Amerika moet leren leven met Nixon
Consumentenbond
over de prijzen
Prins Bernhard
grootste gevaar
binnenland
buitenland
Oude havik
Kandidaat
burgemeesters
niet op
sollicitatie-
bezoek bij
de raad
De wortels
Geen keus
Behoudende
katholieken
naar Rome
papier
oor uw pen
Onnozelaars
D.S. '70 abortus
Donderdag 9 november 1972
(Van onze correspondent
in Washington)
Het klachtenboek van
Nixon's politieke tegenstan
der is geen bestseller geble
ken. De Amerikaanse kie
zers hebben de ambities van
George McGovern, de poli
tieke evangelist, vermor
zeld en een amorfe „coalitie
van links" geïsoleerd in een
politiek getto. Nixon, de
onbeminde, heeft zich bij
Franklin Roosevelt en Lyn
don Johnson gevoegd, de
grootste verkiezingsover
winning in deze eeuw
Een centrum-coalitie van mas
saal tot de republikeinse partij
bekeerde zuiderlingen, welge
stelde bewoners van voorste
den. georganiseerde arbeiders,
DEN HAAG (ANP) Voor
de Consumentenbond komt de
laatste forse stijging van de
kosten van levensonderhoud
geenszins als een verrassing,
aldus het commentaar van de
ze organisatie op de stijging
van het algemeen prijsniveau
met 1,3 procent in een maand
tijds.
De bond heeft in de herfst
van het vorig jaar al bij de
regering aangedrongen op he
invoeren van een prijsmaatre
gel en die vraag daarna m
een aantal malen herhaald, he
laas zonder succes, aldus de
bond.
In de loop van dit jaar heeft
de Consumentenbond moeten
constateren dat het bedrijfs
leven de prijzen sterker ver
hoogde dan op grond van de
loonkostenontwikkelm-g nodig
was. De prijzenbeschikking die
de overheid per 1 november
heeft afgekondigd is naar de
mening van de Consumenten
bond onvoldoende om de prijs
stijgingen in de nabije toe
komst te beteugelen. Er zijn
hardere maatregelen nodig. De
Consumentenbond heeft daar
om alle consumenten in Neder
land opgeroepen prijsstijgin
gen die zij na 1 november 1972
constateren te melden aan de
Consumentenbond Den Haag.
boeren, katholieken, voorma
lige Wallace-volgelingen, be
wogen deserteurs uit de demo
cratische partij, werkende jon
geren en loyale republikeinen,
is de basis van Nixon's over
winning. Zoals de kiezers in
1964 de Goldwater-vleugel van
de republikeinse partij afwe
zen die zich van het republi
keinse centrum had meester
gemaakt, wezen zij dinsdag de
linkervleugel van de democra
tische partij af. Nixon's over
winning is een triomf van het
centrum, dat in vergelijking
tot 1964 niet onaanzienlijk
naar rechts is verschoven
Wat is er in de komende
vier jaar van president
Nixon te verwachten Zijn
verkiezingsoverwinning, de
laatste in zijn politieke carriè
re, want de grondwet verbiedt
hem een verdere prolongatie
van zijn presidentsschap in
1976, verlost hem van politieke
druk. Hij heeft nu zijn handen
vrij en kan, bij wijze van spre-
Geertsema
(Van onze parlementaire
redacteur)
DEN HAAG Minister
Geertsema van Binnenlandse
Zaken voelt er niets voor om
kandidaat-burgemeesters op
sollicitatiebezoek te laten gaan
bij de gemeenteraad, ook al zou
dat bezoek achter gesloten deu
ren plaats vinden. Dat bleek
gisteren bij de begrotingsbe
handeling in de Eerste Kamer,
waar de heer Eisma uit Apel
doorn zich tot tolk maakte van
de wensen van het afdelingsbe
stuur van D'66 in Gennep.
Het voorstel van D'66 komt
hierop neer, dit de raadsleden
na een eerste selectie der solli
citanten inzage krijgen in hun
naam en levensbeschrijving en
dat zij daarna in overleg met de
commissaris der koningin hun
voorkeur voor een of meer der
sollicitanten kunnen uitspreken.
De minister wilde hier niets
van weten.
Hij vertelde uit eigen erva
ring te weten, dat het bijzonder
moeilijk is om alleen op grond
van schriftelijke stukken een
goede indruk te krijgen van een
sollicitant. Bij een persoonlijk
gesprek komt men vaak tot een
geheel andere indruk. Het is
volgens de minister dan ook
„een volkomen illusie" om te
menen, dat gemeenteraden te
vreden zouden zijn met schrif
telijke stukken.
Het gevolg daarvan is, dat
gemeenteraadsleden met de sol
licitanten tot een persoonlijk
contact proberen te komen. Dat
gebeurt nu ook al hier en daar,
doch de minister zei nadrukke
lijk, daar een uitgesproken te
genstander van te zijn.
Vanuit die praktijk kan men
weer een stap verder gaan: dan
gaan de sollicitanten zelf hun
opwachting maken bij de raads
leden en dan zal het agauw
gebeuren, dat zij aan die raads
leden ook toezeggingen gaan
doen over het te voeren beleid.
Zelfs op die manier, aldus de
minister, blijft het ook nog een
illusie om te denken, dat de
raadsleden dan met een eens
gezinde voordracht zouden ko
men. Nee, zo besloot de minis
ter, als het op die manier zou
moeten gaan dan zou ik nog
eerder de voorkeur geven aan
de rechtreeks gekozen burge
meester j lezèer ik ook daarte.
gen ben gékant.
ken, „de nieuwe Nixon van
zijn eigen keus worden". Geen
Amerikaans politicus Is flexi
beler gebleken dan Nixon: de
oude havik predikt vrede. De
man die in de dagen van Joe
McCarthy en John Foster Dul
les kruistochten ondernam te
gen het communisme zocht ac
commodaties in Peking en
Moskou. De man die geboekt
stond als een fundamentalis
tisch verdediger van onver
dund kapitalisme begon te
spreken over een gegarandeerd
minimum inkomen. De vraag
is welke Nixon de president in
de komende vier jaar verkiest
te zijn. De huidige paternalis
tische Nixon, die zo royaal
door de kiezers werd be
loond De oude Nixon Of
een nieuwe Nixon, die we nog
niet eerder hebben ontmoet
De beweeglijkheid van Nixon
in het politieke spectrum kan
worden verklaard uit een bijna
totale afwezigheid van pure
ideologie en een overdaad aan
pragmatisme in zijn politieke
existentie. Zijn associatie met
„rechts" was nimmer een
kwestie van ideologie, maar
van taktiek, waar men hem in
het politieke centrum aantreft,
heeft meer ie maken met de
constructie van zijn macht,
dan met ideologische overtui
ging. Er zijn in ieder geval
geen verkiezingen meer in
aantocht, die Nixon dwingen
de wereld te laten raden wie
„de echte Nixon" is. Hij heeft
nu de gelegenheid zichzelf te
zijn. Hij kan zich gaan oriën-
teren op wat de geschiedenis
boeken op den duur van hem
zullen gaan zeggen.
De wortels van George
McGovern's nederlaag hoeft
men niet te zoeken in
een overdadige populariteit
van Richard Nixon. Richard
Nixon is lang niet zo univer
seel geliefd als Franklin Roo
sevelt dat 40 jaar geleden was,
McGovern's coalitie van anti-
oorlogsduiven, jongeren, min
derheden en radicalen, opge
trokken op de resten van de
politieke organisatie van Ro
bert Kennedy en Eugene
McCarthy, kon geen vat krij
gen op het democratische cen
trum. Een reeks van ongeluk
kige ontwikkelingen, niet in de
laatste plaats de Eagleton-af-
faire, sloeg iedere hoop op een
tijdige reparatie van de demo
cratische partij de bodem in.
McGovern's organisatie ver
zuimde tijdig vrede te sluiten
met zoveel mogelijk fracties
binnen de democratische par
tij, zoals John Kennedy dat in
1960 deed. McGovern's elite
was zo overtuigd van eigen
gelijk en van eigen kans dat
concessies bij voorbaat werden
uitgesloten als „een capitulatie
aan de duistere krachten van
het midden". Toen die conces
sies onvermijdelijk bleken was
het te laat en had McGovern
zijn geloofwaardigheid «er-
sneeld.
Voor grote groepen kiezers
bleek er geen keus. zij vrees
den dat George McGovern. de
vriendelijke maar rampzalige
kandidaat, weer wel een ramp
zalig president zou kunnen
worden. De Nixon-coalitie is
waarschijnlijk geen blijvende.
Met een meer op het centrum
gerichte kandidaat zouden de
democraten stellig niet tenon-
der zijn gegaan in een politie
ke aardverschuiving van onge
hoorde omvang. Deze weten
schap zou Nixon nu kunnen
temperen. Een streven om de
nieuw gevormde coalitie te
verstevigen, kan tot een ver
rassende „nieuwe Nixon" aan
leiding geven. Amerika koos,
op zijn minst, een Nixon die.
onbuigzaam, de lijn volgt van
zijn eerste termijn en op zijn
best, een Nixon die de macht
en het prestige van het presi
dentschap ondergeschikt zal
maken aan het begin van de
oplossing van Amerika's grote
sociale vraagstukken. Nationa
le verzoening is in Amerika
even belangrijk als in Viet
nam. En leren leven met
Nixon is voor de Amerikanen
in de eerste plaats leren leven
met zichzelf.
ROME (KNP) Ongeveer
8000 behoudende katholieken
worden morgen in Rome ver
wacht op de wereldbijeen
komst van de „Federatie voor
Geloof en Kerk". Uit Neder
land komt een delegatie van
176 deelnemers o.l.v. N.A. van
Rijn (O.P.), sekretaris van de
beweging „Voor Paus en
Kerk", die probeert een fede
ratie te vormen tussen de on
geveer 35 groeperingen, die
aldus het mededelingenblad
„Voor Paus en Kerk" zich in
ons land op een of andere wij
ze inzetten voor het behoud
van het authentieke geloof".
De bijeenkomst begint mor
genavond met een pontificale
mis in de basiliek van Sint
Jan van Lateranen.
(ADVERTENTIE)
Brieven voor deze rubriek moeien
met volledige naam en adres worden
ondertekend. Bij publrkatie zullen deze
vermeld worden. Slechts bij hoge uit
zondering zal van deze regel worden
afgeweken. Naam en adres zijn dan bij
de redactie bekend. Publikatie van brie
ven (verkort of onverkort) betekent niet
dat de redactie het in alle gevallen
eens is met inhoud, c.q. strekking.
Ik wil niet zeggen, dat alle
„Ollanders" zo zijn, maar het
grootste deel zijn onnozelaars,
en noog het meest van al zijn
ze j aloers-
U hebt daar zo onder andere
en zekere schrijver in uw
krant Jan Wintraecken. Je zou
eigenlijk wel beschaamd zijn
van zulke zever neer te pen
nen als hij doet- En zou die
domme vent, want een dwaas
is het in ieder geval niet be
ter eerst eens rondom te kijken
in uw eigen land. Daar heb je
rommel genoeg. Inplaats van
elke week te roddelen dan
weer over Merckx, (van wie
jullie ziiek zijn van jaloezie)
dan weer over Belgische
scheidsrechters of wat weet ik
al niet meer-
Ik vind, dat je beter maar
eens zou rondkijken naar de
troep in eigen land in plaats
van elders te gaan zoeken. Je
hebt trouwens stof genoeg.
Maar een Merckx hebben jul
lie lekker niet.
SAS VAN GENT N. TES.
Onder dit kopje komt een,
helaas niet ondertekend, arti
kel voor dat m.i. qua bedoe
ling wel enige aandacht ver
dient. Of zijn verontrusting,
die door velen wordt gedeeld:
ook door ondergetekende, is
serieus, of zij is geachte oppo
nent ingegeven als politieke
propaganda tegen DS'70. Hoe
het ook zij!, in beide gevallen
dient zij ernstig te worden
genomen.
Geachte opponent citeert
„Berger" naar aanleiding van
zijn uitspraak over het regeer-
recht van de PvdA. Waarom
doet hij dat niet van diezelfde
„Berger" ten aanzien van de
te elfder ure op het congres
aangenomen vraagstuk van de
Abortus? Is hij soms bevreesd
te moeten erkennen, dat er
partijen zijn, waartoe hij wel
licht zelf behoort, die in strijd
met hun beginselgrondslag,
nagelaten hebben de „abortus
liberalisatie" principieel te be
strijden.
DS'70 voelt zich krach
tens de aangenomen doelstel
ling: het economische leven en
de sociaal-economische ver
houdingen weer in gezonde
banen te leiden zeker niet
geroepen om ons volk te mo
raliseren ten aanzien van za
ken, die in wezen behoren tot
godsdienstige overtuigingen.
Wel kan ik geachte oppo
nent verzekeren, dat indien
die overtuigingen inderdaad
principieel in de dagelijkse
handelingen van ons volle tot
uiting zou worden gebracht,
dat wil zeggen inderdaad zou
den worden toegepast, we dan
zeer zeker sneller de economi
sche teruggang konden beteu
gelen. Maar dat is dan geheel
iets anders dan de slotsom
waartoe onze geachte opponent
komt. Wanneer ik dan „Ber
ger" ten aanzien van één van
die vele godsdienstige begin
selen de abortus mag
citeren: Berger zei op een
vraag van een verontruste ka
tholiek lid van DS'70 het
volgende:
De godsdienstige vorming en
praktische toepassing daarvan
berust bij de katholieken bij
de priesters en bij de protes
tanten bij de dominees en bij
die partijen, die zich doelbe
wust op die godsdienstige be
ginselen hebben gebaseerd.
Wij d-i. DS'70 zullen die
beginselen in een eventueel
samengaan respecteren en er
nimmer een principiële kwes
tie van maken om ze te doen
stranden.
Breda Drs- C. J. N. de Graaff.
Voorzitter DS'70
DEN HAAG (ANP) Het
grootste gevaar, dat onze maat
schappijen in' West-Europa op
dit moment bedreigt, is dat het
element van moderatie uit on
ze politiek dreigt te verdwijnen
en dat de polarisatie tussen de
verschillende standpunten toe
neemt. Dit heeft prins Bern
hard gisteren gezegd in de
feestrede, die hij in Keulen
hééft gehouden in een bijeen
komst ter viering van het 175-
jarig bestaan van de kamer van
koophandel van Keulen. Prins
Bernhard zei ervan overtuigd
te zijn, dat een voortgaande po
larisatie uiteindelijk het einde
zou betekenen van de essentiële
waarden van onze maatschap-
pijvorm. „Het politieke leven
van democratieën is afhanke
lijk van tegengestelde menin
gen over belangrijke problemen
van binnen- en buitenlandse
politiek, maar het is ook afhan
kelijk van elementen van rede.
lijkheid en van moderatie, van
tolerantie en van het erkennen
van rechten van minderheden,
zonder capitulatie voor de
meest extreme gedachten van
die minderheden".
