siroop
Succes
voor
Calimero
COMMANDANT
D-DAY-D-CIE
zeeuws
„Mondje" Cocquit (81)
lang niet uitgehold
OP SLAGVELD
DAT GAAT NAAR DEN BOSCH TOE...
Dribbelen of duwen?
GRANAAT VAN 10 KG
OPGEWOELD
In W.-Z.-Vlaanderen
GROOTSE VIERING 65-JARIG
BOLDERSJUBILEUM
SORRY
stad
streék
Op bouwland in Aardenburg
HAMVRAAG
DOELMAN
Woensdag 30 augustus 1972
9
En wie wordt de spil van
dit geheel? Zou mr. Van Aart-
sen zich zelf in die hoedanig
heid willen presenteren? Zo
ja, dan kan zijn ambtgenoot
mr. Kortmann niet minder
doen, dan ook aan het front
van de Brabantse horde te
marcheren, waarmee je toch
weer een man tegen man
gevecht krijgt.
Nog zo'n kwellende vraag
voor de coach van het elftal
Zeeleeuwen is, of Kaland op
gesteld kan worden. Hij is
klein van stuk, doch rad van
bewegingen, een meester op
de tactische wapens.
Boze tongen zullen zeggen,
dat deze animo verband houdt
met de omstandigheid, dat
sommige statenleden voldoen
de formaat hebben om geheel
alleen het doelgebied te vul
len met hun gestalte. Maar dat
is achterklap. Er zijn er ook
zat die afgaande op hun
activiteit uitstekend als
back (bek) zouden kunnen
fungeren, maar dit niettemin
in het geheel niet ambiëren.
Zijn er in de Brabantse ploeg
ook veel kandidaat-doelman
nen, dan zullen wij weten
waar het hem in zit. Name
lijk. in de foute veronderstel
ling, dat een doelman een zit
tend leven kan leiden en zich
de bal kan laten toespelen, in-
plaats van hem in het bitter
offensief door de vijandelijke
linies te moeten manoeuvre
ren.
Wij zullen zien of het drib
belen of duwen wordt, daar
in Den Bosch. Moge de beste
ploeg winnen en moge die
ploeg een leeuw in het wapen
voeren!
„Bollen is mijn lust en mijn
leven", zegt de heer Cocquit,
die een verbazingwekkende
vitaliteit aan de dag legt. Met
smaak nuttigt hij zijn dage
lijks borreltje, fietsit wekelijks
meer dan 200 kilometer („Ik
ben ook lid van een bolclub in
Maldegem en daar ga ik regel
matig naar toe") en waagt
zich graag eens een keertje op
de dansvloer. Als wij bij deze
mededeling ongelovig kijken
vraagt hij hoffelijk mevrouw
Degeeter van het clubhuis van
„De Grensbolders" ten dans
en weldra' draait hij op de
klanken van accordeonmuziek
een heuse linkse wals voor
onze verbaasde ogen.
Weer gezeten vertelt hij een
is een vereniging die al meer
om vervolgens te zeggen dat
van de leden van de bolclub
uit zijn jeugd in Aardenburg
er nog vijf in leven zijn. Zon
der een moment van haperen
noemt hij hun namen op: „Ju-
lien Lippens, Ac 'sl Dierick,
Pe Willems, Cyr,-i van Besien
en ikzelf",
Foto boven:„Mondje": voor het bollen eerst borrelen.
Foto rechts: 81-jarige in volle actie.
Foto onder: Niet alleen bollen maar bij een walsje ook tollen.
jaar van de vereniging".
De Grensbolders n een ge
zonde vereniging. De bij de
neer Cocquit aan tafel zittende
bestuursleden halen hun be
seheiden boven tafel en wijzen
op het ledental van 47. Daar
naast telt de vereniging nog 12
ereleden. „Misschien word ik
nog weleen§ erevoorzitter",
zegt Edm. Cocquit, „maar dat
moeten de leden uitmaken,
daar heb ik niets over te zeg
gen".
Voor het maken van de to
to's gaat Cocquilt ons kwiek
voor naar de twee overdekte
bolbanen. Met verve demon
streert hij zijn kunnen. Eerst
rustig bij het paaltje bollen
om dan met een forse ui-
haal te „schieten". Het is
duidelijk: Mondje Cocquit is
lang ndet uitgehold.
REIN VAN DER HELM
Mr. KEUNING
„Keuning Voetbal"
Mr. KORTMANN
kóp op
(Van een onzer verslaggevers)
EEDE „Bij kaarten kun je zuren (=valsspelen) maar
bollen is eerlijk. Daar komt het aan op kracht en behendig
heid. Ik bol nu al 65 jaar en hoop het nog lang vol te hou
den".
Edmond Cocquit uit Eede is een bolder van het zuiverste
water. Hij is nu 81 jaar en rolde de platte houten schijf op
16-jarige leeftijd voor het eerst. Welgeteld zijn dat 65 lange
jaren en voor „De Grensbolders" in Eede, waarvan Edmond
(„Mondje") Cocquit al zo'n 40 jaar voorzitter is, een mooie
gelegenheid hun jubilerende voorzitter op zondag 10 sep
tember eens in het zonnetje te zetten.
De plannen zijn rond, subsi
die is aangevraagd bij het ge
meentebestuur van Aarden-
burg, afspraken met „de me-
ziek" gemaakt en bolders uit
Ertvelde, Maldegem, Sas van
Gent, Sint Kruis en waar ze
nog meer mogen zitten, wor
den uitgenodigd op de speciale
jubileumbolling met hun spel
luister bij te zetten.
„De Grensbolders" in Eede
is een vereniging die al meer
dan 100 jaar bestaat. „Maar ze
was doodgebloed en toen heb
ben wij rond de jaren 30 de
vereniging nieuw leven inge
blazen. Ik ben er helemaal in
vergroeid en ik heb stiekem
pjes al uitgekeken naar een
opvolger voor mij als voorzit
ter, want al ben ik dan lang
nog niet van plan uit te stap
pen, ik begin toch op leeftijd
te geraken".
Met jeugdig enthousiasme
vc -telt hij vervolgens over een
onlangs gehouden bolwedstrijd
in Ertveide (B). „Daar wonen
de beste bolders van de we
reld", meent hij. Er was van
de Eedese deelnemers slechts
één koppel dat zijn wedstrijd
wist te winnen. „En dat was
ik, samen met Rudi Degeeter",
zegt Cocquit. „Het oudste en
het jongste lid Rudi is 13
AARDENBURG In een stuk bouwland aan de He
renweg in Aardenburg is een granaat gevonden, die
ongeveer tien kilo weegt. Het projectiel werd ontdekt
door de heer R. Verstraete, die met een zgn „cultivator"
de grond omwoelde voor de koolzaadverbouw
De mijnopruimingsdienst in Culemborg is onmiddel
lijk door het Aardenburgse gemeentebestuur van deze
vondst in kennis gestold Ws" -=erdie het oorlogstuig
komt bergen is nog niet Pc- kend.
(Van onze correspondent)
CADZAND De comman
dant van de D-compagnie van
het Regina Rifles Regiment,
majoor Meivin Douglas, die
met zijn troepen in oktober
1944 de beruchte Duitse ka
nonnen te Cadzand veroverde,
bezocht dezer dagen het vroe
gere slagveld in West-
Zeeuwsch-Vlaanderen, waar
hij indertijd een generaal en
honderden Duitse manschap
pen krijgsgevangen gemaakt
had.
Majoor Douglas was met
zijn compagnie op D-day in
Normandië geland, heeft ge
vochten bij Caen en stak het
Leopoldkanaail over. Zeven da
gen later waren zijn troepen
in Eede. Tijdens zijn bezoek
aan West-Zeeuwsch-Vlaande-
ren zocht majoor Douglas naar
het bunkerdorp. Waar hij en
zijn troepen tot hun schrik
verzeild waren geraakt, eind
1944. Het bunkerdorp zag er
uit als een dorpje, gecamou
fleerd met huizen die als win
kels beschilderd waren. Het
bleek de Looydijk te zijn tus
sen Sluis en Zuidzande.
Op vrijdag 1 september trekt een machtige schare
vanuit de Middelburgse abdij naar Den Bosch. De staten
leden van Zeeland zijn namelijk uitgenodigd voor een
vriendschappelijk partijtje voetbal tegen hun collega's
van de provincie Noord-Brabant.
Misschien wordt dit het begin van een periode, waarin
de goede betrekkingen tussen de statencolleges, die gele
den hebben onder „Reimerswalitis" wat worden hersteld.
Misschien echter gaat het er erg ruig aan toe, daar in
Den Bosch, en besluit men na afloop om in het vervolg
alle interprovinciale kwesties door harde strijd te be
slechten.
Dit laatste verwacht ik per
soonlijk niet, al gaf het wel
te denken dat ik een geacht
Zeeuws statenlid grimmig
hoorde opmerken: „Wij zul
len de Brabanders voor een
revanche uitnodigen en die
spelèn we dan op een zand
plaat in de Grevelingen." Een
ander (griffiaal ambtenaar)
opperde de Axelse vlakte als
plaats voor de contra-ontmoe
ting.
Er zit in elk geval wel een
sportief vervolg in delucht.
Continuïteit is trouwens aan
bevelenswaardig. Er zou wat
te zeggen zijn voor een aparte
statencommissie inzake sport-
ontmoetingen, trimacties en
wedstrijdsporten. Want veel
statenleden lijden aan be
wegingsarmoede.
De gebeurtenis van 1 sep
tember werpt zijn schaduw
vooruit. Want, zo luidt de
hamvraag: hoe stelt men uit
rond vijftig statenleden een
slagvaardig elftal samen?
Het antwoord is mij bekend.
Dat gebeurt bij openbare in
schrijving. Aan alle statenle
den van Zeeland is gevraagd:
Wilt gij deelnemen aan de
voetbalontmoeting tegen uw
Brabantse collega's en zo ja,
wilt gij u in sporttenue te
velde begeven, of verkiest gij
da rol van supporter?" De
liefhebbers moesten zich maar
melden bij griffie-ambtenaar
Groffen een man die wei
nig voor het voetlicht komt,
hoewel hij belangrijk is. Hij
is verantwoordelijk (onder
meer) voor een puntgave ver
slaggeving in notulen-vorm
van de statenvergadering. Een
heidense opdracht, waarvoor
je bijvoorbeeld kenner der
Zeeuwse dialecten moet zijn.
Deze Groffen -nu speelt ook
een rol bij het samenstllen
van het Zeeuwse élftal, dat
(een primeurtje van Scopus)
in het tenue van het Zeeuwse
elftal zal aantreden.
Tot dusver is alles overzich
telijk. Maar nu! Hoe schep je
een elftal dat een gevreesde
slagkracht kan ontwikkelen?
Doe je dat door bijvoorbeeld
de I'.v.d.A. linksbuiten te la
ten spelen, of verdient het de
voorkeur deze fractie (gelet
op de gesprekken tussen Mer-
tens en Den Uyl) in een mid
denpositie te plaatsen? En
wat doe je in dit geval met
Jantje van de Voorde en Van
Waterschoot, als PPR-spelers,
en met Roodenburg en Schou
ten, die D'66 toegedaan zijn?
Waar laat je een stormram
als Keuning (DS'70)?
Eindredactie:
BAS AUGUSTIJN
De heer Douglas heeft ook
'het Canadese militaire ereveld
in Adegem- bezocht, waar ver
scheidene van zijn vrienden
en manschappen hun laatste
rustplaats vonden.
De majoor, thans iri het bur
gerleven teruggekeerd als al
gemeen verkoopleider van een
zuivelindustrie in Regina, zal
ook een bezoek brengen aan
het slagveld bij Nijmegen,
waar zijn regiment na de
strijd in West-Zeeuwsch-
Vlaanderen werd ingezet.
Wij vroegen de verkoper
van dit bekende televisiewe
zentje hoe de handel liep. Zijn
antwoord: ik heb er van de
week tweehonderd kunnen
krijgen. Die was ik zo kwijt.
Ik heb er voor volgende week
zeker nog wel tweehonderd
nodig, maar de fabrikant kan
de vraag niet bijhouden". Wij
vroegen verder: „Wie kopen
jouw Calimerootjes zoal?" De
man: „Jong en oud, arm en
rijk, man en vrouw, gelovig
en niet gelovig".
De omzet aan Oalimero's,
ook in de vorm van stickers,
blijkt zo enorm groot te zijn,
dat vrij ons hebben afge
vraagd, of er hier niet iets
meer aan de hand is, dan al
leen een voorbijgaande be
langstelling voor het grappig
figuurtje. Het wemelt tenslotte
op de televisiebuis van de
grappige figuurtjes, maar geen
van allen, uitgezonderd Jacob
de Uil en de gebroeders Be
ver, heeft in de laatste jaren
zo'n massaproduktie te weeg
gebracht als Caliimero.
Onze redactie-psycholoog
zegt: „De mensen in Neder
land vereenzelvigen zich met
de Calimero-figuur. Tallozen
voelen zich overweldigd of be
dreigd door machten waarop
zij geen invloed hebben, die
net als de bosgeesten van
onze voorouders lukraak
toeslaan, zonder dat je daar
met al je goede bedoelingen,
iets aan kunt doen.
Iedere Nederlander vindt
van zichzelf, dat hij zelf
Mein is, en die anderen groot.
Welnu, Calimero is blijkbaar
het symbool van dat gevoel.
Vandaar de enorme omzet in
de Calimero-artikelen".
Ja, ja ik is klein, en zij
zijn groot. Dat is NIET eer
lijk!" Wat zou u er van den
ken, als wij de leeuw in ons
wapen eens door het kuiken
Calimero vervingen.
T.K.
De lezers, die zich gisteren
bij het lezen van deze rubriek
verbaasd hebben afgevraagd
wat de foto's van het oogsten
en vervoeren van het graan nu
eigenlijk voorstelden, bieden
we onze excuses aan voor het
feit dat de bij deze foto's be
horende tekst door een techni
sche misgreep is weggevallen.
De foto's waren door Stern-
fotograaf Cor J. de Boer ge
maakt om de lezers een in
druk te geven van de drukke
tijden, die de Zeeuwse boer
nu in deze oogsttijd beleeft.
Calimero's in overvloed op Middelburgse Markt
Heel vreemd en tot nu toe
onverklaarbaar is het feit, dat
er in de Zeeuwse staten op
vallend veel belangstellenden
zijn voor de functie van doel
man.
Op een van de Zeeuwse
markten trof onze fotograaf
Cor de Boer deze montere
man aan. Zijn stalletje, dat
gewoonlijk vol hangt met
fluitjes, rateltjes, molentjes
van celluloid en aapjes aan
elastiekjes, wordt nu geheel
beheerst door het kuiken Cali
mero.
