IDEALISTEN TEGEN POLITIEKE PROFS McGovern werd twistappel democraten presi Wc Ge Heropening Rijksdagïirandproces mogelijk Bomen lijk teersen P A L L IET E;R. Zomerse zorgen om een merel- gezin MAANDAG BEGINT CONVENTIE IN MIAMI BEACH VAKANTIE RELAX.. „WERKGEVER hekelt (en prijst) DE STEM ver kunst cultuur Opmerkelijk stilzwijgen TIMMERMANS Interressante slotpassage Meisje in Brussel ontvoerd en weer gevonden TON VOOR HULP AAN BIHARI'S Zaterdag 8 juli 1972 18 5 bids een week of twee kijk ik iedere dag of ze er nog inzitten. Vier jonge merels dreigen hun nest uit te groeien. Ik hoef me er natuurlijk geen zorgen over te maken, maar als ze eruit val len, worden ze zeker door een van de poezen 'in de buurt te grazen genomen. Ik moet er niet aan denken. Die merelmoeder had toch wel wat beter uit kunnen kij ken. Een ernstig gebrek aan verantwoordelijkheid als je het mij vraagt, om met zo'n wankel onderkomen genoegen te nemen. Goed verborgen zit ten ze wel, maar dat is dan ook het enige, wat je ze na kunt geven. Al weet zo'n me rel van te voren natuurlijk ook niet dat ze er vier zou krijgen. De vierde heb ik overigens pas later ontdekt. Ik hoop dat het beestje niet te kort is gekomen, want het moet al die tijd onder hebben gelegen. Een bleekneus is het in ieder geval niet. Het grap pige is dat het nest opge bouwd moet zijn uit onderde len van de legustertuin die ik door mijn slordigheid na een knipbeurt waarschijnlijk heb laten slingeren. Daarmee is de vogel een geraamte gaan vlechten. Het deed me ook deugd te constateren dat ik mogelijk de leverancier ben geweest vam de verdere stoffe ring en misschien zelfs van het kraambed. Dit zijn won derschone details, als het waar is tenminste. Ze hebben bij ons in de buurt namelijk alle maal een keurig gazon en ze laten allemaal wel eens wat gemaaid gras liggen. ik mag echter aannemen dat ook merels zo economisch mo gelijk te werk gaan. Dat houdt in dat deze zeer bijzondere merel in kwestie, voor hetgeen ze nodig heeft, niet naar een ander gaat ais ze het thuis in overvloed aantreft. Bovendien is de keuze niet moeilijk, om dat mijn gazon er verreweg hel meest florissant bijligt, al barsten de buren nu op dit moment in 'n lachbui uit. Het is van dat fijne Wimbledongras, het einde voor een merelwo- ninkje lijkt me. Ik voel me een beetje fami lie van dat merelgezin, weet je. Ik heb ze ook allemaal een naam gegeven. Daarvoor moet je eerst het geslacht bepalen en dat gaf natuurlijk wel de nodige problemen. Ik moet u zeggen dat die me te veel zijn geweest. En ik beschik nog steeds niet over de geringste aanwijzing. Maar de beestjes moesten een naam hebben dat begrijpt u natuurlijk wel. Ik heb ze de volgende namen gegeven: Mark, Marck met ck dus, Mar cus en Angelique, naar de Franse keizerin-moeder. Het nest hangt zwaar als een tros rijpe druiven. Er hoeft niet veel te gebeuren - een flinke windvlaag of zo of wat stoeiende kinderen die de takken raken - om het kunst werkje vam zijn voetstuk te laten vallen. Ik ontkom er niet aan om er telkens even binnen te gluren. En iedere keer zie ik het noodlot naderbij komen, het moment dat de hele familie onder een kakofonie van nog niet gevormde stemmen naar een verdieping lager stort. Soms zit de merelmoeder ook op het nest, uiterlijk onwetend van het naderend onheil. Haar hooghartige blikken spreken echter boekdelen: „Ach loop toch door man. Laat dat alle maal maar aan mij over." Ik maak dan steeds dat ik weg kom want dat merelgeluk zou ik nou juist niet willen versto ren. Het is gelukkig allemaal met een sisser afgelopen. Sinds gistermiddag is het nest namelijk leeg. werkelijk een grote leegte. En ik mag aanne men dat de vier jonge merels op natuurlijke wijze hun ou derlijke woning verlaten heb ben. Het nest was nog volko men intact. Wat me helemaal opluchtte was dat ik geen ge- vederte vond waardoor ik de gedachte aan een verraderlijke Kattestreek helemaal uit mijn hoofd kon zetten. Tot mijn verrukking zag ik tenslotte even later uit wat groen ver derop het gevleugelde viertal nog wat onzeker het luchtruim kiezen, al kwamen ze voorlo pig nog niet verder dan de kersebomen. JAN WILLEMEN DE NIEUWE Italiaanse re gering onder leiding van pre mier Giuldo Andreotti, be staande uit christen-democra ten, sociaal-democraten en li beralen, heeft het vertrouwen van de Italiaanse kamer van afgevaardigden gekregen De uitslag van de stemming .vas- 329 voor en 288 tegen. (Van onze correspondent) WASHINGTON Maandag begint het feest in Miami Be ach. De democraten gaan er hoogstwaarschijnlijk George McGovern kiezen als de vaan deldrager van de partij. Tenzij er rampen of wonderen ge schieden zal George McGo vern de opdracht krijgen op 7 november Richard M. Nixon te verslaan. Het feest kan een drama wor den, want de democratische partij is na de rampspoed van Chicago in 1968 in een spasti sche vernieuwingsroes. De conventies waren tot dan toe het spel van sigaarkauwende politieke professionals. Nu zien velen van hen zich ver vangen door idealistische ama teurs, die zich op grond van openheid en inspraak liet recht hebben verworven de politieke raadsbesluiten te nemen die eerder het voorrecht waren van machthebbers als burge meester Daley van Chicago, een koningspion in het schaak spel. De McGovern-delegatie, die waarschijnlijk groot genoeg is om hem aan de 1509 stemmen te helpen die hij voor de nomi natie nodig heeft, telt rond 700 vrouwen- Zeshonderd McGo- vern-afgevaardigden zijn jon ger dan 30 jaar. Negers en Mexicaans-Amerikanen maken rond 20 procent van zijn dele gatie uit. In het Humphrey-kamp is het weinig anders. De professio nals zijn verbitterd; er zijn er, die thuis moeten blijven omdat een negentienjarige juf hun plaats heeft ingenomen. Som mige uit hun machtsposities ontzette ouderlingen dreigen over te lopen naar de republi keinse partij; ze morren bitter over een „staatsgreep van een ideologische elite", over „Goldwateristen van links", de splijtzwam in de partij. Over het recht van niet min der dan 1295 afgevaardigden om in Miami aan het kiezen van de democratische kandi daat deel te nemen is in de afgelopen weken bitter gestre den en de disputen kunnen, voorzover zij maandag niet opgelost zijn, aanleiding geven tot heidens kabaal. De conventie van 1968 leed aan een gebrek aan democra tie; de conventie van 1972 kan gaan lijden onder een te veel. De democraten lopen het risico gebalkaniseerd uit Miami te komen ,als een bond van elk aar fel bestrijdende Indianen stammen. Er zijn bovendien kwesties als Vietnam, het bus vervoer van schoolkinderen om integratie van het onder wijs te bevorderen, de verde ling van de welvaart en een aantal andere zaken waar de fracties van McGovern, Humphrey en Wallace tegenge steld over denken. Woensdag begint de stemming. En als uit de rook- en kruit dampen George McGovern is opgerezen als Nixon's Neme sis, zullen de oude. sigaarkau wende professionals het grote lijmwerk ter hand nemen en zien, hoe de partij de demo cratie kan overleven. (Van onze correspondent) MIAMI/BEACH Over de kwestie van de „gestolen stemmen" van George McGovern zullen op de conventie in Miami Beach nog bittere woorden worden gewisseld. De Democratische Partij heeft zich tot het federale hoogge rechtshof in Washington ge wend om de uitspraak van het hof van beroep te bestrijden volgens welke alle 271 gedele- geerdenstemmen van Califor- nié aan McGovern toekomen. Eeu advocaat van het demo cratische nationale comité heeft het hooggerechtshof ver zocht, daartoe van reces terug te komen. Nadat de commissie voor de geloofsbrieven eerder McGo vern 153 van de 271 stemmen ontnam, bepaalde een Was hington hof van beroep woensdag, dat alle stemmen aan McGovern toekwamen, omdat de regels dat bepaalden In een afzonderlijke petitie vragen 59 personen, onder lei ding van burgemeester Daley van Chicago, het hooggerechts- hof om aan hun de status van afgevaardigden naar de con ventie terug te geven. De ge- loofsbrieveneommissie had be paald, dat deze groep niet overeenkomstig de regels van de partij is gekozen en lagere federale rechtbanken vonnis ten dienovereenkomstig. Er zijn nog geen aanwijzingen, dat de opperrechter het hof van reces,zal terugroepen. Een weigering van de Demo cratische Partij om McGovern te kronen tot vaandeldrager zou neerkomen op politieke zelfmoord, zeggen de McGo vernisten niet ten onrechte. De capaciteit tot zelfverwonding moet onder de democraten in Amerika echter hoog worden aangeslagen. Zie Chicago 1968. Er zijn tal van afgevaardig den, die liever in verdeeldheid ten onder gaan dan in Miami aan het kortste eind te trek ken. Men vindt die afgevaar digden zowel in het kamp van McGovern als onder de banie ren van Humphrey en Wallace. De anti-McGovern-afgevaar digden zeggen, dat de senator van Zuid-Dakota weliswaar tien voorverkiezingen heelt gewonnen, maar dat hij eigen lijk maar een gering aantal de mocratische kiezers achter zich heeft. Bijvoorbeeld: in New York, waar hij triomfeer de, kreeg hij niet meer dan 6,5 procent van de geregistreerde democratische kiezers. In Cali- fornié gaf 55 procent van de demoeraten, die naar de stem bus gingen, de voorkeur aan andere kandidaten. Verder, zeggen ze, is McGovern de Goldwater van links, die in november hetzelfde droevig lot zal ondergaan als Goldwa ter in 1964. Ofschoon een aantal van McGovern's volgelingen hem graag een programma ziet ver dedigen, waarin de rechtsgel digheid van een homoseksueel huwelijk wordt geéist, de lega lisering van marihuana, abor tus op verzoek en andere, bi] de grote Amerikaanse massa niet erg populaire zaken, i» McGovern wijs genoeg om een soort politiek midden te zoe ken en bruggen te bouwen tus sen de opvattingen die hem scheiden van mannen als Humphrey en Wallace. Hi] heeft, volgens Humphrey, Wal lace al een kabinetsfunctie aangeboden (politiek maakl vreemde bedgenoten); hij on derhandelt met Richard Daley, die volgens de meesten van zijn aanhangers een reactio naire aartsduivel is en hi] heeft Jimmy Carter, gouver neur van het zuidélijke Geor gia, al gevraagd of hij zin heeft in het vice-president- schap. Met andere woorden: George Is zeer links voor wie het ho ren wil en minder links voor degenen, die hij nodig heeft Hij spreekt al over zijn cam pagne tegen Nixon, die met een strijdfonds van 33 miljoen dollar in de slag komt, waar mee zeer veel televisietijfl kan worden gekocht. Het wordt, zegt George McGovern, een confrontatie tussen elektroni sche en menselijke politiek. BERT VAN VELZEN (ADVERTENTIE) Geniet 100 in het Recreatiecentrum Breebos. 30 ha groot. Met overdekt en openlucht zwembad, roeivijver, speelterreinen, wandelpaden, restaurant, café en shopping. Ook week-end huisjes te koop of te huur en caravan-plaats voor de échte liefhebber. FRANKFORT (DPA) Heropening van het Rijksdag brand-proces dat in 1933 in Berlijn werd gehouden en waarbij de Nederlander Mari- nus van tier Lubbe als schul dige werd aangewezen en een jaar later werd terechtgesteld, is mogelijk. Dit heeft de advo caat M. W. Kempner in Frankfort verklaard. Kempner, die bekend ge worden is als plaatsvervan gend officier wan justitie bij de in Neurenberg gevoerde processen tegen oorlogsmisda digers, zegt in opdracht van de broer van Van der Lubbe in West-Berlijn heropening wan het proces te hebben ge vraagd. Hij baseert zijn verzoek onder meer op een onlangs verschenen documentatiewerk van professor Walther Hof er ower de Rijksdagbrand, waarin deskundigen verklaren het „hoogst onwaarschijnlijk" te achten dat Marinus van der Lubbe zonder hulp het ge bouw in brand gestoken kon hebben. Verder bewijsmateriaal ver wacht Kempner van ©en twee de deel documentatie dat „o- ver enige tijd" zal verschijnen en waarin alle getuigenverkla ringen van het proces ziin werwat. Veel belang hecht Kempner verklaringen van nog in le- verklar%inigen van nog in le ven zijnde getuigen -onder wie enige voormalige politie functionarissen. Hitlers propagandachef Jo sef Goebbels en Hermann Goe- i-ing hebben volgens de advo- oaa-t in 1933 bij het proces „grove meineden" afgelegd om tenslotte communistische hel pers van Van der Lubbe in de schoenen te schuiven dat zij het plan zouden hebben be raamd. - Als daders in aanmerking komende natiomaal-socialisten zijn nooit verhoord. „DE WERKGEVER, het officieel orgaan vam, het Nederlands Christelijk Werkgeversverbond, is woest op DE STEM. Die woede, veroorzaakt door een commentaar in deze krant op de gang van zaken rond de recente sluiting van de Tilburgse wollen- stoffenfabriek N.V. Van Dooren en Dams, heeft zich in DE WERKGEVER van 6 juli j.l. ontladen in een (a- nonieme) felle reactie on der de titel „stoot onder de gordel". Dat stuk is duidelijk be doeld als een venijnige tik op de vingers van de re dactie. Het eindigt echter maar dat is ongetwijfeld niet zo bedoeld met het grootste compliment, dat men een dagbladredactie kan maken: de erkenning namelijk van het feit, dat de redactie, in casu die van De Stem, zich onafhanke lijk opstelt en zich niet door anderen de wet laat voorschrijven. Eerst even de voorge schiedenis. Op zaterdag 17 juni j.l. bracht De Stem het bericht dat Van Dooren en Dams zou moeten sluiten, waardoor 299 werknemers op straat zouden komen staan. Tot deze fabrieks- sluiting werd besloten op advies van de kredietver- schaffende banken. Voor de vakbeweging kwam dit be sluit „als een voldongen feit". Het nieuwsbericht terzake werd in De Stem begeleid door een commen taar, waarin met name op twee punten de aandacht werd gevestigd: de oncon troleerbare (en daarom dus onaanvaardbarerol, die kredietverlenende banken bij bedrijfssluitingen spelen en het onvoldoende overleg (klacht van de vakbewe ging) tussen de leiding van het betrokken bedrijf en die vakbonden. Het is met name dit com mentaar, dat de veront waardiging van „DE WERK GEVER" heeft gewekt en dan weer in het bijzonder de passages, die handelen over het ontoerei kend overleg tussen de di rectie van Vam Dooren en Dams en de organisaties van werknemers. Over onze kanttekeningen inzake de macht van de kredietver- AFLEVERING 13. De bossen zijn het hart. der aarde! Overal was de weldadi ge reuk van mos en sappig hüL -t. En dan de bosbeziën, die rode bosbeziën met een rijns smaaksken achteraan! Pallieter zijn lippen zagen 'er purper van. En zo drong hij neer, door een wellustige over daad van leven en groei, tct hij kwam in het eigenlijke woud. Daar deed hij zijn hoed af bleef getroffen staan, en voel de zich geen duim meer groot Hier waren geen struUen, mr.ar uit den rossen bladgrond rezen overal de grijze, gladde beukebomen lijk keersen itcht omhoog en spanden gin der boven met dicht bladeren gewelf het zicht des hemels a£: zij rijden zich achter en nevens elkaar tot een onoiete- -!i;;ke diepte van bomen, die heel ver vergroeide tot een grijze houtgordijn waar iuchf noch land doorspierde. Was hier een licht alsof de avond al aan 't dalen was, en stil lijk onder water. En om iets te horen riep hij met de hand aan den mond Pallieter!" Zijn naam gaf een galm lijk in een kerk en viai. na drie echo's, dood in de verre grijsheid van het bos. En dan begon hij zohud en 7u lang te lachen, dat de ene ec io tegen dei- andere botste, dat er overal lachers waren hier, daar, voor en achter hem en terwijl de weerga: mei kruisten, daverde de lach «t durig uit Pallieters mol - Heel het bos lachte- „Nij hemme de boeme spn ke", zei Pallieter, ei- gend liep hij verder. Het woud was lijk n zaai. Hij bleef zien naai ei "•oninksken dat tegen eer, •com opklom eri naar rnrjdee- vlekte, wonder grote padde stoelen aan den voet der bo men. Cveral lagen konijnenkeu tels, en de diertjes ervan, door .caBieters -lied verschrikt, wipten in hun nolen. H'i zag een vosseklem. Met een stomp deed hij ze afschieten, en haar mdei den grond stoppend zei lui: Oemda de vos gi ge-s èt, .nut hem steurve! Arme vos- kes!" Pallieter dronk zijn dorst af aan een handgroot watervaile- ken, 't begin van een beek. De bosreuk hing om hem zijn frak en zijn handen zagen tonen van mos, zijn lach do:af neg ie vers in de verte, en clc t.'Sttilte suisde nog in 't diep ste van zijn hert! Hij nad bet os gevoeld! Poe jammer dat hij zijn jni 1-thoren niet had meegeno men, om al de diepste diepten voor zijn gehoor te laten open- o..li .Mor da's veur later!' zei c, en hij liep terecht in de rite weiden, overgoten reeds m zware, sterke zon, en be iekt met bruine, witte en varte koeien Hij ging doo. el losse gers, en de .opgeko men honger deed hem zien ïaar de roze uiers, die vol zoe- „p warme melk hingen. Het water kwam hem in de rund. Hij had maar te rek ktn om ervan te genieten en (ie grote goesting deed item zijn zweep neerleggen. Hij lilde een stuk papier tot een puntzak, zette zich onder een koe, trok met ene der tepels en zie! de straal witte melk spoot ruisend en schuimend in 't papier. Als 't vol was dronk hij hem leeg en het bek .va n t em zo goed dat hij er drie iikskes van lapte. Hij hoorde de naar boter smakende melk in zijn holle maag boebelcn: het lekte van zijn kin tot in zijn hals, en hij zei tct de koe: wandelende herberg, wees gedankt!" Al verder gaande wierp hij van voldoening over de wei den de luide knallen van zijn zweep, en hij dacht: „Marieke is hier nog te keurt!" O! haar bij zich te hebben m deze paleisachtige natuur, haar te mogen omvatten, met haar in zijn armen over de beken te springen, samen met natte kussen door het zachte gers te rollen zijn gevoelige vingeren te laten leven op haar gezond vlezeken! Oh!... En zonder het te willen zag hij haar in zijn verbeelding, dwars door haar kleding dóór. Hij zag niet meer het blauwe kleed met witte bollekens, maar steeds een poezelig naakt lijveken met schoon ge ronde vormen. Hij deed zijn ogen toe van klimmend genot, en zong op haar: „Marieke, pirrewieke, pirrewitje kandieke, pirrewitje kanditje, verrumpeld Marieke! o zallef, o heunink, o boter der ziel!' Pallieter begon van zoet voorgevoelen met de zweep te djakken. stampte de molsho pen uiteen, liep en draaide, met, de voeten los van den grond, rond de jonge boom- kens, en zette het dóór h et gers en de hoge bloemen op een loop, tot hij buiten adem op deri Netherdijk terecht kwam. De Nethe was hoog, en droeg zo klaar gelijk de lucht de wolken van den hemel. Als Pallieter dit grote ijle water zag, dat aan den over kant zo zuiver de gele en pur- pere bloemen weerkaatste, dan zakte de kalmte weer in hem- en hij werd stil zoals een mens na diep gebed. Het waterelemeht klotste machtig in hem op, en op nen één-twee-drie, stond hij bloot, sprong in een spettering van zon doorschenen waterperels in de Nethe, en zwom naar de bloemen. Hef was een reuk als van warme rijstpap; zijn gemoed kwam ervan naar omhoog en hij wist van diep zielsgenot niets anders te doen dan fon teintjes omhoog te spuiten, die nederpletsen op zijn blinken den buik. Als hii daar zo een helen tijd in 't water had gelegen, en drie gebolzeilde schepen had laten voorbijdrijven, kwam hij er terug uit. Hij liet zich afdrogen dooi de goede zon, plukte een pis- bloem af, stak ze tussen de tanden en wandelde naakt, de handen op den rug, een kik vors achterna, die verschrikt voor hem uitsprong. De noen stond in zijn hete stilte op de bomen, en Pallie ter lag onder een aalbeziën- struik te slapen. De hof was licht en stil. De kiekens lagen in het zand en de twee ganzen stonden ne venseen door de haag te glu ren. Er was een voortdurend ge gons in en rond de bieënkor- cen, en van uit de keuken kwam de gedempte stem van Chariot, die kerkliedjes zong. De bloemen stonden be- weegloos In hunnen reuk en het water van de Nethe was schelblinkend als de rug van een vis. De beemden sjirpten en de molens draaiden niet... 't Was de reuk van koffie en gebakken haring die Pallie ter deed wakker worden, en al geeuwend riep hij: „Heb dank, o Heer, die man oegen ope doe om nief plezier veur manne mond!"... 't 'waren vette haringen, wit lijk zilver met een echten smaak van vlees, èn als hij ze binnen had, zong hij „Alle visse zwumme, alle visse zwumme, b'halve die gebakke zijn..." „Bruur", kloeg Chariot, „er ls gin botermelk oep de Wa- terschrans-.." „Got er halen nor boerken Aap!..." „Wa peisdewel", valt ze kwaad uit, „zoe'n dik mens alleen, zo ver me zoe'ne zware stoop, in zo'n heette late gaan! Mor zadde ni beschomt?" „Willik meegaan?" vroeg Pallieter pinkend. „Kunde allien ni gaan?" „Om ginne woroem, mes- ke!" „k Zal 't ontijve!" zei Cha- lot. „Wacht mor tot da ge mij is nodig 'et!" en ondertussen stak ze door 'nen koperen melkstoop een mispelaar. En samen gingen ze langs het achterpoortje van den hof de klare velden in. De wegen waren wit in de zon, en de lucht hing vol hom- melegegons, lijk het uitsterven van grote klokken. Zij namen de kortste bon- nenweggekes en voor eiken stenen kapelleken maakte Chariot een kruis, en daar waar de kersen wat laag over de haag hongen plukte Pallie ter ze af, en deelde met Char iot. De zon scheen door hun kleren heen op hun dikke buik, en het kersensap ver koelde hunne darmen. (Wordt vervolgd). („Pallieter" van Felix Tim mermans, uitgegeven door P. N. van Kampen en Zoon, Amster dam). schaffende banken wordt in alle talen gezwegen. Dat is in de totale context opmer kelijk. Wie zwijgt stemt toe, zou je haast gaan den ken. „DE WERKGEVER" ont kent, dat het overleg tussen de directie van het Tilburgse bedrijf en de vakbeweging oiwóldoende is geweest. Hier staan dus twee visies tegenover el kaar want de vakbeweging denkt anders over het over leg. Verder wordt DE STEM verweten, dat deze bedrijfssluiting is aangegre pen om „eens flink de vloer met DE werkgevers aan te vegen". Dat is on juist. In ons gewraakt com mentaar is alleen sprake van „de hooghartige min. achting die sommige werkgevers - in - moeilijk heden blijken te hebben voor de organisatie van de werknemers". Sommige is duidelijk iets anders dan alle. Interessanter echter dan dit getwist over woorden is ■le slotpassage in de be schouwing van DE WERK GEVER. Daarin wordt ook de directeur van DE STEM, dr Harkx m het geding ge bracht, „die het dagblad DE STEM leidt en die een vooraanstaand bestuurslid is van de grootste bij ons Verbond aangesloten regio nale werkgeversorganisatie. En die moet dat maar, gedo gen!" Einde citaat. Argwanende lieden zul len in deze passage wel licht een poging tot intimi datie (van de redactie) zien. Maar zo zijn wij niet, wij bepalen ons dus maar tot het feit, dat DE WERK GEVER blijkbaar van de gedachte uitgaat, dat de di recteur van een krant, ze ker als hij een vooraan staand bestuurslid is van een werkgeversorganisatie, het beleid van de krant dient te bepalen c.q. dient te voorkomen, dat voor sommige werkgevers on aangename opmerkingen in de krant worden afge drukt. De auteur van dit Werk- gevers-proza heeft kenne lijk weinig over de pers vrijheid nagedacht. Want dan zou hij weten, dat de basis daarvan gelegen is in de onafhankelijkheid van de (hoofd)redactie. Bij een volwaardige krant oefent een directeur geen censuur uit. DE STEM is zo'n krant. De directeur van deze krant zou zich 'n rol als DE WERKGEVER lijkt te sug gereren, niet laten opdrin gen en de redactie zou zo iets ook niet accepteren. Hier worden de eigen, ge scheiden verantwoordelijk heden gerespecteerd. Dat maakt DE STEM, zoals DE WERKGEVER terecht con stateert, tot een krant, die zich onafhankelijk op stelt. Namens de redactie L. LEIJENDEKKER, hoofdredacteur. BRUSSEL Een tienjarig meisje uit Wemmei, een van de Brusselse randgemeenten, is gisteren door een onbekende in een auto getrokken en ont voerd. Ongeveer een uur nadat er alarm was gegeven bij de politie, werd het kind in de buurt van het Atonium, op het voormalige wereldtentoonsteS- lingsterrein, teruggevonden. Ze was vastgebonden in een zak. Het kind is eerst door de politie verhoord en vervolgens naar een ziekenhuis gebracht om onderzocht te worden. (Van onze Haagse redactie) DEN HAAG De regering heeft 100.000 gulden geschon ken aan het Internationale Ro de Kruis ten behoeve van de Bihari's in Bangladesj. Minis ter Boertien heeft dit bekend gemaakt n.a.v. schriftelijke vragen van het Tweede Ka merlid Scholten (ARP). De Bihari's worden in Bangladesj geïsoleerd wegens heulen met het W-estpakistaanse lejter.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1972 | | pagina 9