ik ben niet gek- Campen:
Profiteer nu
nog van de
hoge rente bij
de ABN
Vrees voor
zwaai
naar rechts
Geruchten over vestiging militaire basis
(NAVO of V.S.) op Nederlandse Antillen
VERKIEZINGEN
LOSSEN NIETS OP
Crisis in
Italië (t)
6%%
7%
Algemene Bank Nederland
Noordzeebodem
oliebron
634% spaardeposito - twee jaar opzegging
binnenland
buitenland
ZONDVLOED
ARROGANTIE
DIERENTUIN
VERONT
WAARDIGD
ny yo/ spaardeposito met oplopende rente
O'2"/ /O innntiiH twfifi rlrift nf viftr iaar
looptijd twee, drie of vier jaar
spaardeposito - drie jaar vast
spaardeposito - vier of vijf jaar vast
Woningnood
Succes
Compromis
Rotterdam wil
voorrang voor
vernieuwing
oude wijken
Waldheim in
Namibië
WOENSDAG 8 MAART 1972
12 ,J
(Van een onzer
verslaggevers)
DEN HAAG Meester in
de rechten in het kwadraat
en enkelvoudig doctorandus
H. C. Campen neemt in zijn
Haagse souterrain genoegen
met drie vierkante meter
leefruimte. De rest van zijn
onderkomen wordt gevuld
door grote kooien, waarin
een gorilla, een chimpansee
en vier Orang-Oetans wo
nen.
Mr. drs. Campen, 69 Jaar
oud, is bang dat hij zijn le
venstaak het garanderen
van het voortbestaan van de
mensapen niet tijdig voor
elkaar krijgt. Ook al omdat
veel mensen hem dat
weet hij zeker voor een
oude zonderling verslijten,
en wil hij wat bereiken, dan
moet hij toch echt serieus
genomen worden.
Het levenswerk van Cam
pen mr. in het Nederlands
recht, mr. in het Indisch
recht en drs. in iets ondui
delijks houdt een veroor
deling van de maatschappij
van nu, en derhalve de mens
in. Eigenlijk wil hij alle die
ren voor uitsterven behoe
den, maar hij richtte zich op
de mensaap, omdat hij ervan
overtuigd is, dat wij daarvan
afstammen.
„Ik ben", zegt hij, gezeten op
een oncomfortabele keuken
stoel die ingeklemd staat tus
sen een aanrecht waarop op
een gasstel drie pannetjes vol
mensapenvoer staan te prutte
len en een met specerijen en
blikgroenten volgestouwde
keukentafel, „een atheïst. Daar
kom ik rond voor uit".
Hij wijst er even op dat de
fractieleiders van de christe
lijke 'partijen allemaal zeggen:
„Wij zijn links, maar wel met
de bijbel". „Nou", valt hij geë
motioneerd uit,, „laat ze zich
daaraan dan houden. God de
Heer heeft bij de zondvloed
Noach de dieren laten redden
en zijn eigen familie. De rest
van de mensen, die kon Noach
niet meenemen, dat mocht
niet. Dan is het toch een idee
van de Heer zelf, dat de die
ren naast de mens moeten blij
ven voortbestaan
Mr. drs. Campen windt zich
hierover op en het vreemde is,
dat de mensapen, die hij iedere
dag intelligentieproeven laat
doen, aan hun kooideuren
rammelen en door de tralies
dreigende armen naar de be
zoekers uitstrekken.
„Het vervloekte ven de mens
is", onderricht Campen, „dat
hij denkt, dat hij het enige be
langrijke wezen op de wereld
is. Eerst ik en dan de rest.
Dat vervloekte egoïsme, die
verrekte arrogantie van de
mens, daar kunnen de mensa
pen, de dieren, niet tegen op;
daar hebben ze nog te weinig
intellect voor".
De arrogantie van de Neder
landers gaat wel heel erg ver;
die noemen ook de mensaap
„AAP", terwijl er toch een
duidelijk verschil tussen de
apen onderling is. Nee, dan de
Engelsen, die de minder ont
wikkelde apen „monkeys" noe
men en alleen de mensapen
„APES".
„Weet je wel", buldert Cam
pen, „dat mensapen en mensen
dezelfde drie bloedgroepen
hebben? Er zijn bloedtransfu
sies mogelijk tussen mensapen
en mensen. Besef je wel wat
dat betekent 1"
Hij legt ook uit, dat de mens
46 chromosomen heeft en de
mensaap 48. „Een mongoloïde
mens heeft 47 chromosomen",
vervolgt hij, „en er zijn al we
tenschapsmensen, die mompe
len, dat ze het chromosomen
tal van de mongoloïden zou
den kunnen reduceren, waar
door ze volwaardige mensen
worden. Dat kan dus ook bij
mensapen".
(De Amersfoortse zenuwarts
dr. P. L. Los, een autoriteit op
het gebied van de chromoso-
menleer, kent mr. drs. Campen
als een serieus man en apo-
loog. „Ik zal nimmer zeggen,
dat chromosomenvermindering
niet mogelijk is", zegt hij,
„maar ik ken geen publikaties
van wetenschapsmensen, die
zeggen dat het wél kan. Ik
kan me niet voorstellen, dat
het mogelijk zou zijn. Ik ken
uiteraard ook niet iedere pu-
blikatie, maar ik weet wel, dat
er over de chromosomenleer
veel onzin verteld wordt".)
Campen besteedt iedere dag
uren aan het onderrichten van
zijn pupillen. Likoe, de ander
halve meter grote Orang-Oe-
tan, voert als demonstratie een
aantal bevelen uit. Hij hoort
alleen de stem van mr. Cam
pen en kan hem niet zien.
„Dat bewijst, dat het geen
dressuur is", zegt zijn baas.
„Mijn mensapen kennen ne
gentig bevelen. Die beheersen
ze met hun intelligentie. Met
dressuur zou je een mensaap
ongeveer vijftienhonderd op
drachten kunnen bijbrengen".
Likoe vertikt het echter om
stil te blijven zitten als er een
foto gemaakt wordt. Uit recal-
citrantie bijt hij mr. Campen
in zijn hand: vier grote gaten
waar het bloed uit stroomt de
monstreren de eigen wil van
de mensaap. „Ook een men
saap, die langdurig wordt op
gesloten", vertelt Campen.
„raakt psychisch gestoord. Je
weet wat mensen elkaar dan
kunnen aandoen. Vroeger
mocht Likoe nog buiten fietsen
en ballen, maar daar is hij nu
te groot voor. Het zou te ge
vaarlijk zijn".
Ook gevaarlijk is de volwassen
Gorilla, die een kooi naast het
bed van de apoloog bevolkt.
Campen durft wel met het
beest te spelen, maar alleen als
er niemand bij is. De kracht
van een Gorilla is onvoorstel
baar en Campen is zelfs al
bang, dat de zijne op een kwa
de dag de tralies van de kool
achteloos wegbreekt.
De mensapen aan een dieren
tuin geven, waar ze in ruimere
kooien kunnen leven, zou
Campen als misdadig zien.
„Daar rijken ze afgestompt.
Hun hersens behoeven niet te
werken, omdat ze alles van
zelf krijgen, en mijn bedoeling
is juist, deze dieren te helpen
evolueren".
Ze terugsturen, de natuur in
„Ja", gromt hij verontwaar
digd, „maar dat kan niet, want
de mens heeft alle ruimte no
dig. En in reservaten Ach,
ondanks alle verboden wordt
er daar toch op ze gejaagd. In
1930 bijvoorbeeld, waren er
nog tienduizend berg-gorilla's;
nu misschien nog tweehon
derd".
Omdat hij verwacht niet lang
meer te leven, heeft mr. Cam
pen („Ja, ik ga niet prat op
m'n titels, maar ik voer ze om
enig gezag aan mijn opvattin
gen te geven") de Stichting
„Ngajjè" in het leven geroe
pen. Zijn eigen kapitaal van 75
mille zal hij aan deze Stich
ting nalaten. „En waarom doen
niet meer mensen dat
vraagt hij. Als het antwoord
uitblijft, vervolgt hij: „Dat is
toch veel nuttiger dan er een
familielid mooi weer van te la
ten spelen
Aan de'gevel van zijn beschei
den onderkomen heeft Campen
twee grote marmeren platen
laten aanbrengen. De ene ver
telt, dat hier de Stichting
Ngajjè gevestigd is, die zich
het voortbestaan van de men
saap tot doel stelt en de ande
re roept op tot een bezinning.
„Voorbijganger, besef dat de
mensaap, verwant aan de mens
„Almost human", met uitster
ven bedreigd wordt"..
„Als nou één of andere juf
frouw verontwaardigd uit
roept, dat zij niet van de apen
afstamt", zegt Campen, die
zich het „met luider stemme
verkondigen" tot een tweede
natuur gemaakt schijnt te heb
ben, „nou, dat beweer ik ook
helemaal niet. Wél, dat onze
stamvader dezelfde is. Alle
dieren zijn onze verwanten;
en de mensaap kunnen wij
helpen tot mens te evolueren.
Niet in duizend jaar, dat duurt
wel langer..., tenzij met chro
mosomenvermindering".
Het afscheid bij Campen is een
spectaculaire gebeurtenis. De
toch al smalle gang wordt
voor driekwart door de kooi
van Likoe in beslag genomen
en de apoloog moet met uitge
spreide armen voor het tralie
werk gaan staan om te voorko
men dat zijn gasten door de
Orang-Oetan gegrepen worden.
In deze houding roept hij nog:
„Men wil mij graag als een
zonderling voorstellen; een ou
we heer, die al gek is. Dat
ben ik niet, maar daar gaat het
niet om. Het draait om het
voortbestaan van de mensa
pen".
Uw geld floreert ook bij kortere opzegtermijnen:
de rente bedraagt dan 4'/4 tot 51/2% bij de ABN.
WILLEMSTAD (ANP) „Sinds het bezoek van de
Nederlandse premier Barend Biesheuvel aan president
Nixon in het Witte Huis gaan er geruchten over plannen,
die zouden bestaan om op de Nederlandse Antillen een mi
litaire basis te vestigen, hetzij voor de NAVO, hetzij voor
de Verenigde Staten", zo schrijft het Antilliaanse dagblad
„Amigoe di Curacao".
„De reacties in Den Haag en
bij ons in „het Fort" (zetel
Antilliaanse regering in Wil
lemstad) waren heftig ontken
nend en zelfs enigszins ver
ontwaardigd, omdat men hier
over had durven publiceren",
zo vervolgt het blad, dat ver
der stelt, dat het niet onlo
gisch is dat de Verenigde Sta
ten hun ogen richten op de
Antillen als potentiële vesti
gingsplaats voor een militaire
basis.
In Washington heerst mo
menteel enige bezorgdheid
over de toenemende Russische
sterkte in het Caribisch gebied
en senator Hubert Humphrey
heeft dat duidelijk naar voren
gebracht, toen hij vorige week
in Miami president Nixon er
van beschuldigde, dat deze de
snelle opbouw van de Russi
sche vloot in het Caribisch ge
bied niet tijdig heeft onder
kend.
De Amerikaanse basis Gu-
antanamo op Cuba i« een pres-
tigezaak geworden voor de
V.S. aldus de Amigoe, maar
hoelang zullen de Amerikanen
nog in staat zijn, tegen de wil
van de Cubaanse regering en
van een groot deel van de an
dere Latijns-Amerikaanse lan
den, zich hier te handhaven?
Bovendien vraagt het blad
zich af of het houden van een
basis zo dicht onder het waak
zaam oog van de Russische advi
seurs op Cuba nog wel zin
heeft. „En ook op Puerto Rico
wordt het verzet tegen de
Amerikaanse vlootbasis steeds
groter, naarmate het landschap
Isla Culebra pokdaliger wordt
als gevolg van schietoefenin
gen van de Amerikaanse mari
ne. En als de Amerikanen uit
Cuba en Puerto Rico wegmoe
ten met hun basis, dan zal er
gezocht moeten worden naar
een andere vestigingsplaats in
het Caribisch gebied".
(Van onze redactie binnen
land).
LONDEN Volgens de
oliemaatschappij BP is de
Noordzee een van de grootste
olievelden van de wereld. De
omvang van haar eigen „For
ties Field", projekt ten noord
oosten van de Schotse kust,
heeft „zelfs de olie-industrie
de! adem benomen", aldus
BP.
Tot nog toe zijn ongeveer
8,6 miljard gulden geïnves
teerd in de oliewinning op het
Britse deel van het continenta
le plat. Maar de opbrengst
„per dag" zou wel eens kun
nen oplopen tot 50 procent van
de huidige vraag naar olie-
produkten in Engeland.
Voorspeld wordt dat er in
1980 in de Noordzee 90 boor
installaties en platforms zullen
zijn.
(Van onze redactie buitenland)
Op zeven mei zullen de Italianen vervroegd naar de
stembus gaan om 315 senatoren en 630 afgevaardigden te
kiezen. De vervroegde verkiezingen zijn het gevolg van
twee kabinetscrisissen binnen zes weken. Het bleek niet
meer mogelijk met de huidige samenstelling van het par
lement een nieuwe coalitie samen te stellen. De partijen
znij koortsachtig begonnen met het uitwerken van hun
programma's en verkiezingsleuzen voor de waarschijnlijk
heftigste campagne in de nu zesentwintig jaar oude repu
bliek.
MEDICAMENTEN ter waar
de van f 70.000 en baby- en
kleutervoeding ter waarde van
f 90.000 van het Nederlandse
Rode Kruis zal deze week nog
naar Bangladesh worden ge
stuurd.
Gewoonlijk hebben ze een
maandenlange voorbereidings
tijd; nu moeten de kandida
tenlijsten drieëntwintig maart
ingeleverd zijn. Niets wijst er
op dat de verkiezingen ook
maar één van de vele proble
men van het land zullen oplos
sen. Er zullen er eerder nog
meer bijkomen; wanneer er in
derdaad een grote zwaai naar
rechts zal plaatshebben.
In een vraaggesprek met het
rooms-katholieke blad „Famig-
lia Christiana" noemde de lei
der Van de christen-democrati
sche partij, Forlani, het de
taak van zijn partij het com
munisme te verslaan en het
neo-facisme terug te wijzen.
Volgens „Avanti", het orgaan
van de marxistisch georiën
teerde socialistische partij,
zullen de verkiezingen een
botsing opleveren tussen de
christen-democraten en de so
cialisten, de vroegere rege
ringspartners.
De christen-democraten heb
ben een steeds hardere hou
ding aangenomen tegenover de
linkse politiek, nadat zij vori
ge zomer bij de plaatselijke
verkiezingen veel stemmen
hadden verloren aan de neo
fascisten. Ze hopen deze stem
men hierdoor terug te winnen
of minstens verdere verliezen
te voorkomen. Daarom ook
hebben ze zo gewerkt, dat ze
het land tot aan de verkiezin
gen alleen regeren.
Kan de tien jaar oude for
mule van een coalitie tussen
christen-democraten, socialis
ten, sociaal-democraten en re
publikeinen herleven? Deze
vraag houdt velen bezig. Som
mige geloven dat er na de
verkiezingen in feite niets zal
veranderen. Volgens hen heb
ben de politici de foutieve
overtuiging dat de verkiezin
gen een wonder zullen ver
richten. Anderen zijn van
mening dat de vervroegde ver
kiezingen zullen voorkomen
dat er volgend jaar een nog
grotere zwaai naar rechts ge
maakt zou worden. Weer an
deren menen dat er nu toch
een rechtse regering zal ko
men.
Een terugblik op de gebeur
tenissen van de laatste twee
jaar kan nuttig zijn voor een
duidelijkere kijk op de huidi
ge situatie. In die korte perio
de heeft het land namelijk en
kele dieptepunten beleefd.
Daar zijn allereerst de ook
voor Italiaanse begrippen mas
sale stakingen in de herfst van
1969, die gepaard gingen met
uitbarstingen van geweld. De
stakingen waren zowel in de
particuliere als in de over
heidssector zo algemeen, dat
het openbare leven vrijwel stil
kwam te liggen. Het ging bij
deze stakingen niet alleen om
looneisen en dergelijke. Ze
brachten een belangrijk aspect
van de moderne vakbeweging
aan het licht, namelijk het age
ren buiten haar eigenlijk ter
rein: de stakingen hadden een
duidelijk politiek karakter. Op
hun congressen in 1969 hadden
de vakorganisaties hun politie
ke rol voorbereid. Ze werden
tot deze koers aangezet door
actiegroepen die in verschil
lende grote bedrijven waren
ontstaan. Deze actiegroepen
beschuldigden zowel de vakor
ganisaties als de politieke par
tijen van verburgerlijking.
Van de drie grote stakings
golven is die van 19 november
'69 veelzeggend voor de eigen
lijke achtergrond van de soci
ale onrust. Kort daarvoor had
den de vakorganisaties de re
gering aangemaand directe en
diepgaande maatregelen te ne
men om een einde te maken
aan de woningnood. Huisves
ting kon niet meer aan het
particuliere initiatief alleen
overgelaten worden; hier lag
een duidelijke taak voor de
overheid.
De bonden eisten een basis-
beleid voor de bestrijding van
de woningnood en voor de ste
delijke ontwikkeling. Boven
dien moest de grondspeculatie
die de bouwkosten en de hu
ren omhoog joeg, onmogelijk
gemaakt worden. Desnoods
moest de regering overgaan
tot onteigening en nationalisa
tie. De woningnood heeft in
Italië een andere achtergrond
dan in Nederland. Sinds 1957
is ruim éénderde van de Itali
aanse bevolking verhuisd.
Vooral het welvarende noor
den is een magneet voor het
arme zuiden. De grote indus
triesteden als Turijn en Mi
laan krijgen een enorme be
volkingsaanwas terwijl ze niet
de middelen hebben om die op
te vangen. De regeringsdeelna
me in de bouwsector was in
1970 teruggelopen tot zeven
procent. Het karakter van het
huidige urbanisatieprobleem
van Italië is hetzelfde als dat
van de andere- Westeuropese
landen zo'n 100 tot 150 jaar
geleden bij de opkomst van d»
industrie.
Rond de industriesteden is
een industrieproletariaat ont
staan, dat onderdak moet vin
den in krottenwijken. De in
dustrie heeft arbeiders nodig,
maar voor deze arbeiders
wordt te weinig en te duur
gebouwd. De noodzakelijke so
ciale structuurhervormingen
als gevolg van de industriali
satie, hebben niet plaatsgevon
den.
In oktober werd Italië met
de neus op dit probleem ge
drukt toen enkele bewoners
hun krotwoning in brand sta
ken uit protest. Dit vond een
algehele weerklank en de vak
organisaties kondigden een
algemene staking af die een
groot succes werd. De staking
van 19 novemiber had een dui
delijke politieke inslag. Het te
kende de politieke situatie dat
de vakbeweging met zo'n
groot succes een actie kon
voeren voor een zaak die tot
de politieke partijen en het
parlement behoort.
Met het einde van de sta
kingen keerde de politieke
rust nog niet terug. Vele sta
kers waren gearresteerd. De
Italiaanse grondwet erkent
binnen zekere wettelijke nor
men het stakingsrecht. Deze
normen zijn echter nooit in
een aparte wet uitgewerkt.
Het huidige wetboek van
strafrecht is nog van 1930 en
stelt vele dingen die momen
teel bij stakingen gebruikelijk
zijn, strafbaar. Minister Donat-
Cattin verklaarde dat hij zich
niet aan de indruk kon ont
rekken dat er een reactie van
de werkgevers tegen de werk
nemers aan de gang was.
De stakingsgolven in de
herfst van 1969 hadden dus
een veel diepere achtergrond:
ze waren veel meer van socia
le en politieke dan van finan-
cieel-economische aard. Er
diende een constructief poli
tiek antwoord gegeven te wor
den, hetgeen niet gebeurde tot
op de dag van vandaag.
Het was een christen-demo
cratische minderheidsregering
die met de „hete herfst" ge
confronteerd werd. Ze was
een noodoplossing toen de
vier-partij en-coalitie uit elkaar
gespat was als gevolg van in
terne spanningen in zowel de
sociaal-democratische als in de
socialistische partij. De span
ningen waren van partijpolitie
ke aard. Het ging namelijk
over de te volgen koers ten
aanzien van de communisten,
Tot nog toe waren de commu
nisten altijd buiten de rege
ring gehouden, hoewel zij een
van de grote partijen vormen.
Over eventuele samenwerking
met de communisten ontstond
in de socialistische partij zo'n
groot conflict dat de partij uit
elkaar viel. Dit was tegelijk
het einde van de regerings
coalitie. De stakingen en voor
al een bomaanslag op een
bank in Milaan, waarbij veer
tien mensen om het leven
kwamen, brachten de vier
partijen weer rond de tafel.
Men zou opnieuw proberen
een coalitie te vormen. Om dit
te vergemakkelijken trad de
minderheidsregering af.
Een regeringscrisis werd ge
forceerd zonder dat het parle
ment er ook maar enigszins
aan te pas was gekomen. De
zaak was onderling geregeld
door de partijleidingen van de
vier eerdere regeringspartijen.
Deze gang van zaken is in
Italië niet incidenteel en is
een van de redenen waarom
het twijfelachtig is dat de ko
mende verkiezingen in mai
iets zullen uithalen.
De partijbelangen bleken
in de besprekingen sterker te
zijn dan de situatie in het
land. Een van de grote ge
schilpunten bleef namelijk het
(Van onze redactie
buitenland!
In Italië worstelt men
zich moeizaam door een
politieke crisis. Nieuwe
verkiezingen zullen orde
op zaken moeten stellen,
maar al te hoge ver
wachtingen heeft men
daar niet van. De pro
blemen liggen veel die
per en zijn zeker niet
alleen van politieke
aard. Een onzer redac
teuren belicht in twee
artikelen de voornaam
ste oorzaak van de hui
dige crisis. Hiernaast
treft u het eerste artikel
aan.
al dan niet samenwerken met
de communisten. Want daarom
ging het in de kwestie van de
samenstelling van de gemeen
tebesturen van de grote steden
en van de próvinciale en ge
westelijke besturen. Tegen
standers van de samenwerking
met de communisten wilden
de plaatselijke besturen op de
zelfde wijze samengesteld zien
als de regering en niet op
basis van de plaatselijke ver
kiezingsuitslagen. Op deze
wijze was het mogelijk de
communisten ook daar buiten
de deur te houden waar ze de
meerderheid vormen. Het
compromis, dat na verschillen
de mislukte pogingen tot stand
kwam, bevatte nog zoveel te
genstrijdige punten dat vele
waarnemers de verwachting
uitspraken dat Rumor het wel
drukker zou krijgen met ver
zoeningspogingen dan met re
geren. Ze kregen gelijk.
Het kabinet Rumor startte
op 27 maart. Het nam ontslag
op 6 juli. Het struikelde over
de kwestie van de bestuurssa
menstelling van de toen pas
gevormde gewesten. De chris
ten-democraten hielden eraan
vast dat de gewestelijke be
sturen uit dezelfde partijen
moesten worden samengesteld
als de regeringscoalitie, de so
cialisten wilden in de gewes
ten Umbrië en Toscane gaan
samenwerken met de commu
nisten. Maar ook over de op
lossing van de sociaal-econo
mische crisis bestond er bin
nen het kabinet grote onenig
heid. Het noodzakelijke con-
tructieve antwoord op de sta
kingen werd niet gegeven.
Partijpolitieke belangen ble
ken sterker. In 1971 brachten
twee kwesties Italië opnieuw
in diepe beroering: de onlus
ten in Reggio Calabria en de
echtsaheidingswet.
ROTTERDAM (ANP)
Rotterdam wil in de komende
jaren voorrang geven aai de
vernieuwing van oude stads
delen, het opruimen van krot
ten en het scheppen van een
beter leefklimaat.
B. en w. van Rotterdam
schrijven dit in antwoord op
het eisenpakket, dat bewoners
van de oude wijken tijdens
een demonstratie voor het
stadhuis enige weken geleden
aan de wethouder van stads
ontwikkeling overhandigden.
Het college verzekert de ac
tiegroepen, dat de aanbevelin
gen ernstig worden genomen,
maar vindt het te ver gaan,
het huidige gemeentebestuur
de schulp te geven van de
situatie, zoals die op het ogen
blik 'in de oude wijken be
staat.
Aangevoerd wordt, dat er in
de laatste 25 jaar enorm veel
moest gebeuren. „Er is veel
tot stand gebracht, meer dan
ln welke periode van de ge
schiedenis van Rotterdam
ook".
B. en w. geven echter toe,
dat de verbetering van de ou
de wijken in die periode wat
in de verdrukking is ge
raakt.
KAAPSTAD (Reuter) De
secretaris-generaal van de Ver
enigde Naties, Kurt Waldheim,
is gisteren, na een gesprek
van twee uur met premier
John Vorster en minister van
buitenlandse zaken Hilgard
Muller van Zuid-Afrika, naar
vertrokken.
Waldheims bezoek aan
Zuid-Afrika vloeit voort uit
een resolutie van de Veilig
heidsraad, waarin hij wordt
uitgenodigd contact op te ne
men met alle partijen die be
trokken zijn bij het probleem
van Namibie's onafhankelijk
heid.
