Haat
leeft
in
Ulster
Drees en De Brauw:
Biesheuvel
laat de zaak harsten
Onthulling over dood
kosmonaut Koniarov
MANESCHIJN
BELFAST HEEFT GEEN
RUSTIG UUR MEER
AFGETREDEN MINISTERS ALLEEN TERUG
MET LOON- EN PRIJSMAATREGEL
P.A...LLIETJl
Christenen en
islamieten
in gesprek
LIST
MOE
Succes voor
Allende
FELIX TIMMERMANS
Rode potlood
Herstel
Medelijden
Vuile boef
Wiebelkabinet
Onverteerbaar
Mogelijkheden tot
fielsenhuur groter
papiep
jw pen
Abortus
Dinsdag 18 juli 1972
TO
(Van onze speciale ver
slaggever)
BELFAST. De armoede
was verschrikkelijk, de stank
in de nauwe straten en in het
huisje dat ik binnenging niet
te harden.
Op het kruispunt had aan
de vooravond van het grote
Oranjefeest van Noord-Ier-
land één van de vele tientallen
vuren gebrand met vlammen
hoger dan de daken. Zodat
sommige ruiten waren gebar
sten.
In het voorkamertje zat de
monteur Jimmie, die 6 weken
geleden met zijn vrouw en
eerste baby hier was komen
wonen. Een vriend ver
scheen, die een speldje van
de illegale Ulsterse vrijwilli-
gersmacht UVF droeg, maar
dat kan in Woodvale geen
last geven. De protestantse
wijk van Belfast werd een
maand geleden gebarrica
deerd en geen Brits soldaat
of Ulsters politieagent krijgt
toegang. Vriendschap met
een familielid van Jimmie
had deze buurt van zwarte
narigheid geopend voor een
man uit het land van koning
Willem van Oranje en daar
lieten wij het bij. Dagblad
schrijvers wekken onder de
noordelijke protestanten al
leen afschuw.
Martin, met het UVF-speldje,
was te onervaren om te gis
sen wat voor vlees hij in de
kuip had. Het hinderde mij,
geen open kaart te kunnen
spelen. Ik was echter alleen
op zoek naar een paar in
drukken van het leven in een
dergelijke wanhopige encla
ve. En berustte daarom in de
gemakkelijke list die de
bloedverwant van Jimmie
had bedacht. Wij zouden veel
last hebben gekregen als het
mis was gegaan, nog afgezien
van de moeilijkheden die wij
dan voor het helemaal niets
vermoedende Jimmie wel
licht hadden veroorzaakt.
Het gaat hier hard tegen
hard.
Ik werk op een bedrijf waar
ook katholieken in dienst
zijn, vertelde Martin, ,,'s
Middags om twee minuten
over vijf, buiten de poort,
zijn wij bereid elkaar de her
sens in te slaan, na de hele
dag te hebben samengewerkt
zonder dat er iets echt ver
keerd ging. Het zou beter
zijn als de katholieken ner
gens werk kregen. Wij ver
trouwen hen niet, wij ver
trouwen niemand meer, wij
zullen onze barricaden ver
dedigen, rot de barricaden
van de katholieken zijn op
geruimd. De katholieken
moeten onder controle wor
den gebracht. Ik doe aan de
bewaking van deze buurt
mee, als honderden van ons,
daarom ben ik lid van de
bond voor de verdediging
van Ulster, de UDA, die geen
/verboden organisatie is. Dit
kenteken van de UVF is na
maak, vertel ik u, want de
UVF is verboden."
Wij liepen naar de UDA-elub
aan de overkant, een kroeg
waarvan een armzalig soort
fort was gemaakt door het
dichtmetselen van de ramen.
-Het kruispunt was op 100
meter afstand van de Crum-
lin Road en daar was vorig
jaar op militair bevel de
straat evenals andere zij
straten aan deze kant van de
Crumlin .Road afgegren
deld met metershoge platen
van gegolfd ijzer om de in
kijk onmogelijk te maken
voor katholieken die achter
die hoofdweg wonen. Er was
destijds uit de huizen van de
katholieken geschoten op
Woodvale, of althans werd
daarvoor gevreesd.
De club was gesloten. „Kun
nen wij er nog niet in?",
yroegen twee kinderen. Ze
wilden gymnastiek gaan
doen. Op de andere hoek van
het kruispunt keken twee
mannen met enige verbazing
naar de onbekende in Mar
tin's gezelschap. Niemand
droeg hier, in de binnenste
straten van de enclave, de
gevechtsj asjes waaraan de
UDA-leden te herkennen zijn
als ze dienst hebben. Er wa
ren aan de controlepost waar
ik met mijn protestantse
vriend was toegelaten wel
een dozijn jongemannen zo
gekleed. Wij waren per auto
aangekomen en ik had ge
hoopt een voettocht door de
buurt te maken, een plan
waarvan ik snel werd afge
holpen. „Dan kom je vandaag
njet meer thuis", was het
antwoord, waarop mijn ver
onderstelling volgde: „Of
misschien helemaal niet?"
Wij reden zonder moeite uit
dit kleine voorgeborgte naar
de hel weg.
Geen rustig uur meer
in Belfast
„Ik ben zo moe", waren de
laatste woorden van de
vrouw van Jimmie geweest.
De nacht was door geschiet
en ontploffingen gestoord.
Belfast heeft geen rustig uur
meer. Achter de Cfumlin Road
waren rookwolken te zien
en uit de richting van de ge
mengde stadswijk Ardoyne
klonk geweervuur dat het
onmogelijk bleek te maken
daarheen te rijden.
Wij gingen een pub binnen,
tegelijk met ons kwam een
man binnen die zei: „Mijn
stamkroeg om de hoek is een
kwartier geleden opgeblazen.
Even later stonden wij tussen
soldaten die de karabijnen in
de aanslag hadden bij het
puin. Er waren 2 jongeman
nen en een meisje uit een
auto gestapt en zij hadden
een boodschappentas op de
toog met de mededeling: „Ie
dereen meteen weg! U hebt
tièrt minuten". Daarbij lieten
ze een revolver zien en on
gestoord verdwenen ze. De
ontploffing vernielde het in
terieur, blies een deel van de
voorgevel weg en sloeg een
gat in een zijmuur. „In no
vember was mij hetzelfde
overkomen", zei de eigenaar,
„en vorige week waren we
klaar met de herbouw. Mijn
vader begon de zaak 60 jaar
geleden. Straks is de hele
wereld kapot, niet alleen ons
land. De mensheid kweekt
misdadigers, anders niet". De
man had een groot heimwee
naar de op bevel van de En
gelsen afgeschafte hulppoli
tie, de B-specials, die door de
katholieken werden gehaat
en gevreesd. Hij keek naar
de nog met vlagjes versierde
straat en begon over koning
stadhouder Willem III.
„Wij hebben hier iemand uit
uw land gehad die wapens
bracht en daar hadden wij
meer aan dan aan die pen
van u. Het zou zo moeten
zijn dat hier niet geschreven
en niet gefotografeerd mocht
worden. U moedigt met uw
publiciteit de rebellen aan."
De man was niet gestoord in
zijn overtuiging dat met ge
weld tegen geweld en als
de hele wereld maar niet toe
keek het getij nog te ke
ren zou zijn. „Maar de En
gelsen verraden ons."
Zo gaat dit deel van Ulster
dieper de duisternis in. „Trap
de opstandige katholieken in
de grond," blijft de eis waar
over de primitieve arbeider
Martin en de welvarende ei
genaar van het weer bescha
digde café, de Pal-moral fnn,
het eens zijn.
NEW YORK (AFP/AP)
Volgens een voormalige agent
van het Amerikaanse Nationa
le Veiligheidsbureau (NSA)
hebben functionarissen van de
ze dienst in april 1967 de laat
ste uren van de Russische kos
monaut Vladimir Komarov
kunnen volgen.
In een door het blad „Ram
parts" gepubliceerd interview
vertelt de agent onder het
pseudoniem Winslow Peck dat
de Russen circa twee uur voor
dat Komarov met zijn „So-
joez-1 te pletter stortte, al wis
ten dat zijn valschermen door
een defect niet open zouden
gaan. Het Russische ruimte
vaartcentrum stond in perma
nent videotelefonisch contact
met de „ter dood veroordeel
de", zo zegt de agent, en uit de
opname die de Amerikaanse
veiligheidsdienst van de dra
matische twee uur maakte
blijkt dat de Russische premier
Kosygin persoonlijk nog een
gesprek met Komarov heeft
gevoerd. Kosygin huilde, aldus
het relaas van „Peck". Hij deel
de de ruimtevaarder mee dat
hij een held was, dat de Sov
jet-Unie trots op hem was en
hem nooit zou vergeten.
De kosmonaut had ook nog
een gesprek met zijn vrouw en
vroeg haar, goed voor de kin
deren te zorgen. Pas op het
laatst had Komarov zijn angst
laten blijken. „Ik wil niet ster
ven. Jullie moeten een oplos
sing vinden", zo riep hij. Even
later klonk een kreet en was
alles voorbij.
Volgens waarnemers heeft
Amerika nooit iets over deze
gebeurtenis meegedeeld omdat
het niet wilde laten blijken
dat het alle Russische ruimte-
gesprekken met behulp van
elektronische apparatuur kon
afluisteren.
SANTIAGO (REUTER)
De volkseenheidscoalitie van
de marxistische president Sal
vador Allende heeft bij tus
sentijdse verkiezingen voor
©en zetel in het congres in de
Chileense provincie Coquimbo
de kandidaat van de gecombi
neerde oppositie verslagen.
De tussentijdse verkiezing
in Coquimbo w-as nodig ge
worden door d-e dood van het
parlementslid can dit district,
die voor de communistische
partij in de kamer van afge
vaardigden zitting had.
AFL. 21
Maar er kwam een gouden
wind van over de velden de
kamer verkoelen, en het
machtig licht van het land
verenigde zich tot een kalmen
koperen schijn, en de zon
zon-k rood lijk een vlam achter
een verren wolkenberg. Door
de deur kwamen de platte
zonnestralen gevierkant, en
een gedeelte van het boeren
volk werd in het blauwe ka
mer rijkelijk mee beslagen.
Toen begonnen de vlieren aan
't venster te rieken.
Pallieter ging eens naar ach
ter en zag over het land en in
de lucht, en hij zei binnens
monds: „Da weurdt'nen aved
van de duzend".
De zon was al weg, en er
waren geen schaduwen meer,
maar vele brede witte stralen,
lijk Mozeshorens, staken nog
door de pluimwolken tot aan 't
hoogste van den hemel, en het
was a-lsof er achter de wereld
een grote heilige stond. Ver
blijd ging hij weer naar
binnen en zei tot Marie
ke: „Kóm we gaan, want God
ga klappe". Ze stonden op en
wilden heengaan, maar het
boerenvolk wilde er niet van
weten en smeekte en praamde
om nog een uurlfen te blij
ven.
„We mutte gon vrije", zei
Pallieter, „k mut man best
doen, want overmorge gaat
ons Marieke nor huis".
Dat verstonden ze, en ieder
een wilde. Marieke nog even
goeiendag zeggen en 'ne pol
geven.
„Ze komt vroem oem te trij-
we", zei Pallieter, „en dan
komde allemaal oep de
fiest"!!
Daarop begonnen ze allen
gelijk te zuigen:
„Zonder ons Marieke kunne
wij nie wezen,
Zonder ons Marieke kunne
wij nie zijn"!
't Was buiten nu een aange
name lucht met velerhande
geuren..
Zij wandelden arm in arm
langs den Nethedijk, en zwe
gen geroerd door den innigen
avondstond.
De late zondagmiddag hong
vredig, kalm en stil over de
duizend hooioppers, die rie
kend in de wijde beemden
waren.
Over de Nethe, aan de verre
witte huizekens, was er traag
harmondkagespeel, en een gro
te klok hommelde voor 't
avond-lof- Op den Nethedijk,
en in het hooggetij-de-water
zuiver weerkaatst, gingen
twee kinderen, een in 't rood
en een in 't wit, met hun
armen vol paardebloemen en
een zwert spitsken liep snuf
felend achteraan. Het licht
scheen uit den grond te ko
men.
Er waren veej vogels, hoog
in de lucht, en de dunne, grij
ze wolkklissen verroerden
niet. Het gras stond stil in den
lagen avonddamp, de populie
ren stonden stil, het water en
het licht. Het leek, alsof de
tijd aan 't wachten was om
voort te gaan. 'tDeed vreemd
aan 't hert. Maar achter
een lange, magere root klep
perbomen op den veldbuik,
hief in dezen volle vrede de
dikke rode maan zich op.
't Was alsof ineens de we
reld groter werd en met een
nieuw, kinderlijk geluk om
hangen.
„Ach", juichte Pallieter, ,,'t
is oem te kni-ele"! en uit zijn
lood geslagen bleef hij staan,
alsof het de eerste maal was
dat hij de maan ontwaken zag.
Dat was het wonder nu, wia-ar
de tijd naar wachtte. De
avond werkte voort. En dan
kwamen de vleermuize-
kens...
Een grote klad kraaien
wiekte lui en krassend door
de lucht en viel uiteen in de
verre Begijnenbossen waar het
reeds donker was. Honden
basten na-ar de maan.
Zo stierf de dag.
Zij wandelden verder. Zij
lei haar hoofdje op zijn schou
der, en ze kwamen aan de
Palinggracht die uitloopt in de
Nethe. Een houten bruggesken
hield zich aan de boorden
wast, en een overgrote, oude
treurwilg daarnevens hong er
zijn dichten koepel over, die
tot in het water stak- Zij trok
ken de takken op zij om er in
te komen, en nu was *t alsof
zij in een kamer stonden.
Het was hier als een heilig-
dommeken, gevuld met jongen
houitsapreuk. Vóór hen liep de
Nethe, lagen de velden en
weiden, en stond fijn geel ge
worden de maan, in een
blauw-grijs groeiende lucht.
Het was er zoet, en hunne
hoofden kw-amen bij malkaar,
en hunne armen steunden op
de bemoste brugleuning.
Een kort windeke ritselde
over de Nethe, nevens 't riet
af, en 't regende in-eens maan
op 't water, maa-n-blaaskensre-
gen. De wind liep er schuins
mee verder, en dan stond we
derom, kinderlijk zuiver als
de ziel van een heilige, de
manerondte roerloos op het
watervlak.
Een uil wiekte laag over en
verschool zach in het oever
riet.
Ze stonden in deze donkere
ta-kkenklok als verwijderd van
de maanbesehenen wereld, en
heel hun hert en ziel zwol in
deze stille vereenzaming.
Pallieter omprangde haar
vaster, en kuste haar zonder
ophouden, op de malse kaken,
op den natten mond, de toeë
ogen, dat zij er hals en lijf
van rok. Zij was als wegge
smolten in zijn hartstocht, en
liet zich hangen zonder wil in
zijn sterke armen. Door de
takkengordijn stak de maan
heur onvatbareklaarte, en lei
bleke strepen op heur lijf en
aangezicht. Pallieter bezag
haai' zo.„Nen droom", zei
hij bewonderend binnens
monds, en zijn lippen gleden
over heur haar en heur gelaat;
hij had haar kunnen breken,
en gelijk deze blarenkoepel
zijn holte van de wereld af
sloot, en alleen belevendigd
was met de ziel van den ou
den boom, zo was Pallieter
nog maar enkel levend omdat
hij daar op den grond stond,
maar bleef toe voor al de her
inneringen van vroeger en de
gedachten van morgen en de
andere dagen. Ze zeiden geen
woord. En de natte kussen lis
pelden stil en lang onder den
koepelvormigen boom. Zij
opende ineens hare grote,
schone ogen, en zag hem lui
en groot-gelukkig aan, ze be
zag hem lang, en dan, zonder
één woord gezegd te hebben,
gingen heur ogen voldaan
weer langzaam toe.
Die blik ontroerde Pallieter
diep, zodat hij 't water ervan
in de ogen kreeg en een ril-
lingsken over zijn lijf. En
weer ging zijn mond op haar
mond, heur hoofd op zijn
schouder en heur armen rond
zijn nek. Hij, tegen het brug
gesken geleund, hief haar op
van- den grond en droeg haar
in zijn arinen lijk een moeder
heur kind-
(Wordt vervolgd.)
(„Pallieter van Felix Timmer
mans, uitgegeven door P. N.
van Kampen en Zoon, Amster
dam.)
(Van onze parlementaire
redactie)
DEN HAAG Twaalf uur.
Nieuwspoort Den Haag. Bij
na honderd journalisten van
binnen- en buitenlandse
pers, fotograven, t.v.-came-
ra's. Een verdwaald KVP-
kamerlid. san in proces
sie met glunderende ge
zichten de afgetreden DS'70
ministers Drees van Ver
keer en Waterstaat. De
Brauw van Wetenschapsbe
leid en last but not least het
enige vrouwelijk schoon in
de ploeg Biesheuvel: staats
secretaris emvrouw Fie van
Veenendaal-van Meggelen
van CRM.
In hun ki'elzog fractieleider
Jan Berger van DS'70 en frac
tiesecretaris Pors. Grote afwe
zige: staatssecretaris Van
Stuyvenberg van Financiën.
Maar die is op vakantie en
weet op dat moment zelf nog
niet dat hij is afgetreden. Dan
minister De Brauw. die maar
meteen met een uitsmijter de
deur binn'envalt: „Biesheuvel
en de andere ministers laten
de zaak barsten".
De persconferentie herinnert
aa-n die welke dezelfde Drees
jr. i-n januari 1971 in hetzelfde
zaaltje van Nieuwspoort hield
als kersverse lijsttrekker van
DS'70. Dezelfde filosofietjes
ails toen alleen met dit ver
schil. dat hij nu weet dat er
niet zo veel van terecht geko
men is en dat hij daar de
consequenties uit trekt. Over
tuigend van zijn gelijk als hij
zegt, dat het kabinet od de
verkeerde weg is wat betreft
de bestrijding van de inflatie.
Overtuigd ook van de politie
ke en parlementaire gevolgen,
die zijn de De Brauw's besluit
zullen hebben.
Waarom treden beide be
windslieden af. nu d'e finan
ciële en sociaal-economische
situatie juist een zo homogeen
mogelijk kabinet eist?
Drees: „Gewoon o-mdat de
basis ons ontvallen is. U weet
dat de bestrijding van de in
flatie voor ons de allerhoogste
prioriteit had. Daar is weinig
van terechtgekomen. In het
regeer-akkoand zijn een hele
boel dingen van DS'70 overge
nomen en ook gedeeltelijk uit
gevoerd. Maar aan het door
breken van de loon-prijs-spi
raai komt het kabinet blijk
baar niet aan toe. Wij De
Bra-uw^en ik waren op
nieuw bereid grote ombuigin
gen voor onze begrotingen uit
te voeren. Zelfs meer dan de
andere ministers. Maar we
zijn tegen het ruw hanteren
van het rode potlood. De laat
ste voorstellen van financiën
zouden overigens geen totale
breuk hebben betekend, als er
maai' een definitieve afspraak
over lonen en prijzen gemaakt
zouden worden".
„Oké, het kabinet heeft te
gen werkgevers en werkne-
,ers gezegd, dat de lonen en
nd-ere inkomens volgend jaar
reeel ruiet mogen stijgen. Maai
er zijn verder geen politieke
consequenties a-an verbonden,
In oktober wordt het gesprek
met de sociale partners pas
voortgezet. Wij wilden garan
ties. Zonder blijf ik met mijn
begroting op de tocht staan.
Als ik nu moet uitgaan van
een prijsstijging van vier pro
cent, maar er is geen enkele
garantie dat het geen acht
procent wordt, dan vallen er
straks geweldige gaten in mijn
begroting. Dat hebben we in '72
gemerkt. Binnen het kabinet
heeft men verleden jiaar wat
schamper gelachen om mijn
voorspelling, dat de lonen dit
j-aar met meer dan 12 prooent
zouden stijgen. Nou, het is uit
gekomen. Een tweede keer?
Nee".
fn
Geloven de afgetreden mi
nisters en fractieleider Jan
Berger in een herstel van deze
breuk?
Berger: „Als men dat her
stel ernstig zou hebben nage
streefd. dan had men het ka
binetsberaad van maandag
morgen vroeg geschorst, niet
afgesloten met een akkoord
over de begroting. Ik ben be
paald niet optimistisch over
een herstel van d-e breuk".
Drees: „Zonder twijfel zul
len wij en de fractie van
DS'70 als voorwaarden stellen,
dat er moet worden ingegre-
pai in de loon- en prijsinfla-
tie. Als Biesheuvel dat toe
zegt, zijn wij bereid weer
over de begroting te praten.
We hebben tot het laatst toe
nta-ar een overeenstemming ge
streefd. Wij wtaren samen be
reid minister Nelissen voor 80
procent tegemoet te treden".
Denkt u dat de departemen
ten van DS'70 met opzet hard
door Nelissen zijn aangepakt?
Met andere woorden, gelooft u
dat u extra zou hebben moe
ten bloeden?
Drees: „Dat is moeilijk te
beoordelen. F-eit is wel dat ze
(de andere partners - i;ed.)
ons bij de formatie die d-èpar
tementen in de maag hebben
gesplitst, waar het meest be
zuinigd zou moeten wor-
dèn".
De Brauw: „Die hele discus
sie rond de begroting is een
merkwaardige zaak. We moe
ten beslissen over beleidsom
buigingen zonder inzicht te
hebben in de begrotingen van
de andere departementen. Het
kan zijn dat wij inderdaad het
meest -moesten bloeden".
Er zijn een aantal zaken die
voor u onverteerbaar waren?
De Brauw: „Jazeker. Er ko
men meer studenten. Dus heb
ik m-eer personeel nodig. Vorig
j-aar minsten-s 1660. Ik moest
toe-n genoegen nemen met 750
man. Ook volgend jaiar heb ik
er weer 1660 nodig. Nelissen
wil echter niet verder1 g-aa-n
dan 900. Dat i-s amper genoeg
om de vacatures, die er nu
zijn, te vervullen".
„In de begroting zoals
Nelissen die wou zou een
tekort v-oor d-e academische
ziekenhuizen worden inge
bouwd. leder-een mag mij een
vuile boef noemen, omdat ik
de collegegelden heb ver
hoogd, m-aar niet omdat ik wil
d-at er geno-eg bedden voor
zieken zijn. Ik heb beloofd per
januari een eerste aanzet te
geven voor een rentedragende
studiefinanciering. Nelissen
had daar ni-ets voor ingevuld
Ik kom niet op eerder gedane
toezeggingen terug".
Wat nu?
Berger: „Drie mogelijkhe
den: herstel van de breuk,
nieuwe v-ei-kiezingen of de
vier coalitiepartners gaan al
leen door".
Drees: „Dat zou dan een
wiebelkabinet wo-rdien. Ik geef
er de voorkeur aan dat d-it
kabinet doorzet. Het is heel
zakelijk i-n staat hele moeilij
ke problemen aan te kunnen.
Ik vrees echter dat de deur
door het geforceerd ODt-red-en
v-an Biesheuvel is dichtgesme
ten. Hij die deur kan
alleen maar weer op een kier
als a-an onze zeer stringente
voorwaarden wordt voldaan,
Op h-et gebied van de lonen en
prijzen. Ja, dan zal Boersma
wel weer zeggen, dat bij zich
ernstig zal moeten beraden,
maar het punt van dreigen
met aftreden zijn we n-u wel
gepasseerd".
De Brauw: „Ik heb een
hartgrondig medelijden met
m'n opvolger als dit kabinet
doorzet".
Tenslotte uiten beide be
windslieden ongewoon felle
kritiek op regeringspartner de
VVD. Deze partij is volgens
hen beiden gezwicht voor d-e
rest van het kabinet. En d-at is
de DS'70-exmindsters heel
zwaar tegengevallen. Tenslotte
laat Berger dan nog weten,
dat zijn fractie in de Tweede
Kamer h-et rest-kabin-et Bies
heuvel zakelijk zal beoordelen.
De partij is n-ieit v-an plan een
ha-rde oppositie te gaan voe
ren, zoals de Partij van d-e
Arbeid dat pleegt te doen. En
w-at verkiezingen betreft:
„Daar schrikken we niet voor
terug", ai-dus Ja-n Berger.
Biesheuvel zit met de brok
ken, nauwelijks een j-aar na
zijn triomfaniteldjke start. „Hij
had de begrotingsdiscussies
ma-ar zo optimaal mogelijk la
ten voeren. Niet telkens een
punt waar men het niet
over eens werd uitstellen
om het vervolgens tijdens tal
loze nachtelijke vergaderingen
er door te drukken", verzucht
te Drees jr.
AMSTERDAM (ANP)
Evenals in verschillende ander/
landen zijn de mogelijkheden
tot het huren van een fiets in
Nederland de laatste tijd sterk
toegenomen, aldus de Stichting
Fiets. Het aantal fietsenver-
huuradressen, dat door de stich
ting in een overzicht wordt ge
geven, is bij recente herziening
meer dan vertweevoudigd en
bedraagt nu ongeveer 760.
Brieven voor deze rubriek moeten
me» volledige naam en adres worden
ondertekend. Bi| publikatie zullen deze
verm'eld worden. Slechts bij hoge uit
zondering zal van deze regel worden
•fgeweken. Naam en adres zijn dan bij
de redactie bekend. Publikatie van brie
ven (verkort of onverkort) betekent niet
dat de redactie het In alle gevallen
eens is met inhoud, c.q. strekking.
Volgen-s dit blad van 15 de
zer redeneert dr. p. Spor-ken
als volgt: Mgr. Gijsen veroor
deelt elke abortus als moord.
Maar de kerk zelf verbiedt
niet elke abortus. Derhalve
heeft mgr. Gijsen ongelijk.
De waarheid is echter an
ders: Mg-r. Gijsen veroordeelt
elke rechtstreekse abortus als
moord. En de kerk verbiedt
niet elke onrechtstreekse abor
tus. Moet nu uit dit syllogisme
met vier termien volgen,
dat mgr. Gijsein ongelijk
heeft? Knappe logica.
Sporken geeft afe voorbeeld
van een door de kerk toege
stane aibortus: operatie wegens
kan-ker aan de baarmoeder. Nu
heeft de kerk zich officieel
nooit over dit bijzondere geval
uitgesproken. Vele moralisten
menen echter, dat hier nog
sprake i-s van onrechtstreekse
abortus, di-e dus nog geoor
loofd is. Zij redeneren, dat de
redding van de moeder niet
volgt uit de afdrijving of de
dood van de vrucht, maar
rechtstreeks uit de operatie.
Helaas heeft deze operati-e
echter twee, onafhankelijk van
elkaar optredende, gevolgen.
Hat ene gevolg is bedoeld (de
redding der moeder), het an
dere gevolg is niet bedoeld
(d-e dood van de vrucht), maar
niettemin onvermijdelijk
(door het wegvallen van de
door kanker aangetaste, na
tuurlijke voedingsbodem van
de vrucht).
In elk geval verkondigt mgr.
Gijsen de vaststaande leer van
de kerk en doet dus ni-ets
anders dan zijn plicht.
BREDA
EDUARD .SADéE
BEIROET (KNP) Een
week lang zijn 50 christenen
en islamieten afkomstig uit 20
lainde-n en vijf continenten in
de Libanese bergplaats Broe-
mama bijeen om te sprekers
over een gezamenlijke inspan
ning voor een betere wiereld.
Het initiatief tot deze bijeen
komst werd genomen door de
Wereld-raad v-an Kerken. On
der de vertegenwoordigers van
de islam is prof. A. Mukti Ali.
de Indonesische minister van
religieuze zaken.
Dr. Bl-a-ke herinnerde er-aan
d-at de Wereldraad reeds ver
schillende gesprekken heeft
georganiseerd tussen verschil
lende godsdiensten om te pro
beren de scheidsmuren van
verdenking, vrees en wantrou
wen neer te halen.
Op de bijeenkomst in Liba
non, ziin voor het eerst verte
genwoordigers van is-lam en
christendom uit praktisch de
hele wereld samen-
ADVERTENTIE)
PP
GROTE MARKT 25
BREDA