„LUIDIE DRUGS GEBRUIKEN VIND IK STOM" ir i gespr ek met; EEN AANKOMEND ZEEMAN ANJERDAG 1940 Stichting Hulp aan Buitenlandse Werknemers: VERBLIJF VAN GASTARBEIDER NIET BEPERKEN Zambia zet stap naar één-partijenstaat C0NDUCTEUR10ZE TREINEN NADER BEKEKEN Kardinaal ontving duizenden adhesie betuigingen Verzet tegen rooien van fruitbomen binnenland buitenland Ergenis Demonstratie Bedreiging U bóft alsuvanvis houdt papten uw pan Luns Dirftdag 31 oktober 1972 De achttienjarige Erik ziet i nhet leven, in de mensen, in de toekomst, weinig gevaren. Met een blik, die een menge ling van nieuwsgierigheid, spot en durf is kijkt hij de zaken aan. Hij is leerling (boordwerktuigkunde) aan de hogere Zeevaartschool te Vlis- singen. Over enkele jaren zal hij in de machinekamer van een zeeschip staan en dan ont dekken of de beloften die het beroep inhoudt, inderdaad in vervulling gaan. Voorlopig rei ken zijn idealen niet ver. Studie afmaken, het eeuwige probleem van de te lange haardos op school de baas blij ven en dan een goed schip en een prettige scheepvaartmaat schappij zien te vinden. Zie daar. Wij praten met elkaar op een terras aan de Vlis- singse boulevard. Voor ons een zeldzaam panorama. Een kal me zee waarop schepen groot en klein, statig naar de Wes- terscheldemonding varen. Kort tevoren 'hebben Erik en ik een tentoonstelling van moderne kunst in het Vlissingse stad huis bezocht- Ik had de vage hoop, dat de wilde abstracties bij Erik als een lont zouden werken, die de tijdbom van zijn emoties zou kunnen doen ontploffen. Erik deelt naar aanleiding van de expositie mee: „Die kleuren vind ik wel geinig. Maar je herkent niks Alleen dat beeldje van de tandarts, ie mand een kies trekt, terwijl het slachtoffer languit op de grond ligt, dat vond ik wel leuk. En die rommel is nog duur ook!" Ik wijs hem op de artefac ten van onze technische maat schappij die glimmend en geu rend langs de trottoirbanden op de boulevard staan. Erik voelt geen wrevel. „Iemand aan mijn ouders. En een boot kopen". Pas op de laatste plaats een boot? „Ja, een huis is belangrijker". Zou je geen wereldreis willen maken van dat geld? „Welnee. Als ik straks ga varen zie ik toch de hele wereld al- Machtig. Fijn met machines werken. Onde- delen vervangen en zo en te gelijk overal komen. Dat heb hoeft geen twee huizen en geen twee auto's te hebben", zegt hij. „Ik vind het ook onzin als mensen een tweede huis, alleen voor de vakantie, op de Canarische Eilanden hebben. Je kan toch net zo goed een vakantiehuis huren?" Erik, wat zou je doen als je de hoofdprijs in de voetbaltoto won? Hij zegt: „Een huis ko pen, een auto kopen, geld ge ven aan een liefdadig doel en ik altijd gewild. Mijn vader zag dat trouwens wel scherp zitten. Moeder was er niet zo erg voor. Mijn broer vaart ook. Dat scheelt natuurlijk". Kun je het goed met je ouders vinden? „Best. Waarom ook niet eigenlijk? Het zijn goede mensen". Met steeds dezelfde, op bin nenpretjes wijzende mondmi- miek, maar blijkbaar toch niet helemaal op zijn gemak, geeft Erik zijn antwoorden. Hij zegt dat hij erop gerekend had, dat ik van allerlei over de oplei ding aan de zeevaartschool zou vragen. Op die vragen had hij zich geprepareerd. Druggebruik? Erik: „De lui die drugs gebruiken vind ik stom". Waarom doen ze het, denk je? „Nou, ze denken dat ze er gelukkiger door worden of zo. Ik weet het ook niet zo precies. Maar ik geloof niet dat drugs je beter maken". God? „Ik geloof in God. Wie dat niet doet, die komt vol gens mij iets tekort". Kerk? „Ik voel me best thuis in de kerk van nu. Veel dingen zijn beter dan vroeger, maar in sommige opzichten lopen ze met de vernieuwingen weieens te hard van stapel. Mooi vind ik bijvoorbeeld: de communie op de hand ontvangen. Dat was ook zo bij het laatste avondmaal. Christus legde de apostelen ook het brood niet op de tong." Vind je zulke vormen in de Iiturigie belangrijk? Beteke nen symbolen en zo Iets voor je? „Soms wel, maar niet al tijd. Erg belangrijk is het ook niet. Het gaat om wat je wer kelijk bent. Om eerlijkheid". Vind je beleefdheid belang rijk, bijvoorbeeld ook in de vorm van: je netjes aankleden en je haren laten kortwieken, als je weet dat anderen je graag zo zien? „Beleefdheid, goeie manieren hebben - ja dat is belangrijk. Kleren bete kenen niet zoveel. Het gaat om wat je bent en niet om hoe je bent aangekleed". Erik, een een of ander idool, Erik, een held op wie je zou willen lijken? „Nee, niet dat ik weet. Ik zie in veel mensen iets goeds". Hoe moet een ideaal mens volgens jou zijn? „Vriendelijk, eerlijk en op recht. Hij moet doen wat-ie zegt". Ben je kerks? „Ik dacht van wel. Mijn vader heeft nogal veel met kerkelijk werk te maken- Het hele gezin wordt er zo'n beetje bij be trokken op die manier". Vind je het geen nadeel, dat je als zeeman straks nooit langduri ge vriendschappen kunt heb ben, omdat jij of je vrienden herhaaldelijk overgeplaatst kunnen worden naar andere schepen? „Nee. Op een nieuw schip vind je weer nieuwe vrienden. Ik vind het wei van belang dat er een goeie geest aan boord bestaat. Een paar rotzakken zullen er toch altijd wel onder zitten. Daar moet je mee Ieren leven". Zou je met een absoluut ongelovig meisje willen trouwen, als je van haar hield"? Ik wel hoor. Waarom niet? Ze kan toch la ter gedoopt worden?" Maar als ze dat nu eens helemaal niet wil? Je hebt genoeg mensen, die eenvoudig niet kunnen ge leven,Dan zou ik er nog eens goed over moeten den ken. Niet voor mezelf, maar voor de kinderen die je later krijgt- Die zouden niet weten waar ze aan toe zijn. Hoe moet je ze opvoeden, als de vader en moeder verschillend denken? Nee, ik denk dat ik er dan toch maar van afzag". Denk je weieens aan dood gaan? „Welnee. Waarom zou ik?" En aan de milieuvervuiling? „Ja.... nou..., dat is een pro bleem. Dat je niet meer kunt zwemmen en dat je allerlei rommel inademt- Soms is het water op het oog mooi helder, maar onder de microscoop zou ie dan toch nog allerlei bacte riën en vergiften zien. Maar ik geloof dat de mensen er toch wel iets op zullen vinden. Het kan zo niet door blijven gaan. Ook met de produktie van alle mogelijke weggooi- rommel zouden ze moeten stoppen". Ben je nooit bang dat de zaak zal vastlopen. Erik? „Nee. Er zal echt wel iets aan gedaan worden. Dat ge beurt nu hier en daar al". Heb je je weieens afgevraagd waardoor die milieuvervuiling eigenlijk ontstaat? Dat het een welvaartsverschijnsel is, om dat alle mensen steeds meer dingen kopen, zonder ooit te zeggen: heb ik nu genoeg? En dat ze tegelijk als waanzinni gen allerlei overbodige rom mel produceren om maar lo nen te kunnen betalen en ont vangen, waardoor weer andere dingen gekocht kunnen wor den? „Daar heb ik nooit zo over nagedacht. Nu ik dat zo hoor denk ik: Ja, er zit toch meer achter. Het gesprek heeft een uur geduurd. Het verloopt volgens andere regels dan je bij ont moetingen met jonge mensen zou verwachten. Normaal is, dat de interviewer vier of vijf provocerende vragen stelt. Dan begint de fontein van jeugdige kritiek meestal te spuiten- Wereldbeschouwingen worden omvergeworpen, gene raties worden veroordeeld, systemen afgebroken en tradi ties voor de haaien gesmeten. De interviewer schrijft het al lemaal op en denkt: „Ik heb in mijn hart met je te doen. Je bent nog te jong om je zo oud te voelen". Bij Erik is het precies andersom. De intervie wer ploegt moeizaam door een brei van typische etherforum- problemen. Hij wipt van com munes naar mystiek, van sport naar schone kunsten, maar de ondervraagde blijft geamu seerd luisteren en antwoordt bedaard. Hij neemt af en toe eenslokje limonade, veegt de niet al te lange sluike haren uit zijn ogen en deelt vol ver trouwen mee, dat talloze za ken in onze wereld voortreffe lijk geregeld zijn, of alsnog geregeld zullen worden. Het leven is nog altijd mooi. Aan het eind van het gesprek stel je vast: Erik is een normale jongen...-. TOM KOOPMAN door „Zes bewogen weken" noemt professor De Jong de periode van 15 mei tot en met 29 juni Anjerdag 1940. Weken waarin allerlei zaken hun beslag kregen. Weken waarin aan de top van het bestuurs apparaat in de kaart van de Duitse bezetters werd gespeeld. Uit zwakheid, ge brek aan principiële hou ding, angst ook en overtui ging dat Duitsland het in Europa voor het zeggen zou krjjgen. Weken ook, waarin de duizenden krijgsgevangenen op bevel van Hitier zelf weer in Nederland kwamen. We ken, waarin de man-in-de- straat volledig onkundig werd gehouden van wat er zich in de administra tieve centra van ons land afspeelde. Die doorsnee-Nederlander was verbitterd, bang, opstan dig, aarzelend. Hij had met de topmensen gemeen dat hij vrijwel niets wist van een bezetting en wat die inhield. Psychologisch was hij niet op een oorlog voorbereid. Er was aanvankelijk veel veront waardiging over het uitwijken van de koninklijke familie en de regering. Langzaam maar zeker kwam er echter ook be grip. Toen de schok van de capitulatie eenmaal voorbij was, ontstond een gevoel dat De Jong samenvat in het be grip „herwonnen zelfbewust zijn". Dat was wat anders dan strijdbaarheid. Die hadden in die eerste maanden slechts weinigen, veelal principiële anti-nazi's. Maar de verdoving week. Zeker toen duidelijk werd dat Groot-Brittanmë de oorlog zou voortzetten. Menigeen werd door de komst van de Duitsers een meer bewust Nederlander. Verplichtingen bracht dat toen nog niet mee. Wel ging dat gepaard met een emotio nele afkeer van het nationaal- socialisme in zijn Duitse en in zijn Nederlandse vorm. Velen ergerden zich aan de welwillendheid waarmee op eens door een groot deel van ie Nederlandse pers over Duitsland en het Duitse be zettingsbestuur werd geschre ven. In de radio-uitzendingen was het niet anders. Het ANP naakte in zijn berichtendienst propaganda voor Duitsland. Men was het contact met wat er werkelijk gebeurde kwijt. Een dankbare voedingsbodem voor geruchten ontstond. Er >ntstonden haatgevoelens te genover in Nederland wo nende rijksduitsers en NSB'ers. Misschien bracht Jan Engelman in die dagen het algemeen volksgevoelen het best tot uitdrukking in het volgende gedicht "Hun laarzen klotsen in de straat bij marsgezang op slavenmaat Wie heeft hen hier geroepen die Michels, Moffen. Poepen? Zij zijn gekomen in de nacht mert moord en brand en over macht, zij denken hier te huizen besmettelijk als luizen. Er uitEr uit, vervloekt gespuis Men keert met bezemen het huis waar gij zijt ingetogen met vals gefleem en logen". Zaterdag 29 juni zou prins Bemhard 29 jaar worden. Geen uiterlijk vertoon, beslis ten de secretarissen-generaal. Geen vlaggen, geen vrij, geen oranje. Seys-Inquart was niet gerustgesteld. Hij ging met Banter bezoeken brengen aan Leeuwarden en Gronin gen. Schmidt bleef in Den Haag. Josef Goebbels zou daar komen, de Duitse minis ter Van propaganda. Men had voor de oorlog Bernhards verjaardag nim mer uitbundig gevierd. Men wist niet veel van de prins die pas enkele jaren met Juliana was getrouwd. Bovendien wekte zijn Duitse afkomst geen vertrouwen. Maar had, zo vertelde men elkaar, die Bemhard niet be wezen „goed" te zijn in de oorlogsdagen? Was hij geen lid van de koninklijke familie die aan de greep van Hitier had weten te ontkomen? Beden te over om zijn ver jaardag te gebruiken om te laten zien, hoe men over Duitsland en de Duitsers dacht Velen staken de vlag uit. Overal tooiden mensen rich spontaan met een witte anjer O Duizenden stroomden samen bij het paleis van koningin Wilhelmina en legden er bloemen neer. de bloem waarmee de prins altijd in het openbaar ver scheen. Die merkwaardige zaterdag stroomde men de straat op, getooid in oranje en met witte anjers. In Limburg en Brabant werd bijna niet gevlagd. Maar de bevolking tooide zich er vrij wel overal met oranje strik ken of bloemen. In Zeeland was het niet anders. De Duitse veiligheidspolitie ra- porteerde uit Zeeland dat het in het bijzonder is opgevallen dat zelfs sociaal-democraten en communisten die in de af gelopen jaren geen oranje kleurige bloemen enz. droe gen, dit jaar bijzonder actief deelgenomen hebben. In Zierikzee waren de scholen neergelegd door hofmaar schalk jhr. A. D. Laman Trip. Het volk stroomde naar het paleis toen bekend werd dat generaal Winkelman er was gekomen om zijn handteke ning te zetten. Het Wilhelmus werd gezongen, evenals anti- Duitse liederen. In grotere steden ontstonden vechtpar tijen met NSB'ers. Toen de toegang tot het paleis onmogelijk werd, richtten de demonstraties in Den Haag zich op het onafhankelijk heidsmonument. op Plein 1813 en het Emma-monument in jiet rosarium in Den Haag. gesloten. In de Middelburgse cafés werden uitsluitend pla ten met Engelse liederen ge draaid. Voor de gesloten hek ken van het paleis Soestdijk werden talrijke bloemstukken en bloemen neergelegd. In Den Haag gingen de kin leren die zaterdagmorgen wél naar school getooid met oran te sjerpen en goudbloemen. Duizenden tekenden in het paleis dat de koningin nog voor zeven weken had be woond de felicitatie-registers, er zoals gebruikelijk De Duitse opperbevelhebber in Nederland, Christiansen, zag de demonstraties als een volksopstand. Hij wilde het leger laten ingrijpen. Seyss-Inquart vertelde hem vanuit het noorden van het land, dat daarvan geen sprake waS. Desondanks veroorzaek- ten de rapporten in Duitsland bij Hitier ook, grote opwin ding. Die wilde scherpe ver gelding. Hij dacht aan hon derden arrestaties en grote geldboeten. Seyss en Chris tiansen en Schmidt moesten bij de Führer op het matje komen. De tegenmaatregelen bleven niet uit. De Haagse burge meester, De Monchy, werd door secretaris-generaal Fre- deriks (binnenlandse zaken) ontslagea Jhr. Laman Trip moest naar Assen verhuizen, generaal Winkelman werd van zijn bed gelicht en naar Duitsland overgebracht. Er volgden nog meer arres taties. „Voor de secretarissen-gene raal en voor allen die dachten als zij, betekenden de demon straties die rich op prins Berhards verjaardag voorge daan hadden een lelijke streep door de rekening. Kennelijk was de massa des volks niet van rins hen te volgen op de weg van „loyale samenwerking" met de bezet- tingsautoriteiten", aldus De Jong. 31 augustus 1940, verjaardag van Wilhelmina. Alles was gedaan om een tweede An jerdag te voorkomen. Een grootscheepse demonstratie is het niet geworden. Wel is er gevlagd, in Breda bijvoor beeld. Het gras en het grint van paleis Soestdijk was be zaaid met oranje bloemblaad jes. Van die tijd af werd het hoe langer hoe duidelijker dat Ie Duitsers het Nederlandse volk niet zouden kunnen winnen voor hun grootger- maatnse gedachte. „Nederland zal nooit een Duitse provincie worden" werd de slagzin JACQUES LEVU ROTTERDAM (ANP) —De Stichting Hulp aan Buiten landse Werknemers meent, dat door beperking van de ver blijfsduur van gastarbeiders het aantal illegaal verblljven- den sterk zal toenemen. Deze voorspelling staat te lezen in een uitgebreid com mentaar van de stichting op de nota van de Rotterdamse wet houder G. Z. de Vos (sociale zaken) over de problemen rond de vestiging van gastar beiders in de Maasstad, waar in wordt voorgesteld het ver- (ADVERTENTIE) blijf van buitenlandse werkne mers in ons land te beperken tot hooguit drie jaar. „Dit is onverstandig, omdat het aantal illegaal verblijven- den sterk zal toenemen, de bereidheid om Nederlands te leren nog verder zal dalen en de bedrijven werknemers moeten laten gaan op het mo ment, dat ze het werk goed onder de knie hebben en zich beter hebben leren aanpas sen". De stichting vindt beperking van de verblijfsduur ook on aanvaardbaar, „omdat het mo tief hiervoor ligt in het niet Laatst zag ik vier Philips batterijtjes een radio binnengaan en het ziet er voorlopig niet naar uit dat ze weer naar buiten komen.. hoeven treffen van betere voorzieningen op het gebied van huisvesting en onderwijs", wijs". Men is overigens wel van mening dat de werving van buitenlanders moet worden beperkt tot het hoogst noodza kelijke, omdat ons land over bevolkt is en met een te grote werkloosheid kampt. De stich ting struikelt echter over de economische benadering van de gastarbeider in de nota. Volgens haar komt deze hier uit tevoorschijn als een econo misch object. De stichting betwist de in de nota genoemde aantallen gastarbeiders. Volgens haar gegevens wonen er in Rotter dam geen 13.000 maar 20.000 «n in Rijnmond geen 17.000 maar 30.000. Dit zou neerko men op een kwart van het landelijk totaal. Ook wordt bestreden dat zestig procent van de buiten landse werknemers niet rijn gezin zou willen laten overko men. De stichting vraagt zich af, of hier niet de wens de vader van de gedachte is ge weest, omdat het Rotterdamse gemeentebestuur «treeft naar afremming van de overkomst van familieleden. „Vrijwel iedere gehuwde wil vrouw en kinderen bij rich hebben. Dat geldt zowel voor Nederlandsers als voor buitenlanders". De stichting vindt het overi gens onaanvaardbaar buiten landse arbeiders nog langer naar ons land te halen en zon der de mogelijkheid ook vrouw en kinderen mee te ne men. Ook dringt men erop aan het aantal betaalbare en goede woningen voor Nederlandse en (ADVERTENTIE) buitenlandse arbeiders dras tisch te vermeerderen, „In fei te is het huisvestingsprobleem het centrale thema waar steeds weer alles om draait", aldus de stichting. Schol, schar at tong a la meunière 11 kg vis. zout, 1 ei, 1 lepel melk, bloem, boter I of margarine, 2 cDroenen, peterselie. De vis met wat zout inwrijven. Door losgeklopt ei met melk en vervolgens door bloem wentelen. Bakken in veel gebruinde boter of margarine op niet te fel vuur. /Stlj! Wat citroensap, fijngehakte peterselie en de \SIÜ! overgebleven boter over te, de vis doen. VtShOUdlflt Vraag recepten bi) uw vishandelaar of bij het produktsehep vcor vis ea Visprodukten, Waesenaerseweg so,Den Haagje (Van onze redactie binnenland) DE.V HAAG Het Tweede Kamerlid drs. J- de Koning (ARP) heeft, als lid van het Europese parlement, de Euro pese Commissie gevraagd of zij het juist vindt dat op grond van landschappelijke waarde van fruitboomgaarden in enkele gebieden van de EEG, verzet wordt aangete kend tegen een rooiregeling die ten doel heeft het structu rele fruitoverschot in de gehe le gemeenschap te verminde ren. Minister Lardinois heeft zich, in een bijeenkomst van de EEG-ministerraad, verzet tegen een voorstel van de Eu ropese Commissie de rooirege ling te wijzigen, op grond van de landschappelijke waarde van deze boomgaarden in som mige delen van Nederland. Drs. De Koning suggereert dat een minister zijn mening over een voorstel van de commissie niet behoort te publiceren voordat het parlement zich er over heeft uitgesproken. Indien, met inachtneming van communautaire criteria, bepaalde gebieden op grond van landschappelijke waarde van een gemeenschappelijke regeling worden uitgezonderd, is het volgens het Tweede- Kamerlid redelijk dat de ex ploitatieverliezen uit gemeen schappelijke of nationale mid delen worden vergoed. DEN HAAG (ANP) In dien mocht blijken dat de vei ligheid van de reizigers op bepaalde trajecten onvoldoen de verzekerd zou zijn, znllen op die baanvakken geen „con- ducteurioze" treinen worden Ingevoerd. Minister Udink (Verkeer) heeft dit aan de Tweede Ka mer meegedeeld in antwoord op vragen van het PvdA-Ka- merlid Van Thijn. De voorgenomen proef met een conductenrloze trein op het baanvak Gouda-Alphen aan den Rijn acht hij een waardevolle bijdrage in de overlegprocedure en de be sluitvorming. Brieven voor deze rubriek moeten met volledige naam en adres worden ondertekend. Bij publikatie zullen deze vermeld worden. Slecht» bij hoge uit zondering zal van deze regel worden afgeweken. Naam en adres zijn dan bij de redactie bekend. Publikatie van brie dat de redactie het in alle gevallen ven (verkort of onverkort) betekent niet eens is met inhoud, c.q. strekking. Uw verontwaardiging over het bedanken van mr. Luns als eerste lid van de KVP kiomt mij nogal overdreven voor. Ten eerste behoeft hier nog geen enkele staatsman of politicus met welke partij dan ook getrouwd te rijn. Laten we die lol maar aan de com munisten. Verder meen ik, dat de KVP meer aan Luns te danken heeft, dan omgekeerd- Hetgeen alleen al zou rijn af te leiden uit de giftige reactie van de heer Gribnau, direc teur van het partij-bureau. Dat je zo een prachtig para depaard uitgerekend vlak voor de verkiezingen moet laten schieten. Ongehoord, Of eigen lijk toch weer niet Maar een beknopte geschiedenis van de PPR zou mij hier te ver doen afdwalen. Ondier de radicalen vinden we overigens bepaalde lijk geen staatslieden van enig formaat. En zij hebben des tijds niet alleen de Partij, maar ook de argeloze kiezers in de maling genomen, Stelt u zich eens voor, dat u op 29 november uw dure stem geeft aan de Bóeren-Partij. En in februari d.a.v. ziet u boer Koekoek heel gezellig naast Biesheuvel op een A.R.-stoelt- je ritten. Je reinste boerenbe drog- Dat was nooit de stijl van Luns. Luns zal er gewoon genoeg van hebben om uit zijn eigen landt, ja van rijn eigen partijgenoten steeds maar na trappen te incasseren. Wellicht ook heeft hij ontdekt, dat de geniepigste vijanden van de NAVO in Nederland ritten; en wel in het bijzonder degenen die er maar nooit eerlijk voor uit durven komen dat zij de 'hele westerse defensie aan hun ztolen lappen. Van mij kregen ze geen vijfentwintig gulden. Nog geen stuiver. BREDA L. PISON. „Het was opvallend, dat er weinig brieven van jongeren bij waren. Je zou misschien kunnen zeggen, dat er vooral onder de jongere mensen vele zijn, die wel geïnteresseerd zijn in de kerk, maar alle schermutselingen daaromheen een beetje beu". Dit zei de vicaris van het bisdom Haarlem dr. J. Kuipers gisteren in de KRO-radioru- briek „Kruispunt", gevraagd naar een verklaring voor het feit dat hij weinig brieven van jongeren heeft ontvangen, naar aanleiding van zijn oproep van vier weken geleden, dat men sen, die vertrouwen hebben in de Nederlandse bisschoppen, dit ook eens zouden moeten laten horen. De oproep van mgr. Kuipers heeft, zoals bekend, de afgelo pen weken veel weerklank ge vonden. Zo ontving kardinaal Alfrink duizenden brieven, deels van particulieren, deels van hele parochiegemeen schappen. Ook mgr. Dam en, vertegenwoordiger van de Ne derlandse bisschoppen bij de h. stoel, kreeg stapels post- Mgr. Kuipers maakte be kend, dat hij zelf ruim 400 brieven heeft ontvangen, waarvan 84 procent positief en 16 procent negatief. LOESAKA (RTR) In Loesaka is gisteren het wets ontwerp gepubliceerd dat van Zambia een één-partijenstaat maakt. Het wetsontwerp, dat naar verwachting eind oktober aan de nationale vergadering wordt voorgelegd, is een amendering van de grondwet die de regeringspartij van pre sident Kenneth Kaoenda, de verenigde nationale onafhan kelijkheidspartij, vestigt als Zambia's enige politieke be weging. De nieuwe wet verbiedt het de Zambianen niet alleen zelf nieuwe politieke partijen op te richten, zij zullen ook In woord noch geschrift sympa thie in die richting mogen la ten blijken. Na inwerkingtreding van de wet zullen de leden van de oppositie in het Zambiaanse parlement tot eind 1973 mogen blijven zitten, zou het parle ment eerder worden ontbon den, dan verliezen ze hun ze tels reeds dan. De enige legale oppositie partij van Zambia, het Afri kaanse nationale congres, ver zet zich heftig tegen het wets ontwerp. Zij bezit momenteel in het parlement 19 zetels. Kaoenda's partij heeft er 85. (ADVERTENTIE) Een Philips batterij is eigenlijk een schitterende verpakking om een heleboel stroom...

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1972 | | pagina 10