Ik wil de menigte overtuigen dat Ruska niet zo slecht is DE LENTE BERST OPEN KARDINAAL GIOBBE (92) OVERLEDEN P A L L I E T E R- Studenten lezen liet liefst Wolkers It 7.fj Oud-n un tius-in tem un tius binnenland buitenland Baan Verlegen FELIX TIMMERMANS OUDSTE Staking bij Surinaamse KNSM-dochter U trechtse politie redt NOS- uitzending papier leoor uw pen Zigeuners Filmpjes van ORTF mogen Rusland niet uit Dinsdag 15 a<jgusti>s 1972 7 JTet voorval met de nachtclub-zangeres in Mexico City haalde ook de pers. Het werd wel gekleurd weergege ven, zo zelfs dat Joke naar de telefoon greep en Mexico City belde. „Willem, wat haal je nou allemaal in je hoofd?" vroeg ze. Willem stelde haar gerust en vertelde wat er aan de hand was. Om al die slechte publi citeit een halt toe te roepen heeft Willem een boekje ge schreven dat „vallen en op staan" heet. „Ik wil de menigte overtuigen dat Willem Ruska niet zo slecht is", zggt hij, een school voorbeeld' voor mij is Louis Armstrong geweest. Hij trouw de met een vrouw van lichte zeden en in het begin wilde ook niemand wat van hem we ten. Later werd hij ongeloof lijk populair". Zegt de schoonmoeder: „Wil lem verdient het echt meer ge waardeerd te worden 't Is een aardige vent. voor iedereen. Soms denk ik, was hij maar niet zo aardig. Ik wil niet te veel zeggen, mijnheer, per slot van zaken ben je maar schoonmoeder, maar al die schouderklopjes, wat heeft zo'n jongen daaraan Hij moet 'n goeie baan hebben". Joke bevestigt dat Willem een „gezelligheids-mens" is. „Met de feestdagen kan hij heerlijke dingen maken. Lekkere sausjes bij de kalkoen, of een biefstuk met paprika. Hij maakt heer lijke pannen soep en wat hij er allemaal in doet....? 1" Willem heeft vele kwaliteiten. Het vorig jaar was hij in Ja pan ter voorbereiding van z'n wereldtitel, 's Zondags had hij niets te doen en hij wilde daarom gaan lopen op een na burige atletiekbaan. Willem: „Ik kwam daar aan in trai ningspak en wat bleek Er was een grote sportdag van het atletiekdistrict Tokio. Om dat ik groot en blond ben, viel ik onmiddellijk op. De orga- sators kwamen naar me toe. Wilt u niet meedingen naar een titel vroegen ze. Ik voel de daar wel iets voor. Nou, vooruit dan maar, ik doe mee bij het kogelstoten, dacht ik. Want ik had voor de KRO een vijfkamp tegen Jan Janssen, Harm Wiersma, Kees Verkerk en Tom Okker gehouden en toen was me opgevallen dat ik de kogel wel een eindje weg wierp. Ze haididen destijds bij de KRO gezegd: Weet je wel dat je A-klasse gooit? Wist ik veel. Maai- daar in Tokio bleek op nieuw dat het me aardig lukt. Want na afloop van dat kam pioenschap had ik de titel ge wonnen en werd ik officieel gehuldigd. Hetzelfde is me bij het worstelen overkomen. Op een avond stapte ik bij de worstelvereniging Hercules in Amsterdam binnen. Ha, riepen ze, daar heb je die pyamatrek- ker. Ik zei: Die pyamatrekker kan jullie wel aan. Na een paar maanden trainen was ik kampioen van Nederland. In de eerste de beste partij stond ik tegenover Gerrit Vogelen zang, die al negen jaar onon derbroken kampioen van Ne derland zwaargewicht was. Ik zwiepte Gerrit gelijk eraf". Willem is dus op diverse fron ten een geweldenaar. Maar hij heeft een klein hartje. „In we zen ben ik tegenover vreemde mensen erg verlegen" zegt hij, „ik voel me niet zo op m'n gemak als veel mensen bijeen zijn. Die kleine jongen van me heeft dat ook. Willem Ruska: Als gewicht- heffer zou hij geen slecht fi guur slaan. (SLOT) Hi] was echter niet zo verle gen om Anton Geesink in diens sportschool op te zoeken Voor een rechtstreeks duel. Het werd een duidelijke zege voor Anton. Maar Willem was toen nog in opkomst. Later stond hij in Rome weer tegen over Geesink op de mat. Op nieuw won Anton, ditmaal met uiterst gering verschil, op be slissing van de scheidsrechter. Ruska groeide als judoka naar de top en toen hij die bereikt had weigerde Geesink een prestige-duel. Zo is er hij Rus ka altijd een onbevredigend gevoel achtergebleven. Hij zegt: „Ik geef toe dat Geesink op de grond beter was, maar ik heb staande een betere techniek". In München wil Willem voor eens en altijd een einde maken aan zijn problemen. Voor het geval hij Olympisch kampioen wordt, wacht er straks mis schien een baan als bondsco ach en dan kan hij zijn schul den afbetalen. Willem heeft ingeschreven voor het zwaar gewicht en alle categorieën. „Slaag ik erin twee keer goud te winnen, dan heb ik Geesink overtroffen, dan ben ik beter geweest", zegt hij. Met dat doel "voor ogen komt hij in München op de mat. En als Willem zich iets voorneemt is hij moeilijk te stoppen. „Ja, mijnheer", bevestigt de schoonmoeder, „Willem is een echte doordouwer". AFLEVERING 15 Pallieter voelde en smaakte en rook en zag dat leven. Hij voelde het in hem als een zwaren polsslag, die door de wereld ging en bij eiken klop zijn hert geraakte. Het gaf hem groot geluk. Hij werd sterk en groot en begost te zingen, mee op den beiaard, die langzaam, door een kalmen wind gestoten, een oud, schoon lieken over dezen kant der velden strooide 't Waren als klanken van zwaar goud en huppelend zilver, en in de verte floot een snoeiende boer het liedje mee. En. het klonk: ,,'t Was op een rivierken dat si saten", enzovoort. Hij kwam aan overstroomde beemden. Een meeuw wiekte touterend daarover, met stille open vleugelen, en Loebas, die het zag, stak zijn neus snuffe lend in de lucht en liep dan door het water, dat rond hem opstoof in stralen en in drup pels. Pallieter bleef staan zien naar den verren Nethe-dijk. waar er lieden, klein lijk mie ren, in de verte een rote bo men neervelden. „Och arme, de boeme, en just als ze wief bloed gingen krijge. Mor het leve sterft ni. ginder is het ai terug!" En op het hoge veld, achter twee ossen die den ploeg trok ken, ging een zeer zwangere vrouw, zaad in de aarde strooiend. Pallieter deed zijn schoenen, uit en waadde door den ovenstroomden beemd. In de lucht kwam er wat ruimte- blauw en ineens, van uit een wolkenspleetje, stak de zon heur gouden licht op de verre, zwarte Begijnenbossen, en zie! het zwarte bos werd plots rood-purper in den zonneglans, en bleef alzo, een wijle helder lichtend in het land. Op een weg, die er blond in liep, en donker achter de boomstammen verloren kron kelde, gingen twee mensen, een man en een vrouw, elk met een zak op den rug. Toen riep er van ginder een koekoek en de hemel ging weer toe. „Oh", juichte Pallieter dan send. „De botte zwelle lak moeders!" Het was de lente die open- berstte, de eerste verroering van het leven der aarde. Het rilde door de wereld heen, niets had het kunnen tegen houden. De perijkel.en dés he mels hadden er nacht en dag op gepekt lijk „den duvel op Geeraard". Het lichaam was vermassakreerd om bij te ble ten, maar de ziel, de goddelij ke ziel, was zuiver en onaan tastbaar gebleven, en richtte zich weer op, om open te bre ken in al wat van de aarde was. Het leven kwam terug, sterk en rijk zoals voorheen, om te leven, om niets dan te leven!... Verder scheerde een herder de wol van zijn, schapen, en terwijl de enen nog met hun vuile dikke vacht in de kooi te wachten stonden, liepen de gesehoornen, wit als boter melk, wellustig blatend rond, blij om de reine lucht die vrij en bloot hun buik en rug ver friste. Overal hong de reuk van 't wakker-wordend hout als een zware balsem, en overal klonk het geklop der bijlen en kapmessen. Een verte smids hamer verhoogde a. heerlijke stemming. Pallieter kwam in een bosken, de blaren lagen er rot bijeengekoekt, en een gro te vogel vloog krassend voor hem op. Hij rook het leven aan 't gisten onder den grond en in. de bomen. Hij betastte de bo men om het te voelen. Hij kon er zijn ogen niet afslaan en stond met open mond hun le ven te bewonderen. Hoe zij d'ik van 't sap waren, hoe het in hun hout gevangen zat, worstelde, spartelde om vrij te zijn, van geweld de takken opduwde, zij deed schieten en klimmen, draaien en buigen, wringen en kronkelen van drift, en daar waar het dan eindelijk de schors scheurde en zon zag, versteef het tot een blad, tot een bloem, tot een vrucht. De bomen zijn de handen van de aarde. Pallieter liet een zucht; hij had eens een boom willen zijn om die volle davèring van het ontwakend aardeleven door zijn lijf te voelen gaan. Hei! en daar was er daar een bij, een reuzige olmekarkas, duizend jaren oud, badend in grijs water, die Pallieter deed uitroepen: „Nog noet hee God za zo goe late zien!" Het was een uit-den-grond- gebroken zenuwknoop der aar de, Hij was in tweeën doorge- kraakt, vol holten en scheuren, groen lijk uitgeslagen koper, beplakt met plaasters mos en knobbelen zwam, omkleed met klimop en van boven op een der uiteengespietén stukken was er uit een oude rus gers een paar madeliefkes gegroeid, één nog in den knop en 't andere melkwit opengebroken, met de puntjes van zijn kroontje rood. als in de wiin gesopt. En Pallieter, aangedaan door al dat wild, barbaars en over tollig leven dat zo rijk bijeen gekoekt zat in die levensvolle bomenklomp, sloeg er zijn ar men rond en zei vervoerd: „Bruur Boem, Bruur Boem!" Als Pallieter noen hoorde toeten op een hoeve, was hij zo vol honger en zo ver van huis, dat hij op die hoeve aftrok om er te kunnen eten. Doch de Nethe lag er tussen, ze liep op haar laagst; een beeksken tussen gladde bui ken glanzend slijk. Hij stroop te zijn broek boven de knieën stak in elke broekzak een schoen en waadde door de la ge rivier. Achter een groene vijver gracht,' waarin oude bomen la gen neergeveld, rees de ouder wetse schuur, met torentjes bezijds, op. Een schaap stalo zijn kop door een spleet in den muur en bleef Pallieter onnozel bezien; waar het wa ter wat klaarder was, dreef een trotse zwaan, trouw ge volgd van een groen kwakend een'deken. Een knecht stond tot aan zijn knieën in 't water paling te steken en achter de schuur en de vijver blankte tussen hoge zwarte bomen de witgekaleide hoeve. Pallieter stapte over het houten brugs- ken en vroeg aan de dikke boerin, die aan de deur in een blauwen boterstand te stompen stond, om te mogen mee- eten. ..Zeker Pallieter," zei So phie, „kom mor binne". Ze kuiste haar handen af aan den voorschoot en wees hem zijn plaats aan de lange doorzak kende tafel, wel met vieren twintig teiloren bedekt. Van al le kanten uit schuur, stal en veld, kwam het werkvolk, mannen en vrouwen, en zette zich rond de tafel. „Ik moet van ieder e patatje hemme!" riep Pallieter, ,,'t Is a gegond, van herte!" riepen ze terug. Sophie bracht de smorende patatten op, en wel vijftien me ters worst die knerste in de pan. Toen klopte de magere baas zijn vorket tegen zijn teiloor ■en daarop viel er een grote stilte, waarin de scherpe stem van een rechtstaand jongsleen ■den „Onze Vader" bad. AI die ruwe handen waren gevouwen en de ogen neergeslagen; bui ten kakelden een kieken om een ei te leggen. Als het ge bed uit was, begost ieder te eten. Pallieter zag scheel van den honger, want dat éne bo terhamken van den morgen was al lang verteerd. Hij vul de zijn maag met een dertig schoongele aardappelen-, waar onder er geen enkele verlegen was, en weldra bleef er van de el worst niets over dan het steertje met een koordeken er aan. Dat kreeg de poes. Terwijl zij nog bezig waren, hoorden zij op het neerhof ge ronk van doedelzakken, en 't getril van een schelle hobo. Een ieder sprong juichend op en liep naar buiten. Het waren vier Bohemers, drie pijpend elk op een. doedelblaas en de vierde met een hobo. De man nen speelden zonder iets te zeggen onverschillig voort. Ze waren vuil en ongewassen, met lompen en lappen bedekt, met bonte dassen aan den hals, en pluimen op den hoed. Zij roken naar de lucht en naar den grond. Pallieter stond geslagen over de schoon heid van hun muziek. De doe dels ronkten drijstemmig sle pende akkoorden, en het frank en helder gepiep van den hobo danste daartussen, trillend en wippend, won.d zich er rond en om, bijeenhoudend en onaf- getekend geronk van de pij pende doedels. Tegen den muur geleund, min of meer schuw van de vuile zwervers, stond het boeren volk verwonderd te luisteren naar het muziek van andere landen. Als het lied uit was. ging de hobospeler rond met zijn pinne- muts, en kreeg van ieder wat. Toen speelden zij nog een kort lieken en trokken er met slepende stappen van onder. „Ik gaan mee", riep Pallieter, „want dat is te schoen! Kom 'k zal elle de hoeve wijze", en hij ging mee met hen van hoeve tot hoeve, en zijn be wondering steeg voor die vuile zwervers en voor hun schoon muziek. (Wordt vervolgd.) („Pallieter" van Felix Tim mermans. uitgegeven door P. N. ran Kampen en Zoon, Amster. dam.) HOME In de nacht van zondag- op maandag is de in ons land zeer bekende kardinaal Paolo Giobbe in de leeftijd van 92 jaar overleden. Kardinaal Giobbe was nun tius-internuntius in Nederland van 1936 tot december 1958, toen hij tot het kardinalaat werd verheven. In zijn lange ambtsperiode viel de tweede wereldoorlog. Hij moest toen van de Duitsers ons land verlaten, omdat de kerkelijke belangen wel door de nuntius in Berlijn konden worden behartigd. Onmiddel lijk na de oorlog keerde mgr. Giobbe naar Nederland terug, nadat hij reeds gezorgd had voor grote zendingen melk voor de jeugd. Zijn verdiensten voor Neder, land werden officieel erkend door hoge onderscheidingen. Na zijn onderscheiding van Grootkruis Oranje Nassau ont ving hij van Koningin Juliana bij zijn afscheid het Grootkruis in de orde van de Nederlandse Leeuw. Kardinaal Giobbe, die na zijn werk in diplomatieke dienst in 1959 hoofd van de dalarie in het vatikaan werd, was met zjjn 92 jaar de oudste kardinaal in de curie. Het kardinalen college telt nu nog 117 leden, van wie er 28 ouder zijn dan 80 jaar en dus geen recht meer hebben deel te nemen aan de keuze van een nieuwe paus. Van de 89 keuzeberechtigden zijn er 24 van Italiaanse origi ne. Kardinaal Giobbe ging tij dens zijn lange verblijf in Ne derland van ons land houden, ofschoon hij de taal nooit heeft geleerd. Hij nodigde veel men sen uit het buitenland naar ons land, omdat zo ver klaarde hij zij veel van de kerk in Nederland konden le ren. Hij prees vooral de Neder landse trouw aan het geloof en aan de paus. Zijn afscheids cadeau van ongeveer honderd duizend gulden schonk hij aan de Katholieke Universiteit van Nijmegen als fonds voor een beurs aan de medische facul teit. PAOLO GIOBBE. PARAMARIBO (ANP) Bij de scheepsmaatschappij ,Kroon- vlag Suriname", een dochter dochter van KNSM is een sta king uitgebroken. Alle havenarbeiders en het kantoorpersoneel stellen, dat de staking wordt opgeheven zodra de KNSM zich volledig garant verklaart voor wat de financiële verplichtingen be treft zoals salarissen en pen sioenen. De werknemersbond meent dat men niet langer ge bonden is aan de met de KNSM afgesloten CAO. De staking wordt geleid door de secretaris van de algemene Surinaamse vakcentrale „De Moederbond", de heer Daal, die ook de staking leidt bij de Centrale Bank van Suriname, welke nu de derde week is in gegaan. De ambtenaren van de centrale bank hebben het werk neergelegd, omdat zij vonden dat de CAO-onderhandelingen niet vlot genoeg verliepen. UTRECHT (ANP) Dank zij een bliksem snelle actie van de Utrechtse poliltie hebben de bij de Eurovisie aan gesloten landen zondag ochtend toch nog de opening van de vergade ring van het centraal co mité vam de Wereldraad van Kerken in de Dom kerk op de televisie kunnen meemaken. Nog 20 minuten voor de uitzending, die om tien uur zou beginnen, had het er alle schijn van, dat er van de Euro- visiereportage niets te recht zou komen. De sleuteil van de NOS-re- portagewagen was na melijk weg. Het ding lag veilig, maar ver weg opgeborgen op een adres in Utrecht. Toen werd de Utrechtse politie er maar bijgehaald. Die ra cete met zwiaai'lichten en sirenegeloei naar de wo ning waar de sleutel moest liggen. De bewo ner ervan kon echter met de beste wil van de wereld niet uit zijn. rots vaste slaap worden ge wekt. De agenten klom men toen maar door een raam naar binnen, waar na alles toch nog goed kwam. Om 09.45 uur exact, aldus het politie rapport, had de NOS- ploeg zijn sleutel terug. De „reddingsactie" had amper vijf minuten ge duurd. AMSTERDAM (ANP) In Nederland doet 27 procent van de studenten aan een of ande re vorm van actieve kunstbe oefening, waarvan 21 procent op een muzisch gebied en 6 procent op meer dan één mu zisch gebied. Dit blijkt uit een landelijk onderzoek, dat in 1969 en in 1970 onder 994 studenten werd gehouden. On derzocht worden de culturele voorkeuren van de studen ten. In opdracht van de stichting Werkgroep Studentenonder- zoek verwerkte de dr. E. Boekmainstichting de gegevens van deze steekproef in een rapport. De actieve kunstbeoefenaars onder de studenten, zo wordt geconcludeerd zijn erg politiek geïnteresseerd, progressief, be horen tot de PSP. PPR en Nieuw Liinks, behoren tot stu dentenorganisaties, die de re volutie in samenleving en uni versiteit voorstaan en zoeken bij voorkeur geen baan in het bedrijfsleven. Zij zijn vooral afkomstig uit handenarbeider smilieus en de lagere loon trekkende middenstand. Binnen de onderzochte cul tuuruitingen namen belletrie en films bij de studenten de belangrijkste plaats in met resp- 72 en 71 procent. Cijfers, die aanzienlijk boven het be volkingsgemiddelde liggen. Naar T.V. kijken 53 procent, een getal dat beduidend lager ligt dat het bevolkingsgemid delde. De vijf meest gewaar deerde tv-programmia's waren Hadimassa, de Europacupwed- strijden, Farce Majeur, voet- baireportages en Biafra-repor- tages. Bij de meest gewaar deerde films komt als nummer een Easy Rider uit de bus. gevolgd door Rosemary's Ba by. The Graduate, If enz. De meest gewaardeerde auteur is Jan Wolkers hij kreeg 113 stemmen, op grote afstand ge volgd door Hermans (59), Lampo (57), Vestdijk (53), van het Reve (50), en Sartre (50)* Brieven voor dsze rubriek moeten met volledige naam en «drés worden ondertekend. Bij publikatie rullen dero vernfeld worden. Slechts bij hoge uit zondering ral van deze regel worden afgeweken. Nearo en adres rijn dan bH de redactie bekend. Publikatie van brie ven (verkort of onverkort) betekent niet dat de redactie het In alle gevallen eens is met inhoud, c.q. strekking. Ik ben, kapelaan in een Ant werpse havenparochie. Ik ben Zeeuws-Vlaming van geboorte, Ik interesseer mij voor zigeu ners, en ik breng elke vrijdag door in mijn buitenhuisje te Kruisdorp-Kloosterzande. Zo viel mij het artikel in handen verschenen in uw blad van 7 aug. dat getiteld was; zigeu ners beroofden inwoners St. Kruis. Nu heb ik steeds ge dacht, dat het woord „roof" betekende, een diefstal gep aard met geweld of bedrei ging. De term is wel sterk gekozen als het alleen maar gaat om het wegnemen van groente uit een tuintje. Aan de burgemeester van Aardenburg heb ik gevraagd het bedrag van de aangerichte schade te willen ramen. Die som, uitgedrukt in Nederland se guldens, kan ons misschien iets leren. Ook heb ik ge vraagd, met welk recht de Zeeuws-Vlaamse politie op ei gen houtje, zonder vorm van proces, Italiaanse onderdanen voorzien van een geldig Itali aans paspoort, de grens over jaagt. Dit lijkt mij in strijd mei de verdragen van de E.E.G. Het zou niet prettig zijn indien de andere landen ons met gelijke munt terug betaalden. Laten we niet uit het oog verliezen, dat een niet te onderschatten aantal Neder landse staatsburgers de andere EEG-landen overspoelt in de vorm van hippies en leeglo pers. Buiten deze vragen, waarop ik spoedig antwoord hoop te krijgen, ben ik vooral getroffen door de toon van het artikel. Voor iemand die zi geuners kent is het meelij wekkend en tragisch zinnen te lezen als: „De Oost-Zeeuwsch- Vlaaimse politie heeft zondaga vond nogal wat opzien ge baard met het gezamenlijk machtsvertoon dat men de monstreerde om eventueel amok makende zigeuners de moed op relletjes meteen te ontnemen. „Wat aanvankelijk een hachelijke onderneming leek te worden had uiteinde lijk een smetteloos verloop". Natuurlijk. Zigeuners zijn wellicht het meest lijdzame volk ter wereld. Nog nooit heb ik gehoord, dat zij ooit een politieman enig kwaad hebben gedaan. Ik heb dan ook te veel waardering voor stoere Zeeuwse politieagenten om te durven vermoeden, dat door „de escorte een zucht van ver lichting ging", ma de demon stratie tegenover een groepje ongewapende haveloze stak kers (een zigeunergroep van 75 personen telt minstens 50 kinderen Ik geef toe, dat de zigeuners een vreemde verschijning uit maken en niet passen in onze maatschappij. Het middel om hierin verandering te brengen is nilet ze als wild op te jagen en te verdrijven. Een gecivili seerde maatschappij zou moe ten trachten ze te helpen. Zi geuners hebben opvoeding no dig, en, laten we eerlijk zijn, niet alleen de zigeuners. Wat de „talenwirwar" be treft waartegenover men zich geplaatst zag, deze kan hoog stens bestaan hebben uit Itali aans en Romaans (zigeuner taal), tenzij misschien de zi geuners hebben gepoogd zich verstaanbaar te maken in het Frans. Dit zijn dan die talen. Ik versta ze alle drie. Een volgende maal mag men ge rust even op mij beroep doen. Antwerpen ligt niet zo ver af. Dan kan de Zeeuws-Vlaamse politiemacht een dagje thuis blijven. ANTWERPEN J.H.C. CUY- LE MOSKOU (AFP) De cor respondent van de Franse om roep. de ORTF. in Moskou, mag geen onontwikkelde filmpjes over de veenbranden ten oosten van Moskou en de moeilijkhe den bij de oogst naar Frankrijk sturen. Het Russische ministerie van buitenlandse zaken heeft hem eraan herinnerd dat het stu ren van onontwikkelde films naar het buitenland niet toege staan is. Omdat het ontwikke ien van een film in Moskou een week duurt heeft de Franse correspondent, maar van zijn plannen afgezien. Tot december 1971 kreeg de correspondent soms mondelinge toestemming van het ministerie voor het verzenden van onont wikkelde films, maar sinds dien is die toestemming alleen nog maar verleend bij de be zoeken van president Nixon, van Franse ministers en van de directeur van Renault.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1972 | | pagina 8