Bewogen maanden
DR. DE JONG SCHRIJFT
DE GESCHIEDENIS VAN
ZIJN EIGEN GENERATIE
MR. J. A. W. BURGER:
"Grote partij
mag zich
niet aan
regeren
onttrekken
nederland
waarheen?
f/
V9
VERKIEZINGEN IN HESSEN EN NEDERSAKSEN
in 12 verschillende
Te ver
Niet nieuw
Oneens
Als pa of ma
binnenland
buitenland
Open Kerk
houdt tweede
landelijke
ontmoeting
ZO'N
OPGEBLAZEN
GEVOEL?
CARTERS
papier
oor uw pen
Ten hemel schreiend
Dinsdag 24 oktober 1972
12
TILBURG Het vierde
deel, 2 banden samen bijna
900 pagina's, van professor dr.
L. de Jongs „Het Koninkrijk
der Nederlanden in de Twee
de Wereldoorlog" is vandaag
verschenen. De studie behan
delt de bezettingsperiode mei
1940 - onmiddellijk na de ca
pitulatie tot en met de februa
ristaking 1941. Er hoeft niet
meer aan getwijfeld te worden
dat De Jong bezig is hét
standwerk van zijn generatie
over alles wat met die tweede
wereldoorlog vanuit Neder
lands gezichtspunt te maken
heeft te schrijven.
Lezing van dit vierde deel
bewijst het voor ons onomsto
telijk. Het wordt een studie
die weergeeft wat tallozen, die
het allemaal bewust hebben
beleefd, in die jaren hebhen
gevoeld, geleden, gehoopt, ge
huild en verwacht.
De Jong doet dat op een bij
na onnavolgbare manier. Hij
baseert zich op enorme hoe
veelheden feiten-materiaal.
Het lijkt ons dat de feiten
die hij geeft overal on
aantastbaar zijn- Als hij echter
zich alleen tot het opsommen
van die feiten zou hebben be
perkt, zou hij geen geschiede
nis hebben geschreven. Hij
zou dan hebben gedaan wat
met name heel wat negentien
de eeuwse geschiedkundigen
als uitgangspunt hadden. De
Jong heeft echter nergens,
maar dan ook nergens, uit het
oog verloren dat het mensen
waren die die feiten maakten,
ondergingen, zich ervoor in
spanden of er zich tegen te
weer stelden.
Hij heeft daar waar dat door
hem noodzakelijk werd geoor
deeld die feiten in zijn dag
licht geplaatst. Door hun
rangschikking, door zijn
woordkeus hij kent de be
tekenis van de begrippen die
hij gebruikt door zijn eigen
menselijke interpretatie. Vaak,
heel vaak, voelt men achter de
zinnen die hij schrijft de inge
spannen moeite die hij zich
geeft te relativeren, zichzelf
zoveel mogelijk uit te schake
len, zo objectief mogelijk te
blijven.
Maar uit alles blijkt dat hij
een lid is van de generatie
wier lotgevallen in de somber
ste jaren van hun leven hij
probeert weer te geven. Het is
hem gegeven de geestelijke
vorm te scheppen waarin die
generatie zich rekenschap
geeft van een verleden dat
zijzelf heeft doorleefd. En
waarvan tallozen het ru
moer om de drie van Breda
heeft het bewezen nog
steeds de diepe littekens dra
gen.
Dit boek moet men lezen.
De ouderen voor wie dit con
temporaine geschiedenis is om
zich er nog maar eens in te
verdiepen. Ook om kennis te
nemen van heel veel dat zich
voor hen onzichtbaar achter de
schermen heeft afgespeeld, op
dat wat zijzelf ervoeren meer
diepte en betekenis kan krij
gen. De jongeren, omdat ze
dan misschien gaan begrijpen
waarom heel veel nu is zoals-
het nu eenmaal is Ook omdat
zij mogelijk iets kunnen gaan
voelen van alles wat de gene
ratie van hun ouders en groot
ouders heeft doorgemaakt.
Niet om medelijden te krijgen.
Maar omdat dit kan bijdragen
tot beter verstaan van de ei
gen tijd, haar maatschappelij
ke noden en tot het begrip dat
in het verleden onverbrekelijk
verborgen lig en dat uit die
twee onze toekomst onvermij
delijk zal worden.
Er is, bij het verschijnen
van de drie vorige delen van
dit werk, nogal wat kritiek op
De Jong gelevrd- Hij zou de
feiten subjectief interpreteren.
Hij zou uit die feiten pikken
wat hem het best van pas
kwam. Het is mogelijk dat die
kritiek niet helemaal onjuist
is.
Maar, zo wagen wij te yra-
gen, staat niet elke historicus
vanuit zijn eigen achtergrond,
en tijdgebonden als hij is,
subjectief tegenover het on
derwerp dat hij behandelt? Is
het niet juist daarom dat elke
generatie zich opnieuw buigt
over haar verleden en poogt
het te herscheppen vanuit
haar eigen heden? En doet
niet elke generatie daarbij een
keus uit het bronnen-materiaal
dat haar ter beschikking
staat?
Daarom achten wij dit vei--
wijt aan De Jong een compli
ment. Hij schrijft dit brok be
wogen Nederlandse geschiede
nis vanuit zijn generatie en
achtergrond. Hij kan daarbij
zichzelf niet uitschakelen.
Maar juist dat geeft allen die
met aandacht lezen en het zelf
hebben ondergaan zoals uw
recensent het gevoel dat
„het zo is geweest". Daarom
zijn er voor die generatie
bladzijden die de tranen in de
ogen brengen. Die nopen tot
het terzijde leggen van dit
boek en tot nadenken over die
tijd en die gebeurtenissen.
Voor hen is, zo menen wij,
De Jong er in geslaagd hun
verleden te herscheppen. Naar
de mate waarin geschied
schrijving dat kan doen. Want
er zijn zaken die niet opnieuw
tot leven kunnen worden ge
wekt. Daarop wijst De Jong
zelf in zijn voorwoord. De
spanning van het wachten op
nieuws, de toeneming der ver
schrikking, het trage verloop
van 5 jaren, het persoonlijke
verdriet, de persoonlijke
anpt, de persoonlijke ge
neigdheid het met het eigen
geweten af en toe maar op een
akkoordje te gooien, de inner
lijke hoop bij elk bericht van
een geallieerd succes. Dat kan
een historicus niet herschep
pen.
Dat De Jong er toch in is
geslaagd, zo menen wij, iets
van die sfeer in zijn verhaal
te geven, is een verdienste die
men niet hoog genoeg kan
aanslaan- Te meer niet, om
dat hij daarbij ook nog de
moeilijkheid had te moeten
schrijven over mensen en hun
daden, falen en slagen, die
vaak nog leven. Ook dat
maakt het bij voorbaat zeker
dat zijn visie aan kritiek zal
blootstaan. Daarvoor is moed
nodig en een vorm van objec
tiviteit, die een persoonlijke
benadering van de harde fei
ten niet uitsluit. Wij menen
dat De Jong, die moed, die
objectiviteit en die persoonlij
ke benadering op verbluffende
manier heeft gecombineerd.
Daarom kan onder zijn han
den dit standaardwerk groeien.
JACQUES LEVIJ
(Prof. dr. L. de Jong: Het
Koninkrijk der Nederlanden in
de Tweede Wereldoorlogdeel
32,50. Wetenschappelijke uit-
Vitgave: Staatsdrukkerij, prijs
f 32,50. Wetenschappelijke ui.t
gave, met alle bronvermeldin
gen, S 93,60.)
(Van een onzer
redacteuren)
DEN HAAG „Als de
democratie geen kans
ziet doeltreffend te
functioneren, dan komt
het onder welke
naam dan ook weer
tot extremisme". „Een
grote partij is er om te
regeren, maar dan moet
er wel wat te regeren
vallen".
Twee uitspraken uit een
lang gesprek met de thans
68-jarige mr. j. A. W. Bur
ger, thans lid van de Raad
van State na een rusteloos
politiek bestaan als socia
listisch Kamerlid zowel
van de Tweede als van de
Eerste als kortstondig
minister van Binnenlandse
Zaken in de Militaire-Ge-
zagperiode, als voorzitter
van de Vara in het jongste
verleden.
De democratie in gevaar?
Die vraagstelling vormde het
uitgangspunt van het inter
view. De hierboven gegeven
citaten duiden erop dat mr.
Burger wel degelijk gevaren
onderkent, maar niet van
mening is dat op de vraag
met een categorisch ja of nee
kan worden gereageerd.
Zijn stelling is en die
zal vaak in het onderhoud
terugkomen dat de demo
oratie moet berusten op dui
delijke keuzemogelijkheden,
diat het zicht op de proble
matiek niet verdoezeld mag
worden door bijzaken, dat de
burger op een overzichtelij
ke, eenvoudige manier zijn
recht moet kunnen krijgen.
Zijn er parallellen te trek
ken met de dertiger jaren,
toen Nederland op het diep
tepunt van de crisis vieren
vijftig politieke partijen tel
de? Toen werklossheid, ex
tremisme, politieke versnip
pering om de voorrang stre
den?
Deze vergelijking gaat de
heer Burger te ver. De hui
dige werkloosheid kan bij
lange niet worden vergele
ken met die in de Colijn-tijd.
Toen telden we er een half
miljoen op een bevolking
van acht miljoen, nu op
z'n ongunstigst tweehon-
dierduizend op een bevolking
van dertien miljoen. De
jongste Europese statistieken
wijzen uit dat Nederland de
laagste werkloosheid en de
hoogste industriële produk-
tie, per hoofd van de bevol
king, heeft van de Zes. Dat
we ook koplopers zijn in de
inflatierace houdt met die
gunstige factoren rechts
treeks verband. Er is inder
daad opnieuw een grote poli
tieke verdeeldheid. t
die bij de aanvaarding van
de uitbreiding van de Twee
de Kamer van honderd tot
hondierdvijftig leden het
voorbehoud maakte dat de
kiesdeler één percent zou
blijven en niet automatisch
verlaagd zou worden tot
tweederde percent. Zijn op
volger, de liberaal Toxopeus,
wilde daar echter niet van
weten en zo werd de intrede
van de splinterpartijen in de
politieke arena vergemakke
lijkt".
En wat het extremisme be
treft?
„Dat zal zich niet meer
onder de oude, vooroorlogse
benamingen aandienen. Maar
het zal steeds weer, in wis
selende vormen, kansen krij
gen als de bona-fide-partijen
niet duidelijk zijn in hun
doelstellingen en uitgangs
punten. Daarom is het een
voorwaarde voor het voort
bestaan van de, democratie
dat de politieke machinerie,
Tweeënvijftig jaar geleden zwom de toen zestienjarige
Jaap Burger uit Willemstad als eerste in 44 minuten het
Hollandsch Diep over.
De thans achtenzestigjarige mr. J. A. W. Burger is thans
een algemeen geacht lid van de Raad van State. Hij ziet er
alleen niet naar uit. Lenig van lichaam en geest ge
bruind, sportieve gestalte: men ziet de zwemmer en zeiler
van het Hollandsch Diep aan hem af. En in het gesprek
heeft hij ook de directheid van de zeerob. Hij windt geen
doekjes om zijn opvattingen. Dat is in het verleden, tijdens
zijn veelzijdige politieke loopbaan, niet altijd overal goed
gevallen. Maar dat maakt hem nu wel aantrekkelijk als ge-
interviewde in een serie die, ter begeleiding van de begin
nende verkiezingsperiode, ten doel heeft de lezers te oriën
teren over de wijze waarop ervaren politieke en andere
figuren in het licht van hun eigen verleden, de huidige,
chaotisch lijkende situatie benaderen.
Maar inr. Burger acht dat
op zichzelf niet zo'n groot
kwaad: „Die splinterpartijen
duiden in elk geval niet op
politieke apathie bij de kie
zers. Men wil zich nog wel
ergens druk over maken. Iets
anders is dat ze inderdaad
het vlotte functioneren van
ons democratisch bestel be
lemmeren. Maar als tegen
woordig, met name bij de
KVP, stemmen opgaan om
de kiesdrempel te verhogen
(dat wil zeggen dat een Ka
merkandidaat meer stemmen
nodig heeft om gekozen te
worden) dan vergeet men
dat het de toenmalige
P.v.d.A.-miinister Donker was
de techniek van ons staatsbe
stel, wordt bijgesteld. Dat
kan door de al genoemde
verhoging van de kiesdrem
pel, het kan ook door af te
stappen van de tot in de
perfectie doorgedreven even
redige vertegenwoordiging.
Het kiezen van afgevaardig
den per district zou een op
lossing kunnen bieden. Dat
stelsel is voor Nederland he
lemaal niet nieuw. Oud
maakte destijds nog zijn en-
trée in de Kamer als afge
vaardigde van het kiesdis
trict Den Helder".
Men heeft dat stelsel toen
toch verlaten?
„Omdat in een tijd waarin
meer op beginselen dan op
programma's werd gelet de
stemmen van de minderhe
den verloren gingen. In
Friesland maakten de rooms-
katholieken geen schijn van
kans, in Limburg de protes
tanten niet. Die overweging
heeft haar geldigheid vrijwel
verloren nu de kiezer meer
en meer kijkt naar wat een
partij in de politieke prak
tijk precies doet". Dat brengt
ons op de mat-door-herha-
ling-van-zetten-situatie waar
in het vaderlandse politieke
leven zich vandaag lijkt te
bevinden. Cruciaal is immers
de vraag of de aanstaande
verkiezingen een uitslag zul
len opleveren die klaarheid
schept in de politieke ver
houdingen. Korter gezegd: of
er een werkbare meerder
heid kan worden gevormd.
M. Burger: „Die meerder
heid is er natuurlijk als de
grootste twee formaties el
kaar weten te vinden. Ik heb
trouwens de indruk dat bij
de KVP die gedachte een rol
speelt. Maar de kiezer heeft
er recht op dat vooraf te
weten".
Wij merken op dat dr.
Drees senior onlangs heeft
verklaard een dergelijk
stembus-akkoord vooraf een
onmogelijkheid te vinden. In
de eerste plaats hebben de
verkiezingen dan geen zin
meer omdat ad vast staat wie
met wie in zee gaan, ten
tweede is het een nogal deli
cate situatie voor een partij
een coalitie in stand te hou
den waarvan de partners we
ten dat ze na de verkiezin
gen buiten spel worden ge
zet.
Mr. Burger: „Daar ben lk
het notoir mee oneens. Juist
nu heeft de kiezer niets in te
brengen. Hij geeft een bepaal
de richting aan hoe hij het
beleid wenst en dan komt er,
door de vrijblijvende opstel
ling der partijen, een volko
men tegengestelde regerings
combinatie uit de stembus.
Het tweede argument zegt
me helemaal niets. Dan zou
je nooit een regeringscombi
natie kunnen veranderen,
want er is altijd wel een
coalitie".
Waarop hij ingaat op zijn
in de aanhef al genoemde
stelling dat een grote partij
zich niet aan het regeren
mag onttrekken: Politiek is
nu eenmaal het uitoefenen
van macht. Een partij dient
er naar te streven aan het
bewind te komen en moet er
vervolgens voor zorgen er zo
lang mogelijk aan te blij
ven.
„Als ik dat zo keihard zeg,
loop ik het risico voor een
baantjesjager te worden ver
sleten, ja. Maar ik bedoel
natuurlijk dat het zinloos is
als een politieke partij, die
daarvoor op grond van haar
invloed in aanmerking komt,
zich voortdurend aan haar
verantwoordelijkheid ont
trekt. De kiezers schenken
een partij hun vertrouwen
niet om ze alleen maar te
vertegenwoordigen. Politici
zijn geen „vertegenwoordi
gers", ze zijn „regeerders".
We komen terug op zijn
stelling dat in de Nederland
se verhoudingen de grootste
twee formaties de enige
werkbare meerderheden
kunnen vormen. Is dat niet
bijna onmogelijk nu aan bei
de zijden zich min of meer
hechte combinaties hebben
gevormd, rechts de confessio
nelen, links de progressie
ven. KVP en PvdA kunnen
toch niet hun partners zo
maar laten vallen.
Mr. Burger geeft de voor
keur aan een indirect ant
woord: „Voor de oorlog be
haalden de aniti-revolutionai-
ren eens een eclatante ver
kiezingsoverwinning. En hoe
wel Coldjn erg gesteld was
op Oud als minister van Fi
nanciën, die in het aftreden
de kabinet zat met niog een
paar andere vrijzinnig-demo
craten en Hberalen, Meten de
anti's hun vroegere coalitie
genoten rustig vallen. Ze wa
ren voor de meerderheid niet
meer nodig. En wat dacht u?
Als DS '70 voor het vormen
van een Kamermeerderheid
niet nodig was geweest, dat
ze dan gevraagd waren? En
als ze in die situatie al
in de regering hadden gezeten
dat ze er dan onderweg zelf
waren uitgestapt?"
Maar hij vervolgt:
Overigens moet ik na het
jongste PvdA-congres toe
geven, dat uw twijfel gerecht
vaardigd is. Wat dat betreft
weet de kiezer thans, waar hij
aan toe is.
Ziet mr. Burger radicale
veranderingen in de verkie
zingsuitslag door de toevloed
van minderjarigen?
„Welnee. De meesten
stemmen als pa of ma. Als je
met ze praat, hoor je wat
hun ouders zeggen. Natuur-
Mjk is er een actieve ageren
de minderheid. Als je die
hun agitatiepunten ontneemt,
is de lol er voor hen ook
af".
tZo komen we op de actie
groepen. Mr. Burger ziet ze
als een signaal dat onze de
mocratische instellingen er
gens falen. De jongste ge
beurtenissen in Rotterdam
bijvoorbeeld tonen aan dat
een op zichzelf redelijk wer
kend democratisch bestuurs
apparaat toch met bedrijfs-
blindheid kan worden gesla
gen. Actiegroepen kunnen
dan heilzaam werk doen.
Van de ene actiegroep naar
de andere: mr. Burger komt
net van een varende vakan
tie in de Zeeuwse wateren
terug. Hij blijkt er niet zo
zeker (meer) van te zijn dat
een afsluiting van de Ooster-
schelde inderdaad het laatste
woord moet zijn.. Destijds
heeft ook hij van harte mee
gewerkt aan de aanvaarding
van het Deltaplan. „De vei
ligheidsaspecten prevaleer
den toen volledig, Maar nu
schrik je van de vervuilings-
facetten die het gevolg van
de afsluiting zijn. Al moet ik
zeggen dat sinds de alarm
kreten van de Club van Ro
me en van Mansholt de toe
stand in sommige wateren
opmerkelijk is verbeterd om
dat iedereen wait minder
over boord kiepte dan hij
voordien gewend was".
JOOP bartman
WIESBADEN - HANNO
VER (DPA) Bij de ge
meenteraadsverkiezingen in de
twee Duitse deelstaten Hessen
en Nedersaksen hebben de So
ciaal-Democraten en de Chris
ten-Democraten flinke stem
menwinsten geboekt. Terwijl
de Liberale Vrije Democraten
een zware nederlaag leden. De
uiterst rechtse NDP werd ge
degradeerd tot een te ver-
waa?Iozen splintergroep.
In Hessen, dat door een so-
eialistisch-liberale coalitie
(ADVERTENTIE)
wordt geregeerd, kwam 81,4
procent van de 3,8 miljoen
stemgerechtigden naar de
stembus-
In vergelijking met de ge
meenteraadsverkiezing van
vier jaar geleden boekten de
sociaal-democraten (SPD) 1,5
winst door van 49.9 naar
51.4 te stijgen.
De werkelijke winnaars wa
ren hier echter de christen
democraten (CDU), die hun
percentage van 29.4 op 38.1
brachten.
Dat ging voor een groot ge
deelte ten koste van de libera
len, die van 10,4 naar 6,4
kelderden.
Ondanks haar succes bereik
te de CDU in Hessen niet haar
voornaamste doel, namelijk de
SPD-meerderheid in de „rode
raadhuizen" van de grote ste
den te breken.
De sociaal-democraten wis
ten zelfs in acht van de negen
grote steden van Hessen hull
meerderheid te vergroten.
De communisten hadden
weinig succes. Slechts in de
universiteitsstad Marburg be
haalde de communistische par
tij, die voor het eerst aan de
verkiezingen meedeed, een
stemmenpercentage van enige
betekenis, namelijk 5,3
waarmee zij twee zetels in de
gemeenteraad veroverden.
Hetzelfde beeld liet Neder
saksen zien. In deze deelstaat
waren slechts 4,3 miljoen van
5,2 miljoen stemgerechtigden
opgeroepen. De overigen gaan
in het voorjaar naar de stem
bus, nadat de gebiedshervor-
ming nieuwe indeling van
kieskringen en samenvoeging
van kleine gemeenten is
voltooid.
De opkomst bedroeg 81,5
tegen in 1968 76,6 Hiervan
veroverden de sociaal-demo
craten 48,6 tegen vier jaar
geleden 41,4
1
Grote Markt 25 - Breda
HEEMSTEDE (KNP) De
tweede ontmoetingsdag van de
beweging Open Kerk wordt
gehouden op 4 november in
Utrecht. De leiding heeft prof.
dr. Frans Haarama. Het ligt in
de bedoeling om met alle aan
geslotenen en belangstellenden
van de Open Kerkbeweging te
beraadslagen over wat er mo
menteel in de kerk van Ne
derland gebeurt teneinde ge
zamenlijk plannen te maken
voor toekomstige activiteiten
en elkaar moed in te spreken.
(ADVERTENTIES)
Wellicht is uw galtoevoer onvol
doende - en die is onontbeerlijk
voor een goede spijsvertering en het
regelmatig functioneren van uw
ingewanden. Te weinig gal brengt
de werking ervan in de war. U gaat
zich loom en onprettig voelen en
wordt daardoor humeurig. Doe de
kuur met zachte Carters Pilletjes.
Zij wekken de gal op en zorgen voor
een goede toevoer ervan in de dar
men. U voelt zich dan weer prettig,
opgelucht en in een beter humeur.
PILLETJES
Import Benelux: N.V. Odol Company Amsterdam
Brieven voor deze rubriek moeien
met volledige naam en adres worden
ondertekend. Bij publikatie zullen deze
vermeld worden. Slechts bij hoge uit
zondering zal van deze regel worden
afgeweken. Naam en adres zijn dan bij
de redactie bekend. Publikatie van brie
ven (verkort of onverkort) betekent niet
dat de redactie het in alle gevallen
eens is met inhoud, c.q. strekking.
In de Wouwsche Plantage wor
den 50.000 a 60.000 bomen om
gehakt. En volgens De Stem
heeft burgemeester Sanders
gezegd dat heteen verrij
king betekent voor het hele
gebied, want dan komt er een
golfbaan en die past toch zo
heerlijk in het streekplan. Als
men een burgemeester die
zo'n uniek stuk natuurschoon
in zijn gemeente heeft, zo iets
hoort zeggen, vraagt men zich
af: ben ik nu gek of de man
die zo iets toestaat? En dan
niet alleen toestaat, maar het
nog goedpraat ook. Alsof we
in Nederland niet de grootst
mogelijke zuinigheid moeten
betrachten met ons steeds af
nemend natuurbezit. „Eventu
ele acties in verband met het
kappen van de bomen vind ik
overtrokken", durft diezelfde
burgemeester te zeggen.
En een zekere heer Jansen
uit Bergen op ZOOM voegt er
volgens de kramt aan toe:
„Met die heren van milieube
heer hebben we natuurlijk bij
de planning rekening gehou
den". Niet met de belangen
van natuurbehoud, niet met de
verarming van de Wouwse
Plantage, nee met de heren
van milieubeheer, want die
zouden wel eens lastig kunnen
worden. En die zouden zich
wel eens kunnen afvragen of
voor het plezier van een heel
klein clubje golfspelers zes
hectare natuurschoon moet
worden opgeofferd. Burge
meester Sanders zegt dat het
wel geen volle 60.000 bomen
zullen worden die er
aan gaan. Nu goed, 50.000
dan. Is het niet erg genoeg? 13
het niet ten hemel schreiend?
Dat dat kan? Dat dat mag?
Kaprijpe bomen van 40 a 45
jaar?
Maar, zo wordt nader ge
zegd: Laten de natuurliefheb
bers zich geen zorgen maken.
Er worden 50.000 nieuwe
boompjes gezet hoor. Op wei
den en landbouwgronden in de
buurt. Hoe naiëf! En dan
wordt van natuurliefhebbers
verwacht, dat die nu ineens
tevreden zijn. Ze vernielen
weliswaar een mooi stuk na
tuur van 6 hectaren, maar
wees maar zoet, op die weiden
en akkers staat over 40 a 45
jaar weer een mooi bos!
Een suggestie: Leg de golf
baan op die andere terreinen
aan en spaar de bossen. Niet
geschikt? Natuurlijk niet.
Maar als men daar pak weg
twee jaar aan werkt, maakt
men er een pracht golfter
rein van. Of dacht men
soms dat men diezelfde tijd en
diezelfde kosten niet nodig
zou hebben om weilanden en
akkergrond geschikt te maken
om er een bos op te planten?
Tenslotte nog dit: De Vere
niging voor MiMeu en Leef
baarheid tilt er volgens het
verslag heel zwaar aan, dat de
hele zaak rand de golfbaan in
de grootste stilte haar beslag
heeft gekregen, zonder dat ie
mand er iets van afwist en
waardoor niemand gelegenheid
heeft gehad tijdig inspraak te
krijgen. De VML legt daar de
vinger op een heel pijnlijke
wond. Inspraak? Aanhoudend
merkt men dat die alleen
maar bestaat in toezeggingen
op papier. In feite is het tel
kens opnieuw een lachertje.
BREDA A.L.C.A. VAN NIJ-
boerderijdrop CIVtAMT^It katjesdrop
dubbelzoute drop vlIICllmwIl knoopjesdrop
griotten - valutadrop - komeetdrop - jujubes - salmiak pastilles
honingdrop - bruine beertjes - milottes
