Tekst
Gé van Berkel
Foto's
Cor J. de Boer
(Van een onzer verslaggevers)
De braderie is in de Schel-
destad een gekoesterde tra
ditie, hoewel er wel eens
stemmen opgingen om met
dit toch nogi altijd door dui
zenden op prijs gestelde ge
bruik te breken. Maar zeg
eens eerlijk: wat zou er van
Terneuzens oude hart nog
overblijven wanneer ook de
braderie eruit gesneden zou
worden?
TERNEUZEN Een mini-piraatje dat met (rub
ber) dolk en zwaaiend pistool een om haar moeder
gillend meisje achterna loopt. Jacoba van Beieren
het kan ook een van haar hofdames zijn die
cosmetica uit haar boordevol geladen zeilscheepje
aan de vrouw slijt. Een rijk gegalonneerd heerschap
met steek schrijdt door de voortschuifelende heffe
des volks. De geur van oliebollen vermengt zich met
de lucht van patates-frites en „In de Vliegende Hol
lander" liggen de speciale braderie-kaarten te kust
en te keur.
Er zijn kniesoren die zeg
gen dat het toch allemaal
maar om de ping-ping te
doen is. Laten we eerlijk
zijn: onder de braderiewin
keliers zijn genoeg kiene
lieden die heus wel in de ga
ten hebben dat de commer
cie tegenwoordig geen heili
ge koe is. Een brok gezellig
heid tussen de oude gevel
tjes is hun ook wat waard.
Het gaat er maar om, dat de
mensen Terneuzen weten te
vinden. En dat is precies
waar de jongie organisators
van de Terneuzense braderie
op mikken.
Dat alles heeft te maken
met de braderie die Terneu
zens winkelcentrum aan
Noordstraat en aanpalende
straten vier dagen lang
kleur en fleur geeft. En wie
na het flaneren langs de min
of meer pittoreske kraam
pjes eens iets anders wil be
kijken kan terecht in het
Gildehuis, waar dertien kun
stenaars him oeuvre ten
toon spreiden.
Ook voor ons mag de bra
derie een lang leven bescho
ren zijn. Als het effe kan nog
uitgebreider en gezelliger en
sfeervoller en drukker dan
in deze dagen het geval is.
M
h
1
A
