„Er hangt iets van paniek in de lucht"
„Als het sprookje uit
is, heeft iedereen
moeite te geloven
dat het maar
een sprookje was"
DE BRAUW OP DE VERKEERDE WEG
Decanen kraken
rapport-Andriesen
lavona
verdien
eventjes
500.-
BiBSHSSl
Dof,
kleurloos
haar?
Onderwijsdeskundigen na drie dagen congresseren:
DUURDERE STUDIE AFGEWENTELD
Honderden doden in
pinksterverkeer
in buitenland
binnenland
buitenland
Veertig bekenden halen „herinneringen (op) aan Godfried Bomans
ONDERSCHAT
BLADZIJDEN
Pikant
POLITIEK STUK
RISICO
REM
haarkleurversteviger
Collegestaking
Rij ksuniversiteit
Groningen
papier
iw pen
Weggestampt
Schandalig
Woensdag 24 mei 1972
Tl
Uit de bijdrage van Michel
van der Plas:
In het voorjaar van 1971
ging ik met hem een paar
maal op stap naar provin
ciesteden, om er, in de ver
kiezingsstrijd, een paar poli
tieke vergaderingen te be
zoeken waar lijstaanvoerders
spraken. Ik zie ons aanko
men in Bergen op Zoom. Ik
parkeer de auto op de Markt.
Godfried stapt uit, lang en
recht, naast de wagen. Ik zie
mensen om hem heen stil
staan. Alle gezichten begin
nen te glimlachen. Een
vrouw loopt op hem toe, legt
haar hand op zijn arm, zegt
Meneer Bomans, u hier?.-.
„Zeker, mevrouw", zegt hij,
„geen ander". En hij geniet
van de herkenning. En zegt
(het loopt tegen vijven):
,,Laat ons nu onze opwach
ting maken bij de burgerlij
ke en kerkelijke autoritei
ten". En schrijdt naar het
stadhuis. De bode is zicht
baar verrast en gestreeld te
gelijk. De burgemeester is
helaas niet aanwezig, maar
een rondgang door de gebou
wen slaat de heer Bomans
toch wel niet af? Nee. Een
waardige bezichtiging. Eer
biedig personeel dat hartelijk
begroet wordt. Dan weer de
Markt. Wat verder? „Naar de
pastorie"- Maar kan dat zo
maar onaangekondigd? Maar
natuurlijk. En hij belt aan.
De huishoudster wijkt achter
uit alsof ze een verschijning
ziet. Raakt hem dan aan, als
om zich te vergewissen van
zijn lijfelijke aanwezigheid.
Ze zal onmiddellijk de pas
toor waarschuwen. Deze ver
schijnt. Wil de heer Bomans
het huis bezichtigen? Dan zal
hij hem graag voorgaan. En
het huis wordt bekeken, van
boven tot onder. Om zes uur
staan we weer buiten. „Nu
de inwendige mens", zegt
Godfried en schrijdt naar
,.De Draak", tussen de knik
kende en verbijsterd stil
staande passanten. In het
restaurant een zichtbaar ver
eerde gérant- Het keukenper-
soneel dat later om de hoek
komt kijken. Obers die ser
vetten laten slingeren. En dan
nog het zaaltje waar Den Uyl
zal spreken. Zodra Godfried
zich op een stoel zet ontstaat
er geroezemoes. Velen nade
ren, sommigen komen hem
de hand reiken. Verslagge
vers en fotografen, voor de
politiek gekomen, zetten
zich rond de onverwachte
bezoeker. Er hangt iets van
paniek in de lucht".
99
(van onze kunstredactie)
BREDA „Hij durfde namens velen publiekelijk te twijfelen en te vrezen.
Daarbij werd tenslotte niets meer gespeeld. Maar dat was uiteindelijk de eigen
lijke basis voor zijn nationale „roem". Dat schrijft Michel van der Plas in het
boek „Herinneringen aan Godfried Bomans" (uitg. Elsevier - 17,50), dat on
der zijn redactie verscheen. Bijna veertig vrienden, familieleden halen daarin
hun herinneringen op aan „het mysterie Bomans", aan deze „gecanoniseerde"
(Mulisch), zodat dit boek bijna de herbloei van de hagiografieheiligenlevens
inluidt".
Duidelijk is, dat een groot deel van de Nederlandse bevolking zich duidelijk herkende
in zijn ongewilde „onoprechtheid", zijn schrik voor een bewust identificatie-proces en
het uit de weg gaan van een duidelijke keuze. Eigenlijk is de grote bewondering voor
Bomans een schrijnende bewondering, een vorm van zelfvergoelijking.
Het is natuurlijk leuk
zoals Bomans „leuk" was
om de talrijke anekdoten uit
zijn leven in dit boek te
lezen. Velen kunnen daar
niet genoeg van. krijgen, om
dat ze van zeichzelf genoeg
hebben. Boman's vriend Her
man van Run slaat de spij
ker precies op de kop met:
„Hij was en bleef een gete
kende. Getekend door de
jeugd met onuitwisbare in
vloeden van thuis, kerk en
kruis. En de resultante was
een samenstel van gemis,
eenzaamheid en onvolgroeid
heid". Het scherpst wordt
deze constatering, naar mijn
smaak, uitgewerkt door de
bijdragen van Kees Fens,
Harry Muii'sch, Victor E. van
Vriesland en Van der Plas
zelf.
Fens: „Hij heeft, bewust,
zichzelf tot een verschijnsel
gemaakt, niet zo zeer door
een masker op te zetten,
maar juist door een veelzij
dig pogen zichzelf niet te
ontmaskeren. Bomans heeft
alle obstakels, die een con
frontatie en een conflict mo
gelijk zouden maken, doen
verdwijnen. De ernst is op
geheven of wordt zo hoog
vereerd, dat er niet aan ge
raakt mag worden. Zijn
werk lijkt een pogen aan de
ernst te ontsnappen. Wat wij
lezen, is de plaatsvervangen
de wereld; die wordt in het
schrijven opgebouwd".
Mulisch: „Wanneer ik hem
lees is hij nóg steeds de
enige schrijver ter wereld,
die mij hardop kan doen la
chen. Maar wanneer iemand,
die alleen is met een boek,
plotseling hardop begint te
lachen, dan is er geweld ge
bruikt. Het is geweld, waar
mee zijn humor rukt aan
haar eigen grenzen, die haar
ten onrechte heeft gesteld,
het is het geweld, waarmee
zij opbonfct tegen het „heili
ge": God, zijn katholieke
jeugd, zijn vader....Over zijn
vader schreef hij „De man
met de witte das", maar de
echte gebeurtenissen, de ech
te inquisitie, die hem zijn
leven lang op de hielen zat,
die heeft hij bij mijn weten
niet meer opgeschreven".
Victor van Vriesland:
„Godfried Bomans was een
sterk gespleten persoonlijk
heid. Hij was niet van zich
zelf, maar projecteerde zich
zelf, en die projectie wist hij
op anderen over te brengen.
De toon van hemzelf en van
de imago die hij 'van zichzelf
maakte naar buiten, was aar-
zelmoedig, zichzelf verbete
rend, maar niet corrige
rend".
Dat zijn wat nuchtere con
stateringen, die wel de kern
van zijn persoonlijkheid,
maar tevens ook de kern van
de grote bewondering (ook
projectie) verklaren. De op
merkingen in de meeste an
dere bijdragen zijn door
gaans meer persoonlijk ge
kleurd, emotioneler geladen.
In tegenstelling met voor
gaande is wat Jan Bomans
bijvoorbeeld schrijft: „God
fried is met zichzelf klaarge
komen. Ik weet het als
broer, we kunnen het conclu
deren uit zijn werk. Het
meest verheugt mij hierbij
dat hij niet naar links is
afgegleden. Het zat er altijd
in en men is aan hem blijven
rukken". Godfried® vriend,
de bekende schilder Kees
Verwey, verwoordt het wat
milder: „Is hij te vroeg ge
storven? Ik geloof het niet.
Als het sprookje uit is, heeft
iedereen moeite te geloven
dat het maar een sprookje
was". Een formidabele uit
spraak van Bomans is ook in
zijn bijdrage te vinden: „Hij
zei wel eens: „De waarheid
is wat ik ervan maak". De
vlucht uit de realiteit, de
vlucht naar het sprookje en
de weigering om jezelf recht
in de ogen te kijken, is voor
een groot deel de oorzaak
van Bomans' populariteit,
riteit.
Wat is er verder te vinden
in dit boek? De preek, bij de
uitvaart, van zijn broer Ar
nold, herinneringen opgete
kend door o.a. Mari Andries-
sen, Simon Carmiggelt, Lode
Craeybeckx (burgemeester
van Antwerpen), Jan van
Hillo (t.v.), Karei Jonckheere
J. Lücker, H. Lunshof, Joep
Nicolas, Guus Oster, Harry
Prenen, Piet Wesseling etc.
Zij vertellen over zijn stu
dententijd, zijn liefde voor
het schaken, het niet „nee"
kunnen zeggen, zijn wijze
van gesprek voeren, zijn tijd
bij De Volkskrant (Pa Pin
kelman), zijn voorliefde voor
het stichten van allerlei
clubjes, zijn laatste woorden
etc.
De officiële literatuur
heeft hem altijd onderschat,
constateert Carmiggelt. „Ik
heb het feit dat men déze
man nimmer een letterkundi
ge prijs heeft gegeven, zeer
potsierlijk gevonden". En
Jan van Hillo, die met hem
enkele t.v.-programma'a
maakte, die zijn nationale
roem vergrootten, merkte
daarbij: „Uiterlijk stond hij
nog steeds in het felle licht
van het amusement, en nog
steeds zag' men in zijn ogen
de opkomende lichtjes van
een naderende lach. Maar
van binnen leek het alsof
een grote baggermolen zijn
innerlijk verdiepte". H.
Lunshof vertelt: „Wanneer ik
uitreken dat ik ongeveer
driehonderd gesprekken met
Godfried heb gehad, kan ik
met mijn hand op mijn hart
verklaren dat tenminste
tweehonderd vijftig daarvan
zich bezighielden met theolo
gie. Hij was een behoudend
man". Uit een brief .aan Mu
lisch de uitroep van Bomans:
'„Ben ik werkelijk zo'n Jan
tje Lui in een tète-a-tète
terwijl dr. W. Peters het
heeft over „zijn haast kin
derlijke behoefte om bewon
derd te worden".
Harry Prick hoopt, dat zijn
Herinneringen aan Lodewijk
van Deyssel nog eens als
boekvorm zullen verschijnen;
„Bomans' topprestatie" en
Ruth de Ruijg-Zobel vertelt
over de 500 Duitse vertalin
gen, cfe rij wan rijn werk
maakte. De schaakdeskundige
mr. E. Spanjaard ontwikkelt
het volgende filosofietje:
„Misschien is zijn liefde voor
het schaakspel deels te ver
klaren uit rijn bijzondere va-
der-zoon-relatie. De psychia
trie wil toch als onbewust
motief voor het xnatzetten
wel de behoefte aan de va
dermoord ten grondslag leg
gen". Opvallend tenslotte is
het eensluidend oordeel dat
zijn eenzaam verblijf op het
eiland Rottum vorig jaar
hem psychisch en daardoor
ook fysiek de das heeft
ongedaan. Mulisch: „Een
stunt van een of andere om-
roepmaatschappdj, die dit had
bedacht om haar luisteraars,
die hun auto niet kwijt kon
den, een nieuw prikkeltje te
geven. Volgens mij had hij
nooit op dat verloederde
voorstel in mogen gaan, n
ik ben ervan overtuigd dat
het hem kwaad heeft gedaan.
Terwijl wij door de tuin
wandelen, zei hij dat hij
daar op het eiland zijn vader
had vergeven, want die had
ook een vader gehad en kon
er ooik niets aan doen"
Dit boek is eigenlijk het
Liber amicorum geworden,
dat gepland was ter gelegen
heid van zijn 60ste verjaar
dag, 2 maart 1973. Zijn fami
lieleden, vrienden, intimi,
vroegere collega's en literaire
critici, die daarvoor uitgeno
digd zouden worden hebben
nu een „In memoriam" ge
schreven. Behalve talrijke
foto's uit zijn leven is daar
bij een proeve van een bio
grafische kalender en van
een bibliografie gevoegd. Ge
zocht is verder naar de mooi
ste bladzijden uit zijn werk,
die in dit boek op 30 pagi
na's bijeengebracht zijn (o.a.
uit Pieter Bas, sprookjes
Beminde Gelovigen en De
man met de witte das).
HENK EGBERS
(Van een onzer verslaggevers)
SCHEVENINGEN Ruim
honderd Nederlandse onder
wijsdeskundigen hebben elk
aar na drie dagen congresser-
ren althans op één punt ge
vonden: Minister De Brauw is
met zijn plannen voor het ho
ger onderwijs op de verkeerde
weg.
In de nota „Op weg naar
hoger onderwijs nieuwe stiil
die in het begin van dit jaar is
gepubliceerd, stelt minister De
Brauw onomwonden „dat de
eigen aard en functie" van
wetenschappelijk en hoger be
roepsonderwijs behouden moe
ten hliiven. Het congres over
„De toekomst van het hoger
onderwijs" kwam in het week
end evenwel allereerst tot de
uitspraak, dat „er gestreefd
moet worden naar een open
geïntegreerd tertiair onder
wijssysteem".
Dit was des te pikanter, om
dat minister De Brauw de
voor het congres uitgenodigde
deskundigen persoonlijk in
een brief had aangespoord om
toch vooral te komen. In zijn
openingsrede zei de minister
bovendien dat het congres
werd gehouden op een mo
ment „waarop zijn uitspraken
van invloed kunnen zijn op de
verdere beleidsvorming". Mr.
De Brauw noemde het „een
zeldzaamheid dat vertegen
woordigers van uiteenlopende
gebieden van hoger onderwijs
en met verschillende achter
gronden en denkwerelden on
gedeeld bijeenkomen om de
balans op te maken". Die on
gedeelde balans van de des
kundigen gaf aan dat de mi-
nistei op de verkeerde weg is.
Het congres ging nog wel wat
verder: op korte termijn moe
ten coördinatie en-of samen
werking tussen instellingen
voor h.b.o. co w.o. vooral in
de beginfase worden gestimu
leerd. De minister heeft zieh
daarentegen tegenstander van
een gemeenschappelijke pro
paedeuse verklaard.
Het congres was overigens
op andere punten veel minder
onverdeeld. Er werden in to
taal 87 resoluties opgesteld,
maar tot stemming is het niei
gekomen. Dat was niet zo hee'
erg, want vanuit het congres
was ook gesteld dat de deelne
mers geen mandaat van wie
dan ook hadden: „De conclu
sies van dit congres kunnen
slechts oriëntatiemateriaai
zijn".
Het congres was belegd om
aan te geven hoe het hoger
onderwijs er rond 1990 dient
uit te zien, dus tegen de tijd
dat de borelingen van nu aan
dat onderwijs toe zijn. Er
werd zoveel aangedragen dat
voorzitter dr. J. Tans aankon
digde dat er over enkele
maanden een evaluatiecongres
moet worden gehouden. In het
zicht van nog een congres ver
dween ook een resolutie om
de salarissen van hoogleraren
af te stemmen op die van
kleuterleidsters. Dit was 1 van
de 3 resoluties, die tot op het
laatste moment op tafel bleven
liggen. Het congres besloot za
terdagmiddag evenwel deze
resolutie over een drastische-
salarisverlaging voor hooglera
ren (nog?) niet in stemming
te brengen.
(Van een onzer verslaggevers)
AMSTERDAM Een duurdere studie vergroot de be
staande inkomensverschillen. Het lijkt uitgesloten dat de
hogere kosten niet zullen worden afgewenteld. De con
sument betaalt dus het gelag.
Het gevolg van zaken als
1000 collegegeld zal zijn, dat
allerlei diensten duurder zul
len worden. Vergeet niet: er
zijn in 1972 in Nederland meer
academici dan boeren. De gang
van zaken, die thans door mi
nister de Brauw wordt voorge
steld, betekent ook dat de
voorkeur wordt gegeven aan
een indirecte belasting, die
voor de laagste inkomensgroep
het zwaarst drukt, boven een
directe belasting, die progres
sief te maken is.
Dat alles staat in een dinsdag
middag gepresenteerde nota
van de studentendecanen,
waarin het rapport-Andriessen
zonder 'meer wordt gekraakt.
De decanen stellen: „Het eind
rapport van de commisie
Andriessen is meer een poli
tiek stuk, dan een objectieve
wetenschappelijke benade
ringswijze van het probleem
studiefinanciering." Dat wordt
onder meer duidelijk omdat de
commissie halverwege werd
„versterkt" met drie hoge
ambtenaren van het ministerie
van financiën, waardoor „de
meerderheid van de commissie
ineens voor een verhoging van
het collegegeld was".
Het rapport blinkt volgens de
decanen verder uit door „een
opsomming van vrij gratuite
opmerkingen, onberedeneerde
keuzen en het gebruiken van
onjuist en-of onvolledig cijfer
materiaal. Op elke tabel, op el
ke statistiek van het rapport is
wel iets aan te merken".
Er wordt bijvoorbeeld op geen
enkele wijze aandacht besteed
aan het grote risico, dat de
student loopt om de studie niet
(44%) of te laat te beëindigen.
De decanen kondigen aan dat
zij dit in één van hun volgen
de nota's wel zullen doen.
De commissie Andriessen heeft
zich vervolgens ten onrechte
gebaseerd op berekeningen
van prof. de Wolff, omdat de
ze uitging van een studieloon.
De decanen hebben prof. de
Wolff bereid gevonden zijn
berekeningen aan te passen
Zij stellen ook dat slechts 14
procent van de studenten het
rendement van de studie zul
len hebben dat de commissie
alle studenten toeschrijft.
Naast de onderwijskundige se
lectie van Posthumus komt nu,
aldus de nota, een financiële
selectie van Andriessen. „Stu
deren gaat in toenemende ma
te een aangelegenheid worden
waar grote risioo's aan verbon
den zijn". En: „Het invoeren
van extra financiële drempels
betekent een rem op de toch al
traag verlopende democratise
ring van het onderwijs". Uit
het oogpunt van de sociale
wetgeving, zeggen de decanen,
behoren de studenten zeker tot
de meest kwetsbare groepen
van de samenleving.
Van een afgebroken studie
word je financieel gezien niet
wijzer.
Het Is daarom, aldus de nota,
consequenter om studieschuld
en diploma aan elkaar te ver
binden. De decanen spreken
tenslotte een sterke voorkeur
uit voor het derde minder-
heidsvoorstel van de commis
sie Andriessen: invoering van
studieloon. Ze zeggen dat on
derwijs gratis behoort te zijn
en noemen het schrikbeeld van
hoge studieschulden „een rem
op de maatschappelijke en in
dividuele ontplooiing".
(ADVERTENTIE)
in 21
light-proof
tinten
herstelt
de kleur
varffrw
haar.
BETER DAN
BEST!
GRONINGEN (ANP) Gro-
ninger Studenten Bond, Gro
ninger Studenten Raad en stal
actiecomité hebben voor 24 er
25 mei een collegestaking aan
de Groningse rijksuniversitei'
uitgeroepen. De collegestakin;
is gericht tegen de verhoging
van de collegegelden tot dui
zend gulden.
Op verschillende institute:
en laboratoria zullen bijeen
komsten gehouden worden
waar men zal bespreken hor
men het beste verzet kan bie
den tegen de bezuinigingsmaat
regelen voor het hoger onder
wijs die door de regering zijl
aangekondigd voor het komen
de academisch jaar.
(ADVERTENTIE)
Wanneer u nu uw oude orgel
inruilt voor 16 juni 1972 dan
verdient u bij aankoop van een
nieuw
HAMMOND orgel
maar liefst 500 gulden extra
boven de normale inruïlwaar-
de. Snel dus naar onze zaak
en vraag vrijblijvend inlich
tingen o.a. ook over de
gunstige financieringsmoge
lijkheden tot 5 jaar.
Met eigen muziekscholen, waar voor het
"volgen van de lessen het bezit van een
eigen instrument niet noodzakelijk is.
GORINCHEM Langendijk 54
DORDRECHT: Grote Markt 1
Tel. 01830-24023
Tel. 01850-31241
Brieven voor deze rubriek moeten
met volledige naam en adres worden
ondertekend. Bij publikatie zullen deze
verm'eld worden. Slechts bij hoge uit
zondering zal van deze regel worden
afgeweken. Naam en adres zijn dan bij
de redactie bekend. Publikatie van brie
ven (verkort of onverkort) betekent niet
dat Js redactie het in alle gevallen
eens is met inhoud, c.q. strekking.
Maar al te vaak bekruipt
mij het gevoel dat de naam
Stampersgat is ontleend aan
het feit dat de verenigingsbe
sturen van dit dorp bij tij_d en
wijle hun dirigenten, trainers
en carnavalwagenontwerpers
een trap tegen hun achterste
plegen te geven. Ik belief ech
ter niet te geloven dat een
door iets dergelijks ontstane
groepje van „weggestampten",
dat overigens door de ijver
der besturen gestadig groeit,
louter zou bestaan uit misluk
kelingen. Wel uit naïevelin
gen; niet zo zeer wat betreft
hun prestatie, als wel dat ze
er telkens weer rijn ingetrapt.
Ook de oefenmeester Gossen
had beter moeten weten. Als
hij gelet had op de benamin
gen van straat en plein in
deze gemeente, dan zouden
hem wel de namen van wet
houders en directeuren zijn
opgevallen, doch niet diie van
de voetballers, muzikanten en
carnavalwagenbouwers. De
heer Gossen heeft een beroep
dat vraagt om een goede be
kendheid, wil hij althans
brood op de plank hebben. Nu
hierop een fnuikende inbreuk
wordt gemaakt, wil ik hem
vragen te bedenken da zo iets
geenszins 's voetballers schuld
kan zijn. In deze dorpsvereni
gingen is namelijk de demo
cratie zo ver zoek, dat ik per
soonlijk heb ervaren dat leden
van de plaatselijke muziekver
eniging zelf niet wisten wie
de voorzitter van hun vereni
ging eigenlijk was, terwijl er
duidelijk in de parochiegids
stond vermeld, diat het een
bedrijfsdirecteur moest zijn.
Echter, met de recente kwes
tie „Gossen" krijg ik toch
weer hoop dat eens de
jonge mensen van Stampersgat
gaan inzien dat individualisten
zoals groepsleiders, dirigenten,
trainers en ontwerpers geen
wegwerpmensen rijn, die naar
de poppetjes van het bestuur
moeten dansen, doch dat ook
zij het recht hebben tot het
verkrijgen van levensgeluk,
dat ze in samenwerking met
de vereniging hebben ver
diend. Toen de Schutters wa
ren gepromoveerd, zat het ge
hele bestuur aan een tafel
geschaard om gelukwensen in
ontvangst te kunnen nemen.
Nu de Schutters rijn gedegra
deerd, heb ik de Schutters zelf
let wel als een stel
sportieve kerels leren kennen.
Maar wat doet nu het bestuur?
GossenGossiemijne...
STAMPERSGAT
SJEF VISSENBERG
In dit blad van zaterdag jl-
wordt de Nederlandse rege
ring verweten dat zij de missi
onarissen in de kou laat staan.
Normaal wordt de premie voor
dit soort (vrijwillige) verze
keringen door de werkgever
„betaald". Maar zij hebben
geen werkgever". Dat wil ik
ten stelligste ontkennen! De
kerk (in dit geval de rk) is hun
werkgever. Dus heeft de rk-
kerk ook te zorgen voor de
verzekering van zijn missiona
rissen. Missie bedrijven is
geen particuliere hobby van
een paar mensen, maar een
opdracht, die Christus aan zijn
hele kerk gegeven heeft. De
kerk heeft deze taak weer ge
delegeerd aan mensen die
daartoe roeping gevoelden,
maar blijft uiteraard verant
woordelijk, óók voor de mate
riële verzorging van deze
mensen. Het is niet de Neder
landse regering die de missio
narissen in de kou laat staan,
maar de rk-kerk als geheel. In
ieder geval is dit schandalig.
TETERINGEN
I. VAN
WESTENBRUGGE-
(Van onze redactie
buitenland)
BRUSSEL/PARIJS/BONN
Het drukke pinksterverkeer
heeft in België, Duitsland en
Frankrijk dit jaar in totaal 290
doden geëist.
De Belgische rijkswacht heeft
gisteren de eindbalans kunnen
geven van de verkeersongeval
len, die zich in het pinkster-
weekeinde (20, 21 en 22 mei)
op de Belgische wegen hebben
voorgedaan. Er werden 21 do
den, 202 zwaargewonden en 476
lichtgewonden geteld.
Bij verkeersongelukken tij
dens het Pinksterweekeinde zijn
in Frankrijk 163 mensen omge
komen en 2.627 gewond ge
raakt, van wie 943 zwaar. Het
vorig jaar kwamen er in het
pinksterweekeinde 153 mensen
om het leven.
In West-Duitsland kwamen
met de Pinksterdagen bij ver
keersongelukken 106 mensen
om, verleden jaar ruim 190.