„Veel
mensen
durven
niet toe
te geven
dat ze
onze muziek mooi vinden
HORENGALMEN
HANNY VAN DE NIEUWE COMBINATIE MET DE REKELS
FALL IET E R:
Vliegtuigkaapsters
bekennen hun
aandeel in film
binrtenlanci
JURISTENPROTEST TEGEN VONNISSEN
IN TSJECHOSEOWAAKSE PROCESSEN
Franse serie
atoomproeven
beëindigd
buitenland
Rekel-sound
Samenvatting
FELIX TIMMERMANS
Raad van Europa
wil einde maken
aan discriminatie
Acht van Chaam
Wandtapijt
RAMPENHULP
Donderdag 3 augustus 1972
10
BREDA. „Wij voorzien in een behoefte. We vertol
ken de gevoelens van een groot aantal mensen dat die
gevoelens zelf niet durft of kan uitbrengen. Die mensen
vind je in alle lagen van de bevolking, bjj jong en bij
oud. Veel mensen ook durven tegenover anderen nogi niet
te laten blijken, dat ze ons genre muziek mooi vinden.
Een soort valse schaamte; in bepaalde kringen hoort het
er schijnbaar bij om wat van eigen bodem af te kraken."
Aan het woord een 16-jarig meisje uit Alkmaar. Hanny
van Bakkum, sinds een maand werkzaam met de Bra
bantse muziekgroep de Rekels. Een levenslustig en pittig
ding, verzorgd gekleed en van de ene dag op de andere
in de bekendheid gebracht.
Achterover gedoken In een
ruime stoel in hotel Boshek
In Breda. Naast haar Andrê
de Jong, leider van de Re
kels. Hij draait regelmatig
een „weduwe", zeker als hij
wat tijd nodig heeft om een
antwoord te formuleten.
Hanny draagt een fel geel
rokje en een strakke donker
blauwe blouse, houdt de
Jcnouaers wat gebogen, be
weegt zich vlot en praat ge
makkelijk. Op onverwachte
ogenblikken krult haar Do
nald Duck-mondje zich nog
iets meer en verwijden haar
Jgen zich enkele seconden.
Sa-men met de Rekels
vormt zij een nieuwe combi
natie in de vaderlandse
showwereld. De gouden pla
ten lijken al zorgvuldig, in de
kluis van hun platenmaat
schappij klaar geperst te lig
gen. Weer een produkt uit de
stal van Pierre Kartner, de
man die het de laatste jaren
helemaal maakt.
Vier jaar treden de Rekels
lamen op met Corry Konings
uit St. Willebrord. Dat bracht
succes op succes. Het geld
stroomde binnen. Maar -altijd
stonden de Rekels in de
schaduw van Corry. Ten on
rechte, want de Rekels (vier
struise Brabantse k-napen)
hebben heel wat in ,hun
mars- Bij veel platenopna-
men moeten zij de begelei
ding verzorgen. Het valt niet
op, maar Jacques Herbs „Een
man mag niet huilen" en
Wilma's „Zou het erg zijn
iieve opa" hebben net dat
scheutje Rekel-sound gekre
gen waardoor ze nummer
één op de Top Veertig wer
den. En dat hebben zelfs
Corry en de Rekels nooit be
reikt.
Met Hanny lijken de suc
cessen voor de Rekels weer
groot te v/orden. Het nieuwe
zangeresje heeft een volle
stem, zingt vrijwel accent
loos en gaat echt in haar
iiedjes op. Het eerste eigen
nummer van Hanny en de
Rekels „Mario" wordt een
voltreffer. In twee weken
tijd is het nummer al 13e
met een stip in de Top Veer
tig van Veronica, 16e op Ra
dio Nordsee, 18e op de Top
Dertig van Hilversum 3 en
3e in de Nederlandse Top
fien.
De naam Corry valt tijdens
ons gesprek enkele malen.
De Rekels hebben geen be
hoefte alle leugens en ver
zinsels, die over de ruzie
tussen hen en Corry de ron
de hebben gedaan, nog eens
recht te zetten. „Laat maar.
We hebben een rot tijd ach
ter de rug. Na vier jaar fijn
samenwerken liet zij ons via
'naar advocaat weten er ge
noeg van te hebben. Ze had
gewoon met ons moeten pra
ten", zegt André de Jong.
De Rekels willen wel met
ons pralen over zichzelf en
over de fijne combinatie met
Hanny. Daarin speelt mee,
dat zij juist in Brabant wat
minder voor het voetlicht
zijn gekomen. Wie zijn die
Rekels? „Geen groep uit st.
Willebrord, dat denken nog
altijd veel mensen. Alleen
lacq Wagtmans (ex-metse
laar) komt er vandaan* Rob
Kraak komt nit Son en Jos
van Zundert (vroeger ver-
warmingsmonteur) en mijn
persoontje wonen ln Etten-
Leur", zegt leider André
(van oorsprong timmerman).
Hanny vindt de Rekels
„toffe jongens. Net broers",
zegt ze. Binnen een paar we
ken is ze al aardig aan het
succes gewend. Voorheen in
lange broek en slobbertrui,
nu in de plooi, iedere dag
goed gekapt en gekleed. „Dat
hoort er bij. Het publiek
verlangt dat. Ze moeten je
op straat net zo zien als op
de platenhoes en op de te-
vee. Je loopt als hele groep
de hele dag reblame voor
jezelf', weet zij.
Hanny denkt nog niet aan
vriendjes, tenminste ze wil
net niet weten. Daarbij
speelt zeker mee, dat zij een
contract met de Rekels heeft
voor drie jaar, met een optie
van een Jaar. „Ik wil niet
dat -geduvel veroorzaken dat
Corry met de Rekels kreeg
toen er een man ln haar
leven kwam", vindt zij.
Sinds kort woont ze in Et-
ten-Leur, bij André de Jong
thuis.
Hij: „Ze kan ons wel net
broers vinden, maar voor mij
is Ze geen zusje. Of als het
dan zo nodig moet, een lastig
zusje (lacht). Nee, Hanny is
gewoon een leuke meid, die
goed bij ons past, en waar
mee wij een zakelijke relatie
hebben- Gelukkig liggen wij
elkaar met z*n vijven goed.
Dat merk je nu weer in onze
muziek. Het gaat spontaner,
net zoals in het begin met
Corry."
Merkt de groep lets van
een heimwee bij het publiek
naar de vroegere combinatie
met Corry? „Nee, in -alle op
rechtheid nee. Dat komt, om
dat Hanny gewoon een ander
persoontje is, geen imitatie
van Corry. In ons repertoire
zingt zij ook alleen op ver
zoek nummers die wij voor
heen met Corry brachten.
Ons repertoire bestaat nu uit
een 35 instrumentale num
mers en 22 zangnummers.
We hebben vanaf 1 juli,
toen we samen begonnen, 27
avonden aan een stuk ge
werkt. Geen avond vrij. Bo
vendien nog twee dagen per
week van half elf tot vier
repeteren. Dan iedere dag
met een eigen busje het land
door, de zaken opbreken,
vier uur optreden en weer
afbreken. Zwaar werk. We
denken eind dit jaar een ge
heel nieuw eigen repertoire
te hebben. Met natuurlijk de
iieuwe nummers van Pierre
Kartner. In augustus wordt
onze eerste elpee opgeno
men." André de Jong lepelt
de vaste gegevens snel op.
Heeft hij of een van de
andere Rekels geen behoefte
zelf te componeren? „Nee. Je
moet niet gaan tornen aan
een succesvolle formule- Bo
vendien zou dat niet aardig
zijn voor Pierre. We werken
fijn met hem. Hij staat altijd
klaar rekening te houden
met onze ideeën of sugges
ties. De nummers die het
publiek te horen krijgt zijn
echt wel een samenvatting
van onze gezamenlijke idee
ën," meldt de Rekelleider.
Verdere plannen? „Veel
optreden, vooral in het
Noorden. We begrijpen er
niets van, maar het publiek
in Friesland ligt ons het best
aan het hart gebakken. Ge
weldig zoals ze daar reage
ren En allemaal onder de 24
jaar. Hartstikke ruig, maar
een geweldig publiek. In
Brabant zijn de mensen kri
tischer. Een profeet in eigen
land en zo, je weet wel. En
misschien speelt oolc wel
mee, dat ze je overdag kun
nen zien als ze voorbij je
luis fietsen.
Buiten die optredens na
tuurlijk platenopnamen en
mogelijk een buitenlandse
merneè. We gaan het Neder
landse lied op de plaat in
Duitsland brengen. Met Duit-
te teksten uiteraard. Ons
Ideaal is: langzaam de nieu
we formatie opbouwen, het
alveau geleidelijk verhogen
:ot we een vaste lijn hebben.
En daarop willen we dan wel
graag een aantal jaren blij
ven hangen André de Jong
troont Hanny mee. Het is
negen uur 's avonds. We
hebben twee uur gepraat. De
ferste vrije avond. Er is toch
nog werk aan de winkel.
Eerst naar de naaister en dan
oven acte de présence geven
in ae nachtclub van Bram
Stukje, een van de zonen
van Vader Abraham.
WIPPEL HOUBEN
AFL. 35
Breed, machtig en gestadig
had de bamiswind dagen, over
de aarde gezwollen, nevel en
prikregen meejagend in, zijn
groot geweld. Dagen achtereen
stonden de koppen der bomen
gebogen, de blaren omgeslagen
en het gers plat op den grond.
Dan kwam de mist de blaren
rotter», en de koeien loeiden
naar den warmen stal.
Binstdien vierden Pallieter
en Marieke in hun huis hun
jeugdig liefdefeest.
Maar nu was het weer terug
opengegaan en de lage zon liet
d heerlijke verten zien. Deu
ren en vensters open!
O God! nu was de wereld
helemaal van aangezicht ver
anderd. Het machtige groen,
dat zoveel maanden de bomen
had bekleed, was nu geel,
bruin en rood geworden!
En vanuit het mos, de lucht,
het veld, de beken en het riet,
Zij is immers rond en afge
rond, en er is niet meer s-t'öf
in dan er in is.
Daarom doen die heengaan
mee om anderen te laten ko
men. Zo heeft ieder zijn toer,
en 't een is even schoon als 't
ander, omdat het mee tot den
asem van het leven behoort.
Och 't zo schoon als men er
aan denkt, maar ach, wij men
sen zouden het toch anders
willen!
Het was hier stil bij de vele
kabbelende beken, onder de
hoge gele bomen en het dichte
bruingeworden struikgewas.
Er was een noenzon, en niets
te horen dan het droog tikken
van een vallend blad.
Pallieter had een blauwe
met roggemeel gevulde twee-
zak over den schouder hangen
en ging naar huis langs de
draaiing van een diepe beek.
Hij was dronken van al de
intense herfstkleuren, en zijn
mond zag purpel van den
uit het grote en het kleine,
kwam er ene heilige rust, ene
zuivere stilte en hoge sereni
teit.
De bladeren vielen, de win
ter rilde aan den horizon. Het
was er mee gedaan. Het leven
had alles gegeven wat het
kon. Het was moe en uitgeput,
en ging nu rusten terug in den
grond, en er nieuwe krachten
vergaren voor te naaste jaar.
Kikkers, vleermuizen, vogelen
en krekels, alles doet en moet
mee met de wet. Terugwer
king. Het is de inademhaling
van de wereld. Allerhande
nieuwe levens zijn n-u geboren
en hebben geleefd, en daar het
leven altijd maar leven moet
en leven geven, zo haalt het er
vele terug naar binnen, om er
te naaste jaar andere zielen in
te blazen.
Hoe kan het anders? van
waar zou de aarde het omhul
sel der zielen blijven halen?
overvloed lauwzoete brembe
zen, die hij onderwegen had
ren doorhangen van de zon!
werd hij aan den grond ge
lijmd, als hij zag in welke
schoonheid hij hier stond.
Hei! Al die geel geworden
bladeren, die gele bomen wa
ren doorhangen van de zon.
De gele soppen, die zuiver en
hevig het licht droegen en
scherp opstaken tegen het fijn
blauw gehemelte, konden al
die overmacht van licht en zon
niet slikken, en lietefi het naar
beneden vallen en omhulden
heel hunnen boom met licht.
Zo deed elke boom, en de ene
boom gaf zijn licht en zijn
kleur aan de andere, en al die
bomen waren bijeen lijk een
gulden wolk. Pallieter werd er
mee omklaard. Hij ging voort
en bij eiken stap ruiste het
fijn in de stilte van droge,
afgevallen blaren.
Ze lagen los en dik lijk
tapijten en gaven een aange
naam reuk.'Pallieter vond het
een heerlijk geluid en hij hief
zijne voeten niet meer op,
maar schoof ze door de blade
ren. Het geruis wierd er voller
mee. Het was fijn, het deed
hem dromen. De blaren sloe
gen, schoven en vielen over
zijn schoenen, hij speelde er
mee, ging nu eens rapper, dan
weer langzaam, en hij liet ze
zingen, deze gele dorre blade
ren, zingen, zingen, lijk een
verre zee.
Zo gaande kwam hij op een
geheuvelde blote plek, vol met
gele bladeren en omgeven van
hoge, zware bomen en dicht
struikgewas. Pallieter bleef
getroffen staan, want hier
stootte de zon vrij en bloot al
haar macht in het kleurige
bomen-loof, zo hevig, dat het
geel der klepperbomen sterk
was als levend goud en het
rood der beukebomen als vlam
in bloed, 't Was een heerlijk
heid van toon en verf, een
openvouwing van de zuiverste
goudkoleuren die men denken
kon, ambergeel, bruin-, rood,
koper, bloed, vuur, vlam en
goud. En het licht der zon
weefde, doopte, sproeide en
danste en sloeg ze ondereen
tot een vizioen van heiligen
kleurenklank. Het was mu
ziek.
Het was hier nog stiller,
niets verroerde; 't was roereloos
als ijzer.
Ineens stak Pallieter zijn
hoofd luisterend vooruit. In de
verte was er gegalm van vele
jagershoornen. Hei, dat geluid
verinnigde het gouden koloriet
der bomen, het lei als gulden
kransen rond de blaren. Men
zag het gegalm in de bomen.
Hij luisterde, ging schuivend
door de bladeren verder, en
kwam krinselende weggeskes,
tussen hoge bomen, in het blo
te veld.
Overal een zachte, fijne zon
en ginder, over de Nethe, uit
blauwen nevel guldden vaag de
oneindige Begijnenbossen.
Herfstdraden wandelden in de
lucht, en er was een oude
rapereuk over het land.
Pallieter lei zich op den
buik in 't gers en beluisterde
het verre hondegeblaf en 't
geschal der horens, dat van
uit de blauwe bossen klonk.
Heerlijk leefden de, schone ho-
rengalmen ginder ver. 't Was
eqn overhoopgegooi, een weg
en weder en verloren lopen
over heel de streek.
En zie! een ontsnapt hert
liep uit de Begijnenbossen!
Seffens wierd hij achtervolgd
van boeren met schuppen en
rieken gewapend maar hij
was hen te vlug af en sprong
met sierlijke wippen, het ge
wei naar achter en de dunne
poten in brug, lijk'men ziet op
oude tapijten, over sloten en
beken, rende door een over
stroomden beemd en ver
dween langs den kant der zon
in een ander bomenrijk ge
deelte.
Van uit de verten bleven de
horens galmen, nu eens ver en
dan weer dicht, al naar den
gang der jacht. Hij zag scha
pen grazen-, de zon scheen
rood door hunne oren, en
streelde lijk vingeren in de
dikke wol. Aan den boord van
't beeksken zat de bultige her
der, alleei}, heel alleen, lijk de
kinderen, och arme, met de
kaarten te spelen.
„Zoe wint altij", zei Pallie
ter, „mor wint is tege mij".
Pallieter zette zich in het gers,
nam de vuile gekrolde kaarten
op, onderstak ze, en verdeelde.
Daar waren ze nu aan 't spel,
aan 't wippen, en zij vloekten,
sakkerden en riepen alsof er
heel de wereld van afhong.
Dat duurde zo een volle gesla
gen twee uren, tot de zon ging
zakken, en ondertussen dron
ken zij van den brandewijn,
dien de herder in een blekken
busken op zak droeg. De
herder maakte weg met zijn
goede schapen en de zon zette
het westen vol vlam en vuur,
brokkelde rood en geel goud
over blauwe en purperen wol
ken, omvatte heel de wereld
in haar glorierijken glans, en
de overgebleven waterplas-
kens op den weg gloeiden lijk
stukken van de zon. Pallieter
trok langs binnenwegen naar
huis en bleef ontroerd naar
een jong boerenkoppel staan
zien, dat fluisterend leunde
over een witte koe, die late
klaver scheerde. De zonlucht
omhulde hen met fijn oranje
goud en een zwaluw scheerde
tjilpend rond hun hoofd. Pal
lieter ging nog een staminee
ken binnen, waar boeren en
voerlui zaten te kaarten. „He
la", riep men verward van alle
kan-ten Pallieter toe. „gij gaat
er e kasteel mee winne! Gij
wordt nij zo rijk as de zie
diep is! Geft er mor 'n tonne-
ken ouwe bruin oep, 't kan er
nij af!" Pallieter verschoot, zag
verbaasd rond: ,,Wa' betie-
kend dat allemaal"?
„Wettet nog ni?" riepen ze on
dereen en zij vertelden hem
dat er een spoorweg ging ko
men over de Nethe, dat deze
laatste zou gekanaliseerd wor
den, dat zijn hof er helemaal
zou invallen, verder zou er
nog een fort bijkomen en een
nieuw kerkhof. Het sloeg hem
in de benen. „Boem! 't Is nor
de maan", vloekte Pallieter
dat het donderde. „Adieu
schoon land!.... Maar in zo'n
land blijf 'k ni wone! dan
trekken w'er uit! dan doen 'k
mor lak de vogels, de wereld
is groot genoeg"! En hij dacht
weerom aan de kranen, die hij
op zijn trouwdag naar 't zui
den had zien trekken, en die
hem voor 't eerst dit gevoel
van overal te wonen hadden
gegeven. „Welgekomen",
juichte hij en dronk zijn pint
uit, sloeg den tweezak terug
over den schouder en gin-g rap
naar huis om het aan zijn
allerliefst Marieke te vertel
len...
De avond was gekomen, het
oosten was toe en in 't westen
aarzelde nog een mat gouden
streep. De smoor steeg uit den
grond. De dorre bladreuk leef
de op en er was een zeer
gemoedelijke stilte op het
land; alleen de grijsgele bla
deren ritselden, kraakten en
ruisten onder en over Pallie-
ters voeten. Een koe loeide
naar haren stal, een blad viel
op Pallieters hand en in de
donkere Begijnenbossen galm
de nog, weemoedig' en traag,
een eenzame jagershoren.
Pallieter werd er koud van
tot in zijn haar, kreeg tranen
in de ogen en voelde medeen
de winter rillen door het land
en door zijn hert.
In 't huis wierd er met Ma
rieke in 't bed over gesproken,
die er blijde om was, en 't
werd na gewikt en gewogen te
hebben, vastgesteld dat zij
met den uitkoom, als 't groen
terugkomt, samen met een
foorwagen de wereld zouden
intrekken. (Wordt vervolgd.)
(„Pallieter" van Felix Tim
mermans, uitgegeven door P.
N. van Kampen en Zoon, Am
sterdam).
(Van onze redactie
buitenland)
GENEVE „De internationale
openbare mening is diep ge
schokt door de politieke zuive
ring onder het mom van recht
spraak in Tsjechoslowakije", zo
verklaart Niall Macdermot, se
cretaris-generaal van de Inter
nationale Commissie van Juris
ten in een op 27 juli aan Gus-
tav Husak, secretaris-generaal
van de Tsjechoslowaakse com
munistische partij, gerichte
brief, waarvan de tekst giste
ren werd bekendgemaakt.
In zijn brief schrijft Macder
mot, dat de juridische basis van
de processen door de buiten
staander als „vrijwel niet be-
staand" gezien wordt.
„De verspreiding, bijvoorbeeld,
van pamfletten over stemrecht,
lijkt op geen enkele wijze de
normale burgerrechten van alle
burgers, verankerd in de uni
versele verklaring van de men
senrechten, te buiten te gaan",
aldus de brief van Macdermot.
Hij noemt de vonnissen, die
over de beklaagden worden
uitgesproken van een „onge
looflijke strengheid" neerko
mend op een „ernstige aantas
ting van de meest elementaire
vrijheden".
Het orgaan van de Tsjecho
slowaakse communistische par.
tij, Rude Pi-avo, heeft woens
dag de legaliteit van de proces
sen tegen liberalen verdedigd.
Het blad noemt het onaan
vaardbaar dat bepaalde indivi-
ZRÏFIN (UPI-RTR-AFP),
De twee Arabische vrouwen
die in Israël terechtstaan we
gens het kapen van een Bel
gisch lijnviiegtuig naar Lod,
de luchthaven van Tel Aviv
hebben woensdag hun rol in
de kaping, toegelicht in een
film, die voor de militaire
rechtbank werd afgedraaid. In
de film bekenden ze hun aan
deel.
De film werd opgenomen
tijdens een politieverhoor en
kele dagen na de kaping op 8
mei. Rima Tannous vertelt er
in diat één van de later gedode
kapers, Yoesef, tegen haar zei
dat de springstoffen niet met
alle passagiers aan boord ge
bruikt zouden worden en dat
het maar om vertoon ging.
De directeur-generaal van
het ministerie van buitenland
se zaken van Jordanië. Hanna
Halasen familielid van
Therese Halaseh gaat naar
Israël om op het proces te
getuigen. Hij zou een officieel
Jordaans document overleggen
waaruit zou blijken, dat The
rese Halaseh tot deelname aan
de kaping gedwongen werd.
duen „bij voortduring het st-e,-
vtn naar consolidering van de
maatschappij ontwrichten".
Het blad ontkent dat de 31
mensen, die tot dusver gevon
nist zijn, gestraft werden van
wege hun politieke opvattingen.
Daarentegen zijn ze berecht,
scirijft het, „omdat ze tegen de
wet zijn ingegaan, zoals een
ieder in elk land hierom ge
straft wordt".
,,De veroordeelden van de
laatste dagen", aldus Rude Pra-
vo, „zaaiden twijfel aan en vij
andschap tegen de leidende
vertegenwoordigers van onze
socialistische staat en probeer
den het proces van politieke
consolidering en onze betrek
kingen met de Sovjet-Unie te
ondergraven".
AUCKLAND (Reuter)
Frankrijk heeft woensdag het
verbod over zijn atoomproefter-
rein in het zuiden van de Stille
Oceaan te vliegen opgeheven
en daarmee bevestigd, dat het
zijn huidige serie atoomproeven
op de atol Moeroeroa heeft be
ëindigd.
Het ministerie van burger
luchtvaart in Auckland zei, dat
het verbod dinsdag was opgehe
ven. Het was op 20 juni inge
gaan.
Frankrijk heeft met geen
woord melding gemaakt van
atoomproeven, maar welinge
lichte kringen in Parijs zeiden
dinsdag, dat de serie uit drie
proeven heeft bestaan, geno
men op 25 en 30 juni en vorige
week zaterdag.
Enige uren nadat de Fransen
het vliegverbod voor het be
trokken gebied hadden opgehe
ven, beëindigde het Nieuw-Zee-
landse vakverbond de sinds 12
juni bestaande boycot van
Franse schepen en vliegtuigen.
DEN HAAG (ANP) Het
ministerscomité van de Raad
van Europa heeft een beroep
op de zeventien aangesloten re
geringen gedaan een einde te
maken aan discriminatie.
Het heeft hiervoor een vijf
punten tellend programma op
gesteld. Tot de punten behoren
onder meer: aanpassing van de
nationale wetgeving aan inter
nationale verdragen, die beogen
discriminatie tegen te gaan; het
schenken van speciale aandacht
aan buitenlandse arbeiders en
het bevorderen van gelijke be
handeling van de werkende
vrouw.
Brieven voor deze rubriek moeeen
met volledige neem en edres worden
ondertekend. Bi| pubfiketio zullen dezo
vermeld worden. Slechte bij hoge uit.
zondering zal van deze regel worden
efgeweken. Naam en edret zijn den M|
de redactie bekend. Publikefïe van brie
ven (verkort of onverkort) betekent lllef
det de redactie het fn alle gevallen
een> ia met inhoud, c.q. afrukking.
De Acht van Chaam is weer
verreden en de uitslagen, zoals
in uw blad van 27-7 werden
vermeld, heb ik met belang
stelling bestudeerd. Evenals
andere jaren werd voor deze
ronde weer veel ophef ge
maakt, o.a .een grote adver
tentie in uw blad van 22-7.
Jarenlang heb ik me, en zeker
velen met mij, geërgerd aan
ihet feit, dat de grote cracks,
die dan met veel ophef wer
den aangekondigd (en die wél
met succes een hele Tour de
France uit konden rijden), na
enige ronden b.v. door ban-
denpech de strijd moesten sta
ken (om nog maar niet te
spreken over het nog een an
dere koers rijden op die dag).
Volgens uitdrukkelijke toezeg
ging van de organisatie zouden
dergelijke voorvallen nu uit
gesloten zijn.
Van de in uw blad van 22-7
vermelde 17 cracks komen er
bij de uitslagen dit jaar maar
5 voor, die bij de eerste 20
zijn geëindigd. Geeft dat niet
te denken? T.w. Vianen (5),
Wagtmans (11), Pijnen (15),
v. Roosbroeck (17) en Janssen
(20). De overige 12 dure na
men, t.w. Zoetemelk, Karstens,
Dolman, v- Springel, Rosiers,
In 't Ven, Fucks, Peffgen,
Thevenet, Delisle, Bellone en
Beiland komen in het geheel
niet op het lijstje van de eer
ste 20 voor. Zou evenwel de
teEing van de Tour de France
ook in Chaam hebben gegol
den, dan zouden deze 12
cracks dus geen uitkering heb
ben gehad. Ook dat klinkt on
geloofwaardig.
Is het accent „sport" in
Ohaam niet heel ver zoek?
Steeds meer gaat het lijken op
een strijd tussen bier, frites
en worstebroodverkoop, waar
bij de een de andere het Echt
in de ogen nog niet gunt en
waarbij het dan tevens gaat
ten koste van de kwaliteit en
zeker van de kwantlteitl
Wordt Ihet niet hard tijd dat
er eens frisse lucht gaat waai
en door deze hele Acht van
Chaam, zodat van een eerhjke,
sportieve koei's weer eens iet»
terug te vinden is????
BREDA G. DINNESEN
„Het eenvoudig leven God's,
is diep en klaar,
een man in blauwe kiel en
broek
en een vrouw in een geruite
boezelaar".
Aan deze woorden van de
dichter Martinus Nij hof moest
ik denken, toen ik uw artikel
over „het" wandtapijt voor
Terneuzens stadhuis las. Ik
heb het voorrecht gehad ver
schillende tentoonstelhngen te
mogen bezoeken van
Zeeuwsch-Vlaamse kunste
naars en volkskunst.
Wanneer de geachte leden
van het comité van aanbeve
ling zich eens de moeite zou
den willen getroosten om ken
nis te nemen van wat het
„eigen land" te bieden heeft,
dan zouden zij zich wel twee
maal bedenken alvorens tien
duizenden guldens neer te tel
len voor „het hemd van de
keizer". Met alle respect voor
de betreffende kunstenares,
durf ik te beweren, dat er
vele Zeeuwsch-Vlaamse
„doodgewone" huisvrouwen,
naaldkunstenaressen zijn, die
zeer zeker een passend wand
kleed kunnen creëren. Onder
de bezielende leiding van
Oostburgs burgemeester wor
den er regelmatig in het Cul
tureel Centrum in IJzendijke
tentoonstelhngen georgani
seerd, waar menig museumdi
recteur jaloers van zou wor
den. De „kunstenaressen" die
hieraan meewerken zijn be
scheiden Zeeuwsch-Vlaamse
huismoeders. Ze heten De Mil-
liano, Ouwerkerck of d'Hullu,
ze hebben geen enkele preten
tie, maar wel het heilig vuur
en de gave, om ware schoon
heid te scheppen. „Wat van
ver komt is lekker", zegt een
oud spreekwoord, maar ver
geet u niet, dat de wieg van
de schilderkunst en vele ande
re vormen van cultuur in
Vlaanderen heeft gestaan
en er nog staat-
AARDENBURG
S. VAN JELGERHUIS
DEN HAAG (ANP). Ne
derland heeft ten behoeve van
slachtoffers van natuurrampen
in Peru en Roemenië, in het
kader van de EEG, hulp ver
leend in de vorm van 1.035
ton magere melkpoeder.
1.008.000 verse eieren en 50
ton eipoeder.
Dit blijkt uit het antwoord
van de Europese Commissie op
vragen die het Tweede-Kamer-
üd ir. H. Vredeling (PvdA)
als lid van het Europese parle
ment had gesteld.