Wijsneus, Pim en de draak „Dominee" DAAR IS PIPPI LANGKOUS Dr. Kekkonen gaf Finse neutraliteit gestalte grn We hebben maar één wereld Belgische soldaten folterden dienstplichtigen Geen advies meer over „zwarte bedden ^)®eo f 7 U 1 OP 18 NOVEMBER IN WAALWIJK „Marktdag van de Arbeid" fpeii kleine stem De Ruzie familie wordt Lach- familie HET BRIEFJE i Olifantje gaat op stap iy S fjftu sl "j. aas a COMMISSIE ZIEKENFONDSRAAD: Stemadvies aan christelijke midden standers peflingei fUXBQODQJJlJCgQJ: Woensdag 25 oktober 1972 17 lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll 's Morgens om kwart voor zeven kwam moeder Penny en Pony roepen. Penny en Pony zijn zusjes. Moeder zei: „Nu is het de laatste keer dat jullie zo laat in je bed lig gen. Je weet wat dokter Pil- lekoek daarvan zegt." „Ja mam," zeiden Penny en Pony, En meteen was het weer raak. „Jij hebt mijn kousen afgepakt". „Ja, omdat jij mijn jurk vuil gemaakt hebt". „Jongens, het is weer raak", zei moeder, „kijk toch eens vrolijk". „Ja," zei Pony, „terwijl zij mijn kousen heeft afgepakt, zeker". „Penny, geef die kou sen eens terug", zei moeder. „Ja maar," zei Penny, „zij heeft mijn jurk vuil ge maakt." „Ik draai me om," zei moeder, „en als ik weer kijk, moet ik twee lieve, lachende gezichtjes zien. En als ik die zie, dan vertel ik een heel nieuw sprookje". Ze draaide zich om en na een minuut of tien keek ze weer. En wat zag ze? Twee lieve meisjes, die alle twee vrolijk stonden te lachen. ,.Nou", zei ze, „is dat niet veel fijner?" Beide meisjes knikten. „Voortaan altijd hè", zei moeder. En voortaan lach ten ze altijd. En iedereen noemde hen „De Lachfami- lie." En het werd een vrolijk leven. Marijke Sprangers 10 jaar Ulvenhout Er waren eens twee kleine kaboutertjes, die woonden in een mooi paleis. Dat was koning Goedhart. De ene heette Wipneus. Hij kwam aan zijn naam doordat hij, toen hij nog een baby was in het wiegje lag, dat opeens begon te schommelen, en omviel. Wipneus viel toen met zijn neus op de grond. En daardoor kreeg hij een wipneus. Het andere kaboutertje heette Pim. Hij was maar een vriendje van Wipneus. Wipneus had 's nachts niet goed geslapen. Hij droomde van griezelige beesten die hem wilden plagen. Maar toen de nacht voorbij was, dacht hij er niet meer aan. Want hij moest samen met Pim een geheime boodschap doen. Na een half uur kwamen Wipneus en Pim bij de ko ning. En na weer een half uur gingen ze weer weg. Wat voor een boodschap hadden ze, zul je natuurlijk vragen. Ik zal het vertellen. Ze had den van koning Goedhart een briefje gekregen, dat voor baas Bosbes was. Na een tijd je zei Pim: „Wipneus, "laten we eens zien wat er in het briefje staat". „Goed", zei Wipneus en hij haalde het briefje te voorschijn. Hef was een heel mooi briefje met het stempel van het paleis er op. Hij vouwde het open en las: „Beste Bosbes, Het is al lang geleden dat ik je gezien heb. Ik wil je een berichtje stu ren. Deze twee knaapje- moet je goed te eten geven. (Ook snert, want dat lusten ze niet.) Nog een berichtje: Pas op voor het Bosmannetje. Bij ons heeft het drie nachten alles onderste boven gezet. Als je niet wil hebben dat het mannetje komt, moet je een hek of schutting rond je huisje zetten. Kabouter Druk fout komt ze over drie we ken halen. Groeten van Goedhart". „Hè, hè," dat was een brief je, „riepen de kabouters. „Moeten wij daar drie weken blijven? En dan ook nog snert eten?" Maar.wat was dat? Een zwart mannetje kwam te voorschijn. Zonder dat Wip neus en Pim het merkten, pakte hij het briefje af. Maar net op het laatste ogenblik zag Pim het mannetje. Hij sleurde Wipneus mee, die na tuurlijk niets gezien had. „Waarom loop je toch zo hard?" vroeg Wipneus. „Het briefje is weg", en tegelijk pakte Pim het mannetje beet. Hij pakte het briefje af en tot zijn grote schrik zag Pim dat het mannetje het boze bos mannetje was. Maar opeens was het mannetje weer ver dwenen. „Dat is me wat", •riep Wipneus uit. „Ja zei Pim ,„dat eooeen,dr Pim, „dat was het boze bos mannetje". En ze liepen daar na hard verder. Tot hun grote opluchting zagen ze in de verte al het huisje van Baas Bosbes. En weldra waren ze er. Ze bel den netjes aan en daar kwam baas Bosbes. „Zo, zo, zijn jul lie kabouters van koning Goedhart", vroeg hij. „En wat komen jullie doen?" ,-,Dit" zei Wipneus en hij gaf het briefje. „Dus jullie komen drie weekjes", zei hij, toen hij het briefje had gelezen. „Ik heb ook wel eens van het boze bosmannetje gehoord, maar ik heb het nooit gezien. Kom binnen". Dezelfde avond nog gingen baas Bosbes, Wipneus en Pim in allerlei toverboeken kij ken, waar het bosmannetje geboren was, maar ze vonden het niet. Na een paar dagen hadden ze een hek rond het huisje gezet. En weer de vol gende avond gingen ze weer in alle toverboeken kijken, maar nu om te kijken, hoe je het bosmannetje kon ver slaan. Na lang zoeken vonden ze in een toverboek het volgende: .Bosmannetje Alles wat het bosmannetje ziet, maakt hij kapot. Maar als je niet wil hebben dat het mannetje alles kapot maakt, moet je een hek of een sehuting rond je huisje zetten. Als je het mannetje wil verslaan, moet je naar de Sa Baz-berg gaan, met een stukje dynamiet. In die berg wonen twaalf dra ken. De grootste heet Domi nee. In zijn ogen moet je het dynamiet leggen en aanste ken. Als je dan zijn naam roept, ontploft het dynamiet en is de draak dood". Toen Bosbes het gelezen had, zei hij: „Gaan jullie naar bed, dan gaan we mor gen met zijn drieën naar de draak Dominee en verslaan hem. Ik zal al vast alles klaar maken". Dit verhaal werd geschreven door de elfjarige Adrie van de Wijngaard. Het is, vinden wij, een erg goed en ook erg spannend verhaal. Om de spanning er een beetje in te houden, maar eerlijk gezegd ook, omdat het wat i lang is om in één keer af te druk ken, breken we hét verhaal nu af. Volgende week kun je lezen hoe het afloopt met Pim en Wijsneus en de draak Do minéé. WA**»"*-' V/a bTv. el co Rt3e<11 il 11 lil li i ill mi 1111111111111 in li'li li ui Er was eens een olifantje dat uit de dierentuin was weggelopen en een beetje aan het zwerven was. En op een dag liep er ook een veu lentje op het paadje in het bos. Zo werden het olifantje en het veulentje vriendjes van elkaar. Maar het baasje van het veulentje kwam het veulentje halen. En het oli fantje was weer verdrietig geworden. En het ging weer de dierentuin opzoeken (een week later). Opeens zag het olifantje een heel stel men sen naar een grote ingang lopen. En ja hoor, daar was de dierentuin. Het olifantje ging de ingang in. En ging naar dt andere olifantjes en olifanten. En de directeur was ook blij dat hij toen het olifantje weer zag. En ze leefden nog lang en geluk kig. eindredactie els sftiit „Mensen, pas op, we hebben maar één wereld," is het mot to van deze tekening die Rob. bert Vester uit Breda voor de Kleine Stem maakte. Hij heeft groot gelijk, vinden wij. Er is maar één wereld- en als we mogen doorgaan met die we reld stuk te maken, dan blijft er geen plaats meer over, waar we heen kunnen. Na tuurlijk kunnen nu nog heel yeel mensen op de wereld wo nen en een heleboel hebben het heel moeilijk om je voor te stellen, dat het allemaal niet zo goed gaat. Daaraan wil je dan ook niet denken. En dat is eigenlijk een beetje dom. Wamt daardoor gooien we steeds meer gif in het wa ter en spuiten we vuil in de lucht met onze fabrieken en we maken maar oorlog met de meest verschrikkelijke wa. pens. En omdat we voor onze slechte daden niet direct straf krijgen, gaan we er maar mee door. Net zo lang als het goed gaat. En wie weet duurt dat helemaal niet meer zo erg lang. Vrede, schrijft Robbert. Mis schien is dat wel de oplossing. Vrede sluiten in de oorlogen, vrede hebben met wat we be zitten, niet steeds meer wil len en steeds mooier. We heb ben maar één wereld. Illllllltlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll A ijf 3 i - vl 0 En de poes is van Berry Bosaarts. Uit Breda. 0 Pippi Langkous werd getekend door Willian Weenaes uit Heikant. We dachten dat de Pippi- Langkousmode al weer een beetje over was, maar we krijgen nog steeds tekeningen met haar er op. Deze keer rijdt ze in een hondewagentje. (Van onze redactie buitenland) LUIK Voor de krijgsraad te Luik is maandag een proces begonnen tegen zes Belgische commando's, die er van be schuldigd worden, dat zij ver leden jaar tijdens manoeuvres gevangen soldaten hebben ge marteld. Terechtstaan een 30-jarige luitenant, vier onderofficieren en een soldaat, allen beroeps militairen. Volgens de aan klacht hebben dë commando's 10 infanteristen gemarteld, die zij verleden jaar november tij dens legeroefeningen bij Ro- ber'tville hadden gevangen ge nomen. De commando's zouden hun gevangenen elektrische schokkken op verscheidene delen van het lichaam hebben toegediend, hen in knielende houding aan een balk hebben vastgebonden en hen in het gezicht en de geslachtsdelen hebben getrapt. Een van de gevangen, die koorts had, had uren buiten in de sneeuw moeten staan. De auditeur-militair ver klaarde, dat enkelen van de gevangenen het uitschreeuw den van de pijn toen zij met elektrische schokkken werden gemarteld, maar dat de folte raars geen genade toonden. De slachtoffers waren volledig uitgeput toen de martelingen na een nacht en een dag ein delijk werden gestaakt. Een van de infanteristen, luitenant Deldael, was pas drie maan den later geheel hersteld. Op de vraag wat hij zou doen in een werkelijke oor log, verklaarde een van de verdachten, de 28-jarige ser geant Julien Decoq: „Ik zou tot het einde gaan'.'. Decoq kreeg na het incident een straf van slechts zes dagen arrest. Zijn luitenant kwam er met vier dagen vanaf Een tweede verdachte, de 26-jarige sergeant Patrick Martinus, zei dat Noorse sol daten, die tijdens de onlangs in Noorwegen gehouden NA- VO-manoeuvres gevangen ge nomen waren, de gehele nacht naakt in de buitenlucht had den moeten doorbrengen. Mar tinus zei, dat dergelijke prak tijken bij de Amerikaanse ma riniers en de Britse comman do's gewoon waren. Het krijgsraadproces wordt vandaag voortgezet. Men ver wacht, dat de uitspraak vol gende week maandag zal vol gen. UTRECHT (ANP) De commissie erkenningen van de ziekenfondsraad voelt er niets voor, nog langer positieve ad viezen uit te brengen over zie- keninrichtingen die geheel of gedeeltelijk zonder ministerië le toestemming zijn gebouwd of uitgebreid, ook al voldoen ze in kwalitatief opzicht hele maal aan alle eisen ingevolge de ziekfondswet en de AWBZ. Het behoort niet tot de taak van de 'commissie, rekening te houden met de behoefte aan en de spreiding van zieken huizen, verpleeginrichtingen (Van onze Haagse redactie) DEN HAAG Voorzitter H. de Mooy van het Christelij ke Ondernemers Verbond (NCOV) heeft op het congres van zijn organisatie in Den Haag zijn leden geadviseerd te stemmen op de christelijke partijen. Hij adviseerde hun, hun stem met name aan de kandidaten van de vier protestants-chris telijke partijen te geven, die het vertrouwen verdienen van het midden- en kleinbedrijf. Het stemmen op een belangen partij ontraadde de NCOV- voorzitter, omdat hij van me ning is, dat een eenzijdige be langengroep in het parlement gedoemd is tot onvruchtbare oppositie. en dergelijke. Maar gelet op de financiële verantwoorde lijkheid van de ziekenfonds raad acht zij het niet langer verantwoord, positief te advi seren over „zwarte bedden". Ze heeft daarom de raad ge vraagd, in dergelijke gevallen (aan de hand van een concept van de commissie) zelf een advies uit te brengen. Dit om dat aan een openbare uit spraak van de raad meer ge wicht kan worden toegekend dan aan een niet openbare van een van zijn commissies- Al enkele maanden ver meldt de commissie in haar adviezen aan de minister ge gevens van de ziekenhuiscom missie inzake eventuele „zwarte" bouw. Maar, zo schrijft de commissie nu aan de ziekenfondsraad, deze op merkingen blijken er in de praktijk niet toe te leiden, dat de minister de „zwarte" bed den erkenning weigert. De commissie vindt dat zeer on bevredigend. Ze noemt in haar voorstel aan de raad vier voorbeelden van inrichtingen waar meer bedden in gebruik zijn geno men, dan waarvoor toestem ming is verleend. Het nieuwe St. Anna zie kenhuis in Geldirop heeft voor de commissie „de deur dicht gedaan". De ziekenhuiscom missie heeft indertijd de bouw van een ziekenhuis met 360 bedden goedgekeurd, de mi nister verleende principiële toestemming voor 376 bedden, maar nu zijn in Geldrop 480 bedden (inclusief 24 wiegen) in gebruik genomen en er kend. Dit ondanks het feit dat de commissie erkenningen in haar (overigens positieve) ad vies nadrukkelijk had vermeld dat ze geen enkele verant woordelijkheid kon dragen ten aanzien van het aantal bedden. DEN HAAG (ANP) De 72-jarige Finse president, dr. Urho Kaleva Kekkonen, die gisteren voor een bezoek in ons land aan kwam, is sinds 1956 staatshoofd van een land met 60.000 meren en uitgestrekte bossen, die het grootste deel van het grondgebied bedekken. Hij is de voortzetter en uitbouwer van de neutraliteitspolitiek van zijn voorganger, wijlen Juho Paasi- kivi. Deze laatste, die van 1946 tot 1956 president was, norma liseerde de betrekkingen met de Sovjet-Unie na de door Finland verloren oorlog, waarbij tussen 1941 en de wapenstilstand van september 1944 bijna 100.000 Finnen in de strijd het leven lieten. Kekkonen heeft de „lijn- Paasikivi" vriendschap met de Sovjet-Unie teneinde de onafhankelijkheid en neutrali teit van het land te kunnen bewaren doorgetrokken en de neutraliteitspolitiek zodanig uitgebouwd, dat deze erken ning vond bij de westelijke mogendheden. De Finnen spreken zelf van een „actieve neutraliteit", die zich allengs heeft ontwikkeld in een land. dat zich buiten de conflicten der grote mogendheden heeft gehouden, onder meer door zijn geografische ligging in de schaduw van de machtige buur de Sovjet-Unie. De officiële Finse politiek is sinds de vermindering van de spanning in Europa gericht op „actieve bevordering van de vrede", binnen de mogelijkhe den van een kleine natie van ruim vier miljoen mensen, die wonen in een gebied dat der tien maal zo groot is als Ne derland. President Kekkonen. die volgens de grondwet als staatshoofd verantwoordelijk is voor de buitenlandse poli tiek, heeft door zijn vriend schappelijke betrekkingen met wijlen Nikita Kroestjev en de latere Sovjetleiders veel bijge dragen tot de verbetering van iie verhouding tot de Sovjet- Unie, waarmee in 1948 een verdrag van vriendschap, sa menwerking en wederzijdse bijstand werd getekend. Dit verdrag, dat in 1970 voor twintig jaar werd ver lengd, erkende Finlands recht buiten de conflicten der grote mogendheden te blijven. Van Finse kant werd het door Paasikivi, in nauw overleg met Kekiconen, opgesteld. De Sovjet-Unie had aanvankelijk een pact gewenst in de geest van haar verdragen met lan den als Roemenië en Hongarije. Kekkonen kan terugzien op een rijke ervaring op politiek en bestuursgebied. Hij is vijf maal premier geweest en heeft in totaal van negen kabinetten deel uitgemaakt, twee maal als minister van buitenlandse zaken. In 1936 kwam hij als lid van de agrarische partij (tegenwoordig centrumpartij) in het parlement. In datzelfde jaar behaalde hij zijn doctors graad in de rechten. De lange, sportieve politicus in 1924 won hij het natio nale kampioenschap hoog springen speelde vervolgens een belangrijke rol in zijn partij en door zijn toedoen kwam de samenwerking met de sociaal-democraten in ver scheidene regeringen tot stand- Op zijn initiatief sloot Finland zich in 1955 aan bij de Noord se raad. Sinds zijn verkiezing tot president in 1956, toen hij een meerderheid van slechts één stem in he't college van drie honderd kiesmannen kreeg, heeft Kekkonen zijn positie versterkt. Bij zijn herverkie- zing in 1962 en 1968 behaalde hij een overweldigende meer derheid. Voor een eventuele vierde ambtstermijn zou een speciale wet van het parle ment nodig zijn daar de presi dent heeft laten weten dat hij niet aan de verkiezingsstrijd zal deelnemen en zich in geen geval zelf kandidaat zal stel len. Hij hoopt dat de partijen een nieuwe president zullen kunnen vinden, maar een cate gorische afwijzing van een nieuwe termijn heeft hij nog niet laten horen. Urho Kaleva Kekkonen werd op 3 september 1900 in Pielavesi in de oostelijke pro vincie Savo geboren als zoon van een ploegbaas bij een houtzagerij. Hij stamt zowel van vaders- als moederskant van boerenfamilies in Savo, een provinoie die veel voor aanstaande schrijvers en dich ters maar weinig belangrijke politici heeft opgeleverd. Nog voordat hij in 1919 de middel bare school had afgelopen, werkte hij als journalist en vocht in de burgeroorlog, na de onafhankelijkheid van Fin land in 1917, aan de zijde van de anti-Bolsjewieken. In zijn studententijd in Helsinki hield hij weinig tijd over voor zijn liefhebberijen omdat hij naast zijn studie de kost moest verdienen. Zijn spprt- training gaf hij echter niet op. Ook als sportorganisator liet hij zich niet onbetuigd. Zo was hij vele jaren voorzitter van de Finse sportfederatie. (Van een onzer verslaggevers) WAALWIJK. Het Katho liek Bedrijfsapostolaat Neder land en het protestants Cen traal Interkerkelijk Bureau voor het bedrijfsleven hebben onlangs een nieuw samenwer kingsverband opgericht: de Dienst aan de Industriële Be drijven vanwege de Kerken (DISK). Dit nieuwe samenwer. kingsverband zal officieel ge presenteerd worden op de „Marktdag van de Arbeid", die op 18 november gehouden wordt in het ontmoetingscen trum „De Leest" te Waalwijk. De „Marktdag van de Arbeid" wordt georganiseerd door het centrum voor Bedrijfsapostolaat Waalwijk e.o. ter gelegenheid van zijn 10-jarig bestaan. Mid dels allerlei stands zullen be zoekers geconfronteerd worden met vraagstukken rond mens - arbeid - evangelie. Als onderdeel van deze markt, dag zal de DISK zich officieel presenteren met een oecumeni sche gebedsdienst en een panel discussie. Deze discussie begint om 14.00 uur en daaraan wordt deelgenomen door drs. P. J. Damming, vertegenwoordiger van de werknemers, prof. dr. Th. M. Scholten, vertegenwoor diger van de werkgevers, drs. J. M. den Uyl en P. H. van Zeil, vertegenwoordigers van de Nederlandse politiek, prof. dr. H. van Zuthem, vertegen woordiger van de wetenschap, mgr. H. Ernst, bisschop van Breda, en drs. J. E. van Veen als vertegenwoordigers van de Nederlandse Kerken. Er zal gediscussieerd worden over 6 stellingen. De strekking van deze stellingen is dat in onze westerse wereld het be drijfsleven zich ontwikkeld heeft tot een institutie met een eigen structuur en cultuur die de werknemers moeten accepte ren terwille van hun dagelijkse brood: hierin ligt de macht van het bedrijfsleven. Ook buiten het directe bedrijfsleven staan de instituties moeten deze structuur en cultuur respecte ren om hun eigen belang, waardoor ze niet toekomen aan de ethische vraag over normen en waarden van het bedrijfs leven. Verbeteringen van wet gevende aard zijn geen werke lijke verbeteringen zolang de mens in de arbeidssituatie zich onmachtig en onvrij voelt. De eigen opdracht van de kerken ten aanzien van de mensen in het bedrijfsleven is het daad werkelijk en effectief concreti seren van de verkondigde bij belse boodschap. Bovendien moeten de kerken meewerken aan een bewustwordingsproces dat leidt tot structurele en cul. turele verandering van de si tuatie. De christelijke kerken kunnen hierin slechts geloof waardig zijn als ze de kritiek ook in eigen vlees laten snijden. De landelijke DISK (adres: Noordermarkt 26, Amsterdam) verspreidt de tekst van deze stellingen en ontvangt graag vóór 10 november individuele of groepsreacties daarop. Op donderdag 2 november wordt er om 20.00 uur in de Leest te Waalwijk een bijeenkomst be legd voor alle belangstellenden ter voorbespreking van de stel lingen.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1972 | | pagina 17