999
Middelink dolgelukkig met derde plaats wegploeg
^0
SPITZ GING DOOR;
GOULD HAAKTE AF
DIEP ONTGOOCHELDE
W ATERPOLOFORM ATIE
Gelijk spel
onvoldoende
^0
Richardson
zegevierde
Twee van
roereus
sterkste
Hoofd koel
Opgevijzeld
Teveel inzet
sport
999
münchen hêingroothuis
GROOTSTE
Tegenvallend
Verkeerd
ESjSjSj
münchen
Optimaal
Woensdag 30 augustus 1972
15
München
De bronzen Nederlandse wefrploeg op de 100 kilometer tijdrit. Van links naar rechts: Van der Hoek Kuiper Priem
en Den Hertog.
„DIT BRONS IS GOUD WAARD"
(Van onze speciale verslaggever)
MÜNCHEN „Je hebt nu eenmaal een leider nodig in de
ploeg", merkte Joop Middelink vorige week op, nadat Cees
Priem, Henny Kuiper en Aad van der Hoek de heersende
rol van Fedor den Hertog ter discussie hadden gesteld.
Hij wist dat het drietal niet ten onrechte klaagde over de
houding van de Ermeloër en gebood Den Hertog daarom
zich wat in te tomen. Maar hij wilde zijn captain, waar hij
al jaren op vertrouwt, niet degraderen. Het zou Den Hertog
diep gekrenkt hebben en de stalen band tussen' hem en
Middelink abrupt hebben verbroken, net zo snel als de
breuk tussen Den Hertog en Amstel-ploegleider Herman
Krott op de laatste dag van Olymoia's Toer een feit werd.
Bovendien zou Nederland met
aan zekerheid grenzende
waarschijnlijkheid nooit brons
op de 100 kilometer ploegen
tijdrit hebben gewonnen. Toen
de nood namelijk gisteren aan
de man kwam, toonde Den
Hertog aan dat hij de leiders
rol ten volle waard is.
Hij hieJid als enige, het hoofd
koel op het moment dat de
spaak uit het achterwiel van
Aad van der Hoek vloog (Hen
ny Kuiper: „Het leek wel of er
een geweer werd afgescho
ten"). Zowel Kuiper als Priem
werd er bijna door verlamd.
Kuiper: „Door die pech kreeg
mijn nioraal een geweldige
klap". Cees Priem was nog
verder weg. „Ik was helemaal
gedemoraliseerd. Ik dacht
eerst dat we maar beter kon
den stoppen". En zelfs Joop
Middelink was in eerste in
stantie wanhopig. „Mijn eerste
reactie was dat alles verkeken
was".
de veertigste kilometer steken
in zijn rug, waar hij na afloop
nog last van hlad. Den Hertog:
„Ik kan mijn schoenveters niet
eens los krijgen".
De nuchtere Den Hertog, die
er om bekend staat dat hij niet
zo gauw uit zijn evenwicht is
te brengen, beperkte zich tot
kijken. Naar achteren over
zijn schouder, waar in de ver
te Joop Middelink boven de
materiaalwagen uitstak. Toen
hem uit ide driftige gebaren
van de wegeoach bleek, dat
niet op Van der Hoek mocht
worden gewacht (Middelink:
„Ik heb geen moment geaar
zeld, want Van der Hoek zat
niet erg best"), bracht Fedor
de treiin weer op gang. Hij be
zorgde Kuiper en Priem op
nieuw zelfvertrouwen. Daarbij
deerde het hem niet dat hij
moest afzien. Hij kreeg al voor
Het zelfvertrouwen werd nog
meer opgevijzeld voor de laat
ste 25 kilometer. Henny Kui
per: „Vlak daarvoor hadden
we de Zwitsers kunnen zien.
En bij het keerpunt kregen we
enorm veel applaus. Toen
dachten we: we zitten toch
nog goed. De ellende was na
melijk diat we totaal geen in
formatie kregen, doordat de
auto niet dichterbij mocht ko
men, Dat was jammer, want op
het geluid van de motor kun je
fijn rijden". Den Hertog over
die informatie: „Je kunt dan
een megafoon hebben, maar
dat haalt tegen de wind in
niks uit". Trouwens Joop Mid
delink kon ook niet zoveel in
lichtingen verstrekken, want
hij was zelf nauwelijks op de
hoogte van de situatie. Bij de
50 kilometer was de chauffeur
ondank® woedenld slaan van
Middelink op de cabine door
gereden. Daardoor beschikte
hij alleen maar over een paar
kladjes die verzorger Jan Kui
per hem had gegeven.
In die laatste 25 kilometer kre
gen de Oranje-rijders vleugels.
Joop Middelink: „Op een gege
ven ogenblik reden ze zelfs 72
kilometer per uur. Ze hebben
het grandioos gedaan. Ze heb
ben het verlies enorm opge
vangen. En neem maar aan dat
het enorm scheelt met vier of
met drie man. Vooral tegen de
wind in. Ik heb altijd gezegd:
„Het kan me niet schelen of ze
vijfde of zesde worden, als ze
zich maar helemaal geven. En
dat hebben ze hier zeker ge
daan. Na wat we hier hebben
meegemaakt, vind ik dit brons
goud waard.
f
De Amerikaanse polsstok
hoogspringer Bob Seagren,
wereldrecordhouder op dit
nummer, heeft de wens geuit
om na de Olympische Spelen
filmster te worden. Er zouden
hem al enkele aanbiedingen
gedaan zijn.
(Van een speciale verslaggever)
MÜNCHEN Mark Spitz
heeft op de tweede dag van
het Olympisch zwemtoemooi
zijn gouddelverij voortgezet
Shane Gould, die eveneens
naar München was gekomen
met het wilde plan tenminste
vijf gouden medailles in t«
palmen, moest evenwel afha
ken. De besnorde Amerikaan
zegevierde onbedreigd op de
(Van onze speciale
verslaggever)
MÜNCHEN De ontgooche
ling was vanaf het gezicht van
Harry Vriend te lezen. Op
nieuw geen Nederl. waterpolo-
tesm in de finalegroep van het
Olympische waterpologebeu-
ren. „En toch waren de voor.
uitzichten geweldig. Het was
een mieterse groep waarin we
moesten spelen. Alleen Honga
rije zou wel te sterk zijn. Maar
die tweede plaats was ook nog
altijd goed om verder te vech
ten voor goud, zilver of brons
Op de zonovergoten tribunes
van het Dante-bad zat Harry
Vriend nog wat na te mijme
ren over hetgeen zich kort
daarvoor in het helblauwe
water had afgespeeld. Daar
had de Westduitse formatie,
die eerder in dit toernooi Hon
garije op bijzonder verrassen
de wijze een 33 gelijk spel
had afgedwongen, nu Neder
land uit de finalegroep gesto
ten. Het werd 44.
„Daar gebeurde het", zei Har
ry Vriend ineens weer kwaad
en wees naar de linkerhoek bij
een van de doelen. Daar werd
de fatale blunder gemaakt",
orakelde Harry Vriend. Een
Nederlandse speler had er ove
rigens niets mee te maken.
Maar de jury maakte een ge
weldige knaller van een fout
en in het bijzonder de lan die
de exacte tijdwaarneming
moest controleren en.aan
geven. „Daar kregen we de bal
en nu vergeet die stomme tijd-
waarnemer de chronometer op
45 te zetten. De klok bleef op
28 staan en dat betekende dat
we nog geen halve minuut
hadden om een aanval af te
ronden. En toen Mart Bras nog
zo ongelukkig was om zijn
schot op het houtwerk te rich
ten, was het voor de Westduit
ser Jürgen Steifel een koud
kunstje om de toevallig naai"
hem toespringende bal te grij
pen en even later doelman E-
vert Kroon genadeloos te pas
seren. Door een fout van de
tijdwaarneming hebben we een
werden nog wel onderzocht,
maar de door waterpolo chef
d'equipe Muller zelfs uit de
prullenbak opgeviste officiële
score-lijst, gaf geen grond voor
een gefundeerd protest. Neder
land was en bleef uitgescha
keld voor de finalepoule.
„We zitten met z'n allen lelijk
in de puree. Een periode van
vier jaar had hier afgesloten
moeten worden met minstens
een plaats bij de zes sterkste
waterpololanden van de we
reld. Maar we zitten voor do
uiteindelijk doorslaggevend te
gendoelpunt gekregen".
Het getal 45 is de laatste jaren
in het waterpolo een magisch
begrip geworden. Het geeft het
tijdsbestek aan waarin een
aanval moet zijn afgerond of
een tegenstander de bal moet
hebben geraakt. Maar in plaats
van 45 seconden kreeg Neder
land er slechts 28 toegewezen
en dan nog wel op een moment
dat men een numerieke meer
derheid had.
Het had geen zin om tegen de
ze fout nog te protesteren. Al
le mogelijkheden daarvoor
zoveelste maal weer in het zo
genaamde troosttoernooi. Het
succes van 1952 in Helsinki, de
laatste keer dat we bij de ab
solute top zaten, kon niet wor
den herhaald. En dat is ge
woon ontstellend vervelend
Vooral voor de jongens die na
deze Spelen met internationaal
waterpolo stoppen", verzuchtte
Harry Vriend toen hij op ruim
100 meter afstand zijn spelers
als geslagen honden uit het
zwemstadion zag vertrekken
„Niemand had hier op gera
kend. Met z'n allen leefden we
al in de sfeer van het grote
succes", bekende Harry Vriend
eerlük.
De Nederlandse coach wilde
beslist niet de dikwijls gehoor
de dooddoener „wij zijn fy
siek te zwak", gebruiken om
de teleurstelling te verwerken
Vriend wist dat al zijn mak
kers hadden gestreden met
volle inzet, maar helaas ook
met te weinig overtuiging in
hun spel. „Misschien heeft de
ploeg wel met teveel inzet ge
speeld. Overheerste de gedach
te van het willen winnen zo
sterk, dat men daarbij de ver
eiste concentratie uit het oog
verloor".
De 44 tegen West-Duitsland
betekent het einde van een
eens zo mooie waterpolo-
droom. De Westduitsers druk
ten de Oranje-mannen binnen
een uur genadeloos in de reali
teit terug. Een harde werke
lijkheid, waarin gewoon cen
traal staat dat men topsport
niet met de mond, maar uitslui
tend en alleen met handen,
voeten, hoofd en ogen kan be
drijven. „En je moet er natuur
lijk ook voldoende tijd voor
hebben. Vanaf begin januari is
de Westduitse ploeg steeds vijf
dagen per week bij elkaar. En
dan krijg je natuurlijk toch
wel een geweldige eenheid in
een ploeg", een uitspraak
waarmee Harry Vriend ten
slotte toch nog een ander ex
cuus voor het falen aanvoerde.
200 meter vrije slag, één van
de vier afstanden waarop hij
wereldrecordhouder is, doel
de Australisdhe moest op de
100 meter vrije slag het Ame
rikaanse duo Sandra Neilson-
Shirley Babashoff voorrang
verlenen.
Spitz zwom zijn inmiddels
gebruikelijke wereldrecord
(1.52.8 was 1.53.5), Shane
Gould kwam daarentegen niet
in de buurt van haar wereld
topper, die maar juist stand
hield: 58.5 tegen 58.6 voor
Olympisch kampioene Sandra
Neilson. De gouden medaille
die Australië hier misliep
werd verrassend geoogst op
de 200 meter schoolslag. Be
verley Whitfield overmeester
de in de laatste meters de
Russische oud-wereldrecord
houdster Galina Stepanova-
Prozoemensjikova, die ook het
zilver nog moest afstaan: aan
de Amerikaanse Dana Schoen-
field. Het laatste goud dat
dinsdag viel te verdiener*
kwam in handen van de Oost
duitser Roland Matthes, die
als eerste zijn Olympisch
kampioenschap prolongeerde
De ongenaakbare rugslag-
zwemmer verbeterde in de fi
nale van de 100 meter nu eens
niet het wereldrecord, met
56.6 bleef hij 0.3 sec. boven
zijn eigen toptijd steken. Nu
drong de concurrentie (d»
Amerikanen Stamm, Murphy
en Ivey) ^zoals verwacht ook
niet echt aan, hoewel Stamm
met 57.7 bepaald geen kinder
achtige tijd zette.
Mark Spitz is hard op weg
de grootste zwemmer aller tij
den te worden, zo hij dat al
niet is. Na twee zwemdagen
bedraagt zijn aantal gouden
medailles al drie, nog maar
één minder dan de voorraad
van zijn befaamde voorganger
Don Schollander, die acht jaar
geleden in Tokio werd uitge
roepen tot eenmalig kampi
oen.
De 22-jarige Spitz, student
in de tandheelkunde, heeft nog
vier riante mogelijkheden om
Schollander voorbij te streven:
de 100 meter vrije slag, de 100
meter vlinderslag, de 4 x 200
.meter vrije slag estafette er
de 4 x 100 meter wisselslag
estafette. Op deze nummers is
hij, ofwel alleen, ofwel met de
nationale ploeg van de Vere
nigde Staten, wereldrecord
houder. Even heeft het er naar
Zwemteam
kreeg
klappen
Vreugde bij de Nederlandse wegploeg na het veroveren van de bronzen plak op de 100 kilometer tijdrit. Van links naar rechts
op de foto: Cees Priem, masseur Jan Kuiper, Fedor den Hertog, Aad van den Hoek, coach Joop Middelink en Hennie Kuiper.
uitgezien dat Steven Genter.
de man die twee dagen gele
den nog met een verontrusten
de longaandoening in bed lag.
Spitz zou kunnen bedreigen.
De uiterst kortgeknipte twee
de Amerikaan keerde na 100
meter een fractie eerder dan
zijn luid bejubelde landgenoot
(in een verbijsterende 54.9),
maar moest op de laatste 50
meter nog zoveel prijsgeven,
dat hij op zijn beurt werd
bedreigd door de boomlange
Westduitser Werner Lampe -
helemaal kaal voor de gele
genheid. Lampe, die met zijn
tijd van 1.54.0 het Europese
record brak (was 1.55.2 van
Fassnacht) vond blijkbaar dat
hij zich bij de huldiging toch
niet zo aan den volke kon
vertonen en verscheen met
een uitbundige blonde pruik.
De Olympische kampioen van
1968, de Australiër Mike Wen
den, werd nu vierde.
(Van onze speciale verslagge
ver)
MÜNCHEN Ook de twee
zonder stuurman van Nercus,
bestaande uit Luynenburg en
Stokvis, en de Nereus-Skadi
dubbel twee Veenemans-
Bruyn hebben zich geplaatst
voor de halve finales van de
Olympische roeiregatta. De
Proteus Eretes twee met
stuurman Lultikhuizen-Kiefl-
Zaanen werd in de herkansin
gen derde en is nu uitgescha
keld.
Direct bereikten ai zondag
via de serie de vier met stuur
man van Laga en de acht van
het Groningse Aegir de halvo
eindstrijden.
Luynenburg en Stokvis had
den niet de minste moeite om
hun herkansing te winnen.
Veenemans en Bruyn werden
bij de double sculls tweedp
achter de Noren. Het verschil
tussen beide boten, dat gerui
me tijd twee lengten had be
dragen, werd in de slotfase tot
minder dan een halve boot-
lengte teruggebracht.
(Van onze speciale
verslaggever)
MÜNCHEN De Neder
landse zwemploeg krijgt in
München de een na de andere
klap te incasseren. Enith Bri-
githa, de 17-jarige Amsterdam
se, kon het gisteravond alle
maal maar moeilijk verwerken.
Als achtste en laatste was ze
uit de 100 meter-finale gestapt:
huilend en wel. Maar Enith
had in ieder geval nog het al
lerhoogste spel durven spelen.
Rest 1 kol 8 pnt
Tot 25 meter voor de finish-
plaat leek de donkere Am
sterdamse nog enige aanspra
ken op een medaille te maken.
Maar toen klapte het meisje
volledig in elkaar. Als het wa
re op handen en voeten „krui
pend" kwam ze de laatste slo
pende meters door. „Ik moest
gewoon de gok wagen. Als ik
mijn normale tempo had ge
zwommen, was ik ook nergens
in deze finale geweest", zei
het later toch weer zij het
nog spaarzaam lachende
meisje.
Enith had het tenminste aan
gedurfd om in het Olympisch
bad voluit te gaan. Om ook
niet te denken aan de dag van
morgen en de wedstrijden die
haar de eerstvolgende dagen
nog allemaal te wachten staan.
„Waarom zou alleen Shane
Gould zoveel top-wedstrijden
achter elkaar zwemmen. Zijn
wij of ben ik dan zoveel an
ders. Met die gedachte ben ik
op het startblok gestapt", ver
kondigde Enith Briigitha.
Maar Enith kwam gisteravond
al snel tot andere gedachten:
„Ik lig nog onnoemelijk ver op
die meiden achter", zei ze
daarom rap. Het anders altijd
zo vrolijke zwemgroepje jon
gelui is stil geworden. En mo
gelijk wel voor heel lang, want
ook al in de serie-wedstrijden
zijn tot nu toe geen opvallen
de, alleen maar tegenvallende
prestaties uit de bus gekomen.
De zwemgroep zit duidelijk in
een impasse. De bondsadvi-
seurs Nico van Dam en .To
Schreurs hebben de komende
uren veel aan hun hoofd voor
de scheuren in de ploeg weer
duidelijk zijn weggewerkt
Want het opsporen van de pro
blemen rond het plotseling ze
trieste falen, zal moeilijk zijn
en mogelijk ook wel te lang
duren. De zwemleiding zwijgt.
Spreekt alleen over een ver
vlakking van de prestaties en
de afschuwelijke vooruitgang
van de concurrenten. „Op deze i
manier is de zaak niet meer
bij te houden", zegt Nico van
Dam een beetje hulpeloos
En zelfs nu al wordt in het
Olympisch dorp zij het nog
achter gesloten deuren ge
sproken over de mogelijke
verkeerde voorbereiding. Over
de te late komst van de Neder
landse zwemploeg in het O-
lympisch dorp. Want in de pe
riode dat alle grote kopstuk
ken uit de gehele wereld al
volop kennis hadden gemaakt
met München, het Olympisch
dorp en met het machtige im
ponerende zwemstadion, ver
toefde de Nederlandse zwem-
kolonie nog altijd op zo'n 60
kilometer afstand van de Bei
1
erse hoofdstad: in het lande
lijke Wald Freiburg.
„Misschien is dat wel de groot
ste vergissing geweest", durft
atletiekcoach Cees Koppelaar
(een van de mensen die altijd
heeft gesteld dat de zwemli-
mieten voor München minder
zwaar waren dan hetgeen van
de atleten voor plaatsing werd
verwacht), hardop te zeggen:
„Die meisjes zijn hier ineens
in een heksenketel terecht ge
komen, zoals ze nog nooit eer
der hebben meegemaakt. Het
Olympisch gebeuren moet tft
fors op die groep zijn afgeko
men. Anders is het niet te ver
klaren dat men hier de ene na
de andere afgang van d«
zwemsters meemaakt"
Zwemadviseur Jo Schreurs
ziet het allemaal (nog) niet zo
somber in. Hij heeft dan ook
een duidelijk andere zienswij
ze: „De voorbereiding is wer
kelijk optimaal geweest. Wij
gaan er vanuit dat we met een
stel frisse jongens en meisjes
ook naar een dergelijk zwaar
sportevenement moeten ko
men. En niet zoals o.a. bij de
Oostdudtsers het geval is, waar
men alleen maar bleken,
zwaar afgetrainde gezichten
tegenkomt. Onze groep beoe
fent de sport, ondanks de vele
opofferingen die men er zich
toch voor moet getroosten, nog
altijd voor hun plezier".
Maar dat men met dit stand
punt niet ver komt en in de
toekomst ook echt niet meer
aan sport op wereld-niveau
mag denken laat -staan er aan
deelnemen, hebben de eerste
dagen van deze Spelen al in
menig opzicht en op verschil
lende onderdelen al bewezen.
En als de chef de mission van
de Olympische ploeg Bram
Leeuwenhoek al eens eerder
gezegd heeft: „München is be
slist geen kinderspeeltuin", als
men de koele cijfer-taal laat
spreken, dan draagt Nederland
in dit sportief wereldgebeuren
nog altijd de kinderschoenen.
(Van onze
speciale verslaggever)
MÜNCHEN De Nederland
se zwaarwelter Richardson
heeft zijn eerste partij in het
Olympisch bokstoernooi ge.
wonnen. Hij zegevierde op pun
ten over de Zuidslaviër Sveto-
mir Belic, zilveren medaille
winnaar bij de Europese kam
pioenschappen van het vorig
jaar. De jury besliste in zijn
voordeel met 3 stemmen voor
en 2 tegen.
