Ik wil de
menigte
overtuigen
dat Ruska
niet zo
slecht is
DE LENTE BERST OPEN
KARDINAAL
GIOBBE (92)
OVERLEDEN
P A L L I E T E R-
Studenten lezen
liet liefst Wolkers
It 7.fj
Oud-n un tius-in tem un tius
binnenland
buitenland
Baan
Verlegen
FELIX TIMMERMANS
OUDSTE
Staking bij
Surinaamse
KNSM-dochter
U trechtse
politie
redt NOS-
uitzending
papier
leoor uw pen
Zigeuners
Filmpjes van
ORTF mogen
Rusland niet uit
Dinsdag 15 a<jgusti>s 1972
7
JTet voorval met de nachtclub-zangeres in Mexico City
haalde ook de pers. Het werd wel gekleurd weergege
ven, zo zelfs dat Joke naar de telefoon greep en Mexico
City belde. „Willem, wat haal je nou allemaal in je hoofd?"
vroeg ze.
Willem stelde haar gerust en
vertelde wat er aan de hand
was. Om al die slechte publi
citeit een halt toe te roepen
heeft Willem een boekje ge
schreven dat „vallen en op
staan" heet.
„Ik wil de menigte overtuigen
dat Willem Ruska niet zo
slecht is", zggt hij, een school
voorbeeld' voor mij is Louis
Armstrong geweest. Hij trouw
de met een vrouw van lichte
zeden en in het begin wilde
ook niemand wat van hem we
ten. Later werd hij ongeloof
lijk populair".
Zegt de schoonmoeder: „Wil
lem verdient het echt meer ge
waardeerd te worden 't Is een
aardige vent. voor iedereen.
Soms denk ik, was hij maar
niet zo aardig. Ik wil niet te
veel zeggen, mijnheer, per slot
van zaken ben je maar
schoonmoeder, maar al die
schouderklopjes, wat heeft
zo'n jongen daaraan Hij moet
'n goeie baan hebben".
Joke bevestigt dat Willem een
„gezelligheids-mens" is. „Met
de feestdagen kan hij heerlijke
dingen maken. Lekkere sausjes
bij de kalkoen, of een biefstuk
met paprika. Hij maakt heer
lijke pannen soep en wat hij er
allemaal in doet....? 1"
Willem heeft vele kwaliteiten.
Het vorig jaar was hij in Ja
pan ter voorbereiding van z'n
wereldtitel, 's Zondags had hij
niets te doen en hij wilde
daarom gaan lopen op een na
burige atletiekbaan. Willem:
„Ik kwam daar aan in trai
ningspak en wat bleek Er
was een grote sportdag van
het atletiekdistrict Tokio. Om
dat ik groot en blond ben, viel
ik onmiddellijk op. De orga-
sators kwamen naar me toe.
Wilt u niet meedingen naar
een titel vroegen ze. Ik voel
de daar wel iets voor. Nou,
vooruit dan maar, ik doe mee
bij het kogelstoten, dacht ik.
Want ik had voor de KRO een
vijfkamp tegen Jan Janssen,
Harm Wiersma, Kees Verkerk
en Tom Okker gehouden en
toen was me opgevallen dat ik
de kogel wel een eindje weg
wierp. Ze haididen destijds bij
de KRO gezegd: Weet je wel
dat je A-klasse gooit? Wist ik
veel.
Maai- daar in Tokio bleek op
nieuw dat het me aardig lukt.
Want na afloop van dat kam
pioenschap had ik de titel ge
wonnen en werd ik officieel
gehuldigd. Hetzelfde is me bij
het worstelen overkomen. Op
een avond stapte ik bij de
worstelvereniging Hercules in
Amsterdam binnen. Ha, riepen
ze, daar heb je die pyamatrek-
ker. Ik zei: Die pyamatrekker
kan jullie wel aan. Na een
paar maanden trainen was ik
kampioen van Nederland. In
de eerste de beste partij stond
ik tegenover Gerrit Vogelen
zang, die al negen jaar onon
derbroken kampioen van Ne
derland zwaargewicht was. Ik
zwiepte Gerrit gelijk eraf".
Willem is dus op diverse fron
ten een geweldenaar. Maar hij
heeft een klein hartje. „In we
zen ben ik tegenover vreemde
mensen erg verlegen" zegt hij,
„ik voel me niet zo op m'n
gemak als veel mensen bijeen
zijn. Die kleine jongen van me
heeft dat ook.
Willem Ruska: Als gewicht-
heffer zou hij geen slecht fi
guur slaan.
(SLOT)
Hi] was echter niet zo verle
gen om Anton Geesink in
diens sportschool op te zoeken
Voor een rechtstreeks duel.
Het werd een duidelijke zege
voor Anton. Maar Willem was
toen nog in opkomst. Later
stond hij in Rome weer tegen
over Geesink op de mat. Op
nieuw won Anton, ditmaal met
uiterst gering verschil, op be
slissing van de scheidsrechter.
Ruska groeide als judoka naar
de top en toen hij die bereikt
had weigerde Geesink een
prestige-duel. Zo is er hij Rus
ka altijd een onbevredigend
gevoel achtergebleven. Hij
zegt: „Ik geef toe dat Geesink
op de grond beter was, maar
ik heb staande een betere
techniek".
In München wil Willem voor
eens en altijd een einde maken
aan zijn problemen. Voor het
geval hij Olympisch kampioen
wordt, wacht er straks mis
schien een baan als bondsco
ach en dan kan hij zijn schul
den afbetalen. Willem heeft
ingeschreven voor het zwaar
gewicht en alle categorieën.
„Slaag ik erin twee keer goud
te winnen, dan heb ik Geesink
overtroffen, dan ben ik beter
geweest", zegt hij. Met dat
doel "voor ogen komt hij in
München op de mat. En als
Willem zich iets voorneemt is
hij moeilijk te stoppen. „Ja,
mijnheer", bevestigt de
schoonmoeder, „Willem is een
echte doordouwer".
AFLEVERING 15
Pallieter voelde en smaakte
en rook en zag dat leven. Hij
voelde het in hem als een
zwaren polsslag, die door de
wereld ging en bij eiken klop
zijn hert geraakte.
Het gaf hem groot geluk.
Hij werd sterk en groot en
begost te zingen, mee op den
beiaard, die langzaam, door
een kalmen wind gestoten, een
oud, schoon lieken over dezen
kant der velden strooide 't
Waren als klanken van zwaar
goud en huppelend zilver, en
in de verte floot een snoeiende
boer het liedje mee. En. het
klonk:
,,'t Was op een rivierken dat
si saten", enzovoort.
Hij kwam aan overstroomde
beemden. Een meeuw wiekte
touterend daarover, met stille
open vleugelen, en Loebas, die
het zag, stak zijn neus snuffe
lend in de lucht en liep dan
door het water, dat rond hem
opstoof in stralen en in drup
pels. Pallieter bleef staan zien
naar den verren Nethe-dijk.
waar er lieden, klein lijk mie
ren, in de verte een rote bo
men neervelden.
„Och arme, de boeme, en
just als ze wief bloed gingen
krijge. Mor het leve sterft ni.
ginder is het ai terug!"
En op het hoge veld, achter
twee ossen die den ploeg trok
ken, ging een zeer zwangere
vrouw, zaad in de aarde
strooiend. Pallieter deed zijn
schoenen, uit en waadde door
den ovenstroomden beemd. In
de lucht kwam er wat ruimte-
blauw en ineens, van uit een
wolkenspleetje, stak de zon
heur gouden licht op de verre,
zwarte Begijnenbossen, en zie!
het zwarte bos werd plots
rood-purper in den zonneglans,
en bleef alzo, een wijle helder
lichtend in het land.
Op een weg, die er blond in
liep, en donker achter de
boomstammen verloren kron
kelde, gingen twee mensen,
een man en een vrouw, elk met
een zak op den rug. Toen riep
er van ginder een koekoek en
de hemel ging weer toe.
„Oh", juichte Pallieter dan
send. „De botte zwelle lak
moeders!"
Het was de lente die open-
berstte, de eerste verroering
van het leven der aarde. Het
rilde door de wereld heen,
niets had het kunnen tegen
houden. De perijkel.en dés he
mels hadden er nacht en dag
op gepekt lijk „den duvel op
Geeraard". Het lichaam was
vermassakreerd om bij te ble
ten, maar de ziel, de goddelij
ke ziel, was zuiver en onaan
tastbaar gebleven, en richtte
zich weer op, om open te bre
ken in al wat van de aarde
was.
Het leven kwam terug, sterk
en rijk zoals voorheen, om te
leven, om niets dan te leven!...
Verder scheerde een herder
de wol van zijn, schapen, en
terwijl de enen nog met hun
vuile dikke vacht in de kooi
te wachten stonden, liepen de
gesehoornen, wit als boter
melk, wellustig blatend rond,
blij om de reine lucht die vrij
en bloot hun buik en rug ver
friste.
Overal hong de reuk van 't
wakker-wordend hout als een
zware balsem, en overal klonk
het geklop der bijlen en
kapmessen. Een verte smids
hamer verhoogde a. heerlijke
stemming. Pallieter kwam in
een bosken, de blaren lagen er
rot bijeengekoekt, en een gro
te vogel vloog krassend voor
hem op.
Hij rook het leven aan 't
gisten onder den grond en in.
de bomen. Hij betastte de bo
men om het te voelen. Hij kon
er zijn ogen niet afslaan en
stond met open mond hun le
ven te bewonderen. Hoe zij
d'ik van 't sap waren, hoe het
in hun hout gevangen zat,
worstelde, spartelde om vrij te
zijn, van geweld de takken
opduwde, zij deed schieten en
klimmen, draaien en buigen,
wringen en kronkelen van
drift, en daar waar het dan
eindelijk de schors scheurde
en zon zag, versteef het tot
een blad, tot een bloem, tot
een vrucht. De bomen zijn de
handen van de aarde.
Pallieter liet een zucht; hij
had eens een boom willen
zijn om die volle davèring van
het ontwakend aardeleven
door zijn lijf te voelen gaan.
Hei! en daar was er daar een
bij, een reuzige olmekarkas,
duizend jaren oud, badend in
grijs water, die Pallieter deed
uitroepen: „Nog noet hee God
za zo goe late zien!"
Het was een uit-den-grond-
gebroken zenuwknoop der aar
de, Hij was in tweeën doorge-
kraakt, vol holten en scheuren,
groen lijk uitgeslagen koper,
beplakt met plaasters mos en
knobbelen zwam, omkleed met
klimop en van boven op een
der uiteengespietén stukken
was er uit een oude rus gers
een paar madeliefkes gegroeid,
één nog in den knop en 't
andere melkwit opengebroken,
met de puntjes van zijn
kroontje rood. als in de wiin
gesopt.
En Pallieter, aangedaan door
al dat wild, barbaars en over
tollig leven dat zo rijk bijeen
gekoekt zat in die levensvolle
bomenklomp, sloeg er zijn ar
men rond en zei vervoerd:
„Bruur Boem, Bruur Boem!"
Als Pallieter noen hoorde
toeten op een hoeve, was hij
zo vol honger en zo ver van
huis, dat hij op die hoeve
aftrok om er te kunnen eten.
Doch de Nethe lag er tussen,
ze liep op haar laagst; een
beeksken tussen gladde bui
ken glanzend slijk. Hij stroop
te zijn broek boven de knieën
stak in elke broekzak een
schoen en waadde door de la
ge rivier.
Achter een groene vijver
gracht,' waarin oude bomen la
gen neergeveld, rees de ouder
wetse schuur, met torentjes
bezijds, op. Een schaap stalo
zijn kop door een spleet in
den muur en bleef Pallieter
onnozel bezien; waar het wa
ter wat klaarder was, dreef
een trotse zwaan, trouw ge
volgd van een groen kwakend
een'deken. Een knecht stond
tot aan zijn knieën in 't water
paling te steken en achter de
schuur en de vijver blankte
tussen hoge zwarte bomen de
witgekaleide hoeve. Pallieter
stapte over het houten brugs-
ken en vroeg aan de dikke
boerin, die aan de deur in een
blauwen boterstand te stompen
stond, om te mogen mee-
eten.
..Zeker Pallieter," zei So
phie, „kom mor binne". Ze
kuiste haar handen af aan den
voorschoot en wees hem zijn
plaats aan de lange doorzak
kende tafel, wel met vieren
twintig teiloren bedekt. Van al
le kanten uit schuur, stal en
veld, kwam het werkvolk,
mannen en vrouwen, en zette
zich rond de tafel. „Ik moet
van ieder e patatje hemme!"
riep Pallieter, ,,'t Is a gegond,
van herte!" riepen ze terug.
Sophie bracht de smorende
patatten op, en wel vijftien me
ters worst die knerste in de
pan.
Toen klopte de magere baas
zijn vorket tegen zijn teiloor
■en daarop viel er een grote
stilte, waarin de scherpe stem
van een rechtstaand jongsleen
■den „Onze Vader" bad. AI die
ruwe handen waren gevouwen
en de ogen neergeslagen; bui
ten kakelden een kieken om
een ei te leggen. Als het ge
bed uit was, begost ieder te
eten. Pallieter zag scheel van
den honger, want dat éne bo
terhamken van den morgen
was al lang verteerd. Hij vul
de zijn maag met een dertig
schoongele aardappelen-, waar
onder er geen enkele verlegen
was, en weldra bleef er van
de el worst niets over dan het
steertje met een koordeken er
aan. Dat kreeg de poes.
Terwijl zij nog bezig waren,
hoorden zij op het neerhof ge
ronk van doedelzakken, en 't
getril van een schelle hobo.
Een ieder sprong juichend op
en liep naar buiten. Het waren
vier Bohemers, drie pijpend
elk op een. doedelblaas en de
vierde met een hobo. De man
nen speelden zonder iets te
zeggen onverschillig voort. Ze
waren vuil en ongewassen,
met lompen en lappen bedekt,
met bonte dassen aan den
hals, en pluimen op den hoed.
Zij roken naar de lucht en
naar den grond. Pallieter
stond geslagen over de schoon
heid van hun muziek. De doe
dels ronkten drijstemmig sle
pende akkoorden, en het frank
en helder gepiep van den hobo
danste daartussen, trillend en
wippend, won.d zich er rond
en om, bijeenhoudend en onaf-
getekend geronk van de pij
pende doedels.
Tegen den muur geleund, min
of meer schuw van de vuile
zwervers, stond het boeren
volk verwonderd te luisteren
naar het muziek van andere
landen.
Als het lied uit was. ging de
hobospeler rond met zijn pinne-
muts, en kreeg van ieder
wat.
Toen speelden zij nog een
kort lieken en trokken er met
slepende stappen van onder.
„Ik gaan mee", riep Pallieter,
„want dat is te schoen! Kom
'k zal elle de hoeve wijze", en
hij ging mee met hen van
hoeve tot hoeve, en zijn be
wondering steeg voor die vuile
zwervers en voor hun schoon
muziek.
(Wordt vervolgd.)
(„Pallieter" van Felix Tim
mermans. uitgegeven door P. N.
ran Kampen en Zoon, Amster.
dam.)
HOME In de nacht van zondag- op maandag is de
in ons land zeer bekende kardinaal Paolo Giobbe in de
leeftijd van 92 jaar overleden. Kardinaal Giobbe was nun
tius-internuntius in Nederland van 1936 tot december
1958, toen hij tot het kardinalaat werd verheven.
In zijn lange ambtsperiode
viel de tweede wereldoorlog.
Hij moest toen van de Duitsers
ons land verlaten, omdat de
kerkelijke belangen wel door
de nuntius in Berlijn konden
worden behartigd. Onmiddel
lijk na de oorlog keerde mgr.
Giobbe naar Nederland terug,
nadat hij reeds gezorgd had
voor grote zendingen melk
voor de jeugd.
Zijn verdiensten voor Neder,
land werden officieel erkend
door hoge onderscheidingen.
Na zijn onderscheiding van
Grootkruis Oranje Nassau ont
ving hij van Koningin Juliana
bij zijn afscheid het Grootkruis
in de orde van de Nederlandse
Leeuw.
Kardinaal Giobbe, die na zijn
werk in diplomatieke dienst in
1959 hoofd van de dalarie in
het vatikaan werd, was met
zjjn 92 jaar de oudste kardinaal
in de curie. Het kardinalen
college telt nu nog 117 leden,
van wie er 28 ouder zijn dan
80 jaar en dus geen recht meer
hebben deel te nemen aan de
keuze van een nieuwe paus.
Van de 89 keuzeberechtigden
zijn er 24 van Italiaanse origi
ne. Kardinaal Giobbe ging tij
dens zijn lange verblijf in Ne
derland van ons land houden,
ofschoon hij de taal nooit heeft
geleerd. Hij nodigde veel men
sen uit het buitenland naar
ons land, omdat zo ver
klaarde hij zij veel van de
kerk in Nederland konden le
ren. Hij prees vooral de Neder
landse trouw aan het geloof en
aan de paus. Zijn afscheids
cadeau van ongeveer honderd
duizend gulden schonk hij aan
de Katholieke Universiteit van
Nijmegen als fonds voor een
beurs aan de medische facul
teit.
PAOLO GIOBBE.
PARAMARIBO (ANP) Bij
de scheepsmaatschappij ,Kroon-
vlag Suriname", een dochter
dochter van KNSM is een sta
king uitgebroken.
Alle havenarbeiders en het
kantoorpersoneel stellen, dat de
staking wordt opgeheven zodra
de KNSM zich volledig garant
verklaart voor wat de
financiële verplichtingen be
treft zoals salarissen en pen
sioenen. De werknemersbond
meent dat men niet langer ge
bonden is aan de met de KNSM
afgesloten CAO.
De staking wordt geleid door
de secretaris van de algemene
Surinaamse vakcentrale „De
Moederbond", de heer Daal,
die ook de staking leidt bij de
Centrale Bank van Suriname,
welke nu de derde week is in
gegaan. De ambtenaren van de
centrale bank hebben het werk
neergelegd, omdat zij vonden
dat de CAO-onderhandelingen
niet vlot genoeg verliepen.
UTRECHT (ANP)
Dank zij een bliksem
snelle actie van de
Utrechtse poliltie hebben
de bij de Eurovisie aan
gesloten landen zondag
ochtend toch nog de
opening van de vergade
ring van het centraal co
mité vam de Wereldraad
van Kerken in de Dom
kerk op de televisie
kunnen meemaken.
Nog 20 minuten voor
de uitzending, die om
tien uur zou beginnen,
had het er alle schijn
van, dat er van de Euro-
visiereportage niets te
recht zou komen. De
sleuteil van de NOS-re-
portagewagen was na
melijk weg. Het ding
lag veilig, maar ver weg
opgeborgen op een adres
in Utrecht. Toen werd
de Utrechtse politie er
maar bijgehaald. Die ra
cete met zwiaai'lichten en
sirenegeloei naar de wo
ning waar de sleutel
moest liggen. De bewo
ner ervan kon echter
met de beste wil van de
wereld niet uit zijn. rots
vaste slaap worden ge
wekt. De agenten klom
men toen maar door een
raam naar binnen, waar
na alles toch nog goed
kwam. Om 09.45 uur
exact, aldus het politie
rapport, had de NOS-
ploeg zijn sleutel terug.
De „reddingsactie" had
amper vijf minuten ge
duurd.
AMSTERDAM (ANP) In
Nederland doet 27 procent van
de studenten aan een of ande
re vorm van actieve kunstbe
oefening, waarvan 21 procent
op een muzisch gebied en 6
procent op meer dan één mu
zisch gebied. Dit blijkt uit een
landelijk onderzoek, dat in
1969 en in 1970 onder 994
studenten werd gehouden. On
derzocht worden de culturele
voorkeuren van de studen
ten.
In opdracht van de stichting
Werkgroep Studentenonder-
zoek verwerkte de dr. E.
Boekmainstichting de gegevens
van deze steekproef in een
rapport.
De actieve kunstbeoefenaars
onder de studenten, zo wordt
geconcludeerd zijn erg politiek
geïnteresseerd, progressief, be
horen tot de PSP. PPR en
Nieuw Liinks, behoren tot stu
dentenorganisaties, die de re
volutie in samenleving en uni
versiteit voorstaan en zoeken
bij voorkeur geen baan in het
bedrijfsleven. Zij zijn vooral
afkomstig uit handenarbeider
smilieus en de lagere loon
trekkende middenstand.
Binnen de onderzochte cul
tuuruitingen namen belletrie
en films bij de studenten de
belangrijkste plaats in met
resp- 72 en 71 procent. Cijfers,
die aanzienlijk boven het be
volkingsgemiddelde liggen.
Naar T.V. kijken 53 procent,
een getal dat beduidend lager
ligt dat het bevolkingsgemid
delde. De vijf meest gewaar
deerde tv-programmia's waren
Hadimassa, de Europacupwed-
strijden, Farce Majeur, voet-
baireportages en Biafra-repor-
tages. Bij de meest gewaar
deerde films komt als nummer
een Easy Rider uit de bus.
gevolgd door Rosemary's Ba
by. The Graduate, If enz. De
meest gewaardeerde auteur is
Jan Wolkers hij kreeg 113
stemmen, op grote afstand ge
volgd door Hermans (59),
Lampo (57), Vestdijk (53),
van het Reve (50), en Sartre
(50)*
Brieven voor dsze rubriek moeten
met volledige naam en «drés worden
ondertekend. Bij publikatie rullen dero
vernfeld worden. Slechts bij hoge uit
zondering ral van deze regel worden
afgeweken. Nearo en adres rijn dan bH
de redactie bekend. Publikatie van brie
ven (verkort of onverkort) betekent niet
dat de redactie het In alle gevallen
eens is met inhoud, c.q. strekking.
Ik ben, kapelaan in een Ant
werpse havenparochie. Ik ben
Zeeuws-Vlaming van geboorte,
Ik interesseer mij voor zigeu
ners, en ik breng elke vrijdag
door in mijn buitenhuisje te
Kruisdorp-Kloosterzande. Zo
viel mij het artikel in handen
verschenen in uw blad van 7
aug. dat getiteld was; zigeu
ners beroofden inwoners St.
Kruis. Nu heb ik steeds ge
dacht, dat het woord „roof"
betekende, een diefstal gep
aard met geweld of bedrei
ging. De term is wel sterk
gekozen als het alleen maar
gaat om het wegnemen van
groente uit een tuintje.
Aan de burgemeester van
Aardenburg heb ik gevraagd
het bedrag van de aangerichte
schade te willen ramen. Die
som, uitgedrukt in Nederland
se guldens, kan ons misschien
iets leren. Ook heb ik ge
vraagd, met welk recht de
Zeeuws-Vlaamse politie op ei
gen houtje, zonder vorm van
proces, Italiaanse onderdanen
voorzien van een geldig Itali
aans paspoort, de grens over
jaagt. Dit lijkt mij in strijd
mei de verdragen van de
E.E.G. Het zou niet prettig
zijn indien de andere landen
ons met gelijke munt terug
betaalden. Laten we niet uit
het oog verliezen, dat een niet
te onderschatten aantal Neder
landse staatsburgers de andere
EEG-landen overspoelt in de
vorm van hippies en leeglo
pers. Buiten deze vragen,
waarop ik spoedig antwoord
hoop te krijgen, ben ik vooral
getroffen door de toon van het
artikel. Voor iemand die zi
geuners kent is het meelij
wekkend en tragisch zinnen te
lezen als: „De Oost-Zeeuwsch-
Vlaaimse politie heeft zondaga
vond nogal wat opzien ge
baard met het gezamenlijk
machtsvertoon dat men de
monstreerde om eventueel
amok makende zigeuners de
moed op relletjes meteen te
ontnemen. „Wat aanvankelijk
een hachelijke onderneming
leek te worden had uiteinde
lijk een smetteloos verloop".
Natuurlijk. Zigeuners zijn
wellicht het meest lijdzame
volk ter wereld. Nog nooit heb
ik gehoord, dat zij ooit een
politieman enig kwaad hebben
gedaan. Ik heb dan ook te
veel waardering voor stoere
Zeeuwse politieagenten om te
durven vermoeden, dat door
„de escorte een zucht van ver
lichting ging", ma de demon
stratie tegenover een groepje
ongewapende haveloze stak
kers (een zigeunergroep van
75 personen telt minstens 50
kinderen
Ik geef toe, dat de zigeuners
een vreemde verschijning uit
maken en niet passen in onze
maatschappij. Het middel om
hierin verandering te brengen
is nilet ze als wild op te jagen
en te verdrijven. Een gecivili
seerde maatschappij zou moe
ten trachten ze te helpen. Zi
geuners hebben opvoeding no
dig, en, laten we eerlijk zijn,
niet alleen de zigeuners.
Wat de „talenwirwar" be
treft waartegenover men zich
geplaatst zag, deze kan hoog
stens bestaan hebben uit Itali
aans en Romaans (zigeuner
taal), tenzij misschien de zi
geuners hebben gepoogd zich
verstaanbaar te maken in het
Frans. Dit zijn dan die talen.
Ik versta ze alle drie. Een
volgende maal mag men ge
rust even op mij beroep doen.
Antwerpen ligt niet zo ver af.
Dan kan de Zeeuws-Vlaamse
politiemacht een dagje thuis
blijven.
ANTWERPEN J.H.C. CUY-
LE
MOSKOU (AFP) De cor
respondent van de Franse om
roep. de ORTF. in Moskou, mag
geen onontwikkelde filmpjes
over de veenbranden ten oosten
van Moskou en de moeilijkhe
den bij de oogst naar Frankrijk
sturen.
Het Russische ministerie van
buitenlandse zaken heeft hem
eraan herinnerd dat het stu
ren van onontwikkelde films
naar het buitenland niet toege
staan is. Omdat het ontwikke
ien van een film in Moskou een
week duurt heeft de Franse
correspondent, maar van zijn
plannen afgezien.
Tot december 1971 kreeg de
correspondent soms mondelinge
toestemming van het ministerie
voor het verzenden van onont
wikkelde films, maar sinds
dien is die toestemming alleen
nog maar verleend bij de be
zoeken van president Nixon,
van Franse ministers en van de
directeur van Renault.