Ria van Eyk en Jan Sluyters Kaas uit t vuistje endegelekaart Deliverancevier mannen in een orgie van geweld Het sprookje Sagan is uit; de sprookjes van Hesse blijven Proces-verbaal tegen „Rijnmond" |V Voor f 600.000,- aan juwelen gestolen kunst cultuur KOMT ER EEN KUNSTBELEID VOOR BELEIDERS OF BELIJDERS? II laat iüliüiii xpositie m afli oek ILLEGALE STORTPLAATS Koffiehuisbaas beschoten Vliegtuigwrak It. Joseph Kennedy gevonden de panty die benen mooier maakt Boersma over ander soort stakingsrecht mtm Vrijdag 17 november 1972 19 fe' fe JAZZ-DAG in de schouwburg van Middelburg cp zaterdag 25 november van 14 u. tot 02 uur. Aanwezig duo Han Bennink er\ Misha Men gelberg, Boy Edgar's Big Band, Amsterdams Contrabas trio, Trio Brötzmann, The Friends of Jazz, Frank Wright Quartet, Instant Composers Pool, Foto-environment Pieter Boersma, Films van Wim van der Linde, goochelaar Ali Ben Lux. diaprojecties, eetshop en kindercrèche. en u? TRUDE Guezmonprez uit San Francisco iaat „Tex- tielgrafiek en anderev weef sels" zien in de schouwburg van Tilburg. Groningen en Tilburg zijn de twee enige steden waar deze expositie te zien is. Tot 30 november. INT HEYDERADEY te Roosendaal heeft een nieuw tehuis: Markt '72. De eerste tentoonstelling is te zien vanaf vandaag tot 10 december. Werk van Margreet Huisman utt Dordrecht en Michaël Tjepkes uit Breda. DE PEST aan DAT (Do cumentair Aktueel Theater), ofwel de chaos van DAT, door hetzelve ten tonele gevoerd om te bewijzen dat de subsi diegevers gelijk hebben, met medewerking van vele talen ten en het gezelschap Uyt le vender Jonst, met teksten uit de 12e tot en met de 20e eeuw. Vanaf 21 november tot in met 2 december in het Amsterdamse Shaffy theater, behalve zondag en maandag dagelijks. MEEST verkochte boe- Ken in september-oktober: 1. Ij. de Jong: tiet koninkrijk der Nederlanden in de Twee de Wereldoorlog, deel 4. 2. Jan de HairtOig: De kinderen van net licht. 3. Mario Puzo: De Peetvader. 4. E. de Jong-H. Sleutelaar: Sprookjes van de Lage Landen 5. H. Hofland: Tegels lichten. 6. H. Freezer: Het onderste uit de man: 7. H. Fortman: Heel de mens. 8. H. Bröl: Groepsfoto met dame. 9. J Terlouw: Koning van Kato ren. 10. P, Biegel: De kleine kapitein. LEXICON van de mo derne Nederlandse letterkunde wondt volgend jaar verwacht, dr. Ma-rtien de Jong en drs. Paul de Wispelaere werken er reeds enkele j aren aan. Er zul len o.a. literair-kritische over zichten in staian van alle min of meer belangrijke Neder landstalige auteurs, die debu teerden tussen 1916 en 1970. LEN1E' bos-van der Wal, wandkleden en keramiek en Jan van Tol, plastieken eir wandobjecten in hout expose- ren in galei-ie De Huifkar te Oisterwijk. LEO Braat exposeert tot en met 1? december in kurist- - zaal De hoge Hees tussen Steensel en Eersel, Werkt vooral in hout, keramiek en brons. DE KERSENTUIN van Tsjecihov de komende week, vanaf morgenavond, iedere oag te zien in de schouwburg van Antwerpen, de KNS. OPERA in Antwerpen: vanavond: Het liefdeselixer, zaterdagavond: Simon Bocca- 1 negra, zondag om 14 uur: Het i liefdeselixer en om 20 uur De vledermuis. Wanneer we spreken over de verhouding kunst èn sa menleving steekt daarin, tot nu toe, een zekere kunstmatig heid. Met andere woorden, we doen wel alsof we bezig zijn de spanning tussen kunstenaar en samenleving te overbrug gen, door er veel schoonschij nende slogans tegenaan te gooien, maar in de praktijk Dat is dan een wat vrije vertaling van de aanzet van hoofdstuk 2 over de functies van de kunst, zoals die gesteld worden in de discussienota over kunstbeleid. We weten niet precies welke functies kunst in de samenleving vervult of zou kunnen vervullen, laat staan dat we precies weten wat je onder kunst moet ver staan, is de hoopgevende vaag heid, die ons dan wordt aange- 'boden. Conclusie: dan kan kunst in al haar verschijningsvormen ook geen aanspraak maken op zorg van de overheid. Waar om? ,,De aard van haar maat schappelijk functioneren zal de omvang en de hoedanigheid van overheidszorg moeten rechtvaardigen", is het ant woord Dan zou ik die uit drukking „maatschappelijk functioneren" wel eens wat nader omschreven willen zien in de (komende?) discussies, om „in al haar verschijnings vormen" te rechtvaardigen. Opgemerkt wordt dan, dat „dit een andere benadering is van de ratio van kunstbeleid dan vanuit de redenering dat kunst goed is en daarom moet worden bevorderd. Als kunst al goed is, dan toch zeker niet alle kunst en evenmin voor iedereen". Ik zie niet in waar om iets dat goed genoemd moet worden niet bevorderd zou moeten worden. En wie zal uitmaken wat wel en wat niet goed is? Wat wordt ver staan onder „zeker niet alle kunst"? En wat onder .even min voor iedereen"? Het lijlct misschien op een nogal kren terige tekstexegese, maar hier wordtin een ministeriële nota nogal wat beweerd. Andere vaststelling: „Het accent in de gekozen benade ring komt te liggen op het belang van de betrokkenheid van de bevolking, niet alleen in de zin van rechtstreekse deelname, maar ook in de al gemene invloed in de samen leving". Vragen: Wie bepaalt wat van belang is voor de bevo'king? En wie maakt uit of de algemene invloed in de sa menleving wel of niet bevor derd dient te worden? Voor wie is dit rapport overigens geschreven? Kan er misschien eens een populaire versie van verschijnen. Of is kunstbeleid alleen een zaak van beleiders en niet van be lijders, die er meer rondlopen dan beleiders. I 9 Variaties op hetzelfde thema', zoals Ria van Eyk ze toepast bij het weven. RIA VAN EYK. „De Polen in de weefkunst is een begrip geworden. Ze hebben bewe zen, dat weefkunst een eigen zelfstandige waarde heeft en niet ondergeschikt behoeft te zijn. Maar er is meer dan „de Polen". Afgezien van Ameri ka, waar geweldige ontwikke lingen plaats vinden, kun je langzamerhand toch ook wel spreken van „de Nederlan ders"' „Die Nederlanders wor den momenteel in Polen ten toongesteld. En één ervan is Ria van Eyk uit Goirle. Maar tegelijk is een belangrijk in druk van haar werk te krijgen bij de Brabantse Kunst Stich ting, Spoorlaan, Tilburg, waar deze maand werkstukken van haar te zien zijn. „Kijk", zegt ze, „mijn bena dering van de weefkunst legt aceenten op andere facetten. Het sterk systematische is uit- gssprökèn voor weven. Die systematiek benadruk ik en kijk of die ook visueel een zelfstandige' waarde heeft," Aan de wand hangen studie reeksen, waarop telkens met de diagonalen en vertikalen in de weefkunst gespeeld wordt. ..Die droge bindingsleer bij het weven heeft visuele waar de", aldus Ria van Eyk. En als je het ziet kun je dat alleen maar beamen. Door reeksen, formaten, ruimte en tijd laat ze haar werkstukken bepalen- Geeft er lieve namen aan als White Delta, Black space, Sil ver space, Gizeh e.d. Het ka rakter is evenwel strak geo metrisch, bijna architectonisch en clean. Heeft het iets met construc tivisme te maken?" „Ik zoek", zegt ze, „zonder aansluiting te zoeken bij een of andere rich ting, waarbij ik de kramp pro beer te vermijden, die wil dat in deze tijd alles ruimtelijk moet zijn. Deze expositie moet je zien als visie op een onder- zoek-periode." Toch is het geen laboratorium, dat er hangt. Haar geweven losse ba nen, enkelvoudig of verenigd tot een groot wandtapijt zijn van een indringende allure. Voor het benadrukken van de systematiek heeft ze zich hier beperkt tot zwarten en witten, terwijl ze ook kunstvezels en pvc verwerkt. Dat ey ook war mere kleuren aan té pas kun nen komen, bewijst haar grote paarse wandtapijt in het Bra bantse provinciehuis- JAN SLUYTERS is onge twijfeld een schilder, die te midden van alle mogelijke stromingen, voor- en afkeuren in de tijd, overeind blijft als een geweldige artiest. Zelf was hij in zijn leven onderhe vig aan allerlei tijdgebonden stromingen, maar verwerkte deze zo zelfstandig in vorm en (vooral) kleur dat hij ook nu nog steeds blijft boeien. Dat is duidelijk te zien op de omvang rijke tentoonstelling van zijn werk in zijn geboortestad Den Bosch: tot en met 17 december in het Noord-Brabantse Mu seum. Hoewel de ppgezette retro-, spectieven de krachten van het museum te boven gingen, is er toch een zeer acceptabel over zicht van zijn werk ontstaan, hoewel er natuurlijk altijd wel wat gemist zal worden (bv. zijn grafiek) begeleid door een nogal magere (hoewel aardig uitgegeven) catalogus (f 5,-) is de confrontatie met deze kleurenpracht alleszins de.moeite waard. Bij de 18 bruikleengevers zijn nogal wat particulieren, zodat hier wer ken te zien zijn, die niet zo vaak te voorschijn komen in het publiek. De tentoonstelling opent met zijn Parijse periode, waarbij doeken als Café de Nuit en Bal, Tabarin getuigen van zijn bewondering voor Toulouse- Lautrec. Zijn Staphorster peri ode, met zijn verbazing voor de toen levende boerenmens wordt door een aantal doeken (waarvoor één voorstudie), geïllustreerd. De invloed van de Franse neo-impressionisten en een man als Van Gogh vind je er terug (o.a- Land schap Laren), het pointillisme van een Seurat (Bosje en Kiepkarretje), Cézanne en het kubisme (Dame in rijkostuum en Interieur), de religie in zijn Bewening en Piëta uit 1925 etc. Maar geleidelijk aan ver zelfstandigt Sluyters zich, vooral bevangen door het be grip schoonheid, groeiend van uit een wat gemaniëreerde Droom tot verfijnde vereen voudiging. Vooral in zijn tal rijke portretten (waaronder die van mevr. Van der Vuurst) en zijn naakten, waarin het huidkleurenspel zich verenigt met een bewon dering voor het wezen vrouw (blank, mulat of negerin). Zijn bijna klassieke Eva's of een La joy de peindre, waarin eigenlijk zijn hele testament ligt uitgedrukt naast de Gre- co-achtige Don Quichotte, het slovende zelfportret en de tal rijke doorprikkende portretten van „voorname burgers". Dit feest van kleur en leven, waarvan ik hier slechts een deel kan noemen, kan u een aangenaam tentoonstellingsbe- zoek verzekeren. HE. 0 Jan Sluyters: Portret mej. H. van Santen. Harde en onstuimige taferelen in Deliverance. De zenuwen van bioscoopbe zoekers worden binnenkort op nieuw zwaar op de proef ge steld. Aan de inmiddels niet onaanzienlijke serie harde films wordt volgende week „Deliver ance" toegevoegd. Deze film is in de Verenigde Staiten een kas-succes van de eerste orde en het is niet on waarschijnlijk dat „Deliveran ce" ook in Nederland een uit schieter wordt. Het is een uitermate knap ge maakte, bijzonder fraai gefoto grafeerde film die twee actue le thema's uitstekend verenigt. Enerzijds de vooral onder de (Amenkaianse) jeugd levende terug - naar de natuur - stroming, anderzijds het brute geweld. Zijdelings komt ook nog een ander ook al actueel thema aan de orde, namelijk de na tuur die op grote schaal aan de industrie wordt opgeofferd. In „Deliverance" gaat het om vier mannen die hun vrije weekend niet zoals gebruike lijk op hun privé golfbaan doorbrengen, maar een kano tocht maken. Dat lijkt hun een welkome afwisseling en boven dien kunnen ze voor het eerst en voor het laatst het prachti ge boslandschap zien dat let terlijk in een bijna voltooid, gigantisch stuwmeer onder zal gaan. Vanaf het eerste beeld ademt de film een uiterst beklem mende sfeer, want het is elke kijker bij voorbaat duidelijk dat het kano-tochtje niet onge stoord zal verlopen. Hij kan echter niet bevroeden welke orgie van geweld hem te wachten staat. De mannen worden namelijk door bergbe woners op de meest onmense lijke manier overmeesterd, scènes die zo realistisch zijn dat de indrukwekkende scènes vol natuurgeweld die daarvoor op het scherm verschenen tot kinderspel worden geredu ceerd. John Boorman is de regisseur die voor deze werkelijk adem benemende film tekent. Hij is een ex-televisie regisseur van de BBC, debuteerde in de filmwereld met „Catch us if qou can", een filmpje rond de popgroep Dave Clark Five en was vanaf zijn ook ai boeiende fittrn „Point Blank1' voorgoed voor de filmwereld gewonnen, hetgeen zo bewijst „Deliver ance" gerust een aanwinst kan worden genoemd. T.S. Zoals de ontwikkeling van de orgelmuziek ondenkbaar is zonder Bach, zo is de klave cimbel- en pianolitteratuur on voorstelbaar zonder het pio nierswerk van Couperin. Cou- perin-le-Grand, zoals bij ter onderscheiding van z'n musi cerende familieleden werd en wordt genoemd. Couperins verdiensten voor de klavecim- belmuziek zijn drieledig: als onderzoeker van de technische mogelijkheden van de bespe lers (met name het gebruik van de pols) en van het in strument, als leraar en schrijver van methodieken en als vernieuwend componist. Van laatstgenoemde activi teit kunnen we volop kennis nemen via de door Philips uit gebracht doos met twee platen cembalostukken, gespeeld door de van oorsprong Columbiaan- se klaveciniat Rafael Puyana. Men kan gerust zeggen dat op deze platen de belangrijkste stukken van de Franse Bach verenigd zijn, zodat men met deze aankoop een prachtige dwarsdoorsnede van het kla viergedeelte van Couperins oeuvre verkrijgt. Men treft er enige van de mooiste Ordres (suites) op aan, waaronder meesterwerken als Les Fastes de la grand et ancienne Méné- strandise en Les Folies fran- <;aises of Les Dominos. Wat klavecimbelmuziek van Couperin zo bijzonder maakt is haar ingekeerdheid, haar ly riek, haar beschouwelijkheid, haar ironie, haar tederheid. Hier en daar breken weemoed en hevigheid door, zoals in de Passacaille, een toppunt in de klavecimbelmuziek. Couperin bereikt eenheid van stijl voor al door zijn dikwijls chromati sche harmonieën, destijds nog een zeldzaamheid. Hij was zijn tijd trouwens al zo ver vooruit dat hier en daar de romantiek en met name Cho pin al doorklinkt, zoals de Pools-Franse klaveciniste Wanda Landowska heeft aan getoond. Het pleit voor de persoonlijkheid van Rafael Puyana, de solist op de Philips- uitgave, dat hij zich heeft losgemaakt van de neiging tot een teveel aan romantische in slag bij Landowska, die zes jaar lang zijn lerares was- Zo brengt Puyana op z'n instru ment van Nederlandse her komst die typisch Franse hel derheid tot uitdrukking, waar door men beken en bossen hoort zingen, het licht tot ge luid wordt en het geluid tot geluk. JOOP BARTMAN Frangois Couperin-Ie- Grand: Klavecimbelstukken (Philips LY 802.899-900, twee platen f 39,-). Ook al in een reclame-aan bieding van Phonogram wer den op 2 Ip's voor f 39, Handels zes Concerti grossi opus 3 (genaamd hobo-concer ten) bijeengebracht, aangevuld met het Alexander's Feast con certo, twee zelfstandige ouver tures en het horlepijpconcert d-dur gecomponeerd als (Vauxhall) parkconcert. In de zes concerti die kunstmatig bijeengebracht zijn, vinden we een staalkaart van Handels muzikale vermogen dat melo disch dikwijls terug te vinden is in andere werken van de ze componist. Het Engelse Ka mer Orkest o- 1. v. Raymond Lippard zorgt voor zeer gea cheveerde uitvoeringen, waarbij de lichtvoetigheid op valt in tegenstelling tot de vaak gezwollen Handel-repro- duktie-stijl. Effectief, zodat de volle luister van Handel zich ontplooit. Want anders is het gesteld met de „toegift"-kant, waarop overigens niet minder feestelijke composities, die bo vendien muzikaal-historisch soms van bijzondere waarde zijn. Wat opvalt is b.v. het merkbare en daardoor storen de volume-verschil in weerga ve van de onderscheiden wer ken. Ik geloof niet dat dit een euvel is van mijn plaat. Dat wil ik dan nog wel aannemen van de vele tikken, die in deze plaatzijde mede te be luisteren vielen. Slechte kwa liteit. Dat was dan een droevig slot van een veelbelovend be gin. Het heeft dus wel zin reclame-aanbiedingen hele maal af te luisteren bij de aankoop. H. E- Handel: Concerti grossi op. 3 (Philips 6500 291-6500 292). HET nieuwste boek van FRANgOISE SAGAN heb ik met het grootste genoegen ge lezen. Dat was voorheen wel eens anders na haar eerste (Bonjour trist-^se), die 19 jaar geleden zo'n furore maakte. In Des blues a Tame, dat in de Nederlandse vertaling BLAU WE PLEKKEN OP DE ZIEL (uitg. Elsevier - f 8,90) ver scheen, neemt zij wat afstand van de voorliggende periode en schrijft niet meer vanuit de verwachtingen, die zij op zich geladen had dr-or te beant woorden aan he. etiket van feestvierende „schandaal- schrijfster". Toch is het geen omzien in wrok. Zij blijft zichzelf trouw als droomster vain het leven. Maar zowel h-ar mooie stijl van schrijven als haar geholderboider door het leven zijn uitgerijpt. Het verhaal zit simpel maar interessant in elkaar. Sebasti- aan en Eleonora, Zweedse broer en zus, brengen een tijdje door in he'. namaak-Pa- rijs 1972. Een typische broer zus verhouding in een zinkend mondain wereldje waar de een parasiteert op de ander. De bisexuele Sebastiaan houdt zich in leven door binnen te dringen in het leven van een ■welgestelde oudere Nora en Eleonora speelt een van haar typische relatie-spelletjes met een filmster, diè een comforta bele homo-seksuele verhou ding heeft m< t de man van Nora. Deze laatste wordt daar door tot zelfmoord gedreven. Dus als décor weer „het typi sche Sagan-wereddje". Maar dit is niet alles. Sagan, die zich vereenzelvigd rnet Eleo nora, becommentarieert voort durend in dit boek niet alleen deze geschiedenis, maar ook de maatschappij waarin zij leeft. Niet dat dit zulke op zienbarende maatschappij-kri tische beschouwingen zijn, maar Sagan kruipt op d eze manier als auteur-mens wel een beetje duidelijker onder dit typische wereldje uit. Ze is verplicht „zichzelf ernstig te nemen", wat niet wil zeg gen dat het „leven als een leest" voor haar voorbij is. ze schrijft ergens: „Ik zou willen dat mijn leven één lang en klassiek Frans opstel was geweest: voortdurend aanha lingen uit Proust, uit Chateau briand tijdens de vakantie, van Rimbaud op mijn acht tiende, van Sartre op mijn vijf. entwintigste, van Scott Fitz gerald op mijn dertigste. Ik sla er een boel over natuur lijk, te veel en met opzet. Mijn leven is van nu af aan een snel en slordig afgeraffeld proefwerk, dat van de slechte leerling, die niets van die cita ten heeft weten te maken dan alleen van tijd tot tijd haar eigen geluk, haar eigen trots en haar vreugde". Frangoise Sagan is nu 37 jaar en niet helemaal meer representant van een „lost generation" Dit boek houdt daarom je aan dacht gespannen op wat Sagan in de toekomst nog gaat doen. HERMANN HESSE ts een betoverende figuur, die de laatste jaren opvallend „ont dekt" werd in ons land. Een Hesse-hoos op de boeken markt. Hesse (1877-1955), die in 1946 de Nobelprijs voor let terkunde en in 1955 de Vredes prijs van de boekhandel kreeg, heeft talrijke werken op zijn naam staan die je maar niet zo in een achtermid dag uitleest. Wat anders is het gesteld met zijn Manchen, die nu in de N eriandse verta ling van Pé Hawinkels: SPROOKJES (uitg. Bert Bak ker - f 9,50), zijn verschenen. Hoewel dit boek in het begin van deze eeuw geschreven werd. blijft het geweldig om te lezen. Niet alleen de poëti sche stijl, maar ook het af stand scheppende van de we reld waarin wij leven op een mander, die je met de neus boven op „de bestaande pro blemen" drukt, zijn uiterst boeiend. Het probleem van le ven en dood, de zin van ons bestaan, het „eeuwig menselij ke". Het zijn moraliserende sprookjes, maar niet op een storend belerende wijze. Zeer begrijpelijk simpel, zoals een „Augustus", die vergat dat liefde ontvangen, ook liefde geven veronderstelt, maar ook een moeilijker sprookje als „Droomprogramma", waarin het ene beeld over het andere heentuimelt: „Merkwaardig bericht, afkomstig van een an dere ster", wajari: bloemen en poëzie tegenover oorlog en wreedheid staan, waarin angst en begrip van de dood eikaars tegengestelden zijn in een be- leefbaire en onleefbare wereld Sprookjes, die velen moeten lezen en vertelstof opleveren aan kinderen, want zelf lezen kunnen dezen het nog niet. H. E. (Van een onzer verslaggevers) ROTTERDAM De of ficier van justitie in Rotter dam heeft besloten proces verbaal te laten opmaken tegen de Chemische Indus trie Rijnmond, het fenol- producerend dochterbedrijf van de Staatsmijnen in het Europoortgebied. Dit gebeurt naai aanleiding van een vooronderzoek, dat de officier van justitie heeft laten instellen nadat het Centraal Actiecomité Rijnmond een maand geleden onthulde dat het bedrijf iedere dag honderd kilo fenol loost op open water en bovendien dat het een ille eindredactie: henk egbers OOSTENDE (ANP) - Viel Franssprekende inbrekers hebben in de nacht van woensdag op donderdag voor bijna 600.000 gulden aan ju welen geroofd uit de juwe lierszaak van F. Terneu in de Kapellestraal in Oostende. Het viertal reed voor in een kleine auto, vernielde het rol luik voor Tie etalage en roofde de etalage leeg nadat het de telefoonverbinding had ver broken. De eigenaar van de zaak die wakker werd door de inwerkingtreding van het alarmsysteem, zond de inbre kers nog een pistoolschot na, maar trof geen doel. DEN HAAG (ANP) De Hagenaar C.G. Roeters is in zijn koffiehuis aan de Van Miereveltstraat door twee on bekende mannen beschoten. Toen de heer Roeters met drie andere mannen zat te kaarten, werd de deur opengeworpen en losten twee mannen vanuit de deuropening vier schoten op de heer Roeters. Deze werd niet getroffen. Van de kogels kwam er een terecht in de stoel waar de heer Roeters op zat, en twee in de lambrizering naast hem. LONDEN (AFP) In een bos in het Engelse graafschap Suffolk is het wrak gevonden van de „Liberator' 'waarin lui tenant Joseph Kennedy, de oudste broer van wijlen de Amerikaanse president John Kennedy, in de oorlog is ver ongelukt. Het toestel waarvan Kennedy de eerste niloot was, ontplofte op 6 augustus 1944 boven het dorp Saxmund- ham. Nasporingen naar het wrak leverden destijds geen resul taat op. Tenslotte ging men denken dat het toestel bij de nabijgelegen havenplaats Gre at Yarmouth in zee was ge stort. Een half jaar geleden werd hét onderzoek heropend. Die actie werd thans met succes bekroond toen in een bos een deel v.an de motor, de romp en een stuk van een vleugel van de bewuste „Liberator" wei den ontdekt. gale stortplaats voor chemisch afval had ingericht buiten het bedrijfshek. Het proces-verbaal heeft al leen betrekking op dit laatste. „De fenollozingen", aldus mr. P. A. H. Bos, de officier van justitie, „blijken regelmatig door het Rijksinstituut vooi de Zuivering van Afvalwater te zijn gecontroleerd en daarbij is nooit van een overtreding van de normen van de lozings vergunning geconstateerd". Vuilstortplaats is volgens de officier van justitie ofwel een overtreding van de hinderwet vergunning (die pas in maart van dit jaar aan het al 7 jaar producerend bedrijf is uitge reikt) ofwel wanneer de vuilstortplaats juridisch niet tot „de inrichting" behoort in strijd met de -hinderwet zelf. Dit laatste omdat er geen vergunning voor is afgegeven noch is aangevraagd. De gemeente Rotterdam heeft vorige week al actie onderno men tegen Chemische Indus trie Rijnmond door de huur op te zeggen van het stuk grond, waarop de vuilstort '(die fenol en diverse zuren bevatte) plaatsvond. Dit gebeurde op grond van „wangebruik". (ADVERTENTIE) (in de lila verpakking) ARNHEM (ANP) De ontwikkelingen in de maat schappij heeft het al enige ja ren bij de Tweede Kamer aanhangige wetsontwerp over regeling van het stakingsrecht op losse schroeven gezet. Dit heeft minister drs. J- Boersma van sociale zaken in Arnhem verklaard op een studiedag over stakingsrecht. Die studie dag was georganiseerd door het Algemene Verbond Onder nemers Bouwnijverheid. Het huidige kabinet is van oordeel, dait er toch een wette lijke regeling van deze mate rie moet komen. De inhoud van die regeling zal bij verde re bestudering door de nieuwe wetgever na 29 november en door alle groeperingen, die daarmee te maken hebben, waarschijnlijk anders zijn dan die van het nu'nog aanhangige wetsontwerp. De minister besprak ook de bedrijfsbezetting als strijdmid del. Zo'n bezetting, zo zei hij, hoeft niet per definitie zo vol maakt vlekkeloos te verlopen als in Breda is gebeurd. Dan komen allerlei aspecten in het geding, namelijk van openbare orde, van sociale politiek, met civielrechtelijke en strafrech telijke aspecten. Het kabinet staat op het standpunt dat er toch wel voorkeur voor wettelijke rege ling is, omdat het van oordeel is_ dat het verschijnsel staking niet geheel kan worden over gelaten aan bepalingen in col lectieve contracten. (ADVERTENTIE) Laatst reageerde een bekend top-voetballer, toen hem 'n gulle gele plak kaas uit 't vuistje werd aangeboden, met'ik? Ik dee niks en trouwens hij begon!' Een begrijpelijke vergissing vandaag-de-dag. Maar die gele plak is natuurlijk alleen een waarschuwing dat er een goed, hartig hapje op til is. Kaas uit't vuistje: topsport voor -maakprofs.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1972 | | pagina 19