Nederlander
pakte bijna
brons
099
f0
Poglajen
voor duel
al geklopt
W
^0
V <1
JA
^0
HERSTEL VAN NEDERLANDSE
ZWEMPLOEG KWAM LAAT
HERMAN PONSTEEN
VIEL STERK TERUG
Trudy Ruth:
Ned. record
Skol spreekt uw taal,
waar u ook bent.
£a7o«alBtet
Middelink
wil blijven
Rozijn
betaald
verlof
J
sport
AllG
1 münchen
münchen
kite
7
DERDE SPORTPAGINA VAN MAANDAG 4 SEPTEMBER 1972
n
GROTEBAANTOEKOMST
VOOR KLAAS BALK
(Van onze speciale verslaggever)
MüNCHEN Voor Klaas Balk, zaterdagavond als 4e
eindigend in het sprinttocrnooi lijkt een grote toekomst
weggelegd. Met zijn grote klasse (Middelink: „Toen hij nog
nieuweling was viel me al op hoe fantastisch hij op de fiets
zit") en zijn lef moet de Badhoevedorper zowel op de baan
als op de weg veel kunnen bereiken bij de profs. Want be-
roepsrpnner wil Balk worden. „Als het even kan nog dit
jaar", zegt Balk, die beweert aanbiedingen van drie firma's
te hebben, maar de nam'en niet vrij wil geven.
Wat de baan betreft heeft Balk
ongekende mogelijkheden. Hij
beheerst alle onderdelen in
ruim voldoende mate om een
grote renner te kunnen wor
den.
Op de piste wil hij dan ook
het aceent leggen, te meer om
dat in de sportpaleizen nu
eenmaal het meeste valt te
verdienen voor een man als
hij.
„Maar de weg doe ik er ook
bij", aldus Balk, die ook daar
voor uitstekende perspectieven
heeft. Met zijn flitsende eind-
schot moet het criteriumwerk,
waar hij tot nu toe niet al te
veel belangstelling toonde,
hem uitstekend liggen net
zoals Leo Duyndam en hij
kan een gevaarlijke klant wor
den in klassiekers. Dat laatste
ziet Joop Middelirak overigens
niet direct gebeuren. „Klaas
doet er verstandig aan prof te
worden. Maar hij zal het toch
voornamelijk van de zesdaag
sen moeten hebben. In criteri
um kan hij het natuurlijk ook
maken, maar voor het grote
werk als klassiekers acht ik
hem nog niet rijp- In Neder
land eindigt hij wel steeds
vooraan, maar dat is uitslui
tend op vlakke wegen. Als
Klaas op o,p kasseien komt is
hij gezien. Nee, ais wegrenner
is Klaas er nog niet. Hij rijdt
wat te afwachtend. Hij zit er
altijd bij. Met zijn sprint moet
hij dan toch nog veel vaker
winnen."
Het is eigenlijk ongelooflijk
wat Balk op zijn leeftijd de
rossige Ketting-renner is pas
22 jaar al heeft gepresteerd.
Hij fietsite twaalf nationale ti
tels bijeen, werd een keer der
de bij het wereldkampioen
schap op de kilometer tijdrit,
zegevierde in een etappe in
Olympia's toer en schreef ver
schillende klassiekers op zijn
naam. Vooral dit jaar is Balk
bijzonder succesvol.
Hij behaalde vier kampioen
schappen: koppel-koers (met
DOOR
HEIN GROOTHUIS
Roy Schuiten, die ook prof wil
worden en dan zo goed als ze
ker een vast koppel met Balk
zal vormen), sprint, tandem
(met Van Doom) en omnium.
Hij won de tweedaagse van
Zuidwest-Nederland, werd
tweede in de Omloop van de
Baronie, de Ronde van de
Haarlemmermeer en de Ronde
van Drente en voert het klas
sement om de Caballerotrofee,
waarvoor alle klassiekers tel
len, aan. En dan, zo van de
weg op de piste gestapt, vero
vert hij nog bijna brons ook
tussen 's werelds beste ama
teursprinters. Maar dat ont
ging de voor zijn jeugdigheid
enoi-m veel flair en zelfver
trouwen hebbende Badhoeve
dorper door plotseling verlies
van de onbevangenheid, waar
mee hij het zo fantastisch tot
de laatste vier had geschopt.
Balk: „Ik had zelfs niet ver
wacht bij de laatste acht te
komen. Maar toen ik de eerste
rit tegen Phakadze had ge
wonnen, begon ik te geloven in
het brons en daar kreeg ik het
van op mijn zenuwen. Ik kon
bijna niet meer slikken- Alles
werd dichtgeknepen." En dan
zuchtend: „Had ik die plak
maar gehad. Dat was een
mooie -binnenkomer bij de
profs geweest." Hij ging er
daarbij wel aan voorbij dat hij
dan tot 1 januari amateur had
moeten blijven.
Klaas Balk (rechts) in zijn rit tegen de latere Olympisch kampioen Daniël Morelon.
MüNCHEN Als het aam
hemzelf ligt, blijft Joop Mid
delink aan als wegcoach. „Het
hangt er natuurlijk van af of
mijn werkgever weer bereid is
mij er vrij voor te geven. Zelf
prakkizeer ik er niet over te
stoppen. Ik weet wel dat er in
het voorjaar gezegd werd dat
ik op zou stappen en dat Ket
ting voor mij in de plaats zou
ko-men. Maar er is nooit sprake
van geweest dat Ketting eoach
zou wonden. Die man weet
niet eens het verschil tussen
een voor- en een achterwiel".
(Van onze speciale
Verslaggever)
MüNCHEN Volkomen
gedesillusioneerd liep Mar
tin Poglajen door de schitte
rende judohal van München.
„Waarom moest dit nu ge
beuren? Heb ik daarvoor het
laatste jaar zo geweldig ge
traind? Mijn droom is mooi
voorbij".
Het was de Rus Gorum Goga-
la-uri die zaterdagmiddag in de
tweede ronde van het midden-
gewichttoernooi de deze
maand 30 jaar geworden Heer
lenaar naar een plaats op de
tribunes had verwezen. De
Rus, welke in het verleden
slechts eenmaal vain Poglajen
had gewonnen en tweemaal
met een duidelijke nederlaag
genoegen had moeten nemen
kwam de winst al was het
nipt wel toe. „Maar ik ben
helemaal niiet bang voor die
knaap geweest. Ik wist gewoon
dat ik hem kon hebben. Die
verschrikkelijke knieblessure
heeft me echter volledig de
das omgedaan."
Martin Poglajen werd als
men de zaken eens keurig op
een rijtje zet niet eens op
de judomat verslagen. Dat go-
beurde al in de hal bij de
kleedkamers. Poglajen zegt
daarover,.Daa-r merkte ik
plotseling dat die blessure er
toch nog altijd was. Ik heb ir.e
tot. gewoonte gemaakt om tij
dens de warming-up wat
sprintjes te maken. En dus ook
KLAAS BALK.
(Van onze speciale verslaggever)
MüNCHEN De troostprijs was een Europees record.
Enith Brigitha, Nederlands hoop in d|eze bange Olympische
zwemdagen reikte gisteren als startzwemster in de finale
van de wisselslagestafette op de rugslag naar een tijd van
106.3. Evenaring van het Europees record, waarmee de Hon
gaarse Andrea Cyarmati de dag tevoren op het persoonlijke
nummer zilver liad gewonnen. In de vloed van records
tot dusverre zijn er 24 wereldrecords gesneuveld, 65 Olym
pische records en 32 Europese records viel dat natuurlijk
niet op. Maar voor de Nederlandse estafetteploeg was het
toch een bron van inspiratie.
Enith Brigitha: Inzinking in beslissende periode.
(Van onze
speciale verslag
gever)
MüNCHEN. Ab Rozijn, die
deel uitmaakt van de medische
staf van het Nederlandse Olym
pische team, wil direct na de
spelen het ministerie van Jus
titie verzoeken hem een paar
maanden per jaar ter beschik
king van de Nederlandse sport
bonden te stellen.
„Net zoals dat met Pfrommer
het geval is", aldus de 39-jari-
ge Rozijn, die samen met een
collega een huisartsenpraktijk
i-n Norg heeft, maar ook in
dienst is van het Ministerie
van Justitie, waarvoorhij
werkt dn de strafkolonie Veen-
huizen. „De overheid moet het
nut van een sportarts toch in
zien. De sportbonden ga ik
trouwens ook benaderen en
vragen wat ze precies willen."
Indien hij geen betaald verlof
krijgt zal Ab Rozijn een
paar sportbonden afstoten
„Dat moet wel. Anders pleeg
ik roofbouw op mijn gezin. We
zijn nou al drie jaar niet op
vakantie geweest. Al mijn vrij-
e tijd heb ik in de sport ge
stoken. Mijn vrouw klaagt er
wel niet over, maar het is toch
niet leuk voor haar. Ik zou er
trouwens zelf ook wel eens
veertien daigen tussen uit wil
len", zegt de lange arts die
voor de KNWU, de KNSB en
de KNAU werkt en er dan als
hobby de voetbalclub Veendam
en de volleybalvereniging SFC
nog bij doet.
Frans Mahn.
(Van onzjf speciale
verslaggever)
MüNCHEN 's Middags
was hij nog de gevierde man
geweest, 's Avonds zat hij er
een beetje triest bjj, zat hij
een beetje triest voor zich
uit te kijken. Herman- Pon
steen, de op de nationale ti
telstrijd ontdekte coureur uit
Nijvierdal.
In de kwalificatie had hij a-Is
grote animator de Nederlandse
achtervolginsploeg na-ar een
toptijd gesleurd. In de kwartfi
nales fungeerde hij echter als
rem en dat kostte oranje de
zege in de krachtmeting met
de verrassend sterke Engelsen.
Pon-steen: „Ik heb al het kop-
werk gedaan wat ik moest
doen.
To-en ik mijn laatste ronde op
kop erop had zitten was ik
leeg en vilei ik af.
Maar dait was niiiet zo erg, om
dat er niog maar driekwart
ronde gereden moest worden".
Maar juist op het aan de lei
ding rijden vain Ponst een viel
wel het een en ander a-a-n te
merken.
Roy Schuiten: „We hebben wel
een snellere tijd gemaakt dan
in de kwalificatie, maai- het
liep nu veel slechter. Helemaal
niet om hem te katten, maar
Ponsteen was een klasse min
der dan vanmiddag, toen hij
een van de besten was. Kam
per reed nu zelfs nóg beter
dan hij. Ik zat me echt te
verbijten als Pons-teen op kop
•zat. Je kunt er niet langs. Het
is tegengevallen. Na vanmid
dag had ik gedacht dat we
brons konden halen. Ik reed
zelf veel beter dan vanmiddag.
In de laatste ronde probeerde
ik de achteretand nog weg te
werken, maar dat lukte niet
meer".
Kamper merkte na de neder
laag tegen de Britten op: „We
hebben een slechte generale
gehad (doelend op de training
verleden week-red.) en een
goede finale, maar net niet
goed genoeg".
De jonge Ad Dekkers had n-a
de uitschakeling maar één
zorg: „Als we maar bij die eer
ste zes eindigen, dan krijgen
we een diploma". Dat kreeg hij
voor de vijfde plaats.
Baancoach Frans Mahn was
wat teleurgesteld: „Het is na
tuurlijk jammer dat je er n-et
buiten valt. Ik had na vanmid
dag ook meer verwacht. Ik
had gedacht dat we de Engel
sen konden hebben. Die Keeb-
le, die heeft ons de das om
gedaan. Vanmiddag giing hij
als een d-rol over de baan en
nu inieens reed hij geweldig.
Maar een vijfde plaats vind ik
nog erg goed. En wij hebben
met zo'n jong stel de ploeg
van de toekomst".
Schoolslagzwemster Alie te
Riet werkte zich weliswaar
niet uit de malaise, (1.18.2),
rrtfiar Anke Rijnders met
nieuwe moed bezield na een
uitvoerig gesprek met bonds
coach Jo Schreurs op de
vlinderslag (1.05.8) en Hansje
Bunschoten net bekomen
van de vermoeienissen van de
'800 meter op de vrije slag
(59.7) knalden er weer als van
ouds op los. Een vijfde plaats
was het resultaat in de evena
ring van het nationale record
van 5.30.0. Met een wat beter
gedisponeerde schoolslagzwem
ster zou Nederland zich zelfs
in de strijd met West-Duits-
land om het brons hebben kun
nen mengen. Goud en zilver
was, zoals van tevoren vast
stond voor Amerika en Oost-
Duitsland. Met 4.20.75 schoten
Melissa Belote (tweede gouden
medaille), Caty Carr (even
eens tweede gouden plak), Dee-
na Deardruff en Sandy Neil-
son (derde maal goud) niet
minder dan vijf seconden on
der het wereldrecord.
Voor de Nederlandse ploeg
leiding blijft de vraag, waar
om Enith Brigita zowel op rug
als op vrije slag de ene
maal de „pijnbarrière wel, en
de andere maal niet kan ne
men. In de finale van de 100
m rugslag van zaterdag keer
de ze als tweede. Tien meter
voor de kant had ze nog me
daillekansen. Maar in de laat
ste meter, wanneer het hart
staccato slaat en de overbelas
te ademhalingsorganen alarme
rende pijnscheuten uitzenden
viel het Curacaose meisje stil.
Links en rechts schoot de con
currentie toe en toen Enith's
linkerhand de aantikplaat mis
te en de andere hand het kar
wei moest afmaken, lichtte op
het elektronische scorebord
achter haar naam het cijfer 6
op. De dag erop in de finale
van de wisselslag-estafette,
deed die inzinking zich niet
voor. Alleen Olympisch kam
pioene Melissa Belote moest ze
voor zich dulden. Haar tijd
een halve seconde beter dan in
de persoonlijke finale zou
goed geweest zijn voor brons.
Mark Spitz, de „Gouden haai"
van Santa Clara, greep op de
100 m vrije slag zijn zesde
gouden medaille in de onwaar
schijnlijke tijd van 51.22 sec.
hier. Per slot van rekening
ging het de laatste dagen weer
geweldig met die knie. Maar
bij het „afremmen" na zo'n,
sprintje voelde ik altijd pijn."
Daardoor kwam de Limburger
niet optimaal warm gedraaid
op de mat. Tegen zijn eerste
tegenstander Razafimaihatreta
kreeg Poglajen weinig gelegen
heid om helemaal los te ko
men, want na 1 min. en 13
sec. waren al twee halve pun
ten geseoord en diait betekende
winst voor Poiglajen. „Had het
tegen die man uit Madagaskar
maar wat langer geduurd. Dan
was ik mogelijk wel op tijd los
gekomen," aldus Poglajen die
daarmee zijn zwakke start te
gen de Rus uiteindelijk wilde
verklaren.
De finish van het zes minuten
durende gevecht was hard en
goed. „M>aar toen was het na
tuurlijk wel te laat. Ik stond te
ver op punten achter om als
nog naar een voorsprong te
kunnen werken," vervolgt
Poglajen. De Rus had goed be
grepen dat hij door een hoog
tempo te draaien tegen Pogla
jen ditmaal grote kansen had.
Na ruim een minuut bleef de
Limburger zelfs seconden lang
op de mat liggen. „Ik was (ook
ai door de pijn) een beetje dol
gedraaid. Ik zag het niet meer.
Pas veel later kwam ik los.
Toen voelde ik me ineens weer
mezelf. Was ik fanatiek. Maar
mijn binnenwaartse beenworp
nog altijd mijn belangrijkste
specialiteit heb ik geen en
kele maal durven inzetten.
Ondanks het feit dat de Rus er
enkele malen ideaal voor
stond."
Voor Martin Poglajen, die ook
in de herkansing geen kans
kreeg omdat de Rus uiteinde
lijk door de Engelsman Jacks
als poule-winnaar werd ge
klopt, gaat na de spelen een
totaal ander judotijdperk aan
treden. „De sport zal met lan
ger meer bij mij op de eerste
plaats komen. Ik ga nu eens
meer aan mijn vrouw en kind
en aan mijn sportschool den
ken. Sport is natuurlijk fijn,
maar het Is wel een spelletje.
Het heeft me alleen nog maar
geld gekost. Volledig stoppen
met judo doe ik voorlopig nog
niet, wamt daarvoor voel ik me
nog altijd veel te sterk. Vol
gend jaar hoop ik weer naar
de Europese kampioenschap
pen te kunnen gaan, maar de
voorbereiding op dat toernooi
zal minder intensief zijn. Mis
schien komt dan ook weer
mijn overbekende vechtlust te
rug en krijigen mijn knieban
den ook de kans om te gene
zen. Rust kan de mens wel eens
erg veel goed doen. Misschien
heb ik de laatste tijd wel te
overbelast geweest", overpeins
de Poglajen op weg naar zijn
kamer in het Olympisch dorp.
(Van een speciale
verslaggever)
MüNCHEN „Het enige wal
Je kunt doen is zo hard moge
lijk lopen. Verder heb je niets
in de hand". Trudy Ruth, de
Nederlandse 400 meter-loop
ster wist overigens wel dat
haar vierde plaats in de acht
ste finales op dit nummer nog
maar weinig uitzicht bood op
verdere deelneming op dit
nummer.
„De halve finiaies zullen onge
kend zwaar voor me worden.
Ik ben de tijden eens nagegaan
van mijn rechtstreekse concur
renten maar dan moet je toch
gewoon stellen dait de vooruit
zichten op een plaats in de
halve finales erg klein zijn".
Trudy Ruth trof het natuurlijk
zondagmiddag niet dat ze in
de buitenbaan van start moest
gaan. Het overzicht over de
wedstrijd ontbrak haar daar
door volledig. „Je hebt", aldus
Trudy, „tot de laatste bocht in
de regel het hele veld achter
je, maar dan komen de laatste
80 moeilijke meters". En hoe
lastig die slot-fase wel was,
werd Trudy snel duidelijk.
Binnen enkele meters duikelde
ze van de eerste naar de vierde
positie. Haar tijd werd 52.45
sec. een nieuw Nederlands re
cord.
(ADVERTENTIE)
g3|
