Haat leeft in Ulster Drees en De Brauw: Biesheuvel laat de zaak harsten Onthulling over dood kosmonaut Koniarov MANESCHIJN BELFAST HEEFT GEEN RUSTIG UUR MEER AFGETREDEN MINISTERS ALLEEN TERUG MET LOON- EN PRIJSMAATREGEL P.A...LLIETJl Christenen en islamieten in gesprek LIST MOE Succes voor Allende FELIX TIMMERMANS Rode potlood Herstel Medelijden Vuile boef Wiebelkabinet Onverteerbaar Mogelijkheden tot fielsenhuur groter papiep jw pen Abortus Dinsdag 18 juli 1972 TO (Van onze speciale ver slaggever) BELFAST. De armoede was verschrikkelijk, de stank in de nauwe straten en in het huisje dat ik binnenging niet te harden. Op het kruispunt had aan de vooravond van het grote Oranjefeest van Noord-Ier- land één van de vele tientallen vuren gebrand met vlammen hoger dan de daken. Zodat sommige ruiten waren gebar sten. In het voorkamertje zat de monteur Jimmie, die 6 weken geleden met zijn vrouw en eerste baby hier was komen wonen. Een vriend ver scheen, die een speldje van de illegale Ulsterse vrijwilli- gersmacht UVF droeg, maar dat kan in Woodvale geen last geven. De protestantse wijk van Belfast werd een maand geleden gebarrica deerd en geen Brits soldaat of Ulsters politieagent krijgt toegang. Vriendschap met een familielid van Jimmie had deze buurt van zwarte narigheid geopend voor een man uit het land van koning Willem van Oranje en daar lieten wij het bij. Dagblad schrijvers wekken onder de noordelijke protestanten al leen afschuw. Martin, met het UVF-speldje, was te onervaren om te gis sen wat voor vlees hij in de kuip had. Het hinderde mij, geen open kaart te kunnen spelen. Ik was echter alleen op zoek naar een paar in drukken van het leven in een dergelijke wanhopige encla ve. En berustte daarom in de gemakkelijke list die de bloedverwant van Jimmie had bedacht. Wij zouden veel last hebben gekregen als het mis was gegaan, nog afgezien van de moeilijkheden die wij dan voor het helemaal niets vermoedende Jimmie wel licht hadden veroorzaakt. Het gaat hier hard tegen hard. Ik werk op een bedrijf waar ook katholieken in dienst zijn, vertelde Martin, ,,'s Middags om twee minuten over vijf, buiten de poort, zijn wij bereid elkaar de her sens in te slaan, na de hele dag te hebben samengewerkt zonder dat er iets echt ver keerd ging. Het zou beter zijn als de katholieken ner gens werk kregen. Wij ver trouwen hen niet, wij ver trouwen niemand meer, wij zullen onze barricaden ver dedigen, rot de barricaden van de katholieken zijn op geruimd. De katholieken moeten onder controle wor den gebracht. Ik doe aan de bewaking van deze buurt mee, als honderden van ons, daarom ben ik lid van de bond voor de verdediging van Ulster, de UDA, die geen /verboden organisatie is. Dit kenteken van de UVF is na maak, vertel ik u, want de UVF is verboden." Wij liepen naar de UDA-elub aan de overkant, een kroeg waarvan een armzalig soort fort was gemaakt door het dichtmetselen van de ramen. -Het kruispunt was op 100 meter afstand van de Crum- lin Road en daar was vorig jaar op militair bevel de straat evenals andere zij straten aan deze kant van de Crumlin .Road afgegren deld met metershoge platen van gegolfd ijzer om de in kijk onmogelijk te maken voor katholieken die achter die hoofdweg wonen. Er was destijds uit de huizen van de katholieken geschoten op Woodvale, of althans werd daarvoor gevreesd. De club was gesloten. „Kun nen wij er nog niet in?", yroegen twee kinderen. Ze wilden gymnastiek gaan doen. Op de andere hoek van het kruispunt keken twee mannen met enige verbazing naar de onbekende in Mar tin's gezelschap. Niemand droeg hier, in de binnenste straten van de enclave, de gevechtsj asjes waaraan de UDA-leden te herkennen zijn als ze dienst hebben. Er wa ren aan de controlepost waar ik met mijn protestantse vriend was toegelaten wel een dozijn jongemannen zo gekleed. Wij waren per auto aangekomen en ik had ge hoopt een voettocht door de buurt te maken, een plan waarvan ik snel werd afge holpen. „Dan kom je vandaag njet meer thuis", was het antwoord, waarop mijn ver onderstelling volgde: „Of misschien helemaal niet?" Wij reden zonder moeite uit dit kleine voorgeborgte naar de hel weg. Geen rustig uur meer in Belfast „Ik ben zo moe", waren de laatste woorden van de vrouw van Jimmie geweest. De nacht was door geschiet en ontploffingen gestoord. Belfast heeft geen rustig uur meer. Achter de Cfumlin Road waren rookwolken te zien en uit de richting van de ge mengde stadswijk Ardoyne klonk geweervuur dat het onmogelijk bleek te maken daarheen te rijden. Wij gingen een pub binnen, tegelijk met ons kwam een man binnen die zei: „Mijn stamkroeg om de hoek is een kwartier geleden opgeblazen. Even later stonden wij tussen soldaten die de karabijnen in de aanslag hadden bij het puin. Er waren 2 jongeman nen en een meisje uit een auto gestapt en zij hadden een boodschappentas op de toog met de mededeling: „Ie dereen meteen weg! U hebt tièrt minuten". Daarbij lieten ze een revolver zien en on gestoord verdwenen ze. De ontploffing vernielde het in terieur, blies een deel van de voorgevel weg en sloeg een gat in een zijmuur. „In no vember was mij hetzelfde overkomen", zei de eigenaar, „en vorige week waren we klaar met de herbouw. Mijn vader begon de zaak 60 jaar geleden. Straks is de hele wereld kapot, niet alleen ons land. De mensheid kweekt misdadigers, anders niet". De man had een groot heimwee naar de op bevel van de En gelsen afgeschafte hulppoli tie, de B-specials, die door de katholieken werden gehaat en gevreesd. Hij keek naar de nog met vlagjes versierde straat en begon over koning stadhouder Willem III. „Wij hebben hier iemand uit uw land gehad die wapens bracht en daar hadden wij meer aan dan aan die pen van u. Het zou zo moeten zijn dat hier niet geschreven en niet gefotografeerd mocht worden. U moedigt met uw publiciteit de rebellen aan." De man was niet gestoord in zijn overtuiging dat met ge weld tegen geweld en als de hele wereld maar niet toe keek het getij nog te ke ren zou zijn. „Maar de En gelsen verraden ons." Zo gaat dit deel van Ulster dieper de duisternis in. „Trap de opstandige katholieken in de grond," blijft de eis waar over de primitieve arbeider Martin en de welvarende ei genaar van het weer bescha digde café, de Pal-moral fnn, het eens zijn. NEW YORK (AFP/AP) Volgens een voormalige agent van het Amerikaanse Nationa le Veiligheidsbureau (NSA) hebben functionarissen van de ze dienst in april 1967 de laat ste uren van de Russische kos monaut Vladimir Komarov kunnen volgen. In een door het blad „Ram parts" gepubliceerd interview vertelt de agent onder het pseudoniem Winslow Peck dat de Russen circa twee uur voor dat Komarov met zijn „So- joez-1 te pletter stortte, al wis ten dat zijn valschermen door een defect niet open zouden gaan. Het Russische ruimte vaartcentrum stond in perma nent videotelefonisch contact met de „ter dood veroordeel de", zo zegt de agent, en uit de opname die de Amerikaanse veiligheidsdienst van de dra matische twee uur maakte blijkt dat de Russische premier Kosygin persoonlijk nog een gesprek met Komarov heeft gevoerd. Kosygin huilde, aldus het relaas van „Peck". Hij deel de de ruimtevaarder mee dat hij een held was, dat de Sov jet-Unie trots op hem was en hem nooit zou vergeten. De kosmonaut had ook nog een gesprek met zijn vrouw en vroeg haar, goed voor de kin deren te zorgen. Pas op het laatst had Komarov zijn angst laten blijken. „Ik wil niet ster ven. Jullie moeten een oplos sing vinden", zo riep hij. Even later klonk een kreet en was alles voorbij. Volgens waarnemers heeft Amerika nooit iets over deze gebeurtenis meegedeeld omdat het niet wilde laten blijken dat het alle Russische ruimte- gesprekken met behulp van elektronische apparatuur kon afluisteren. SANTIAGO (REUTER) De volkseenheidscoalitie van de marxistische president Sal vador Allende heeft bij tus sentijdse verkiezingen voor ©en zetel in het congres in de Chileense provincie Coquimbo de kandidaat van de gecombi neerde oppositie verslagen. De tussentijdse verkiezing in Coquimbo w-as nodig ge worden door d-e dood van het parlementslid can dit district, die voor de communistische partij in de kamer van afge vaardigden zitting had. AFL. 21 Maar er kwam een gouden wind van over de velden de kamer verkoelen, en het machtig licht van het land verenigde zich tot een kalmen koperen schijn, en de zon zon-k rood lijk een vlam achter een verren wolkenberg. Door de deur kwamen de platte zonnestralen gevierkant, en een gedeelte van het boeren volk werd in het blauwe ka mer rijkelijk mee beslagen. Toen begonnen de vlieren aan 't venster te rieken. Pallieter ging eens naar ach ter en zag over het land en in de lucht, en hij zei binnens monds: „Da weurdt'nen aved van de duzend". De zon was al weg, en er waren geen schaduwen meer, maar vele brede witte stralen, lijk Mozeshorens, staken nog door de pluimwolken tot aan 't hoogste van den hemel, en het was a-lsof er achter de wereld een grote heilige stond. Ver blijd ging hij weer naar binnen en zei tot Marie ke: „Kóm we gaan, want God ga klappe". Ze stonden op en wilden heengaan, maar het boerenvolk wilde er niet van weten en smeekte en praamde om nog een uurlfen te blij ven. „We mutte gon vrije", zei Pallieter, „k mut man best doen, want overmorge gaat ons Marieke nor huis". Dat verstonden ze, en ieder een wilde. Marieke nog even goeiendag zeggen en 'ne pol geven. „Ze komt vroem oem te trij- we", zei Pallieter, „en dan komde allemaal oep de fiest"!! Daarop begonnen ze allen gelijk te zuigen: „Zonder ons Marieke kunne wij nie wezen, Zonder ons Marieke kunne wij nie zijn"! 't Was buiten nu een aange name lucht met velerhande geuren.. Zij wandelden arm in arm langs den Nethedijk, en zwe gen geroerd door den innigen avondstond. De late zondagmiddag hong vredig, kalm en stil over de duizend hooioppers, die rie kend in de wijde beemden waren. Over de Nethe, aan de verre witte huizekens, was er traag harmondkagespeel, en een gro te klok hommelde voor 't avond-lof- Op den Nethedijk, en in het hooggetij-de-water zuiver weerkaatst, gingen twee kinderen, een in 't rood en een in 't wit, met hun armen vol paardebloemen en een zwert spitsken liep snuf felend achteraan. Het licht scheen uit den grond te ko men. Er waren veej vogels, hoog in de lucht, en de dunne, grij ze wolkklissen verroerden niet. Het gras stond stil in den lagen avonddamp, de populie ren stonden stil, het water en het licht. Het leek, alsof de tijd aan 't wachten was om voort te gaan. 'tDeed vreemd aan 't hert. Maar achter een lange, magere root klep perbomen op den veldbuik, hief in dezen volle vrede de dikke rode maan zich op. 't Was alsof ineens de we reld groter werd en met een nieuw, kinderlijk geluk om hangen. „Ach", juichte Pallieter, ,,'t is oem te kni-ele"! en uit zijn lood geslagen bleef hij staan, alsof het de eerste maal was dat hij de maan ontwaken zag. Dat was het wonder nu, wia-ar de tijd naar wachtte. De avond werkte voort. En dan kwamen de vleermuize- kens... Een grote klad kraaien wiekte lui en krassend door de lucht en viel uiteen in de verre Begijnenbossen waar het reeds donker was. Honden basten na-ar de maan. Zo stierf de dag. Zij wandelden verder. Zij lei haar hoofdje op zijn schou der, en ze kwamen aan de Palinggracht die uitloopt in de Nethe. Een houten bruggesken hield zich aan de boorden wast, en een overgrote, oude treurwilg daarnevens hong er zijn dichten koepel over, die tot in het water stak- Zij trok ken de takken op zij om er in te komen, en nu was *t alsof zij in een kamer stonden. Het was hier als een heilig- dommeken, gevuld met jongen houitsapreuk. Vóór hen liep de Nethe, lagen de velden en weiden, en stond fijn geel ge worden de maan, in een blauw-grijs groeiende lucht. Het was er zoet, en hunne hoofden kw-amen bij malkaar, en hunne armen steunden op de bemoste brugleuning. Een kort windeke ritselde over de Nethe, nevens 't riet af, en 't regende in-eens maan op 't water, maa-n-blaaskensre- gen. De wind liep er schuins mee verder, en dan stond we derom, kinderlijk zuiver als de ziel van een heilige, de manerondte roerloos op het watervlak. Een uil wiekte laag over en verschool zach in het oever riet. Ze stonden in deze donkere ta-kkenklok als verwijderd van de maanbesehenen wereld, en heel hun hert en ziel zwol in deze stille vereenzaming. Pallieter omprangde haar vaster, en kuste haar zonder ophouden, op de malse kaken, op den natten mond, de toeë ogen, dat zij er hals en lijf van rok. Zij was als wegge smolten in zijn hartstocht, en liet zich hangen zonder wil in zijn sterke armen. Door de takkengordijn stak de maan heur onvatbareklaarte, en lei bleke strepen op heur lijf en aangezicht. Pallieter bezag haai' zo.„Nen droom", zei hij bewonderend binnens monds, en zijn lippen gleden over heur haar en heur gelaat; hij had haar kunnen breken, en gelijk deze blarenkoepel zijn holte van de wereld af sloot, en alleen belevendigd was met de ziel van den ou den boom, zo was Pallieter nog maar enkel levend omdat hij daar op den grond stond, maar bleef toe voor al de her inneringen van vroeger en de gedachten van morgen en de andere dagen. Ze zeiden geen woord. En de natte kussen lis pelden stil en lang onder den koepelvormigen boom. Zij opende ineens hare grote, schone ogen, en zag hem lui en groot-gelukkig aan, ze be zag hem lang, en dan, zonder één woord gezegd te hebben, gingen heur ogen voldaan weer langzaam toe. Die blik ontroerde Pallieter diep, zodat hij 't water ervan in de ogen kreeg en een ril- lingsken over zijn lijf. En weer ging zijn mond op haar mond, heur hoofd op zijn schouder en heur armen rond zijn nek. Hij, tegen het brug gesken geleund, hief haar op van- den grond en droeg haar in zijn arinen lijk een moeder heur kind- (Wordt vervolgd.) („Pallieter van Felix Timmer mans, uitgegeven door P. N. van Kampen en Zoon, Amster dam.) (Van onze parlementaire redactie) DEN HAAG Twaalf uur. Nieuwspoort Den Haag. Bij na honderd journalisten van binnen- en buitenlandse pers, fotograven, t.v.-came- ra's. Een verdwaald KVP- kamerlid. san in proces sie met glunderende ge zichten de afgetreden DS'70 ministers Drees van Ver keer en Waterstaat. De Brauw van Wetenschapsbe leid en last but not least het enige vrouwelijk schoon in de ploeg Biesheuvel: staats secretaris emvrouw Fie van Veenendaal-van Meggelen van CRM. In hun ki'elzog fractieleider Jan Berger van DS'70 en frac tiesecretaris Pors. Grote afwe zige: staatssecretaris Van Stuyvenberg van Financiën. Maar die is op vakantie en weet op dat moment zelf nog niet dat hij is afgetreden. Dan minister De Brauw. die maar meteen met een uitsmijter de deur binn'envalt: „Biesheuvel en de andere ministers laten de zaak barsten". De persconferentie herinnert aa-n die welke dezelfde Drees jr. i-n januari 1971 in hetzelfde zaaltje van Nieuwspoort hield als kersverse lijsttrekker van DS'70. Dezelfde filosofietjes ails toen alleen met dit ver schil. dat hij nu weet dat er niet zo veel van terecht geko men is en dat hij daar de consequenties uit trekt. Over tuigend van zijn gelijk als hij zegt, dat het kabinet od de verkeerde weg is wat betreft de bestrijding van de inflatie. Overtuigd ook van de politie ke en parlementaire gevolgen, die zijn de De Brauw's besluit zullen hebben. Waarom treden beide be windslieden af. nu d'e finan ciële en sociaal-economische situatie juist een zo homogeen mogelijk kabinet eist? Drees: „Gewoon o-mdat de basis ons ontvallen is. U weet dat de bestrijding van de in flatie voor ons de allerhoogste prioriteit had. Daar is weinig van terechtgekomen. In het regeer-akkoand zijn een hele boel dingen van DS'70 overge nomen en ook gedeeltelijk uit gevoerd. Maar aan het door breken van de loon-prijs-spi raai komt het kabinet blijk baar niet aan toe. Wij De Bra-uw^en ik waren op nieuw bereid grote ombuigin gen voor onze begrotingen uit te voeren. Zelfs meer dan de andere ministers. Maar we zijn tegen het ruw hanteren van het rode potlood. De laat ste voorstellen van financiën zouden overigens geen totale breuk hebben betekend, als er maai' een definitieve afspraak over lonen en prijzen gemaakt zouden worden". „Oké, het kabinet heeft te gen werkgevers en werkne- ,ers gezegd, dat de lonen en nd-ere inkomens volgend jaar reeel ruiet mogen stijgen. Maai er zijn verder geen politieke consequenties a-an verbonden, In oktober wordt het gesprek met de sociale partners pas voortgezet. Wij wilden garan ties. Zonder blijf ik met mijn begroting op de tocht staan. Als ik nu moet uitgaan van een prijsstijging van vier pro cent, maar er is geen enkele garantie dat het geen acht procent wordt, dan vallen er straks geweldige gaten in mijn begroting. Dat hebben we in '72 gemerkt. Binnen het kabinet heeft men verleden jiaar wat schamper gelachen om mijn voorspelling, dat de lonen dit j-aar met meer dan 12 prooent zouden stijgen. Nou, het is uit gekomen. Een tweede keer? Nee". fn Geloven de afgetreden mi nisters en fractieleider Jan Berger in een herstel van deze breuk? Berger: „Als men dat her stel ernstig zou hebben nage streefd. dan had men het ka binetsberaad van maandag morgen vroeg geschorst, niet afgesloten met een akkoord over de begroting. Ik ben be paald niet optimistisch over een herstel van d-e breuk". Drees: „Zonder twijfel zul len wij en de fractie van DS'70 als voorwaarden stellen, dat er moet worden ingegre- pai in de loon- en prijsinfla- tie. Als Biesheuvel dat toe zegt, zijn wij bereid weer over de begroting te praten. We hebben tot het laatst toe nta-ar een overeenstemming ge streefd. Wij wtaren samen be reid minister Nelissen voor 80 procent tegemoet te treden". Denkt u dat de departemen ten van DS'70 met opzet hard door Nelissen zijn aangepakt? Met andere woorden, gelooft u dat u extra zou hebben moe ten bloeden? Drees: „Dat is moeilijk te beoordelen. F-eit is wel dat ze (de andere partners - i;ed.) ons bij de formatie die d-èpar tementen in de maag hebben gesplitst, waar het meest be zuinigd zou moeten wor- dèn". De Brauw: „Die hele discus sie rond de begroting is een merkwaardige zaak. We moe ten beslissen over beleidsom buigingen zonder inzicht te hebben in de begrotingen van de andere departementen. Het kan zijn dat wij inderdaad het meest -moesten bloeden". Er zijn een aantal zaken die voor u onverteerbaar waren? De Brauw: „Jazeker. Er ko men meer studenten. Dus heb ik m-eer personeel nodig. Vorig j-aar minsten-s 1660. Ik moest toe-n genoegen nemen met 750 man. Ook volgend jaiar heb ik er weer 1660 nodig. Nelissen wil echter niet verder1 g-aa-n dan 900. Dat i-s amper genoeg om de vacatures, die er nu zijn, te vervullen". „In de begroting zoals Nelissen die wou zou een tekort v-oor d-e academische ziekenhuizen worden inge bouwd. leder-een mag mij een vuile boef noemen, omdat ik de collegegelden heb ver hoogd, m-aar niet omdat ik wil d-at er geno-eg bedden voor zieken zijn. Ik heb beloofd per januari een eerste aanzet te geven voor een rentedragende studiefinanciering. Nelissen had daar ni-ets voor ingevuld Ik kom niet op eerder gedane toezeggingen terug". Wat nu? Berger: „Drie mogelijkhe den: herstel van de breuk, nieuwe v-ei-kiezingen of de vier coalitiepartners gaan al leen door". Drees: „Dat zou dan een wiebelkabinet wo-rdien. Ik geef er de voorkeur aan dat d-it kabinet doorzet. Het is heel zakelijk i-n staat hele moeilij ke problemen aan te kunnen. Ik vrees echter dat de deur door het geforceerd ODt-red-en v-an Biesheuvel is dichtgesme ten. Hij die deur kan alleen maar weer op een kier als a-an onze zeer stringente voorwaarden wordt voldaan, Op h-et gebied van de lonen en prijzen. Ja, dan zal Boersma wel weer zeggen, dat bij zich ernstig zal moeten beraden, maar het punt van dreigen met aftreden zijn we n-u wel gepasseerd". De Brauw: „Ik heb een hartgrondig medelijden met m'n opvolger als dit kabinet doorzet". Tenslotte uiten beide be windslieden ongewoon felle kritiek op regeringspartner de VVD. Deze partij is volgens hen beiden gezwicht voor d-e rest van het kabinet. En d-at is de DS'70-exmindsters heel zwaar tegengevallen. Tenslotte laat Berger dan nog weten, dat zijn fractie in de Tweede Kamer h-et rest-kabin-et Bies heuvel zakelijk zal beoordelen. De partij is n-ieit v-an plan een ha-rde oppositie te gaan voe ren, zoals de Partij van d-e Arbeid dat pleegt te doen. En w-at verkiezingen betreft: „Daar schrikken we niet voor terug", ai-dus Ja-n Berger. Biesheuvel zit met de brok ken, nauwelijks een j-aar na zijn triomfaniteldjke start. „Hij had de begrotingsdiscussies ma-ar zo optimaal mogelijk la ten voeren. Niet telkens een punt waar men het niet over eens werd uitstellen om het vervolgens tijdens tal loze nachtelijke vergaderingen er door te drukken", verzucht te Drees jr. AMSTERDAM (ANP) Evenals in verschillende ander/ landen zijn de mogelijkheden tot het huren van een fiets in Nederland de laatste tijd sterk toegenomen, aldus de Stichting Fiets. Het aantal fietsenver- huuradressen, dat door de stich ting in een overzicht wordt ge geven, is bij recente herziening meer dan vertweevoudigd en bedraagt nu ongeveer 760. Brieven voor deze rubriek moeten me» volledige naam en adres worden ondertekend. Bi| publikatie zullen deze verm'eld worden. Slechts bij hoge uit zondering zal van deze regel worden •fgeweken. Naam en adres zijn dan bij de redactie bekend. Publikatie van brie ven (verkort of onverkort) betekent niet dat de redactie het In alle gevallen eens is met inhoud, c.q. strekking. Volgen-s dit blad van 15 de zer redeneert dr. p. Spor-ken als volgt: Mgr. Gijsen veroor deelt elke abortus als moord. Maar de kerk zelf verbiedt niet elke abortus. Derhalve heeft mgr. Gijsen ongelijk. De waarheid is echter an ders: Mg-r. Gijsen veroordeelt elke rechtstreekse abortus als moord. En de kerk verbiedt niet elke onrechtstreekse abor tus. Moet nu uit dit syllogisme met vier termien volgen, dat mgr. Gijsein ongelijk heeft? Knappe logica. Sporken geeft afe voorbeeld van een door de kerk toege stane aibortus: operatie wegens kan-ker aan de baarmoeder. Nu heeft de kerk zich officieel nooit over dit bijzondere geval uitgesproken. Vele moralisten menen echter, dat hier nog sprake i-s van onrechtstreekse abortus, di-e dus nog geoor loofd is. Zij redeneren, dat de redding van de moeder niet volgt uit de afdrijving of de dood van de vrucht, maar rechtstreeks uit de operatie. Helaas heeft deze operati-e echter twee, onafhankelijk van elkaar optredende, gevolgen. Hat ene gevolg is bedoeld (de redding der moeder), het an dere gevolg is niet bedoeld (d-e dood van de vrucht), maar niettemin onvermijdelijk (door het wegvallen van de door kanker aangetaste, na tuurlijke voedingsbodem van de vrucht). In elk geval verkondigt mgr. Gijsen de vaststaande leer van de kerk en doet dus ni-ets anders dan zijn plicht. BREDA EDUARD .SADéE BEIROET (KNP) Een week lang zijn 50 christenen en islamieten afkomstig uit 20 lainde-n en vijf continenten in de Libanese bergplaats Broe- mama bijeen om te sprekers over een gezamenlijke inspan ning voor een betere wiereld. Het initiatief tot deze bijeen komst werd genomen door de Wereld-raad v-an Kerken. On der de vertegenwoordigers van de islam is prof. A. Mukti Ali. de Indonesische minister van religieuze zaken. Dr. Bl-a-ke herinnerde er-aan d-at de Wereldraad reeds ver schillende gesprekken heeft georganiseerd tussen verschil lende godsdiensten om te pro beren de scheidsmuren van verdenking, vrees en wantrou wen neer te halen. Op de bijeenkomst in Liba non, ziin voor het eerst verte genwoordigers van is-lam en christendom uit praktisch de hele wereld samen- ADVERTENTIE) PP GROTE MARKT 25 BREDA

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1972 | | pagina 8