Vlucht in
het leven
veroveraar nieuwe stijl
„Veel idealisme
wordt
kapot gemaakt"
in gesprek met
Schmelzer moet
optreden in Brussel
in 12 verschillende
binnenland PimSSSiüI
PELATTI-R BOGERS
McGOVERN LOOPT IN....
ZURE APPEl
Meerderheid
katholieken
in VS
voor Nixon
Drie dagen
vakantie
aan het
Gardameer
Kunstgebit? i
Blijetijds
Speelgoed
Blije mensen
Huisgenoten
Bereidheid
Moeilijkheden
in Italiaans
r.-k. vak
verbond
BEWEGING VOOR WERELDBELASTING X-Y
Inzet
Bevestigend
Dinsdag 17 oktober 1972
10
Honderden nierpatiënten
hebben deze maand enkele
dagen vakantie gehad aan
het Gardameer. Onze redac
teur Jacques Levij maakte
een van die reizen mee. In
bijgaande beschouwing
geeft hij een impressie van
zo'n reis. Vanavond zendt de
NCRV-televisie in de ru
briek „Hier en Nu" een film
pje uit, dat een filmploeg
van die vakantie heeft ge
maakt. Daarin zijn, onder
andere, interviews met nier
patiënten opgenomen en
worden zjj op hun uitstap
jes gevolgd door de camera.
(ADVERTENTIE)
(Van een onzer
redacteuren)
„Het is heerlijk om te le
ven!" De 27-jarige tengere
jongeman zegt het spontaan en
met volle overtuiging. Hij
kijkt onafgebroken ingespan
nen uit het vliegtuigraam naar
buiten, naar beneden. Enkele
duizenden meters onder hem
schuiven de Zwitserse Alpen
langzaam weg. De eeuwige
sneeuw glinstert. In de fel
blauwe horizon tekenen zich
in de verte de gekartelde con
touren van de bergen scherp
af. Het is een soort verrukke
lijke film voor hem en zijn
medepassagiers. Zo'n 50 van
die vakantiegangers - 3 dagen
Bardolino aan het Gardameer
- zijn chronische nierpatien
ten. Hij is er een van.
Zijn onverwachte uitroep,
bijna terloops gedaan, brengt
onder woorden wat al die zie
ke mensen voelen. Er zijn op
vallend veel jonge vrouwen en
mannen onder. Ook enkele ge-
transplanteerden. Er hangt in
de DC-9, de Jean Monnet van
Martin Air, een gespannen
verwachting. Een sfeer van
opwinding. Geen wonder. De
ze nierpatienten zijn 3 dagen
vrij. Een soort vrijheid die
gezonde mensen niet nodig
hebben. Niet kennen ook. Hun
levens zijn immers niet afhan
kelijk van de machine die wq
dialyse-apparatuur noemen.
Zij kunnen gaan en staan
waar ze willen en wanneer ze
willen. Nierpatienten moeten
elke derde dag 8 tot 12 uur
aan zo'n apparaat worden ge
koppeld. Om hun bloed te
spoelen. De nieren zuiveren
het niet meer, of onvoldoende.
Een intelligent mens, die jon
geman. Belezen en met een
intense bijna gulzige belang
stelling voor alles en iedereen.
Hij loopt, dat blijkt later,
moeizaam en met een stok. Bij
de uitstapjes rond het meer en
naar Venetië moet hij in een
invalidenwagen.
In die machine die in ander
half uur van Schiphol naar
Verona vliegt is hij een van
de vele blije mensen. Voelt en
ervaart hij kennelijk hetzelfde
als al die andere nierpatienten
die de tocht meemaken.
Als die jongeman die enige
maanden geleden plotseling
een chronische nieraandoening
kreeg. Zijn aanstaande vrouw
- 22 jaar - had in de gaten dat
de huisarts het allemaal nogal
licht opnam- „Ik bleef maar
vragen om een specialist. Hij
noemde me een zeur. Toen
kwam Karei in een coma. In
het ziekenhuis ontdekten ze
meteen dat zijn nieren niet
meer werkten. Dat heeft z'n
leven gered. De huisarts is
nooit wezen informeren. Toen
Karei, na wat te zijn opge
knapt, weer naar hem toe
ging, zei die arts dat hij zo'n
zijkert liever niet meer als
patient had...!
Als die dertienjarige knaap,
levenslustig, bij de pinken,
vlug, die overal als de pinken
bij is. Maar om de 2 dagen
moet hij gespoeld worden.
,iHij zwemt en doet overal aan
mee", zegt z'n moeder die met
hem het uitstapje meemaakt.
Ze is overbezorgd voor hem,
verwent hem kennelijk. „Ja
hij heeft broers en zusters. We
hebben ons helemaal op dat
leven van hem ingesteld". Als
ze zich onbespied waant, kijkt
ze vaak zorgelijk.
Als die getransplanteerde
vrouw - een dochtertje - die
haar leven te danken heeft
aan een broer die een gezonde
nier voor haar afstond. „Nie
mand kan begrijpen wat een
verdriet die ziekte voor ons
gezinnetje heeft betekent.
Mijn. man, een prima vakman,
had een eigen bedrijfje met
winkel. Hij heeft de boel
moeten opdoeken. Want ik
kan nooit meer in die winkel
helpen als hij zijn vak moet
uitoefenen of de wijk doet.
Hij voelt rich nu doodongeluk
kig in dat massabedrijf, een
nummer. Maar hij verwijt mij
niets. Ik kan het toch ook niet
helpen." Ze staart voor zich
uit als zij dat vertelt. Haalt
diep adem. „Dat ik leef is een
wonder. Ik ben er, ondanks
alles, zo dankbaar voor..."
Zo heeft elk van die patiën
ten - er rijn 5 groepen die
deze vakantie die de Nier
Stichting mogelijk heeft ge
maakt meemaken - rijn of
haar eigen verhaal. Maar het
zijn allemaal verhalen die - en
dat is opvallend en merkwaar
dig - naast veel droevigs ook
veel van dankbaarheid en
vreugde bevatten. Het zijn
verhalen van mensen die we
ten dat zij kunnen blijven le
ven dank rij een medische en
technische ontwikkeling die in
10 jaren heeft plaats gevon
den. Een leven dat soms erg
moeilijk is. Een leven bij de
gratie van een ingewikkelde
technische apparatuur. Een le
ven dat vastzit aan een streng
diëet en dat vele dingen niet
langer mogelijk maakt. Een
leven ook. dat voor de huisge
noten van deze zieken vaak
heel, heel moeilijk is. Dat ook
van hen grote opofferingen
vraagt. Offers die rij soms
niet langer kunnen brengen.
Dan lopen huwelijken vast,
raken verhoudingen in de
knoop. Ook voor die huisgeno
ten is dit uitstapje een verade
ming. Je merkt dat. Gewoon
door de bezorgdheid waarmee
mannen hun zieke vrouwen of
vriendinnen omringen. De zorg
van vrouwen voor hun zieke
mannen. Gewoon door de uit
gelatenheid waarmee alles wat
die 3 dagen te bieden hebben
wordt ondergaan. Even uit de
sleur. Even uit de zorgen.
Even uit het isolement. Even
niet denken aan de dag van
morgen. Dat maakt meteen die
bijzondere sfeer in dat vlieg
tuig. Dat tekent de bereidheid
van die grote groep om in
alles met elkaar rekening te
houden. Want ieder in dat ge
zelschap kent de zorgen van
de ander. Het rijn immers,
met wat andere accenten, alle
maal dezelfde zorgen, hetzelf
de verdriet, dezelfde angst.
Dat wordt onderstreept door
die patiënt die langs zijn
neus weg zegt als hij aam
deze vakantie begint „we ma
ken er echt wat van." Ook hij
brengt onder woorden wat ze
allen denken, voelen en wil
len. Zich met- beide handen
vastklampen aan die unieke
gebeurtenis in hun leven. 3
dagen weg uit de sleur van de
ziekte die hen heeft getroffen.
3 dagen. Langer kan niet.
Want dan moet het bloed weer
gezuiverd worden. En zelfs die
3 dagen is voor enkele hunner
al meer dan genoeg. Je ziet ze
vermoeider worden, geler ook,
in zichzelf gekeerder. Hun
geesten willen die vakantie
nog wel vasthouden. Hun li
chamen kunnen dat niet meer.
Daarom maar 3 dagen. Het is
het maximum dat deze ziekte
toestaat. De vierde dag moet
er gedialyseerd worden. Som
migen gaan meteen naar dat
centrum als het vliegtuig weer
terug is op Schiphol.
Maar van die 3 dagen heb
ben ze genoten. Samen met
hun begeleiders. Van de zon
in noord-Italië. Van de kleur
in de dorpen en stadjes rond
het Gardameer. Van het druk
ke bedrijvige leven in dit zui
delijk land. Van de pracht van
Venetië. Van de goede zorgen
in het hotel dat helemaal voor
hen was. „Ik ben zo dank
baar," zegt een hunner namens
de groep. „Sinds ik ziek ben
zie ik heel veel anders dan
vroeger. Heel anders vaak.
Toen was een vakantie van 2
of 3 weken iets heel gewoons
Een soort jaarlijkse routine.
Nu is een vakantie van 3 da
gen niets meer of minder dan
een wonder. Het is alsof je in
die paar dagen meer geniet
dan vroeger in die paar we
ken. Voor mij, voor ons alle
maal, is dit een vlucht in het
leven."
JACQUES LEVIJ
Het nieuwe probleemloze toupet is er.
Stormenderhand verovert het iedere man
die zijn haardos terug wil hebben.
Vergaande ontwikkelingen hebben er
voor gezorgd, dat geen mens kan zien dat
het niet Uw eigen haar is. Zó goed, zó
echt en zó natuurgetrouw zien ze eruit.
Haar voor haar in een huidkleurige
ondergrond gestoken. Individuele kapsels
naar Uw eigen smaak. 100 Kleurecht en uiterst veilig in het dragen
en dat voor een prijs waarvoor iedere man graag z'n jeugdige haardos
terug wil hebben. Laat U geheel vrijblijvend voorlichten door een
Pelatti-specialist.
Haarhuis voor
mode en kwaliteit
Breda Ginnekenweg 43 tel. 01600-32288
„Ik kom uit een klein
gezin. Ben in een dorpje
bij een grotere stad op
gegroeid. Heb HBS-A.
Toen ik die middelbare
school achter de rug had,
had ik van het leren via
de schoolbanken schoon
genoeg. We hadden thuis,
met moeder nogal wat
ziekte meegemaakt. Ik
hielp moeder als ze weer
eens op bed lag. Had daar
aan geen hekel. Toen ik
„iets" voor de kost moest
gaan doen, koos ik het
verpleegstersvak. Dat is
nu bijna 6 jaar geleden.
Ik ben nu 2 4".
Een vlotte jonge vrouw.
Niets opvallends. Milde blau
we ogen. Af en toe een wat
spottende trek om de even
aangezette lippen. Ze vertelt
zonder felheid, wel erg kri
tisch. Af en toe onderstrepen
goedverzorgde handen een
bewering. Dan kijkt ze haar
bezoeker afwachtend aan.
„Ik ga maar niet in op de
idioterie die ik in de eerste
leerling verpleegstertijd heb
meegemaakt. Ik had een goe
de vooropleiding en zou dus
zonder bezwaar meteen op
een redelijk niveau hebben
kunnen gaan werken. Was er
niet bij. Vloeren boenen, al
lerlei karweitjes die m.i. met
het vak, dat ik wilde leren
'niets te maken hadden. Bo
vendien hadiden we een
kreng van een hoofd waaron
der we moesten werken. Een
verzuurde vrouw, die, ik heb
dat later begrepen, nogal wat
teleurstellingen in baar leven
had gehad op het persoonlij
ke vlak. Dat werd op ons,
leerlingen, verhaald. Tegen
woordig zouden die jonge
meisjes dat niet meer ne
men".
Ze zegt het alleen maar te
hebben volgehouden, omdat
ze haar doel ervaren ver
pleegster worden wilde
bereiken. „Dat is me gelukt.
Maar uit dat ziekenhuis ik
zal geen plaats noemen
ging ik weg, toen ik de eer
ste trede op de maatschappe
lijke lader had bereikt. Later
is het daar veranderd. Moes
ten ze wel. Anders zouden ze
geen meisjes meer krij
gen".
Nee, slechter is ze er
niet van geworden. „Ik heb
door de zure appel heen ge
beten. Ik blijf erbij da-t het
dwaas is goed-opgeleide jon
ge mensen werk van onge
schoolden te laten doen Dat
jaagt er heel wat weg die
best uitstekende verpleeg
sters hadden kunnen wor
den".
Ze ladht ineens onbevan
gen. „God, wat was ik nog
een kuiken, toen ik schuch
ter en groen dat ziekenhuis
binnenstapte. Oudere ver
pleegsters maakten daar met
een gebruik van. Er waren
erbij diie probeerden me min
af meer te exploiteren. Al
lerlei werkjes laten opknap
pen waaraan ze de pest had
den. Dat had ik gauw door.
Weigerde ik, vooral toen een
oudere collega me inlichtte
over dat soort zaken". Wat
haar ook nog levendig voor
de geest staat, is hoezeer ze,
bijna dagelijks, geschokt
werd door wat ze aan men
selijk leed en verdriet in die
eerste baan meemaakte. „Ik
was grasgroen. Dat er zoveel
ellende was, had ik nooit be
grepen. Thuis waren ze nogal
ouderwets. Daar, in dat zie
kenhuis, moest ik mannen
laten piassen, wassen, en
noemt u maar op. Ik heb tijd
nodig gehad om mijn verle
genheid en schroom te over
winnen. Toch went dat al
gauw. Ik ben nog steeds
ik ben er gelukkig mee, en
mijn privé leven houd ik
gescheiden. Daarom woon ik
niet in het zusterhuis. Heeft
moeite gekost me daaraan te
onttrekken. Weet u, ik reali
seer me in dit gesprek eigen
lijk voor het eerst goed hoe
uit die idealistische kleuter
van 18 jaar een toch wel
harde jonge vrouw is ge
groeid. Ik kijk niet meer op
tegen allerlei mensen met ti
tels, functies, drukte. Ik
weet dat ze, vooral als ze
ziek zijn, doodgewone me
vrouwen en meneren zijn.
Blij met een hartelijk woord,
met wat geduld, met wat be
grip. Ik weet dat zo'n zie
kenhuis, mijn werkterrein,
een bedrijf is. Ik weet dat
dankbaar dat een van de art
sen, een nog jonge man, die
iin de gaten had dat ik het
lallemaal niet kon verwerken,
eens een rustig uurtje met
me heeft gepraat".
Langzaam maar zeker
kreeg zede min of meer
beroepsmatige ervaring die
aanvaarding van veel wat in
zo'n ziekenhuis nu eenmaal
gebeurt mogelijk jnaakt.
„Ook de fouten leer je bijna
stoicijns te aanvaarden. Na
een goede jaar had ik voor al
die geheimzinnige poespas
waarmee voor de buitenwe
reld dat gebeuren in zieken
huizen wordt omhangen een
soort facade is. Misschien
wel een stuk zelfbescher
ming van en voor allen die
in die inrichtingen werken.
Ik weet nu dat artsen en
chirurgen en specialisten ook
gewone mensen zijn. Er zijn
goede werkers en minder
goede. En ze maken fouten,
vergissen zich. Behalen ook
uitstekende resultaten".
Ze heeft nu vrijwel alle
diploma's die een verpleeg
ster halen kan. Is een zeer
gewaardeerde medewerkster.
„Onlangs vroeg een van de
chirurgen me, waarom ik ei
genlijk niet- zelf medicijnen
was gaan studeren. Ik heb
hem verteld dat ik daaraan,
na die HBS, helemaal nooit
had gedacht. Nu kan ik dat
niet meer opbrengen. Ach,
zei hij toen, een goede zuster
is misschien wel heel wat
meer waard dan een arts die
eigenlijk geen echte genees
heer is. Ik begreep meteen
wat hij bedoelde".
In haar kamer staat een
forse boekenkast. Litteratuur
in 4 talen en heel wat we
tenschappelijke werken. Op
vallend veel over sociale en
politieke vraagstukken.
„Ja dat interesseert me.
Nee, ik heb vrienden en
vriendinnen. Maar niet uit de
ziekenhuissfeer. Mijn beroep,
de mensen die er werken
hun goede en slechte dagen
hebben. Ik ook, natuurlijk.
Als ik mensen, politici bij
voorbeeld, hoor praten over
de ideale maatschappij die ze
voor ogen staat, weet ik dat
ze een onbereikbaar ideaal
uitdragen. Mensen zijn niet
ideaal. En het' zijn mensen
die samen de maatschappij
vormen. Maar, en dat heb ik
kunnen behouden in mijn
hart allemaal werkelijkheid
zuo worden wat ze zeggen.
In mijn beroep wordt zoveel
idealisme kapot gemaakt".
Aan trouwen heeft ze wel
eens gedacht. „Is er nog niet
van gekomen. Ben misschien
wel wat banig voor zo'n ver
bintenis. Heb ook geen
vrienden met wie ik dat zou
aandurven. Komt mogelijk
nog wel eens. Maar ik heb
me sterk gewend aan mijn
zelfstandigheid.
Ach, ik ben een moderne
jonge vrouw. Ik heb natuur
lijk mijn seksuele behoeften.
Nou, die worden af en toe
bevredigd. Daarvoor schaam
ik me helemaal niet. Maar
met geen van die kennissen
zou ik willen trouwen. Dat is
heel wat anders. Ja, ik ge
loof in het bestaan van een
God. Maar ik kan die in een
kerk niet vinden. Met vader,
moeder is dood, en mijn zus
kan ik over veel dingen niet
praten. Mijn weg is anders
dan de hunne".
Ze kijkt ineens strak voor
zich „Weet u, soms ben ik
wel eens bang dat ik, even
als heel wat oudere ver
pleegsters, een soort cynische
zuurpruim kan worden. Op
die momenten zou ik zo weg
willen lopen, de eerste de
beste man trouwen en een
gezin stichten. Maar ja, daar
over ben ik snel heen. Ik
ben er gewoon te nuchter
voor geworden.
JACQUES LEVIJ
(ADVERTENTIE)
Met Dentofix zit het steviger 1
Dentofix vormt een zacht, bescher
mend laagje en houdt het kunstgebit
veel vaster en veiliger op zijn^ plaats.
Het zit prettig en men kan rustig eten,
ben, niezen en spreken, in vele ge
ilen even gemakkelijk als met een
natuurlijk gebit. Dentofix vermindert
de voortdurende angst voor losraken
en verschuiven van het gebit en voor
komt verwonding van het gehemelte.
Dentofix houdt ook de adem fris.
Geen onaangename smaak of hinder
lijk gevoel. Prijs per strooibus slechts
f. 2,o/f bij apotheken en drogisterijen.
ROME (RTR) In het Ita
liaanse r.-k. vakverbond CISL
zijn in het weekeinde moei
lijkheden ontstaan over het te
volgen beleid bij de komende
loononderhandelingen.
Op een bijeenkomst van de
bestuursraad staakten met 64
tegen 64 stemmen over een
voorstel van een oppositionele
groepering voor een gematigde
politiek. Een tegenresolutie
van secretaris-generaal Bruno
Stor.ti, die de CISL al veertien,
jaar leidt, werd met 64 tegen
62 stemmen, bij twee onthou
dingen verworpen. Daarop
werd besloten het debat tot
over tien dagen te verdagen.
Dit conflict betekent een
nieuwe slag voor het streven
naar eenheid tussen de CISL
met 2,2 miljoen leden, de com
munistisch georiënteerde
CGIL met 3,4 miljoen leden
en de socialistische UIL die
anderhalf miljoen leden telt.
Deze verdeeldheid in de
vakbeweging komt de regerimig-
Andre'otti die sinds vier
maanden aan het bewind is,
zeker van pas. Voor kerstmis
moeten nieuwe cao's voor in
totaal circa vier miljoen werk
nemers worden afgesloten. Het
lijkt nu minder waarschijnlijk
dat het deze herfst tot grote
arbeidsonrust in Italië zal ko
men.
WASHINGTON (KNP)
54 procent van de Amerikaan
se katholieken geven de voor
keur aan president Nixon bo
ven senator Mc Govern, die de
sympathie heeft van 31 pro
cent van de katholieken. Dit
blijkt uit een opinieonderzoek,
dat werd georganiseerd door 7
Amerikaanse kranten.
De enquête heeft voorts
aangetoond dat de Amerikaan
se katholieken sterke banden
hebben gehouden met de de
mocratische partij. Wanneer
Edward Kennedy kandidaat
was geweest, zouden ze hem
veel meer steun hebben gege
ven dan nu aan president
Nixon.
Het onderzoek wijst ook uit
dat de keuze van de katholie
ken meer berust op de ongun
stige indruk die zij hebben
van McGovern dan op hun
waardering voor hetgeen de
regering Nixon heeft be
reikt.
(Van onze redactie buitenland)
De Amerikaanse presidents
kandidaat George McGovern
wandelt hier bij liet begin van
een verkiezingsbijeenkomst in
Los Angeles door een regen van
confetti. Achter hem Cesar
Chaves, voorzitter van de bond
van landarbeiders.
Uit een opinieonderzoek, dat
is gehouden in opdracht van het
weekblad Time en van de New
York Times is gebleken, dat
McGovern weer een beetje is
ingelopen op president Nixon.
57 procent van de ondervraag
den sprak zich uit voor Nixon.
27 procent voor McGovern.
Bij een opinieonderzoek, dat
half september werd gehouden,
was de uitslag: Nixon 62 pro
cent, McGovern 23 procent. Het
aantal ondervraagden met geen
mening steeg in de tijd tussen
de twee poll's met 1 procent tot
16 procent.
Volgens de uitslag van een
Gallup Poll vindt 56 procent
van de ondervrajagden, dat
Nixon het best in staat is om
het conflict in Vietnam op te
lossen. 26 procent vindt dat
McGovern dat het beste kan.
(ADVERTENTIE)
(Van onze redactie
binnenland)
DEN HAAG De bewe
ging voor wercldbelasting X-
Y, waarin onder meer het
IKV, de Raad van Kerken,
NOVIB en Sjaloom samenwer
ken, heeft in een open brief
aan de Nederlandse minister
van Buitenlandse Zaken, drs.
W. Schmelzer, erop aange
drongen dat deze op de Euro
pese topconferentie deze week
in Brussel de rede, die hij
onlangs heeft gehouden voor
de algemene vergadering van
de Verenigde Naties zal verta
len in concrete en harde pun
ten.
In de rede, die de minister
hield voor de algemene verga
dering van de Verenigde Na
ties, zei deze, dat „de vergrote
EEG in plaats van er naar te
streven een nieuwe super
macht te worden, haar verant
woordelijkheid moet ontwik
kelen zowel t.o.v. haar eigen
inwoners, als t.o.v. andere lan
den en meer in het bijzonder
t.o.v. de ontwikkelingslan
den".
De X-Y beweging is vam
mening dat deze uitspraak van
minister Schmelzer in tegen
stelling staat tot datgene wat
zich in West-Europa in werke
lijkheid voordoet, omdat in
het proces van de Europese
integratie, met name tot nu
toe, de verantwoordelijkheid
ten opzichte van de ontwikke
lingslanden in de verdrukking
is geraakt.
Volgens X-Y is nu het mo
ment gekomen, dat de Neder
landse regering de uitvoering
van de ontwikkelingsstrategie
1970-1980 van de VN tot inzet
moet maken voor verdere Eu
ropese samenwerking.
In de brief worden minister
Schmelzer de vragen voorge
legd of Nederland „niet moet
afzien van medewerking aan
verdere Europese integratie,
tenzij de Europese handelspo
litiek ten opzichte van Latijns-
Amerika, Afrika en Zuid-
Azië veel meer tegemoet komt
aan de zeer grote behoefte van
deze landen naar afzetmarkten
voor grondstoffen en indus-
trieprodukten?" en „moet Ne
derland niet als voorwaarde
voor verdere integratie stellen
dat het EEG-standpunt ten
aanzien van de monetaire her
vormingen en de komende
GATT onderhandelingen (al
gemene overeenkomst over ta
rieven en handel, die volgend
jaaj- zullen worden gevoerd,
red.) voorriet in een krachtige
en effectieve participatie van
de groep der ontwikkelings
landen in de besluitvorming
dienaangaande?
Na premier Biesheuvel en
de voorzitter van de Europese
Commissie, dr. S. L. Mansholt,
heeft nu ook staatssecretaris
Westerterp zich uitermate
sceptisch uitgelatenover de
mogelijke resultaten van de
Europese topconferentie, deze
week in Parijs. „Men mag van
de bijeenkomst der negen
staats- en regeringsleiders
verwachten, dat in enige mate
enkele hoofdlijnen van het be
leid van de gemeenschap kun
nen worden uitgestippeld", zo
verklaarde hij in het Europese
parlement, waar hij als funge
rend voorzitter van de EEG-
ministerraad de begroting 1973
voorlegde.
(ADVERTENTIE)
boerderijdrop katjesdrop
dubbelzoute drop #11IGÉ smIC 11 knoopjesdrop
griotten - valutadrop - komeetdrop - jujubes - salmiak pastilles
honingdrop - bruine beertjes - milottes