DAAR ZIT OOK VOOR U MUZIEK IN
Centrum voor ontmoeting met theater
De vrouwen na het paard van Troje
Hella Haasse als zelfstandige vrouw
Grote gezinnen
ongewenst
in Singapore
1
Zilveren staven
verdwenen
uit spoorwagon
DRIE MILJOENSTE
RLM-PASSAGIER
INGEHAALD
Hefnrich Böll
Nieuw
meesterwerk
van
HeinrichBöll
kunst
cultuur
15
De ontwikkeling van één Jan
xpositie
xpositie
qneel
IKE EN TINA
Protestactie op
Amerikaanse
universiteiten
papiep
oor uw pen
Gehoorzaamheid
Mijnongeluk
in Roemenië
Groepsfoto met dame
ïen uitgave van Elsevier
Vrijdag 3 november 1972
I
fe' fe fe
BEELDEN binnen, met 35
kleine plastieken van moderne
Nederlandse kunstenaars
een expositie van de Neder
landse Kunst Stichting tot
en met 19 november in Markie
zenhof te Bergen op Zoom.
RIA van Eyck, textiel en
Maria van Kesteren, gedraaide
houten vormen, tot 27 novem
ber 'bij BKS, Spoorlaan 426,
Tilburg. Nieuw werk.
O FILMFAN heet het nieuwe
filmmaandblad om „informatie
te geven waarin Skoop en
Skrien niet voorzien". Eerste
nummer is uit met veel (foto)
materiaal uit de jaren waar nu
het filmsentiment op rust.
JAZZ AT the Philharmo
nic, zaterdagnacht 4 november
om 24 uur in Concertgebouw
Amsterdam. Voor de pauze so-
Iieert Oscar Peterson. Na de
pauze: Benny Carter, Boy El-
dridge, Louis Bellson, Al Ge-
ry, Eddie Lockjaw Davis en
Nils Henning Pedersen.
THEA Schmidt, penteke
ningen en litho's en Frank
Storm, landschaptekeningen en
prenten tot 20 november in
het raadhuis van Hilvaren-
beek.
RAVI Shankar met Alia
Rakha op 8 november, 20.15
uur, in het Concertgebouw te
Amsterdam.
EEN NIEUW Hart voor
Tilburg: onderwerp voor een
expositie van amateuristische
inzendingen van verdienstelijk
gehalte in De Koningswei,
Kultureel Sentrum Tilburg.
Vrij toegankelijk. Drie werden
er bekroond; vier kregen eer
volle vermelding.
GLADYS Knight and The
Pip met 10 man begeleiding
o. a. uitblinkers tijdens Grand
Gala du Disque 1969 te
zien en te7 horen op donderdag
9 november om 22.30 uur in
Concertgebouw Amsterdam.
KARL Gutmann, die in
Rotterdam het toneel voorlopig
overeind moest houden, ligt
opnieuw in een (Italiaans)
ziekenhuis.
CECIEL van Ginneken uit
Riel, Marleen van Homburgh
uit Tilburg, Marianne van
Hooff en Peer de Witt uit
Amsterdam exposeren tot 12
november in het gemeentehuis
Oisterwijk. Litho's, lino's, et
sen, wandkleden en houtsne
den.
MOSEJEW, het Sovjet-
Russische ensemble met 130
dansers en eigen symfonie-or
kest is na 11 jaar weer in ons
land. Repertoire van 160 bal
letten. Zondag en maandag a.
s. in het Ahoy-sportpaleis te
Rotterdam (20.15 uur).
Jan van Munster: „Ik ben constant mezelf aan het maken."
Omdat JAN VAN MUN
STER gewoon als ambachte
lijk kunstenaar in de oude be
tekenis van het woord, wat in
zijn mars heeft je ziet dat
b.v. aan zijn prachtige gepolijs
te (groeivormen in steen uit de
jaren zestig zul je als toe
schouwer zijn „spelletjes" met
licht, film, met rondspringende
bolletjes e.d. waarschijnlijk
ook sneller au sérieux willen
nemen. In ieder geval geeft
zijn tentoonstelling in de nieu
we vleugel van het museum
Boymans-Van Beuningen te
Rotterdam (tot 26 november)
een zeer instructief beeld van
hetgeen er de laatste tien jaar
in de beeldende kunstwereld
zoal aan de hand is geweest.
En zoals de Ridder van Rap-
pard in die zestiger jaren al
bezwaren had tegen zijn „ge
frustreerde" stenen vormen, zo
zullen ook nu wel mensen
hoofdschuddend kijken en
voelen aan zijn warme,
koude en elektrisch geladen
aluminium platen. En komen
doen de mensen.
Blijkt, dat Jan van Munster
zijn werk niet alleen maakt
voor een kleine groep insiders,
zoals hij ironisch zegt in de
catalogus, die u overigens
moet aanschaffen. Zeer ver
helderend en origineel door
Jan Donia in elkaar gezet. Be
halve de nog echte „beelden"
uit het begin van '60 toont de
expositie zijn kentering rond
'65. Als vervolg op de stenen
bollen ontstonden toen zijn ro
ze polyester bollen (eieren,
embryo's) gevolgd door zaad-
bakken, bevruchtingsmachines,
bevrachters en medische ta
fels. Na deze vervreemdings
projecten ontstaan steeds een
voudiger objecten (vierkant,
cirkel); onderzoekt hij licht
en vorm (wisselwerking). Bij
zijn meest recente objecten
geeft het object vorm aan het
van binnen naar buiten schij
nende licht. Daarna ging hij
ertoe over om door middel van
dia's en film vormen van licht,
letterlijk via hemzelf, te pro
duceren.
De belangstelling/'voor oude
muziekinstrumenten niet al
leen om ze te bekijken, maar
ook om ze na te maken en te
bespelen, wordt steeds groter.
Voor hen, voor muziek-histo-
risch geïnteresseerden, voor
scholen etc. is momenteel in
het Volkenkundig museum te
Tilburg een aardige expositie
te zien: „DAAR ZIT MUZIEK
IN" (tot 1 januari). Het the
ma: de ontwikkeling en ver
spreiding van verschillende
typen muziekinstrumenten,
hun onderlinge samenhang en pers van de grote K-violen,
functie in de cultuur waarin dikwijls met prachtig hout-
ze gebruikt worden. snijwerk opgesmukt. De cultu-
Indeling: snaar-, ritme- en
blaasinstrumenten. Dat is de
wat dorre informatie. In wer
kelijkheid: een prachtige ver
zameling van allerlei primitie
ve en kunstzinnige voor
werpen, samengebracht uit de
collectie H. Arends en aange
vuld met exemplaren uit privé.
bezitrtingen en museums.
De pees in de jachtboog
werd ontdekt als muzikaal.
Tekeningen in Franse grotten
vertellen daar nog van en een
artiest als Buffy Saint Marie
is er nu weer naar terugge
keerd. De harp, de cither, de
Japanse biwa (bespeeld door
blinden), de primitieve voorlo-
Vaastrommel.
rele (magisch-religieuze) ach
tergronden worden geïllus
treerd met maskers, theater
poppen, kledingstukken etc. Je
kijkt naar vaastrommels en
betreurt, dat keramiek nu
geen materiaal voof slagwerk
meer is. Allerlei rinkelinstru
menten, waar het onderwijs
nu nog jaloers op kan zijn.
Hebt u misschien een kalimba
voor uw kind gekocht? De
voorloper van deze Afrikaanse
„piano" de sanka, is er te zien.
Schalmeien, panfluit, doedel
zakken, of een plantstok met
ingebouwde „metrum"- .als
u van muziek houdt en dan
nog geen inspiratie krijgt bij
deze expositie weet ik het niet
meer.
HENK EGBERS.
„CENTRUM voor ontmoe
ting met T.heater" heet een
jonge toneelgroep, die sinds
kort vanuit Eindhoven ope
reert op onze vaderlandse to-
neelmarkt. Onder leiding van
Leo Beyers (vroeger Proloog)
brengen Carleen Teensma, Ho-
na van Wijk (voorheen Pio-
loog) en Robert Borremans
programma's, die naar hun in
druk „afwijken van hetgeen
kinderen op theatergebied ge
wend zijn. Nee, hoewel we ten
dele hetzelfde terrein bestrij
ken en dezelfde standplaats
hebben, zijn we niet te verge
lijken met Proloog", zegt zake
lijk leidster Janneke Neder-
pelt-Van Zoest. „Leo Beyers
heeft een geheel eigen kijk op
het maken van programma's
voor kinderen".
Enkele maanden geleden is
geëxperimenteerd met de pro
gramma's „Peper en zout"
voor kinderen van 6-11 jaar
en „In een groen, groen.."
voor wat oudere kinderen. Nu
staan er twee produkties op
stapel, waarmee men het hele
land hoopt te veroveren: „Een
woord om in te wonen" en
„Stemmingen", waarmee op
de dag dat ik mat Janraeke
van Zoest praat de jeugd
van een technische school in
Etten-Leur beziggehouden
wordt. „Een woord om in te
wonen" snijdt drie thema's
aan: Wie bepaalt wie je bent,
de „anderen" of jezelf?; het
relativeren van de wereld der
volwassenen en „we mogen
nooit onze eigen verhaaltjes
vertellen, maar moeten wel de
verhaaltjes van anderen aan
horen". „Stemmingen" heeft
als uitgangspunt het verhaal
De Zwarte Keizer van Hugo
Claus, dat vooral wil inspelen
op de gevoelservaringen van
jonge mensen bij de rollen,
die in het leven gespeeld „moe
ten" worden.
„Ja, we richten ons vooral
op het onderwijs", aldus Jan
neke van Zoest, „al spelen we
in vakantietijden ook in
schouwburgen met vrije voor
stellingen. We werken samen
met Wikor. In Enschede en
Tilburg hebben we b. v. al
een groot pakket voor de
scholen. Het onderwijskader
komt op ons af, omdat hét via
toneel graag bepaalde zaken
behandeld ziet. Meestal gaan
we uit van bestaande teksten,
maken daarvan een collage en
passen dit toe op een actueel
onderwerp. We noemen ons
centrum", omdat we op den
luur er ook musici, dansers en
ndere artiesten bij willen be-
rekken".
„Vervelend is, dat we nog
geen subsidie krijgen; dat kost
een stuk vrijheid. Bovendien
zijn daardoor voor sommigen
onze uitkoopsommen te ,haog.
Maai" daar wordt aan. ge
werkt", zegt Janneke' cv&n
Zoest. -
Binnenkort hopen we onze
reacties op genoemde produk
ties te kunn-en vertellen.
H- E.
IKE EN TINA TURNER ko
men weer naar Nederland. Dit
populaire echtpaar, dat muzi
kaal en op het gebied van
show van wanten weet, geeft
twee voorstellingen op zondag
12 november om 19 en 20 uur
in de Rotterdamse Doelen. De
vocale achtergrondjes, de
Ikettes en het 10 man sterke
orkest zijn ook van de partij.
Na hun VPRO-tv-optreden vo
rig jaar werden er 30.000 dub-
bel-l.p.'s verkocht. En dan te
weten, dat de muziek, die ze
verkopen niet eens helemaal
op de commercie geschreven
is.
De elpee Feel Good is nog
steeds hét visitekaartje van
Tina, die daarop solieert. De
teksten (b.v. She came in
through de bathroom window,
Kai got laid en Feel Good)
schreef ze zelf. Een formida
bele bluesplaat. De uit Missis
sippi stammende Ike werd
met zijn Tina, zoals zoveel
Amerikaanse blues-soul-
groups „gemaakt" op de En
gelse platenmarkt ('66: River
deep, mountains high). Ike is
de knappe begeleider (piano
gitaar) en arrangeur van Tina,
die met de sfeer van keiharde,
felle R B met actuele rit
men haar show helpt maken.
En die slaagt niet enkel op het
feit, dat deze bij velen zo sexy
overkomt. Pure muzikale
vreugde.
Wat volgens mij verkeerd is
aap onze journalistiek is, dat
deze ons dwingt iedere dag
aandacht te schenken aan
weer een of andere futili
teit, terwijl maar drie of vier
boeken op een mensenleven
ons iets geven dat waarlijk
belangrijk is.
MARCEL PROUST
Anon: Maneater, propagandistische poster uit Engeland, tijdens
de oorlog (1942).
DE POSTER lijkt het moderne decoratiemiddel van deze tijd,
een nieuwe vinding om je kamer op te tuigen. Ook al zitten de
postermappen in de winkels vol met platen in slaolie- en andere
oude stijlen, velen denken waarschijnlijk, dat de poster een zeer
modern ding is. Alle poster-gekken is daarom van harte aan
bevolen het nieuwe boek van BEVIS HILLER: 100 JAAR POS
TERS (uitg. L. J. Veen 22,50). Behalve het feit, dat je in
dit boek 96 pagina's (26,8 x 42 cm) posters, waarvan 64 in kleur,
vindt, bevat het een goede inleiding, die veel interessante dingen
vertelt over 100 jaar poster-geschiedenis. Vanaf de poster als
een vorm van journalistiek tot de poster als de fraaie prent aan
de muur.
„Affiches zijn de vroegste popart geweest, de eerste kunstvorm
die de dingen van het gewone daagse leven op hun eigen wijze
behandelde, brutaal voor de brutalen, banaal voor de banalen".
De eerste belangrijke verandering in het oude type aanplakbiljet
sedert 1477 kwam in 1871, toen Walker een geïllustreerd affiche
ontwierp om een toneelstuk aan te kondigen. En daarna ontstond
er een hoos van affiches, waarin artisticiteit en handelsgeest
(commercieel en ideëel) samengingen. De geschiedenis van de
poster in alle Europese landen en Amerika, van namen als Mu-
cha, Toulouse-Lautrec, Beggarstaff, Chéret, Picasso, Toorop, Van
Dongen en vele anderen passeren de poster-revue. Accent ligt
nogal op Engeland, omdat het hier om een oorspronkelijke En
gelse uitgave gaat. Stijlen als art-niveau, expressionisme, sur
realisme e.a. op de posters komen aan de orde. De posterrages
in de loop van de laatste eeuw. De poster als strijdmiddel in oor
logen etc. Kortom: een boeiend stuk artistieke en culturele ge
schiedenis. Een geschiedenis, die wordt afgesloten in een periode,
waarin d" j1 tussen originele grer'"k en fotografie op de
poster v - is. De grafiek wir tev.ein. Een boek
om te lezen; e.a uiteen te halen en op i H. E.
Bijbelse en Griekse dra
ma's worden door de film nog
al eens onderhanden genomen.
Meestal de „lekkere" stukken
eruit, die dan consumptie-
klaar worden gemaakt. Dit
verwijt geldt zeker niet de
Griekse regisseur Michale Ca-
coyannios, die DE VROUWEN
VAN TROJE verfilmde. De
eerlijke dramatische bedoelin
gen, laat staan de politieke
(„.Opgedragen aan allen die
zich geweldloos verzetten te
gen onderdrukking van de ene
mens door de andere" is de
slotzin van de film) stralen
er af. Dat wil nog niet zeggen,
dat deze regisseur nu ook het
medium film wist te hanteren.
Overblijft: verfilmd toneel
met soms prachtige dramati
sche hoogtepunten, maar ook
nogal statische dieptepunten,
juist omdat er niet zó best
gefilmd en gemonteerd is en
er van de oorspronkelijke
tekst van Euripides zeker
in de gekorte Nederlandse
vertaling niet zoveel over
bleef.
Het verhaal sptelt zich af in
de periode die ligt tussen de
inname van Troje (u weet
wel: het paard) en het vertrek
van de Grieken met (de trot
se) Helena en alle vrouwen
als slavinnen. De mannen zijn
gesneuveld. Het is dus een
vrouwenfilm; een aantal vrou-
wenkarakteristieken- getekend
door heldendom en magie, die
de onze niet meer zijn. Cas
sandra, de geëxalteerde pries
teres (prachtrol van Geneviè-
ve Bujold), door Agamemnon
gekozen als zijn concubine;
Andromache (Vanessa Redgra
ve; niet steeds geloofwaardig)
als de weduwe van Hector, die
haar zoontje Astyanax van de
rotsen ziet geworpen een
tragedisch hoogtepunt in de
film en Helena, die de
Griekse Irene Papas tot een
prachtige trotse landgenote
maakt. Dt bindende figuur is
daarbij de oude koningin van
Troje, de weduwe van Pria-
mus en moeder van o.a. Hec
tor, en Cassandra, die door de
Amerikaanse Katharine Hep
burn een sterke ingehouden
emotionaliteit meekrijgt.
Verder natuurlijk zingende
koren (de treffende muziek is
van Mikis Theodorakis), mas
sascènes in Willinkachtige
machtige decors (opgenomen
in het Spaanse Guadalajare-
plaatsje Atienza), brandende
stad etc. Kortom: het oog
Cassandra (Geneviève Bujold) wordt naar Griekenland ge
voerd.
krijgt ook wat. Zij, die nog deren blijft het een kijkspel,
met de klassieken /(Euripides, met soms wel roerende mo-
Sophocles, Aischylos) opge- menten. Gaat deze week in
voed zijn. moeten deze film ons land draaien,
zeker gaan zien. Voor de an- HENK EGBERS
HELLA S. HAASSE is als
schrijfster en vrouw benij
denswaardig te herkennen in
haar nieuwe bundel ZELF
STANDIG, BIJVOEGLIJK
(uitg. Querido - f 15,90) Met
het gevaar het begrip „vrouw"
hier toch weer als etiket te
gebruiken, kun je toch weinig
anders zeggen dan dat Hella
Haasse juist vanuit haar
vrouw-zijn in deze mannen
maatschappij een aantal lite
raire thema's zeer lezenswaard
heeft bespeeld. In deze bundel
zijn een zevental essays bij
eengebracht, die ze de afgelo
pen jaren reeds schreef. Ze
stonden grotendeels in een
aantal tijdschriften, weggelegd
voor een vrij select publiek.
Deze essays verdienen inder
daad meer-
„Wij zien naast elkaar als
het ware sociologie van huwe
lijk en liefdesverhouding, in
haast documentaire vorm, en
huwelijk en liefdesverhouding
als symbolen van niet op an
dere wijze te formuleren ont
wikkelingsstadia van het
„menselijke", aldus Haasse
in „Liefde en geluk". Daarin
bekijkt ze deze thema's vanuit
de oude epische literatuur
(Homerus e.d.) tot Wuthering
Heights en Lolita. Het thema:
„de maatschappelijke voorstel
lingen van „het" mannelijke en
„het" vrouwelijke", speelt
door het hele boek heen.
Daarmee opent het boeiende
verhaal over „De schijngestal
ten van Fancy" waarin ze het
persoonlijke leven van Dou-
wes Dekker ontleedt, maar
daar gaat uiteindelijk ook
„Doodijs en Hemelsteen" over,
waarin ze met name de com
plexe solidariteits- en rivali
teitsverhoudingen van W.F.
Hermans („Nooit meer sla
pen") behandelt. In een twee
tal bijdragen over Vestdijk
probeert ze door de geladen
symboliek van deze auteur op
dit terrein te prikken, toege
spitst op zijn Alpenromans.
„Don Quichotte in rokken"
vertelt het verhaal van de tra
gische „Commune-figuur"
Louise Michel, „de beiicha-
meing van een „fenotype" dat
kenmerkend was voor de eer
ste helft van de 19e eeuw: de
buitenstaander in vrouwelijke
verschijningsvorm". De vrouw
in de roman en de roman van
vrouwen is tenslotte het on
derwerp van „Minne: een mis
verstand".
Behalve veel literaire infor
matie verschaft dit boek een
interessant portret van het
verschijnsel vrouw in de loop
der eeuwen. De kijk daarop
van Hella Haasse is weliswaar
een betrekkelijke, maar wel
ter kennismaking aanbevo
len.
H.E.
Eindredactie
Henk Egbers
PARIJS (AFP) Achten
veertig staven zilver, ter
waarde van ongeveer een half
miljoen gulden, blijken ver
dwenen te zijn uit een goede
rentrein, die op 27 oktober uit
Rotterdam is vertrokken en
diezelfde dag in Parijs aange
komen moet zijn.
De verdwenen staven maak
ten deel uit van een partij van
446 staven zilver, die op 26
oktober in een wagon te Rot
terdam zijn ingeladen. De
deuren van de wagon werden
met een hangslot afgesloten en
daarna verzegeld.
De uitlading van het zilver
is geschied op het Parijse sta
tion La Gapelle en wel op
zaterdag en maandag j.l.
Eerst dinsdag is de vermis
sing van de 48 staven ont
dekt.
De wagon waarin het zilver
zat vertoonde geen sporen van
braak.
NEW ORLEANS (AFP)
Sedert woensdag houden 250
studenten van de „Southern
University" in N. Orleans waar
voornamelijk negers studeren,
een deel van de universiteit
bezet.
Zij eisen de vervanging van
hun dekaan die ook een neger
is maar die ervan wordt be
schuldigd een beleid te voeren
dat „de bewustwording" van
de negers schaadt.
Studenten in Baton Rouge
waren bezig deze week om
dezelfde reden een actie tegen
hun dekaan, Leon Netterville,
begonnen, waarop de campus
werd gesloten. De gouverneur
van Louisiana, Edwin Ed
wards, heeft de nationale gar
de in staat van paraatheid ge
bracht. Tot nu toe hebben zich
nog geen incidenten voorge
daan.
SCHIPHOL (ANP). Een
ontroerend weerzien tussen
ouders en dochter heeft don
derdagmorgen in Schiphols
perskamer de viering ingeluid
van de drie miljoenste KLM-
passagier van 1972. Dit was de
47-jarige mevrouw W. F. Gel
dofMasijk, die voor het vijf
tigjarige huwelijksfeest van
haar ouders uit Australië naar
Nederland was gekomen. In
1955, kort na haar huwelijk, is
mevrouw Geldof vanuit Rot
terdam naar Australië vertrok
ken. Voor het laatst is ze met
haar dochter in Nederland ge
weest.
Mevrouw Geldof, die vóór
haar vertrek uit Sidney ook al
door de KLM in de bloemetjes
was gezet, ontving op Schiphol
de KLM-medaille van het vijf
tigjarige jubileum van de
maatschappij en een kristallen
vaas.
Brieven voor deze rubriek moeten
met volledige naam en adres worden
ondertekend. Bij publikatie zullen deze
vermeld worden. Slechts bij hoge uit
zondering zal van deze regel worden
afgeweken. Naam en adres zijn dan bl|
de redactie bekend. Publikatie van brie
dat de redactie het in alle gevallen
ven (verkort of onverkort) betekent niet
eens is met inhoud/ c.q. strekking.
Vorige maand heeft pastoor
Sander uit Etten-Leur zijn pa
rochianen gevraagd zich uit te
spreken voor de bisschoppen.
Op namen zou niet worden
gelet- Hij spoort zijn parochia
nen aan erom te denken, dat
Rome (lees de Paus) niet erg
vriendelijk is voor die bis
schoppen. Die bisschoppen
misschien wel voor de Paus of
voor hun medebisschoppen?
Ondertussen heb ik in uw krant
gelezen, dat die pastoor met
zijn ogen dicht de kaarten
heeft gesorteerd. Hij zag geen
namen, alleen maar ja of nee,
en van dat laatste bijna niets,
want zijn parochianen waren
het praktisch allemaal eens
met hun pastoor. Alles oké
dus, maar dat is natuurlijk
niet waar. Ook zijn parochia
nen kregen een goed jaar ge
leden een briefje thuis, waar
op ze hun handtekening plaats
ten voor hun gebondenheid
en gehoorzaamheid aan de
Paus. Minstens 90% deed dit.
Als deze mensen nu opeens
gevraagd wordt zich achter de
bisschoppen te scharen, ook
wanneer dezen zoals de laatste
jaren zo vaak gebeurt tegen
de bevelen van Rome in han
delen, dan zetten ze zichzelf
voor leugenaar-
De kerken lopen bijna over
al leeg. Vooral veel jonge
mensen voor wie op de aller
eerste plaats alles overboord
moest, zijn nu niet meer te
zien. Want, zeggen ze, als het
zo gaat als in Roermond, waar
priesters en z.g. pastorale wer
kers opstaan, omdat volgens
hen geen goede bisschop is
benoemd1, dan hoeft het voor
ons niet meer.
Ik geloof dat het hoog tijd
wordt, dat bisschoppen en le
ken weer terugkeren tot God
nederig en oprecht in volgza
me gehoorzaamheid aan hun
wettige leider hier op aarde
de Paus.
LANGEWEG J. BROEDERS
BOEKAREST (DPA).
Minstens 35 mensen zijn don
derdag om het leven gekomen
bij een mijnongeluk te Uricani
in de Roemeense provincie Hun-
dedoara.
Twaalf mijnwerkers zijn vol
gens het Roemeense persbureau
Agerpres in ziekenhuizen opge.
nomen.
SINGAPORE (RTR) De
regering van Singapore heeft
de oorlog verklaard aan echt
paren die van plan zijn grote
gezinnen te vormen. De rege
ring verwijt hun anti-sociaal
gedrag en stelt fikse straffen
(ADVERTENTIE)
Nobelprijs
winnaaiv»
De schrijver
van de be
wogen roman
„Biljarten om
half tien" is
met een nieuw
meesterwerk
gekomen:
Hoofdpersoon: de gevoelige,
goedwillende en warmbloedige
Leni Pfeiffer.
Het decor: dertig jaar
Duitsland, van 1935 tot 1970.
'De inhoud van deze liefdevolle,
diepbezorgde roman is -
bevrijdende menswording'
Vrij Nederland).
400 bladzijden in stempelband
voor 19,50 bij elke boekhandel.
in het vooruitzicht om het ge-
boortencijfer te doen dalen.
Zij handelt met dezelfde vast
beslotenheid als waarmee zij
de oorlog verklaarde aan het
bevuilen van de stad waar
door Singpore nu waarschijn
lijk de schoonste stad ter we
reld is en de corruptie uit
roeide, genadeloos optrad te
gen de misdaad, het dragen van
lang haar en het gebruik van
verdovende middelen en belas
ting hief die rokers en drinkers
van hun gewoonte moest af
brengen,
De regering zegt dat twee
kinderen voldoende is voor elk
gezin en dat de ouders heel
wat zullen moeten betalen wan
neer zij er meer willen hebben,
terwijl zij dan bovendien be
schouwd worden als zelfzuch
tige leden vain de gemeenschap.
„Voor Singapore is het derde
kind in de jaren 1970 een luxe.
Het vierde en vijfde kind be
tekenen een anti-sociale daad",
zo heeft het ministerie van
volksgezondheid onlangs ver
klaard in een politiek docu
ment.
Dit standpunt druist lijnrecht
in tegen de eeuwenoude opvat
ting, vooral onder de Chinezen
die driekwart van de bevol
king vormen, dat grote gezin
nen welvaart en zekerheid voor
de oude dag betekenen.
Met 2,1 miljoen inwoners in
deze stad-staat, die bijna geen
land heeft, wil de regering er
angstvallig voor waken dat de
zuur verdiende welvaart te
sterk wordt verdund door het
voeden van teveel monden en
het bouwen van scholen en
scheppen van werkgelegenheid
voor jonge mensen.
Zij is vast van plan het le
venspeil van de bewoners van
Singapore te verhogen.
