Eén week kattepislucht
spreekt meer aan
dan onheilsprofetieën
De oorlog
houdt 12
kilometer
voor
Vientiane
op
Een Mercedes
hoeft voor zijn grote beurt
nog maar om de 15.000 km
de garage in.
Bloedend
land (III)
STUYT: SPOEDIGE WET OP BEDREIGDE DIERSOORTEN
Moordenaars van
Teil in vrijheid
binnenland
n.
Eventjes
Onontkoombaar
Banden
Eb en vloed
Verveeld
Avondklok
T oekomstmodellen
worden
gecoördineerd
Nieuwe
veiligheidsband
Drnilop
paplei*
oor uw pon
Collectieve schuld
Woensdag 1 maart 1972
n
M—ÊtÊÊÊÊÊÊmmmm
De kosten voor verbetering
van het milieu in Nederland
worden voor de komende tien
jaar geschat op minstens 18,
maar misschien wel 28 miljard
gulden. Dat zijn dan investe
ringskosten. De jaarkosten
zullen in 1980, naast die inves
teringskosten, nog eens 4,2
miljard gulden bedragen, zo
dat het totaal der kosten dat
jaar zal zijn 1,8 plus 4,2 is 6
miljard gulden.
Deze rekensom is gemaakt
door de biochemicus dr. J.W.
Copius Peereboom, topdeskun
dige op milieugebied in Ne
derland, en is te vinden in het
pas verschenen 'Handboek
voor vervuild Nederland.' Re
kensom is eigenlijk een te
groot woord. Copius Peere
boom zelf spreekt van een ru
we schatting, een voorlopige
milieukostenbalans, die als
eerste basis zou kunnen die
nen voor een toekomstige mi
lieubeleid. Hij voegt daaraan
toe: „Eenieder dient de om
vang van deze kosten globaal
te kennen. Pas dan kan de
overheid een gericht beleid
gaan voeren, dat door de be
volking dan ook reëel wordt
gesteund.'
De vraag is wie van deze
cijfers koud of warm zal wor
den. Bedragen die in miljar
den guldens worden uitgedrukt
zijn, hoe concreet ze ook ooit
op tafel zullen moeten komen,
eigenlijk abstracties, dingen
waarvan wij ons nauwelijks
een voorstelling kunnen ma
ken. Natuurlijk zijn die mil
jarden om te rekenen, bijvoor-:
beeld per hoofd van de bevol
king, en dan komen er bedra
gen op papier die dichter bij
iemands jaarsalaris liggen ën
dus ook beter voorstelbaar
zijn.
Maar is nu juist niet die
grootschaligheid de pijn van
het hele milieuprobleem? Al
staan er nog zoveel deskundi
gen op een rij zo hard moge
lijk te schreeuwen dat wij, de
mensheid, in slagorde naar de
afgrond hollen, het zal niet
helpen. Eén dag smog of een
week kattepislucht doen het
beter. Eventjes althans. Want
niet zodra de lucht weer is
opgeklaard, of de klaagzangen
houden op en andere proble
men eisen de aandacht. Maar
intussen gaat wél de vervul
ling in velerlei vorm door.
Hoeveel mensen zouden er
eigenlijk precies weten waar ze
het over hebben als ze spre
ken over milieuverontreiniging
en milieubeheer? Dat zijn er
niet zo erg veel. Jawel, we
weten er allemaal wel iets
van. Tenslotte kennen we de
smog-situatie in Rijnmond, we
weten dat de Rijn angstwek-
kens vervuild is, dat we bin
nenkort zullen moeten betalen
voor de zuivering van het wa
ter, dat we met onze auto een
lelijke bijdrage aan de milieu-
verpesting leveren en dat
Schiphol niet alleen geld is
voor een stuk nationaal inko
men, maar ook voor een aantal
geluidsneuroses. Maar daarmee
kennen we allesbehalve het
wereldomvattend probleem,
dat, kort gezegd, neerkomt op
de vraag hoe wij nog een
stukje toekomst kunnen over
laten voor onze kinderen en
kindskinderen. Dat stukje toe
komst zou zich dan moeten
afspelen op een wereld die niet
overbevolkt is, waarop geen
honger wordt geleden, die nog
grondstoffen te bieden heeft,
waarop nog (of weer) vogels
en planten zich thuis voelen
en die niet één groot, stinkend
en walmend vuilnisvat is.
Het probleem nu is, dat we
met onze huidige samenle
vingsvorm, die gericht is op
bezit (lees: macht) en op be-
zitsvermeerdering, zo'n toe
komst al bijna onmogelijk ge
maakt hebben. Niet alleen tot
schade van ons nageslacht
trouwens, want het is onont
koombaar, dat nog wijzelf in
onze levensdagen de rekening
gepresenteerd krijgen. Figuur
lijk in de vorm van een we
reld waarop de mens zijn ei
gen bestaan bedreigt, letterlijk
zoals - zie boven - Copius
Peereboom op Nederlandse
schaal heeft becijferd. Is het
eigenlijk nog wel redelijk op
een wereldverwoestende ma
nier wat welvaart bijeen te
schrapen die dan meteen, of
eigenlijk al eerder, moet wor
den uitgegeven om de ver
woesting te herstellen'
Als dat laatste tenminste
nog kan. „Moeder Aarde geeft
maar één keer haar petroleum,
steenkool, aardgas, uranium,
ijzer, koper en wat dies meer
zij"", schrijft de biochemicus
Roel Beijerdorff in het „Hand
boek voor vervuild Neder
land". Dat boek is een uitgave
van Elsevier, in samenwerking
met De Raad voor Milieude
fensie. Het bevat een groot
aantal opstellen, die allerlei
facetten van het milieupro
bleem aan de orde stellen.
Wat zijn we aan het doen?
Hoe is de toestand op het
ogenblik, ook hier in ons land?
Hoe ziet de toekomst eruit?
Een vooral natuurlijk: kunnen
we de oorzaken nog geheel of
gedeeltelijk wegnemen. Uiter
aard komen ook de onheils
profetieën van de Club van
Rome aan bod. Het is bepaald
niet allemaal opwekkende lite
ratuur, die in dit 'overlevings-
handboek' te vinden is. Maar
wie geen struisvogel wil spe
len en op een begrijpende ma
nier wil worden ingelicht over
het heel vele dat achter het
milieuvraagstuk verborgen is,
doet er goed aan dit boek te
lezen. Hij kan dan meteen
kennis nemen van het bestaan
en het werk van de Raad voor
Milieudefensie en van een
aantal wenken voor een mi
lieubewust leventje. Want ei
genlijk is onze enige troost,
dat we niet op computeruitsla
gen of deskundigenrapporten
hoeven wachten. We kunnen
zelf heel belangrijke dingen
doen.
Een van die dingen is wel
licht het lezen en herlezen van
de laatste overpeinzingen van
Godfried Bomans, die onder
de titel 'Notities van een ver
ontruste' in dit handboek te
vinden zijn. Eén klein citaat
daaruit: „De smeerboel is het
gevolg van een bepaalde denk
wijze en die blijft. Pas als er
een vervoerde overeind komt,;
die zonder ook maar een mo
ment achterom te kijiten een
totaal nieuwe weg wijst is het
luisteren geblazen. Dat is
tweeduizend jaar geleden ge
beurd en het kan weer gebeu
ren Het wachten is op
een heilige van deze tijd.'
TOON KLOET
(Handboek voor Vervuild Ne
herland, uitg. Elsevier Neder
land N.V. en de Raad voor Mi
lieudefensie, Herengracht 109,
Amsterdam. Prijs f 12,50, voor
leden van de Raad ƒ9,90)
Terug van weggeweest, heette dat vroeger, en te
genwoordig gewoon „terug". Andermaal terug uit
Indochina, van de bruine oevers van de Mékong, uit
het ons dicht aan het hart liggende Laos, uit Vientia
ne, dat nimmer verandert hoewel er nu enkele ver
keerslichten zijn, die de ouders met hun kinderen
op zondagmiddag gaan bewonderen.
„Panta", die Corsicaan is, is nog altijd de baas van de
Arawan-Bar in de Samsenthai en wij hebben er Koerilin
(eertijds uit Bien-Hoa) teruggevonden. Zo maar op een
vrijdagavond toen wij „crabe farci" zaten te eten. Hij vroeg
ons een geïmporteerde krant te leen (Laos heeft, afgezien
van twee moeizame „inheemse" blaadjes geen krant) en
toen vroeg hij of wij het waren of dat wij het niét waren.
(ADVERTENTIE)
De oorlog houdt altijd 12 kilometer voor Vientiane op..
naam gekend hadden ondanks
alle voorwoordverzekeringen
van de Heer Graham Gi-eene
dat alle overeenkomst tussen
figuren uit zijn boek en in le
vende lijve bestaande lieden
op toevalligheden berustte.
Koerilin had levendige proble
men gehad met de gebroeders
Diem, toen dezen in Saigon
nog scepter en zweep zwaai
den alvorens de Amerikanen
hun ogen sloten voor het on
vermijdelijke en ze naar een
andere wereld geholpen wer
den.
Koerilin, die van huis uit wit-
Rus was, was weinig veran
derd, maar aanzienlijk verbit
terd. Niettemin nog steeds ex
quis hoffelijk. Men is niet om
niet wit-Rus, nietwaar De
Diems hadden hem zijn rub
berplantage afgenomen om de
Amerikanen het terrein aan te
bieden voor hun grote lucht
basis. Het was een operatie van
ontwapenende simpelheid ge
weest en Koerilin had welge
meende en goede raden opge
volgd en was naar Laos uitge
weken, waar hij nu als „belas
tingadviseur" fungeert, het
geen hemzelf nauwelijks min
der dan de anderen verbijstert.
Doch Laos is nu eenmaal Laos
en in Laos is bijna letterlijk
alles mogelijk
Koerilin vertelde in de warme
avond in de Arawan over Mer-
cadier, met wie wij destijds
beide bevriend waren. In de
Plaine des Joncs, terugkomend
van Phnom Penh hadden wij
met hem op een zondagavond
tijdens een fenomenaal onweer
gezamenlijk onder scherp-
schuttervuur (dat eerlijk ge
zegd nauwelijks die naam
mocht hebben) gelegen, het
geen, zo men weet, banden
schept. Met Mercadier was het
daarna, naar wij nu hoorden,
nogal banaal verlopen en dat
was een soort anti-climax.
Want hij was de eerste ge
weest, die ooit helemaal van
Parijs per motorfiets naar Sai
gon gereden was, en dat was
waarachtig pionierswerk ge
weest. Als hij voedsel of drank
of benzine nodig had, schreef
hij een artikel voor „La Croix"
in Parijs. Later wilde hij naar
Canada maar kwam (zoals
Koerilin vertelde) tenslotte er
gens in Zuid-Amerika terecht,
steeds nog met zijn (klandes-
tien ingescheepte) motor. In de
loop van de avonturen die
overigens in aanzienlijke mate
door haar bepaald waren
was hij ook de adembenemend
schone Chinese kwijtgeraakt,
die ambassadeursdochter was,
Anna heette, vijf talen sprak,
en (zoals het in goedkope ro
mans betaamt) spionne was.
Alleen waren Claude, Merca
dier, Anna, Favard, Nicole,
Koerilin en nog enkele ande
ren geen figuren uit een ro
man. Evenmin als Granger uit
„The Ouiet American", die wij
destijds allen onder zijn ware
Koerilin vertelde hoe Anna ge
arresteerd was en dat Merca
dier zich daarna wekenlang
schuil gehouden had bij Fa
vard, die (toen al) een ruime
baard droeg en (eveneens
toen al) een weggelopen Je-
zuiet was, hetgeen wij echter
nooit geweten hadden, hoewel
wij meenden hem toch goed te
kennen. De wereld is, zoals ten-
ieder weet, maar klein en
daarom haalden wij bij „Pan
ta" urenlang stoffige en be
schimmelde herinneringen op
uit het begin der vijftiger ja
ren toen de oorlog daar nog
met een onmiskenbaar maar
niettemin funest soort roman
tiek omgeven werd.
Koerilin had een beter geheu
gen dan wij, vermoedelijk om
dat een deel van hetgeen wij
destijds tezamen doorleefden
hem veel geld en uiteindelijk
zijn hevea-plantage gekost
had.
De zware warmte van de dag
was nog alom tegenwoordig en
boven de flessen achter de
tapkast, waarop het indolente
Thailandse meisje ingeslapen
was, riep de „tokè" zevenmaal
zijn naam, zoals het betaamt
en men hoefde dus geen steen
op te nemen om hem te belet
ten een achtste maal te roepen,
hetgeen onheil beduidt. De rest
van het decor was eveneens
present: bedwelmende geuren
van frangi-pani en jasmijn, die
door de wijd-open deur naar
binnenkwamen en de wasems
van het daarvoor lopende open
riool wat camoufleerden. Koe
rilin dronk „Singapore Slimm'
en vloekte met een soort be
leefde ingehoudenheid „om
niet te grienen."
Het was een avond voor nogal
gedesillusioneerde mannen die
gemeenzame herinneringen
hebben aan iets dat A) lang
geleden is, B) relatief drama
tisch was en C) door A een
zeker aureool verworven
heeft, waardoor het geheel
licht tot ietwat afstotende sen
timentaliteit leidt. De bijbeho
rende conversatie maakt het,er
niet beter op: Weet je nog die
avond bij Kampot-Thom
Herinner je je Brissard? Kom
nou, je weet wel, Brissard in
Cam-Ranh Brissard met zijn
snor en die gemene cong-vai
van hem „O ja, natuurlijk,
Brissard," liegt men dan in de
hoop dat de ander zich later
niet herinneren zal dat de ten
enenmaal uit het geheugen
verdwenen Brissard helemaal
niet Brissard heette maar Car-
valho of zoiets.
Met wat tact en veel geduld
krijgt men hen tenslotte op
een ander pad: waarom ze
hier blijven. Als „belastingad
viseur" of zoiets. Omdat ze
voor Europa onbruikbaar zijn
geworden, menen ze. Omdat
het daar een gekkenhuis is.
Omdat het er altijd regent en
er teveel mensen zijn en ze el
kaar het licht niet in de ogen
gunnen en de vrouwen er ka
rakters van prikkeldraad heb
ben.
In Vietiane, in Luang Prabang,
in Sayaboury waar de morgen
van lapislazuli en goud is en
de uren heen trekken als het
water van de Mékong in deze
droge tijd en waar de Phouca-
o's niet van prikkeldraad maar
van warme honing zijn, kun
nen zij nog leven. Ook al
spoelt de oorlog over de Krui
kenvlakte en het Plateau van
CAIRO (RTR) Vier Pa
lcstijnse Arabieren, die* ir
Cairo wegens de moordaanslag
op dë Jordaanse premier Was-
fi Teil terecht moeten staan,
zijn gisteren op borgtocht vrij
gelaten.
Volgens het persbureau voor
het Midden-Oosten heeft het
tijd. De oorlog houdt altijd 121 voor (jc staatsveiligheid in
kilometer "--'TOOT" 'VrenliaTfë" lil i payro de borgtocht voer elk
"Vdn .dé aangeklaagden vastge-
Blovén, heen en weer, als eb
en vloed, als moesson en droge
In Vientiane, in Luang Prabang,
op. Omdat Laos nu eenmaal
Laos is.
Mercadier is tenslotte ge
trouwd, vertelt hij, en hij is
vertegenwoordiger in kinder
kleding. Vertegenwoordiger in
kinderkledingMet een fraai
autootje en een zwarte echt le
ren tas, zegt Koerilin met een
mengeling van meelij, verach
ting en berusting. Claude Mer
cadier En 's avonds zit hij
met de pantoffels aan voor de
televisie verveeld naar de oor
log in Indochina te kijken. En
soms denkt hij dan dat hij nog
iets herkent: de rue Catinat,
het terrós van La Pagode of de
Quai Fa N'Goum hier langs de
Mékong' misschien. Jezus-
Christus wat kan het banaal
en laaghartig verlopen met een
mens. Koerilin en Dédé en vier
of vijf andere „rummies" zit
ten tenminste in de Arawan-
bar, waar het nimmer koud
is, ook al snurkt het Thailand
se meisje op de tapkast. Maar
men kan tenminste de anderen
beklagen. Nog enkele glazen
„Singapore Slim" of „Mai Tai"
en zij zullen verklaren dat zij
bevoorrechten zijn, dat zij het
grote lot gewonnen hebben.
Voor de open deur stond de
tropennacht als een zwartflu
welen voorhang waarachter
tienduizend krekels en cica-
des sjirpten. Niet het geringste
gerommel van artillerievuur of
B-52 bombardementen. Alleen
aan de andere oever van de
Mékong, ver achter Nong Kay
en Ponpissay het onophoude
lijk weerlichten van een kolos
saal maar geluidloos onweer.
Panta deed de flessen weg. Er
werd niet meer geschonken.
Over twintig minuten was het
avondklok. Omdat de „roden'
op vijftien of twaalf kilometer
ten Noorden van Vientiane
stonden, en waar geen mens
zich iets van aantrok. De „to
kè" riep nog altijd zijn naam
en de nacht had geen verkoe
ling gebracht en de twee grote
plafondventilatoren maalden
traag door de dikke brei-achti-
ge vochtige lucht. Maar Koeri
lin huiverde. „Vertegenwoordi
ger in kinderkleding", zei hij.
JAN DRUMMEN.
DEN HAAG (ANP) Mi
nister Stuyt van Volksgezond
heid heeft in antwoord op
schriftelijke vragen van het
Kamerlid Tuijnman (VVD)
meegedeeld, dat het wetsont
werp bedreigde diersoorten
door de ministerraad is aan
vaard. Het is thans bij de raad
van state in behandeling.
Het wetsontwerp verbiedt
behoudens ontheffing
het onder zich hebben en ve-
handelen van bedreigde dier
soorten, hiertoe behoren ver
scheidene apensoorten. Verder
tochten
Berg en Dal, Meerwijkselaan 5,
Tel. 08895-1900
steld op ruim 8000 gulden. De
verdedigers hebben meege
deeld, dat deze bedragen zul
len worden betaald door het
Palestijnse bevrijdingsfront.
De vier mannen worden er
van beschuldigd op 28 novem
ber van het vorig jaar premier
Teil te hebben neergeschoten
voor het Sjeratonhotel in de
Egyptische hoofdstad. Bij het
begin van het proces op 19
februari hebben zij verklaard
schuldig te zijn. Zij zeiden
echter „geen moordenaars" te
zijn, maar „de uitvoerders van
een vonnis". Premier Tell was
volgens hen „wettig terechtge
steld" om de ongeveer 20.000
Palestijnen te wreken, die vo
rig jaar bij de gevechten tus
sen de Palestijnse commando's
en het Jordaanse leger om het
leven zijn gekomen.
DE RIJKSPOLITIE, te Fin-
sterwolde heeft een beloning
van maximaal f 1000 uitge
loofd voor degene die ophelde
ring kan verschaffen oVer de
serie brandsti chgnFitnein-in
sterwolde en omgeving.
DEN HAAG (ANP)
Twaalf vooraanstaande Neder
landers hebben zich verenigd
In een „Werkgroep Toekomst'
om zich te bezinnen over Ne
derlands onderzoek voor het
opstellen van toekomstmodel
len. De werkgroep is gevormd
in verband met het onderzoek
naar de toekomstkansen van
het leven op aarde uitgevoerd
in opdracht van de Club van
Rome.
De werkgroep wil stimule
ren cj optreden bij het verkrij
gen van een zo groot mogelij
ke coördinatie tussen onder
zoekingen in Nederlandse uni
versiteiten en ondernemin
gen.
De werkgroep bestaat op dit
ogenblik uit dr. ir. W. Beek,
prof. dr. C. M. Böttcher, prof,
dr. ir. P. van der Grinten, drs
P. Justman Jacob, dr.
Knoester, dr. H. Meyer, prof.
dr. J. Pen, prof. dr. A. Quis-
pel, prof. dr. R. Timman, prof,
dr. J. Tinbergen, mr. G. Wag
ner en dr. J. Zijlstra. Zij heb-
ben „uitdrukkelijk ter per
soonlijke titel", iitting geno
men
MARSEILLE (DPA) Bin
nen twee jaar zal, volgens het
Britse Dunlopconcern, de angst
-die er thans bestaat wanneer
een rijdende auto een klap
band krijgt, volledig zijn ver
dwenen.
Deze autobandenfabriek heeft
een veiligheidsautoband ont
wikkeld, waarmee ook zonder
luchtdruk met een snelheid
van maximaal 80 km/uur nog
zeker 160 kilometer gereden
kan worden.
Proeven met de nieuwe
autoband in Frankrijk, waar
bij op kunstmatige wijze de
banden „lek" werden gereden
bij een snelheid van 150 km/
uur, bleken het rijgedrag van
de auto nauwelijks aan te
tasten.
Brieven voor deze rubriek moeten
«net volledige naam en adres worden
ondertekend. Bij publikatte zullen deze
vermeld worden. Slechts bij hoge uit
zondering zal van deze regel worde*
«fgeweken. Naam en adres zijn dtft bij
de redactie bekend. Publikatie ven brie
ven (verkort pi onverkort) betekent niet
dat de redactie het in alle gevallen
een» i» met Inhoud, c.q. strekking.
Ik ben half-jood en de ner-
innering aan de oorlog komt
bij mij steeds vaker en pijn
lijker terug. Het excuus voor
mijn ontbrekende dapperheid
en het denken aan eigen be
houd kan niet meer de Duitse
terreur zijn. Ik heb niets of te
weinig gedaan om mijn fami
lie te redden. Die herinnering
blijft knagen en ik probeer
mij af te vragen hoe dat is
met de overgrote meerderheid
van het Nederlandse volk,
welke ook zo laf en zelfs on
verschillig was ten aanzien
van het lot der anderen. Be
wust of onbewust moeten deze
mensen zich na de oorlog even
schuldig hebben gevoeld.
Ik geloof niet dat wij beter
waren dan de Duitsers. Onze
Nederlandse regeringen heb
ben nooit veel gevoeld of ge
daan voor de concentratie
kamp-slachtoffers.
Tijdens de oorlog kregen de
Nederlanders in de kampen
minder via het rode kruis dan
andere nationaliteiten. Ook na
de oorlog is er te weinig voor
de slachtoffers gedaan. Ook de
doden-herdenking op 4 mei
hoeft niet meer. We moeten
maar vergeten en vergeven.
Maar hebben de christelijke
godsdiensten ooit de kunstma
tige joodse schuld vergeten of
vergeven? Zonder de christe
lijke eeuwige verwijten aan
de joden is de zelfverheerlij
king, via de onwetenschappe
lijke creatie van het begrip
ariër en de vernietiging van
joden en zigeuners niet denk
baar. Het anti-semietisme is
nog steeds niet uitgebannen en
de officiële kerken hebben
(een enkele individuele uit
zondering daargelaten) bun
collectieve medeschuldigheid
nooit kunnen toegeven. Ook
nu nemen de officiële kerken
niet deel aan de discussie.
Daarmee worden nu de drie
van Breda het symbool van de
collectieve schuld van die ker
ken. Zolang van die kant de
collectieve schuldbelijdenis
uitblijft, hebben politici, die
zich op het evangelie beroepen
geen recht op gratiëring van
de drie. Dat kunnen alleen de
slachtoffers doen. Onze na
oorlogse maatschappij heeft te
weinig gedaan voor de oor
logsslachtoffers om alles te
kunnen vergeten.
Als één patiënt met een
post-concentratiekamp-syn-
droom door de vrijlating krank
zinnig kan worden, dan kan er
geen sprake zijn van gratie.
De manier waarop minister
Van Agt kil en zakelijk deze
gratie wil doorzetten is een
trap na aan de slachtoffers.
Het gebruik van het predi
kaat ariër (synoniem gewor
den van supermoordenaar)
heeft hem als minister ge
maakt tot een onmens en on
wenselijk. Laat die drie van
Breda maar blijven zitten en
begin eindelijk eens met het
delgen van die collectieve
schuld.
TETERINGEN J. LEEVER
(ADVERTENTIE)
bevat het ontwerp een wijzi
ging van de wet op de die
renbescherming, welke beoogt
het afleveren aan particulieren
en detailhandelaren tegen te
gaan van dieren die niet ge
schikt zijn om als huisdier te
worden gehouden. Daartoe be
horen apen.
De bewindsman deelt mee,
dat de door dr. A.C.V. van
Bemmel in zijn vorig jaar
verschenen boekje „Dieren
over de toonbank" genoemde
cijfers over in- en doorvoer
van apen bij benadering juist
zijn. Het gebruik van apen
door laboratoria vertoont de
laatste jaren een teruggang
tengevolge van verbetering
van onderzoekmethoden. In
1976 bedroeg dit gebrnik nog
6800 apen, in 1971 zal het
minder dan 2000 zijn, terwijl
voor 1972 een gebruik van
niet meer dan 1500 wordt ver
wacht.
Hoeveel apen aan particulie
ren worden verkocht is niet te
schatten, omdat een overigens
onbekend aantal van de inge
voerde apen na enige tijd
weer wordt uitgevoerd, maar
toch als ingevoerd blijft gere
gistreerd, aldus dc minister.
De bewindsman deelt mee
er mee bekend te zijn dat het
vangen van apen, en met na
me van chimpansees, leidt tot
het doden van talrijke exem
plaren. Het is hierbij namelijk
uitslutend te doen om jonge
dieren, die slechts zijn te be
machtigen na afschot van het
moederdier en soms van een
ander agressief dier. Hoewel
niet kan worden gesteld dat
alle vervoer schandalig is,
sterven toch vele van de ge
vangen jonge dieren voordat
zij hun plaats van bestemming
hebben bereikt.
Een plezierig nieuwtje voor
Mercedes-rijders. Na jarenlang
onderzoek heeft Mercedes-Benz
een voor de rijder welkome
wijziging aan kunnen brengen op
het onderhoudsschema.
Uw wagen krijgt voortaan om de
15.000 km zijn grote beurt.
In dè praktijk wil dat eenvoudig
weg zeggen: minder in de garage.
Dus minder uw auto missen.
Minder onderhoudskosten
(op 100.000 km bespaart u aan
loonkosten zo'n zo tot 40%).
En dit heeft ook tot gevolg dat
wachttijden, zo die er waren,
korter zullen worden.
Elke Mercedes-servicebenrt zal
in de toekomst zeer duidelijk uit
drie gedeelten bestaan:
- het normale onderhoud
- de elektronische motortest
- de veiligheidsinspectie
Dit nieuwe schema geldt
voor alle wagens van de zg.
„nieuwe generatie" sinds 196S.
Bij uw dealer ligt het nieuwe
service-checkboekje voor u klaar.
Hij zal u over de details en de
voordelen van het systeem graag
alles vertellen.
Zo was het
Zoishetnu
1000
1000
5000
7500'
10000
15000
15000
20000
25000
30000
30000
35000
40000
45000
45000
50000
55000
60000
60000
totaal 13
totaal 6
onderhouds
onderhoudt"
beurten
beurten
Mercedes-rijders hebben bet altijd betet
*voor diesels<5000 km en 10.000 km.
Tussen de 15000 km beurten dóór:
lx olie verversen voor b<?nxmewagensj
voor de diesels 2*
1
..n