KANKER IS AL VELE EEUWEN BEKEND
NIEUWE STUNT VAN TONI BOLTINI
Compleet dorp
voor vijftig
lilliputters
FOTO-EXPERTS ZIJN „BLOOT" BEU
Bijna
twee
honderd
soorten
Frankrijk bouwt
grote telescoop
Radio-amateurs
kunnen Rusland
oproepen
Directie V.U.
geeft 12
dagen uitstel
VOORJAARSBEURS vakbeurs karwei
binnenland
buitenland
Waar?
Geheim
Teg
en
Onnodig"
papiep
oor uw pen
Russische soldaat
uitgeweken
Barmhartigheid
Levensavond
Nooit gratie
Geen genade
Hearing
Zaterdag 26 februari 1972
11 16
Kanker is een bijzonder
gevreesde ziekte. Waarom?
In de eerste plaats is kan
ker voor erg veel mensen
synoniem met lijden en
dood, een opvatting die ge
steund wordt door de sterf
tecijfers die van kanker
bekend zijn. In de Verenig
de Staten gaan elk jaar
330.000 mensen dood tenge
volge van kanker en in ons
eigen land stierven vorig
jaar 14.888 mannen en
11.349 vrouwen aan ver
schillenden vormen van de
ze ziekte.
Het aantal mensen, dat
door kanker min of meer
verminkt werd is nog veel
groter. Daarnaast is kanker
iets angstaanjagends door
het mysterieuze karakter
van de ziekte. Kanker is
een ziekte waarvan men
veel meer niet dan wel
weet.
Kanker is bovendien een
ziekte, die zich afspeelt
binnen de bouwstenen van
het menselijk lichaam; de
cellen. Daarin ligt een der
de oorzaak van de angst,
die kanker veel mensen in
boezemt. Kanker is een
ziekte die nauw samen
hangt met de kern van het
leven.
Wat is kanker? Hoewel
de geleerden het nog niet
eens zijn over de precieze
definitie, zou men deze
ziekte toch wel kunnen om
schrijven als een ongecon
troleerd groeien van cellen,
waardoor het lichaam
wordt beschadigd en uitein
delijk gedood. Men zou een
kwaadaardig kankergezwel
kunnen vergelijken met een
besmettelijke ziekte, die
langzaam maar zeker een
hele stad of een heel land
uitroeit.
Kanker is al vele eeuwen
bekend. Tweeduizend jaar
geleden werden er al ope
raties aan borstkanker uit
gevoerd en 200 jaar na Chr.
bestond er reeds een (on
juiste) theorie over het
ontstaan van de ziekte.
Men dacht toen, dat kanker
werd veroorzaakt door een
teveel aan zwarte galstof
uit de milt. Pas veel later
hebben onderzoekers ont
dekt dat kanker een aan
doening is, die iets te ma
ken heeft met de celdeling.
Om de ontwikkeling van
kanker te kunnen begrijpen
moet men eerst weten wat
cellen zijn en hoe de celde
ling werkt. Cellen zijn
kleine blaasjes van onge
veer 0,1 mm doorsnee, die
de bouwstenen vormen van
elk levend wezen.
Om een plant, dier of
mens te laten groeien en
om de beschadigde onder
delen te vervangen delen
deze cellen zich al dan niet
regelmatig, waarbij uit één
cel steeds twee nieuwe cel
len ontstaan.
Bij een kankergezwel on
derscheidt de celdeling zich
van de normale celdeling,
doordat de vorming van
nieuwe cellen volkomen
chaotisch gebeurt. De kan
kercellen delen zich doel
loos met een snelheid, die
over het algemeen veel ho
ger is dan die van een nor
male celdeling. De celde
ling van kankercellen is
aan de controle van het li
chaam ontsnapt en de kan
kercellen kunnen zich vrij
uitbreiden ten koste van
-de gezonde cellen.
Niet elke uit de hand ge
lopen celdeling is echter
kanker. Naast de kwaad
aardige gezwellen (die men
kanker noemt) komen er
ook zgn. goedaardige ge
zwellen voor. Deze goed
aardige gezwellen ver
spreiden zich niet door het
hele lichaam, maar groeien
bolvormig en ontwikkelen
zich bovendien veel langza
mer. Door deze manier van
groeien kunnen goedaardige
tumors wel eens bepaalde
organen in het gedrang
brengen, maar veel schade
richten ze over het alge
meen niet aan. Bovendien
zijn goedaardige tumors ge
makkelijk operatief te ver
wijderen.
Een heel belangrijk ver
schil tussen goedaardige
gezwellen en kwaadaardige
gezwellen (kanker) ligt in
het feit, dat alleen kanker
zich uitzaait door het hele
lichaam. Hierin ligt een
van de grote gevaren van
deze ziekte. Heeft een kan
ker zich eenmaal over het
hele lichaam uitgebreid dan
is ze namelijk niet meer te
verwijderen.
Kanker kan overal in het
lichaam voorkomen. In een
artikel, dat onlangs in ht
Amerikaanse blad News
week werd gepubliceerd,
staat een overzicht van het
voorkomen van kanker in
verschillende delen van het
lichaam. Daaruit blijkt dat
bij mannen bijvoorbeeld
23% van aile kankers in de
huid voorkomt, 18% in de
Iongen, 11% in de darmen,
10% in de prostaat en 7%
in de urinewegen. Bij vrou
wen komt daarentegen
„slechts" 1314 van alle
kwaadaardige .gezwellen in
de huid voor, 23% van elle
vrouwelijke kankerpatiën
ten heeft borstkanker, 3%
longkanker, 13% van de
kankers zit bij haar in de
darmen en 15% in de baar
moeder.
Deze berspreiding van
Deze verspreiding van
kanker over de verschil,
een lokalisatie. Longkan
kers is namelijk iets essen
tieel anders dan baarmoe
derkanker en huidkanker
kan men nauwelijks verge
lijken met leukemie. Dr. M.
Sluyser spreekt daarom in
zijn boek „Offensief tegen
kanker" niet over een ziek
te, maar over een „verza
meling ziekten" en in het
artikel in het Amerikaanse
Newsweek wordt het aantal
verschillende kankeraan
doeningen op bijna 200 ge
schat. Al deze verschillende
soorten kanker hebben hun
eigen oorzaken hun eigen
specifieke verloop, hun ei
gen behandelingswijzen en
hun eigeh kans op gene
zing.
PARIJS (AFP) —Op een
4200 meter hoge uitgedoofde
vulkaan op de Hawaii-eilan-
den wordt de grootste Franse
telescoop gebouwd voor bestu
dering van de zwakke ster
ren en vooral van de sterren
stelsels, in samenhang met
waarnemingen van radio-gol
ven.
De telescoop krijgt een
doorsnelde van 3,60 meter en
moet in 1976 gereed zijn. De
Amerikanen bouwen een der
gelijke sterenkijker iin ChdE
en ook een in Arizona. Het
grootste instrument wordt iin
de Sovjet-Unie gebauwd. Het
krijgt 6 meter doorsnede.
Tenslotte zijn zes Europese
landen in Chili bezig met de
bouw van een telescoop van
ongeveer 3.60 meter: België,
Frankrijk, West-Duitsland,
Nederland en Zweden.
Van nu tot 1980 worden on
geveer tien grote telescopen
gebouwd. Deze zijn nodig om
dat met een enkel exemplaar
het maken van een sterrenat
las duizend jaar zou vergen.
RHENEN Tussen de ho
ge dennen op het Rhenense
landgoed „Het Koetshuis",
sinds kort de winterresiden-
tie van het Circus Toni Bol-
tini, zal binnen afzienbare
tijd een miniatuurdorp uit
de grond gestampt worden,
compleet met winkeltjes en
oen gemeentehuis. Aldus een
plan van circus-directeur
Boltini zelf.
De huidjes, opgetrokken uit
boomstammen en geplaatst op
wielen om het Rhenense ge
meentebestuur de wind uit de
zeilen te nemen bij de hante
ring van de wet op bouwver
gunningen, zullen beschikbaar
gesteld worden aan een vijftig
tal lilliputters. Zij mogen daar
zelf een gemeentebestuur kie
zen en zullen banen krijgen
die hen liggen; uiteraard afge
stemd op het circuswezen.
dat we binnen krijgen door de
entreeheffing, zal weer ten
gunste van het dorp gebruikt
worden".
De bewoners van het dorp, die
onderling maar moeten uitma
ken wanneer en welke huizen
er beschikbaar zijn om door
dagjesmensen bezocht te wor
den, krijgen full-time banen.
Zij zullen het 9,5 hectare grote
landgoed met het kapitale
landhuisen een Zwitsers cha
let, dat Boltini voor het bela
chelijke prijsje van een half
miljoen florijnen in eigendom
kreeg, onderhouden. Zij zullen
de kostuums van de circusar
tiesten naaien, tekenen en
schilderen. „En daarvoor", be
antwoordt Boltini een niet ge
stelde vraag, „krijgen zij na
tuurlijk een salaris".
Toni Boltini, gisteren 52 jaar
geworden, is al geruime tijd in
het geheim bezig aan de ver
wezenlijking van zijn zoveel
ste grote zakenstunt, al noemt
hij het liever anders.
„Het wordt", legt hij uit. „een
heus lilliputterland. Let wel,
er kamen geen dwergen te wo
nen, maar lilliputters; mensen
die in al hun proporties klein
zijn. Hun belangen worden on
dergebracht in een stichting,
want het is wel de bedoeling
dat het dorp voor het publiek
toegankelijk zal zijn. Het geld
De concessie, die de lilliputters
moeten doen, is dat zij zeven
dagen per week gedurende het
gehele jaar thuis zijn, want
zolang is het park geopend.
Voor de lilliputters geen lichte
opgave, maar voor Toni is het
ook weer niet zo eenvoudig,
want waar haai je vijftig mini
atuur-mensen vandaan
„Dat", geeft Boltini toe, „is
niet eenvoudig. Ik heb in bui
tenlandse bladen niet hier,
om geen slapende honden
wakker te maken geadver
teerd. Uit Duitsland heb ik al
een paar reacties binnen, maar
je, hoeveel lillipütters zijn er
Eén op een miljoen mensen
En er moeten er toch wei min
stens vijftig hier wonen".
De kans bestaat, dat er mensen
zijn die Boltini's idee uit hu
maan standpunt bezien afkeu
renswaardig vinden. Hijzelf
gaat er vanuit dat de lilliput
ters de gelegenheid geboden
moet worden in hun eigen be
staan te voorzien. „Dit kunnen
de mensen dan zielig Vinden",
zegt hij, „maar het is nou een
maal zo dat lilliputters voor
honderd procent op het circus
aangewezen zijn. De sfeer ligt
hen ook. En waarom Ze heb
ben het recht om zelf te kie
zen wat ze willen doen, maar
er bestaat geen gemeenschap
waar ze zo opgevangen wor
den en waar ze zo zichzelf
kunnen zijn als juist in het
circus. De verenigde naties,
dat is het circus".
Toni hoopt dat het Rhenense
gemeentebestuur, dat hij deze
maand over de vergunningen
moet benaderen, er net zo
over denkt
Lilliputters horen nu eenmaal hij het circuszegt Toni
Boltini.
Een woordvoerder van de Al
gemene Nederlandse Bond van
Uitvoerende Kunstenaars (een
afdeling van het NVV), doet
dat in ieder geval niet. „Per
soonlijk", zegt deze, „ben ik er
verschrikkelijk op tegen, zoals
ik er ook niet tegen kan, dat
er op kennissen dikke mannen
en vrouwen tentoongesteld
worden om er geld aan te ver
dienen".
Of Boltini met zijn lilliputter
dorp een sociaal doel dient
trekt de vakbondsman in twij
fel. „Natuurlijk zit er wel iets
in als het in een stichting on
dergebracht wordt", peinst hij,
„maar ik kan uiteraard op dit
moment de voordelen niet af
wegen tegen de nadelen. En
om nou lilliputters in een soort
getto onder te brengen
neeals er toch mensen
zijn, die om de een of andere
reden niet aan het gewone
maatschappelijke leven kun
nen deelnemen zijn er toch
voorzieningen om hen te hel
pen".
Over Boltini's drijfveren zegt
hij: „Het kan wel zijn dat hij
nu eindelijk eens het goede
voor heeft met mensen, maar
daar heb ik toch niet zo'n ho
ge muts van op als ik de din
gen bekijk waar ik zo in de
loop der jaren met betrekking
tot hem mee te maken heb ge
had".
Een 21-jarig lilliput-meisje uit
Brabant vindt het alvast géén
goed idee van de circus-direc
teur. „Sociaal", zegt zij, „vind
ik het niet en bovendien onno
dig. Al zou ik duizenden gul
dens erbij krijgen, dan nog
ging ik er niet wonen. Met
mijn privé-leven heeft nie
mand iets te maken".
Haar gedachten over wat je
misschien de filosofie achter
het dorp kunt noemen, gaan
twee kanten uit. „Het is eigen
lijk wel een beetje gemeen van
hem", vindt ze, „maar ergens
is het toch ook wel fijn dat
hij aan lilliputters denkt, al
geloof ik ook weer niet, dat er
veel zullen zijn die in zijn
dorp willen wonen".
Zelf houdt ze helemaal niet
van het circus of de wereld
daar omheen. Ze leeft gewoon
als ieder ander, heeft een ei
gen auto, gaat veel naar dan
cings en heeft in haar leven
slechts tweemaal met andere
lilliputters gesproken. Ze vindt
het niet nodig om die contac
ten te hernieuwen. „Maar",
zegt ze, „als dat dorp er komt
ga ik misschien wel eens kij
ken".
MICHEL THOMASSEN
AMSTERDAM (ANP) De
directie van de Vrije Universi
teit in Amsterdam heeft beslo
ten de verkiezingen voor de
universiteitsraad met 12 dagen
uit te stellen tot dinsdag 7
maart.
Dt directie voorziet dat dit
uitstel zal leiden tot een over
schrijding van het tijdschema
met drie a vier dagen.
De mogelijkheid van dispen
satie voor de leden van de
universiteitsraad van de ver
plichting in te stemmen met
de doelstellingen van de VU
zal nogmaals worden overwo
gen. Over wijzigingen in het
reglement zal de directie nog
overleg plegen met de huidige
of de toekomstige universl
teitsraad.
MOSKOU (TASS) Siinda 23
februari kunnen radio-ama
teurs over de hele wereld elke
dag radio-contact krijgen met
hun Sovjetrussiche collega's
door het oproepsein USSR 50
te gebruiken.
De Russische radiofederatie
is op die dag, samen met het
oentrale comité van de jeugd
organisatie Kansomol en an
dere organisaties begonnen
met een rdaio-expeditie ter
ter gelegenheid van het 50-jarig
bestaan van de Unie van Soci
alistische Sovjet-Republie
ken.
MüNCHEN (AFP) Een
18jarige Russische soldaat is
van Oost- naar West-Duitsland
gevlucht. Via de grensobsta-
kels bij Mellrichstadt kwam
hij Beieren binnen. Hij vroeg
om persoonlijke en politieke
redenen asiel, aldus een be
kendmaking vain het Beierse
ministerie van binnenlandse
zaken. De soldaat droeg een
zwart uniform en behoorde
vermoedelijk tot een pantser-
eenheid. Hij was ongewapend,
pend.
(Van een onzer
verslaggevers)
AMSTERDAM Twee we
reldberoemde foto-experts zijn
het „gemanipuleer" met sex-
platen zat. Na een week eens
gezind in de jury gewerkt te
hebben van World Press Photo
1972 constateren ze tevreden
dat „vrouwenbloot" buiten de
prijzen is gebleven. Naaktfo
to's ruiken teveel naar com
mercie.
De een heet Norman Hall en
is leidinggevend fotoredac
teur van het gezaghebbende
Britse dagblad The Times. De
ander is Günther Beukert, een
foto-baas van het overbekende
Duitse weekblad Der Stern.
De Brit is 65 jaar en Günther
64. Ze zijn het erover eens,
dat de vrouw niet langer mis
bruikt mag worden in kranten
en tijdschriften. Maar de moei
lijkheid is, dat een „mooie da
me" op de voorpagina de ver
koop uitstekend stimuleert.
In de dakzaal van het Amster
damse Hilton, het hotel waar
de World Press Photo-jury lo
geerde, zegt goedlachse Gün
ther: „Sex verkoopt in Duits
land het beste. Een naakte
vrouw op de voorpagina van
Der Stern maakt indruk op het
publiek. Dan verkopen we
40.000 exemplaren meer. Maar
wij brengen niet iedere week
een naakte vrouw op de voor
pagina. Maar als we er één la
ten zien, is het een hele mooie".
Uiterst serieuze en correcte
Norman Hall zegt: „In veel
gevallen keur ik foto's van
vrouwen in kranten of maga
zines af. Het is erg vaak on
eerlijk. In veel kranten vind je
gewoon harde pornografie. Om
op die manier meisjes te ge
bruiken vind ik misselijk".
Norman Hall verklaart na
drukkelijk niet te willen door
gaan voor een man, die vrou
wen-foto's uit de krant ver
bant. „Maar de foto moet een
compliment aan de vrouw zijn,
als ik hem in The Times
plaats. I know: There is no
thing better than a pretty
girl".
De Engelse redacteur voegt er
aan toe, dat hij geen oude vrij
gezel is met antieke ideeën.
Hij is getrouwd, heeft drie
dochters en een kleindochter.
Günther is weduwnaar en va
der van één zoon. Tussen het
driehoeksgesprek dioor neemt
hij tweemaal met dubbele
klapzoenen afscheid van vrou
wen uit het gezelschap. Nor
man daarentegen werkt zoiets
af met een simpele handdruk
en een beleefde knik.
Volgens Günther Beukert
heeft de redactie van Der
Stern reden tot klagen over
het image in het buitenland.
„In Nederland denken ze, dat
wij elke week met een blote
juffrouw op de titelpagina uit
komen. Maar dat is niet waar.
Vorige week bijvoorbeeld
brachten we vooruitlopend op
het bezoek van Nixori aan
China een foto van een Chi
nees dorp. Dat er toch anders
over ons gedacht wordt, zit 'm
volgens ons in het beeld dat
het buitenland van de Duitse
pers heeft. Sex".
Günther vervolgt: „Maar zelf
zijn wij erop uitgekeken. We
vinden het jammer, dat het
publiek eerder reageert op een
blote titel-plaat. Dat stemt je
bedroefd. Nu gaan we probe
ren een serieuzer image op te
bouwen. Dan verkopen we
misschien wel minder, maar
dat gevaar moet je nemen. Wij
hebben trouwens nog steeds
een totaal-oplage van 1,8 mil
joen. Met die nieuwe tactiek
geloven we lezers te bereiken,
die echt aangesproken willen
worden met meer dan alleen
sex".
In The Times treft de lezer
ook op zijn tijd mooie dames
aan. Norman Hall: „Ze moeten
niet denken, dat wij een verve
lende krant maken. Vrouwen
zijn attractief. Maar pornogra
fie is er niet bij. We maken
het niet belachelijk en goed
koop. Maar helemaal zonder
vrouwen zijn we niet. Geluk
kig niet, want het is fijn om
een vrouw een compliment te
maken".
De Engelsman vindt goede
vrouwenfoto's mooi, maar hij
ziet ze niet als het hoogste fo
tografische goed. Norman Hall
is een verzamelaar van oude
platen. Hij is bezitter van een
mooie collectie antieke foto's.
De oudste dateert van 130 jaar
terug.
„Mijn favoriete foto's zijn ou
de familie-platen", zegt hij.
„Ik voel het als een verplich
ting om die te verzamelen. Het
geeft me een gelukkig gevoel.
Met zulke foto's kun je de ge
schiedenis van een familie he
lemaal volgen. Alles komt
weer tot leve
weer tot leven.
En verder confronteren die
oude foto's je met de moeilijk
heden van de eerste fotogra
fen. Dat is een werkelijke
attractie voor me". Norman
Hall waagt zich niet aan een
speculatie over het land met
de beste fotografen. Hij ver
klaart het niet te kunnen zeg
gen waar de beste vakmensen
zitten, omdat hij bijvoorbeeld
zo weinig van China weet.
Brieven voor deze rubriek moeten
met volledige naam en adres worden
ondertekend. Bij publikatfe zullen deze
vermeld worden. Slecht* bij hoge uit
zondering zal van deze regel worden
afgeweken. Neam en adres zijn dan bij
de redactie bekend. Publlkatie van brie
ven (verkort of onverkort) betekent niet
dat de redactie het in alle gevallen
earn ie met Inhoud, e.g. strekking.
„Bredase kerken vragen
vrijlating van de drie". Deze
kop stond met grote letters op
de voorpagina van De Stem.
Dan vraag je je af hoe is dat
mogelijk? Want het is weer
het oude liedje, namelijk
christelijke barmhartigheid.
Nu wat die barmhartigheid
in werkelijkheid betekent, zal
iedereen die de geschiedenis
kent, zo langzamerhand wel
duidelijk zijn. Dat men met
deze „christelijke barmhartig
heid" onze joodse landgenoten
een slag in het gezicht geeft,
zal deze zich christelijk noe
mende dames en heren een
zorg zijn. Zou dat anders zijn,
dan zou men zich op zijn
minst afzijdig houden.
Maar men staat openlijk
achter die drie moordenaars.
Die zullen zich ook wel chris
tenen noemen. Dat deed hun
grote leider toch ook. Maar
vanaf dit moment durf ik mij
geen christen meer te noemen.
Maar sta volledig achter die
genen die zeggen: vrijlaten
dat nooit.
Als deze drie heren echt be
rouw hadden, zouden ze nooit
gratie vragen, want het' leed
dat ze veroorzaakt hebben is
te groot om hiervoor in aan
merking te komen,
BREDA J. POSTMA
Zou het niet beter zijn dat
de tegenstanders van vrijla
ting van de Drie van Breda
van mei tot september aan de
Nederlandse kust gaan demon
streren, b.v. in Haamstede,
Sdheveninigen, Zamdvoort of
in de vele campings, waar 's
zomers ook heel wat Duitsers
vertoeven. Zevenentwintig
jaar is naar Nederlandse
rechtsmaatstaven al een over
schrijding van het nuttig ef
fect. En' een hoge opgave voor
het menselijke uithoudingsver
mogen. Ik heb sterk de indruk
dat het parlement zich op het
ogenblik laat leiden door tv-
commentatoren die tijdens de
bezetting misschien 5 of 8 jaar
oud waren. Die waarschijnlijk
in de oorlog ook niets te kort
zijn gekomen. Ik woonde in
een grote stad in he,t westen en
moest een paar honderd kilo
meter lopen om wat eten te
bemachtigen, soms half bevro
ren aardappelen. Ik ontken
niet dat de Drie van Breda
gruwelijke misdaden hebben
begaan. Maar de voorstanders
van vrijlating van de Drie zijn
mij sympathieker dan de te
genstanders. Zij latén zich lei
den' door haat. Het grote leed
kan toch niet opgelost worden.
Ik he-b in de oorlog "een broer
in de kampen verloren. Ik heb
uit de oorlog geen leer maar
een les getrokken. Laat deze
bejaarden (de Drie van Bre
da) een gelukkige levensa
vond hebben.
ETTEN-LEUR J. BROKX
Alle leden van de regering
en beide kamers, mogen ver
ondersteld wordien „Nederlan
der" te zijn. Onze, dus ook
hun wapenspreuk luidt: „Je
Maintiendrai", Ik zal handha
ven. Daaronder valt ook het
Recht handhaven. Een vonnis
(ook een „levens-lang") uitge
sproken, door terzake bevoeg
de en bekwame rechters, dient
derhalve zonder mankeren ge
handhaafd te worden. Gratie?
Nee. Nooit. Geen haat- of
wraak-gevoelens, alleen maar
het pure gevoel voor Recht,
en eerbied voor de vele ge
vallenen, noopt mij dit t«
schrijven.
GOES
L. de Leeuw,
Oud-Contactpunt Halsteren
van de Gemeenschap Oud-Ille
gale Werkers „Nederland".
Hoe is het mogelijk dat over
deze oorlogsmisdadigers nog
zoveel tijd, papier en zendtijd
wordt verspild, dat hebben ze
echt niet verdiend, zeker niet
wat ze allemaal in de 2e we
reldoorlog uitgespookt hebben.
Deze mensen mogen niet meer
in vrijheid gesteld worden,
toen wij om menselijkheid
van hen smeekten, tijdens on
ze concentratiekampdagen
kregen wij het ook niet. Het
geen zij met mensen uitvoer
den was met geen pen te be
schrijven. Ik heb het aan den
lijve ondervonden, en dan nog
wat ik gezien heb van Kotalla,
de beul van Amersfoort. Elke
keer als er een nieuwe rege
ring gekozen is, beginnen ze
er weer over, en elke keer
voelen wij, slachtoffers van
deze beulen, ons steeds meer
belazerd. Ik zie nog steeds die
man van 64 jaar voor me, die
om genade smeekte en die als
een beest werd mishandeld
terwijl hij om zijn vrouw en
kinderen riep. Het nekschot
hielp deze man uit zijn lijden.
Ook kon hij mensen mishan
delen, waar dat voor ons het
pijnlijks is. Er zijn geen woor
den voor. Nooit meer over
praten is het beste voor ons en
voor hen. Men ,laat geestelijk
gestoorden toch ook niet vrij
los, anders lees je in de krant
wel wat er dan weer gebeurd
is.
OOSTERHOUT
C. H. Swolfs.
Naar aanleiding van uw ar
tikel over de hoorzitting in de
Tweede Kamer inzake de Drie
van Breda wilde ik u op het
volgende attent m-aiken. Zowel
dé bemerking, dat de Drie
niet in het beleid, maar uit
sluitend op uitvoeringandveau
hun misdaden hebben bedre
ven, als de uitlating, dat de
Drie von Breda een toevallige
rest zijn, heb ik in de Kamer
bij alle interrupties herhaalde
lijk en met nadruk naar voren
gebracht als een citaat van
prof. Presser tijdens een tele
visie-interview in 1969. De be
wering, dat Kotalla niets met
de jodenvervolging te maken
heeft gehad, geeft inderdaad
het standpunt weer van de
Katholieke Reclasseringsvere-
niging.
BREDA
H.J.A. VAN RAAY
(ADVERTENTIE)
DE BARNEVELDSE politie
heeft een einde gemaakt aan
de avontuurlijke telefonades
van vier jongens uit Kootwij
kerbroek. Zij hebben de laat
ste weken veel ouders in
angst laten zitten met tele
foontjes over ernstige onge
lukken die hun kinderen zou
den zijn overkomen.
KON. NED. JAARBEURS
UTRECHT
V VOORJAARSBEURS 'VAKBEURS KARWEI
I 27 februari t/m 3 maart 26 februari t/m 1 maart
9-18 uur, zondag 10-18 uur 9-17 uur, zaterdag en
'-f zóndag 10-17 uur
en dinsdag tot 22 uur
voordelige trein-toegangsbiljetten op ca.
180 stations verkrijgbaar