Dick Passchier alias Jan Zeskamp Een student kost 2 ton baraud Zeskamp verandert de sfeer in vele dorpen Kijkdichtheid Spel van dorpen Roes vrij uit Rustpunt Hobby Bier Duur Goedkoop Gehalveerd Inkomen Ik zie maar weinig verschil met topvoetbal Zijn zonen noemen hem schertsend „Jan Zeskamp". Vanavond staat hij weet in de tierende en joelende menigte in Sport paleis Ahoy' tussen de ga lopperende namaakbeesten opspattend water en vreemdsoortige bal-oefe ningen. Hij is een rustpunt in een van de best bekeken shows in Nederland. Zes miljoen mensen zullen weer naar deze Zeskamp kijken, wanneer we ervan uitgaan dat dezelfde ge middelden worden gehaald als het vorige seizoen. En Dick Passchier is er zich zeer goed van bewust, dat hij niet alleen te maken heeft met de 6000 dol enthousiaste Ahoy' bezoe kers, maar ook met het duizendvoudige ervan in de huiskamers. Dick Passchier: „De NCRV heeft ooit eens het idee ge had deze show te laten schie ten, maar dat kan met zo'n kijkdichtheid gewoon niet". En ook wat de waarderings cijfers betreft springt deze vorm van TV-circus-door- amateurs onmiddellijk naar de top van de ranglijst: 78. Het waarom van die door de NCRV nooit verwachte, maar al te graag ontvangen succes blijft tot nog toe in het duis ter. Dick Passchier, alias Jan Zeskamp, heeft er wel enkele gedachten over: „In de eerste plaats is het niet zo diepgaand en dus bij uitstek een volks spel. Ik zie echt niet zoveel verschil tussen topvoetbal en dit programma. Bij ons heb je precies diezelfde krijsende, hysterische mensen als op de tribunes. En in de tweede plaats is de sfeer van het pro gramma ei een die gemakke lijk in de huiskamer over komt". Maar er zitten wel wat meer facetten aan deze massa-trek ker. Een feit bijvoorbeeld dat terloops in het gesprek met Passchier blijkt. Dit is een spel dat niet gespeeld wordt in grote steden, maar door kleinere plaatsen in Neder land, waar de dokter, de nota ris, de gymnastiekleraar el kaar met naam en toenaam kennen. Daar kweekt het een sterke gemeenschapszin. De burgemeester van Ridderkerk (een gemeente met zes dorpen) vertelde Passchier, dat pas na de Zeskamp de dorpen defini tief in één gemeente lagen. Aan de andere kant Is het een zware belasting voor een klei ne stad. Dick Passchier: „Venray bij voorbeeld heeft tijdenlang in die roes van Zeskamp geleefd. En dan opeens doven de lam pen en is het sprookje uit. Dat is het moeilijkste moment voor de mensen. Ze zijn op slag vergeten door de buitenwe reld. Ze staan weer doodge woon op hun plaats". Wat vaak extra zwaar valt door de semi-professionele aanpak die sommige ploegen er maan denlang op na hebben gehou den: vroeg naar bed, veel trainen, zo min mogelijk ro ken. Waartegenover staat dat die goeie ouwe trouwe ge meenschapszin weer terug is in het dorp of stadje. De DE STEM ZATERDAG 4 NOVEMBER 1972 door jan wintraecken n RUSSEL De voetbal- JJ scheidsrechters in Bel gië zweren samen. Ze zijn te Brecht in diep geheim bijeengekomen. Het onverbid delijke wachtwoord luidde „shalom" en de vermommin gen waren niet van de lucht. Vital Loraux ging schuil ach ter zonnebril en kunstbochel, Frans Geluck verscheen in Clerggiman. Ze zeiden elkaar de wacht aan en spraken van een grote vastbeslotenheid in de uiteraard gesloten gelede ren. Het werd laat en de valse snorren zagen rood van de beaujolais. Het pak van Brecht werpt reeds vruchten af, want het regent straf schoppen en er zijn arbiters die fluiten met de gele kaart tussen de tanden hetgeen eni ge bedrevenheid vergt. TJET tegenoffensief der /3 trainers, oefenmeesters, en managers werd in tussen ingezet met 'n geheime bijeenkomst te Scherpenheuvel in café Christusoog" van de trainers van Belgische voet balclubs is bekend dat ze geen last hebben van scrupules en dat ze hun trawanten de arena insturen met instructies die van enige beknopte kennis van de menselijke anatomie getuigen. Met de glimlach van de ware godfather en met 'n zekere droefheid in zijn wat hese stem geeft de rechtgeaar de trainer zijn opdracht: „Kalm aan, jongens, en fair spel. Hard onder de knie, vlak onder de knie trappen en bij gelegenheid van een scrim mage de volle voet in de on derbuik en met de platte kant van de hand tegen de strot tenhoofden. Ik wil ze horen kraken. Deze wedstrijd staat in het teken van het strotten hoofd. Met de platte kant van de hand, heel kort, mar heel hard. Ik omhels je en kus je op het voorhoofd." A de besprekingen in café „Christusoog" zak ten de heren af naar de „blue note" die de toonaange vende nachtclub van Scherpen heuvel is, alwaar de buffetmei den 't allemaal zo los in de bloes hebben hangen, dat de aanpa lende basiliek er rood van aan loopt. De oefenmeesters zou den Frans de Munck aange steld en benoemd hebben tot vrijgestelde met beperkte vol macht maar zonder procura tie. Meer is ct niet uitgelekt. Vast staat wel dat een voor stel tot het verzenden van bombriefjes aan strenge scheidsrechters in de kleine uurtjes tegen de stemmen der buffetengelen werd verworpen. y-y'EST la guerre, baraud", heeft Vital Loraux ge- zegd, die in Afrika ge weest is en weet dat „baraud" 't woord is dat de Berbers ge bruiken voor de meest wrede aller oorlogen, tijdens welke voortdurend het bloed der vij anden en de melk hunner ka melen gedronken werd. Het antwoord van de trainer maffia liet niet op zich wach ten. Ze stuurden met gezame- lijk fiat de verschrikkelijke Brit Jeremias Talbut in het krijg waarbinnen scheidsrech ter Frans Geluck vergeefs trachtte de Sint Truidense „perenvreters" en de Mechel- de „maneblussers" van elkaar te houden. /EREMIAS Talbut, die'n Engels bleekgezicht met rosse haren is, pleegt elke zondag een tegenstrever naar het zieken huis en hem subiet daarna bloemen te sturen". With kind regards, Jeremias", staat dan op het aangehechte kaartje. Jeremias heeft een welhaast ziekelijke voorkeur voor doel- verdedigers. Verleden zondag ving hij de na een zweefduik naar de aarde terugkerende Tuilse keeper Tosini dusdanig met een van zijn spitse knieën op, dat het slachtoffer nu met een aantal gebroken ribben en wat spierscheuren in het zie kenhuis ligt. Naast hem op het nachtkastje staat een bos bruinzwarte chrysanten met een kaartje waarop „With kind regards, Jeremias". rAAROM Frans Geluck, toch een der samen zweerders en onderte kenaars van het pak van Brecht, Jeremias Talbut niet van het veld stuurde, zal waar schijnlijk eerst kort na het al gemeen oordeel worden be kend gemaakt. Het staat de mensheid intussen wel vrij theorieën op te bouwen. Volgens de eersten zou Geluck vlak voor de wedstrijd in een hotdog die hij nog snel veror berde, een briefje gevonden hebben waarin hij bedreigd werd met een mollenplaag in zijn geliefd volkstuintje, een tweede theorie richt zich meer op het persoonlijke leven van Frans Geluck dat van dubbe le aard zou zijn. Geluch zou niet slechts de brave huisva der - kantoorman - scheids rechter, maar bovendien in 't verborgen ook nog 'n liefhebber van hanengevech ten en eigenaar van enkele kemphanen zijn, hetgeen ver boden is. Hoe dan ook, Jeremias Tal but ging tekeer als een spreeuw in een kersen boom gaard. Hij veegde er tot twaalf maal toe met grove borstel door en werd er niet uitgeflo ten. Jeremias grijnsde, de gevallenen kermden, de strot tenhoofden kreunden. Club Brugge marcheert op kop en Anderlecht ligt drie, Lierse ligt vier, Standard ligt al vijf pun ten achter. Dick Passchier: ....onder alle „naoberhulp" staat weer een poosje voorop. Passchier: „Met alle uitwas sen. Want tijdenlang heeft men niet anders gedaan dan wanneer er moeilijkheden wa ren, beslag leggen op tijd en kunnen van de burgemeester. „Burgemeester, hoe komen we aan twintig Vlaggen, burge meester mogen we het gym nastieklokaal een maand lang omstandigheden rustig blijven.... 's avonds hebben?" Dat soort vragen is dan na het Zes kamp-gebeuren verdwenen, maar de lage drempel bij de buigervader is gebleven. Iets wat ik niet bezwaarlijk vind, maar sommige burgemeesters wel. Die werden dan gecon fronteerd met veel persoonlij ker problemen. Terwijl bij de Zeskampvoorbereidingen niets te gek was, moet men er dan weer aan wennen dat er wel dingen zijn die in een kleine stad niet te pas komen". Maar dat zijn zorgen die niet Passchier en evenmin de NCRV kwellen. Het program ma gaat gewoon door. Plaat sen genoeg in Nederlang die in Zeskamp de manier zien om een stuk belangenbehartiging ten gunste van de plaatselijke economie op gang te brengen. En die blijvende vraag heeft de NCRV meteen doen beslui ten de show aan Dick Pas schier over te laten wat pre sentatie betreft; geen man vrouw koppel meer zoals in het verleden. Wel heeft hij weer hulp van Barend Ba- rendse en Luc van Nuffel. Dick Passchier: „Je weet dat die show ook gedeeltelijk om jou draait, maar het is zo'n toestand, zo'n woelige zaak, dat je je ervan bewust moet blijven op elk ogenblik rustig te zijn. De mensen zien al ge noeg gespring en geloop en horen zoveel gedaver. Je mag je niet laten meeslepen door andermans enthousiasme. Ge woon prettig presenteren". Passchier, de zeer rap van de tongriem gesneden handelaar in Oosterse artikelen (die er voortdurend op hamert dat het een hobby van hem is en dat hij er beslist geen beroep van zou willen maken zoals collegt Barend Barendse) heeft sinds zeer kort ook een ander programma. Tweekamp, is de bijna onvermijdelijke naam geworden. Een quizz voor HAVO-leerlingen die mentaal worden bijgestaan door schoolgenoten-compleet- met-spandoek. Dertig keer vroeg in de dinsdagavond. En ook hierin is hij de „gewone presentator", het rustpunt in een snelle show. „Dat bevalt me het beste. Ik zou er ook nooit een Dick Passchiershow van willen maken". Tekst: BERT BAKKER Foto: NCRV AT KOST EEN STUDENT? Te veel. Een student bij het wetenschappelijk onderwijs is per jaar twintig maal zo duur als een leerling uit het kleuter- en basisonderwijs en bijna vijftien maal zo duur als een leerling uit het voortgezet onderwijs. Jos Ahlers heeft wat cijfers verzameld, waaruit onder meer blijkt Ons politiek circus is het van links tot rechts ergens over eens: de stijging van de kosten van de universitai re wereld moet worden afgeremd ten behoeve van het beginonderwijs. Van daag wordt in Utrecht een congres gehouden door die universitaire wereld. Eén van de uitgangspunten is, dat er doelbewust ge streefd moet worden naar „kostenbeheersing en zo mogelijk kostenverlaging per student". De student is te duur. In de nota, die het Centraal Planbureau de vorige week publiceerde, staat dat de hui dige studentengeneratie goed 100.000 man sterk ons over de gehele studieperiode gerekend ruim 20 miljard gul den kost. Daar zit dan wel alles bij in, ook de ouderlijke bijdrage, kinderbijslag, stu dietoelage enz. Per student komt dat dus momenteel neer op het lieve sommetje van twee ton. Zo'n mededeling kan ge makkelijk allerlei misverstan den oproepen in de richting van „werkschuwe" studenten, die op onze kosten bier zuipen en tot het middaguur in hun nest liggen". Maar in dat be drag per student zit bijvoor beeld een stuk van het te hoge salaris van de hoogleraar, die Oranje-babies ter wereld brengt; van een paar ton be ton van de vaak onnodig duur gebouwde huisvesting van de universiteit en van een paar kilometer bibliotheekboeken. De student zelf is meestal een minimumloner, die met een forse schuld de universiteit verlaat, al of niet in het bezit van de begeerde titel op het naambordje. De stijging van de kosten van het wetenschappelijk on derwijs is enorm geweest. De pas overleden prof. Posthumus heeft eens berekend, dat als die stijging zo door zou gaan we rond het jaar 2000 ons hele nationale inkomen aan de uni versiteiten kwijt zouden zijn. Er zou dan geen huis meer gebouwd kunnen worden, geen weg aangelegd, geen sociale uitkering meer kunnen wor den uitbetaald. In 1950 bedroe gen de uitgaven per ingeschre ven student nog maar 1800 per jaar. In 1970 was dat be drag al meer dan vertienvou digd: bijna 19.000 per stu dent per jaar. De ene student kost overi gens een veelvoud van een an dere en dat zit hem in de aard van de studie. Een dokter moet je in een ziekenhuis op leiden en dat is heel wat duur der dan het college geven aan toekomstige dominees. Erg recent zijn de cijfers niet, maar in 1967 was de student betreft mag de opleiding van die goedkope kleuterleidster veel en veel beter en dus duurder worden, want zij heeft een hoogst verantwoor delijke functie. Het vervelende is dat bij ons het inkomen min of meer gekoppeld is aan de duur van de opleiding. De dure studenten hebben later duidelijk baat van hun dure opleiding: ze verdienen jaar- in, jaar-uit bruto ongeveer twee maal zo veel als mensen met middelbare opleidingen. Daarbij dient men wel te be denken dat de academicus door die lange studie pas veel later begint te verdienen en dat de progressieve loon- en inkomstenbelasting hem daar na terecht wel weet te vinden. Er zijn ook grote on derlinge verschillen: de theo loog verdient een schijntje in vergelijking met de medicus. Er zal veel moeten veran deren, want we lopen vast. We zitten nu, om met ex-minister De Brauw te spreken, in het niemandsland tussen hoger onderwijs voor een elite en hoger onderwijs voor de mas sa. Die massa zal op een goed kopere manier moeten wor den opgeleid, vooral door meer hulpmiddelen en minder men sen. In de al genoemde nota van het Centraal Planbureau wordt ook een statusverlies van de academicus verwacht. Prof. Tinbergen heeft de vo rige week gezegd dat bij twee maal zoveel academici hun in komens gehalveerd zullen worden. Nog deze eeuw. Afgestudeerden hebben ons niet alleen te veel gekost, ze blijven ook daarna te duur. Tekst Jos Ahlers Wier zit voor een paar mil joen economie het goedkoopst met 40.950 voor de totale studie. De aanmaak van een jurist kostte toen f 41.000, een theo loog kon voor 49.275 worden geleverd. Een afgestudeerde aam een letterenfaculteit kwam op f 65.945 en daarmee hebben we alle goedkopere academici gehad. De rest kostte toen al vijf jaar ge leden meer dan een ton: een opleiding in de sociale wetenschap pen f 131.300 in de tandheelkunde 152.760 in de techniek 180.395 in de diergenees kunde 182.520 in de landbouw f 203.500 in de wis- en natuurkunde f 204.800 in de geneeskunde f 214.775 Ter vergelijking: een h.t.s.- er kon toen worden geleverd voor 4.150, een onderwijzer voor f 3.610 en een kleuter leidster voor 1.640. De maatschappij heeft be hoefte aan een stijgend aantal hoog geschoolden. Wat mij "Bij tweemaal zoveel academici zullen hun inkomens worden gehalveerd." 0 "We zitten vast in het niemandsland tussen hoger onderwijs voor een elite en hoger onderwijs voor de massa".

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1972 | | pagina 17