
heid, die ons dan wordt aange-
'boden.
Conclusie: dan kan kunst in
al haar verschijningsvormen
ook geen aanspraak maken op
zorg van de overheid. Waar
om? ,,De aard van haar maat
schappelijk functioneren zal
de omvang en de hoedanigheid
van overheidszorg moeten
rechtvaardigen", is het ant
woord Dan zou ik die uit
drukking „maatschappelijk
functioneren" wel eens wat
nader omschreven willen zien
in de (komende?) discussies,
om „in al haar verschijnings
vormen" te rechtvaardigen.
Opgemerkt wordt dan, dat
„dit een andere benadering is
van de ratio van kunstbeleid
dan vanuit de redenering dat
kunst goed is en daarom moet
worden bevorderd. Als kunst
al goed is, dan toch zeker niet
alle kunst en evenmin voor
iedereen". Ik zie niet in waar
om iets dat goed genoemd
moet worden niet bevorderd
zou moeten worden. En wie
zal uitmaken wat wel en wat
niet goed is? Wat wordt ver
staan onder „zeker niet alle
kunst"? En wat onder .even
min voor iedereen"? Het lijlct
misschien op een nogal kren
terige tekstexegese, maar hier
wordtin een ministeriële nota
nogal wat beweerd.
Andere vaststelling: „Het
accent in de gekozen benade
ring komt te liggen op het
belang van de betrokkenheid
van de bevolking, niet alleen
in de zin van rechtstreekse
deelname, maar ook in de al
gemene invloed in de samen
leving". Vragen: Wie bepaalt
wat van belang is voor de
bevo'king? En wie maakt uit of
de algemene invloed in de sa
menleving wel of niet bevor
derd dient te worden?
Voor wie is dit rapport
overigens geschreven? Kan er
misschien eens een populaire
versie van verschijnen. Of is
kunstbeleid alleen een zaak
van beleiders en niet van be
lijders, die er meer rondlopen
dan beleiders.
I
9 Variaties op hetzelfde thema', zoals Ria van Eyk ze toepast bij het weven.
RIA VAN EYK. „De Polen
in de weefkunst is een begrip
geworden. Ze hebben bewe
zen, dat weefkunst een eigen
zelfstandige waarde heeft en
niet ondergeschikt behoeft te
zijn. Maar er is meer dan „de
Polen". Afgezien van Ameri
ka, waar geweldige ontwikke
lingen plaats vinden, kun je
langzamerhand toch ook wel
spreken van „de Nederlan
ders"' „Die Nederlanders wor
den momenteel in Polen ten
toongesteld. En één ervan is
Ria van Eyk uit Goirle. Maar
tegelijk is een belangrijk in
druk van haar werk te krijgen
bij de Brabantse Kunst Stich
ting, Spoorlaan, Tilburg, waar
deze maand werkstukken van
haar te zien zijn.
„Kijk", zegt ze, „mijn bena
dering van de weefkunst legt
aceenten op andere facetten.
Het sterk systematische is uit-
gssprökèn voor weven. Die
systematiek benadruk ik en
kijk of die ook visueel een
zelfstandige' waarde heeft,"
Aan de wand hangen studie
reeksen, waarop telkens met
de diagonalen en vertikalen in
de weefkunst gespeeld wordt.
..Die droge bindingsleer bij
het weven heeft visuele waar
de", aldus Ria van Eyk. En als
je het ziet kun je dat alleen
maar beamen. Door reeksen,
formaten, ruimte en tijd laat
ze haar werkstukken bepalen-
Geeft er lieve namen aan als
White Delta, Black space, Sil
ver space, Gizeh e.d. Het ka
rakter is evenwel strak geo
metrisch, bijna architectonisch
en clean.
Heeft het iets met construc
tivisme te maken?" „Ik zoek",
zegt ze, „zonder aansluiting te
zoeken bij een of andere rich
ting, waarbij ik de kramp pro
beer te vermijden, die wil dat
in deze tijd alles ruimtelijk
moet zijn. Deze expositie moet
je zien als visie op een onder-
zoek-periode." Toch is het
geen laboratorium, dat er
hangt. Haar geweven losse ba
nen, enkelvoudig of verenigd
tot een groot wandtapijt zijn
van een indringende allure.
Voor het benadrukken van de
systematiek heeft ze zich hier
beperkt tot zwarten en witten,
terwijl ze ook kunstvezels en
pvc verwerkt. Dat ey ook war
mere kleuren aan té pas kun
nen komen, bewijst haar grote
paarse wandtapijt in het Bra
bantse provinciehuis-
JAN SLUYTERS is onge
twijfeld een schilder, die te
midden van alle mogelijke
stromingen, voor- en afkeuren
in de tijd, overeind blijft als
een geweldige artiest. Zelf
was hij in zijn leven onderhe
vig aan allerlei tijdgebonden
stromingen, maar verwerkte
deze zo zelfstandig in vorm en
(vooral) kleur dat hij ook nu
nog steeds blijft boeien. Dat is
duidelijk te zien op de omvang
rijke tentoonstelling van zijn
werk in zijn geboortestad Den
Bosch: tot en met 17 december
in het Noord-Brabantse Mu
seum.
Hoewel de ppgezette retro-,
spectieven de krachten van het
museum te boven gingen, is er
toch een zeer acceptabel over
zicht van zijn werk ontstaan,
hoewel er natuurlijk altijd wel
wat gemist zal worden (bv.
zijn grafiek) begeleid door
een nogal magere (hoewel
aardig uitgegeven) catalogus
(f 5,-) is de confrontatie met
deze kleurenpracht alleszins
de.moeite waard. Bij de 18
bruikleengevers zijn nogal wat
particulieren, zodat hier wer
ken te zien zijn, die niet zo
vaak te voorschijn komen in
het publiek.
De tentoonstelling opent met
zijn Parijse periode, waarbij
doeken als Café de Nuit en
Bal, Tabarin getuigen van zijn
bewondering voor Toulouse-
Lautrec. Zijn Staphorster peri
ode, met zijn verbazing voor
de toen levende boerenmens
wordt door een aantal doeken
(waarvoor één voorstudie),
geïllustreerd. De invloed van
de Franse neo-impressionisten
en een man als Van Gogh
vind je er terug (o.a- Land
schap Laren), het pointillisme
van een Seurat (Bosje en
Kiepkarretje), Cézanne en het
kubisme (Dame in rijkostuum
en Interieur), de religie in
zijn Bewening en Piëta uit
1925 etc.
Maar geleidelijk aan ver
zelfstandigt Sluyters zich,
vooral bevangen door het be
grip schoonheid, groeiend van
uit een wat gemaniëreerde
Droom tot verfijnde vereen
voudiging. Vooral in zijn tal
rijke portretten (waaronder
die van mevr. Van der
Vuurst) en zijn naakten,
waarin het huidkleurenspel
zich verenigt met een bewon
dering voor het wezen vrouw
(blank, mulat of negerin).
Zijn bijna klassieke Eva's of
een La joy de peindre, waarin
eigenlijk zijn hele testament
ligt uitgedrukt naast de Gre-
co-achtige Don Quichotte, het
slovende zelfportret en de tal
rijke doorprikkende portretten
van „voorname burgers". Dit
feest van kleur en leven,
waarvan ik hier slechts een
deel kan noemen, kan u een
aangenaam tentoonstellingsbe-
zoek verzekeren.
HE.
0 Jan Sluyters: Portret mej. H. van Santen.
Harde en onstuimige taferelen in Deliverance.
De zenuwen van bioscoopbe
zoekers worden binnenkort op
nieuw zwaar op de proef ge
steld. Aan de inmiddels niet
onaanzienlijke serie harde films
wordt volgende week „Deliver
ance" toegevoegd.
Deze film is in de Verenigde
Staiten een kas-succes van de
eerste orde en het is niet on
waarschijnlijk dat „Deliveran
ce" ook in Nederland een uit
schieter wordt.
Het is een uitermate knap ge
maakte, bijzonder fraai gefoto
grafeerde film die twee actue
le thema's uitstekend verenigt.
Enerzijds de vooral onder de
(Amenkaianse) jeugd levende
terug - naar de natuur -
stroming, anderzijds het brute
geweld.
Zijdelings komt ook nog een
ander ook al actueel thema
aan de orde, namelijk de na
tuur die op grote schaal aan
de industrie wordt opgeofferd.
In „Deliverance" gaat het om
vier mannen die hun vrije
weekend niet zoals gebruike
lijk op hun privé golfbaan
doorbrengen, maar een kano
tocht maken. Dat lijkt hun een
welkome afwisseling en boven
dien kunnen ze voor het eerst
en voor het laatst het prachti
ge boslandschap zien dat let
terlijk in een bijna voltooid,
gigantisch stuwmeer onder zal
gaan.
Vanaf het eerste beeld ademt
de film een uiterst beklem
mende sfeer, want het is elke
kijker bij voorbaat duidelijk
dat het kano-tochtje niet onge
stoord zal verlopen. Hij kan
echter niet bevroeden welke
orgie van geweld hem te
wachten staat. De mannen
worden namelijk door bergbe
woners op de meest onmense
lijke manier overmeesterd,
scènes die zo realistisch zijn
dat de indrukwekkende scènes
vol natuurgeweld die daarvoor
op het scherm verschenen tot
kinderspel worden geredu
ceerd.
John Boorman is de regisseur
die voor deze werkelijk adem
benemende film tekent. Hij is
een ex-televisie regisseur van
de BBC, debuteerde in de
filmwereld met „Catch us if
qou can", een filmpje rond de
popgroep Dave Clark Five en
was vanaf zijn ook ai boeiende
fittrn „Point Blank1' voorgoed
voor de filmwereld gewonnen,
hetgeen zo bewijst „Deliver
ance" gerust een aanwinst
kan worden genoemd.
T.S.
Zoals de ontwikkeling van
de orgelmuziek ondenkbaar is
zonder Bach, zo is de klave
cimbel- en pianolitteratuur on
voorstelbaar zonder het pio
nierswerk van Couperin. Cou-
perin-le-Grand, zoals bij ter
onderscheiding van z'n musi
cerende familieleden werd en
wordt genoemd. Couperins
verdiensten voor de klavecim-
belmuziek zijn drieledig: als
onderzoeker van de technische
mogelijkheden van de bespe
lers (met name het gebruik
van de pols) en van het in
strument, als leraar en
schrijver van methodieken en
als vernieuwend componist.
Van laatstgenoemde activi
teit kunnen we volop kennis
nemen via de door Philips uit
gebracht doos met twee platen
cembalostukken, gespeeld door
de van oorsprong Columbiaan-
se klaveciniat Rafael Puyana.
Men kan gerust zeggen dat op
deze platen de belangrijkste
stukken van de Franse Bach
verenigd zijn, zodat men met
deze aankoop een prachtige
dwarsdoorsnede van het kla
viergedeelte van Couperins
oeuvre verkrijgt. Men treft er
enige van de mooiste Ordres
(suites) op aan, waaronder
meesterwerken als Les Fastes
de la grand et ancienne Méné-
strandise en Les Folies fran-
<;aises of Les Dominos.
Wat klavecimbelmuziek van
Couperin zo bijzonder maakt
is haar ingekeerdheid, haar ly
riek, haar beschouwelijkheid,
haar ironie, haar tederheid.
Hier en daar breken weemoed
en hevigheid door, zoals in de
Passacaille, een toppunt in de
klavecimbelmuziek. Couperin
bereikt eenheid van stijl voor
al door zijn dikwijls chromati
sche harmonieën, destijds nog
een zeldzaamheid. Hij was
zijn tijd trouwens al zo ver
vooruit dat hier en daar de
romantiek en met name Cho
pin al doorklinkt, zoals de
Pools-Franse klaveciniste
Wanda Landowska heeft aan
getoond. Het pleit voor de
persoonlijkheid van Rafael
Puyana, de solist op de Philips-
uitgave, dat hij zich heeft
losgemaakt van de neiging tot
een teveel aan romantische in
slag bij Landowska, die zes
jaar lang zijn lerares was- Zo
brengt Puyana op z'n instru
ment van Nederlandse her
komst die typisch Franse hel
derheid tot uitdrukking, waar
door men beken en bossen
hoort zingen, het licht tot ge
luid wordt en het geluid tot
geluk.
JOOP BARTMAN
Frangois Couperin-Ie-
Grand: Klavecimbelstukken
(Philips LY 802.899-900, twee
platen f 39,-).
Ook al in een reclame-aan
bieding van Phonogram wer
den op 2 Ip's voor f 39,
Handels zes Concerti grossi
opus 3 (genaamd hobo-concer
ten) bijeengebracht, aangevuld
met het Alexander's Feast con
certo, twee zelfstandige ouver
tures en het horlepijpconcert
d-dur gecomponeerd als
(Vauxhall) parkconcert. In de
zes concerti die kunstmatig
bijeengebracht zijn, vinden we
een staalkaart van Handels
muzikale vermogen dat melo
disch dikwijls terug te vinden
is in andere werken van de
ze componist. Het Engelse Ka
mer Orkest o- 1. v. Raymond
Lippard zorgt voor zeer gea
cheveerde uitvoeringen,
waarbij de lichtvoetigheid op
valt in tegenstelling tot de
vaak gezwollen Handel-repro-
duktie-stijl. Effectief, zodat de
volle luister van Handel zich
ontplooit. Want anders is het
gesteld met de „toegift"-kant,
waarop overigens niet minder
feestelijke composities, die bo
vendien muzikaal-historisch
soms van bijzondere waarde
zijn. Wat opvalt is b.v. het
merkbare en daardoor storen
de volume-verschil in weerga
ve van de onderscheiden wer
ken. Ik geloof niet dat dit een
euvel is van mijn plaat. Dat
wil ik dan nog wel aannemen
van de vele tikken, die in
deze plaatzijde mede te be
luisteren vielen. Slechte kwa
liteit. Dat was dan een droevig
slot van een veelbelovend be
gin. Het heeft dus wel zin
reclame-aanbiedingen hele
maal af te luisteren bij de
aankoop.
H. E-
Handel: Concerti grossi op.
3 (Philips 6500 291-6500
292).
HET nieuwste boek van
FRANgOISE SAGAN heb ik
met het grootste genoegen ge
lezen. Dat was voorheen wel
eens anders na haar eerste
(Bonjour trist-^se), die 19 jaar
geleden zo'n furore maakte. In
Des blues a Tame, dat in de
Nederlandse vertaling BLAU
WE PLEKKEN OP DE ZIEL
(uitg. Elsevier - f 8,90) ver
scheen, neemt zij wat afstand
van de voorliggende periode
en schrijft niet meer vanuit de
verwachtingen, die zij op zich
geladen had dr-or te beant
woorden aan he. etiket van
feestvierende „schandaal-
schrijfster". Toch is het geen
omzien in wrok. Zij blijft
zichzelf trouw als droomster
vain het leven. Maar zowel
h-ar mooie stijl van schrijven
als haar geholderboider door
het leven zijn uitgerijpt.
Het verhaal zit simpel maar
interessant in elkaar. Sebasti-
aan en Eleonora, Zweedse
broer en zus, brengen een
tijdje door in he'. namaak-Pa-
rijs 1972. Een typische broer
zus verhouding in een zinkend
mondain wereldje waar de een
parasiteert op de ander. De
bisexuele Sebastiaan houdt
zich in leven door binnen te
dringen in het leven van een
■welgestelde oudere Nora en
Eleonora speelt een van haar
typische relatie-spelletjes met
een filmster, diè een comforta
bele homo-seksuele verhou
ding heeft m< t de man van
Nora. Deze laatste wordt daar
door tot zelfmoord gedreven.
Dus als décor weer „het typi
sche Sagan-wereddje". Maar
dit is niet alles. Sagan, die
zich vereenzelvigd rnet Eleo
nora, becommentarieert voort
durend in dit boek niet alleen
deze geschiedenis, maar ook
de maatschappij waarin zij
leeft. Niet dat dit zulke op
zienbarende maatschappij-kri
tische beschouwingen zijn,
maar Sagan kruipt op d eze
manier als auteur-mens wel
een beetje duidelijker onder
dit typische wereldje uit. Ze
is verplicht „zichzelf ernstig
te nemen", wat niet wil zeg
gen dat het „leven als een
leest" voor haar voorbij is.
ze schrijft ergens: „Ik zou
willen dat mijn leven één lang
en klassiek Frans opstel was
geweest: voortdurend aanha
lingen uit Proust, uit Chateau
briand tijdens de vakantie,
van Rimbaud op mijn acht
tiende, van Sartre op mijn vijf.
entwintigste, van Scott Fitz
gerald op mijn dertigste. Ik
sla er een boel over natuur
lijk, te veel en met opzet.
Mijn leven is van nu af aan
een snel en slordig afgeraffeld
proefwerk, dat van de slechte
leerling, die niets van die cita
ten heeft weten te maken dan
alleen van tijd tot tijd haar
eigen geluk, haar eigen trots
en haar vreugde". Frangoise
Sagan is nu 37 jaar en niet
helemaal meer representant
van een „lost generation" Dit
boek houdt daarom je aan
dacht gespannen op wat Sagan
in de toekomst nog gaat
doen.
HERMANN HESSE ts een
betoverende figuur, die de
laatste jaren opvallend „ont
dekt" werd in ons land. Een
Hesse-hoos op de boeken
markt. Hesse (1877-1955), die
in 1946 de Nobelprijs voor let
terkunde en in 1955 de Vredes
prijs van de boekhandel
kreeg, heeft talrijke werken
op zijn naam staan die je
maar niet zo in een achtermid
dag uitleest. Wat anders is het
gesteld met zijn Manchen, die
nu in de N eriandse verta
ling van Pé Hawinkels:
SPROOKJES (uitg. Bert Bak
ker - f 9,50), zijn verschenen.
Hoewel dit boek in het begin
van deze eeuw geschreven
werd. blijft het geweldig om
te lezen. Niet alleen de poëti
sche stijl, maar ook het af
stand scheppende van de we
reld waarin wij leven op een
mander, die je met de neus
boven op „de bestaande pro
blemen" drukt, zijn uiterst
boeiend. Het probleem van le
ven en dood, de zin van ons
bestaan, het „eeuwig menselij
ke". Het zijn moraliserende
sprookjes, maar niet op een
storend belerende wijze. Zeer
begrijpelijk simpel, zoals een
„Augustus", die vergat dat
liefde ontvangen, ook liefde
geven veronderstelt, maar ook
een moeilijker sprookje als
„Droomprogramma", waarin
het ene beeld over het andere
heentuimelt: „Merkwaardig
bericht, afkomstig van een an
dere ster", wajari: bloemen en
poëzie tegenover oorlog en
wreedheid staan, waarin angst
en begrip van de dood eikaars
tegengestelden zijn in een be-
leefbaire en onleefbare wereld
Sprookjes, die velen moeten
lezen en vertelstof opleveren
aan kinderen, want zelf lezen
kunnen dezen het nog niet.
H. E.
(Van een onzer
verslaggevers)
ROTTERDAM De of
ficier van justitie in Rotter
dam heeft besloten proces
verbaal te laten opmaken
tegen de Chemische Indus
trie Rijnmond, het fenol-
producerend dochterbedrijf
van de Staatsmijnen in het
Europoortgebied.
Dit gebeurt naai aanleiding
van een vooronderzoek, dat de
officier van justitie heeft laten
instellen nadat het Centraal
Actiecomité Rijnmond een
maand geleden onthulde dat
het bedrijf iedere dag honderd
kilo fenol loost op open water
en bovendien dat het een ille
eindredactie:
henk egbers
OOSTENDE (ANP) - Viel
Franssprekende inbrekers
hebben in de nacht van
woensdag op donderdag voor
bijna 600.000 gulden aan ju
welen geroofd uit de juwe
lierszaak van F. Terneu in de
Kapellestraal in Oostende.
Het viertal reed voor in een
kleine auto, vernielde het rol
luik voor Tie etalage en roofde
de etalage leeg nadat het de
telefoonverbinding had ver
broken. De eigenaar van de
zaak die wakker werd door de
inwerkingtreding van het
alarmsysteem, zond de inbre
kers nog een pistoolschot na,
maar trof geen doel.
DEN HAAG (ANP) De
Hagenaar C.G. Roeters is in
zijn koffiehuis aan de Van
Miereveltstraat door twee on
bekende mannen beschoten.
Toen de heer Roeters met drie
andere mannen zat te kaarten,
werd de deur opengeworpen
en losten twee mannen vanuit
de deuropening vier schoten
op de heer Roeters. Deze werd
niet getroffen.
Van de kogels kwam er een
terecht in de stoel waar de
heer Roeters op zat, en twee
in de lambrizering naast
hem.
LONDEN (AFP) In een
bos in het Engelse graafschap
Suffolk is het wrak gevonden
van de „Liberator' 'waarin lui
tenant Joseph Kennedy, de
oudste broer van wijlen de
Amerikaanse president John
Kennedy, in de oorlog is ver
ongelukt. Het toestel waarvan
Kennedy de eerste niloot was,
ontplofte op 6 augustus 1944
boven het dorp Saxmund-
ham.
Nasporingen naar het wrak
leverden destijds geen resul
taat op. Tenslotte ging men
denken dat het toestel bij de
nabijgelegen havenplaats Gre
at Yarmouth in zee was ge
stort.
Een half jaar geleden werd
hét onderzoek heropend. Die
actie werd thans met succes
bekroond toen in een bos een
deel v.an de motor, de romp en
een stuk van een vleugel van
de bewuste „Liberator" wei
den ontdekt.
gale stortplaats voor chemisch
afval had ingericht buiten het
bedrijfshek.
Het proces-verbaal heeft al
leen betrekking op dit laatste.
„De fenollozingen", aldus mr.
P. A. H. Bos, de officier van
justitie, „blijken regelmatig
door het Rijksinstituut vooi de
Zuivering van Afvalwater te
zijn gecontroleerd en daarbij
is nooit van een overtreding
van de normen van de lozings
vergunning geconstateerd".
Vuilstortplaats is volgens de
officier van justitie ofwel een
overtreding van de hinderwet
vergunning (die pas in maart
van dit jaar aan het al 7 jaar
producerend bedrijf is uitge
reikt) ofwel wanneer de
vuilstortplaats juridisch niet
tot „de inrichting" behoort
in strijd met de -hinderwet
zelf. Dit laatste omdat er geen
vergunning voor is afgegeven
noch is aangevraagd.
De gemeente Rotterdam heeft
vorige week al actie onderno
men tegen Chemische Indus
trie Rijnmond door de huur op
te zeggen van het stuk grond,
waarop de vuilstort '(die fenol
en diverse zuren bevatte)
plaatsvond. Dit gebeurde op
grond van „wangebruik".
(ADVERTENTIE)
(in de lila verpakking)
ARNHEM (ANP) De
ontwikkelingen in de maat
schappij heeft het al enige ja
ren bij de Tweede Kamer
aanhangige wetsontwerp over
regeling van het stakingsrecht
op losse schroeven gezet. Dit
heeft minister drs. J- Boersma
van sociale zaken in Arnhem
verklaard op een studiedag
over stakingsrecht. Die studie
dag was georganiseerd door
het Algemene Verbond Onder
nemers Bouwnijverheid.
Het huidige kabinet is van
oordeel, dait er toch een wette
lijke regeling van deze mate
rie moet komen. De inhoud
van die regeling zal bij verde
re bestudering door de nieuwe
wetgever na 29 november en
door alle groeperingen, die
daarmee te maken hebben,
waarschijnlijk anders zijn dan
die van het nu'nog aanhangige
wetsontwerp.
De minister besprak ook de
bedrijfsbezetting als strijdmid
del. Zo'n bezetting, zo zei hij,
hoeft niet per definitie zo vol
maakt vlekkeloos te verlopen
als in Breda is gebeurd. Dan
komen allerlei aspecten in het
geding, namelijk van openbare
orde, van sociale politiek, met
civielrechtelijke en strafrech
telijke aspecten.
Het kabinet staat op het
standpunt dat er toch wel
voorkeur voor wettelijke rege
ling is, omdat het van oordeel
is_ dat het verschijnsel staking
niet geheel kan worden over
gelaten aan bepalingen in col
lectieve contracten.
(ADVERTENTIE)
Laatst reageerde een bekend top-voetballer,
toen hem 'n gulle gele plak kaas uit
't vuistje werd aangeboden, met'ik? Ik dee
niks en trouwens hij begon!'
Een begrijpelijke vergissing vandaag-de-dag.
Maar die gele plak is natuurlijk alleen
een waarschuwing dat er een goed, hartig
hapje op til is.
Kaas uit't vuistje:
topsport voor
-maakprofs.