Vastenactie: Het gaat
niet alleen om geld
ook om de mentaliteit
Jsifftl's Skilo
Bloemkool6 1,18
Golden Delicious 1 2C
Varkens* aq
lappen X70
Centra spot met de inflatie.
„Anne, ze
hebben
onze baby
estolen"
89
Varkens A 98
braadstuk 500gram
Nasivlees 250gram 1.78
98
75
VEERTIG JAAR GELEDEN WERD DE
ZOON VAN LINDBERGH ONTVOERD
binnenland
buitenland
1 -
mmm
heerlijk zoete
in plastic draagtas
Klasse 1 2 kilo
Nergens anders
vindt u zó veel
voor zó weinig.
Ontdek uw voordeel
week-in, week-uit.
Bij Centra.
Fritessaus
Sleepasperges
Kabeljauwfilets 1 QQ
Doperwten
Fjjn Frisco, 1/1 blik J90T
Rookworsr^
Liter Koffiemelk
2 kuipjes Hernia
150gram
Schouderham
Boerenmetworst
Vikilo Licht
Belegen Kaas 2 AQ
Aardbeienjam
8 rollen Drop
Flora brokjes
Dreft Nieuw
Vroeg naar bed
Briefje
Ladder
Donderdag 2 maart 1972
(Van een onzer redacteuren)
BREDA Doordat het
kerkbezoek in de afgelopen
jaren steeds minder is gewor
den, en onregelmatiger is gaan
verlopen, is de groep katholie
ken die geld gaf in het kadre
van de Vastenactie, ook steeds
kleiner geworden. Des te op
merkelijker is het dat de op
brengst van die actie lange
tijd is gestegen en de laatste
jaren in ieder geval gelijk
bleef. Minder mensen, zo con
stateert het organisatiecomité
van de bisschoppelijke Vasten
actie, brachten dus meer op.
De niet geringe inflatie heeft
echter in feite de laatste jaren
de opbrengst doen verminde
ren, terwijl er van de andere
kant alsmaar meer geld nodig
is om aan het toenemend aan
tal aanvragen uit de ontwik
kelingslanden te voldoen.
De organisatoren van de
Vastenactie hebben voor d't
jaar dan ook voor een nieuwe
wijze van geldinzameling ge
kozen: huis-aan-huis. Niet al
leen de gelovigen die in het
weekeinde naar de kerk ko
men, maar alle katholieken
moeten in de gelegenheid wor
den gesteld hun bijdrage te
leveren. Daarom is alle paro
chiële vastenactie-comités
voorgesteld vrijwilligers aan
te trekken die in de loop van
de 40dagen- of vastentijd al
le katholieken in hun parochie
die over zakgeld, loon of
salaris kunnen beschikken
thuis moeten opzoeken. Het
beste is tweemaal, aldus het
voorstel. De eerste keer om
informatiemateriaal over de
vastenactie (een folder en zo
mogelijk een eigen circulaire
van de pastor) alsmede het
bekende vastenzakje te over
handigen. Enkele dagen later,
zeggen de organisatoren, zou
den de mensen nog eens be
zocht moeten worden „als de
mensen de tijd gehad hebben
het een en ander te lezen, te
overdenken en in het gezin
met elkaar te bespreken", om
de zakjes gevuld en wel
op te halen. Dit systeem is
hier en daar vorig jaar be
proefd, en met succes: de op
brengst steeg flink.
Veel hangt nu dus af van
wat pastores en actieve leken
in de parochies zelf onderne
men. Het gaat daarbij nadruk
kelijk om meer dan 10 miljoen
gulden die d e vastenactie zou
moeten opbrengen om aan de
aanvragen te kunnen vondoen.
De vastenactie-organisatoren
hebben de actie deze nieuwe
impuls (huis-aan-huis) willen
geven „omdat de pastorale
vorming met betrekking tot
onze christelijke taak in de
wereld erg belangrijk is en
omdat het doen van ontwikke
lingshulp naast een christelij
ke plicht van rechtvaardigheid
ook een dwingende noodzaak
is".
In deze motivering staat, zij
het wat rommeling, wel bij
elkaar wat de beweegredenen
en de doelstelling van de vas
tenactie zijn: A. Ontwikke
lingshulp is eenvoudig harde
(economische) noodzaak om
gezonde verhoudingen in de
wereld te bereiken; B. De
mensen in de ontwikkelings
landen lijden onrecht, dat wij
in de rijke landen op z'n
minst in stand houden en
daarom ook vanuit „een chris
telijke plicht van rechtvaar
digheid" moeten bestrijden; C.
Tot het besef van en het op
zich nemen van die christelij
ke taak moeten de mensen ge
bracht worden door pastorale
vorming, krachtens de op
dracht van de kerk.
Om dat laatste gaat het ei
genlijk in eerste instantie. Het
gaat niet allen om het geld,
ook niet alleen om de actie,
maar evenzeer om de instel
ling, de mentaliteit, de over
tuiging achtrer die actie en
achter dat geld. Je hoort nogal
eens opmerken dat de ouder
wetse vasten toch heel wat
moeilijker was en meer inzet
vereiste dan de duit in het
vastenzakje die tegenwoordig
wordt gevraagd. Als het bij
die duit blijft, kan men wel
eens gelijk hebben. Maar dat
lijkt ons toch wat al te sim
plistisch gesteld.
Niemand wordt b.v. op
straffe van het hellevuur of
scheve ogen van de pastoor
meer gedwongen geld te ge
ven. Het is zelfs heel gemak
kelijk om zich ervan af te
maken met b.v.: Ik geef al
voor zoveel dingen. En inder
daad, er gaat geen week voor
bij of er komt wel iemand
collecteren voor een goed doel.
Toch komt er ieder jaar weer
zo'n zes miljoen bij elkaar
voor de vastenactie. Men
geeft, zeker ook vanuit een of
andere vorm van betrokken
heid, van meeleven met de
mensen in de ontwikkelinglan
den. Bij veruit de meesten is
dat waarschijnlijk een vrij on-
gedefiniëerd gevoel, een men
geling van naastenliefde, soli
dariteit, afkoop van een niet
zo best geweten, christen
plicht, gêne om zijn eigen wel
vaart, een gevoel van recht
vaardigheid.
In' een „werkpapier" met in
formatie voor plaatselijke vas-
ten-actiegroepen staat:
„Wij zijn nuchtere Neder
lander en houden niet van
lange betogen en beschouwin
gen. Puur zakelijk bekeken is
dat tijdverlies. Wij zijn daar
om geneigd zonder veel om
haal de koe bij de horens te
pakken en te doen wat van
ons gevraag,] wordt. Het ge
vaar is niet denkbeeldig dat
wij ook de vastenactie in deze
geest zullen benaderen: „E<" is
geld nodig voor ontwikke
lingshulp; dat is een goede
zaak; dus zorgen we even dat
het er komt".
Maar dan verder ook geen
moeilijkdoenerij, zijn we dan
geneigd te zeggen. Misschien
denkt de gemiddelde Neder
lander inderdaad wel zo. Het is
dan ook niet zo eenvoudig te
zien en te acceptern dat de
verantwoordelijkheid voor een
betere, rechtvaardiger, van on
recht bevrijde wereld (mede)
een persoonlijke verantwoor
delijkheid is van ieder mens,
En het is nog moeilijker om
vanuit het geloof dat de we
reld in Christus al bevrijd is
(dat is immers nauwelijks er
gens aan te zien), zelf met de
inzet van je hele persoon op
jouw beurt mee te werken aan
die bevrijding. Met Christus
verrijzenis als garantie, dat
het kan lukken. Ga er maar
aan staan. Daar is toch meer
voor nodig dan het onderhou
den van de vroegere vasten-
wetten, meer ook dan een
paar gulden in het vastenzak
je.
Daar is ondermeer voor no
dig dat Christus opdracht
ernst genomen wordt en dat
kan, en zal, consequenties
hebben voor iemands opstel
ling en maatschappijvisie.
(Wij hopen op de vastenac
tie in de komende weken te
rug te komen).
J.L.
(ADVERTENTIE)
U en Centra
horen bij elkaar Het
leven is al duur
genoeg.
Calvé, pot 350 gram JöZ
Geisha ryvf
groot blik 800 gram j290
diepvries, dak 400 gram
Unox, 250 gram _Jtv7
Centra, fles 1060 gram
zonnebloem margarine m
lekker pittig, per 100 gram
kostelijke Zomer-Keurkaas
Centra huishoudjam AAzy
pot 450 gram >MO
keus uit 4 verschillende aAyf
soorten Ji&H
r^ftV hapklare
Vrtllj brokjes erf
voor uw poes, blik J2d
voor uw hond, blik J-Hj
prima
kwaliteit
iNieuw 4r\g<
voordeelpak
Aanbiedingen geldig t/m zaterdag 4 maart 1972.
Prijswijzigingen en uitverkocht voorbehouden.
„Anne, ze hebben onze baby gestolen". Veertig jaar
zijn verstreken sinds die koude, winderige nacht van
1 maart 1932 toen Charles A. Lindbergh deze woor
den tegen zijn vrouw sprak nadat hij ontdekt bad dat
Iran enige kind verdwenen was uit zijn bedje in hun
woning in de gure Sourland Mountains bij Hopewell,
New Jersey.
In deze vier decennia is niets aan nieuw bewijsmateriaal
daar voren gekomen dat in strijd is met het betoog van de
staat New Jersey dat een man Bruno Richard Haupt-
mann de 19 maanden oude Charles jr. heeft ontvoerd en
het losgeld van 50.000 dollar heeft opgestreken.
Hauptmann, een 36 jaar ou
de timmerman, is op 3 april
1936 ic de elektrische stoel
gestorven. Hij heeft altijd zijn
onschuld staande gehouden en
aangezien er geen rechtstreeks
belastend bewijsmateriaal te
gen hem bestond waren er ve
len die er aan twijfelen of
Hauptmann de misdaad had
be,dreven of dit alleen zou
hebben kunnen doen.
Lloyd Fisher. de advocaat
van Hauptmann, noemde de
terechtstelling „de grootste
tragedie in de geschiedenis
van New Jersey". Kort voor
zijn dood heeft Fisher nog
eens gezegd datde terechtstel
ling een rechterlijke dwaling
is geweest.
De advocaat Samuel S. Lei-
bowitz, nu 78, die Hauptmann
driemaal in zijn dodencel
heeft bezocht, herinnert zich
dat hij reden had te geloven
dat als Hauptmann bekend
had en medeplichtigen had
aangewezen, zijn vonnis in ho
ger beroep in levenslang zou
zijn veranderd.
Wat waren de omstandighe
den van de misdaad en het
bewijsmateriaal?
Het kind, dat een kou had
gevat, was vroeg naar bed ge
bracht in de kinderkamer op
de eerste etage. Lindbergh en
zijn echtgenote, de vroegere
Anne Morrow, zaten beneden
te praten.
Om tien over negen was er
een vreemd lawaai, waarvan
Lindbergh later tijdens het
proces heeft gezegd dat het
klonk „alsof het deksel van
een sinaasappelkist van een
stoel viel".
Betty Gow, het kinder
meisje bezocht de kinderka
mer om tien uur en ontdekte
dat de baby was verdwenen.
Lindbergh zocht tevergeefs
het huis af, alarmeerde de po
litie, greep een geweer uit een
kast en ging buiten zoeken.
Twee maandèn lang was
Lindbergh in de weer om vage
tips na te trekken en toen hij
op 12 mei thuis terugkeerde
van een zoektocht op zee bij
de Virginia Capes hoorde hij
dat het stoffelijk overschot
van het kind die dag gevon
den was in een ondiep graf 8
km van de woning.
Sam Blackman was
veertig jaar geleden ver
slaggever van het Ame
rikaanse persbureau As
sociated Press in New
Jersey toen de zoon van
Charles Lindbergh werd
ontvoerd. Hij versloeg
het zoeken naar de ba
by, het onderzoek, pro
ces en de terechtstelling
van de man die wegens
de moord op het kind
werd veroordeeld.
LINDBERGH SR.
vervolging der misdadigers ter
hand te nemen.
Er waren enige aanwijzin
gen;
Een briefje dat in de kinder
kamer werd gevonden en
waarin 50.000 dollar in kleine
coupures als losgeld werd ge-
eist.
Een stukje ladder dat 21 m
van het huis werd gevonden
en een beitel en voetstap
pen.
In maart werd verder door
de misdadigers de pyjama van
Anne opgestuurd als bewijs
dat zij het kind in handen
hadden. Het losgeld werd in
april op de begraafplaats van
Bronx overhandigd door een
bemiddelaar die daarvoor in
ruil een briefje kreeg: „De
jongen zit in de bood (met
spellingsfout) Nelly. De bood
zult u vinden tussen Horse-
neck Beach en Gay Head bij
het Eilizabeth eiland". Ver
geefs werd naar de boot ge
zocht.
De volgende dag gaf presi
dent Hoover opdracht van de
ontvoering en moord een zaak
te maken die nooit vergeten
zou worden en met kracht de
HOOVER
Lindbergh, die in een auto
vlakbij had zitten wachten en
die de stem gehoord had van
de man die het geld in ont
vangst nam, werd op het pro
ces gevraagd of hij sindsdien
de stem opnieuw heeft ge
hoord. Hij identificeerde de
stem als die van Bruno Ri
chard Hauptmann.
De bankbiljetten van het
losgeld leidden tot de arresta
tie van Hauptmann.
Eén van de belangrijkste ge
tuigen a charge was Arthur
Koehler een houtdeskundige,
die een fascinerend verhaal
vertelde dat hij het hout dat
voor het laddertje was ge
bruikt teruggevonden had op
de zolder van Hauptmann.
Hauptmann ontkende de ruwe
ladder gemaakt te hebben en
wees erop dat hij per slot van
rekening timmerman was.
Het schuldig en daarop vol
gende vonnis werden beves
tigd door het hoog gerechtshof
van New Jersey.
Lindbergh is nu 70 en advi
seur van een luchtvaartmaat
schappij. Hij en zijn vrouw
wonen in Darien, Connecti
cut.
Na de veroordeling van
Hauptmann vertrokken kol. en
mrs. Lindbergh naar Europa en
keerden pas na vier jaar in de
V.S. terug.
