VICTORIA DE
LOS ANGELES:
Stem van
het hart
Wilhelmina lustte Geyl niet
BERTUS VAN LIER, MEER DAN EEN COMPONIST
BRITSE ONDERWIJZERS KUNNEN
LOL WEL OP
Toenemend geweld en immoraliteit
d
Boekje open over mini-
demonstratie in Moskou
55 procent
voor
abortus
op wens
van vrouw
binnenland
buitenland
Kwaad bloed
Geduld
Dreigement
LET OP HET
GWK-EMBLEEM
DE GRENSWISSELKANTOREN N.V.
OCHETTO VRIJ
LOPEZ BRAVO'
Meer weder
zijds begrip
Mansfield en
Scott willen
naar China
papier
oor uw pen
Athene ontkent
verdelingsplan
voor Cyprus
Metaal-conflict
Vrijdag 18 februari 1972
Man de 48-jarige Spaan
se zangeres Victoria
de Los Angeles, die
voor een korte Bene-
lux-tournee in ons land is en
vanavond in Eindhoven zingt,
kan men zeggen dat zij al bij
haar leven legendarisch is ge
worden. Een van die legenden
schuilt in haar naam. Velen
denken dat ze uit Californië
komt, maar ze is zo Catelaans
als het maar zijn kan, geboren
en getogen in Barcelona. Vic
toria de Los Angeles is een
lialf-pseudoniem, waarvan de
oorsprong is te vinden in een
familietwist bij haar geboorte:
de ene helft wilde dat de baby
Victoria, de andere dat ze An
geles zou heten. Het werd dus
een compromis dat de huidige
zangeres als artiestennaam wel
van pas komt, want haar va
der heet gewoon Lopez, een
Spaanse Jansen dus.
De zangcarrière van Victoria
de Los Angeles is moeizaam
begonnen: in een arm land als
Spanje is muziek een luxe die
zwaar betaald moet worden.
Ze kreeg een beurs en mis
schien is dat ook wel de reden
dat ze de zesjarige conservato
riumopleiding in de helft van
de tijd aflegde. Ze zat trou
wens nog op het lyceum toen
ze, in 1942, haar debuut op de
planken maakte. Niet meege-
rekend is haar allereerste op
treden voor een lege aula van
een der universiteitsgebouwen
in Barcelona. Als meisje had
ze er plezier in haar vader,
die nachtwaker was, te verge
zellen op zijn ronden. Hoeveel
volle zalen zij nadien ook
heeft getrokken, zij zal nooit
de keer vergeten dat ze, door
een oom op de gitaar begeleid,
haar liederen en aria's zong in
de holle leegte van een nach
telijke collegezaal.
Na de tweede wereldoorlog
verovert ze al spoedig interna
tionale bekendheid. Zij zingt
La Vida breve van De Falla
voor de BBC, His Masters
Voice contracteert haar. En
van haar tweeëndertigste af
reist ze de gehele wereld door,
vergezeld van haar toegewijde
echtgenoot Enrique Magrina.
Ze is bovendien gelijkelijk be
deeld voor de opera als voor
de liedkunst en ze is in het
geheel niet gespecialiseerd in
het Spaanse repertoire alleen,
al maakt dat wel een belang
rijk bestanddeel van haar pro
gramma uit. Victoria de Los
Angeles maakt overigens geen
rationeel gebruik van haar ly
rische sopraan. Bij haar over
heerst een natuurlijke ontroe
ring, een instinctieve poëzie.
Over de moeilijke zangkunst"
lacht ze. Voor haar is 't alle
maal zo eenvoudig. Voor haar
geldt 't antwoord van de zang
leraar aan de leerling die
vroeg waar z'n stem op moest
steunen bij een liefdeslied:
„Op het liart!".
JOOP BARTMAN
tsfb»
(Van een onzer medewerkers)
DE in 1966 overleden
Utrechtse hoogleraar, prof.
dr. P. Geyl, heeft in 1935 drie
maanden moeten wachten
op de handtekening van ko
ningin Wilhelmina, voordat
hij de hoogleraarstoel van
prof. Kernkamp in Utrecht
per 1 januari 1936 kon bezet
ten.
De reden was, dat koningin
Wilhelmina hem niet lustte. Dit
valt te lezen in het zojuist ver
schenen boek „Pennestrijd over
staat en historie", waarin als
laatste bijdrage is opgenomen
het van geluidsbanden opgeno
men levensverhaal tot 1945, dat
prof. Geyl op 17 augustus en
14 november 1964 aan drs. R.
Schuursma heeft verteld.
Prof. Geyl een van de groot
ste en meest produktieve his
torici van deze eeuw heeft
zeer kritisch geschreven over
de rol en positie van verschil
lende Oranje-stadhouders en
vorsten in ons land. Zijn boek
„Oranje en Stuart" dient in
deze samenhang met name ge
noemd.
Ook zijn Groot-Nederlandse
opvatting vam de geschiedenis
van Noord- en Zuid-Nederland
heeft veel kwaad bloed gezet.
Geyl ging naar eigen zeggen
vanaf 1911 en op papier vanaf
1920 fel in tegen de gangbare
geschiedenisopvatting, die de
noordelijke en de zuidelijke
Nederlanden als onafhanke
lijke eenheden zag en deze ne-
gentiende-eeuwse toestand
naar het verleden toe projec
teerde. Geyl benadrukte veel
meer de eenheid van de twee
delen in het verleden en de
talrijke overeenkomsten die er
nu nog bestaan. Hij zag één
Groot-N ederland.
Daardoor en daarin kwam hij
op goede voet met veel strijd
bare Vlamingen en bewegin
gen die in het francofone
Brussel geen gehoor vonden en
zelfs landverraderlijk werden
bekeken.
Toen Geyl na zijn correspon
dentschap in Londen voor de
NRC en zijn hoogleraarschap
aan de universiteit van Londen
de post van Kernkamp in U-
trecht ambieerde, kreeg hij
eerst Kernkamp tegen zich
(men kon toen nog duchtig
over eigen opvolger meespre
ker) en daarna de faculteit,
ondanks de goede woorden
vain Huizinga.
Geyl trof het slecht, want mi
nister mr. H. P. Marchant van
O.K. en W. trad net af en de
opvolger Jhr. Slotemaker de
Bruine, maakte het moeilijk.
Deze minister liet Geyl (uit
Londen) bij zich komen, ver
telde hem wel genegen te zijn
hem te benoemen, maar.„u
begrijpt; er is wel een moei
lijkheid". Toen kwam het hoge
ministriële woord eruit: „Die
Groot-Nederlandse beweging
zou tot de oorlog met België
kunnen leiden". „Heus, dat zei
hij" voegt Geyl er in zijn le
vensverhaal aan toe.
Geyl kreeg Slotemaker en het
kabinet om en de benoeming
ging naar koningin Wilhelmina
ter ondertekening, maar Wil
helmina weigerde.
Het geval bleef uit dé pers,
maar op het departement stak
er wel een storm op. Het ka
merlid A. M. Joekes zei „dat
kunnen we van de oude dame
toch niet nemen".
Slotemaker bleef dr. Geyl
steunen, maar Wilhelmina
kreeg in het kabinet nu steun
van minister jhr. A. de Graeff
van buitenlandse zaken. Ach
teraf hoorde prof. Geyl via
ambtenaren, dat De Graeff zo
aan Wilhelmina de schijn van
legaliteit wilde geven. Geyl
kon hem in een persoonlijk ge
sprek niet bekeren, („een van
de pijnlijkste gesprekken die
ik in mijn leven gevoerd heb"
zegt Geyl zelf).
Van oud-minister mr. dr. J.
Donner, het latere lid van de
Hoge Raad, heeft Geyl zelf ja
ren later gehoord, dat ook de
kritiek op de Oranje-traditie
bij Wilhelmina niet lekker had
gezeten. De eerste hoofdstuk
ken van Oranje en Stuart wa
ren toen net uit.
Geyl moest geduld oefenen en
na drie maanden werd hem
verzocht een stuk te tekenen,
waarin hij zich bereid ver
klaarde zich te onthouden van
onbehoorlijke inmenging in de
politiek van een ander land,
Geyl was razend, wilde niet
tekenen, maar zijn vriend op
het departement, G. van Poelje
(de secretaris-generaal op
OKW) zei hem, dat het alle
maal niets betekende. „Maar
wij moeten toch iets doen om
de oude dame er overheen te
helpen, to save her face", al
dus Van Poelje. Daarop laste
Geyl de verklaring in een alles
ontkrachtende brief in, teken
de en werd hoogleraar.
In 1937 wilde prof. Geyl naar
Zuid-Afrika en schreef kort
ervoor enkele „geharnaste ar
tikelen" over de laatste ont
wikkelingen in het Vlaamse
nationalisme. Slotemaker tikte
hem op de vingers, verwees
naar de brief en dreigde de
reis naar Zuid-Afrika in te
trekken. Geyl antwoordde
daarop, dat hij dan de hele
kwestie tot in Zuid-Afrika toe
uit de doeken zou doen. Sinds'
dien heeft prof. Geyl geen
moeilijkheden meer gehad.
H. KOLKS
De in het afgelopen weekeinde
overleden componist en mu
ziekgeleerde dr. Bertus van
Lier verenigde in zich niet
slechts uitzonderlijke muzikale
begaafdheden maar ook lite
raire. Met name de oude Grie
ken trokken hem zodanig aan
dat hij reeds in zijn schooltijd
uitblonk in de vertolking van
rollen in stukken van Euripi
des en Sofokles. In enkele ge
vallen voldeed de bestaande
'Nederlandse vertaling hem
niet, zodat hij zich genood
zaakt zag zelf een nieuwe te
schrijven, hetgeen hem de
Nijhoff-vertaalprijs opleverde.
De opvoering van de „Aias" in
1932 hij was toen 26 jaar
met het Utrechtse gymnasium
vestigde voorgoed zijn
naam.
Behalve door de oude Grie
ken werd zijn werk sterk
be'nvloed door de muziek van
Bach. Toch betekende dat bij
Van Lier nimmer een neo
classicisme in de gebruikelijke
zin van het woord. Op basis
van het werk van de grote
voorganger zocht hij steeds
naar nieuwe mogelijkheden
om de uitdrukkingsmogelijk
heden in klanken te verrijken.
En ook daarbij verliet hem
zijn litteraire begaafdheid
niet. „Het Hooglied", een van
zijn laatste grote composities,
vormt een synthese van een
tekstanalyse en een nieuwe
meerstemmigheid die uitzich
ten openen op de ontsluiting
van nieuwe muzikale werel
den.
Intussen bleef hij daarbij
wel binnen de grenzen der
algemene verstaanbaarheid.
Het is zelfs zeker dat zijn
oeuvre (waaronder een paar
symfonieën, liet ballet „Ka-
tharsis" en een Preludium en
zes fuga's voor kamerorkest)
met name door de vakkundige
en geïnspireerde toepassing
van ritmische tegenstellingen
een breed publiek zou aan
spreken als het Nederlandse
concertwezen de uitvoering
van werk van eigen bodem
meer zou aanmoedigen.
Van Lier diende Bach trou
wens ook als dirigent door een
zeer on-orthodoxe aanpak van
de Matheus in het voetspoor
van zijn leermeester aan de
lessenaar, de betreurde Her
mann Scherchen. Het valt te
betreuren dat naast de vele
geijkte Mattheus-uitvoeringen
er geen plaats is gebleven
voor minder traditionele inter
pretaties zoals die van Van
Lier of met gebruikmaking
van de Nederlandse vertaling
van Jan Engelman. Henk Ba-
dings schreef al voor de oor
log: „Van Lier is een zoeker
die zich aan de problemen
stoot en die niet voortgaat
voor hij een oplossing heeft
gevonden. Deze karaktertrek
werkt remmend op zijn com
poneren, maar zal hem onge
twijfeld in de toekomst tot
winst worden". Die voorspel
ling is tijdens het betrekkelijk
korte leven van Van Lier
hij werd vijfenzestig uitge
komen. Zijn zwijgen tijdens
de vijf oorlogsjaren heeft
evenmin als de diepgaande
wijze waarop hij zich de laat
ste jaren met de toenemende
tegenstellingen in de samenle
ving inliet verhinderd dat hij
een wellicht niet omvangrijk,
maar wel betekenisrijk werk
achterlaat.
JOOP BARTMAN
LONDON (AP) Volgens
veel Britse onderwijzers en le
raren gaat het op de scholen
veel woester toe dan vroeger
en maken de leerkrachten zich
ernstig ongerust over het
„sterk toegenomen geweld en
immoraliteit".
De secretaris-generaal van
de nationale unie van onder
wijzers Terry Casey zei dit
gisteren in verband met een
rapport, dat zijn vereniging
had opgesteld over de toege
nomen verwildering od» de
scholen.
Een van de problemen waar
men thans b.v. mee te ma
ken heeft aldus de heer Casey,
„is de jeugdige herriemaker
die zijn onderwijzer bedreigt
met een vlijmscherp geslepen
stalen haarkam". In liet rap
port worden 200 voorbeelden
genoemd van geweldpleging
door de schooljeugd.
Hier zijn 'er een paar: Een
jongen brak de enkel van zijn
onderwijzer door die stuk te
schoppen, kinderen op een
school tc Bristol die de ban-
Het Finse ministerie van
Buitenlanse Zaken is een reeks
van besprekingen begonnen met
de buitenlandse ambassadeurs,
die in Helsinki geaccrediteerd
zijn.
Volgens een offciële verkla
ring werden „voorbereidingen
voor de geplande Europese
conferentie over veiligheid en
samenwerking" besproken.
den van de auto's der leer
krachten stuksneden, zodat
men die voertuigen moest
gaan bewaken.
Een meisje van 14 jaar, dat
haar onderwijzer beledigde en
uitschold toen zij weer naar
school moest teruggaan; zij
leefde met een volwassen man
en poseerde met niet veel aan
voor allerlei blaadjes.
Verschillende malen werden
onderwijzers door ouders aan
gevallen nadat de leerkrachten
de lieve jeugd de les had gele
zen omdat zjj daden van ge
weld pleegden of met porno
grafische boekjes en foto's leur
den.
Er werden gevallen opge
somd van brandstichting in de
klas en het gooien van meu
belstukken naar de onderwij
zers. Voorzitter Casey was van
oordeel, dat de hele maat
schappij gewelddadiger wordt
met inbegrip van de scholen,
en dat men er in feite niet
veel tegen kan doen.
Thans moeten in Groot-Brit-
tannië kinderen schoolgaan tot
14 jaar en binnenkort wil men
deze leeftijd verhogen tot 16
jaar en dit. aldus Casey, zal de
toestand alleen nog maar erger
maken. N
Hij was van oordeel, dat
men kinderen vaak leerstof
voorzet waarin ze helemaal
niet zijn geïnteresseerd en dan
zet dit kwaad bloed.
Hij brak een lans voor het
systeem gevolgd op de Out
ward Boundscholen. „Als men
de schooljeugd tussen de be
drijven flink rotsen laat klim
men of in k ano'sop stu g a-w
men of in kano's op stug wa
ter varen dan zullen de mees
ten hieraan heel wat meer
hebben dan aan het inpompen
van extra kennis, die zij niet
kunnen of willen opnemen".
(ADVERTENTIE)
Aan-en verkoop van alle vreemde valuta tegen de officiële, dagelijks in
de grote dagbladen gepubliceerde koersen ook voor cheques, reisver
zekeringen spaar-, salaris- en depositorekeningen goud en zilver.
Station N.S. Roosendaal
Station N.S. Vlissingen
Grenskantoor Hazel-
donk-E 10
Douanepost Nispen
Douanepost Putte
Douanepost Wernhout
ma. t/m za. van 7.45 tot 20.30 u; zo. van 8.30
tot 20 u.
ma. t/m za. van 8.30 tot 18.30 u; zo. van 10 tot
18 u.
ma. t/m za. van 7.30 tot 20.30 u; zo. van 9
tot 17 u.
ma. t/m za. van 8.45 tot 17.45 u.
ma. en wo. t/m za. van 8 tot 19 u; di. van
8 tot 18 u; zo. van 9 tot 17 u.
- ma., di., do. en vr. van 7.30 tot 19.30 u; wo. en
za. van 8.45 tot 17.45 u.
PRAAG (AP) De Itali
aanse journalist Valerio Ochet-
to, die sinds 5 januari in Tsje-
choslowakije gevangen heeft
gezeten, is als persona non
grata het land tuigewezen
omdat hij „de Tsjechoslowaak-
se wetten op grove wijze had
geschonden". Ochetto is gister
middag met het vliegtuig naar
Italië teruggekeerd.
DEN HAAG (ANP) De
minister van Buitenlandse Za
ken, drs. W. K. N. Schmelzer,
lieeft gistermorgen zijn Spaanse
ambtgenoot, dr. Gregorio Lopez
Bravo, voor een beleefdheids
bezoek ontvangen. Dr. Lopez
Bravo brengt op uitnodiging
van het instituut voor Latijns-
Amerika een particulier bezoek
aan Nederland.
Ministeir Schmellzer en di\
Lopez Bravo hebben gesproken
over internationale actuele
vraagstukken, in het bijzonder
de gevolgen van de uitbreiding
van de gemeenschappelijke
markt voor' de bestaande ak
koorden tussen de EEG en
Spanje, aldus heeft een woord
voerder van het ministerie van
Buitenlandse Zaken meege
deeld. Voorts zijn de betrek
kingen tussen oost en west. en
de Europese veiligheidsproble
matiek ter sprake gekomen.
De gedachtenwisseling met
minister Schmelzer heeft bijge
dragen tot beter inzicht in, en
meer wederzijds begrip voor.
de problemen van Nederland en
minister tegenover journalisten
Spanje, aldus heeft de Spaanse
verklaard.
Dr. Lopez Bravo gaf geen
rechtstreeks antwoord op een
vraag, of de Nederlandse be
windsman het standpunt naar
voren heeft gebracht van die
genen, die nauwere betrekkin
gen tussen Spanje en de EEG
onaanvaardbaar achten zolang
in Spanje geen democratische
vrijheden bestaan.
„Wij kennen over en weer
eikaars problemen", aldus de
Spaanse minister.
WASHINGTON (UPI)
De leiders van de democrati
sche en de republikeinse frac
tie in de Amerikaanse senaat,
resp. Mike Mansfield en Hugh
Scott, hebben de hoop uitge
sproken dat zij na de reis van
president Nixon zelf een par
ticulier bezoek aan China zul
len kunnen brengen.
In afzonderlijke vraagge'
sprekken zeiden zij, niet te
zijn uitgenodigd om deel uit te
maken van het officiële gezel
schap van de president. Mans-
field is al twee jaar doende
om een inreisvergumiing voor
China te krijgen. Scott heeft
nog nooit een officieel verzoek
in die richting gedaan.
ATHENE(DPA) De
Griekse regering heeft met
klem de in VN-kringen de
ronde doende geruchten tegen
gesproken, dat zij een geheime
overeenkomst over Cyprus
met Turkije gesloten zou heb
ben.
Haar woordvoerder, Wyron
Stamatopoulos, herinnerde gis
teren aan een verklaring, die
de Griekse onder-minister
Konstantinos Panajotakis za
terdag in Nicosia heeft afge
legd. Deze verwees toen de
geruchten over plannen van de
Navo voor een verdeling van
Cyprus tussen Griekenland en
Turkije naar het rijk der fa
belen. Niettemin sprak de pre
sident van Cyprus, aartsbis
schop Makarios in een toe
spraak tot betogers in Nicosia
over „plannen die achter de
coulissen gesmeed worden met
het doel die aan het volk van
Cyprus op te leggen". Derge
lijke pogingen zijn tot misluk-
ke gedoemd, zei Makarios
toen. De geruchten doen de
ronde dat plannen om Cyprus
te verdelen in het kader van
de recente NAVO-conferentie
in Lissabon tot stand gekomen
zijn. Dit zou een wedergeboor
te zijn van het plan van de
toenmalige Amerikaanse mi
nister Dean Acheson, dat in
1964 door de onverzettelijke
houding van Makarios misluk
te.
LONDEN (AP) Van de 220 miljoen inwoner-s van de
Sowjet Unie hebben er 7 de moed gehad om in augustus
1968 voor het Kremlin te protesteren tegen de Russische
inval in Tsjechoslowakije.
Een volledig verslag van dat ongebruikelijke protest en
de nasleep ervan is naar het westen gesmokkeld en in
boekvorm gepubliceerd door de dichteres Natalja Gorba-
nevskaja, een van de demonstranten, onder de titel „Red
square at noon".
De Russische veiligheidspolitie sloeg de demonstranten
binnen enkele seconden uiteen. De zeven demonstranten
werden gearresteerd en tot gevangenisstraffen veroordeeld
of in krankzinnigengestichten geplaatst.
Onder de demonstranten was Larissa Daniel, de vrouw
vqn de gevangengezette schrijver en Pavel Litvinow, de
kleinzoon van de voormalige minister van buitenlandse
steeds in een werkkamp.
zaken. De Daniels zijn nu vrijgelaten, Litvinow zit nog
De schrijfster van het boek werd aanvankelijk vrijgela
ten, omdat zij moeder van een klein kind was.
Toen zij haar acties voor de vrijlating van de anderen
voortzette werd zij in een krankzinnigengesticht geplaatst.
Brieven voor deze rubriek moeten
met volledige naam en adres worden
ondertekend. Bij publikatife zullen deze
vermeld worden. Slechts bij hoge uit
zondering zal van deze regel worden
afgeweken. Naam en adres zijn dan bij
de redactie bekend. Publikatie van brie
ven (verkort of onverkort) betekent niet
dat de redactie het in alle gevallen
eens ia met inhoud, tq. strekking.
Ik moet eerlijk zeggen res
pect te hebben voor de moedi
ge wijze waarop Arie Groene-
velt voor zijn leden van de
Industrie-bond de strijd voert,
los van alle risico's, eventueel
prestige-verlies die toch ook
voor hem hieraan vastzit De
gedegen wijze waarop hij van
repliek dient, toont hier de
echte, ik zou haast zeggen de
ouderwetse arbeidersleider,
waarbij zijn collega's van de
andere bonden met hun „weg
van de minste weerstand",
toch wel een pover figuur
slaan. Als dan de rechter uit
spraak doet, dat de stakers de
eigen stakingspot niet mogen
aanspreken, neerkomende op
een uitspraak van de strijd
verleggen naar de gezinnen
van de stakers dan is dit je
(on)reinste KLASSE-JUSTI-
TIE. We dachten toch dat het
„honger is een scherp zwaard"
hanteren, niet meer tot de
conventionele wapens gere
kend kan worden. De Engelse
stakingsgymnastiek is sterk te
veroordelen, maar hier zit toch
ook iets heel erg scheef en dat
kan de rechter toch ook niet
bedoeld hebben, dat de werk
gevers gebruik maken van de
teruggang van de economische
toestand. De rechter is niet
partijdig' kan men aannemen
en wenst overleg gebaseerd op
geven en nemen. Het pootje
stijf houden van de werkge
vers over de vakantietoeslag',
die niets of nagenoeg niets
extra kost, zou dan toch niet
door de bemiddelaars zonder
meer geaccepteerd moeten
worden. Dit wijst op partijdig
heid, waarbij Groenevelt ge
lijk heeft dan maar de uit
spraak van het Amsterdamse
Gerechtshof te willen afwach
ten. De werkgevers spelen het
spel hoger dan gewettigd is.
BREDA
W. NOORLANDER
DEN HAAG (ANP) Van
de Nederlandse bevolking is
55 procent voorstander van
een wetsvoorstel dat de vrouw
recht geeft op abortus indien
zij dit wenst. Tegen een der
gelijk wetsvoorstel is 30 pro
cent. Dit blijkt uit een onder
zoek dat de Nederlandse Vere
niging voor Seksuele Hervor
ming (NVSH) in december
heeft laten verrichten. In au
gustus 1970 leverde eenzelfde
onderzoek 48 procent voor
standers op en 36 procent te
genstanders.
De vraag of er een wetswij
ziging zou moeten komen
waarbij de arts die abortus
uitvoert in principe niet meer
strafbaar is, zoals ook in het
initiatiefvoorstel van de Ka
merleden Lamberts en Roethof
staat, werd door 70 procent
van de ondervraagden met'
„ja" beantwoord en door 14
procent met ,neen". In 1970
stemde 72 procent voor en 15
tegen legalisering van abor
tus.
Van de ondervraagden is 81
procent van mening dat ei-
omstandigheden zijn waaron
der abortus zou moeten wor
den toegestaan. In 1970 lag dit
percentage op 79 en in 1968
bij het onderzoek „Sex in Ne
derland" op 58 procent. Elf
procent vindt dat onder geen
enkele omstandigheid abortus
toegestaan kan worden, tegen
13 procent in 1970 en 38 in
1968. Als omstandigheden
waaronder abortus geoorloofd
wordt geacht, werden het
meest genoemd „gevaar voor
de gezondheid van de moe
der", „aanranding en ver
krachting" en „kans op mis
vormd of gehandicapt kind".
Het hoofdbestuur van de
NVSH tekent bij deze cijfers
aan dat de wetgever de duide
lijk veranderde publieke opi
nie niet langer kan negeren.
Het hoofdbestuur stelt zich
achter de oproep van een aan
tal vrouwenorganisaties die er
onlangs bij regering en parle
ment op aandrongen om bij de
behandeling van de abortus
wetgeving het zelfbeschik
kingsrecht van de vrouw en
een goede voorlichting cen
traal te stellen.