Vrouwengroep in partij is nodig Werkgroep verkoopt onbespoten voedsel CDU PROBEERT SPECTACULAIRE „C011P" VLAK VOOR VERKIEZINGEN Portret van confessionele CPN P.v.dA-VROUWEN EXPOSITIE STICHTING GOED HANDWERK IN KAMPALA 80 PCT. VAN WINKELS DICHT Helft middelbare- akte-studenten werkt hele dagen peiling^m vrouw mode vrouw moc3@ Oeganda: Nog 800 Aziaten over ENQUêTE BIJ LEERGANGEN KRONKELS Dinsdag 14 november 1972 Er zijn nog steeds politieke partijen, waarbinnen de vrouwen zich hebben vere nigd in een speciale groep, die opkomt voor de rechten en ontwikkeling van de yrouw. Waarom' Worden ze dan nog achtergesteld? En als dat dan zo Is, kan dan de partij in haar geheel niet op- opkomen voor de vrouw. De Het vrouwencontact in de Partij van de Arbeid, de groep vrouwen binnen een partij, die het meest van zich laat horen, zegt hierover dat aan de gelijkheid voor vrou wen nog heel wat ontbreekt en dat de partij in haar ge heel inderdaad zou kunnen opkomen voor de vouw. De ervaring heeft echter geleerd dat dit niet gebeurt. Cijfers bewijzen volgens het Vrouwencontact dat er inderdaad nog heel wat aan de gelijkberechting van de vrouw schort. Meisjes krij gen minder school- en be roepsopleiding, en meisjes en vrouwen krijgen meestal de baantjes, die het slechtst wor den betaald. „Geen wonder", zeggen de PvdA-vrouwen in een tijd waarin iedereen spreekt over gelijke kansen, wordt de rolverdeling tussen man en vrouw in stand ge houden: de man is de kost winner van het gezin, de vrouw moet het als haar be langrijkste taak beschouwen haar huishouding te verzor gen en haar kinderen op te voeden. Vrijwel nooit wordt hierbij de vraag gesteld of het wel zo vanzelfsprekend is dat de man de meeste aanleg heeft voor de ene, de vrouw voor de andere taak. Meisjes en jongens worden vanaf hun prilste jeugd op gevoed met dit toekomst beeld voor ogen. Weliswaar krijgen meisjes tegenwoordig wat meer kansen dan vroe ger, maar in vergelijking met de jongens komen ze er nog steeds heel slecht af. Bo vendien. hoe kan men anders verwachten na een opvoe ding, die zo duidelijk in een bepaalde richting dwong; de meisjes zelf blijken in de loop van de jaren minder geïnteresseerd te zijn in het leren van een vak, in het opbouwen van een carrière, dan jongens. En als ze een vak kiezen, is dat er maar al te vaak een, dat hun als „typisch vrouwelijk" is ge presenteerd. Het Vrouwencontact wil echter niet dat de- vrouwen in de toekomst op dezelfde manier als de mannen nu, in een prestatie- en competitie- strijd worden ingezet. De groepering zegt zich goed te realiseren, dat in de maat schappij, zoals die nu is, geen vrije keuzemogelijkheid is, omdat het maken van winst en niet de vrije ont plooiing van de mens cen traal staat. Doel van het Vrouwencon tact is dan ook het meewer ken aan de totstandkoming van zo'n nieuwe maatschap pij. Het zal dan echter nodig zijn, dat de ongelijkheid van de vrouw wordt opgehl zen. De partij in haar geheel zorgt er niet voor dat die gelijkberechtigdheid van de vrouw er komt. Volgens het Vrouwencontact is het altijd al zo geweest dat een onder drukte groep de eigen vrij heid moest veroveren. Voor Je vrouwen ligt heti precies hetzelfde. Mensen die zelf diet ondër ongelijkheid lij den, zullen die minder gauw ontdekken dan wie er elke dag mee te maken heelt. O Een werkstuk van Fenny Nijman. eindredactie rieja van aart. Bi Vrouwen in klederdracht en in hippiekledij, jonge en oude vrouwen, vrouwen al leen en in groepen, ze waren allen op de zeer fijne exposi tie „Goed Handwerk", die vorige week in Utrecht werd gehouden. Jammer dat de meeste mannen zich verplicht voelen alles wat met handwerken te maken hefeft af te wijzen, of als typisch vrouwelijk te be stempelen. Hierdoor ontgaat hen het maken en bekijken van oniotrm fijne dingen. Een enkele mannelijke bezoeker van de expositie die de Stichting Goed Handwerk, heeft georganiseerd voelde zich duidelijk niet op zijn gemak tussen al die vrou wen. Hij hield zich slapende op een stoel. Een tweede man was wel actief. Hij probeer de spinnewielen te slijten aan de bezoeksters. Spinnen is in. En het is niet eens erg moeilijk. Het gaat ea- namelijk niet om het zo netjes en egaal mogelijk te doen. De verkoper: „Als je wol wilt die overal even dik is, kun je net zo goed naar de Henna gaan. Ik maak er met opzet dikkere stuk ken in. Het geeft een leuk effect en je kunt zien, dat het handwerk is". Behalve spinnen staat de laatste tijd ook weven in de Delangstelling. De Stichting Goed Handwerk had er voor gezorgd, dat de bezoeksters van de expositie een duide lijk beeld kregen van alle mogelijkheden op dit gebied. Erg leuke effecten verkrijgt men onder andere door het weven met kralen. Macramé of knoopwerk. Natuurlijk was ook deze vorm van handwerken ruim schoots vertegenwoordigd. En dan de soorten hand werk, die niet meer zoveel beoefend worden. Handklos- sen en het maken van merk lappen horen hiertoe. Ver kocht werd er ook op de expositie. De bedragen, die voor de verschillende wer ken moesten worden neerge-' teld liepen enorm uiteen. Zo kon het voorkomen, dat er voor een batikwerk 5500 gul den werd gevraagd en voor een geweven tas 20 gulden. Ook de makers en maak sters van de ontelbare wer ken verschilden enorm. Er waren creaties, die huisvrou wen zomaa- voor de aardig heid. of omdat er een wed strijd was uitgeschreven, hadden gemaakt en er waren ook werkstukken (meestal de djure) van mensen die het vervaardigen van de stukken beroepshalve doen. Zowel die eenvoudige wer ken als meer professionele oogstten veel succes bij de bezoeksters, waaronder veel leden van de Stichting Goed Handiwerk. Het fijne van zo'n expositie is, dat je altijd wel een stel ideetjes opdoet of ertoe wordt aangezet zelf dergelijke dingen te gaan maken. Een bezoekster zei dan ook: „Eigenlijk kun je zoiets gemakkelijk zelf doen". De Stichting Goed Handwerk geeft voorlichting, organiseert tentoonstellingen, stimuleert cursussen, houdt causerieën, geeft handwerk pakketten en -patronen uit, lent boeken uit, verzorgt een rubriek in het blad Ons Ge zin en werkt mee aan „Bij Voorbeeld", een tijdschrift voor creatief handwerk. „Goed Handwerk", is geves tigd in Den Haag, Vaillant- taan 74. 0 Twee ontwerpen van Dick Holthaus. Voor haar egn mantel van geruwde zuiver scheer, wollen stof met aangeknipte mouwen, bindceintuur en opgezette zakken. Voor hem een kos tuum van een grove whipcord van zuiver scheerwol. Het jasje heeft een tlissengezette rug ceintuur. „Het heeft weinig zin om propaganda te maken voor de biologisch-dynamische landbouw dat betekent o.a. dat er geen kunstmest en geen bestrijdingsmiddelen worden gebruikt zonder dat je mensen kunt laten proe ven waarover je praat. Daar om zijn wij enige tijd gele den gestart met een depot, waar men biologisch-dynami sche groenten en brood kan kopen"- Dait zegt Michiiel Rietveld student aan de Landbouw Ho geschool en lid van de werk groep voor bioïogische-dyna- mische landbouw. De werk groep heeft enkele weken geleden haar depot drastisch uitgebreid. Het depot („win keltje") van de werkgroep bestaat nu ongeveer een jaar. Het werd indertijd opgericht om de Wageningers, die - geïnteresseerd zijn in biolo- gisehe-dynaimisohe produk- ten, in staat te stellen die produkiten ook werkelijk te kopen. Voor de leden van de werkgroep is het depot te vens van belang, omdat ze vila dit depot de produkten, die van het eigen land ko men, aan die main kunnen brengen. De werkgroep is indertijd begonnen met het verbouwen van eigen greenten, omdat ze het niet zinvol vond om over landbouw te praten zonder ooit een schop in de hand te hebben gehad. Sjouke Rijpstra: „Je moet zelf ondervonden hebben wat het betekent om steeds weer opnieuw het onkruid tussen de kool te moeten wegha len", Op het „landje" van de werkgroep wordt de groente helemaal volgens de princi pes van de biologische-dyna- mische landbouw geteeld. Waarom besteden de stu denten uit de werkgroep zo veel tijd en moeite aan het programma van de biolo- gisch-dynamtsehe land bouw"? Michiel Rietveld: „Ik vond het te gek, diat er aan de landbouwhogeschool hele maal geen aandacht werd be steed aan de biologisch-dyna mische landbouw". Sjouke Rijpstra: „In het begin heb ik hard gelachen om alle rompslomp, die er omheen hangt, maar Ik ge loof dat de biolagisch-idyna- mische groente lekkerder was en had toch ook wel bezwaar tegen spruiten. Ik heb stap voor stap geleerd deze landbouwmethode te waarderen en wil nu anderen ook overtuigen van de zin van deze methode". De Waigeningse groep telt ongeveer 100-125 leden. Dat wil zeggen: iedereen, die op een of andere manier bij de activiteiten van de werk groep is betrokken, wordt als lid beschouwd. Er is een kern van ongeveer 30 men sen, die wekelijks bezig is met het depot, een „krant" of het werk op het land. Dooi' de snelle groei van het aantal klanten neemt de winst van het depot lang zaam maar zeker toe. Dat hrengt voor de leden van de werkgroep nogal wat proble men mee, want ze weten ei genlijk nog niet wat ze met dit geld moeten doen. Eigenlijk willen ze liever helemaal geen winst maken, maar de verpakte produkten. die ze in het depot hebben, moeten tegen een vastgestel de prijs (met winst) worden verkocht. De biologisch-dynamische groenten worden - ongeveer tegen kostprijs verkocht en zijn over het algemeen niet duurder dan de gewone groenten. Het geld, dat de werkgroep overhoudt, gaat nog steeds in een centrale pot. Hieruit worden alle kos ten bestreden, maar er wor den geen salarissen of ver goedingen gegeven- De leden van de werkgroep verdienen zelf niets aan hun activitei ten. Ze kopen zelfs de groen ten, die ze zelf verbouwen. KAMPALA (AFP) Nu bijna alle 50.000 Aziaten uit Oeganda verdwenen zijn, waar zij drie of vier generaties lang hadden geleefd, vragen de Oe- gandezen zich af of zij er zoveel gelukkiger mee zijn. Engeland heeeft 30.000 uit gestoten Aziaten opgenomen. Er zijn er nu nog ongeveer 800 over, voornamelijk specia listen met Britse nationaliteit of Oegandese nationaliteit, die mogen blijven. Het aantal blanke Britten is de afgelopen maanden tot de helft terugge lopen. Er zijn er nu slechts 3500, die hun gezinnen tijdens de vakantie in Engeland heb ben achtergelaten. In Kampala hangt een vreemde sfeer. Van de win kels is tachtig procent dicht' maar door de straten rijden veel Afrikanen in de weel derige auto's die zij voor een spotprijs hebben gekocht van de Aziaten die in allerijl weg moesten. Een diplomaat zei het zo: „Kampala is een stad die probeert te leven na een pestepidemie". In de gesloten winkels staat nog van alles, auto's, kleding stoffen, voedingsmiddelen. Nergens is geplunderd omdat, zo wordt in Kampala verteld, de president van de Centraal- Afrikaanse Republiek, Jean Bedel Bokassa, onlangs Kam pala heeft bezocht en g«neraal Amin precies heeft uiteenge zet hoe men met dieven moet omspringen. Bokassa heeft onlangs aangekondigd de die ven in zijn land stevig aan te zullen pakken, o.a. door hun handen af te hakken). Invoerprodukten worden schaars, - maar daar hebben al leen de ongeveer 5000 buiten landers die er nog zijn, last van. De prijsstijgingen - sinds 8 november zijn de prijzen bijna verdubbeld - komen neer op het hoofd van de min der bevoorrechten, ongeveer tien miljoen in getal. Desondanks blijft generaal Amin erg populair. Hij wordt als de overwinnaar gezien, die in de ogen van „zijn volk in drukwekkende dingen heeft gedaan: Aziaten wegjagen, Tanzaniërs verslaan en vriend worden met de grote Arabi sche wereld door voordien de zionisten te verjagen. De Oegandese intelligentsia echter vraagt zich af hoe het nu verder moet met de ge zondheidszorg, het onderwijs, de handel enz., nu de kundige Aziaten er niet meer zijn en alleen al door hun vertrek 150.000 werknemers werkloos zijn geworden. (Van onze onderwijsredacteur) TILBURG Ruim de helft van allen die voor een of an dere middelbare akte studeren, hebben een volledige baan. Die studie is voor veel ouderen en ook vrij veelvuldig voor jongeren, een „tweede weg" naar meer zekerheid en voor uitgang op de maatschappe lijke ladder. Dat blijkt zonne klaar uit een onderzoek dat de Katholieke Leergangen in Til burg hebben ingesteld. Ze de den dat door een schriftelijke enquête te houden onder on geveer vijfduizend studenten van middeibare-aktenopleidin. gen. Ook is heel duidelijk dat juist voor deze studenten, die hun studie alleen in hun vrije tijd moeten doen, de nabijheid van de cursusplaats vaak van doorslaggevend belang is. Die studenten komen namelijk voor het grootste deel uit de regio's waar de cursussen worden ge geven. Het onderzoek was noodza kelijk om inzicht te krijgen in het type student dat deze part- time-middelbare-actie-opleidin- gen bezoekt. Men 'heeft die gegevens nodig omdat de leer gangen te zijner tijd de be staande middelbare akte-oplei dingen moeten beëindigen. Er wordt dan. tegelijkertijd begon nen aan de nieuwe part-tïme- lerarenopleiding door het Mol- lerinstituut. De vragen van de enquête waren er ook op gericht éen inzicht te krijgen in de studie motivatie en de sociale situatie van de nieuwe parttime-akte zal men gebruiken om te ko men tot een goede planning en onderwijskundige vormgeving van de nieuwe part time-acte- opleidingen. Opvallend is dat het bezit van een aantal middelbare akten kennelijk door het bedrijfsle ven hoog wordt gewaardeerd. Dat geldt trouwens ook voor overheidsinstellingen en maat schappelijke instituten. Achttien procent van de on dervraagde studenten had toe komstplannen buiten het onder wijs. In het verslag over de enquête wordt gesteld dat men er goed aan zal doen een spe ciaal op deze groep gericht onderzoek uit te voeren. Zulk een onderzoek zou kunnen lei den tot alternatieve studiemo gelijkheden voor deze studen ten. 37 procent van de part-time MO-akte-studenten is gehuwd. 42 procent van de vijfduizend ondervraagden begint een part time middelbare-akte-opleiding onmiddellijk na de vooroplei ding. Ruim tien procent begint er acht of tien jaar na het beëindigen van de vooroplei ding aan. Dat kan duiden op een behoefte aan herscholing of bijscholing van oudere stu denten. Negentien en een half pro cent was werkzaam bij het lager onderwijs. Slecht 1,6 procent wil daar blijven wer ken. 23.7 procent der onder vraagden werkte in het middel baar onderwijs of het beroeps onderwijs. Na met succes af sluiten van een middelbare- akte-studie wil minstens 57 procent van de ondervraagden gaan werken in dit middelbaar onderwijs of het beroepsonder wijs. (Van onze correspondent) BONN In de laatste fase van de Westduitse verkie zingscampagne tracht de CDU met een spectaculaire coup haar kansen voor as. zondag wezenlijk te vergroten. In het weekeinde stelde kanseliers kandidaat Rainer Barzel de voormalige SPD-minister Kari Schiller voor als de man, die in een regering van de CDU zijn medewerking gaat verle nen om de economische stabi liteit m het land te herstellen. De CDU probeert hiermee het succes van de regeringscoali tie, die de afgelopen week hel basisverdrag met de DDR kon presenteren, te overtroeven. Terwijl Willy Brandts SPD wegens de in het verdrag ge regelde menselijke verlichtte gen in een gunstige positie kwam, hoopt de CDU die kie zers in te palmen, die in 1969 alleen maar wegens Karl Schiller voor de SPD stemde. De christendemocratische coup is er op gericht het aanzien, dat Schiller als geniale vak man in brede lagen van de bevolking geniet, uit te buiten- Bovendien staat de economi sche stabiliteit in de beoorde ling van de kiezers op een hoger plan dan «Brandts Oost- europese politiek, omdat deze min of meer als voltooid wordt beschouwd- In CDU-kringen denkt men er bij een verkiezingszege aan Schiller als partijloze de func tie van minister van economi sche zaken te geven. Ook speelt men met de gedachte hem een leidende positie te verschaffen in de staatsbank, die een belangrijke rol speelt op het gebied van de geldsta- biliteit. Talrijke Duitsers zijn -in hoge mate verontrust o<ver de prijsstijgingen, die voor dit jaar de 7 procent benaderen en discussies over „inflatie" zijn daarom hier aan de orde van de dag. Aan de triomf in de ogen van de CDU ontbreekt alleen nog maar de beslissende toe stemming van Karl Schiller zelf. Rainer Barzel sprak za terdagavond voor de tweede keer met hem, maar terwijl hij Schillers medewerking met veel tam-tam tot een ver kiezingsstunt probeert op te blazen, zwijgt de ex-minister zelf in alle talen. De mogelijk heid, dat hij alsnog zijn toe stemming zal geven, is echter niet uitgesloten. Sinds weken verschijnt Schillers portret naast dat van de voormalige CDU-minister Ludwig Erhard in advertenties, waarin het tweetal oproept tot herstel van de economische en financiële stabiliteit. Over de manier waarop dat moet gebeuren, zeggen de beide vaklieden echter geen woord. In de grote coalitie werkte Schiller al met de christende moeraat Franz-Josef Strauss in broederlijke eendracht samen. Straiuss staat bij een overwin ning van de CDU opnieuw op de nominatie minister van fi nanciën te worden en het han dige van Barzels coup ligt hierin, dat veel Duitsers dit tweetal ziet als het meest vak kundige team om de Bondsre publiek uit zijn huidige peri kelen te halen- Kapselier Brandts niet on juiste commentaar luidde: „Men kan er benieuwd naar zijn wat er uit de bus komt wanneer ijdelheid (Schiller) en fraseologie (Stra-uss) gaan samenwerken". Dergelijke stunts kunnen echter de uitslag wezenlijk beïnvloeden, want het is zeker dat de slag om de stembus een uiterst spannende nek-aan-nek- raee tussen de huidige SPD- FDP-coalitie enerzijds en de christendemocratische opposi tie anderzijds wordt. Het is raar maar waar: tot nu toe zijn voornamelijk ex tremistische partijen het on derwerp geweest van se rieuze, samenhangende ge schiedschrijving. Dat geldt met name voor de fascisti sche en nationaal-socialisti- sche bewegingen. Nadat de Koninklijke-bibli othecaris A. A.x de Jonge vier jaar geleden promoveerde op een proefschrift over de NSB vraagt hij thans aandacht voor een studie „Het communisme in Nederland" met als onderti tel „De geschiedenis van een politieke partij". Die partij is dan de CPN. Dr. De Jonge laat „commu nisme" als stroming samen vallen met de politieke partij, die zich communistisch noemt Hij refereert daarbij aan Le nin, die een partij-gebonden communisme als het enige doeltreffende beschouwde. Hij wekt daarbij de indruk, dat er buiten de CPN eigenlijk van geen communisme sprake kan zijn en dat hij de communisti sche groepjes „met een toe voegsel" (anarchistisch, marx- istiseh-leninistisch, mao-is- tisch en wat niet al) als com munisten niet geheel au sé- rieux neemt. Al haar bokkesprongen ten spijt neemt dr. De Jonge de CPN bloed-serieus. Zelfs als hij een minder knappe com pacte geschiedenis van de CPN en haar voorgangsters had geschreven, verdiende hij respect voor de zakelijke, van elke rancune gespeende be handeling van zijn onderwerp. Want dr. De Jonge is zelf bijna twintig jaar afdelings- en districtsbestuurder van de CPN geweest voor hij om streeks 1965 uittrad. De redenen waarom hij de partij verliet worden niet nauwkeurig aangegeven. Het kan zijn dat hij de in die tijd vreemde kronkels van het CPN-bestuur in het conflict tussen Moskou en China niet zo goed kon volgen De waar heid zal er eerder in moeten worden gezocht, dat hij zich „een heel eind van heel het marxisme heeft verwijderd". Dat doet een beetje denken aan een der oprichters van de communistische partij, dr. W. van Ravesteyn, die op latere leeftijd in conservatief vaar water terecht kwam. In elk geval moet dr. De Jonge ook nists hebben van de dissiden ten uit het eind van de vijfti ger jaren, de groep van Ger- ben Wagenaar. Henk en Wou ter Gortzak, Cor Brandsen en vele anderen, die zich verzet ten tegen de dogmatiek van Paul de Groot, Marcus Bakker en de gebroeders Wolff. Dr De Jonge verwijt de uit gestotenen eerder oppervlak kigheid en onbekwaamheid, dan dat hij het partijbestuur gering psychologisch inzicht en doctrinaire bekrompenheid aan wrijft. Zijn kijk op een Pau, de Groot getuigt eerder van een zekert waardering dan van het tegendeel. B'.ij- kens twee slotbeschouwingen over het heden en de toekomst van de CPN ziet de auteur de feilen en beperkingen van zijn vroegere partij scherp in. met name de enge manier waarop in Mara -rdl gel- d. has' abs.:'"t'- en haar bu.-s it eratie. Oh,, als die e-genschap pen niet overwonnen zouden worden maar dan zou ze geen communistische partij volgens het gangbare spraak gebruik meer zijn zal er altijd wel een CPN blijven. Haar omvang zal op en neer blijven gaan met de conjunctuur,! maar een grote partij zal het nooit worden. Hoe objectief dr. De Jonge ook schrijft wij kunnen ons niet aan de indruk onttrekken dat lem een zeker heimwee naar zijn „communistentijd" niet vreeinu is. Dat valt te begrijpen bij een man van Zeeuwse, gerefdrmeerde her komst. die in d;e CPN d gelo vige zelfverzekerdheid moet lebben gevonden die p> Staaf' polii-Aa v— „De CPN is in wezen een confessionele partij", luidde reeds een van de stellingen bij zijn proefschrift over de NSB. Dergelijke beperkte, beslo ten clubs worden ook geken merkt door een narcistisch na velstaren. Ook De Jonge ont komt daar niet aan. Zo hecht hij veel belang aan liet feit dat de Sociaal-Democratische Partij (SDP), waaruit de CPN is voortgekomen, een der eer ste. zo niet de eerste commu nistische partij is geweest. Daaruit zou haar onafhankelij ke opstelling ten opzichte van de Russische partij en de Ko mintern te verklaren zijn. De analyse van de verkiezings uitslagen tot in tienden van procenten om vooruit- of ach teruittang te analyseren duidt daar ook op. Hier en daar lijkt het net of dr. De Jonge ver geet. dat hij over een partij ichr.jft, d e slechts vier pro- :en> de: kiezers achter zich leeft O! had. maar dat zal nni.enkort wel blijken. De ien procent, d e de CPN di- 'ect na de oorlog haalde, zit- en er op 29 november niet in. Vnless onele partijen hebben >-> .mv-;rs n et mee. ;<>->■> R 't I'M AN (Dr tl onge: Het -»( J—'and, De - -ke

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1972 | | pagina 16