De zeven puntjes van
het lieveheersbeestje
Geestelijke emancipatie nog niet voltrokken
HKC
Voorbije generatie
verder uitgedund
Amerika bevestigt
steun aan Israël
en aan
Crisis in
Italië (2)
JONGEREN WILLEN
IN DELEGATIE
NAAR UNCTAD
kleine
stem
1 En verder...
Overeind zetten
Griezelig
Drie pond
«fs «Ie ha<jr/, y
JAN KRIJGT 1
EEN KANARIE 1
Schooltochtje
naar de
dierentuin 1
In onze showroom
geeft SieMatic
antwoord op al uw
keukenverlangens
hoppenbrouwers
keukencentrale
Vakcentrales
tegen hoger
collegegeld
MEER HEREN
DAN MANNEN
IN DE KRANT
Woensdag 22 maart 1972
a
iinHiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiimiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiin«i""»|,,|,,|||n,|||i»j! Met heengaan van Jan Engelman
Heb je wel eens met het
bloemen plukken een lieve
heersbeestje gevonden? Of is
er soms zo maar eens eentje
op je hand komen zitten
Dan heb je gezien dat hij een
rood jasje met zwarte nopjes
aanheeft. Als het zeven punt
jes zijn, dan brengt hij vast en
zeker geluk!
Er was eens een landheer
die heel veel weiden bezat.
Het had geregend en de zon
had geschenen zodat het gras
frisgroen groeide en zo vlug
omhoog schoot dat de maaiers
handen te kort kwamen. Toen
moest de landheer uitkijken
naar dagloners die konden
meehelpen dat heerlijke malse
gras neer te leggen.
Er kwam een vrolijke flie
refluiter die zei„Ik kan drie
maal zo vlug maaien als ieder
ander, wilt u mij aannemen
„Goed", zei de landheer, „dat
wil ik best. Begin morgen
maar zodra de zon opkomt aan
de oostelijke weide. Daar is
nog helemaal niet gemaaid".
De volgende morgen was de
vrolijke flierefluiter al bij het
opkomen van de zon op de
oostelijke weide. Hij wette de
zeis en maaide met brede stre
ken tot hij in een paar uur
tijds drie stroken lang gras
had neergelegd precies zoveel
als waarvoor andere maaiers
een hele dag nodig hadden.
Toen de flierefluiter daarmee
klaar was, gin ghij onder een
kerseboom aan de andere kant
van de weide op zijn rug lig
gen en deed een middagdut
je.
Hij werd lekker uitgerust
wakker, rolde zich eens om en
stak een grassprietje in zijn
mond waarop een lieveheers
beestje kroop.
„Geluksbeestje
kom op mijn hand,
op mijn hand,
Ik doe je vast geen pijn.
Er zal niets gebeuren.
Ik wil alleen je mooie
vleugeltjes zien,
met de rode en zwarte kleuren.
Ik zal de puntjes tellen op
je schild
En vragen of je me
voorspoed brengen wilt
zong de vrolijke fliereflui
ter. Hij telde de zwarte punt
jes op de rode vleugeltjes-
.„vier aan de ene kant, drie
aan de andere kant dat waren
er samen zeven. „Zeven!" riep
de flierefluiter blij, want ze
ven is een geluksgetal
„Jongetje, jij bent een Ze-
venpunt!" jubelde hij opgeto
gen en haalde een klein doos
je uit zijn zak om het lieve
heersbeestje met de zeven
zwarte puntjes in te bewa
ren.
Toen de dag om was, kwa
men alle maaiers bij het huis
lllllllllilHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
En verder hebben we 5
E nog een heleboel ver- E
E haaltjes en tekeningen E
E gekregen. Veel te veel E
om allemaal in één Klei-
5 ne Stem te zetten. Zo
E kregen we van Lia On-
E genae, een zusje van Te-
- a, die de mooie haan op
deze pagina getekend s
E heeft, ook een haan. E
Maar twee hanen von
den we eigenlijk wel
een beetje te veel van
het goede. En dan waren
er ook nog mooie teke
ningen van Martin van
Dongen uit Prinsenbeek,
Patsy Roctus uit KIoos-
terzande, Marijke van
Nispen uit Sluiskil Jo-
linde Strijtveen uit Geer-
truidenberg. Edwin van
Kwikkelberge uit Sas
van Gent en Anton Wat-
zeels uit Steenbergen.
ïiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
van de landheer om hun loon
in ontvangst te nemen. De flie
refluiter was aan de beurt en
de landheer zei: „Ik heb ge
zien dat je meer dan de helft
van de dag op je rug hebt
gelegen onder de kerseboom.
en daarom krijgt je maar een
derde van het loon dat dn
anderen krijgen."
„Maar, ik heb in de tijd dat
ik maaide, precies evenveel
gras neergelegd als de andere
maaiers in een hele dag", pro
testeerde de flierefluiter. „Dat
doet er niet toe. Als je door
gewerkt had, zou je driemaal
zoveel hebben klaar gekregen."
antwoordde de landheer
nors.
„Wat jammer", peinsde de
flierefluiter hardop.
„Ik heb een Zevenpunter bij
me. en die had ik u willen
geven, hij zou u veel geluk
gebracht hebben. Maar nu
laat ik hem los! Kijk, hij vliegt
terug naar de weide die ik
gemaaid heb en hij gaat alle
gesneden grashalmen weer
recht overeind zetten
De landheer schrok een
beetje, toch geloofde hij het
maar half. „Dat wil ik zien",
zei hij, „breng me meteen naar
het stuk dat je vanmorgen
gemaaid hebt".
„Goed zo", riep de fliere
fluiter opgewekt, „een mens
moet zichzelf altijd overtui
gen!" En hij liep voorop om
de landheer naar de wei te
brengen. Maar de slimme
grasmaaier bracht de landheer
naar de hoek van de weide,
war hij nog lang niet aan toe
gekomen was. „Daar nou!"
stelde hij tevreden vast. „U
ziet het. Vanmorgen heb ik
hier drie brede stroken gras
neergelegd. Ik heb onder
deze kerseboom gelegen en
hier het lieveheersbeestje ge
vangen. Nu u mij te weinig
hebt betaald heeft die knappe
Zevenpunt alle halmen weer
rechtop gezet
De landheer vond het heel
vervelend. En ook wel een
beetje griezelig. „Ga morgen
maar weer maaien en zorg dat
je die Zevenpunt weer vangt",
zei hij.
De volgende morgen was de
flierefluiter bij het opkomen
van de zon alweer op het veld
en legde opnieuw in enkele
uren drie brede stroken gras
neer, naast de drie van de
vorige dag. Samen waren het
er nu zes. Toen ging hij weer
onder de kerseboom liggen,
maar aangezien er intussen
rijpe kersen op de grond ge
vallen waren, at hij die alle
maal op en spuugde de pitten
in het rond.
Er kwam geen enkel lieve
heersbeestjes op een kers zit
ten en toen het avond was,
stond de flierefluiter met de
andere maaiers aan het huis
van de landheer om zijn loon
te vragen. „Ik heb tweemaal
zoveel gemaaid als de ande
ren" zei hij, „dus ik vraag
dubbel loon". „En waar is de
Zevenpunt?" vroeg de land
heer. „Die heeft zich vandaag
niet laten zien. Ik denk dat hij
gisteren erg ontevreden was,
want hij brengt liever geluk
dan straf", zei de flierefluiter
treurig.
gegegen. Die zal ik aftrekken
van je loon".
Op dat ogenblik kwam er
een lieveheersbeestje door de
lucht gevlogen en het zette
zich neer op de hand van de
flierefluiter. Vlug haalde die
zijn dosje uit de zak en stopte
het beestje e irin. „Wat jammer
voor u dat ik die afgevallen
kersen van mijn loon moet
betalen. Ik ben bang dat Ze
venpunt nu alle overige ker
sen op de grond zal laten val
len en dan kunt u ze niet meer
verkopen".
„Geloof je dat Zevenpunt
dat kan?" vroeg de landheer
ongelovig. „Vast en zeker",
riep de slimmerd. „Dan zal ik
niets van je loon aftrekken
voor de kersen die je hebt.
opgegeten, maar dan moet je
mij die Zevenpunt geven".
De flierefluiter haalde het
doosje uit zijn zak en gaf het
aan de landheer, die schoof
het dekseltje open en begon
de zwarte puntjes te tellen.
Een twee drie, op het ene
vleugeltje en een twee drie
Hè, net toen hij dacht een vier
de puntje op de andere vleugel
te zien, spreidde het beestje de
rode vleugeltjes uit en zwermde
de lucht in. Weg was hij!
„Morgen", zei de landheer,
„morgen hoef je helemaal niet
te maaien. Ik zal je een glazen
doosje geven en als je de hele
dag wilt zoeken tot je een
Zevenpunt voor me gevonden
hebt en als je die in het gla
zen doosje bij me wilt bren
gen, dan zal ik je driemaal
zoveel loon geven als de maai
ers krijgen". „Afgesproken",
riep de vrolijke flierefluiter.
Hij had de volgende morgen
binnen vijf minuten al een dik
lieveheersbeestje gevonden.
Het had drie zwarte puntjes op
de ene vleugel en vier op de
andere. Hij stopte het in het
glazen doosje, bracht het bij
de landheer en kreeg een
driedubbel dagloon. Maar toen
maakte hij dat hij wegkwam.
IIIIIIIIIIIIII1IIIIIIIIIIII1IIIIIIlllllllllllllllllllllillllll'lllllllllllllIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIlllllllllllllllllllltlllllllllllllllllllllll:
ft] aai Je afiséaW)€
Want of dit beestje nu wel E
lange afgesneden grashalmen E
weer rechtop kon zetten, daar E
was hij lang niet zeker E
van!! E
AN MAC GILLAVRY.
1IIIIIIIIIII1IIIIII1IIII1IIIIIIIIIIIIIIII1UI
Jans liefste wens was dat
hij een kanarie kreeg. Maar
hij kreeg er geen. Nog een
week en dan was hij jarig.
Zou hij er dan een krijgen?
Eindelijk was de dag aange
broken. Er lagen wel drie
pakjes op tafel. In het eerste
pakje zal een drinkbakje. In
het tweede pakje zat een
etensbakje. In het derde pakje
zat een kooi. Zou hij toch een
kanarie krijgen? En ja hoor,
hij kreeg een kanarie. Hij
mocht veel vriendjes uitnodi
gen. Maar het fijnste van alles
vond hij toch wel de kanarie
En die noemde hij Pepita.
Brigit van Winkel. 7 jaar,
Zundert.
Tja, dat is een gek beest: een ruig behaard lijf met als E
hoofd een vierkantje. Zo'n beest bestaat natuurlijk niet.
Er hoort een echte kop op. Maar welke? Er staan er drie E E
getekend. Weten jullie welke het moet zijn? E E
•laaq uaa si wip laq tuc» 'g dog :ONISSOTdO 5 E
E (Van onze kunstredactie)
E Met het heengaan van de
E dichter Jan Engielman,
E wiens overlijden wij gisteren
E E hebhen gemeld, is een voor-
E bije generatie verder uitge-
E dund. Na Anton van Duin-
E E kerken en Pieter van de
Meer de Walcheren als
E E laatst gestorvenen van „De
E E Gemeenschap-generatie", is
E E daaruit nu, met Jan Engel-
E man, misschien wel de meest
E E fijnzinnige geest verdwenen.
Als mede-oprichter van het
E E tijdschrift De Gemeenschap
heeft hjj, met een groep r.-k.
E E schrijvers in de twintiger-
en dertiger jaren, een onmis
kenbare invloed gehad op
het maatschappelijk leven,
met name op het rooms-ka-
tholieke bevolkingsdeel.
eindredactie
ben jansen
„Wel, ik ga eerst eens kij
ken of je werkelijk zoveel ge
maaid hebt', zei de landheer
en de flierefluiter liep hem
al vooruit naar de weide.
„Hier heb ik gemaaid en daar
heb ik onder de kerseboom
gelegen", zei hij. „Ja, je hebt
tweemaal zoveel gras gemaaid
als al mijn andere knechts",
moest de heer toegeven. „Maar
ik zie aan de kersepitten dat
je wel 3 pond kersen hebt
Tea Ongenae, 7 jaar, Biervliet.
iiiiiiiiiiiiiimiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
De jongens zitten opgewon-
den in de schoolbanken. Waar-
om? Nu, de meester zal van- E
daag zeggen waar het school- E
tochtje heengaat. Het is zo'n E
geroezemoes dat de meester er E
tussen moet komen. Jongens, s
ik heb besloten om met het
schooltochtje naar de dièren- E
tuin te gaan. Er breekt een E
luid gejuich los. Woensdag om E
2 uur vertrekken we. Als we E
dan om kwart voor 2 bij de E
kerk staan, dan kunnen we E
daaruit vertrekken. Het slaat s
's middags 2 uur en de bus
vertrekt. Na een uur rijden E
arriveren ze bij de dierentuin. E
De dierentuin het „Bl'ijdorp". E
De kassa staat bij twee zonni- E
ge boompjes. Bij de ingang
zien ze een apekooi.
Nu gaan ze een eindje verder s
kijken. Dan zien ze de leeu-
wen. Je begint er gewoon van
te griezelen als je ze ziet. De E
meeste jongens vinden de E
leeuwen geweldig om te zien. E
Weer gaan ze verder, en nu E
gaan ze de eenden voeren die E
in een vijver zwemmen. Er s
zijn veel gekleurde eenden bij
zoals: groene met wit. En ook
gele. De eenden snelden naar E
het brood wat ze van de jon- E
gens krijgen. Alles was in een E
wip op. Het waren mooie een- E
den in de vijver. Wat was er
in een dierentuin veel te zien.
Na de eenden gingen ze naar E
de olifanten kijken. Wat een E
reusachtige beesten. In deze E
kooi stond een moeder met E
zijn kleintje die net aan het E
eten waren. Wat een leuk ge- E
zicht. Wat zijn er veel ver-
schillende dieren. Heel in de s
verte zagen ze de dierenbe- E
schermer. Hij was de dieren E
aan het voeren. De meester S
zei, dat ze nu naar de paarden S
gingen kijken. Wat waren dat E
glanzende dieren. Ze zagen
een schimmel die aan het
drinken was. Nu hadden ze al E
zoveel te zien gehad dat er E
bijna niets meer over bleef. E
Maar ze hadden nog 2 soorten E
dieren te zien. Eerst gaan ze E
naar de giraffen. Jan zei tegen
de meester: „Meester, mag ik s
m'n banaan op eten? Ja hoor. E
Wat een mooie lange halzen E
hadden de giraffen. Jan zat S
lekker aan zijn banaan te hap- E
pen, maar opeens, hap deed de E
giraffe...en Jan zijn banaan
was weg want die had de E
giraffe opgegeten. „Ja", zei de
meester, „als je naar de giraf- E
fen gaat moet je wel zorgen E
dat je niets eet, want dan eet S
hij het op. Want een giraffe E
heeft een lange nek zoals jul- E
lie zien. En als slot zien ze de
herten. Wat hebben die een E
prachtige geweien. Als je je E
daaraan prikt ben je niet ge- E
lukkig. Als ze weer naar huis E
gaan raken ze niet uitgepraat E
over de prachtige dieren. Dit
schooltochtje zullen ze nooit s
meer vergeten!!. E
Dat is een invloed geweest,
die ook nu nog meetelt; die
hangt als een schakel in de
keten, die reikt tot in onze
tijd. Ouderen zullen misschien
nog herinneringen hebben aan
zijn dichtbundels als De
Tuin van Eros, Sine Nomine,
Het Bezegelde Hart of Een
naald van dromen; jongeren
zullen hoogstens wat gegevens
uit hun letterkundeboek over
Engelman kunnen noemen of
misschien zijn Vera Janaco-
poulos kunnen zeggen. Tooh is
dat niet zo belangrijk, omdat
zijn geestelijke, mentale erfe
nis, die daarin tot uitdrukking
kwam, waarschijnlijk belang
rijker is dan zijn nu, dikwijls
nog moeizaam leesbare symbo
lische en extatische verzen.
Engelman had een verheven
roepingsgevoel omtrent zijn
dichterschap, waaraan zijn
roomse jeugd-milieu in het
schemerduister van de neo-go-
tiek niet vreemd is. Al moet
je dan bij de laatste bewering
direct zijn uitspraak plaatsen:
„Sinds de tijd dat ik het eer
ste woord meesprak in de lite
ratuur (kritiek), heb ik mij
tegen roomse kostsohoolnor-
men en omgekeerde minder
waardigheidsgevoelens ver
zet". Over de dichter zei hij
eens: „Als ik hier de bena
ming „dichter" uitspreek, kan
ik onmogelijk hen bedoelen,
die de poëzie een „genre" ach
ten gelijk eën 'ander, die" ge
dichten slechts, ^ondergaan als
de bevallige, maar tevens min
of meer toevallig belichaming
in een vaster schema dan
de overige literatuursoorten
bezitten van ook op andere
manieren te uiten gedachten.
Als dichter beschouw ik op de
eerste plaats, misschien moet
ik zeggen: alleen hem, die rit
misch, muzikaal bezeten is
van een grote bewondering,
een centrale verering, een alle
andere levensbewegingen be
heersende. overstemmende
liefde voor een hoogste goed,
liefde, die hij door alle aardse
ervaringen heen trouw blijft".
Een diep verlangen naar
schoonheid zat hem in hart
en nieren.
Hoewel Engelman een vak
kundig dichter was, die in de
laatste decennia bij een grote
groep als „estheet" wat in on
genade viel, vraag je je toch af
of zijn literair-kritisch, maar
in niet mindere mate zijn kri
tisch werk rond bouw- en beel
dende expressies, geen „blij
vender" waarde heeft. Hij
was met name op het gebied
van schilder- en bouwkunst
een zeer erudiet schrijver.
Zijn artikelen in De Nieuwe
Eeuw en De Tijd zouden
ten dele aan een heruitgave
toe zijn. Vooral omdat hij
zijn beschouwingen steeds een
ruim kader wist mee te geven,
de constanten in de hele ge
schiedenis van de mensheid
aantoonde, werd hij tot een
schrijver van algemeen men
selijker waarden, die boven
tijd en cultuur uitstijgen. .Zelf
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiit E
(Van onze redactie
buitenland)
Twee zaken hebben vorig
jaar stevig bijgedragen tot de
onrast in Italië: de onlusten in
Reggio Calabria en de echt-
scheidingswet, zoals wij in ons
eerste artikel nog aanstip
ten.
Aanleiding tot de onlusten
ïn Reggio was dat het geen
hoofdstad zou worden van het
nieuwe gewest Calabria. De
onlusten duurden mfeer dan
een halfjaar en eisten slacht
offers. Van de aanwijzing tot
hoofdstad verwachtte de be
volking economische voorde
len. Reggio is een van de arm
ste streken in Italië. Het ge
middelde inkomen is er bijna
het laagste en 31 procent van
de bevolking kan niet lezen en
schrijven.
Rond deze hoofdstadskwes
tie speelden zich enkele din
gen af die een meer algemene
sfeer tekenen. Reggio beschul
digde de centrale regering er
van dat het achtergesteld
werd bij Cosenza en Catanza-
ro, de beide andere provincies
van het nieuwe gewest. Waar
nemers merkten hierover op:
Reggio's belangen worden in
Rome onvoldoende behartigd,
omdat het nog nooit een be
langrijke politicus heeft voort
gebracht.
Met andere woorden, een
bepaalde streek in Italië heeft
pas enige zekerheid dat zijn
belangen behartigd worden,
als iemand uit de eigen streek
een belangrijke positie be
kleedt op nationaal politiek
vlak. Dit is een reëel element
in het Italiaanse politieke le
ven.
Dit mag blijken uit uitge
lekte afspraken die afgevaar
digden van Consenza en Ca-
tanzaro reeds onderling ge
maakt hadden, voordat het
nieuwe regionale parlement
voor de eerste keer bijeen was
geweest. Onderling was be
konkeld dat de toekomstige
universiteit in Consenza en
het regionale bestuur in Ca-
tanzaro zou komen. De uitslag
van de stemming in het nieu
we gewestelijke parlement
stond bij voorbaat vast want
de afgevaardigden van Reggio
vormden de minderheid.
Bij het bekend worden hier
van ontstonden de grote onlus
ten. Op nationaal niveau kreeg
Reggio de steun van de chris
tendemocraten en de neo-fas-
cisten. De socialisten en (in
iets mindere mate) de commu
nisten hielden zich afzijdig:
zij hadden in dit gedeelte van
het land weinig aanhang. De
communisten veranderden hun
houding toen ze politieke
winst zagen. Partijpolitieke
belangen staan in Italië hoog
genoteerd. Verkiezingen elimi
neren dat niet.
De gang van zaken rond de
echtscheidingswet geeft eigen
lijk de kern van het probleem
weer: de geestelijke sfeer
waarin het land nog ver
keert.
Vijf jaar na indiening werd
de wet op de echtscheiding
door het parlement goedge
keurd onder heftige tegen
stand van de christen-demo
craten. Maar ook buiten het
parlement laaiden de protesten
hevig op. Comités werden op
gericht om de 500.000 handte
keningen te verzamelen voor
een referendum.
De r.-k. kerk speelde hierin
een actieve rol maar dat is
niet de enige reden dat het
referendum er zal moeten ko
men. De voorzitter van het
nationale comité, prof. Lom-
bardi, verklaarde dat de mees
te handtekeningen kwamen uit
Lombardije, het modernste
deel van Italië. Juist een
vraagstuk als echtscheiding
veronderstelt een stuk geeste
lijke emancipatie. Deze heeft
zich blijkbaar in Italië nog
niet voltrokken. En dat mani
festeert zich op alle terrei
nen.
De komende verkiezingen
zullen waarschijnlijk niet veel
oplossen. Daarvoor zitten de
problemen te diep.
Hoewel Italië de grootste
communistische partij van het
westen heeft, is ook uit die
hoek niet zoveel te verwach
ten. Op het onlangs gehouden
congres maakte de nieuwe se
cretaris-generaal Berlinguer
een tamelijk gematigd binnen
lands programma bekend.
De grote vrees in Italië op
dit moment is dat de neo-
fascistische partij de wind in
de zeilen zal krijgen. Maar
ook bomaanslagen en vuurge
vechten van linkse extremis
ten nemen steeds in aantal
toe. Nog onlangs leverden Ma
oïsten in Milaan slag met de
politie en werd de uitgever
miljonair Feltrinelli dood ge
vonden bij een opgeblazen
hoogspanningsmast.
Het zullen warme verkiezin
gen worden, zeven en acht mei.
(ADVERTENTIE)
Kom uzelf overtulgenl
f Onze showrooms staan er vooropen. I
ma t/m do 9.00 -18.00 uur
vrijdag 9.00 - 21.00 uur
(alleen Roosendaal)
zaterdag 9.30-17.30 uur
ROOSENDAAL, L
Roselaar39Tel.(01650) 35601L
■BREDA Nw»Ginneken&traat7l
g Tel.(01600)43052 ZUNDERT,I
|Wildertsedijk1Tel.(0169fl)33511
WASHINGTON (AFP) De
Verenigde Staten hebben
verklaard, dat zij zowel Israël
als Jordanië zullen blijven
steunen.
Deze toezegging ging ook
gepaard met verwijten aan het
adres van de Sovjet-Unie, dat
zij door haar grootscheepse
wapenleveranties aan „zekere
Arabische landen" en haar
„aanzienlijke aanwezigheid" in
Egypte aan het Arabisch-Is-
raëlische conflict „de gevaar
lijkste dimensie" heeft gege
ven.
Dit gebeurde in een rede,
die de Amerikaanse ondermi
nister van buitenlandse zaken
Joseph Sisco hield voor de
commissie van buitenlandse
zaken van het huis van afge
vaardigden.
„Omdat de Sovjet-Unie niet
is ingegaan op de suggesties
van de VS om de toevoer van
wapens naar dit gebied te be
perken, hebben wij maatrege
len getroffen om het bewape-
ningsevenwicht te handha
ven".
Het was de eerste maal, dat
de Amerikaanse regering zo
duidelijk de hulp aan Israël
en Jordanië op hetzelfde plan
stelde.
karakteriseerde hij de criticus
eens als volgt; ,-Hij moet be
ginnen met tot de kunst in
een liefdesverhouding te staan.
Hij moet bereid zijn eindeloos
zijn normen te herzien en zijn
smaak te zuiveren. Hij moet
ook van de kunstenaar zelf
houden met mate en dis
tinctie, natuurlijk en bereid
zijn hun vreugde en misères
te delen. En verder moet er in
hem iets zijn van de histori
cus, iets van de cultuurhistori
cus, iets van de maniak, iets
van de belletrist, en... iets van
de verhevene (Want tenslotte
is kunst geen kaatsebalspel of
sluiswezen). De essayist En
gelman is. minstens zo belang
rijk geweest als de dichter.
Engelman bezat een eroti
sche vervoering, die benij
denswaardig mag heten. Onge
hoord vaak in het leven der
„gfelovigen" van zijn tijd en in
deze tijd van het zogenaamde
rechtoe-rechtaan dikwijls een
pijnlijk gemis.
Zijn „verpakking" mag ons
dan nu misschien niet meer zo
aanspreken, het menselijk ge
geven laat hij ons als een
waardevolle erfenis ter over
denking na. Dit aspect en
andere gegevens uit zijn werk
zijn dan belangrijker dan
spelen als Prinses Turandot.
Om de dooie dood niet of Jan
Klaassen komt naar huis, en
de opera (met muziek van
Hendrik Andriessen) Philome
la, die hij ook nog schreef.
Zijn laatste levensjaren zijn,
tengevolge van zijn lichamelij
ke toestand, zwaar voor hem
geweest. Over zijn vriend
Marsman schreef Engelman
eens: ,.Er zijn mensen, die als
engelen in het leven komen en
als engelen vertrekken". En
gelman is weliswaar steeds
een erg vormelijke engel geble
ven, maar met een zinderend
hart, dat ons veel „engel-ach-
tige" denkstof heeft nagela
ten.
GRONINGEN (ANP)
Het overlegorgaan van de drie
vakcentrales heeft een verzoek
gericht tot de Tweede Kamer
het wetsontwerp over de ver
hoging van het collegegeld tot
duizend gulden niet eerder in
behandeling te nemen dan in
combinatie met wetsvoorstel
len over de studie-financiering
en de herstructurering van het
wetenschappelijk onderwijs.
Bij het overlegorgaan be
staat de indruk dat de door
minister De Brauw (weten
schapsbeleid) voorgestelde
maatregelen zijn ingegeven
door de wens de plotseling
ontstane budgettaire tekorten
op te vangen. Het overlegor
gaan vindt het onjuist dat de,
ook door de regering uitge
sproken, wens tot de zoge
naamde externe democratise
ring van het wetenschappelijk
onderwijs, aan die wens wordt
opgeofferd.
Het overlegorgaan is ook
van mening dat de stijging
van het collegegeld te hoog
is.
(Van onze Haagse
redactie)
DEN HAAG —De UNC-
TAD-strategiegroepen hebben
tegenover de vaste commissies
voor handelspolitiek en ont
wikkelingssamenwerking uit
de Tweede Kamer de eis ge
steld, dat alsnog een vertegen
woordiger van de Nederlandse
jongeren wordt opgenomen in
de delegatie naar de UNCTAD
IH-conferentie in Chili eind
april begin mei.
Inmiddels is bekend ge
maakt welke parlementariërs
deel zullen uitmaken van de
Nederlandse delegatie. Dat
zijn de Eerste Kamerleden
Van der Maden (KVP), Lou-
wers (WD), Koopman
(PvdA) en Elbeda (ARP) en
voor de Tweede Kamer Den
Uyl (PvdA), Pronk (PvdA),
Van Amelsfoort (KVP), Mom-
mersteeg (KVP), Waalkens
(VVD), Van Dam (ARP), Van
der Mei (CHU) en Engwirda
(D'66).
EINDHOVEN (ANP) De
Nederlandse kranten gebrui
ken ongeveer tweemaal zo
vaak het woord „heer" als het
woord „man" en „vrouw"
komt weer iets minder fre
quent voor dan „man".
Dit valt af te leiden uit de
voorlopige resultaten van een
onderzoek naar de frequentie
van het Nederlands, dat wordt
verricht aan de technische ho
geschool Eindhoven.
V
