L
Zilveren huwelijksreis
werd een doffe ellende
j
R
Wat te doen
om
pech
te beperken
H
l
VIJF
STUKJES
FRITES
Zeilen ja dat kan
maar dan wel je
eigen boot meebrengen
H
Opbellen hoeft niet
E
V;
E'
Slapen
plastic
op
Lezers schrijven, hoe hun
vakantie naar de knoppen ging
VERKOOP
TRUC
Zaterdagbijiage van 28 oktober 1972
Tegenstelling
Hotel gesloten
Reactie
Teveel illusies
tsatummmamm
ANG niet iedereen
denkt met plezier te
rug aan zijn vakantie
in 1972. Dat blijkt wel uit de
stapel reacties, die wij kre
gen op de oproep aan onze
lezers om onder het motto
„Dat nooit meerhun ver
drietige vakantie - ervarin
gen op papier te zetten.
Uit vrijwel alle brieven
spreekt onverholen ver
ontwaardiging over de vaak
bedrieglijke en misleidende
voorlichting in de reispro
gramma's, die lijnrecht in
strijd ?s met de werkelijk
heid. En wie zich daarover
achteraf beklaagt, wordt
dan ook nog met een enorme
kluit in het riet gestuurd.
ET aantal inzendin-
I gen op onze oproep
was zó groot, dat wij
'n keuze hebben moeten ma
ken. De „sterkste" verhalen
viridt U op deze pagina. Wij
hebben die ook voorgelegd
aan de Geschillen Com
missie Reizen, waarin ver
tegenwoordigd de Consu
mentenbond en de Algemene
Nederlandse Vereniging van
Reisbureaus. Door bemidde
ling van deze krant zal de
Commissie zeker in één ge-
door de Commissie beslist
onvoldoende gevonden.
N wat de andere brie
ven betreft, die wij
aan de Commissie
hebben voorgelegd, de con-
Ctusie luidde: In tachtig pet.
van deze gevallen zou, als
er een klacht was ingediend
bij de G.C.R. een beslis
sing genomen zijn in het
voordeel van de klant.
val, dat van de familie
Fraaije uit Arnhem als
nog genoegdoening geven.
De „schadevergoeding"
waartoe het betreffende
reisbureau besloot, werd
'EST ons nog allen,
die op onze oproep ge
reageerd hebben, har
telijk te bedanken. En ook al
komt uw brief misschien niet
op deze pagina voor, het is in
elk geval een bijdrage ge
weest tot verhoging van de
waakzaamheid bij anderen.
En misschien zelfs van de
reisindustrie die nog altijd
ongestraft kan grossieren in
desillusies.
Redaktie
□e Stem
e zult 25 jaar ge
trouwd zijn en om
dat feest te vieren
een veertiendaagse reis
boeken naar Karinthië
(Oostenrijk); daags voor je
vertrek te horen krijgen,
dat het eerste klas hotel,
dat je vijf maanden tevo
ren hebt gereserveerd, vol
zit; belanden in een pen
sion, waar iedereen loopt
te schelden over het slech
te eten, de bediening, de
accommodatie en waar ie
tenslotte ook nog met 56
andere gasten een voedsel
vergiftiging wordt bereid,
waarna het pension door
de overheid wordt geslo
ten. Om dan later van het
reisbureau te horen: „Hebt
U zich misschien niet iets
teveel illusies gemaakt
over deze reis?".
Dit zijh in het kort de zil
veren bruilofsherinneringen
van het echtpaar Fraaije uit
Arnhem. Onvergetelijke weken
- inderdaad - maar niet zoals
zij die zich hadden voorge
steld.
Nadat ze er lang voor ge
spaard hadden, werd een van
de grootste, zo niet het groot
ste reisbureau, dat in ons land
opereert, in de arm genomen.
Er werd 2800,op tafel ge
legd voor vliegreis en verblijf
in een eerste klas hotel.
Na twee weken kwam er 'n
briefje van het reisbureau:
Tot onze spijt moeten wij U
meedelen, dat het hotel waar
voor U geboekt heeft, vol zit.
Het echtpaar Fraaije besprak
een ander hotel en betaalde
zonder mokken de f 300,
meerkosten.
De dag voor het vertrek kre
gen ze echter van het reis
bureau een telegram, waarin
stond, dat ook het alternatieve
hotel vol zat en dat zij wa
ren ondergebracht in weer 'n
ander hotel.
De F:s konden natuurlijk de
hele reis annuleren zonder dat
dit kosten met zich zou bren
gen. „Maar", zoals mevrouw
mr. J. M. Klomp-Verhoeven
van de Geschillen Commissie
Keizen opmerkt, „wie annu
leert er één dag voor het ver
trek zijn vakantie? Je hebt
dan al alles geregeld, thuis en
op je werk en bovendien: de
meeste mensen hebben maar
twee weken vakantie per jaar;
zij hebben al helemaal geen
keus."
De F's besloten dan ook om
toch maar te gaan; de bagage
stond trouwens al gepakt.
In Oostenrijk liep het al di
rect mis. Verfrissen bij aan
komst was niet mogelijk: de
douche was verstopt (er was
betaald voor een bad) en een
loodgieter bleek niet te vinden.
Het eten was onvoldoende,
zodat het echtpaar 's avonds
in het dorp maar wat broodjes
bij kocht.
Het karige ontbijt de vol
gende morgen kon aangevuld
Mocht het U ooit over
komen dat uw va
kantie door wanbe
leid van het reisbureau in 't
water valt, dien dan onmid
dellijk na thuiskomst schrif
telijk (en per aangetekende)
een klacht in bij het reis
bureau. Hebt u binnen zes
weken nog geen antwoord,
stuur dan uw klacht naar
ue Geschillen Commissie
Reizen, opgericht door de Con
sumentenbond en de Alge
mene Nederlandse Vereniging
van Reisbureaus. Dat kost u
weliswaar vijftien gulden,
maar u hebt dan de zekerheid,
dat, wanneer uw klacht ge
grond blijkt te zijn. de reis
bureaus die bij de ANVR zijn
aangesloten, zich aan de uit
spraak, meestal toekenning
van een schadevergoeding,
moeten houden. Het is dus
allereerst zaak alleen te boe
ken bij reisbureaus, die lid zijn
van de ANVR.
De Geschillen Commissie
Reizen is gevestigd aan de
Kortrijksestraat 47 in Den
Haag. Vijfentachtig procent
van de Nederlandse reis
bureaus zijn aangesloten bij
de ANVR en kunnen derhalve
bij de Commissie op het matje
geroepen worden.
De Geschillen Commissie
Reizen adviseert u om, ook als
u via een reisbureau uw va
kantie regelt, toch te proberen
uit te vissen in wat voor hotel
u terecht komt.
En houdt u er rekening mee,
dat hoteleigenaren in Tunesië
of Spanje in staat zijn hun
volgeboekte hotel zonder voor
kennis van de ene minuut op
de andere „leeg te annuleren"
om de kamers met iets meer
winst aan een ander reis
bureau aan te bieden. En
houdt er tenslotte rekening
mee, dat hotelliers in die lan
den vaak 20 procent meer gas
ten boeken dan ze in feite
kunnen herbergen. Op die
manier zijn ze er nl. zeker van
dat ze ook alle kamers bezet
hebben als er iemand niet
komt opdagen. Maar al te
vaak echter vangt daar een op
de vijf gasten bot
De heer A. Voorendt uit
Heerlen ging met zijn vrouw
in Spanje op vakantie. Over
de reis heen en terug was
hij tevreden. Over de hotel
kamers had hij ook geen kla
gen, maar het voedsel vond
hij beneden alle peil. „Het
was niet alleen weinig",
schrijft hü, „maar ook nog
slecht. Het fruit was óf rot,
óf beschimmeld". De frites
die iedere dag tweemaal ge
serveerd werd heeft hij „ge
teld". Doorgaans waren het
er 5 per maaltijd per per
soon, maar op één dag wa
ren het er tien per persoon.
Meneer Voorendt at der
halve tweemaal per dag met
zijn vrouw in een ander eta
blissement en had de meer
kosten graag van zijn reis
bureau terug gekregen. Het
antwoord op zijn klacht: „In
het algemeen kan men het
eten in Spanje als minder
zwaar beschouwen; de ge
middelde Spanjaard eet per
maaltijd beslist minder dan
wij hier te lande gewend zijn;
daarentegen wordt er vaker
een kleinigheid tussen de
maaltijden door genomen".
et reisbureau dat de be
jaarde heer T. Evers
uit Nijmegen als klant
kreeg (voor de eerste en de
laatste keer) boft. Hij heeft
bij hen z*n beklag niet gedaan
ir. de overtuiging dat het toch
niet helpt.
In de Bejaardenkrant las de
heer Evers een advertentie
v..n een reisbureau. Speciaal
voor bejaarden een pracht-
vakantie in een riant vakan
tiepark in Riva aan het Gar-
dameer, dat leek hem wel wat.
Maar nauwelijks in Riva
aangekomen kreeg hij teleur
stelling op teleurstelling te
verwerken. Hij schrijft:
„Eerste bittere ontgoocheling:
het vakantiepark bleek een
groot, oud hotel te zijn, geheel
vervallen, vuil en vies. Gore
smerige, duffe kamers, zonder
warm water, behalve in de
keukenHet eten moest
onder een afdakje gebeuren,
want een eetzaal was er niet.
De maaltijden werden aan de
balie verstrekt; leek wel zo
iets als een uitdeling in een
vluchtelingenkamp.Vijf
bedden, lappen schuimplas-
tik als matras, op een twee
persoonskamer. Bakens en
slopen had je zelf mee moeten
brengen".
En wat de heer Evers ook
bepaald niet opwekkend vond,
was dat in hetzelfde hotel een
groep van dertig geestelijk ge
handicapten ook van de be
jaardenvakantie genoot. Zon
der te discrimineren zou je
toch wel kunnen stellen dat er
„wat aan de coördinatie man
keerde".
Tot zijn grote verontwaar
diging ontdekte de heer Evers
op zijn wandelingen ook nog
dat er in Riva goede hotels te
vinden zijn waar hij voor een
te verwaarlozen bedrag meer
wél een prettige vakantie ge
had zou hebben.
r z(jn ook vakantiegan
gers, die door de erva
ringen van familieleden
en vrienden bij voorbaat al
voorzichtig te werk gaan. Ge
tuige de familie Lemmen uit
Nijmegen.
De voorkeur ging uit naar
een gedeeltelijk verzorgde z.g.
Autoplanreis naar het Ita
liaanse Gardameer. De tocht
werd gemaakt met eigen auto,
maar via het reisbureau wer
den hotels besproken, zodat
het gezin onderweg en aan
het Gardameer kon overnach
ten. Nog niet helemaal zeker
van de zaak, informeerde de
heer Lemmen bij zijn reis
bureau, wat er zou gebeuren
als hij b.v. 's avonds laat in
zijn doorreishotel zou aanko
men. „Wat dan? Moet ik dan
bellen of zo?"
Maar nee, de service van het
reisbureau was zo sluitend, dat
hoefde natuurlijk niet. Boven
dien had de heer Lemmen im
mers vooruit betaald? En dat
geld was al overgemaakt naar
de hotels.
Dt auto van de familie L„
man. vrouw en drie kinderen,
begaf het onderweg. Gevolg:
Het motel te Luzern (Zwitser
land) werd pas 's avonds om
half twaalf bereikt; maar het
zat toevallig wel vol.
Het couponnetje waarmee
di heer L. kon bewijzen dat er
gereserveerd en betaald was,
zorgde er na veel heen en
weer gepraat voor dat hij met
vrouw en kroost in een depen
dance ondergebracht werd. De
auto wilde niet meer toen hij
eenmaal stil stond, dus de
fam. L. overbrugde de afstand
tussen motel en dependance
per taxi, zo ook de volgende
morgen de terugreis naar het
motel, waar het ontbijt genut
tigd moest worden. De ritten,
twee maal elf gulden, werden
niet vergoed.
De heer L. wilde graag de
ANWB bellen om te vragen
wat-ie met z'n auto moest
doen, maar dat mocht niet.
Pas nadat hij de receptionist
een gebalde vuist onder de
neus duwde werd men wat be
hulpzamer, al kostte het opla
den van de auto-accu door de
Zwitserse Wegenwacht hem
wel 50,
Teruggekomen diende hij
een klacht in bij het reis
bureau omdat de besproken
kamer niet vrij was. Com
mentaar: „Hotelkamers wor
den in het hoogseizoen niet
vrij gehouden. Als redelijke
tijd van aankomst moet 18
uur worden aangehouden.
Komt men later dan moet men
bellen".
Oók als je van te voren ver
zekerd is dat dat niet hoeft.
ans Hendrikx uit
Oudenbosch kreeg sa
men met zijn drie
vrienden twee dagen voor
het vertrek naar Ibiza van
het reishureau te horen, dat
zij niet terecht konden in
Las Terrasas, maar dat er
nog wel plaats was in Porti-
nax. En wat hij ook probeer
de, het werd inderdaad Por-
tinax. De reisleidster daar
vond ook wel, dat jonge
mensen daar eigenlijk niets
te vinden hadden en verwees
hen naar Cala Vadella, waar
tenminste discotheken, bars
en restaurants waren. Ze
kwamen in een splinter
nieuw appartement, waar
alles nog onder de houtwol
zat, de badhandoeken kenne
lijk nooit gewassen waren,
de eerste 14 dagen geen
warm water zou zijn, en
waar het fornuis nog niet
was aangesloten. De enige
supermarkt die er was, bleek
niet groter dan een huiska
mer. De zaak werd gedreven
door Duitse en Spaanse hip
pies en had slechte of hele
maal geen etenswaren. Vlees,
brood, eieren, groenten en
fruit waren er meestal niet.
Volgens de gids kon je er
zeilen, maar dan moest je
wel je eigen boot meebren
gen. Je kon er leren duiken,
maar niemand heeft ooit
kunnen ontdekken waar. En
je mocht er ook waterskiën,
alleen jammer dat het
sinds kort verboden was. „Er
was geen openbaar vervoer,
geen bank, geen postkantoor,
zodat we om aan geld te ko
men, te eten en brieven te
versturen een auto moesten
huren om in Ibiza te komen.
Hans Hendrikx diende bij
zijn reisbureau een klacht in.
Hij heeft daarvan een ont
vangstbevestiging gekregen,
meer niet.
YYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYVVYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYVYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYY»
erschillende reisbureaus
trekken nogal wat klan
ten in Limburg door
in hun advertenties te ver
melden: „Vertrek en aan
komst op vliegveld Beek".
In sommige gevallen - al
dus de Geschillen Commissie
Reizen - is dat zonder meer
een verkooptruc, die niet
door de feiten wordt gedekt.
De families Nijsten en Gub-
bels uit Meerssen hebben zo
iets bij de hand gehad. Al
dadelijk bij ontvangst van de
tickets bleek hen dat zij niet
vanaf Beek, maar vanuit
Rotterdam zouden vertrek-
ken, hetgeen meerkosten met
zich bracht.
Drie vakantiegangers uit
Heer, J. van Engelshoven, L.
Vrancken en L. Kokkelkoren
bemerkten pas na de thuis-
landing, dat zij op Schiphol
stonden en niet op het vlieg
veld Beek. De reisleiding van
het bureau, dat hun vakantie
verzorgd had, wuifde nog
even vriendelijk en vertrok.
Het gezelschap moest maar
zien, hoe het thuis kwam.
Na geïnformeerd te hebben
bij het reisbureau werd dui
delijk, dat men op eigen ge
legenheid van Schiphol naar
Beek moest zien te komen.
De „ophalers", die inmiddels
al een uur of drie op het
vliegveld Beek stonden te
wachten, mochten niet op
kosten van het reisbureau
gebeld worden. De KLM, die
overigens met de zaak niets
uitstaande had, stelde later
een bus ter beschikking waar
het hele gezelschap kosteloos
mee naar Beek werd ge
bracht.
worden, maar daarvoor moes!
extra betaald worden.
Commentaar van de pension
houdster: „Het reisbureau be
taalt mij voor wat U krijgt.
Meer kan ik voor dat bedrag
niet doen."
De heer en mevrouw F. wa
ren teleurgesteld, maar pro
beerden niettemin van de si
tuatie te maken wat er van te
'maken viel. Maar ook hun
goede wil bleek niet voldoende.
De dooi het reisbureau ge
adviseerde excursies bleken
hardloopwedstrijden te zijn, -
of busritten, waarbij de chauf
feur blijkbaar de opdracht
had om zoveel mogelijk kilo
meters in zo kort mogelijke
tijd af te leggen en vooral weer
vroeg terug te zijn voor een
volgende excursie. „Toen wij
ons beklag deden", schrijft de
heer F. „werden we uitgelach
en. De centjes waren verdiend
en Hollanders hebben toch al
tijd wat."
De F's gaven het echter niet
op en zouden het waarschijn
lijk ook niet opgegeven heb
ben, als niet alle gasten op
een dag na het avondeten
voedselvergiftiging hadden
opgelopen en de overheid niet
het hotel gesloten had.
Een gesprekje met de reis
leider leverde de belofte op.
dat het verschil in prijs tus
sen het afgekeurde hotel en 't
hotel waarvoor eigenlijk ge
boekt was, teruggetaald zou
worden. „Maar" schrijft de
heer F., „die reisleider bleek
een gladde jongen te zijn. Op
de morgen van ons vertrek
hingen er ineens andere ta
riefkaarten op onze deuren"
En daarmee werd het hotel ge
promoveerd tot de hogere
prijsklasse van het oorspron
kelijke hotel.Als klap op de
vuurpijl bleek nog, dat er in
het hotel waarvoor de heer F
in eerste instantie had ge
boekt, wel degelijk plaats was,
maar dat men met de betrok
ken reisorganisatie niets te
maken wenste te hebben.
Het reisbureau ontving de
klacht, die de heer F. onmid
dellijk na thuiskomst indiende
laconiek.
Uit dat antwoord de volgen
de „grappige" citaten:
0 „Pension S. is geen eerste
klas hotel. In het programma
staat duidelijk vermeld: Pen
sion met eenvoudige kamers"
(Er was dan ook niet voor ge
boekt).
0 „Wij begrijpen dat het on
aangenaam is de dag vóór het
vertrek de mededeling te ont
vangen, dat men in een ander
hotel is ondergebracht. Dit is
echter niet te vermijden als wij
de mededeling van de reislei
ding eerst op het laatste mo
ment binnenkrijgen. Indien wij
zouden wachten tot de gasten
gearriveerd zijn op de plaats
van bestemming, brengen wij
hen bewust in een moeilijk
parket, omdat zij dan geen an
dere keus meer hebben."
0 „De sluiting van het res
taurant is een gevolg van het
feit, dat er een voedselver
giftiging is opgetreden, waar
tegen de overheid terecht ri
goureuze maatregelen neemt
om een streng onderzoek te
kunnen instellen. Deze voed
selvergiftiging kan echter ver
oorzaakt zijn door een enkel
onderdeel van de maaltijd en
staat geheel los van de alge
hele kwaliteit van het eten."
0 „Naar aanleiding van uw
klachten hebben wij onze chef
reisleider in Oostenrijk ver
zocht een extra scherpe con
trole op dit hotel uit te oefe
nen."
0 „Hebt U zich misschien
niet iets teveel illusies ge
maakt over deze reis? Wij be
treuren dit diep, want wij ver
zekeren U dat ons streven er
op gericht is het onze gasten
juist zoveel mogelijk naar de
zin te maken. Als een kleine
compensatie voor uw deels
mislukte vakantie hebben wij
onze boekhouding verzocht U
een bedrag van 100,— over te
maken."
In de Geschillen Commissie
Reizen gaat, na lezing van de
brief van de heer Fraaije een
gegrom op. Alle verweer van
het reisbureau wordt door de
Commissie telkens beantwoord
met: „Geen argument".
De „schadevergoeding"
wordt door de Commissie veel
te gering geacht en het echt
paar Fraaije zal door bemid
deling van deze krant alsnog
genoegdoening krijgen.
