Derde Triënnale: kunst als kritiek
Publieke voorstelling
in rechtbank van
pornografische film
9 cultuur
Adr. Vein Veen in relatie met zichzelf
Spelen met balans der maatschappij
brillant, eengoede^
Dronken moeder
liet baby buiten
café staan
heetman
B. EN W. EINDHOVEN STAAN IN HUN BLOOTJE OP WEG NAAR STAATSKUNST
ijdschrift
xpositie
oek
allet
Kalle Pauksch
wordt niet
uitgeleverd
papier
uw pen
ROET
Pompbediende
neergeslagen
en beroofd
van 8.100.
Ü1
i
Vrijdag 20 oktober 1972
15 -
te' fe
BOSKO Buha is een kin
dertoneelgezelschap uit Bel
grado, dat momenteel dooi- ons
land trekt. Met Nederlandse
vertalingen morgen in de
schouwburg van Eindhoven.
HENK van Ulsen begint
24 oktober te Rotterdam
Hofpleintheater na zes jaar,
weer opnieuw met 100 voor
stellingen van Dagboek van
een gek. Regie Kees van Ier-
sel.
KLEINE Formaatjes, schil
derijtjes van 25 x 35 cm tot
enkele vierkante centimeters
komen bij galerie Van Geyt te
Hulst, van 28 oktober tot 4
december. Onder de meer dan
40 namen die van Berserik,
Charpentier, Van Heel, Poste-
ma, Schroder, Wortel Wijn
berg.
GRAFISCHE kunst uit ons
land uit de 16e tot de 19e
eeuw, van 21 oktober tot 11
november bij Borzo, Den
Bosch. Meer dan 200 werken,
waaronder van Lucas van
Leyden, Rembrandt, Van Osta-
de. Jongkind, J. Israels en
Breitner.
BRABANTS Centrum voor
Amateurtoneel heeft een
nieuw bestuur onder leiding
van M. Aerts uit Geldrop en
als lid o.a. J. Blom uit 's-
Gravenmoer. West-Brabant is
niet vertegenwoordigd. Vol
gens de papieren zijn er in
Brabant nog 120 leden bij het
Centrum. Maar de zaak wordt
nu opnieuw doorgelicht.
B. en w. van Eindhoven
hebben het project „Juridisch
aspect van emoties" van de
Vlaming Jef Geys van de
Triënnale der Zuidelijke Ne
derlanden laten verwijderen.
Het project bestaat uit een
collage van orenten, gescheurd
uit sexblaadjes, zoals die in
groten getale aan kiosken e.d.
gekocht worden. Geys: „Het
gaat bij dit project om de
bewustwording bij de toe
schouwer te laten plaatsvinden
omtrent de onder invloed van
de in de tijd plaatsvindende
verschuiving van normen,
waarmee bepaald beeldmateri
aal ervaren en beoordeeld
wordt".
-Je kunt je afvragen of dit
project nu zo'n denderende
bijdrage vormt tot dit bewust
wordingsproces. Duidelijk is
me wel, dat de motivering van
b. en w. nonsens is: „B. en w.
zijn van oordeel dat een der
gelijk onderzoek niet tot de
taak van het Van Abbemu-
seum behoort, maar eerder ligt
op de weg van de psychologie,
sociologie en seksuologie". B.
en w. van Eindhoven zijn zeer
inconsequent, want vanuit de
ze redenering moeten ze de
hele Triënnale maar afbreken,
omdat praktisch alles wat daar
te zien is te maken heeft met
psychologie, sociologie en sek
suologie, biologie, ecologie of
filosofie, politieke wetenschap,
geografie, economie, systeema
nalyse, cybernetica etc., etc.
Waarom de rest niet verwezen
naar deze wetenschappelijke
benaderingen? We hebben
toch overal onze „deskundi
gen" voor
Waarom worden bijv. gru
welijke politieke prenten van
Vercammen niet verwijderd
en sexprenten van Geys wel?
Het antwoord zou een open
deur intrappen zijn. Het is ge
woon belachelijk. B. en w.
staan in hun blootje Bo
vendien is de bemoeienis van
b. en V/. met de inhoud van
iets dergelijks weer een schre
de terug op de weg der staats
kunst. Grote Broer zal wel uit
maken wat goed voor ukke-
pukkie-publiek is.
H. E.
LUISTER 241: Dit maand
blad bestaat deze maand 20
jaar. Dit in 1952 op bescheiden
schaal gestarte tijdschrift in
de loop van haar bestaan uit
gegroeid tot een door talloze
muziekliefhebbers in Neder
land en België en zelfs buiten
Europa geraadpleegde gids bij
het opbouwen van een gram
mofoonplatenverzameling.
Naast kritische besprekin
gen van grammofoonplaten in
het klassieke, opera en operet
te repertoire wordt in dit
veelzijdig georiënteerde blad
eveneens aandacht besteed aan
volksmuziek, jazz, pop en ca
baret. Daarnaast bevat het in
formatieve artikelen over
grammofoonplaten, muziek en
musici. In een speciale techni
sche rubriek wordt dlle moge
lijke voor de grammof oonpla-
tenliefhebber belangrijke ge
luidsapparatuur besproken.
Ter gelegenheid van haar
20e verjaardag biedt Luister
in het oktobernummer een
muziekquiz aan. Daaraan is
een groot aantal waardevolle
prijzen (ca. f 18.000) verbon
den op het gebied van w6er-
gave-apparatuur en grammo
foonplaten. Verder o.a. Corn,
van Zwol over Vaugham Wil
liams en zijn negen symfonie-
en: kinderen schrijven over
muziek; een test van de Len-
co-L-85 platenspeler; de gi
taar en de historie; volksmu
ziek van Joegoslavië etc.; ruim
100 pagina's (Luister postbus
43, Amersfoort).
Dat de Triënnale der Zuide
lijke Nederlanden berust op
een subjectieve keuze van de
samenstellers is een bijna
overbodige mededeling in de
catalogus. „De ontwikkelingen
van de beeldende kunst in
Zuid-Nederland en Vlaande
ren", gedurende de laatste
drie jaar, zoals die momenteel
in het Van ^bbemuseum te
Eindhoven te zien is, blijken
daar nl. vrij eenzijdig te zijn
en in het kader van het totale
kunstgebeuren nauwelijks ont
wikkeling in te houden. De
vooral maatschappij-kritische
richting in het beeldend ver
mogen van een aantal kunste
naars krijgt wel een wat over
trokken accent. De mededeling
dat kwaliteit de enige norm is
geweest bij het keuzepakket
klinkt heel pretentieus. We
kunnen ons echter niet voor
stellen, dat die kwaliteit al
leen rond Eindhoven en Gent
gevonden wordt en de rest
I
van Vlaanderen en bijv. West-
Brabant en Zeeland niets op
dit gebied te leveren zou heb
ben, wat van kwalitatieve
waarde is.
Ik heb niet zoveel moeite
met het begrip „Kunst als kri
tiek". Kan ook iedereen aanra
den het boek dat Vogelaar on
langs onder deze titel samen
stelde te lezen. Wanneer er
dan over kwaliteit gesproken
wordt, moet dit primair gaan
over de kwaliteit van het pro
test, ondersteund door een
beeldend vermogen. Wat de
kunstenaars doorgaans in de
catalogus neerschrijven als
hun kritische, credo's is nogal
van bla-bla-gehalte. Het beel
dend vermogen is dikwijls na
venant. Wat glasscherven met
vijf ringen als „The Olympic
Games '721' van Szukalski is
nogal primitief van uitdruk
kingskracht; om één voorbeeld
te noemen. Het blijven teveel
„grapjes", waaraan het pu
bliek schouderophalend of
geïrriteerd voorbijloopt. Nu is
irritatie niet het beste middel
om een mentaliteitsverande
ring teweeg te brengen.
Je ziet trouwens, dat de
kunstenaars zelf een strijd
voeren tussen het verfoeide
esteticisme en protest. Het
„nacuurtapijt" van Toon
Leemans is ook mooi zonder
de theorie erachter; het na
vrante metershoge hondepak
van Johan Claassen bestaat uit
uiterst zorgvuldig gerang
schikte slordige effecten; de
lege kamer van Gerard Hen
driks is een gecultiveerde
„shock"; de zeefdrukken van
Wout Vercammen het vergul
den (of kleuren van) sociale
mistoestanden etc.
Je vraagt je overigens af of
dergelijke statische projecten,
voortbordurend op het maken
van dingen (die dan boven
dien nog museaal gemaakt
worden) nog wel adequate
vormen zijn voor de gepreten
deerde inhoud. Je ziet anderen
bijv. met film werken en dat
lijkt veel effectiever, al zijn
de ter plaatse vertoonde
filmpjes van Frans Peeters en
Frans Smulders soms vin
dingrijk en „mooi" toch
niet zó indringend.
Er worden verder en dat
is misschien de eenzijdigheid
van bovenstaand verhaal
nog wel andere interessante
bekende zaken aan de orde
gesteld: o.a. het thema tijd-
i-uimte (Filip Francis met
schema's;, Kryzanowski met
seriële fotografie), inbegrepen
de „natuurlijke" omgéving
Hans Zoete: Mensverpak kingen.
(Ries Linnartz met breiwerk
jes, waaraan bewust een
steekje los is; gelijk heeft ze;
„we" kotsen van de confectie,
maar behalve ertegen aan
schoppen zou je ook wegen
kunnen wijzen om het anders
en beter te gaan gebruiken);
het probleem van Visuele en
ruimtelijke waarnemingen (De
Clercq, Berkulin en Herberghs
met constructies; Hans Zoete
met de menselijke figuur als
maat en vorm; Lippens met
series kleurverschuivingen
etc.).
Tot 3 december kunt u gaan
kijken. Ben benieuwd.
HENK EGBERS
„Het is voor elke schrijver
al moeilijk genoeg tussen
waarheid en leugen te onder
scheiden, zeker als meer
zeggen dan je meent en meer
aan gevoel voorwenden dan je
in werkelijkheid ondergaat
volgens Camus al liegen is".
Typerend citaat in het boek
ADRIAAN VAN DER VEEN:
BLIJF NIET ZITTEN WAAR
JE ZIT (uitg. Querido f
14,90), waarin hij op treffende
wijze autobiografische gege
vens niet meet van zich af
schrijft, zoals in een aantal
voorgaande boeken, maar naar
zich toehaalt. Op deze wijze
ontstond er een indringend
boek, dat zijn relatie met zich
zelf en zijn „Umwelt" met
grote openheid tracht te door
vorsen; een openhartigheid,
die niet masochistisch is maar
getuigt van menselijke op
rechtheid. Toevallig zijn rela
ties met zijn milieu, met
schrijvers als Hermans, Mu-
lisch, Morriën, Claus, Van
Duinkerken, Gijsen, Van 't
Reve, Lodeizen, Snow, Wilson,
Powell, Gomperts e.a.„ al
nieuwsgierig makend. De
openhartigheid daaromtrent is
niet alleen interessant, omdat
zij genoemde auteurs anecdo-
tisch verduidelijkt" en deze
voor sommige lezers waar
schijnlijk in hun hemd zet,
maar ook omdat het Van der
Veen daarbij primair gaat om
de relatie waarin hijzelf tot
hen staat. Daardoor werd dit
boek een menselijk document,
dat karakteristieken vertoont
van algemeen menselijke
aard.
Adriaan van der Veen is
geen theoretische psychoana
lyticus, maar wel een scherpe
waarnemer van de allerdaagse
werkelijkheid. Toe willen ge
ven wat je ziet, is daarbij een
grote kunst; groter dan ze lite
rair te verwoorden, verbalise
ren. Je merkt dan ook wel
eens dat Van der Veen in dit
boek meèr oog voor het eerste
dan het tweede gehad heeft.
Hij beschrijft hoe hij de li
teratuur, het schrijversbestaan
gebruikte om zowel aan zijn
complex gevoelens van
schaamte en schuld ever zijn
jeugd als het arme burgerlijke
bestaan in Schiedam te ont
snappen; hoe hij letterlijk
(naar Amerika) en figuurlijk
(overgave in relaties tot me
demensen) op de vlucht ging
'voor zichzelf. Het schizofrene
(bestaan komt er meedogenloos
maar zonder rancuneuze ge
voelens over „het verleden",
uit naar voren. Zijn bestaan
met de beide vrouwen Vera
en Jeannette, zijn ontmoetin
gen en reflexies daarop met
genoemde auteurs, waarbij
vooraï figui'èn als Hermans
Gomperts, Morriën sterk naar
voren komen; met name
steeds in relatie met zichzelf.
Verwarrend, bewonderend, ac
cepterend, maar toch steeds
met het gevoel: niet blijven
zitten waar je zelf zit. Zijn
escapes lagen bv in een boek
als „Het wilde feest", waarvan
je de geboorte in dit boek
meemaakt. Schrijven als the
rapie, maar zegt hij
„In schrijven zit onvermijde
lijk net zoveel confrontatie als
ontspanning met de mogelijk
heid toch nooit uitgesloten van
een zelfopvoeding en een hel
der wordend inzicht in jezelf
en anderen". Vanuit die stel
ling schreef Van der Veen een
zeer lezenswaardig boek. H.E.
Dit is een schilderij van Willy Brandt, geschilderd doer Paul
Verbeeck uit Turnhout. Een dynamische artiest, die steeds op
zoek is naar nieuwe uitdrukkingsvormen. Bij zijn laatste ont
wikkelingen hoort bovenstaand schilderij. Zo heeft hij er een
groot aantal geschilderd van bekende persoonlijkheden: Paulus
VI, Farah Dibah, Liz Taylor, Jean Gabin, Charles Aznavour,
premier Eyskens etc. Hij heeft zijn doeken gratis naar betrokken
personen gestuurd, in de hoop van hen reacties te krijgen. Voor
hem een zoeken naar communicatievormen. „Mensen, die door
gaans zeer moeilijk te benaderen zijn," .zegt hij. „Een deel van
deze meest onbereikbaren maakt deel uit van mijn puberteits
dromen, anderen lijken mij zo wereldvreemd, zo ver weg, dat
ze best wel eens konden afgestoten zijn door deze planeet."
Waarom beeldt hij deze gezichten zó af; dat wil zeggen: half
realistisch, half surrealistisch? Paul Verbeeck: „Je moet ze
natuurlijk blijven herkennen, anderzijds duidt de andere zijde
van hun gezicht op twee mogelijkheden: het kan nog van alles
worden een staat van geboren worden tot of het verkeert
in staat van ontbinding. Leven of dood? Of een kosmisch
gebeuren? Iedere reactie is hem dierbaar. Reacties, die misschien
innerlijk doorwerken bij de afgebeelden zelf. „De reacties komen.
Van iedereen," vertelt hij. Maar hij houdt ze nog voor zich,
omdat hij ze binnen afzienbare tijd wil exposeren. De enige
reactie die hij op dit moment kwijt wil: paus Paulus liet weten,
dat hij mijn werk zegent."
„Ik wil een eigen stijl creë
ren. Dat wil zeggen, dat het
ballet niet komt vast te liggen
in de geijkte passen van het
klassieke patroon". Dat de
choreografe Margriet Franken,
Breda, daarin slaagt mag blij
ken uit haar derde opdracht
van het departement van
CRM. Haar nieuwe ballet
„Prospectief" gedanst door
drie meisjes en één jongen,
gaat op 26 oktober in De Lan
taarn te Rotterdam in premiè
re. Deze voorstelling, waarin
nieuwe ballet-opdrachten ge
bracht worden in het kader
van het Nederlands Dans Con
tact, komt op 30 oktober in
Breda. „Wanneer ballet dezelf
de reclames zou krijgen als b.v.
een Dali-tentoonstelling, ben
ik ervan overtuigd dat er
méér mensen naar ballet-uit
voeringen zouden komen, dan
nu vaak het geval is", aldus
Margriet Franken.
„Ik zeg altijd tegen de
mensen: je hoeft het niet te
snappen, wat je ziet, maar je
moet het ondergaan". En ze is
ervan overtuigd, dat het mo
derne vrije ballet, met een
expressieve vormentaal daar
toe meer mogelijkheden biedt
dan het „balletterige" en vaak
gemaniëreerde stijlprincipe
van het zogenaamde klassieke
ballet.
Een grote driehoek van
doorschijnend kaasdoek staat
centraal. Op muziek van Satie,
Guillou, en Gerocki beschrij
ven de vier dansers daarom
heen en daarbinnen grote- en
minutieuze figuren. De symbo
liek is geëngageerd, zoals dat
heet. Een meisje staat voor
een slachtoffer van „het" sys
teem; een ander meisje voor
de vrijbuitster, die zich niet in
een keurslijf laat dwingen; de
jongen is een soort „centrum
figuur"; het 13-jarige meisje
(de enige niet beroepsdanser
van het gezelschap) wordt
heen en weer geslingerd tus
sen deze maatschappelijke
krachten. De handen van de
dansers, met paarse en rode
kleuren wisselend geaccentu
eerd, spelen in het gebaren
spel een grote rol. Deze kleur
rijke vormgeving verraadt de
invloed van Margriet Fran-
ken's echtgenoot, de beeldende
kunstenaar Michael Tjepkes.
„Ja, mijn uitgangspunt is
een verhaal", zegt zij. „Maar
als het klaar is, laat ik het
verhaal los, om het verder te
abstraheren. Het verhaal is
nodig als werkvorm, om er
een logische lijn in te krijgen.
Ik schrijf het ballet helemaal
op de figuren, die voorhanden
zijn; leg inderdaad alles van
te voren vast, maar het ge
beurt ook, dat de dansers het
anders doen, beter doen en
dan ontstaan er tijdens het
instuderen andere vormen".
„Het klassiek ballet valt
nogal in herhalingen van de
zelfde danspassen; is meer ge-
styleerd. Modern ballet is ex
pressiever; je kunt er veel
meer mee doen; een constant
spelen met een balans; is ook
beter in staat om de inhoud
expressiever bij het publiek
over te laten komen", aldus
Margriet Franken.
In 1968 en 1969 kreeg Mar
griet Franken ook CRM-op-
drachten. Daaruit vloeiden
voort opdrachten voor het Na
tionaal Ballet en het Scapino-
Ballet. „Dat is ook één van de
bedoelingen", vertelt ze. Dat
het zoeken naar nieuwe ballet-
vormen bij het verwerken van
deze opdrachten (18 in totaal
dit jaar) ook doorwerkt in de
amateur-ballet-opleidingen,
waarvoor een nog steeds
groeiende belangstelling be
staat, spreekt haast vanzelf.
Maar dat is een onderwerp
apart. Komen we nog wel
eens op terug.
eindredactie:
henk egbers
(Van een onzer verslaggevers)
MAASTRICHT Om veilig
heidsredenen heeft de recht
bank te Maastricht geheel on
verwacht de uitspraak was
bepaald op 24 oktober don
derdagmorgen in het uitleve
ringsproces tegen Kalle
Pauksch uitspraak gedaan. De
ze uitlevering was verzocht
door Zweden waardoor de
rechtbank in Stockholm tegen
Pauksch op verdenking van
narcotica-smokke] een arresta
tiebevel is uitgevaardigd.
De rechtbank verklaarde thans
de uitlevering van Pauksch
ontoelaatbaar en hief het bevel
van gevangenneming tegen
hem op. Dit bevel was bij de
behandeling van deze zaak op
11 oktober door de officier van
justitie, mr. R. Gonsalves, ge-
eist, omdat hij vreesde dat
Pauksch na het ondergaan van
de tegen hem uitgesproken ge
vangenisstraf van vier maan
den de vlucht zou nemen. De
rechtbank willigde na kort be
raad deze eis m.
Kalle Pauksch die vanaf 4 sep
tember gedetineerd is werd op
9 oktober wegens verblijf in
ons land als ongewenst vreem
deling tot vier maanden ge
vangenisstraf met aftrek van
voorarrest veroordeeld. De of
ficier van justitie had de
maximum-straf, zes maanden,
geèist
Brieven voor deze rubriek moeten
met volledige naam en adres worden
ondertekend. Bij publikafie zullen deze
vermeld worden. Slechts bij hoge uit
zondering zal van deze regel worden
afgeweken. Naam en adres zijn dan bij
de redactie bekend. Publikatie van brie
ven (verkort of onverkort) betekent niet
dat de redactie het in alle gevallen
eens is met inhoud, c.q. strekking.
Naar aanleiding van het ant
woord, dat de VML heeft ge
kregen van de directie van de
Suiker Unie betreffende de
roetoverlast in Roosendaal
blijft een belangrijke vraag
onbeantwoord. Welke lichame
lijke schade zou er kunnen
ontstaan bij de jeugd van
Roosendaal door het regelma
tig inademen van afvalstoffen?
De ervaringen in de Rijnmond
opgedaan zijn voor de directie
van de Suiker Unie toch niet
onbekend. Is jarenlang onder
zoek dan beslist noodzakelijk?
Het lijkt er sterk op dat in
Nederland alleen iets bereikt
kan worden als eerst pressie-
en-of actiegroepen hun onge
noegen kenbaar maken. Als
dit noodzakelijk is zijn wij
bereid inderdaad actie te voe
ren.
ROOSENDAAL
P. J. MANDOS
AMSTERDAM (ANP)
Van de pornografisch géachte
film „Group Sex' '(zonder ge
luid) is donderdagmiddag in
een zaal van de Amsterdamse
rechtbank publiekelijk een
voorstelling gegeven. Er be
vonden zich echter slechts en
kele toevallige toeschouwers
op de publieke tribune. Uiter
aard werd de film in de daar
toe verduisterde zaal alleen ge
geven met het doel dat presi
dent en rechters zich over het
strafbare karakter van de film
een oordeel konden vormen.
Tegen de man, die dezelfde
film tegen entreeprijzen in
zijn eigen woning in Amster
dam-west placht te vertonen,
eiste de officier van justitie
vervolgens een boete van 250
gulden en bovendien ver
beurdverklaring van negen in
beslaggenomen films, de pro
Jector en het filmdoek.
Het betrof hier de 50-jarige
verkoper Berend L„ die voor
zijn filmvertoningen adver
teerde in een weekblad onder
de clubnaam Belo. Hij kondig
de daarin vertoningen aan van
sex- en pornofilms. De toe
gangsprijs bedroeg tien gulden
per persoon, inclusief gratis
consumpties.
Tegenover de politie had de
verdachte verklaard niet te
hebben geweten dat het ver
boden is thuis dergelijke films
publiekelijk te vertonen. Hij
zei de club „voor de gezellig
heid" te hebben opgericht. Er
was echter geen ledenregister,
zodat er juridisch niet van een
club gesproken mocht worden.
In februari van dit jaar had
de zedenpolitie dan ook geen
AMSTERDAM De 36-ja-
rige Amsterdamse huisvrouw
S. J. is door de hoofdstedelij
ke politie ter ontnuchtering
meegenomen naar het politie
bureau. De vrouw had gedu
rende enkele uren die zij in
een café in de Warmoesstraat
had doorgebracht, ha-ar vijf
maanden oude dochtertje in
een kinderwagen voor het café
laten staan. Het kind is de
afgelopen nacht door de kin
derpolitie ondergebracht in
een tehuis.
De vader van het meisje
was aan het werk en wist niet
dat zijn vrouw de hele middag
in het café had doorgebracht.
Aan de vrouw is reeds in het
verleden het gezag ontnomen
over drie andere kinderen uit
het gezin.
De raad voor de kinderbe
scherming is ingeschakeld bij
het verdere onderzoek.
(ADVERTENTIE)
moeite om na betaling van de
gewone toegangsprijs een
voorstelling bij te wonen.
In zijn requisitoir zei offi
cier mr. H. E. van Renesse
van oordeel te zijn dat L. uit
winstbejag had gehandeld,
maar dat er wegens de adver-
tentiekosten en investeringen
voor 'de apparatuur niet van
een winstgevende zaak kon
worden gesproken.
De rechtbank zal op 2 no
vember a. s. uitspraak doen.
UTRECHT (ANP) De 28-
jarige pompbediende J. A. Ui-
termark uit Utrecht is neerge
slagen en beroofd van een
geldbedrag van in totaal 8100
gulden. De dader van deze
roofoverval Is voortvluchtig.
De pompbediende liep een
lichte hersenschudding en een
wond aan het achterhoofd
op.
Volgens de politie kwam de
overvaller het bezinesta-
tion aan de Kardinaal De
Jongweg in Utrecht in met de
vraag of de pompbediende
honderd gulden kon wisselen.
Deze had niet voldoende wis
selgeld in zijn tas, waarop hij
de in het kantoortje aanwezige
kluis ging openen om daar
wisselgeld uit te halen. Toen
hij hiermee bezig was kreeg
hij plotseling een harde klap
op het achterhoofd, waardoor
hij korte tijd het bewustzijn
verloor. De overvaller ging er
van door met de geldtas van
de heer Uitermark en met drie
geldkisten, die in de kluis
werden bewaard. De heer Ui-
teymark kon de politie een
behoorlijk signalement van de
overvaller geven.
GEMASKERDE mannen heb
ben in Rome op straat twee
mannen doodgeschoten. Een
van de slachtoffers was geen
onbekende van de politie en
werd door haar gezocht wegens
afpersing en ontvoering. Het
andere slachtoffer zou een
vriend van de eerste zijn ge
weest.
Studio.opname van ballet Prospectief.
HJ w w II lei Brillant is een verstandige investering:
C'O O het stijgt meer in waarde dan het
geld daalt. Brillanten zijn klein en makkelijk mee te nemen en kunnen
overal ter wereld eenvoudig worden verzilverd. Wij zullen u graag
vrijblijvend informeren over deze onvergankelijke belegging.
edelsteenkundige f.g.a. diamantexpert g.ï.a.
lijnbaan 92, tel. 116670,oostzeedijk 155, rotterdam
