Vrouwengroep in
partij is
nodig
Werkgroep verkoopt
onbespoten voedsel
CDU PROBEERT SPECTACULAIRE
„C011P" VLAK VOOR VERKIEZINGEN
Portret van confessionele CPN
P.v.dA-VROUWEN
EXPOSITIE
STICHTING
GOED
HANDWERK
IN KAMPALA
80 PCT. VAN
WINKELS DICHT
Helft middelbare-
akte-studenten
werkt hele dagen
peiling^m
vrouw
mode
vrouw
moc3@
Oeganda: Nog 800 Aziaten over
ENQUêTE BIJ LEERGANGEN
KRONKELS
Dinsdag 14 november 1972
Er zijn nog steeds politieke
partijen, waarbinnen de
vrouwen zich hebben vere
nigd in een speciale groep,
die opkomt voor de rechten
en ontwikkeling van de
yrouw. Waarom' Worden ze
dan nog achtergesteld? En
als dat dan zo Is, kan dan de
partij in haar geheel niet op-
opkomen voor de vrouw. De
Het vrouwencontact in de
Partij van de Arbeid, de
groep vrouwen binnen een
partij, die het meest van zich
laat horen, zegt hierover dat
aan de gelijkheid voor vrou
wen nog heel wat ontbreekt
en dat de partij in haar ge
heel inderdaad zou kunnen
opkomen voor de vouw. De
ervaring heeft echter geleerd
dat dit niet gebeurt.
Cijfers bewijzen volgens
het Vrouwencontact dat er
inderdaad nog heel wat aan
de gelijkberechting van de
vrouw schort. Meisjes krij
gen minder school- en be
roepsopleiding, en meisjes en
vrouwen krijgen meestal de
baantjes, die het slechtst wor
den betaald. „Geen wonder",
zeggen de PvdA-vrouwen in
een tijd waarin iedereen
spreekt over gelijke kansen,
wordt de rolverdeling tussen
man en vrouw in stand ge
houden: de man is de kost
winner van het gezin, de
vrouw moet het als haar be
langrijkste taak beschouwen
haar huishouding te verzor
gen en haar kinderen op te
voeden. Vrijwel nooit wordt
hierbij de vraag gesteld of
het wel zo vanzelfsprekend
is dat de man de meeste
aanleg heeft voor de ene, de
vrouw voor de andere taak.
Meisjes en jongens worden
vanaf hun prilste jeugd op
gevoed met dit toekomst
beeld voor ogen. Weliswaar
krijgen meisjes tegenwoordig
wat meer kansen dan vroe
ger, maar in vergelijking
met de jongens komen ze er
nog steeds heel slecht af. Bo
vendien. hoe kan men anders
verwachten na een opvoe
ding, die zo duidelijk in een
bepaalde richting dwong; de
meisjes zelf blijken in de
loop van de jaren minder
geïnteresseerd te zijn in het
leren van een vak, in het
opbouwen van een carrière,
dan jongens. En als ze een
vak kiezen, is dat er maar al
te vaak een, dat hun als
„typisch vrouwelijk" is ge
presenteerd.
Het Vrouwencontact wil
echter niet dat de- vrouwen
in de toekomst op dezelfde
manier als de mannen nu, in
een prestatie- en competitie-
strijd worden ingezet. De
groepering zegt zich goed te
realiseren, dat in de maat
schappij, zoals die nu is,
geen vrije keuzemogelijkheid
is, omdat het maken van
winst en niet de vrije ont
plooiing van de mens cen
traal staat.
Doel van het Vrouwencon
tact is dan ook het meewer
ken aan de totstandkoming
van zo'n nieuwe maatschap
pij. Het zal dan echter nodig
zijn, dat de ongelijkheid van
de vrouw wordt opgehl
zen.
De partij in haar geheel
zorgt er niet voor dat die
gelijkberechtigdheid van de
vrouw er komt. Volgens het
Vrouwencontact is het altijd
al zo geweest dat een onder
drukte groep de eigen vrij
heid moest veroveren. Voor
Je vrouwen ligt heti precies
hetzelfde. Mensen die zelf
diet ondër ongelijkheid lij
den, zullen die minder gauw
ontdekken dan wie er elke
dag mee te maken heelt.
O Een werkstuk van Fenny Nijman.
eindredactie
rieja van aart.
Bi
Vrouwen in klederdracht
en in hippiekledij, jonge en
oude vrouwen, vrouwen al
leen en in groepen, ze waren
allen op de zeer fijne exposi
tie „Goed Handwerk", die
vorige week in Utrecht werd
gehouden.
Jammer dat de meeste
mannen zich verplicht voelen
alles wat met handwerken te
maken hefeft af te wijzen, of
als typisch vrouwelijk te be
stempelen. Hierdoor ontgaat
hen het maken en bekijken
van oniotrm fijne dingen. Een
enkele mannelijke bezoeker
van de expositie die de
Stichting Goed Handwerk,
heeft georganiseerd voelde
zich duidelijk niet op zijn
gemak tussen al die vrou
wen. Hij hield zich slapende
op een stoel. Een tweede man
was wel actief. Hij probeer
de spinnewielen te slijten
aan de bezoeksters.
Spinnen is in. En het is
niet eens erg moeilijk. Het
gaat ea- namelijk niet om het
zo netjes en egaal mogelijk
te doen. De verkoper: „Als
je wol wilt die overal even
dik is, kun je net zo goed
naar de Henna gaan. Ik maak
er met opzet dikkere stuk
ken in. Het geeft een leuk
effect en je kunt zien, dat
het handwerk is".
Behalve spinnen staat de
laatste tijd ook weven in de
Delangstelling. De Stichting
Goed Handwerk had er voor
gezorgd, dat de bezoeksters
van de expositie een duide
lijk beeld kregen van alle
mogelijkheden op dit gebied.
Erg leuke effecten verkrijgt
men onder andere door het
weven met kralen.
Macramé of knoopwerk.
Natuurlijk was ook deze
vorm van handwerken ruim
schoots vertegenwoordigd.
En dan de soorten hand
werk, die niet meer zoveel
beoefend worden. Handklos-
sen en het maken van merk
lappen horen hiertoe. Ver
kocht werd er ook op de
expositie. De bedragen, die
voor de verschillende wer
ken moesten worden neerge-'
teld liepen enorm uiteen. Zo
kon het voorkomen, dat er
voor een batikwerk 5500 gul
den werd gevraagd en voor
een geweven tas 20 gulden.
Ook de makers en maak
sters van de ontelbare wer
ken verschilden enorm. Er
waren creaties, die huisvrou
wen zomaa- voor de aardig
heid. of omdat er een wed
strijd was uitgeschreven,
hadden gemaakt en er waren
ook werkstukken (meestal
de djure) van mensen die het
vervaardigen van de stukken
beroepshalve doen.
Zowel die eenvoudige wer
ken als meer professionele
oogstten veel succes bij de
bezoeksters, waaronder veel
leden van de Stichting Goed
Handiwerk. Het fijne van
zo'n expositie is, dat je altijd
wel een stel ideetjes opdoet
of ertoe wordt aangezet zelf
dergelijke dingen te gaan
maken. Een bezoekster zei
dan ook: „Eigenlijk kun je
zoiets gemakkelijk zelf
doen".
De Stichting Goed
Handwerk geeft voorlichting,
organiseert tentoonstellingen,
stimuleert cursussen, houdt
causerieën, geeft handwerk
pakketten en -patronen uit,
lent boeken uit, verzorgt een
rubriek in het blad Ons Ge
zin en werkt mee aan „Bij
Voorbeeld", een tijdschrift
voor creatief handwerk.
„Goed Handwerk", is geves
tigd in Den Haag, Vaillant-
taan 74.
0 Twee ontwerpen van Dick Holthaus. Voor haar egn mantel van geruwde zuiver scheer,
wollen stof met aangeknipte mouwen, bindceintuur en opgezette zakken. Voor hem een kos
tuum van een grove whipcord van zuiver scheerwol. Het jasje heeft een tlissengezette rug
ceintuur.
„Het heeft weinig zin om
propaganda te maken voor
de biologisch-dynamische
landbouw dat betekent
o.a. dat er geen kunstmest en
geen bestrijdingsmiddelen
worden gebruikt zonder dat
je mensen kunt laten proe
ven waarover je praat. Daar
om zijn wij enige tijd gele
den gestart met een depot,
waar men biologisch-dynami
sche groenten en brood kan
kopen"-
Dait zegt Michiiel Rietveld
student aan de Landbouw Ho
geschool en lid van de werk
groep voor bioïogische-dyna-
mische landbouw. De werk
groep heeft enkele weken
geleden haar depot drastisch
uitgebreid. Het depot („win
keltje") van de werkgroep
bestaat nu ongeveer een jaar.
Het werd indertijd opgericht
om de Wageningers, die
- geïnteresseerd zijn in biolo-
gisehe-dynaimisohe produk-
ten, in staat te stellen die
produkiten ook werkelijk te
kopen. Voor de leden van de
werkgroep is het depot te
vens van belang, omdat ze
vila dit depot de produkten,
die van het eigen land ko
men, aan die main kunnen
brengen.
De werkgroep is indertijd
begonnen met het verbouwen
van eigen greenten, omdat ze
het niet zinvol vond om over
landbouw te praten zonder
ooit een schop in de hand te
hebben gehad.
Sjouke Rijpstra: „Je moet
zelf ondervonden hebben wat
het betekent om steeds weer
opnieuw het onkruid tussen
de kool te moeten wegha
len", Op het „landje" van de
werkgroep wordt de groente
helemaal volgens de princi
pes van de biologische-dyna-
mische landbouw geteeld.
Waarom besteden de stu
denten uit de werkgroep zo
veel tijd en moeite aan het
programma van de biolo-
gisch-dynamtsehe land
bouw"?
Michiel Rietveld: „Ik vond
het te gek, diat er aan de
landbouwhogeschool hele
maal geen aandacht werd be
steed aan de biologisch-dyna
mische landbouw".
Sjouke Rijpstra: „In het
begin heb ik hard gelachen
om alle rompslomp, die er
omheen hangt, maar Ik ge
loof dat de biolagisch-idyna-
mische groente lekkerder
was en had toch ook wel
bezwaar tegen spruiten. Ik
heb stap voor stap geleerd
deze landbouwmethode te
waarderen en wil nu anderen
ook overtuigen van de zin
van deze methode".
De Waigeningse groep telt
ongeveer 100-125 leden. Dat
wil zeggen: iedereen, die op
een of andere manier bij de
activiteiten van de werk
groep is betrokken, wordt als
lid beschouwd. Er is een
kern van ongeveer 30 men
sen, die wekelijks bezig is
met het depot, een „krant"
of het werk op het land.
Dooi' de snelle groei van
het aantal klanten neemt de
winst van het depot lang
zaam maar zeker toe. Dat
hrengt voor de leden van de
werkgroep nogal wat proble
men mee, want ze weten ei
genlijk nog niet wat ze met
dit geld moeten doen.
Eigenlijk willen ze liever
helemaal geen winst maken,
maar de verpakte produkten.
die ze in het depot hebben,
moeten tegen een vastgestel
de prijs (met winst) worden
verkocht.
De biologisch-dynamische
groenten worden - ongeveer
tegen kostprijs verkocht en
zijn over het algemeen niet
duurder dan de gewone
groenten. Het geld, dat de
werkgroep overhoudt, gaat
nog steeds in een centrale
pot. Hieruit worden alle kos
ten bestreden, maar er wor
den geen salarissen of ver
goedingen gegeven- De leden
van de werkgroep verdienen
zelf niets aan hun activitei
ten. Ze kopen zelfs de groen
ten, die ze zelf verbouwen.
KAMPALA (AFP) Nu
bijna alle 50.000 Aziaten uit
Oeganda verdwenen zijn, waar
zij drie of vier generaties lang
hadden geleefd, vragen de Oe-
gandezen zich af of zij er
zoveel gelukkiger mee zijn.
Engeland heeeft 30.000 uit
gestoten Aziaten opgenomen.
Er zijn er nu nog ongeveer
800 over, voornamelijk specia
listen met Britse nationaliteit
of Oegandese nationaliteit, die
mogen blijven. Het aantal
blanke Britten is de afgelopen
maanden tot de helft terugge
lopen. Er zijn er nu slechts
3500, die hun gezinnen tijdens
de vakantie in Engeland heb
ben achtergelaten.
In Kampala hangt een
vreemde sfeer. Van de win
kels is tachtig procent dicht'
maar door de straten rijden
veel Afrikanen in de weel
derige auto's die zij voor een
spotprijs hebben gekocht van
de Aziaten die in allerijl weg
moesten. Een diplomaat zei
het zo: „Kampala is een stad
die probeert te leven na een
pestepidemie".
In de gesloten winkels staat
nog van alles, auto's, kleding
stoffen, voedingsmiddelen.
Nergens is geplunderd omdat,
zo wordt in Kampala verteld,
de president van de Centraal-
Afrikaanse Republiek, Jean
Bedel Bokassa, onlangs Kam
pala heeft bezocht en g«neraal
Amin precies heeft uiteenge
zet hoe men met dieven moet
omspringen. Bokassa heeft
onlangs aangekondigd de die
ven in zijn land stevig aan te
zullen pakken, o.a. door hun
handen af te hakken).
Invoerprodukten worden
schaars, - maar daar hebben al
leen de ongeveer 5000 buiten
landers die er nog zijn, last
van. De prijsstijgingen - sinds
8 november zijn de prijzen
bijna verdubbeld - komen
neer op het hoofd van de min
der bevoorrechten, ongeveer
tien miljoen in getal.
Desondanks blijft generaal
Amin erg populair. Hij wordt
als de overwinnaar gezien, die
in de ogen van „zijn volk in
drukwekkende dingen heeft
gedaan: Aziaten wegjagen,
Tanzaniërs verslaan en vriend
worden met de grote Arabi
sche wereld door voordien de
zionisten te verjagen.
De Oegandese intelligentsia
echter vraagt zich af hoe het
nu verder moet met de ge
zondheidszorg, het onderwijs,
de handel enz., nu de kundige
Aziaten er niet meer zijn en
alleen al door hun vertrek
150.000 werknemers werkloos
zijn geworden.
(Van onze onderwijsredacteur)
TILBURG Ruim de helft
van allen die voor een of an
dere middelbare akte studeren,
hebben een volledige baan.
Die studie is voor veel ouderen
en ook vrij veelvuldig voor
jongeren, een „tweede weg"
naar meer zekerheid en voor
uitgang op de maatschappe
lijke ladder. Dat blijkt zonne
klaar uit een onderzoek dat de
Katholieke Leergangen in Til
burg hebben ingesteld. Ze de
den dat door een schriftelijke
enquête te houden onder on
geveer vijfduizend studenten
van middeibare-aktenopleidin.
gen.
Ook is heel duidelijk dat
juist voor deze studenten, die
hun studie alleen in hun vrije
tijd moeten doen, de nabijheid
van de cursusplaats vaak van
doorslaggevend belang is. Die
studenten komen namelijk voor
het grootste deel uit de regio's
waar de cursussen worden ge
geven.
Het onderzoek was noodza
kelijk om inzicht te krijgen in
het type student dat deze part-
time-middelbare-actie-opleidin-
gen bezoekt. Men 'heeft die
gegevens nodig omdat de leer
gangen te zijner tijd de be
staande middelbare akte-oplei
dingen moeten beëindigen. Er
wordt dan. tegelijkertijd begon
nen aan de nieuwe part-tïme-
lerarenopleiding door het Mol-
lerinstituut.
De vragen van de enquête
waren er ook op gericht éen
inzicht te krijgen in de studie
motivatie en de sociale situatie
van de nieuwe parttime-akte
zal men gebruiken om te ko
men tot een goede planning en
onderwijskundige vormgeving
van de nieuwe part time-acte-
opleidingen.
Opvallend is dat het bezit van
een aantal middelbare akten
kennelijk door het bedrijfsle
ven hoog wordt gewaardeerd.
Dat geldt trouwens ook voor
overheidsinstellingen en maat
schappelijke instituten.
Achttien procent van de on
dervraagde studenten had toe
komstplannen buiten het onder
wijs. In het verslag over de
enquête wordt gesteld dat men
er goed aan zal doen een spe
ciaal op deze groep gericht
onderzoek uit te voeren. Zulk
een onderzoek zou kunnen lei
den tot alternatieve studiemo
gelijkheden voor deze studen
ten.
37 procent van de part-time
MO-akte-studenten is gehuwd.
42 procent van de vijfduizend
ondervraagden begint een part
time middelbare-akte-opleiding
onmiddellijk na de vooroplei
ding. Ruim tien procent begint
er acht of tien jaar na het
beëindigen van de vooroplei
ding aan. Dat kan duiden op
een behoefte aan herscholing
of bijscholing van oudere stu
denten.
Negentien en een half pro
cent was werkzaam bij het
lager onderwijs. Slecht 1,6
procent wil daar blijven wer
ken. 23.7 procent der onder
vraagden werkte in het middel
baar onderwijs of het beroeps
onderwijs. Na met succes af
sluiten van een middelbare-
akte-studie wil minstens 57
procent van de ondervraagden
gaan werken in dit middelbaar
onderwijs of het beroepsonder
wijs.
(Van onze correspondent)
BONN In de laatste fase
van de Westduitse verkie
zingscampagne tracht de CDU
met een spectaculaire coup
haar kansen voor as. zondag
wezenlijk te vergroten. In het
weekeinde stelde kanseliers
kandidaat Rainer Barzel de
voormalige SPD-minister Kari
Schiller voor als de man, die
in een regering van de CDU
zijn medewerking gaat verle
nen om de economische stabi
liteit m het land te herstellen.
De CDU probeert hiermee het
succes van de regeringscoali
tie, die de afgelopen week hel
basisverdrag met de DDR kon
presenteren, te overtroeven.
Terwijl Willy Brandts SPD
wegens de in het verdrag ge
regelde menselijke verlichtte
gen in een gunstige positie
kwam, hoopt de CDU die kie
zers in te palmen, die in 1969
alleen maar wegens Karl
Schiller voor de SPD stemde.
De christendemocratische coup
is er op gericht het aanzien,
dat Schiller als geniale vak
man in brede lagen van de
bevolking geniet, uit te buiten-
Bovendien staat de economi
sche stabiliteit in de beoorde
ling van de kiezers op een
hoger plan dan «Brandts Oost-
europese politiek, omdat deze
min of meer als voltooid
wordt beschouwd-
In CDU-kringen denkt men
er bij een verkiezingszege aan
Schiller als partijloze de func
tie van minister van economi
sche zaken te geven. Ook
speelt men met de gedachte
hem een leidende positie te
verschaffen in de staatsbank,
die een belangrijke rol speelt
op het gebied van de geldsta-
biliteit. Talrijke Duitsers zijn
-in hoge mate verontrust o<ver
de prijsstijgingen, die voor dit
jaar de 7 procent benaderen
en discussies over „inflatie"
zijn daarom hier aan de orde
van de dag.
Aan de triomf in de ogen
van de CDU ontbreekt alleen
nog maar de beslissende toe
stemming van Karl Schiller
zelf. Rainer Barzel sprak za
terdagavond voor de tweede
keer met hem, maar terwijl
hij Schillers medewerking
met veel tam-tam tot een ver
kiezingsstunt probeert op te
blazen, zwijgt de ex-minister
zelf in alle talen. De mogelijk
heid, dat hij alsnog zijn toe
stemming zal geven, is echter
niet uitgesloten. Sinds weken
verschijnt Schillers portret
naast dat van de voormalige
CDU-minister Ludwig Erhard
in advertenties, waarin het
tweetal oproept tot herstel van
de economische en financiële
stabiliteit. Over de manier
waarop dat moet gebeuren,
zeggen de beide vaklieden
echter geen woord.
In de grote coalitie werkte
Schiller al met de christende
moeraat Franz-Josef Strauss in
broederlijke eendracht samen.
Straiuss staat bij een overwin
ning van de CDU opnieuw op
de nominatie minister van fi
nanciën te worden en het han
dige van Barzels coup ligt
hierin, dat veel Duitsers dit
tweetal ziet als het meest vak
kundige team om de Bondsre
publiek uit zijn huidige peri
kelen te halen-
Kapselier Brandts niet on
juiste commentaar luidde:
„Men kan er benieuwd naar
zijn wat er uit de bus komt
wanneer ijdelheid (Schiller)
en fraseologie (Stra-uss) gaan
samenwerken".
Dergelijke stunts kunnen
echter de uitslag wezenlijk
beïnvloeden, want het is zeker
dat de slag om de stembus een
uiterst spannende nek-aan-nek-
raee tussen de huidige SPD-
FDP-coalitie enerzijds en de
christendemocratische opposi
tie anderzijds wordt.
Het is raar maar waar: tot
nu toe zijn voornamelijk ex
tremistische partijen het on
derwerp geweest van se
rieuze, samenhangende ge
schiedschrijving. Dat geldt
met name voor de fascisti
sche en nationaal-socialisti-
sche bewegingen.
Nadat de Koninklijke-bibli
othecaris A. A.x de Jonge vier
jaar geleden promoveerde op
een proefschrift over de NSB
vraagt hij thans aandacht voor
een studie „Het communisme
in Nederland" met als onderti
tel „De geschiedenis van een
politieke partij". Die partij is
dan de CPN.
Dr. De Jonge laat „commu
nisme" als stroming samen
vallen met de politieke partij,
die zich communistisch noemt
Hij refereert daarbij aan Le
nin, die een partij-gebonden
communisme als het enige
doeltreffende beschouwde. Hij
wekt daarbij de indruk, dat er
buiten de CPN eigenlijk van
geen communisme sprake kan
zijn en dat hij de communisti
sche groepjes „met een toe
voegsel" (anarchistisch, marx-
istiseh-leninistisch, mao-is-
tisch en wat niet al) als com
munisten niet geheel au sé-
rieux neemt.
Al haar bokkesprongen ten
spijt neemt dr. De Jonge de
CPN bloed-serieus. Zelfs als
hij een minder knappe com
pacte geschiedenis van de
CPN en haar voorgangsters
had geschreven, verdiende hij
respect voor de zakelijke, van
elke rancune gespeende be
handeling van zijn onderwerp.
Want dr. De Jonge is zelf
bijna twintig jaar afdelings-
en districtsbestuurder van de
CPN geweest voor hij om
streeks 1965 uittrad.
De redenen waarom hij de
partij verliet worden niet
nauwkeurig aangegeven. Het
kan zijn dat hij de in die tijd
vreemde kronkels van het
CPN-bestuur in het conflict
tussen Moskou en China niet
zo goed kon volgen De waar
heid zal er eerder in moeten
worden gezocht, dat hij zich
„een heel eind van heel het
marxisme heeft verwijderd".
Dat doet een beetje denken
aan een der oprichters van de
communistische partij, dr. W.
van Ravesteyn, die op latere
leeftijd in conservatief vaar
water terecht kwam. In elk
geval moet dr. De Jonge ook
nists hebben van de dissiden
ten uit het eind van de vijfti
ger jaren, de groep van Ger-
ben Wagenaar. Henk en Wou
ter Gortzak, Cor Brandsen en
vele anderen, die zich verzet
ten tegen de dogmatiek van
Paul de Groot, Marcus Bakker
en de gebroeders Wolff.
Dr De Jonge verwijt de uit
gestotenen eerder oppervlak
kigheid en onbekwaamheid,
dan dat hij het partijbestuur
gering psychologisch inzicht
en doctrinaire bekrompenheid
aan wrijft. Zijn kijk op een
Pau, de Groot getuigt eerder
van een zekert waardering
dan van het tegendeel. B'.ij-
kens twee slotbeschouwingen
over het heden en de toekomst
van de CPN ziet de auteur de
feilen en beperkingen van zijn
vroegere partij scherp in. met
name de enge manier waarop
in Mara -rdl gel- d. has'
abs.:'"t'- en haar bu.-s it
eratie. Oh,, als die e-genschap
pen niet overwonnen zouden
worden maar dan zou ze
geen communistische partij
volgens het gangbare spraak
gebruik meer zijn zal er altijd
wel een CPN blijven. Haar
omvang zal op en neer blijven
gaan met de conjunctuur,!
maar een grote partij zal het
nooit worden.
Hoe objectief dr. De Jonge
ook schrijft wij kunnen ons
niet aan de indruk onttrekken
dat lem een zeker heimwee
naar zijn „communistentijd"
niet vreeinu is. Dat valt te
begrijpen bij een man van
Zeeuwse, gerefdrmeerde her
komst. die in d;e CPN d gelo
vige zelfverzekerdheid moet
lebben gevonden die p>
Staaf'
polii-Aa v—
„De CPN is in wezen een
confessionele partij", luidde
reeds een van de stellingen bij
zijn proefschrift over de
NSB.
Dergelijke beperkte, beslo
ten clubs worden ook geken
merkt door een narcistisch na
velstaren. Ook De Jonge ont
komt daar niet aan. Zo hecht
hij veel belang aan liet feit
dat de Sociaal-Democratische
Partij (SDP), waaruit de CPN
is voortgekomen, een der eer
ste. zo niet de eerste commu
nistische partij is geweest.
Daaruit zou haar onafhankelij
ke opstelling ten opzichte van
de Russische partij en de Ko
mintern te verklaren zijn. De
analyse van de verkiezings
uitslagen tot in tienden van
procenten om vooruit- of ach
teruittang te analyseren duidt
daar ook op. Hier en daar lijkt
het net of dr. De Jonge ver
geet. dat hij over een partij
ichr.jft, d e slechts vier pro-
:en> de: kiezers achter zich
leeft O! had. maar dat zal
nni.enkort wel blijken. De
ien procent, d e de CPN di-
'ect na de oorlog haalde, zit-
en er op 29 november niet in.
Vnless onele partijen hebben
>-> .mv-;rs n et mee.
;<>->■> R 't I'M AN
(Dr tl onge: Het
-»( J—'and, De
- -ke