KANKER IS AL VELE EEUWEN BEKEND NIEUWE STUNT VAN TONI BOLTINI Compleet dorp voor vijftig lilliputters FOTO-EXPERTS ZIJN „BLOOT" BEU Bijna twee honderd soorten Frankrijk bouwt grote telescoop Radio-amateurs kunnen Rusland oproepen Directie V.U. geeft 12 dagen uitstel VOORJAARSBEURS vakbeurs karwei binnenland buitenland Waar? Geheim Teg en Onnodig" papiep oor uw pen Russische soldaat uitgeweken Barmhartigheid Levensavond Nooit gratie Geen genade Hearing Zaterdag 26 februari 1972 11 16 Kanker is een bijzonder gevreesde ziekte. Waarom? In de eerste plaats is kan ker voor erg veel mensen synoniem met lijden en dood, een opvatting die ge steund wordt door de sterf tecijfers die van kanker bekend zijn. In de Verenig de Staten gaan elk jaar 330.000 mensen dood tenge volge van kanker en in ons eigen land stierven vorig jaar 14.888 mannen en 11.349 vrouwen aan ver schillenden vormen van de ze ziekte. Het aantal mensen, dat door kanker min of meer verminkt werd is nog veel groter. Daarnaast is kanker iets angstaanjagends door het mysterieuze karakter van de ziekte. Kanker is een ziekte waarvan men veel meer niet dan wel weet. Kanker is bovendien een ziekte, die zich afspeelt binnen de bouwstenen van het menselijk lichaam; de cellen. Daarin ligt een der de oorzaak van de angst, die kanker veel mensen in boezemt. Kanker is een ziekte die nauw samen hangt met de kern van het leven. Wat is kanker? Hoewel de geleerden het nog niet eens zijn over de precieze definitie, zou men deze ziekte toch wel kunnen om schrijven als een ongecon troleerd groeien van cellen, waardoor het lichaam wordt beschadigd en uitein delijk gedood. Men zou een kwaadaardig kankergezwel kunnen vergelijken met een besmettelijke ziekte, die langzaam maar zeker een hele stad of een heel land uitroeit. Kanker is al vele eeuwen bekend. Tweeduizend jaar geleden werden er al ope raties aan borstkanker uit gevoerd en 200 jaar na Chr. bestond er reeds een (on juiste) theorie over het ontstaan van de ziekte. Men dacht toen, dat kanker werd veroorzaakt door een teveel aan zwarte galstof uit de milt. Pas veel later hebben onderzoekers ont dekt dat kanker een aan doening is, die iets te ma ken heeft met de celdeling. Om de ontwikkeling van kanker te kunnen begrijpen moet men eerst weten wat cellen zijn en hoe de celde ling werkt. Cellen zijn kleine blaasjes van onge veer 0,1 mm doorsnee, die de bouwstenen vormen van elk levend wezen. Om een plant, dier of mens te laten groeien en om de beschadigde onder delen te vervangen delen deze cellen zich al dan niet regelmatig, waarbij uit één cel steeds twee nieuwe cel len ontstaan. Bij een kankergezwel on derscheidt de celdeling zich van de normale celdeling, doordat de vorming van nieuwe cellen volkomen chaotisch gebeurt. De kan kercellen delen zich doel loos met een snelheid, die over het algemeen veel ho ger is dan die van een nor male celdeling. De celde ling van kankercellen is aan de controle van het li chaam ontsnapt en de kan kercellen kunnen zich vrij uitbreiden ten koste van -de gezonde cellen. Niet elke uit de hand ge lopen celdeling is echter kanker. Naast de kwaad aardige gezwellen (die men kanker noemt) komen er ook zgn. goedaardige ge zwellen voor. Deze goed aardige gezwellen ver spreiden zich niet door het hele lichaam, maar groeien bolvormig en ontwikkelen zich bovendien veel langza mer. Door deze manier van groeien kunnen goedaardige tumors wel eens bepaalde organen in het gedrang brengen, maar veel schade richten ze over het alge meen niet aan. Bovendien zijn goedaardige tumors ge makkelijk operatief te ver wijderen. Een heel belangrijk ver schil tussen goedaardige gezwellen en kwaadaardige gezwellen (kanker) ligt in het feit, dat alleen kanker zich uitzaait door het hele lichaam. Hierin ligt een van de grote gevaren van deze ziekte. Heeft een kan ker zich eenmaal over het hele lichaam uitgebreid dan is ze namelijk niet meer te verwijderen. Kanker kan overal in het lichaam voorkomen. In een artikel, dat onlangs in ht Amerikaanse blad News week werd gepubliceerd, staat een overzicht van het voorkomen van kanker in verschillende delen van het lichaam. Daaruit blijkt dat bij mannen bijvoorbeeld 23% van aile kankers in de huid voorkomt, 18% in de Iongen, 11% in de darmen, 10% in de prostaat en 7% in de urinewegen. Bij vrou wen komt daarentegen „slechts" 1314 van alle kwaadaardige .gezwellen in de huid voor, 23% van elle vrouwelijke kankerpatiën ten heeft borstkanker, 3% longkanker, 13% van de kankers zit bij haar in de darmen en 15% in de baar moeder. Deze berspreiding van Deze verspreiding van kanker over de verschil, een lokalisatie. Longkan kers is namelijk iets essen tieel anders dan baarmoe derkanker en huidkanker kan men nauwelijks verge lijken met leukemie. Dr. M. Sluyser spreekt daarom in zijn boek „Offensief tegen kanker" niet over een ziek te, maar over een „verza meling ziekten" en in het artikel in het Amerikaanse Newsweek wordt het aantal verschillende kankeraan doeningen op bijna 200 ge schat. Al deze verschillende soorten kanker hebben hun eigen oorzaken hun eigen specifieke verloop, hun ei gen behandelingswijzen en hun eigeh kans op gene zing. PARIJS (AFP) —Op een 4200 meter hoge uitgedoofde vulkaan op de Hawaii-eilan- den wordt de grootste Franse telescoop gebouwd voor bestu dering van de zwakke ster ren en vooral van de sterren stelsels, in samenhang met waarnemingen van radio-gol ven. De telescoop krijgt een doorsnelde van 3,60 meter en moet in 1976 gereed zijn. De Amerikanen bouwen een der gelijke sterenkijker iin ChdE en ook een in Arizona. Het grootste instrument wordt iin de Sovjet-Unie gebauwd. Het krijgt 6 meter doorsnede. Tenslotte zijn zes Europese landen in Chili bezig met de bouw van een telescoop van ongeveer 3.60 meter: België, Frankrijk, West-Duitsland, Nederland en Zweden. Van nu tot 1980 worden on geveer tien grote telescopen gebouwd. Deze zijn nodig om dat met een enkel exemplaar het maken van een sterrenat las duizend jaar zou vergen. RHENEN Tussen de ho ge dennen op het Rhenense landgoed „Het Koetshuis", sinds kort de winterresiden- tie van het Circus Toni Bol- tini, zal binnen afzienbare tijd een miniatuurdorp uit de grond gestampt worden, compleet met winkeltjes en oen gemeentehuis. Aldus een plan van circus-directeur Boltini zelf. De huidjes, opgetrokken uit boomstammen en geplaatst op wielen om het Rhenense ge meentebestuur de wind uit de zeilen te nemen bij de hante ring van de wet op bouwver gunningen, zullen beschikbaar gesteld worden aan een vijftig tal lilliputters. Zij mogen daar zelf een gemeentebestuur kie zen en zullen banen krijgen die hen liggen; uiteraard afge stemd op het circuswezen. dat we binnen krijgen door de entreeheffing, zal weer ten gunste van het dorp gebruikt worden". De bewoners van het dorp, die onderling maar moeten uitma ken wanneer en welke huizen er beschikbaar zijn om door dagjesmensen bezocht te wor den, krijgen full-time banen. Zij zullen het 9,5 hectare grote landgoed met het kapitale landhuisen een Zwitsers cha let, dat Boltini voor het bela chelijke prijsje van een half miljoen florijnen in eigendom kreeg, onderhouden. Zij zullen de kostuums van de circusar tiesten naaien, tekenen en schilderen. „En daarvoor", be antwoordt Boltini een niet ge stelde vraag, „krijgen zij na tuurlijk een salaris". Toni Boltini, gisteren 52 jaar geworden, is al geruime tijd in het geheim bezig aan de ver wezenlijking van zijn zoveel ste grote zakenstunt, al noemt hij het liever anders. „Het wordt", legt hij uit. „een heus lilliputterland. Let wel, er kamen geen dwergen te wo nen, maar lilliputters; mensen die in al hun proporties klein zijn. Hun belangen worden on dergebracht in een stichting, want het is wel de bedoeling dat het dorp voor het publiek toegankelijk zal zijn. Het geld De concessie, die de lilliputters moeten doen, is dat zij zeven dagen per week gedurende het gehele jaar thuis zijn, want zolang is het park geopend. Voor de lilliputters geen lichte opgave, maar voor Toni is het ook weer niet zo eenvoudig, want waar haai je vijftig mini atuur-mensen vandaan „Dat", geeft Boltini toe, „is niet eenvoudig. Ik heb in bui tenlandse bladen niet hier, om geen slapende honden wakker te maken geadver teerd. Uit Duitsland heb ik al een paar reacties binnen, maar je, hoeveel lillipütters zijn er Eén op een miljoen mensen En er moeten er toch wei min stens vijftig hier wonen". De kans bestaat, dat er mensen zijn die Boltini's idee uit hu maan standpunt bezien afkeu renswaardig vinden. Hijzelf gaat er vanuit dat de lilliput ters de gelegenheid geboden moet worden in hun eigen be staan te voorzien. „Dit kunnen de mensen dan zielig Vinden", zegt hij, „maar het is nou een maal zo dat lilliputters voor honderd procent op het circus aangewezen zijn. De sfeer ligt hen ook. En waarom Ze heb ben het recht om zelf te kie zen wat ze willen doen, maar er bestaat geen gemeenschap waar ze zo opgevangen wor den en waar ze zo zichzelf kunnen zijn als juist in het circus. De verenigde naties, dat is het circus". Toni hoopt dat het Rhenense gemeentebestuur, dat hij deze maand over de vergunningen moet benaderen, er net zo over denkt Lilliputters horen nu eenmaal hij het circuszegt Toni Boltini. Een woordvoerder van de Al gemene Nederlandse Bond van Uitvoerende Kunstenaars (een afdeling van het NVV), doet dat in ieder geval niet. „Per soonlijk", zegt deze, „ben ik er verschrikkelijk op tegen, zoals ik er ook niet tegen kan, dat er op kennissen dikke mannen en vrouwen tentoongesteld worden om er geld aan te ver dienen". Of Boltini met zijn lilliputter dorp een sociaal doel dient trekt de vakbondsman in twij fel. „Natuurlijk zit er wel iets in als het in een stichting on dergebracht wordt", peinst hij, „maar ik kan uiteraard op dit moment de voordelen niet af wegen tegen de nadelen. En om nou lilliputters in een soort getto onder te brengen neeals er toch mensen zijn, die om de een of andere reden niet aan het gewone maatschappelijke leven kun nen deelnemen zijn er toch voorzieningen om hen te hel pen". Over Boltini's drijfveren zegt hij: „Het kan wel zijn dat hij nu eindelijk eens het goede voor heeft met mensen, maar daar heb ik toch niet zo'n ho ge muts van op als ik de din gen bekijk waar ik zo in de loop der jaren met betrekking tot hem mee te maken heb ge had". Een 21-jarig lilliput-meisje uit Brabant vindt het alvast géén goed idee van de circus-direc teur. „Sociaal", zegt zij, „vind ik het niet en bovendien onno dig. Al zou ik duizenden gul dens erbij krijgen, dan nog ging ik er niet wonen. Met mijn privé-leven heeft nie mand iets te maken". Haar gedachten over wat je misschien de filosofie achter het dorp kunt noemen, gaan twee kanten uit. „Het is eigen lijk wel een beetje gemeen van hem", vindt ze, „maar ergens is het toch ook wel fijn dat hij aan lilliputters denkt, al geloof ik ook weer niet, dat er veel zullen zijn die in zijn dorp willen wonen". Zelf houdt ze helemaal niet van het circus of de wereld daar omheen. Ze leeft gewoon als ieder ander, heeft een ei gen auto, gaat veel naar dan cings en heeft in haar leven slechts tweemaal met andere lilliputters gesproken. Ze vindt het niet nodig om die contac ten te hernieuwen. „Maar", zegt ze, „als dat dorp er komt ga ik misschien wel eens kij ken". MICHEL THOMASSEN AMSTERDAM (ANP) De directie van de Vrije Universi teit in Amsterdam heeft beslo ten de verkiezingen voor de universiteitsraad met 12 dagen uit te stellen tot dinsdag 7 maart. Dt directie voorziet dat dit uitstel zal leiden tot een over schrijding van het tijdschema met drie a vier dagen. De mogelijkheid van dispen satie voor de leden van de universiteitsraad van de ver plichting in te stemmen met de doelstellingen van de VU zal nogmaals worden overwo gen. Over wijzigingen in het reglement zal de directie nog overleg plegen met de huidige of de toekomstige universl teitsraad. MOSKOU (TASS) Siinda 23 februari kunnen radio-ama teurs over de hele wereld elke dag radio-contact krijgen met hun Sovjetrussiche collega's door het oproepsein USSR 50 te gebruiken. De Russische radiofederatie is op die dag, samen met het oentrale comité van de jeugd organisatie Kansomol en an dere organisaties begonnen met een rdaio-expeditie ter ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de Unie van Soci alistische Sovjet-Republie ken. MüNCHEN (AFP) Een 18jarige Russische soldaat is van Oost- naar West-Duitsland gevlucht. Via de grensobsta- kels bij Mellrichstadt kwam hij Beieren binnen. Hij vroeg om persoonlijke en politieke redenen asiel, aldus een be kendmaking vain het Beierse ministerie van binnenlandse zaken. De soldaat droeg een zwart uniform en behoorde vermoedelijk tot een pantser- eenheid. Hij was ongewapend, pend. (Van een onzer verslaggevers) AMSTERDAM Twee we reldberoemde foto-experts zijn het „gemanipuleer" met sex- platen zat. Na een week eens gezind in de jury gewerkt te hebben van World Press Photo 1972 constateren ze tevreden dat „vrouwenbloot" buiten de prijzen is gebleven. Naaktfo to's ruiken teveel naar com mercie. De een heet Norman Hall en is leidinggevend fotoredac teur van het gezaghebbende Britse dagblad The Times. De ander is Günther Beukert, een foto-baas van het overbekende Duitse weekblad Der Stern. De Brit is 65 jaar en Günther 64. Ze zijn het erover eens, dat de vrouw niet langer mis bruikt mag worden in kranten en tijdschriften. Maar de moei lijkheid is, dat een „mooie da me" op de voorpagina de ver koop uitstekend stimuleert. In de dakzaal van het Amster damse Hilton, het hotel waar de World Press Photo-jury lo geerde, zegt goedlachse Gün ther: „Sex verkoopt in Duits land het beste. Een naakte vrouw op de voorpagina van Der Stern maakt indruk op het publiek. Dan verkopen we 40.000 exemplaren meer. Maar wij brengen niet iedere week een naakte vrouw op de voor pagina. Maar als we er één la ten zien, is het een hele mooie". Uiterst serieuze en correcte Norman Hall zegt: „In veel gevallen keur ik foto's van vrouwen in kranten of maga zines af. Het is erg vaak on eerlijk. In veel kranten vind je gewoon harde pornografie. Om op die manier meisjes te ge bruiken vind ik misselijk". Norman Hall verklaart na drukkelijk niet te willen door gaan voor een man, die vrou wen-foto's uit de krant ver bant. „Maar de foto moet een compliment aan de vrouw zijn, als ik hem in The Times plaats. I know: There is no thing better than a pretty girl". De Engelse redacteur voegt er aan toe, dat hij geen oude vrij gezel is met antieke ideeën. Hij is getrouwd, heeft drie dochters en een kleindochter. Günther is weduwnaar en va der van één zoon. Tussen het driehoeksgesprek dioor neemt hij tweemaal met dubbele klapzoenen afscheid van vrou wen uit het gezelschap. Nor man daarentegen werkt zoiets af met een simpele handdruk en een beleefde knik. Volgens Günther Beukert heeft de redactie van Der Stern reden tot klagen over het image in het buitenland. „In Nederland denken ze, dat wij elke week met een blote juffrouw op de titelpagina uit komen. Maar dat is niet waar. Vorige week bijvoorbeeld brachten we vooruitlopend op het bezoek van Nixori aan China een foto van een Chi nees dorp. Dat er toch anders over ons gedacht wordt, zit 'm volgens ons in het beeld dat het buitenland van de Duitse pers heeft. Sex". Günther vervolgt: „Maar zelf zijn wij erop uitgekeken. We vinden het jammer, dat het publiek eerder reageert op een blote titel-plaat. Dat stemt je bedroefd. Nu gaan we probe ren een serieuzer image op te bouwen. Dan verkopen we misschien wel minder, maar dat gevaar moet je nemen. Wij hebben trouwens nog steeds een totaal-oplage van 1,8 mil joen. Met die nieuwe tactiek geloven we lezers te bereiken, die echt aangesproken willen worden met meer dan alleen sex". In The Times treft de lezer ook op zijn tijd mooie dames aan. Norman Hall: „Ze moeten niet denken, dat wij een verve lende krant maken. Vrouwen zijn attractief. Maar pornogra fie is er niet bij. We maken het niet belachelijk en goed koop. Maar helemaal zonder vrouwen zijn we niet. Geluk kig niet, want het is fijn om een vrouw een compliment te maken". De Engelsman vindt goede vrouwenfoto's mooi, maar hij ziet ze niet als het hoogste fo tografische goed. Norman Hall is een verzamelaar van oude platen. Hij is bezitter van een mooie collectie antieke foto's. De oudste dateert van 130 jaar terug. „Mijn favoriete foto's zijn ou de familie-platen", zegt hij. „Ik voel het als een verplich ting om die te verzamelen. Het geeft me een gelukkig gevoel. Met zulke foto's kun je de ge schiedenis van een familie he lemaal volgen. Alles komt weer tot leve weer tot leven. En verder confronteren die oude foto's je met de moeilijk heden van de eerste fotogra fen. Dat is een werkelijke attractie voor me". Norman Hall waagt zich niet aan een speculatie over het land met de beste fotografen. Hij ver klaart het niet te kunnen zeg gen waar de beste vakmensen zitten, omdat hij bijvoorbeeld zo weinig van China weet. Brieven voor deze rubriek moeten met volledige naam en adres worden ondertekend. Bij publikatfe zullen deze vermeld worden. Slecht* bij hoge uit zondering zal van deze regel worden afgeweken. Neam en adres zijn dan bij de redactie bekend. Publlkatie van brie ven (verkort of onverkort) betekent niet dat de redactie het in alle gevallen earn ie met Inhoud, e.g. strekking. „Bredase kerken vragen vrijlating van de drie". Deze kop stond met grote letters op de voorpagina van De Stem. Dan vraag je je af hoe is dat mogelijk? Want het is weer het oude liedje, namelijk christelijke barmhartigheid. Nu wat die barmhartigheid in werkelijkheid betekent, zal iedereen die de geschiedenis kent, zo langzamerhand wel duidelijk zijn. Dat men met deze „christelijke barmhartig heid" onze joodse landgenoten een slag in het gezicht geeft, zal deze zich christelijk noe mende dames en heren een zorg zijn. Zou dat anders zijn, dan zou men zich op zijn minst afzijdig houden. Maar men staat openlijk achter die drie moordenaars. Die zullen zich ook wel chris tenen noemen. Dat deed hun grote leider toch ook. Maar vanaf dit moment durf ik mij geen christen meer te noemen. Maar sta volledig achter die genen die zeggen: vrijlaten dat nooit. Als deze drie heren echt be rouw hadden, zouden ze nooit gratie vragen, want het' leed dat ze veroorzaakt hebben is te groot om hiervoor in aan merking te komen, BREDA J. POSTMA Zou het niet beter zijn dat de tegenstanders van vrijla ting van de Drie van Breda van mei tot september aan de Nederlandse kust gaan demon streren, b.v. in Haamstede, Sdheveninigen, Zamdvoort of in de vele campings, waar 's zomers ook heel wat Duitsers vertoeven. Zevenentwintig jaar is naar Nederlandse rechtsmaatstaven al een over schrijding van het nuttig ef fect. En' een hoge opgave voor het menselijke uithoudingsver mogen. Ik heb sterk de indruk dat het parlement zich op het ogenblik laat leiden door tv- commentatoren die tijdens de bezetting misschien 5 of 8 jaar oud waren. Die waarschijnlijk in de oorlog ook niets te kort zijn gekomen. Ik woonde in een grote stad in he,t westen en moest een paar honderd kilo meter lopen om wat eten te bemachtigen, soms half bevro ren aardappelen. Ik ontken niet dat de Drie van Breda gruwelijke misdaden hebben begaan. Maar de voorstanders van vrijlating van de Drie zijn mij sympathieker dan de te genstanders. Zij latén zich lei den' door haat. Het grote leed kan toch niet opgelost worden. Ik he-b in de oorlog "een broer in de kampen verloren. Ik heb uit de oorlog geen leer maar een les getrokken. Laat deze bejaarden (de Drie van Bre da) een gelukkige levensa vond hebben. ETTEN-LEUR J. BROKX Alle leden van de regering en beide kamers, mogen ver ondersteld wordien „Nederlan der" te zijn. Onze, dus ook hun wapenspreuk luidt: „Je Maintiendrai", Ik zal handha ven. Daaronder valt ook het Recht handhaven. Een vonnis (ook een „levens-lang") uitge sproken, door terzake bevoeg de en bekwame rechters, dient derhalve zonder mankeren ge handhaafd te worden. Gratie? Nee. Nooit. Geen haat- of wraak-gevoelens, alleen maar het pure gevoel voor Recht, en eerbied voor de vele ge vallenen, noopt mij dit t« schrijven. GOES L. de Leeuw, Oud-Contactpunt Halsteren van de Gemeenschap Oud-Ille gale Werkers „Nederland". Hoe is het mogelijk dat over deze oorlogsmisdadigers nog zoveel tijd, papier en zendtijd wordt verspild, dat hebben ze echt niet verdiend, zeker niet wat ze allemaal in de 2e we reldoorlog uitgespookt hebben. Deze mensen mogen niet meer in vrijheid gesteld worden, toen wij om menselijkheid van hen smeekten, tijdens on ze concentratiekampdagen kregen wij het ook niet. Het geen zij met mensen uitvoer den was met geen pen te be schrijven. Ik heb het aan den lijve ondervonden, en dan nog wat ik gezien heb van Kotalla, de beul van Amersfoort. Elke keer als er een nieuwe rege ring gekozen is, beginnen ze er weer over, en elke keer voelen wij, slachtoffers van deze beulen, ons steeds meer belazerd. Ik zie nog steeds die man van 64 jaar voor me, die om genade smeekte en die als een beest werd mishandeld terwijl hij om zijn vrouw en kinderen riep. Het nekschot hielp deze man uit zijn lijden. Ook kon hij mensen mishan delen, waar dat voor ons het pijnlijks is. Er zijn geen woor den voor. Nooit meer over praten is het beste voor ons en voor hen. Men ,laat geestelijk gestoorden toch ook niet vrij los, anders lees je in de krant wel wat er dan weer gebeurd is. OOSTERHOUT C. H. Swolfs. Naar aanleiding van uw ar tikel over de hoorzitting in de Tweede Kamer inzake de Drie van Breda wilde ik u op het volgende attent m-aiken. Zowel dé bemerking, dat de Drie niet in het beleid, maar uit sluitend op uitvoeringandveau hun misdaden hebben bedre ven, als de uitlating, dat de Drie von Breda een toevallige rest zijn, heb ik in de Kamer bij alle interrupties herhaalde lijk en met nadruk naar voren gebracht als een citaat van prof. Presser tijdens een tele visie-interview in 1969. De be wering, dat Kotalla niets met de jodenvervolging te maken heeft gehad, geeft inderdaad het standpunt weer van de Katholieke Reclasseringsvere- niging. BREDA H.J.A. VAN RAAY (ADVERTENTIE) DE BARNEVELDSE politie heeft een einde gemaakt aan de avontuurlijke telefonades van vier jongens uit Kootwij kerbroek. Zij hebben de laat ste weken veel ouders in angst laten zitten met tele foontjes over ernstige onge lukken die hun kinderen zou den zijn overkomen. KON. NED. JAARBEURS UTRECHT V VOORJAARSBEURS 'VAKBEURS KARWEI I 27 februari t/m 3 maart 26 februari t/m 1 maart 9-18 uur, zondag 10-18 uur 9-17 uur, zaterdag en '-f zóndag 10-17 uur en dinsdag tot 22 uur voordelige trein-toegangsbiljetten op ca. 180 stations verkrijgbaar

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1972 | | pagina 11