IDEALISTEN TEGEN POLITIEKE PROFS
McGovern
werd twistappel
democraten
presi
Wc Ge
Heropening Rijksdagïirandproces mogelijk
Bomen lijk teersen
P A L L IET E;R.
Zomerse
zorgen
om een
merel-
gezin
MAANDAG BEGINT CONVENTIE IN MIAMI BEACH
VAKANTIE
RELAX..
„WERKGEVER
hekelt (en prijst)
DE STEM
ver
kunst
cultuur
Opmerkelijk
stilzwijgen
TIMMERMANS
Interressante
slotpassage
Meisje in Brussel
ontvoerd en
weer gevonden
TON VOOR HULP
AAN BIHARI'S
Zaterdag 8 juli 1972
18
5 bids een week of twee
kijk ik iedere dag of ze
er nog inzitten. Vier
jonge merels dreigen hun nest
uit te groeien. Ik hoef me er
natuurlijk geen zorgen over te
maken, maar als ze eruit val
len, worden ze zeker door een
van de poezen 'in de buurt te
grazen genomen. Ik moet er
niet aan denken.
Die merelmoeder had toch
wel wat beter uit kunnen kij
ken. Een ernstig gebrek aan
verantwoordelijkheid als je
het mij vraagt, om met zo'n
wankel onderkomen genoegen
te nemen. Goed verborgen zit
ten ze wel, maar dat is dan
ook het enige, wat je ze na
kunt geven. Al weet zo'n me
rel van te voren natuurlijk
ook niet dat ze er vier zou
krijgen. De vierde heb ik
overigens pas later ontdekt. Ik
hoop dat het beestje niet te
kort is gekomen, want het
moet al die tijd onder hebben
gelegen. Een bleekneus is het
in ieder geval niet. Het grap
pige is dat het nest opge
bouwd moet zijn uit onderde
len van de legustertuin die ik
door mijn slordigheid na een
knipbeurt waarschijnlijk heb
laten slingeren. Daarmee is de
vogel een geraamte gaan
vlechten. Het deed me ook
deugd te constateren dat ik
mogelijk de leverancier ben
geweest vam de verdere stoffe
ring en misschien zelfs van
het kraambed. Dit zijn won
derschone details, als het waar
is tenminste. Ze hebben bij
ons in de buurt namelijk alle
maal een keurig gazon en ze
laten allemaal wel eens wat
gemaaid gras liggen.
ik mag echter aannemen dat
ook merels zo economisch mo
gelijk te werk gaan. Dat houdt
in dat deze zeer bijzondere
merel in kwestie, voor hetgeen
ze nodig heeft, niet naar een
ander gaat ais ze het thuis in
overvloed aantreft. Bovendien
is de keuze niet moeilijk, om
dat mijn gazon er verreweg
hel meest florissant bijligt, al
barsten de buren nu op dit
moment in 'n lachbui uit. Het is
van dat fijne Wimbledongras,
het einde voor een merelwo-
ninkje lijkt me.
Ik voel me een beetje fami
lie van dat merelgezin, weet
je. Ik heb ze ook allemaal een
naam gegeven. Daarvoor moet
je eerst het geslacht bepalen
en dat gaf natuurlijk wel de
nodige problemen. Ik moet u
zeggen dat die me te veel zijn
geweest. En ik beschik nog
steeds niet over de geringste
aanwijzing.
Maar de beestjes moesten
een naam hebben dat begrijpt
u natuurlijk wel. Ik heb ze de
volgende namen gegeven:
Mark, Marck met ck dus, Mar
cus en Angelique, naar de
Franse keizerin-moeder.
Het nest hangt zwaar als
een tros rijpe druiven. Er
hoeft niet veel te gebeuren -
een flinke windvlaag of zo of
wat stoeiende kinderen die de
takken raken - om het kunst
werkje vam zijn voetstuk te
laten vallen. Ik ontkom er niet
aan om er telkens even binnen
te gluren.
En iedere keer zie ik het
noodlot naderbij komen, het
moment dat de hele familie
onder een kakofonie van nog
niet gevormde stemmen naar
een verdieping lager stort.
Soms zit de merelmoeder ook
op het nest, uiterlijk onwetend
van het naderend onheil. Haar
hooghartige blikken spreken
echter boekdelen: „Ach loop
toch door man. Laat dat alle
maal maar aan mij over." Ik
maak dan steeds dat ik weg
kom want dat merelgeluk zou
ik nou juist niet willen versto
ren.
Het is gelukkig allemaal
met een sisser afgelopen.
Sinds gistermiddag is het nest
namelijk leeg. werkelijk een
grote leegte. En ik mag aanne
men dat de vier jonge merels
op natuurlijke wijze hun ou
derlijke woning verlaten heb
ben. Het nest was nog volko
men intact. Wat me helemaal
opluchtte was dat ik geen ge-
vederte vond waardoor ik de
gedachte aan een verraderlijke
Kattestreek helemaal uit mijn
hoofd kon zetten. Tot mijn
verrukking zag ik tenslotte
even later uit wat groen ver
derop het gevleugelde viertal
nog wat onzeker het luchtruim
kiezen, al kwamen ze voorlo
pig nog niet verder dan de
kersebomen.
JAN WILLEMEN
DE NIEUWE Italiaanse re
gering onder leiding van pre
mier Giuldo Andreotti, be
staande uit christen-democra
ten, sociaal-democraten en li
beralen, heeft het vertrouwen
van de Italiaanse kamer van
afgevaardigden gekregen De
uitslag van de stemming .vas-
329 voor en 288 tegen.
(Van onze correspondent)
WASHINGTON Maandag
begint het feest in Miami Be
ach. De democraten gaan er
hoogstwaarschijnlijk George
McGovern kiezen als de vaan
deldrager van de partij. Tenzij
er rampen of wonderen ge
schieden zal George McGo
vern de opdracht krijgen op 7
november Richard M. Nixon te
verslaan.
Het feest kan een drama wor
den, want de democratische
partij is na de rampspoed van
Chicago in 1968 in een spasti
sche vernieuwingsroes. De
conventies waren tot dan toe
het spel van sigaarkauwende
politieke professionals. Nu
zien velen van hen zich ver
vangen door idealistische ama
teurs, die zich op grond van
openheid en inspraak liet recht
hebben verworven de politieke
raadsbesluiten te nemen die
eerder het voorrecht waren
van machthebbers als burge
meester Daley van Chicago,
een koningspion in het schaak
spel.
De McGovern-delegatie, die
waarschijnlijk groot genoeg is
om hem aan de 1509 stemmen
te helpen die hij voor de nomi
natie nodig heeft, telt rond 700
vrouwen- Zeshonderd McGo-
vern-afgevaardigden zijn jon
ger dan 30 jaar. Negers en
Mexicaans-Amerikanen maken
rond 20 procent van zijn dele
gatie uit.
In het Humphrey-kamp is het
weinig anders. De professio
nals zijn verbitterd; er zijn er,
die thuis moeten blijven omdat
een negentienjarige juf hun
plaats heeft ingenomen. Som
mige uit hun machtsposities
ontzette ouderlingen dreigen
over te lopen naar de republi
keinse partij; ze morren bitter
over een „staatsgreep van een
ideologische elite", over
„Goldwateristen van links", de
splijtzwam in de partij.
Over het recht van niet min
der dan 1295 afgevaardigden
om in Miami aan het kiezen
van de democratische kandi
daat deel te nemen is in de
afgelopen weken bitter gestre
den en de disputen kunnen,
voorzover zij maandag niet
opgelost zijn, aanleiding geven
tot heidens kabaal.
De conventie van 1968 leed
aan een gebrek aan democra
tie; de conventie van 1972 kan
gaan lijden onder een te veel.
De democraten lopen het risico
gebalkaniseerd uit Miami te
komen ,als een bond van elk
aar fel bestrijdende Indianen
stammen. Er zijn bovendien
kwesties als Vietnam, het bus
vervoer van schoolkinderen
om integratie van het onder
wijs te bevorderen, de verde
ling van de welvaart en een
aantal andere zaken waar de
fracties van McGovern,
Humphrey en Wallace tegenge
steld over denken.
Woensdag begint de stemming.
En als uit de rook- en kruit
dampen George McGovern is
opgerezen als Nixon's Neme
sis, zullen de oude. sigaarkau
wende professionals het grote
lijmwerk ter hand nemen en
zien, hoe de partij de demo
cratie kan overleven.
(Van onze correspondent)
MIAMI/BEACH Over de kwestie van de „gestolen
stemmen" van George McGovern zullen op de conventie
in Miami Beach nog bittere woorden worden gewisseld.
De Democratische Partij heeft
zich tot het federale hoogge
rechtshof in Washington ge
wend om de uitspraak van het
hof van beroep te bestrijden
volgens welke alle 271 gedele-
geerdenstemmen van Califor-
nié aan McGovern toekomen.
Eeu advocaat van het demo
cratische nationale comité
heeft het hooggerechtshof ver
zocht, daartoe van reces terug
te komen.
Nadat de commissie voor de
geloofsbrieven eerder McGo
vern 153 van de 271 stemmen
ontnam, bepaalde een Was
hington hof van beroep
woensdag, dat alle stemmen
aan McGovern toekwamen,
omdat de regels dat bepaalden
In een afzonderlijke petitie
vragen 59 personen, onder lei
ding van burgemeester Daley
van Chicago, het hooggerechts-
hof om aan hun de status van
afgevaardigden naar de con
ventie terug te geven. De ge-
loofsbrieveneommissie had be
paald, dat deze groep niet
overeenkomstig de regels van
de partij is gekozen en lagere
federale rechtbanken vonnis
ten dienovereenkomstig. Er
zijn nog geen aanwijzingen,
dat de opperrechter het hof
van reces,zal terugroepen.
Een weigering van de Demo
cratische Partij om McGovern
te kronen tot vaandeldrager
zou neerkomen op politieke
zelfmoord, zeggen de McGo
vernisten niet ten onrechte. De
capaciteit tot zelfverwonding
moet onder de democraten in
Amerika echter hoog worden
aangeslagen. Zie Chicago 1968.
Er zijn tal van afgevaardig
den, die liever in verdeeldheid
ten onder gaan dan in Miami
aan het kortste eind te trek
ken. Men vindt die afgevaar
digden zowel in het kamp van
McGovern als onder de banie
ren van Humphrey en Wallace.
De anti-McGovern-afgevaar
digden zeggen, dat de senator
van Zuid-Dakota weliswaar
tien voorverkiezingen heelt
gewonnen, maar dat hij eigen
lijk maar een gering aantal de
mocratische kiezers achter
zich heeft. Bijvoorbeeld: in
New York, waar hij triomfeer
de, kreeg hij niet meer dan 6,5
procent van de geregistreerde
democratische kiezers. In Cali-
fornié gaf 55 procent van de
demoeraten, die naar de stem
bus gingen, de voorkeur aan
andere kandidaten. Verder,
zeggen ze, is McGovern de
Goldwater van links, die in
november hetzelfde droevig
lot zal ondergaan als Goldwa
ter in 1964.
Ofschoon een aantal van
McGovern's volgelingen hem
graag een programma ziet ver
dedigen, waarin de rechtsgel
digheid van een homoseksueel
huwelijk wordt geéist, de lega
lisering van marihuana, abor
tus op verzoek en andere, bi]
de grote Amerikaanse massa
niet erg populaire zaken, i»
McGovern wijs genoeg om een
soort politiek midden te zoe
ken en bruggen te bouwen tus
sen de opvattingen die hem
scheiden van mannen als
Humphrey en Wallace. Hi]
heeft, volgens Humphrey, Wal
lace al een kabinetsfunctie
aangeboden (politiek maakl
vreemde bedgenoten); hij on
derhandelt met Richard Daley,
die volgens de meesten van
zijn aanhangers een reactio
naire aartsduivel is en hi]
heeft Jimmy Carter, gouver
neur van het zuidélijke Geor
gia, al gevraagd of hij zin
heeft in het vice-president-
schap.
Met andere woorden: George
Is zeer links voor wie het ho
ren wil en minder links voor
degenen, die hij nodig heeft
Hij spreekt al over zijn cam
pagne tegen Nixon, die met
een strijdfonds van 33 miljoen
dollar in de slag komt, waar
mee zeer veel televisietijfl kan
worden gekocht. Het wordt,
zegt George McGovern, een
confrontatie tussen elektroni
sche en menselijke politiek.
BERT VAN VELZEN
(ADVERTENTIE)
Geniet 100 in het
Recreatiecentrum Breebos.
30 ha groot. Met overdekt en
openlucht zwembad,
roeivijver, speelterreinen,
wandelpaden, restaurant,
café en shopping.
Ook week-end huisjes te
koop of te huur en
caravan-plaats voor de
échte liefhebber.
FRANKFORT (DPA)
Heropening van het Rijksdag
brand-proces dat in 1933 in
Berlijn werd gehouden en
waarbij de Nederlander Mari-
nus van tier Lubbe als schul
dige werd aangewezen en een
jaar later werd terechtgesteld,
is mogelijk. Dit heeft de advo
caat M. W. Kempner in
Frankfort verklaard.
Kempner, die bekend ge
worden is als plaatsvervan
gend officier wan justitie bij
de in Neurenberg gevoerde
processen tegen oorlogsmisda
digers, zegt in opdracht van
de broer van Van der Lubbe
in West-Berlijn heropening
wan het proces te hebben ge
vraagd.
Hij baseert zijn verzoek
onder meer op een onlangs
verschenen documentatiewerk
van professor Walther Hof er
ower de Rijksdagbrand, waarin
deskundigen verklaren het
„hoogst onwaarschijnlijk" te
achten dat Marinus van der
Lubbe zonder hulp het ge
bouw in brand gestoken kon
hebben.
Verder bewijsmateriaal ver
wacht Kempner van ©en twee
de deel documentatie dat „o-
ver enige tijd" zal verschijnen
en waarin alle getuigenverkla
ringen van het proces ziin
werwat.
Veel belang hecht Kempner
verklaringen van nog in le-
verklar%inigen van nog in le
ven zijnde getuigen -onder
wie enige voormalige politie
functionarissen.
Hitlers propagandachef Jo
sef Goebbels en Hermann Goe-
i-ing hebben volgens de advo-
oaa-t in 1933 bij het proces
„grove meineden" afgelegd om
tenslotte communistische hel
pers van Van der Lubbe in de
schoenen te schuiven dat zij
het plan zouden hebben be
raamd. -
Als daders in aanmerking
komende natiomaal-socialisten
zijn nooit verhoord.
„DE WERKGEVER, het
officieel orgaan vam, het
Nederlands Christelijk
Werkgeversverbond, is
woest op DE STEM. Die
woede, veroorzaakt door
een commentaar in deze
krant op de gang van zaken
rond de recente sluiting
van de Tilburgse wollen-
stoffenfabriek N.V. Van
Dooren en Dams, heeft zich
in DE WERKGEVER van 6
juli j.l. ontladen in een (a-
nonieme) felle reactie on
der de titel „stoot onder de
gordel".
Dat stuk is duidelijk be
doeld als een venijnige tik
op de vingers van de re
dactie. Het eindigt echter
maar dat is ongetwijfeld
niet zo bedoeld met het
grootste compliment, dat
men een dagbladredactie
kan maken: de erkenning
namelijk van het feit, dat
de redactie, in casu die van
De Stem, zich onafhanke
lijk opstelt en zich niet
door anderen de wet laat
voorschrijven.
Eerst even de voorge
schiedenis. Op zaterdag 17
juni j.l. bracht De Stem het
bericht dat Van Dooren en
Dams zou moeten sluiten,
waardoor 299 werknemers
op straat zouden komen
staan. Tot deze fabrieks-
sluiting werd besloten op
advies van de kredietver-
schaffende banken. Voor de
vakbeweging kwam dit be
sluit „als een voldongen
feit". Het nieuwsbericht
terzake werd in De Stem
begeleid door een commen
taar, waarin met name op
twee punten de aandacht
werd gevestigd: de oncon
troleerbare (en daarom dus
onaanvaardbarerol, die
kredietverlenende banken
bij bedrijfssluitingen spelen
en het onvoldoende overleg
(klacht van de vakbewe
ging) tussen de leiding van
het betrokken bedrijf en die
vakbonden.
Het is met name dit com
mentaar, dat de veront
waardiging van „DE WERK
GEVER" heeft gewekt
en dan weer in het
bijzonder de passages, die
handelen over het ontoerei
kend overleg tussen de di
rectie van Vam Dooren en
Dams en de organisaties
van werknemers. Over onze
kanttekeningen inzake de
macht van de kredietver-
AFLEVERING 13.
De bossen zijn het hart. der
aarde! Overal was de weldadi
ge reuk van mos en sappig
hüL -t. En dan de bosbeziën, die
rode bosbeziën met een rijns
smaaksken achteraan!
Pallieter zijn lippen zagen 'er
purper van. En zo drong hij
neer, door een wellustige over
daad van leven en groei, tct
hij kwam in het eigenlijke
woud.
Daar deed hij zijn hoed af
bleef getroffen staan, en voel
de zich geen duim meer groot
Hier waren geen struUen,
mr.ar uit den rossen bladgrond
rezen overal de grijze, gladde
beukebomen lijk keersen
itcht omhoog en spanden gin
der boven met dicht bladeren
gewelf het zicht des hemels
a£: zij rijden zich achter en
nevens elkaar tot een onoiete-
-!i;;ke diepte van bomen, die
heel ver vergroeide tot een
grijze houtgordijn waar iuchf
noch land doorspierde.
Was hier een licht alsof
de avond al aan 't dalen was,
en stil lijk onder water.
En om iets te horen riep hij
met de hand aan den mond
Pallieter!" Zijn naam gaf een
galm lijk in een kerk en viai.
na drie echo's, dood in de
verre grijsheid van het bos.
En dan begon hij zohud en
7u lang te lachen, dat de ene
ec io tegen dei- andere botste,
dat er overal lachers waren
hier, daar, voor en achter hem
en terwijl de weerga: mei
kruisten, daverde de lach «t
durig uit Pallieters mol -
Heel het bos lachte-
„Nij hemme de boeme
spn ke", zei Pallieter, ei-
gend liep hij verder.
Het woud was lijk n
zaai. Hij bleef zien naai ei
"•oninksken dat tegen eer,
•com opklom eri naar rnrjdee-
vlekte, wonder grote padde
stoelen aan den voet der bo
men.
Cveral lagen konijnenkeu
tels, en de diertjes ervan, door
.caBieters -lied verschrikt,
wipten in hun nolen. H'i zag
een vosseklem. Met een stomp
deed hij ze afschieten, en haar
mdei den grond stoppend zei
lui:
Oemda de vos gi ge-s èt,
.nut hem steurve! Arme vos-
kes!"
Pallieter dronk zijn dorst af
aan een handgroot watervaile-
ken, 't begin van een beek.
De bosreuk hing om hem
zijn frak en zijn handen zagen
tonen van mos, zijn lach do:af
neg ie vers in de verte, en clc
t.'Sttilte suisde nog in 't diep
ste van zijn hert! Hij nad bet
os gevoeld!
Poe jammer dat hij zijn
jni 1-thoren niet had meegeno
men, om al de diepste diepten
voor zijn gehoor te laten open-
o..li
.Mor da's veur later!' zei
c, en hij liep terecht in de
rite weiden, overgoten reeds
m zware, sterke zon, en be
iekt met bruine, witte en
varte koeien Hij ging doo.
el losse gers, en de .opgeko
men honger deed hem zien
ïaar de roze uiers, die vol zoe-
„p warme melk hingen.
Het water kwam hem in de
rund. Hij had maar te rek
ktn om ervan te genieten en
(ie grote goesting deed item
zijn zweep neerleggen. Hij
lilde een stuk papier tot een
puntzak, zette zich onder een
koe, trok met ene der tepels
en zie! de straal witte melk
spoot ruisend en schuimend in
't papier. Als 't vol was dronk
hij hem leeg en het bek .va n
t em zo goed dat hij er drie
iikskes van lapte. Hij hoorde
de naar boter smakende melk
in zijn holle maag boebelcn:
het lekte van zijn kin tot in
zijn hals, en hij zei tct de
koe:
wandelende herberg, wees
gedankt!"
Al verder gaande wierp hij
van voldoening over de wei
den de luide knallen van zijn
zweep, en hij dacht:
„Marieke is hier nog te
keurt!"
O! haar bij zich te hebben
m deze paleisachtige natuur,
haar te mogen omvatten, met
haar in zijn armen over de
beken te springen, samen met
natte kussen door het zachte
gers te rollen zijn gevoelige
vingeren te laten leven op
haar gezond vlezeken! Oh!...
En zonder het te willen zag
hij haar in zijn verbeelding,
dwars door haar kleding dóór.
Hij zag niet meer het blauwe
kleed met witte bollekens,
maar steeds een poezelig
naakt lijveken met schoon ge
ronde vormen. Hij deed zijn
ogen toe van klimmend genot,
en zong op haar:
„Marieke, pirrewieke,
pirrewitje kandieke,
pirrewitje kanditje,
verrumpeld Marieke!
o zallef, o heunink, o boter
der ziel!'
Pallieter begon van zoet
voorgevoelen met de zweep te
djakken. stampte de molsho
pen uiteen, liep en draaide,
met, de voeten los van den
grond, rond de jonge boom-
kens, en zette het dóór h et
gers en de hoge bloemen op
een loop, tot hij buiten adem
op deri Netherdijk terecht
kwam.
De Nethe was hoog, en
droeg zo klaar gelijk de lucht
de wolken van den hemel.
Als Pallieter dit grote ijle
water zag, dat aan den over
kant zo zuiver de gele en pur-
pere bloemen weerkaatste, dan
zakte de kalmte weer in
hem- en hij werd stil zoals een
mens na diep gebed.
Het waterelemeht klotste
machtig in hem op, en op nen
één-twee-drie, stond hij bloot,
sprong in een spettering van
zon doorschenen waterperels
in de Nethe, en zwom naar de
bloemen.
Hef was een reuk als van
warme rijstpap; zijn gemoed
kwam ervan naar omhoog en
hij wist van diep zielsgenot
niets anders te doen dan fon
teintjes omhoog te spuiten, die
nederpletsen op zijn blinken
den buik.
Als hii daar zo een helen
tijd in 't water had gelegen,
en drie gebolzeilde schepen
had laten voorbijdrijven,
kwam hij er terug uit.
Hij liet zich afdrogen dooi
de goede zon, plukte een pis-
bloem af, stak ze tussen de
tanden en wandelde naakt, de
handen op den rug, een kik
vors achterna, die verschrikt
voor hem uitsprong.
De noen stond in zijn hete
stilte op de bomen, en Pallie
ter lag onder een aalbeziën-
struik te slapen.
De hof was licht en stil. De
kiekens lagen in het zand en
de twee ganzen stonden ne
venseen door de haag te glu
ren.
Er was een voortdurend ge
gons in en rond de bieënkor-
cen, en van uit de keuken
kwam de gedempte stem van
Chariot, die kerkliedjes
zong.
De bloemen stonden be-
weegloos In hunnen reuk en
het water van de Nethe was
schelblinkend als de rug van
een vis.
De beemden sjirpten en de
molens draaiden niet...
't Was de reuk van koffie
en gebakken haring die Pallie
ter deed wakker worden, en al
geeuwend riep hij: „Heb dank,
o Heer, die man oegen ope doe
om nief plezier veur manne
mond!"...
't 'waren vette haringen, wit
lijk zilver met een echten
smaak van vlees, èn als hij ze
binnen had, zong hij
„Alle visse zwumme,
alle visse zwumme,
b'halve die gebakke zijn..."
„Bruur", kloeg Chariot, „er
ls gin botermelk oep de Wa-
terschrans-.."
„Got er halen nor boerken
Aap!..."
„Wa peisdewel", valt ze
kwaad uit, „zoe'n dik mens
alleen, zo ver me zoe'ne zware
stoop, in zo'n heette late gaan!
Mor zadde ni beschomt?"
„Willik meegaan?" vroeg
Pallieter pinkend.
„Kunde allien ni gaan?"
„Om ginne woroem, mes-
ke!"
„k Zal 't ontijve!" zei Cha-
lot. „Wacht mor tot da ge mij
is nodig 'et!" en ondertussen
stak ze door 'nen koperen
melkstoop een mispelaar. En
samen gingen ze langs het
achterpoortje van den hof de
klare velden in.
De wegen waren wit in de
zon, en de lucht hing vol hom-
melegegons, lijk het uitsterven
van grote klokken.
Zij namen de kortste bon-
nenweggekes en voor eiken
stenen kapelleken maakte
Chariot een kruis, en daar
waar de kersen wat laag over
de haag hongen plukte Pallie
ter ze af, en deelde met Char
iot. De zon scheen door hun
kleren heen op hun dikke
buik, en het kersensap ver
koelde hunne darmen.
(Wordt vervolgd).
(„Pallieter" van Felix Tim
mermans, uitgegeven door P. N.
van Kampen en Zoon, Amster
dam).
schaffende banken wordt in
alle talen gezwegen. Dat is
in de totale context opmer
kelijk. Wie zwijgt stemt
toe, zou je haast gaan den
ken.
„DE WERKGEVER" ont
kent, dat het overleg
tussen de directie van het
Tilburgse bedrijf en de
vakbeweging oiwóldoende
is geweest. Hier staan dus
twee visies tegenover el
kaar want de vakbeweging
denkt anders over het over
leg. Verder wordt DE
STEM verweten, dat deze
bedrijfssluiting is aangegre
pen om „eens flink de
vloer met DE werkgevers
aan te vegen". Dat is on
juist. In ons gewraakt com
mentaar is alleen sprake
van „de hooghartige min.
achting die sommige
werkgevers - in - moeilijk
heden blijken te hebben
voor de organisatie van de
werknemers". Sommige is
duidelijk iets anders dan
alle.
Interessanter echter dan
dit getwist over woorden is
■le slotpassage in de be
schouwing van DE WERK
GEVER. Daarin wordt ook
de directeur van DE STEM,
dr Harkx m het geding ge
bracht, „die het dagblad DE
STEM leidt en die een
vooraanstaand bestuurslid
is van de grootste bij ons
Verbond aangesloten regio
nale werkgeversorganisatie.
En die moet dat maar, gedo
gen!" Einde citaat.
Argwanende lieden zul
len in deze passage wel
licht een poging tot intimi
datie (van de redactie)
zien. Maar zo zijn wij niet,
wij bepalen ons dus maar
tot het feit, dat DE WERK
GEVER blijkbaar van de
gedachte uitgaat, dat de di
recteur van een krant, ze
ker als hij een vooraan
staand bestuurslid is van
een werkgeversorganisatie,
het beleid van de krant
dient te bepalen c.q. dient
te voorkomen, dat voor
sommige werkgevers on
aangename opmerkingen in
de krant worden afge
drukt.
De auteur van dit Werk-
gevers-proza heeft kenne
lijk weinig over de pers
vrijheid nagedacht. Want
dan zou hij weten, dat de
basis daarvan gelegen is in
de onafhankelijkheid van
de (hoofd)redactie. Bij een
volwaardige krant oefent
een directeur geen censuur
uit. DE STEM is zo'n krant.
De directeur van deze
krant zou zich 'n rol als DE
WERKGEVER lijkt te sug
gereren, niet laten opdrin
gen en de redactie zou zo
iets ook niet accepteren.
Hier worden de eigen, ge
scheiden verantwoordelijk
heden gerespecteerd. Dat
maakt DE STEM, zoals DE
WERKGEVER terecht con
stateert, tot een krant, die
zich onafhankelijk op
stelt.
Namens de redactie
L. LEIJENDEKKER,
hoofdredacteur.
BRUSSEL Een tienjarig
meisje uit Wemmei, een van de
Brusselse randgemeenten, is
gisteren door een onbekende
in een auto getrokken en ont
voerd. Ongeveer een uur nadat
er alarm was gegeven bij de
politie, werd het kind in de
buurt van het Atonium, op het
voormalige wereldtentoonsteS-
lingsterrein, teruggevonden. Ze
was vastgebonden in een zak.
Het kind is eerst door de politie
verhoord en vervolgens naar
een ziekenhuis gebracht om
onderzocht te worden.
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG De regering
heeft 100.000 gulden geschon
ken aan het Internationale Ro
de Kruis ten behoeve van de
Bihari's in Bangladesj. Minis
ter Boertien heeft dit bekend
gemaakt n.a.v. schriftelijke
vragen van het Tweede Ka
merlid Scholten (ARP). De
Bihari's worden in Bangladesj
geïsoleerd wegens heulen met
het W-estpakistaanse lejter.