Wild ver zeeuws Naar de bodem van de zee JAGER CIJSOUW UIT AARDENBURG: Gevaar voor argeloze om wonenden Indoortraining Sluise tennisclub Zomer seizoen voorbij ZOEK DE VERSCHILLEN streek Jeugd Telefooncentrale uitgebreid DUIKEN BEDOELING Oplossing t Woensdag 25 oktober 1972 9 0 Slachtoffers van een vergiftigd graan: een eend, een bonte kraai, een fazantehaan en een eend. (Van een onzer verslaggevers) AARDENBURG Vijf dode waterhoentjes, vier dode eenden, dode fazanten en een levenloze bonte kraai. Dit was het zichtbare resultaat van de werking van een over een lengte van vier meter uitgestrooide hoeveelheid kippevoer. Dit kippevoer maïs en tar we was vergiftigd door parathion. „Dit heb ik nog nooit mee gemaakt. Ik jaag nu al zO'n veertig jaar en plotseling zie je diverse vogels die door ver giftiging om het leven zijn gekomen. Dat is erg". Aan het woord de heer P. Cijsouw uit Aardenburg, die bij het jagen nabij de Ratte in Draaibrug, bovengenoemde er varing opdeed. In de nabijheid Tarwe van de gevonden- dode vogels bevinden zich een hoog opge schoten bietenveld en een per ceel maïs, „Wie wet wat daear nog aan stervende vogels is weggekropen," alduseen ver ontwaardigde heer Cijsouw. 0 P. Lijsouw (links) en een collega-jager met de vondst van een oppervlakkige controle. - tevens werd vlak daarbij een dode fazant gevonden. „Wij waren met twee gewe ren aan het jagen op een stuk grasveld van de heer Mabe- soone, nabij Draaibrug. Wij wisten dat in die omgeving veel fazanten moesten zitten, want gedurende de zomer had ik er zeker een stuk of vijftig, verdeeld over drie kooien, waargenomen". Geruime tijd jagen echter leverde niet meer dan een ge schoten fazant op. „Op een ge geven moment lopen wij dat grasveld waar we aan het ja gen waren nog eens over en daar zien wij een dode eend en een dode bonte kraai broe derlijk naast elkaar liggen. Ogenschijnlijk mankeerden ze niets. Even later vond ik weer een wilde eend- Die heb ik in mijn weitas gestopt, want ik realiseerde mij dat kinderen gevonden wild weieens mee naar huis nemen in de veron derstelling dat een jager die over het hoofd heeft ge zien". Op het jachtterrein ligt tus sen het bieten- en het maïs veld een watergang. In die watergang werden vijf dode waterhoentjes aangetroffen en De heer Cijsouw zocht nauwkeurig de omtrek af en vond een handvol maïs en tarwe die de scherpe lucht van parathion verspreidde. „Wat ik mij nu afvraag is: wie heeft het daar neerge- strooid. De mensen, van wie de percelen grond eigendom zijn, staan boven verdenking. Bovendien is een van hen zelf jager". De heer Cijsouw be treurt het gifstrooien. „Wij ja gen dan wel op bijvoorbeeld fazanten,, maar laten daarbij genoeg Vogels over om de voortplanting ervan te verze keren. Maar Volgens mij zijn nu alle fazanten op die plaats üitgefoeid"'. Het is'.overigens niet de eer ste keer dat vergiftigd kippe voer in Aardenburg is ge strooid. „Ih- het voorjaar heb ik bijna een halve emmer van dat spul opgeraapt bij een boomgaard hier in Aarden burg", aldus de heer Cijsouw Die zoals hij zégt toch wel vermoedens heeft. „Ik hoop dat die persoon door de ze publicaties gewaarschuwd is en het verder uit zijn hoofd laat om nog meer giftig kippe voer te strooien". De heer Cijsouw zegt dit niet alleen omdat zijn jacht bedorven is, maar nogmaals wijst hij op het gevaar dat spelende kinderen dood wild kunnen vinden en mee naar huis nemen, waar het nogal gemakkelijk in de pan gestopt wordt. „Want parathion is ook voor de gezondheid van de mensen niet bevorderlijk", zo meent hij- (V*am onze correspondent). SLUIS Met ingang van 5 november begint de Sluise lawntenn-isvereniging LTVS in de Sluise sporthal met de ih- doorwuntertradmng. Met deze training hoopt LTVS haar le den in een goede conditie te hou-den om in de volgende competitie goed voorbereid van start te kunnen gaan De trainingstijden zijn: dinsdag van 16 toti 23 uur, zaterdag van 10 tot 15 uur en zondag van 10 tot 12 uur. De trainin gen staan onder leiding van bondstrainer Visser uit Ter- neuzen. (Van een, onzer verslaggevers OOSTBURG Vrijdag 27 oktober wordt de capaciteit van de telefooncentrale te Oostburg met 200 nummers uitgebreid. Een 68-tal gegadig den voor een telefoonaanslui ting heeft enige tijd op aan sluiting moeten wachten, om dat de centrale geheel bezet was. Behalve in enk»!? geval len, waarvoor de- verbin ding nog ontbr kan de PTT aan verzc m een telefoonaansluiting Oost burg nu weer op korte termijn voldoen. „Zeg maar gewoon: Cees," zegt Cees van Raaij als we op een mooie oktobérzondagmorgen -handen staan schud den op de Zierikzeese kade. Links en rechts van ons struikelen mensen over fel oranje en geel gekleurde zuurstofflessen met zwaar vernikkeld kraanwerk. Dui kers in trainingspak treffen voorbereidingen voor het laatste reisje naar de bodem van de zee; nog even en het is winter. Cees van Raaij, 29 jaar en instructeur van het Bredase duikteam Argonauta, zal deze laatste ex peditie leiden. Het zomerseizoen is dan voor- wat betreft het onderwatertoerisme definitief afgelopen.' „Een goeie sportduiker heeft eeij.tic," vertelt Cqes van Raaij en als om de waarheid van deze bewering te onder strepen verschijnt juist op dat moment een kort-geknipte onderwatersporter ten tonele met op de bovenlip een korst, je geronnen bloed. „Een ge volg van onderwaierhockey," zegt hij als hij met een ferme handdruk heeft kennis ge maakt, Dat moet alles verduidelij ken, maar als hij de verwon derde gezichten om zich heen ziet vervolgt hij: „Gewoon hockey, maar dan onder wa- ter. En met een loden bal. Een machtige sport." „Zie je wel," glundert Cees van Raaij, „vroeger dacht ik ook dat sportduikers vrij fleg- matieke mensen waren, maar als het erop aan komt zijn ze net zo fanatiek als een be roepssporter. „Kort Ameri kaans en- kort èn Amerikaans, denk ik, maar dan is het tijd om aan boord te gaan. De „zeeschuimer* van kapi tein Ed van Leeuwen ligt al klaar om het bedrijvige team hhar de „Schaar van Onrust", vooraan in de Oosterschelde- mond te transporteren. Ten noordwesten van Wissenkerke ligt daar op vijftien meter diepte een caisson, oorspron kelijk bedoeld om één van de in '53 weggeslagen dijkge- deelten te vervangen. De be- tonkolos liep echter kapot op een Duitse mijn en ligt nu als een onwrikbaar stuk onbenul midden in het stroom, en vaargebied. In de loop der jaren zijn verschillende pogingen onder nomen om het gevaarte met een boei te markeren, maar door het ter plaatse nogal wil de water bleven de resultaten beperkt; een klein briesje vol stond steedis om de zaak com- beri 'te helpen. Een en ander had tot gevolg dat ruim an derhalf jaar geleden een ka pitaal zeejiacht in aanvaring kwam met de caisson. Het zee- jacht kon daar slecht tegen en zonk bijna rechtstandig naar beneden, waar het nu door wieren en algen overwoekerd ligt weg te kwijnen. Voor de duikers en met name voor de werkgroep film en foto grafie van de Nederlandse Onderwatersport Bond, het overkoepelend orgaan waarbij de circa zeventig argonauten zijn aangesloten een dank baar object. verschillende redenen ip het leven geroepen,waarvan de voornaamste: de duistere ge heimen die de onderwaterwe reld biedt door informatiebij eenkomsten met film- en dia.' vertoningen voor een breder publiek toegankelijk te ma ken. Maar het mes snijdt aan meerdere kanten, Zp hoopt de werkgroep door de schoonheid van .Hora en.fpuna.pp het cel luloid vast te leggen milieu- diefstal door minder gewe tensvolle sportduikers »n eventuele andere souvenir ja gers tegen te gaan. Voor de makers zelf bièdt deze werk wijze het voordeel hun veelal professionele kennis op het gebied van de visuele technie ken onder water uit te testen. De NOB op'haar beurt houdt er een goed gedocumenteerd archief aan over. Bijna- anderhalf uur zijn nu verstreken. Drie duikers zijn nog bij ons komen zitten om in kleurrijke superlatieven de schoonheid van de Ooster- schelde te prijzen. „Dat moet daar ook nog eens wfeg," merkt één van heiV'laeoniek op als we de werkeilanden passeren. En het spreekt van zelf dat alle vijfhonderd on derwatersporters, die gedu rende de zomermaanden in het Deltagebied recreatie zoe ken en vinden, er zo over den ken. Intussen naderen we ons einddoel en het raakt tijd voor de mannen zich om te kleden. Een ingewikkelde historie, want de nauwe duikerpakken sluiten als een tweede huid. Deels hebben ze ook dezelfde functie: het zeewater dat tus sen de elkaar overlappende delen van de overigens inpo- reuze pakken binnendringt neemt de temperatuur aan van het lichaam en houdt die ook geruime tijd vast. Een eigen fabrikaat plasje is in ge val van nood de aangewezen oplossing om deze termijnafe verlengen. Over insidd inf| maition gesproken! Twee kaderleden van de werkgroep zijn deze middag aanwezig; Karl Lauinger, fo tograaf, en Han van Gelderen van de Film Akademie in Amsterdam. Karl duikt niet mee ditmaal en heeft dus tijd genoeg om wat over de werk. groep te vertellen. Die is om Maar dan komt aan deze met veel duikerslatijn door spekte gesprekken een eind. Iedereen is aangekleed en Cees van Raaij geeft zijn laat. ste instructies. De „Zeeschui mer" mindert vaart en gooit ratelend de ankerketting uit, vlakbij de plaats waar een lichte golfslag tegen de heer sende windrichting in het topje van de caisson verraadt. Overboord kijkend zien we dat het schip bijna opgetild wordt van het plankton. Maar de duikers kunnen er best nog hij, veertien mooi uitdijende kringen geven de plaats aan wagr ze te water zijn gegaan. De onwrekeiijk grote zwem vliezen zijn het langst zicht baar. Hooguit 35 minuiten kunnén ze beneden blijven, de vloed- 0,Eoto boven: Een laatste in spectie en daarna begint de tocht naar de bodem. 0 Foto rechts: Een halfuurtje later komt de eerste duiker boven wafer,r, j.: 0 Foto rechtsonder: Een Noordzeekrab van formaat werd tin gijn zondagsrust door de duikers gestoord. 0 Foto linksonder: De laatste duiker wordt -weer aan boord gehesen. De 'laatste zomerex- p editie is voorbij. stroom -.heeft dan alweer zo veel kracht dat een langer verblijf ondier de zeespiegel onverantwoord wordt. Aan boord lijkt het uitgestorven na de plenaire duik. Een do delijk vermoeid vogeltje maakt van de gelegenheid ge bruik even uit te blazen. Vol gens sommigen is. het een spreeuw, volgens anderen een lijster. Volgens ons.,1een vogeL tje. Later blijkt "Hat he té ver moeid is om alleen de terug tocht naar het vasteland te ondernemen, zodat het aan boord blijtf totdat de „Zee schuimer" de haven van Zie- rikzee weer binnenloopt. Een halfuurtje later. De eerste snorkels kondigen aan dat de meeste argonauten die twee aan twee met een buddylijn aan elkaar vast zitten ook retour hebben geboekt. Enkelen drijven af en moeten met het motorvlet- je worden opgehaald. Het wordt gevaarlijk nog langer te blijven. Klopsignalen met een hamer op de>romp van het schip (geluid verplaatst zich onder water viermaal sneller dan erboven en plant zich veel verder voort) moeten de treuzelaars waarschuwen dat het echt tijd wordt naar de op pervlakte te komen. „We mo gen dan zo'n twee miljoen ja ren geleden misschien wtel uit dit element zijn voortgeko men, maar nu dienen we er ons dan toch nog als gasten te gedragen," zegt Cees'van Raaij. Onder water heeft hij zo juist twee nieuwelingen de schaarkracht van een Noord- zeekrab gedemonstreerd. Die voelde zich in zijn zondags rust zodanig gestoord dat hij de snorkel van Cees op twee plaatsen dichtkneep. „Als ze je goed vasthebben, knijpen ze je vinger eraf," zegt hij. De drie exemplaren die wat on wennig over dek kruipen, trekken zich van zijn roddel aan hun adres niets aan. Eén krijgt omdat het tóch zon dag is een papieren hoedje op zijn schild. En terwijl de argonauten zich van hun rubberen isola tiemateriaal ontdoen, koerst de „Zeeschuimer" op volle kracht terug naar Zierikzee. De laatste zomerexpeditie is voorbij en de wat gedrukte stemming die op de heenreis nog heerste, heeft plaatsge maakt voor een welhaast on begrensde opgewektheid. Nog een halfjaartje, dan is het weer zomer FRANS BOOGAARD 'isiuaqned set 'oi Ijstymu peiq -qaiznui '6 qmq '8 tajpdseqnl tadutrr .'eqnj qnjspuoui '9 !qned lood -g iisiuaqned reeq •f fjatadseqm puoui -g ;>[ned dcmq 'z 'Sa/A isreq uaa q - ïm «Stift V i- til ss m-i 'I'M |i ■mm eindredactie bas augustijn 0 Voor de oplossing zie elders in deze rubriek.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1972 | | pagina 9