„Veel mensen durven niet toe te geven dat ze onze muziek mooi vinden HORENGALMEN HANNY VAN DE NIEUWE COMBINATIE MET DE REKELS FALL IET E R: Vliegtuigkaapsters bekennen hun aandeel in film binrtenlanci JURISTENPROTEST TEGEN VONNISSEN IN TSJECHOSEOWAAKSE PROCESSEN Franse serie atoomproeven beëindigd buitenland Rekel-sound Samenvatting FELIX TIMMERMANS Raad van Europa wil einde maken aan discriminatie Acht van Chaam Wandtapijt RAMPENHULP Donderdag 3 augustus 1972 10 BREDA. „Wij voorzien in een behoefte. We vertol ken de gevoelens van een groot aantal mensen dat die gevoelens zelf niet durft of kan uitbrengen. Die mensen vind je in alle lagen van de bevolking, bjj jong en bij oud. Veel mensen ook durven tegenover anderen nogi niet te laten blijken, dat ze ons genre muziek mooi vinden. Een soort valse schaamte; in bepaalde kringen hoort het er schijnbaar bij om wat van eigen bodem af te kraken." Aan het woord een 16-jarig meisje uit Alkmaar. Hanny van Bakkum, sinds een maand werkzaam met de Bra bantse muziekgroep de Rekels. Een levenslustig en pittig ding, verzorgd gekleed en van de ene dag op de andere in de bekendheid gebracht. Achterover gedoken In een ruime stoel in hotel Boshek In Breda. Naast haar Andrê de Jong, leider van de Re kels. Hij draait regelmatig een „weduwe", zeker als hij wat tijd nodig heeft om een antwoord te formuleten. Hanny draagt een fel geel rokje en een strakke donker blauwe blouse, houdt de Jcnouaers wat gebogen, be weegt zich vlot en praat ge makkelijk. Op onverwachte ogenblikken krult haar Do nald Duck-mondje zich nog iets meer en verwijden haar Jgen zich enkele seconden. Sa-men met de Rekels vormt zij een nieuwe combi natie in de vaderlandse showwereld. De gouden pla ten lijken al zorgvuldig, in de kluis van hun platenmaat schappij klaar geperst te lig gen. Weer een produkt uit de stal van Pierre Kartner, de man die het de laatste jaren helemaal maakt. Vier jaar treden de Rekels lamen op met Corry Konings uit St. Willebrord. Dat bracht succes op succes. Het geld stroomde binnen. Maar -altijd stonden de Rekels in de schaduw van Corry. Ten on rechte, want de Rekels (vier struise Brabantse k-napen) hebben heel wat in ,hun mars- Bij veel platenopna- men moeten zij de begelei ding verzorgen. Het valt niet op, maar Jacques Herbs „Een man mag niet huilen" en Wilma's „Zou het erg zijn iieve opa" hebben net dat scheutje Rekel-sound gekre gen waardoor ze nummer één op de Top Veertig wer den. En dat hebben zelfs Corry en de Rekels nooit be reikt. Met Hanny lijken de suc cessen voor de Rekels weer groot te v/orden. Het nieuwe zangeresje heeft een volle stem, zingt vrijwel accent loos en gaat echt in haar iiedjes op. Het eerste eigen nummer van Hanny en de Rekels „Mario" wordt een voltreffer. In twee weken tijd is het nummer al 13e met een stip in de Top Veer tig van Veronica, 16e op Ra dio Nordsee, 18e op de Top Dertig van Hilversum 3 en 3e in de Nederlandse Top fien. De naam Corry valt tijdens ons gesprek enkele malen. De Rekels hebben geen be hoefte alle leugens en ver zinsels, die over de ruzie tussen hen en Corry de ron de hebben gedaan, nog eens recht te zetten. „Laat maar. We hebben een rot tijd ach ter de rug. Na vier jaar fijn samenwerken liet zij ons via 'naar advocaat weten er ge noeg van te hebben. Ze had gewoon met ons moeten pra ten", zegt André de Jong. De Rekels willen wel met ons pralen over zichzelf en over de fijne combinatie met Hanny. Daarin speelt mee, dat zij juist in Brabant wat minder voor het voetlicht zijn gekomen. Wie zijn die Rekels? „Geen groep uit st. Willebrord, dat denken nog altijd veel mensen. Alleen lacq Wagtmans (ex-metse laar) komt er vandaan* Rob Kraak komt nit Son en Jos van Zundert (vroeger ver- warmingsmonteur) en mijn persoontje wonen ln Etten- Leur", zegt leider André (van oorsprong timmerman). Hanny vindt de Rekels „toffe jongens. Net broers", zegt ze. Binnen een paar we ken is ze al aardig aan het succes gewend. Voorheen in lange broek en slobbertrui, nu in de plooi, iedere dag goed gekapt en gekleed. „Dat hoort er bij. Het publiek verlangt dat. Ze moeten je op straat net zo zien als op de platenhoes en op de te- vee. Je loopt als hele groep de hele dag reblame voor jezelf', weet zij. Hanny denkt nog niet aan vriendjes, tenminste ze wil net niet weten. Daarbij speelt zeker mee, dat zij een contract met de Rekels heeft voor drie jaar, met een optie van een Jaar. „Ik wil niet dat -geduvel veroorzaken dat Corry met de Rekels kreeg toen er een man ln haar leven kwam", vindt zij. Sinds kort woont ze in Et- ten-Leur, bij André de Jong thuis. Hij: „Ze kan ons wel net broers vinden, maar voor mij is Ze geen zusje. Of als het dan zo nodig moet, een lastig zusje (lacht). Nee, Hanny is gewoon een leuke meid, die goed bij ons past, en waar mee wij een zakelijke relatie hebben- Gelukkig liggen wij elkaar met z*n vijven goed. Dat merk je nu weer in onze muziek. Het gaat spontaner, net zoals in het begin met Corry." Merkt de groep lets van een heimwee bij het publiek naar de vroegere combinatie met Corry? „Nee, in -alle op rechtheid nee. Dat komt, om dat Hanny gewoon een ander persoontje is, geen imitatie van Corry. In ons repertoire zingt zij ook alleen op ver zoek nummers die wij voor heen met Corry brachten. Ons repertoire bestaat nu uit een 35 instrumentale num mers en 22 zangnummers. We hebben vanaf 1 juli, toen we samen begonnen, 27 avonden aan een stuk ge werkt. Geen avond vrij. Bo vendien nog twee dagen per week van half elf tot vier repeteren. Dan iedere dag met een eigen busje het land door, de zaken opbreken, vier uur optreden en weer afbreken. Zwaar werk. We denken eind dit jaar een ge heel nieuw eigen repertoire te hebben. Met natuurlijk de iieuwe nummers van Pierre Kartner. In augustus wordt onze eerste elpee opgeno men." André de Jong lepelt de vaste gegevens snel op. Heeft hij of een van de andere Rekels geen behoefte zelf te componeren? „Nee. Je moet niet gaan tornen aan een succesvolle formule- Bo vendien zou dat niet aardig zijn voor Pierre. We werken fijn met hem. Hij staat altijd klaar rekening te houden met onze ideeën of sugges ties. De nummers die het publiek te horen krijgt zijn echt wel een samenvatting van onze gezamenlijke idee ën," meldt de Rekelleider. Verdere plannen? „Veel optreden, vooral in het Noorden. We begrijpen er niets van, maar het publiek in Friesland ligt ons het best aan het hart gebakken. Ge weldig zoals ze daar reage ren En allemaal onder de 24 jaar. Hartstikke ruig, maar een geweldig publiek. In Brabant zijn de mensen kri tischer. Een profeet in eigen land en zo, je weet wel. En misschien speelt oolc wel mee, dat ze je overdag kun nen zien als ze voorbij je luis fietsen. Buiten die optredens na tuurlijk platenopnamen en mogelijk een buitenlandse merneè. We gaan het Neder landse lied op de plaat in Duitsland brengen. Met Duit- te teksten uiteraard. Ons Ideaal is: langzaam de nieu we formatie opbouwen, het alveau geleidelijk verhogen :ot we een vaste lijn hebben. En daarop willen we dan wel graag een aantal jaren blij ven hangen André de Jong troont Hanny mee. Het is negen uur 's avonds. We hebben twee uur gepraat. De ferste vrije avond. Er is toch nog werk aan de winkel. Eerst naar de naaister en dan oven acte de présence geven in ae nachtclub van Bram Stukje, een van de zonen van Vader Abraham. WIPPEL HOUBEN AFL. 35 Breed, machtig en gestadig had de bamiswind dagen, over de aarde gezwollen, nevel en prikregen meejagend in, zijn groot geweld. Dagen achtereen stonden de koppen der bomen gebogen, de blaren omgeslagen en het gers plat op den grond. Dan kwam de mist de blaren rotter», en de koeien loeiden naar den warmen stal. Binstdien vierden Pallieter en Marieke in hun huis hun jeugdig liefdefeest. Maar nu was het weer terug opengegaan en de lage zon liet d heerlijke verten zien. Deu ren en vensters open! O God! nu was de wereld helemaal van aangezicht ver anderd. Het machtige groen, dat zoveel maanden de bomen had bekleed, was nu geel, bruin en rood geworden! En vanuit het mos, de lucht, het veld, de beken en het riet, Zij is immers rond en afge rond, en er is niet meer s-t'öf in dan er in is. Daarom doen die heengaan mee om anderen te laten ko men. Zo heeft ieder zijn toer, en 't een is even schoon als 't ander, omdat het mee tot den asem van het leven behoort. Och 't zo schoon als men er aan denkt, maar ach, wij men sen zouden het toch anders willen! Het was hier stil bij de vele kabbelende beken, onder de hoge gele bomen en het dichte bruingeworden struikgewas. Er was een noenzon, en niets te horen dan het droog tikken van een vallend blad. Pallieter had een blauwe met roggemeel gevulde twee- zak over den schouder hangen en ging naar huis langs de draaiing van een diepe beek. Hij was dronken van al de intense herfstkleuren, en zijn mond zag purpel van den uit het grote en het kleine, kwam er ene heilige rust, ene zuivere stilte en hoge sereni teit. De bladeren vielen, de win ter rilde aan den horizon. Het was er mee gedaan. Het leven had alles gegeven wat het kon. Het was moe en uitgeput, en ging nu rusten terug in den grond, en er nieuwe krachten vergaren voor te naaste jaar. Kikkers, vleermuizen, vogelen en krekels, alles doet en moet mee met de wet. Terugwer king. Het is de inademhaling van de wereld. Allerhande nieuwe levens zijn n-u geboren en hebben geleefd, en daar het leven altijd maar leven moet en leven geven, zo haalt het er vele terug naar binnen, om er te naaste jaar andere zielen in te blazen. Hoe kan het anders? van waar zou de aarde het omhul sel der zielen blijven halen? overvloed lauwzoete brembe zen, die hij onderwegen had ren doorhangen van de zon! werd hij aan den grond ge lijmd, als hij zag in welke schoonheid hij hier stond. Hei! Al die geel geworden bladeren, die gele bomen wa ren doorhangen van de zon. De gele soppen, die zuiver en hevig het licht droegen en scherp opstaken tegen het fijn blauw gehemelte, konden al die overmacht van licht en zon niet slikken, en lietefi het naar beneden vallen en omhulden heel hunnen boom met licht. Zo deed elke boom, en de ene boom gaf zijn licht en zijn kleur aan de andere, en al die bomen waren bijeen lijk een gulden wolk. Pallieter werd er mee omklaard. Hij ging voort en bij eiken stap ruiste het fijn in de stilte van droge, afgevallen blaren. Ze lagen los en dik lijk tapijten en gaven een aange naam reuk.'Pallieter vond het een heerlijk geluid en hij hief zijne voeten niet meer op, maar schoof ze door de blade ren. Het geruis wierd er voller mee. Het was fijn, het deed hem dromen. De blaren sloe gen, schoven en vielen over zijn schoenen, hij speelde er mee, ging nu eens rapper, dan weer langzaam, en hij liet ze zingen, deze gele dorre blade ren, zingen, zingen, lijk een verre zee. Zo gaande kwam hij op een geheuvelde blote plek, vol met gele bladeren en omgeven van hoge, zware bomen en dicht struikgewas. Pallieter bleef getroffen staan, want hier stootte de zon vrij en bloot al haar macht in het kleurige bomen-loof, zo hevig, dat het geel der klepperbomen sterk was als levend goud en het rood der beukebomen als vlam in bloed, 't Was een heerlijk heid van toon en verf, een openvouwing van de zuiverste goudkoleuren die men denken kon, ambergeel, bruin-, rood, koper, bloed, vuur, vlam en goud. En het licht der zon weefde, doopte, sproeide en danste en sloeg ze ondereen tot een vizioen van heiligen kleurenklank. Het was mu ziek. Het was hier nog stiller, niets verroerde; 't was roereloos als ijzer. Ineens stak Pallieter zijn hoofd luisterend vooruit. In de verte was er gegalm van vele jagershoornen. Hei, dat geluid verinnigde het gouden koloriet der bomen, het lei als gulden kransen rond de blaren. Men zag het gegalm in de bomen. Hij luisterde, ging schuivend door de bladeren verder, en kwam krinselende weggeskes, tussen hoge bomen, in het blo te veld. Overal een zachte, fijne zon en ginder, over de Nethe, uit blauwen nevel guldden vaag de oneindige Begijnenbossen. Herfstdraden wandelden in de lucht, en er was een oude rapereuk over het land. Pallieter lei zich op den buik in 't gers en beluisterde het verre hondegeblaf en 't geschal der horens, dat van uit de blauwe bossen klonk. Heerlijk leefden de, schone ho- rengalmen ginder ver. 't Was eqn overhoopgegooi, een weg en weder en verloren lopen over heel de streek. En zie! een ontsnapt hert liep uit de Begijnenbossen! Seffens wierd hij achtervolgd van boeren met schuppen en rieken gewapend maar hij was hen te vlug af en sprong met sierlijke wippen, het ge wei naar achter en de dunne poten in brug, lijk'men ziet op oude tapijten, over sloten en beken, rende door een over stroomden beemd en ver dween langs den kant der zon in een ander bomenrijk ge deelte. Van uit de verten bleven de horens galmen, nu eens ver en dan weer dicht, al naar den gang der jacht. Hij zag scha pen grazen-, de zon scheen rood door hunne oren, en streelde lijk vingeren in de dikke wol. Aan den boord van 't beeksken zat de bultige her der, alleei}, heel alleen, lijk de kinderen, och arme, met de kaarten te spelen. „Zoe wint altij", zei Pallie ter, „mor wint is tege mij". Pallieter zette zich in het gers, nam de vuile gekrolde kaarten op, onderstak ze, en verdeelde. Daar waren ze nu aan 't spel, aan 't wippen, en zij vloekten, sakkerden en riepen alsof er heel de wereld van afhong. Dat duurde zo een volle gesla gen twee uren, tot de zon ging zakken, en ondertussen dron ken zij van den brandewijn, dien de herder in een blekken busken op zak droeg. De herder maakte weg met zijn goede schapen en de zon zette het westen vol vlam en vuur, brokkelde rood en geel goud over blauwe en purperen wol ken, omvatte heel de wereld in haar glorierijken glans, en de overgebleven waterplas- kens op den weg gloeiden lijk stukken van de zon. Pallieter trok langs binnenwegen naar huis en bleef ontroerd naar een jong boerenkoppel staan zien, dat fluisterend leunde over een witte koe, die late klaver scheerde. De zonlucht omhulde hen met fijn oranje goud en een zwaluw scheerde tjilpend rond hun hoofd. Pal lieter ging nog een staminee ken binnen, waar boeren en voerlui zaten te kaarten. „He la", riep men verward van alle kan-ten Pallieter toe. „gij gaat er e kasteel mee winne! Gij wordt nij zo rijk as de zie diep is! Geft er mor 'n tonne- ken ouwe bruin oep, 't kan er nij af!" Pallieter verschoot, zag verbaasd rond: ,,Wa' betie- kend dat allemaal"? „Wettet nog ni?" riepen ze on dereen en zij vertelden hem dat er een spoorweg ging ko men over de Nethe, dat deze laatste zou gekanaliseerd wor den, dat zijn hof er helemaal zou invallen, verder zou er nog een fort bijkomen en een nieuw kerkhof. Het sloeg hem in de benen. „Boem! 't Is nor de maan", vloekte Pallieter dat het donderde. „Adieu schoon land!.... Maar in zo'n land blijf 'k ni wone! dan trekken w'er uit! dan doen 'k mor lak de vogels, de wereld is groot genoeg"! En hij dacht weerom aan de kranen, die hij op zijn trouwdag naar 't zui den had zien trekken, en die hem voor 't eerst dit gevoel van overal te wonen hadden gegeven. „Welgekomen", juichte hij en dronk zijn pint uit, sloeg den tweezak terug over den schouder en gin-g rap naar huis om het aan zijn allerliefst Marieke te vertel len... De avond was gekomen, het oosten was toe en in 't westen aarzelde nog een mat gouden streep. De smoor steeg uit den grond. De dorre bladreuk leef de op en er was een zeer gemoedelijke stilte op het land; alleen de grijsgele bla deren ritselden, kraakten en ruisten onder en over Pallie- ters voeten. Een koe loeide naar haren stal, een blad viel op Pallieters hand en in de donkere Begijnenbossen galm de nog, weemoedig' en traag, een eenzame jagershoren. Pallieter werd er koud van tot in zijn haar, kreeg tranen in de ogen en voelde medeen de winter rillen door het land en door zijn hert. In 't huis wierd er met Ma rieke in 't bed over gesproken, die er blijde om was, en 't werd na gewikt en gewogen te hebben, vastgesteld dat zij met den uitkoom, als 't groen terugkomt, samen met een foorwagen de wereld zouden intrekken. (Wordt vervolgd.) („Pallieter" van Felix Tim mermans, uitgegeven door P. N. van Kampen en Zoon, Am sterdam). (Van onze redactie buitenland) GENEVE „De internationale openbare mening is diep ge schokt door de politieke zuive ring onder het mom van recht spraak in Tsjechoslowakije", zo verklaart Niall Macdermot, se cretaris-generaal van de Inter nationale Commissie van Juris ten in een op 27 juli aan Gus- tav Husak, secretaris-generaal van de Tsjechoslowaakse com munistische partij, gerichte brief, waarvan de tekst giste ren werd bekendgemaakt. In zijn brief schrijft Macder mot, dat de juridische basis van de processen door de buiten staander als „vrijwel niet be- staand" gezien wordt. „De verspreiding, bijvoorbeeld, van pamfletten over stemrecht, lijkt op geen enkele wijze de normale burgerrechten van alle burgers, verankerd in de uni versele verklaring van de men senrechten, te buiten te gaan", aldus de brief van Macdermot. Hij noemt de vonnissen, die over de beklaagden worden uitgesproken van een „onge looflijke strengheid" neerko mend op een „ernstige aantas ting van de meest elementaire vrijheden". Het orgaan van de Tsjecho slowaakse communistische par. tij, Rude Pi-avo, heeft woens dag de legaliteit van de proces sen tegen liberalen verdedigd. Het blad noemt het onaan vaardbaar dat bepaalde indivi- ZRÏFIN (UPI-RTR-AFP), De twee Arabische vrouwen die in Israël terechtstaan we gens het kapen van een Bel gisch lijnviiegtuig naar Lod, de luchthaven van Tel Aviv hebben woensdag hun rol in de kaping, toegelicht in een film, die voor de militaire rechtbank werd afgedraaid. In de film bekenden ze hun aan deel. De film werd opgenomen tijdens een politieverhoor en kele dagen na de kaping op 8 mei. Rima Tannous vertelt er in diat één van de later gedode kapers, Yoesef, tegen haar zei dat de springstoffen niet met alle passagiers aan boord ge bruikt zouden worden en dat het maar om vertoon ging. De directeur-generaal van het ministerie van buitenland se zaken van Jordanië. Hanna Halasen familielid van Therese Halaseh gaat naar Israël om op het proces te getuigen. Hij zou een officieel Jordaans document overleggen waaruit zou blijken, dat The rese Halaseh tot deelname aan de kaping gedwongen werd. duen „bij voortduring het st-e,- vtn naar consolidering van de maatschappij ontwrichten". Het blad ontkent dat de 31 mensen, die tot dusver gevon nist zijn, gestraft werden van wege hun politieke opvattingen. Daarentegen zijn ze berecht, scirijft het, „omdat ze tegen de wet zijn ingegaan, zoals een ieder in elk land hierom ge straft wordt". ,,De veroordeelden van de laatste dagen", aldus Rude Pra- vo, „zaaiden twijfel aan en vij andschap tegen de leidende vertegenwoordigers van onze socialistische staat en probeer den het proces van politieke consolidering en onze betrek kingen met de Sovjet-Unie te ondergraven". AUCKLAND (Reuter) Frankrijk heeft woensdag het verbod over zijn atoomproefter- rein in het zuiden van de Stille Oceaan te vliegen opgeheven en daarmee bevestigd, dat het zijn huidige serie atoomproeven op de atol Moeroeroa heeft be ëindigd. Het ministerie van burger luchtvaart in Auckland zei, dat het verbod dinsdag was opgehe ven. Het was op 20 juni inge gaan. Frankrijk heeft met geen woord melding gemaakt van atoomproeven, maar welinge lichte kringen in Parijs zeiden dinsdag, dat de serie uit drie proeven heeft bestaan, geno men op 25 en 30 juni en vorige week zaterdag. Enige uren nadat de Fransen het vliegverbod voor het be trokken gebied hadden opgehe ven, beëindigde het Nieuw-Zee- landse vakverbond de sinds 12 juni bestaande boycot van Franse schepen en vliegtuigen. DEN HAAG (ANP) Het ministerscomité van de Raad van Europa heeft een beroep op de zeventien aangesloten re geringen gedaan een einde te maken aan discriminatie. Het heeft hiervoor een vijf punten tellend programma op gesteld. Tot de punten behoren onder meer: aanpassing van de nationale wetgeving aan inter nationale verdragen, die beogen discriminatie tegen te gaan; het schenken van speciale aandacht aan buitenlandse arbeiders en het bevorderen van gelijke be handeling van de werkende vrouw. Brieven voor deze rubriek moeeen met volledige neem en edres worden ondertekend. Bi| pubfiketio zullen dezo vermeld worden. Slechte bij hoge uit. zondering zal van deze regel worden efgeweken. Naam en edret zijn den M| de redactie bekend. Publikefïe van brie ven (verkort of onverkort) betekent lllef det de redactie het fn alle gevallen een> ia met inhoud, c.q. afrukking. De Acht van Chaam is weer verreden en de uitslagen, zoals in uw blad van 27-7 werden vermeld, heb ik met belang stelling bestudeerd. Evenals andere jaren werd voor deze ronde weer veel ophef ge maakt, o.a .een grote adver tentie in uw blad van 22-7. Jarenlang heb ik me, en zeker velen met mij, geërgerd aan ihet feit, dat de grote cracks, die dan met veel ophef wer den aangekondigd (en die wél met succes een hele Tour de France uit konden rijden), na enige ronden b.v. door ban- denpech de strijd moesten sta ken (om nog maar niet te spreken over het nog een an dere koers rijden op die dag). Volgens uitdrukkelijke toezeg ging van de organisatie zouden dergelijke voorvallen nu uit gesloten zijn. Van de in uw blad van 22-7 vermelde 17 cracks komen er bij de uitslagen dit jaar maar 5 voor, die bij de eerste 20 zijn geëindigd. Geeft dat niet te denken? T.w. Vianen (5), Wagtmans (11), Pijnen (15), v. Roosbroeck (17) en Janssen (20). De overige 12 dure na men, t.w. Zoetemelk, Karstens, Dolman, v- Springel, Rosiers, In 't Ven, Fucks, Peffgen, Thevenet, Delisle, Bellone en Beiland komen in het geheel niet op het lijstje van de eer ste 20 voor. Zou evenwel de teEing van de Tour de France ook in Chaam hebben gegol den, dan zouden deze 12 cracks dus geen uitkering heb ben gehad. Ook dat klinkt on geloofwaardig. Is het accent „sport" in Ohaam niet heel ver zoek? Steeds meer gaat het lijken op een strijd tussen bier, frites en worstebroodverkoop, waar bij de een de andere het Echt in de ogen nog niet gunt en waarbij het dan tevens gaat ten koste van de kwaliteit en zeker van de kwantlteitl Wordt Ihet niet hard tijd dat er eens frisse lucht gaat waai en door deze hele Acht van Chaam, zodat van een eerhjke, sportieve koei's weer eens iet» terug te vinden is???? BREDA G. DINNESEN „Het eenvoudig leven God's, is diep en klaar, een man in blauwe kiel en broek en een vrouw in een geruite boezelaar". Aan deze woorden van de dichter Martinus Nij hof moest ik denken, toen ik uw artikel over „het" wandtapijt voor Terneuzens stadhuis las. Ik heb het voorrecht gehad ver schillende tentoonstelhngen te mogen bezoeken van Zeeuwsch-Vlaamse kunste naars en volkskunst. Wanneer de geachte leden van het comité van aanbeve ling zich eens de moeite zou den willen getroosten om ken nis te nemen van wat het „eigen land" te bieden heeft, dan zouden zij zich wel twee maal bedenken alvorens tien duizenden guldens neer te tel len voor „het hemd van de keizer". Met alle respect voor de betreffende kunstenares, durf ik te beweren, dat er vele Zeeuwsch-Vlaamse „doodgewone" huisvrouwen, naaldkunstenaressen zijn, die zeer zeker een passend wand kleed kunnen creëren. Onder de bezielende leiding van Oostburgs burgemeester wor den er regelmatig in het Cul tureel Centrum in IJzendijke tentoonstelhngen georgani seerd, waar menig museumdi recteur jaloers van zou wor den. De „kunstenaressen" die hieraan meewerken zijn be scheiden Zeeuwsch-Vlaamse huismoeders. Ze heten De Mil- liano, Ouwerkerck of d'Hullu, ze hebben geen enkele preten tie, maar wel het heilig vuur en de gave, om ware schoon heid te scheppen. „Wat van ver komt is lekker", zegt een oud spreekwoord, maar ver geet u niet, dat de wieg van de schilderkunst en vele ande re vormen van cultuur in Vlaanderen heeft gestaan en er nog staat- AARDENBURG S. VAN JELGERHUIS DEN HAAG (ANP). Ne derland heeft ten behoeve van slachtoffers van natuurrampen in Peru en Roemenië, in het kader van de EEG, hulp ver leend in de vorm van 1.035 ton magere melkpoeder. 1.008.000 verse eieren en 50 ton eipoeder. Dit blijkt uit het antwoord van de Europese Commissie op vragen die het Tweede-Kamer- üd ir. H. Vredeling (PvdA) als lid van het Europese parle ment had gesteld.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1972 | | pagina 11