Veejeevee wordt steeds meer
servicebureau voor jongeren
Centraal wonen, alternatief voor
rijtjeshuizen en stapelflats
VEEL SADISTISCH
SPEELGOED IN VS
Richtlijnen voor
feestjes
in Zuid.Afrika
Amalia Fleming:
„GRIEKS KOLONELSBEWIND
HEEFT ZIJN
LANGSTE TIJD GEHAD
binnenland
buitenland
vormingswerk
jonge
volwassenen
Praktisch
Privésfeer
Elite
Op de Utrechtse burelen
van het vormingswerk voor
jonge volwassenen of beter
veejeevee brak afgelopen zo
mer enige paniek uit toen
men er met verbaasde blik
ken ih de krant moest lezen,
dat ook het veejeevee onder
de bezuüiigingshamer zou
moeten vallen. Het bericht,
dat het subsidiebedrag voor
de veejeevee binnen vier
jaar geleidelijk aan tot nul
zou moeten worden geredu
ceerd was voor een veront
waardigde veejeevee-delega-
tie aanleiding om zich
spoorslags naar onderwijsmi
nister Kees van Veen te
spoeden, onder wiens minis
terie het instituut resorteert.
Resultaat van deze confron
tatie was de garantie, dat er
over 1972 in ieder geval niet
zou worden bezuinigd, maar
dat er zelfs acht ton meer
voor de veejeevee-activitei-
ten zou worden uitgetrokken.
Een wat al te ijverige amb
tenaar had blijkbaar het
veejeevee een wat voorbarig
plaatsje toebedacht in het
rijtje ten dode opgeschreven
instellingen voor avondon
derwijs. Op het ministerie
was men blijkbaar even ver
geten geweest, dat het diep
tepunt, waarin het oude Ma-
ter-Amabilis-werk voor aan
staande huisvrouwen ver
keerde, drie jaar geleden
voor Veringa aanleiding was
om de nieuw opgerichte ver
eniging vormingswerk voor
jonge volwassenen een jaar
lijks bedrag van rond de vijf
miljoen gulden ter hand te
stellen. Daarmee mocht men
naar believen experimente
ren om een bij de (werken
de) jeugd meer aanslaande
manier van vormingswerk te
vinden. Het veejeevee kreeg
vijf jaar de tijd om zich
waar te maken. In het afge
lopen jaar is duidelijk ge
worden, dat het met die ex
perimenten de goede kant op
gaat. Voor het eerst viel er
door de omschakeling van
M.A. naar veejeevee een stij
gend deelnemersaantal te no
teren.
BREDA Van de lande
lijke werkgroep „inspraak
binnen 'het veejeevee" is on
langs een boekje verschenen,
dat de theorie en praktijk
van het veejeevee preten
deert te behandelen. Het is
het credo, waarmee een ove
rigens weinig invloed heb
bende stroming binnen vier
van de bijna negentig plaat
selijke veejeevee-instituten
het veejeevee een marxis-
tisch-leninistische richting
in probeert te sturen.
Het is het ene uiterste van
een veelheid van mogelijkhe
den en werkwijzen die binnen
elk veejeeveecentrum anders
kunnen zijn. Zo heb je aan de
andere kant bijvoorbeeld nog
de instituten, waar nog het
oude Mater - Amabiliswerk
waarvan het veejeevee eigen
lijk een voortzetting is, plaats
vindt en die nog even met de
omschakeling naar veejeevee
willen wachten.
Dat laatste bijvoorbeeld is
het geval in de plaatsen Goes,
Halsteren en Rucphen. Goes is
trouwens een van de weinige
plaatsen in Zeeland, waar het
MA-werk-veejeevee actief is.
In Zeeland schijnt het opzet
ten van veejeeveecentra name
lijk nogal bemoeilijkt te wor
den omdat er zoveel erg klei
ne plaatsjes zijn. Toch wil het
veejeevee dit jaar speciale
aandacht aan Zeeland probe
ren te besteden. In tegenstel
ling tot Zeeland is Brabant na
Limburg de provincie met het
grootste aantal veejeevee-in
stituten. Zo wordt met name
in de plaatsen Oosterhout en
Dongemond (Raarpsdonksveer,
Geertruidenberg en Hank)
nogal hoopgevend gewerkt. In
Bergen op Zoom en Goirle is
het veejeevee net begonnen,
terwijl de instituten in Til
burg en Zevenbergen handen
vol werk hebben om het in
vergelijking met andere insti
tuten grote aantal deelnemers
op te vangen. Op het mam
moet-instituut in Tilburg ver
dienen zelfs tien full-time be-
roepskrachten hun dagelijks
brood.
Niet zo gelukkig met het
onduidelijke gezicht, van het
nog zo volop zoekende veejee
vee zijn de gemeentebesturen,
die naast rijk en provincie
meestal zo'n 37% van het sub
sidiebedrag moeten betalen.
Door het experimentele karak
ter is het praktisch onmogelijk
om van tevoren de juiste func
tie van een plaatselijk instituut
te definiëren, ook binnen het
veejeevee denkt men nog wei
een tijdje nodig te hebben,
voordat men klaar is met het
zoeken naar de eigen identi
teit. In sommige gevallen
heeft het veejeevee nauwe
contacten met open jeugdcen
tra. Maar de interessantste
ontwikkeling van het afgelo
pen jaar is wel de servicege
dachte, die het veejeevee niet
ziet als een instituut met een
bepaalde status, maar als een
bureau, dat overal naar toe
gaat. Niet alleen naar jonge
rencentra, waar het program
ma's aan kan bieden, maar
ook naar allerlei grote en klei
ne groeperingen.
Zo heeft het veejeevee in
Tilburg een belangrijke servi
cefunctie ten opzichte van de
KWJ. In het Dongemondge-
bied begeleidt het ongeveer de
heroprichting van de KWJ.
Binnen het veejeevee kunnen
daarnaast allerlei soorten ac
tiegroepen functioneren en
zijn allerlei soorten activitei
ten mogelijk. Ook het geven
van cursussen behoort tot de
service, die het veejeevee jon
geren bieden kan.
Het veejeevee-centrum in
Oosterhout heeft haar taken
pakket samengevat in een lan
ge lijst. Een greep daaruit
geeft een wat concreter beeld
van de mogelijkheden. Zo
noemt de lijst onder meer het
aanreiken van mogelijkheden
tot „zelf doen" zoals de orga
nisatie van popconcerten,
sleep-ins, rommelmarkten, car
navalsfeesten, kooklessen en
vormen van creativiteit. De
lijst vermeldt ook het bevorde
ren van het democratiserings
proces in sosen, werkgroepen,
bestimen en bij gesprekken
met overheid en politie, het
verbeelden van wat er bij de
jeugd leeft (jongerenkrant, ca
baret, toneel), voorlichtingsa
vonden over actuele plaatse
lijke en meer algemene proble
men, het peilen van de be
hoeften onder de jongeren en
het begeleiden van sociale ac
ties (woningnood).
Kenmerkend voor het vee
jeevee is, dat men met de werk.
groep inspraak waarvan overi
gens in West-Brabant en Zee
land geen symptonen bestaan,
niet zo gelukkig schijnt te zijn.
Niet vanwege de inspraakge-
dachte, want dat is een van de
dingen, waaraan door het
veejeevee het hardst gewerkt
wordt, maar wel om het mar-
xistisch-leninistische stempel,
dat de werkgroep graag op het
veejeevee zou willen drukken.
Een mentaliteit, die vergele
ken wordt met de vroegere
bemoeizucht van de kerken.
Men gaat er bij het veejeevee
van uit, dat de deelnemers
zich een eigengekozen mening
moeten kunnen vormen en dat
zijzelf zoveel mogelijk moeten
kunnen bepalen wat er ge
beurt. Deze medezeggenschap
probeert men onder meer te
realiseren door binnen de be
sturen deelnemers te benoe
men. In de praktijk brengt
dit nogal eens moeilijkheden
met zich mee, zodat ook het
institutionaliseren van in
spraak van de deelnemers een
experiment op zichzelf is.
Evenals trouwens het zoeken
naar het gezicht van het vee.
jee vee. Misschien moet dat ge
zicht wel juist de grote diver
siteit van de verschillende
centra zijn.
Henk Postma
(Van een onzer verslaggevers)
NIJMEGEN „Wie ont
werpt een wooneenheid met
een centrale keuken en een
eetzaal, een centrale-wasse
rij, een crèche, studieruimte,
gezamenlijk te gebruiken lo
geerkamers en daarboven of
daaromheen eigen kleine,
wooneenheden voor elk ge
zin
Met deze vraag richtte een
vrouw uit Nijmegen zich
ruim twee jaar geleden tot
de lezers van enkele dag- en
weekbladen. Het werd het
begin van centraal wonen.
Binnen een half jaar had die
mevrouw al zo'n tweehon
derd medestanders opge
trommeld. Ze richtten begin
1971 een vereniging op om
het idee van centraal wonen
verder uit te dragen en te
verwezenlijken. Van het mi
nisterie van CRM kregen ze
een leuk ruggesteuntje. Dit
ministerie was bereid een
jaar lang een fulltime funk-
tionaris te betalen, die de
aktiviteiten van de vereni
ging moest ondersteunen.
Die funktionaris is de jonge
socioloog Michel Thissen. ge
trouwd, twee kinderen, fo
rensend tussen Limburg en
Nijmegen, waar het secreta
riaat van „Centraal Wonen"
is gevestigd.
Een van de eerste misver
standen die hij uit de weg
probeert te ruimen: centraal
wonen is niet hetzelfde als het
wonen in een commune. „Cen
traal wonen heeft meer weg
van het leven in een kib
boets", vindt hij. „Een com
mune vinden -wij een te be
perkte manier van samenwo
nen. Als je het gezin nu eens
de kleine moederschoot noemt,
dan zou je de commune de
grote moederschoot kunnen
noemen. Hierin trekt zich een
groep gelijkgezinden terug,
die zich duidelijk niet thuis-
voelt in het huidige maat
schappelijke patroon. Wij stre
ven er naar dat zoveel moge
lijk maatschappelijke groepen
in onze woongemeenschap ver
tegenwoordigd zijn. Daar zou
natuurlijk een commune bij
kunnen zijn. Een ander ver
schil: het leven in een commu
ne is meer gemeenschappelijk.
Bij centraal wonen houden de
groeperingen die eraan deelne
men hun zelfstandigheid, ook
in financieel opzicht".
Met centraal wonen wordt
ook iets anders bedoeld dan
het wonen in service-flats of
projecten als de (dure)
Zweedse gezinshotels. „Daarin
voel je je als individu nauwe
lijks betrokken bij het geheel.
Bij ons staan juist de geza
menlijke verantwoordelijkheid
en het bevorderen van goede
contacten tussen de bewoners
voorop", legt Michel Thissen
uit. Het beste voorbeeld in
Nederland van wat centraal
wonen wil, is in de Utrechtse
wijk Overveciht te vinden.
Vier gezinnen hebben daar
behalve hun eigen flat een
gemeenschappelijke binnen
ruimte, die ze naar eigen
goeddunken kunnen benutten.
„Het is nog maar een pover
beginnetje van wat wij willen.
Praktische overwegingen
hebben vooral de stoot gege-
In onze manier van wo
nen viert de hokjesgeest
hoogtij. Gezinnen, vrijge
zellen, bejaarden, allemaal
in hun eigen hokje. Vanuit
de woonsituatie dus maar
weinig contactmogelijkhe
den buiten het eigen krin
getje. Dat kan best anders,
zegt de vorig jaar opgerich
te Vereniging Centraal Wo
nen! „Is het niet veel gezel
liger met een groep gezin
nen, vrijgezellen, bejaar
den, alles door elkaar, wat
meer samen te gaan leven,
wat meer samen te doen
wat samen kan en daardoor
wat meer tijd vrij te heb
ben voor jezelf en voor an
deren
ven tot het idee van centraal
wonen. Michel Thissen: „Be
denk eens hoe enorm arbeids-
en geldbesparend centraal wo
nen kan zijn. Allerlei dure
apparaten als koelkasten, for
nuizen e.d. kun je samen aan
schaffen. Veel huishoudelijk
werk, zoals de verzorging van
de was, koken en het schoon
houden van de woningen kun
Je centraal regelen. De kinde
ren kun je deels samen ver
zorgen en opvoeden".
Om de' praktische voordelen
gaat het echter niet in de eer
ste plaats", vertelt hij. „Het
Idee centraal wonen is ook
ontstaan uit ontevredenheid
van veel mensen met de
woon- en leefsituatie van nu.
We moeten af van dat kille,
anonieme wonen in aparte
hokjes. Grote groepen komen
o.a, daardoor klem te zitten.
Neem de gescheiden vrouwen
of andere alleenstaanden met
kinderen. Ze moeten de kost
verdienen en in hun eentje de
kinderen opvoeden. Gevolg is
dikwijls dat ze te zwaar wor
den belast en daardoor ver
eenzamen. En hoeveel contact
armoede is er niet onder de
vrijgezellen en de bejaarden?
Hetzelfde geldt trouwens ook
voor vele getrouwde vrouwen
die zich opgesloten voelen tus
sen de kookpot en de stofzui
ger. Onze plan
nen geven een bruikbaar al
ternatief", propageert hij.
„Centraal wonen zoals wij het
willen, doet een beetje denken
aan de oude familiesamenle
vingen zoals die op het platte
land nog wel voorkomen. Ook
vrijgezellen en bejaarden heb
ben daarin een funktie. Spelen
met de kinderen, knutselen,
karweitjes opknappen. Nu die
familiebanden uiteenvallen,
staan ze in de kou.
In hoeverre, kun je je afvra
gen, komt de privacy bij cen
traal wonen in de knel? Mi
chel Thissen: „Ik geloof dat
dat helemaal aan jezelf ligt.
Gebruik maken van een cen
trale eetzaal of je kind naar
de crèche doen, hoeft nog he
lemaal niet te betekenen dat
je de privésfeer van het gezin
overboord gooit. Ik dacht juist,
dat er door het gezamenlijk
regelen an allerlei beslomme
ringen veel meer tijd wordt
vrijgemaakt om jezelf te zijn,
aandacht te hebben voor elk
aar en voor de kinderen. Het
zal van de individuele instel
ling van de mensen afhangen
wat er in de collectieve sector
wordt gedaan. Niemand is
verplicht van de mogelijkhe
den tot contact gebruik te ma
ken.
Een andere (veelgehoorde)
vraag: is centraal wonen niet
iets voor een elitegroep
„Lang niet iedereen zal voelen
voor centraal wonen", erkent
Michel Thissen. „Ook lang
niet iedereen is er geschikt
voor. Het zou best kunnen dat
bepaalde groepen relatief
meer belangstelling hebben.
Gewoon omdat zij zich inten
sief bezig houden met de hui
dige woonsituatie. Als dat
laatste waar is, dan is het ook
waarschijnlijk dat dezè elite
vorming een tijdelijk karakter
heeft. Zodra anderen de moge
lijkheden zien, aan de hand
van de praktijk, zal het ook
voor lien gemakkelijker zijn
voor deze woonvorm te kie
zen.
Elitevorming omdat déze
manier van wonen te duur zou
zijn voor de gewone man?
Dan kun je zeggen dat vrijwel
alle nieuwbouw elitevorming
in de hand werkt. Ik ben er
niet zo van overtuigd dat deze
wijze van wonen duurder is
dan de conventionele. In het
begin waarschijnlijk wel,
maar op langere termijn?
Michel Thissen is niet onte
vreden over de .resultaten die
de Vereniging voor Centraal
Wonen tot nu toe heeft ge
boekt, al is er dan nog geen
eigen project van de grond
gekomen. Maar er zijn een
stuk of vijftien groepen
verspreid over het hele land
die naarstig strijden voor
een stuk realisatie.
Die groepen sterk ver
schillend in grootte en samen
stelling hangen wel alle
maal dezelfde basisideeën over
centraal wonen aan, maar
werken die op eigen wijze uit.
„Sommige stellen de groeps
vorming voorop, anderen voe
len er meer voor alvast te
experimenteren met een vorm
van centraal wonen", vertelt
Michel Thissen. „Speciaal ont
worpen nieuwbouw voor deze
manier van samenwonen zou
natuurlijk het meest ideaal
zijn. Maar het kost jaren om
zoiets voor te bereiden. Het is
waarschijnlijk ook de duurste
vorm. Daarom wordt er ook
gedacht aan tussenvormen als
met een groep een huizenrij of
een stuk of wat flats huren en
een deel daarvan voor alge
meen gebruik te benutten. Een
paar van onze projektgroepen
zijn met woningbouwvereni
gingen aan het onderhandelen
om iets dergelijks voor elkaar
te krijgen.
En je zult eens zien: als het
eerste project van „Centraal
Wonen" er eenmaal staat, dan
krijg je meteen een sneeuwbal
effect. De ontevredenheid
met de huidige bouw is erg
groot, dat blijkt steeds weer.
Veej mensen zijn die „fanta
sieloze rijtjeshuizen en stapel
flats meer dan beu", meent hij
optimistisch.
(Van onze corresvondent)
WASHINGTON Eén van
onze kennissen in de rijke
slaapdorpen van Connecticut
overweegt zijn negenjarige
zoon psychologisch te laten
onderzoeken, nadat hij het
kind had betrapt op het ver
vaardigen van een miniatuur
elektrische stoel, waarop het
van zins was een huismuis te
recht te stellen
Fabrikanten van speelgoed
schijnen inmiddels te hebben
vastgesteld dat er een zekere
behoefte aan sadistisch speel
tuig onder de jeugd bestaat.
Bouwdozen waaruit miniatuur
guillotines en folterkamers
kunnen worden opgetrokken,
monstermeccano's en maffia-
ganzeborden hebben zoveel
succes dat bezorgde ouders om
wettelijke maatregelen begin
nen te roepen. John L. Burton,
een Californisch parlementslid
dat een wet tegen sadistisch
speelgoed in zijn staat aanhan
gig heeft gemaakt, heeft een
collectie sadistisch speeltuig
aangelegd. Er zijn tableaus
waarin gek geworden, Fran-
kensteinachtige geleerden
jeugdige vrouwen kwellen
door deze te radbraken, op
een bed gloeiende kolen te
deponeren en te onthoofden
onder een guillotine. Al het
materiaal is van plastic. Ande
re spelen geven de jeugd de
kans zelf met folterwerktuigen
te experimenteren. Volgens
Burton is een en ander zeer
schadelijk voor het psycholo
gisch welzijn van de kinde
ren.
Een spel dat vooral op hevi
ge kritiek is gestoten onder
Amerikanen van Italiaanse af
komst is het maffiaspel „God-
father Game" dat in een doos
is verpakt in de vorm van een
vioolkist. Zoals men zich her
innert droegen maffia-schutters
hun automatische wapens bij
voorkeur in een onschuldig
uitziende verpakking als een
vioolkist. Het spel, dat 15 dol
lar kost, is geïnspireerd op het
beroemde Monopolie, met dien
verstande dat de te verzame
len interesseren van uiterst
misdadig kaliber zijn. In het
spel kunnen kinderen zich uit
leven als doortrapte gangsters.
De Italianen zijn er erg tegen
omdat zij menen dat de maffia
een uitvinding is van mensen
die Italianen haten. De veront
ruste ouders, die bang zijn dat
hun kinderen zich ontwikke
len tot beulsknechten, hebben
enig succes geboekt. Een spel,
waarin een folterwerktuig fi
gureerde dat ontleend is aan
Edgar Allan Poe's „de put en
de slinger", is uit de markt
genomen.
PORT ELIZABETH (AP)
Een feestje bouwen in Zuid-
Afri'ka edst veel omzichtig
heid als ook mensen van een
andier ras worden uitgeno-
di-gdJJit blijkt uit „Nieuw3
over de rassenbetrekkinjgen",
een publikatie van het in
stituut voor rassenbetrekkin-
gen dat zich tegen de aDart-
heid verzet.
Wat wel en niet mag is
niet alleen voor buitenland
se bezoekers maar ook voor
de Z-uidafrikanen zelf dik
wijls een vraag. Het instituut
geeft daarom de volgende
richtlijnen: een besloten
feestje, samenzijn of maal
tijd van blanken, mulatten
en Indiërs mag, en men mag
er ook alcohol schenken
Mulatten of Indische gas
ten mogen ook in een blanke
wijk logeren gedurende niet
langer dan 90 dagen per jaar
als de gastheer een woon
vergunning heeft. Een der
gelijk gemengde groep mag
ook in een restaurant gaan
eten, vooropgesteld dat die
gelegenheid dan met voor
het publiek toegankelijk is.
Het wordt allemaal moei
lijker zodra zwarten er bij
betrokken zijn. Een Afri
kaanse gast mag een beslo
ten feestje, zoals een trouw
partij bijwonen. Miaar het is
verboden aan een Afrikaanse
gast in een huis van blan
ken alcohol te schenken,
tenzij de Afrikaan in dienst
is van de betreffende blan
ke, ouder dan 18 jaar is en
de drank gratis aan de Afri
kaan wordt verstrekt. De
wet verbiedt daarentegen
weer niet dat een zwarte
een blanke een drankje
schenkt als deze hem in ziin
woning komt opzoeken.
Logeren: als Afrikanen
van buiten naar een roulti-
raciale bijeenkomst in een
stedelijk gebied komen, dan
mag hjj daar zonder officiële
vergunning niet langer dan
72 uur blijven. Op de Afri
kaan rust verder de plicht
te bewijzen dat hij legaal in
het gebied verblijft.
(Van een onzer
verslaggevers)
AKEN Lady Amalia Fle
ming (62), weduwe van de
Nobelprijswinnaar en ontdek
ker van de penicilline sir
Alexander Fleming, is een -
wat zij noemt - totale oorlog
begonnen tegen het kolonels
regime in Athene, dat haar
vorig jaar december uit Grie
kenland verbande.
Zoals bekend werd Lady
Fleming vorig gearresteerd op
verdenking van pogingen in
het werk te hebben gesteld
om, Alexander Panagoulis uit
zijn Atheense cel te helpen
bevrijden. Panagoulis is een
Griekse officier, die getracht
heeft de Griekse junta-leider
Georges Papadopoulos te ver
moorden. Panagoulis werd tot
de dood voor het vuurpeloton
veroordeeld maar onder druk
van de publieke opinie - voor
al in het buitenland - wijzigde
juntaleider Papadopoulos de
doodstraf in levenslang.
Lady Fleming gelooft stellig
in de mogelijkheid, dat het in
april 1967 aan de macht geko
men kolonelsbewind zijn lang
ste tijd heeft gehad. Zij zegt:
,flet passief verzet van het
Griekse volk is de laatste tijd
sterk toegenomen. De Grieken
zijn niet langer bang voor
dreigementen en intimidatie.
Onlangs hebben 900 vooraan
staande politici, doktoren, pro
fessoren en twee bisschoppen
(deze laatsten werden nota
bene door de junta op hun
bisschopszetel gezet!) een pe
titie ac.n het bewind gericht
waarin zij om vrijlating van
alle politieke gevangenen heb
ben gevraagd". Hoe staat het
met het actieve verzet tegen
de kolonels? Lady Fleming:
„Dat is zeer moeilijk. In het
leger zijn de laatste maanden
herhaaldelijk pogingen tot
verzet op kleine schaal ge
daan. Maar de junta heeft een
echt sterke gewapende arm.
Als Papadopoulos van zijn wo
ning naar het parlementsge
bouw gaat staan er honderden
politiemannen en veiligheidsa
genten in burger klaar om
hem te beschermen, terwijl de
afstand slechts enkele meters
bedraagt".
Er zijn talrijke berichten
over martelingen in Griekse
gevangenissen. Bent u ook ge
marteld of is u hierover iets
bekend? Lady Fleming: „Van
medegevangenen weet ik dat
zij gemarteld zijn. Slagen op
de voetzolen, ononderbroken
verhoren onder fel licht, ijs
koude waterbaden enz. Zelf
ben ik nooit gemarteld. Wel
heeft men mij tijdens de ver
horen gedreigd mede gevange
nen in mijn bijzijn te marte
len. Zij hebben op alle moge
lijke manieren getracht mi}
voor zich te winnen. Zij heb
ben mij zelfs driemaal een
ministerpost aangeboden, on
der meer voor gezondheidsza
ken".
De kolonels beroepen zich
ter vergoelijking van hun re
gime onder meer op de econo
mische opleving in het land
sinds zij de macht grepen. Hoe
staat u daar tegenover? Lady
Fleming: „Van economen die
niet met het regime zijn geën
gageerd heb ik precies het te
genovergestelde vernomen. De
hogere lonen, de andere ver
beteringen voor de massa zul
len het land duur te staan
komen. Om het volk te gerie
ven, te winnen, laat de junta
nu het brood opeten van de
volgende generatie". Hoe is de
houding van de Griekse jeugd
tegenover het regime? Lady
Fleming: „Als dit bewind nog
lang blijft loopt de jeugd het
gevaar vooral in haar gedaclu
ten geruïneerd te worden. Het
regime doet alles om de jeugd
voor zich te winnen". Wat
vindt u van een boycot van
het toerisme naar uw land?
Lady Fleming: Hier kan het
buitenland veel doen. Mensen
die een geweten hebben moe
ten niet naar Griekenland
gaan. Het zal het vertrek van
de kolonels bevorderen". Wat
vindt u van het verzet van de
Grieken in het buitenland?
Lady Fleming: Jk ben geen
communiste, maar ik hoop dat
alle tegenstanders van deze
groep ontrouwe officieren die
deze kolonels toch zijn zich
verenigen". Welke raad zou u
als vrouw aan de vrouwen in
Griekenland willen geven?
Lady Fleming: „Zij kunnen
het best passief verzet plegen
én actief verzet waar dit mo
gelijk is. Laten zij toch hun
kinderen overtuigen dat het
regime van nu een kwaadaar
dig gezwel is".
V
4-