ORGANISATIE VAN
TITELDUEL IS AF
Succes Sasse
Wieier Club
Veerman snapte
er niks van...
Van Dam sterkste
Wim Evertse
gaat stoppen
RUIM VERLIES VOOR
ZEEUWS ELFTAL: 3-0
Resultaten
titelstrijd
Sas van Gent
Van de
Bunder
geklopt
Strijd
zonder
waarde
NIEUWELINGENKAMPIOEN
Zeeuwse wieler
kampioenschappen
sport
TWEEDE SPORTPAGINA VAN MAANDAG 12 JUNI 1972
10
stekend, de voorzieningen
voor jury en officials perfect
en stijlvol.
De Sasse Wieier Club had
aan alles gedacht, zelfs aan
een officiële receptie die werd
(Van onze sportredactie)
SAS VAN GENT De
Sasse Wieier Club heeft veel
eer ingelegd met de verwer
king van de Zeeuwse kampi
oenschappen. Van 's morgens
vroeg tot 's avonds draaide
de organisatie als een soepe
le machine. De afzettingen
van het parkoers waren uit-
hout haalde hij de rijkspolitie
naar voren als een instantie
waarmee het prettig en goed
werken is. Aan het eind van
de wielerdag kon de Sasse
club terugzien op een werk
stuk dat veel lof oogstte, maar
bijgewoond door burgemeester jammer genoeg door de bij-
R. den Boer, vertegenwoordi
gers van rijkspolitie en de
wielerautoriteiten. Waarne
mend burgemeester, ook voor
zitter van het wielercomité,
W. Colsen, voerde het woord
van welkom in het wijkge-
bouw St.-Albert. Hij bedankte
de burgemeester voor diens
blijik van belangstelling,
KNWU-consul IJsebaert voor
zijn medewerking en in de
persoon van adjudant Lern-
zonder slechte weersomstan
digheden minder publiek trok
dan verwacht.
door PETER HEERKENS
Veerman, ex-zwemmer, die meteen de titel bij de nieuwelingen
veroverde.
(Van onze sportredactie)
SAS VAN GENT Toen
Tonnie Veerman in januari
van dit jaar voor de zesde
keer Zeeuws kampioen op de
rugslag werd, nam hij een be
sluit dat opzien baarde. Hij
stopte met de zwemsport-
Want Tonnie Veerman vond er
geen lol meer aan ,zo opper
machtig te zijn- Alsmaar win
nen zonder tegenstand. In hem
bruist de oprechte eerzucht en
die kun je in je eentje niet
voeden- Dus besloot Tonnie
Veerman maar wat anders te
gaan doen.
Het werd wielrennen. Het
JAN RAAS WINNAAR IN DE
ZEEUWSE PRESTIGE-SLAG
(Van onze sportredacteur)
SAS VAN GENT Toen Jan Raas de modder kledders
van zjin lijf had gewassen en in zjjn zondagse pak een glaas
je prik dronk aan de bar van het Sasse wijkhuis St.-Albert,
vroeg hjjij zich af wat het Zeeuwse wielerpubliek wel zou
zeggen van zijn kampioenschap bij de amateurs. Werd die
overwinning, ziedaar het probleem waar hij mee worstelde
en dat hem zichtbaar remde in uiterlijke vreugde, wel ge
zien als een waardevolle „Ik dlenk", redeneerde hij over
de reacties van het supportersvolk, „dat ze zullen zeggen:
Wat betekent dat nou, kampioen worden zonder dat De
Waal, Priem en Bal meededen
Dat zeggen ze natuurlijk..
In zfjn overpeinzing be
treurde Jan Raas dan ook dat
die drie door omstandigheden
niet aan het vertrek kwamen.
„Jammer", zei hij. En dan met
milde spot: „Ik ben wel kam
pioen, want ik heb Bunder
verslagen."
Dat deed Jan Raas zo over
tuigend, dat degenen die me
nen dat zijn titel er een zonder
glans is, ongelijk hebben al
valt het niet te ontkennen bat
de afwezigheid van Priem, De
Waal en Bal altijd 'n discussie
punt blijft in dat succes. Maar
de manier waarop Jan Raas
afrekende met Toine van de
Bunder en allen die op zijn
wiel loerden, was van grote
klasse. De verslagen IJzendijk-
se favoriet kon dan ook niet
anders dan eerlijk bekennen:
„Raas was de beste, zonder
meer". Op het gezicht van
Toine van de Bunder lag geen
spoor van teleurstelling, wat
men zou verwachten na een
verloren prestige-slag in eigen
provincie. Derde werd hij,
want in de kopgroep van 4
stoof good old Wim Evertse
hem nog voorbij.
„Oh neen hoor", meldde Van
de Bunder monter over zijn
gemoedsstemming." Jan reed
hel best van ons allemaal, dat
was gewoon een feit. Neen, ik
voel die nederlaag niet als een
vernedering. Volgende keer
beter, zeg ik maar."
In de confrontatie tussen
„de grote twee", viel Toine
van de Bunder op door zijn
krampachtige pogingen om
zich tijoig los te rukken van
Jan Raas die met hem, Wim
Ever'se en Wim Westdorp
tenslotte de kopgroep vorm
den. Ze hadden elkaar gevon
den op 20 ki'ometer van hei
einde, na een rustig verloop.
„Eigenlijk'theoretiseerde Jan
Raas later, „is zo'n Zeeuws
kampioenschap voor ons een
rotkoers. W-. kennen elkaar
veel te goed. Er wordt te lang
geloerd." Die afwachtende
hout1;::? had 100 kilometer ge
duurd. Ir die tijd vielen alleen
.Johnny Verbeke (door 3 lekke
banden) en Ko Blok (na een
manmoedige solo van 10 kilo
meter) op. Het peloton verloor
overigens toch wel renners
want de kle'n vluchtpogingen
en de keienpaden in het par
koers was de helft van het
deelnemersveld te mach: ig.
Var. de overblijvenden konden
ex slechts 2 mee toen Toine
vah de Bunder bij zijn zoveel-
ste demarage een aardig gat
sloeg: Wim Westdorp en Jan
Raas. Het trio joeg er zo hard
tussenuit dat de groep snel in
kansloze positie lag. Alleen
W-im Evertse verraste met een
indrukwekkende solo waarbij
hij de kloof van 20 seconden
met een onweerstaanbare rush
overbrugde.
Die inspanning wreekte zich
overigens in de finale, „want
toen", aldus Wim Evertse,
„kwam ik toch tekort. Ik voel
de dat ik in die achtervolging
teveel gegeven had". Van de 4
leiders (die hun laatste ronde
met een voorsprong van 1.52
ingingen), waagde Toine van
de Bunder het eerst zijn kans
in de finale. Bij het uitkomen
van de laatste bocht waarna
nog een paar honderd meters
volgden tot de streep, demar
reerde hij.
In de hoop iemand mee te
krijgen uit wiens wiel hij zou
kunnen spurten, stopte hij met
een af en op hetzelfde moment
lag hij al In kansloze positie.
Met een bruske reactie stuur
de Wim Evertse hem voorbij,
.Tan Raas zette aan en Toine
Van de Bunder was „gezien".
De Zeeuwse titel werd een
strijd tussn Wim Evertse en
Jan Raas en dat gevecht won
Raas overduidelijk. „Och",
vergoeilijkte de winnaar de
nederlaag van zijn grootste ri
vaal Toine van de Bunder,
„iedereen heeft wel eens een
slechte dag". En over de
zwaarte van het door hem be
vochten kampioenschap: De
koers was voor Toine lastiger
dan voor mij. Van de Bunder
v/ordt in de pers steeds de
grote favoriet genoemd, dat
maakt het voor zo'n jonge
moeilijk. Iedereen let op
hem."
(Van onze
sportmedewerker)
beter, de inzet en de overgave
dat zaterdagavond zijn laatste
oefenwedstrijd speelde tegen
een team samengesteld uit
spelers van Zeeuwsch-Vlaamse
voetbalverenigingen, heeft op
het terrein van AZVV in Axel
een 30 nederlaag moeten in
casseren- Een eindstand die
zeker niet te hoog was, want
vooral in de eerste helft wa
ren de Zeeuwsch-VIamingen
superieur. Was technisch het
Zeeuws-elftal misschien iets
beter, de inzet en deovergave
waarmee de Zeeuwsch-VIa
mingen speelden was enorm.
Een goed draaiende
Zeeuwsch-Vlaamse verdedi
ging met als uitblinkers A. de
Bodt (Steen), en de als laatste
man spelende H. van der
Hjoofd (Terneuzen), kon alle
stormlopen in de beginfase op
vangen. en zelf aan aanvallen
gaan werken. In de tiende mi
nuut moest doelman P. Ver-
poorte (Axel) zijn talenten to
nen, toen J. de Ridder (Ame-
n xuiden) door de verdediging
ging, en Verpoorte op de kor
rel nam. De Zeeuwsch-VIa
mingen kwamen echter goed
Don van Dam, die verras
send de titel pakte bij de as
piranten:
SAS VAN GENT Nog
nooit won Don van Dam (15
jaar oud, woonachtig in Phi
lippine en leerling van de ma
vo „De Branding" in Terneu
zen) een koers. Hij reed er 33
zonder een eerste prijs en in
eens werd hij Zeeuws kampi
oen bij de adspiranren. Hoe
kan dat? Zijn verzorger, de
gebruinde George Rogiest,
wist het en vader Van Dam
had evenmin moeite met die
theorie hoe moeilijk die ook
leek bij het nagaan van Dons
staat van Dienst. „Luister",
sprak Rogiest glunderend
want tenslotte straalde een
flink deel van de triomf ook
op hem af „hij durft in
eens".
„Dat is het en niks anders".
Vader Van Dam: „Onze Don
was altijd bang in de spurt,
maar ik zie hem met elke
wedstrijd zelfverzekerder
worden". Tenslotte „onze Don"
zelf: „Ja, ik heb altijd teveel
sohrik gehad met sprinten.
Trouwens nog, als het grote
groepen zijn. Maar hier zaten
we gelukkig niet met ve
len".
Dat mocht dan waar,zijn (er
gingen 8 van de 12 vertrokken
adspiranten naar de meet voor
de beslissende sprint), feit
was dat in die kleine club
twee mannen zaten aan wie
men theoretisch meer kansen
mocht toebedenken dan aan
Don van Dam: Octavio Picavet
en Hans Doorns. Ze stonden
hoog genoteerd. Beiden wer
den volledig verrast door de
lange bleke coureur uit Philip
pine, die zich deze winter zo
in stilte voorbereidde op het
nieuwe seizoen („maar mijn
schema vertel ik u niet, daar
heeft geen mens wat mee te
maken", sprak hij het nut van
die geheime coupe aflezend
van zijn succes) dat iedereen
zich afvroeg waar „die Van
Dam" in 's hemelsnaam uit-
hinf. „Gossie", hijgde een
onthutste Hans Dooms na zijn
verloren race, „ik zag ineens
iemand langs flitsen en ik
dacht: hé, die!". En Octavio
Pioavet: „Ik kreeg de indruk
dat Van Dam kapot zat. Van
hem verwachtte ik eigenlijk
niks".
Maar Don van Dam had
geen „tik". Hij rukte onweer
staanbaar op naar de eerste
plaats aan het eind van een
koers die wel veel demarrages
opleverde, maar niet tot spec
taculaire ontsnappingen leid
de.
Er werden wat renners ge
lost (Jeremiasse en Polak) en
toen het ging regenen schoven
er wat onderuit (o.a. Gijsel).
De rest bleef samen tot het
eind, waar Don van Dam in
eens zoveel moed verzamelde
dat hij deed wat hij tevoren
nooit durfde: in een gaatje
duiken en voluit meesprinten.
Hij (2e jaars adspirant) haal
de er zijn eerste zege en te
vens het Zeeuws kampioen
schap mee.
terug, en het doel van het
Zeeuws elftal kwam onder
zware druk te staan-
Het Zeeuwsch-Vlaamse elf
tal bleef drukken- en toen P.
Dey (Terneuzen) door Polder
man prachtig werd gelanceerd,
bleef de Zeeland-verdediging
voor buitenspel staan- De Ter-
neuzense speler ging alleen
door, maar de snel terug geko
men C. de Ridder (Arnemui-
den) kon een doelpunt verhin
deren, al werkte hij de bal
bijna in eigen doel.
In de tweede helft bracht
coach Lindenberg enkele ver
anderingen aan in beide teams.
In het Zeeuwsch-Vlaams
elftal werd De Bodt vervan
gen door Van Staal (Terneu
zen), Dey door Kouyzer (Hon-
tenisse) en Hoefnagels door
Leybaart (Biervliet). In het
Zeeuwse team wesrd slechts
één verandering aangebracht:
De Regt werd vervangen door
Swalibcssy (Vlissingen). Met
de Vlissinger op de linksbui
tenplaats kwam er veel meer
vaart i-n de Zeelamd-voorhoe-
le. Toch kwaimen de
Zeeuwsch-VIamingen eerst tot
succes, Reeds na drie minuten
was Sheilds enkele verdedi
gers te vlug af, en ook doel
man But kreeg geen kans: 1
0. Het Zeeuws elftal met een
zeer goed spelende De Ridder
probeerde er alles aan te doen.
maar doelman Verpoorte was
steeds present- De wedstrijd
ging nu meer gelijk op .en er
kwamen doelkansen aan bedde
zijden. In de twintigste mi
nuut was de Axelaar Tonny
Sheilds weer de vlugjste- Hij
passte naar Polderman die
geen fout maakte en de stand
op 20 bracht. De Zeeuwen
probeerden er nog iets aan te
doen. maar het Zeeuwsch-
Vlaamse middenveld, waar
werd, daar heb je het alweer,
een kampioenschap! Een paar
maanden coureur pas, bleek in
Sas van Gent ook de sterkste
onder de Zeeuwse nieuweiin-
genwielrenners. De als zwem
mer zo dikwijls gelauwerde
Terneuzenaar was er beduusd
van. „Laat me effe bekomen",
vroeg hij na het dichtknijpen
van zijn remmen. „Ik snap er
geen bliksem van".
Grappende omstanders wis
ten het wéi. Veeiman was
sterk in het voordeel geweest
omdat nij zich onder de dui
velse regenbuien het best in
zijn t ement voelde als ex-
zwemmer. „En ik oen zo fit-
Tsjonge. wat ben ik fit", ratel
de Veerman zijn verbazing
uit.- Daarmee was dan tevens
zijn conditie getekend want
aan het koersverloop had hij
het zeker niet te danken. Tot
aan de laatste 5 ronden
toen ging de groep die de slag
had overleefd het wat kalmer
haalden zich 8 renners op
kop) daarna presteerde resul
teerde nooit in een serieuze
vlucht, maar sloopte wel
krachten. In een poging elkaar
van het wiel te rijden, begon
nen de kanshebbers over te
schakelen van volle snelheid
naar een wandeltempo, ze
maakten er soms een sur place
van en er werd in de meest
merkwaardige variaties onno
dig over de weg gewaaierd.
Dat leverde niels op. het
kostte alleen maar macht.
Tonnie Veennan leek tenslotte
toch een van de slachtoffers
van die taktiek te worden. In
de laatste ronde moest hij los
sen maar het geluk was met
hem- De groep viel even stil
en Veennan kon aanhaken.
Daarmee was voor hem de ba
sis van het kampioenschap ge
legd-
.,Dat had ik nooit durven
denken", schuddebolde Veer
man. „De laatste 2% jaar heb
aandoen in afwachting van de ik geen fiets aangeraakt, want
- (Xat geeft een spierbeweging
die niet bevorderlijk is voor
een ontwikkeling als zwexn-
finalo was de nieuwelin
genwedstrijd een pittige koers
geweest-
Cor Vervaet maakte er dat mer. Bi het begin van dit sei-
van. Hd.i ging na 3 ronden
alleen weg en hield zijn voor
sprong (maximaal 48 secon
den) tot half koers. Daar, op
de helft van de race, zette Lou
de Jager het peloton dat al zo
dikwijls geprobeerd had Ver
vaet terug te pakken, op gang.
Die massale aanval werd de
vol goede moed trappende
Vervaet te machtig. Wat de
uitgedunde groep (er nand-
zoen, werd ik verschillende
keien gelost en dat kon ik
moeilijk verwerken. Maar het
ging steeds beter en dat gaf
me moed. Dat ik dit, Zeeuws
kampioen, zou bereiken, hield
ik niet voor mogelijk. Logisch.
Ik reed hier mijn 20e wed
strijd en mijn beste plaats was
een achtste. Dan durf je toch
zeker niet aan een kampioen
schap te denken
Jan Raas gaat zegevierend over de eindstreep als overwinnaar bij de amateurs. Rechts Wim Evertse, die als tweede eindigde en
achter Evertse Toine van de Bunder.
vooral Kouyzer een belangrij
ke rol speelde, hield de 20
voorsprong goed in handen
Toen Polderman er 30 van
maakte, werd aan alle illusies
een einde gemaakt.
(Van onze sportredacteur)
SAS VAN GENT Aan het
eind van dit seizoen zal Wim
Evertse stoppen met wielren
nen. Hij (25 jaar) kan zijn
werk steeds moeilijker combi
neren met zijn hobby en daar
om nam hij het besluit na
zeven jaar actief te zijn ge-
(Van onze sportredactie)
SAS VAN GENT De
wedstrijd om het Zeeuwse da
meskampioenschap is een race
zonder waarde geweest. Want
Agnes Koeman uit Axel was
de enige deelneemster en ge
zien die omstandigheid kreeg
ze geen kampioensmedaille
(„die heeft in zo'n geval toch
geen waarde", zei sport com
missielid Arjaan de Schipper
terecht) maar een herinne-
ringsplak.
En die verdiende Agnes
Koeman zeker want ondanks
het feit dat ze in de eerste
ronde al gelost werd uit het
adspiranten-pelotom waarmee
ze vertrok, zette ze dapper
door en finishte eenzaam op
bijna 6 minuten van Don van
Dam.
Spelmoment uit de ontmoeting tussen het Zeeuwsch-Vlaamse
elftal en de rest van Zeeland. Hier een aanval van het team van
de „rest".
weest, op te houden. „Ik heb
een mooie carrière achter de
rug.
Een paar jaar stond ik aan
de top van Zeeland. Ik rped
een hoop grote wedstrijden en
maakte veel mee. Nou is het
genoeg; ik moet aan mijn toe
komst denken". De laatste
twee jaar ging het wat minder
met Wim Evertse („Ik kan
niet zoveel rijden en trainen
als een hoop van de andere
jongens") die daarom zijn zil
veren medaille in het Zeeuwse
kampioenschap terecht zag als
een geweldige onderscheiding.
„Ik ben er verschrikkelijk blij
mee. Dit is een fijn hoogte
punt in mijn laatste koers-
jaar". Ofschoon die tweede
plaats reoht geeft op deelname
aan het Nederlands kampioen
schap, gaat Wim Evertse daar
niet naar toe. „Wat moet ik er
zoeken? Dat is toch geen doen
voor mij, dat klimwerk op die
Cauberg. Ik blijf thuis".
(Van onze sportredacteur)
SAS VAN GENT De
uitslagen van de Zeeuwse
wielerkampioenschappen 1972
ln Sas van Gent, waren als
volgt:
Amateurs: 1 en kampioen
Jan Raas (Hein kens zand) 120
kilometer in 3.13.45, 2. Wim
Evertse (Tholen), 3. Toine van
de Bunder (IJzendijke), 4.
Wim Westdorp (Heinkens-
zand), 5 op 2 minuten Wim de
Wilde (Kloetinge), 6. Adri
Vasseur (Axel), 7. Leon
Strobbe (Lamswaarde), 8. Ko
Blok (Kruiningen), 9. Hennie
Gijsel (Heikant), 10. op 5.37
Johnny Verbeke (IJzendijke),
11. op 6.20 Willy de Febér
(Sluiskil), 12, op 12.15 Jan de
Jager (Biezelinge), 13. Steef
van Harm (Sas van Gent)
z t.
Nieuwelingen: 1. en kampi
oen Toine Veerman (Terneu
zen). 80 kilometer in 2.19, 2.
Rmus Verboom (Ellewouts-
dijk), 3. Frons Verstraeten
(Philippine), 4. Bert Begijn
(Terneuzen), 5. Cor Vervaet
(Walsoorden), 6. Kees Witkam
('s Heerenhoek), 7. op
2.20.08 Benno Scheers (Mid
delburg), 8. op 2.25.04 Lou de
Jager (Biezelinge), 9. Rinus
Kole (Goes) z.t., 10. Wim
Hoondert ('s Heer Abtskerke),
z.t.
Adspiranten: en kampioen
Don van Dam (Philippine) 40
kilometer in 1.09.45, 2. Hans
Dooms (Terneuzen) 3. Octavio
Picavet (Hulst), 4. Alfred
Verschuuren (Axel), 5. Ad
Polak (Heinfcenszand), 6. Wim
Jeremiasse (Wemeldinge), 7.
Adri Schaalje (Axel), 8. Rudi
Kouijzer (Goes), 9. op 5.49
Willie Pijcke (Sas van
Gent).
Dames: 1. Agnes Koeman
(Axel), 40 kilometer in
1.15.17. Zij was de enige deel
neemster.
