..IK WAS GEHEEL OP MEZELF AANGEWEZEN"
EERSTE REIS WAS GEVAARLIJKE
Roemloos
einde
van een
„Queen"
„Dwarsligger" wil vasthouden aan actieprogram
GR0FPR0FIELBANDEN voor'DOOIPRIJZEN'
Interne conflicten
met hoofdbestuur
I
binnenland
buitenland
I
IS iet graag
Lijdensweg
-PLUSSERS
gezicht van een generatie
door JACQUES LEVIJ
Humor
papier
uw pen
„Je krijgt niets in het leven
Britse mijnen door
staking onveilig
Onafhankelijke
krant
Gezellige krant
Humanistisch Verbond
Dinsdag januari 1972
rPwee staalharde blauwe
ogen kijken de bezoeker
scherp aan. Nemen hem van
top tot teen op, wegend en
schattend. Proberen door hem
heen te kijken. „Wat voor
vlees hebben we in de kuip",
schijnen ze te vragen. „Gaat u
zitten!" Een prettige, wat re
solute stem. Ze onderstreept
de min of meer als een op
dracht klinkende uitnodiging
met een krachtig handgebaar.
Herinnert zich dan kennelijk
plotseling dat ze gastvrouw is,
staat op en komt achter het
forse antieke bureau vandaan.
Het gezicht krijgt een wat
mildere uitdrukking. Wordt
dan ineens jeugdiger, de
strakke lijnen om de wils
krachtige mond verzachten.
„Ik ben..Ze stelt zich los
jes voor. Ze is klein van stuk,
goed geproportioneerd. Past
met haar modieuze mantelpak
in dit verzorgde kantoor dat
vele persoonlijke trekjes
heeft. Een foto hier, een wand
bord daar, enkele goede et
sen. Ze gaat zonder nonchalan
ce zitten in de fauteuil tegeno
ver de bezoeker. Slaat de ste
vige benen over elkaar. Staat
plotseling weer op, drukt op
een knop en wacht tot een
kantine-meisje binnenkomt.
„Wat wilt u gebruiken?"
Geeft daarna de opdracht door
en gaat weer zitten.
„Het spijt me eigenlijk ach
teraf dat ik erin heb toege
stemd met u te praten. Niet,
omdat ik iets te verbergen
heb. Wel, omdat zo'n gesprek
misschien bij mij toch weer
emoties wekt waarover ik
dacht allang te zijn heenge-
groeid. Ik was in 1941 22 jaar.
Ben dus van 1919. Ik noem
1941, dat oorlogsjaar, omdat
toen een einde kwam aan m'n
jeugd. Ik kreeg toen een kind
van een Duits militair, een
onderofficier. Een zoontje. Is
nu al een vent van 30. Hij is
arts. Zo, dat weet u dan ook
weer".
Ze drinkt rustig haar koffie.
Kijkt gespannen naar de reac
tie van haar bezoeker. Als die
zwijgt, vervolgt ze, enigszins
fel. „Ik ben enig kind uit een
gegoed milieu. Altijd heel be
schermd geleefd. We waren
thuis, in de hele familie trou
wens, erg anti-Duits. Ik ook.
Maar al die sociale ellende, de
massale werkloosheid in de
crisistijd gingen langs mij
heen en thuis werd daarover
niet gepraat. De Duitse inval,
mei 1940, pakte me erg aan.
Maar die emotie was niet poli
tiek geladen. Meer een onbe
redeneerde gevoelskwestie.
Ik ontmoette Viktor tijdens
een concert. Voelde me tot
hem aangetrokken. Hij was
geen lid van de NSDAP. Toen
we elkaar wat langer kenden,
liet hij wel blijken niet veel
van Hitier te moeten hebben.
Thuis elke dag herrie. Hij
mocht er niet komen. M'n
vrienden en vriendinnen lieten
me links liggen. Ik vereen
zaamde, ook al, omdat Vik en
ik geen aansluiting zochten bij
zijn kameraden. Bewust niet.
Dat wilde ik ook niet. Ik was
helemaal niet pro-Duits. Maar
ik had de man ontmoet van
wie ik echt was gaan houden.
Nou ja, hoe gaat dat. Ik raakte
van hem in verwachting. We
zouden gaan trouwen. Hij
werd plotseling overgeplaatst
en sneuvelde bij de Dmt®®
opmars in Rusland. In 1941
dus. Enkele weken latèr werd
z'n zoon geboren. Ik was toen
thuis weg. Heb nog wel enig
contact met zijn ouders gehad,
maar dat viel weg toen de
oorlog langer duurde. Ik was
op mezelf aangewezen".
Het verhaal van die eerste
jaren in de oorlog op eigen
benen, is het verhaal van een
groot gezin, ontfermde* zich
over de kleine Vik als ik
moest werken. Ze vroeg niets.
Ze hielp gewoon. Iets dat ze
thuis niet deden. Die lieten
me stikken. Ik ben er nooit
meer geweest. Na de oorlog,
in 1950 geloof ik, heeft moe
der geprobeerd het bij te leg
gen, zoals dat heet. De „schan
de" was er toen kennelijk af.
Ik heb het briefje terugge-
Ze leidt nu een fors bedrijf
met enkele tientallen mede
werkers. „Ik heb dat zelf uit
de grond gestampt. Ik moest
Maar ik ben en blijf de baas".
Er valt een stilte. Die duurt
even.
„Toen Vik 9 jaar was, een
jongen met goede hersens,
werd hij op school uitgeschol
den voor moffenjong. Het kind
kwam helemaal ontdaan thuis,
eenvoudig mogelijk, verteld
waarom er bij ons geen vader
in huis was en ik heb hem
een foto van zijn vader, in
uniform, laten zien. Eater,
toen hij 16 was, heb ik hem
over alles ingelicht. Ook van
rijn opa en oma mijn ou-
schaamd. Maar
Mij niet gezien".
trouwen.
een snier af. Toen zei hij dat.
Dat is me bijgebleven. Ik pro
beer wel wat anders te reage-
Ze schenkt opnieuw koffie ren op dat soort individuele
in. Inhaleert met zichtbaar ge
not de sigarettenrook. Loopt in
gedachten door haar kantoor.
Ik heb hem toen, uiteraard zo
„Het is merkwaardig, hoe uit
een wereldvreemd meisje
want dat was ik zo'n ge
haaide zakenvrouw is ge
groeid. Maar wat moest ik? Ik
wilde geen werkvrouw blij
ven. Ik sprak m'n talen. Ik
wilde me verweren
tegen al
Vorige artikelen in deze
serie in dit blad van 24, 28
en 30 december en 4, 5 en
8 januari.
lijdensweg. Van bittere armoe
de, verguizing, vernederingen.
„Ik heb het kind bij me ge
houden. Ik woonde in een ar
moedige volkswijk, op een ka
mertje. Werkte, eerst als win
kelmeisje, later als werkster,
want er was niets meer in de
winkels te krijgen. Zo ben ik
de oorlog doorgekomen. Éen
buurvrouw, moeder van een
stuurd. Ik was bezig mijn
groothandel in kristal en glas
artikelen op te bouwen. Ik
had goddank die familie niet
meer nodig. Toen ze me had
den kunnen helpen, waren ze
er niet
mijn eigen brood verdienen en
toen het in Europa weer wat
normaler werd na de oorlog,
ben ik toevallig tegen die
glas-business aangelopen". Ze
lacht. Steekt, toch wat ner
veus, een nieuwe sigaret tus
sen de iets aangezette lip
pen.
„Ik heb als bezeten gewerkt.
In 1955 was ik geslaagd. Had
overal m'n zakenrelaties en
kon het me gaan veroorloven
enkele goede medewerkers
aan te trekken. Daarna is het
bedrijf steeds uitgebouwd.
Over de hele wereld, waar
geld zit, zit ons materiaal.
ders en van de ongelooflij
ke ellende die ik had doorge
maakt. Sindsdien heeft hij
naast een foto van mij steeds
die foto van z'n vader in zijn
kamer gehad".
Ze vertelt,
wat zelfspot,
met humor en
over de huwe
lijkskansen die zij nog gehad
heeft. „Naarmate m'n business
beter ging, werd ik kennelijk
aantrekkelijker. Nou, ik be
vredig mijn gewone behoeften
als vrouw
heb me daarvoor nooit gé
die nette vaderlanders. Mezelf
.waarmaken. Daarin ben ik ge
slaagd. Er is wel een stuk
mildheid in me kapot gegaan.
Ik oordeel misschien wat te
gemakkelijk hard over ande
ren. Nu ik ouder word, merk
ik dat zelf. Vik heeft het me
ook eens gezegd, toen hij ver
telde over een zielig geval van
een student. Ik deed dat met
narigheden, maar het gaat hij-
na niet".
Het klinkt als een klacht.
„Weet u, als ze dat toen in
1941 thuis wat menselijker
hadden opgevangenDan
zou ik nu misschien toch wel
getrouwd zijn en een gezin
hebben. Zou ik dit bedrijf niet
hebben. Trouwens, ik sta ook
afwijzend tegenover al die ei
sen die men tegenwoordig
heeft. Je krijgt niets in het
leven zonder ervoor te vech
ten, ervoor te werken. Dat
lijkt men steeds meer te ver
geten. Een vergissing! Dat zal
men wel merken".
Ze praat nu tegen zichzelf.
Is haar bezoeker vergeten.
„Soms heb ik genoeg van dat
zakendoen. Wil ik rust heb
ben. Wil ik niet langer opbot-
sen tegen mensen die me in
de weg staan, die niet wensen
te doen wat ik wil. Soms kan
ik die zorg voor dat personeel
niet goed meer aan. Dan ben
ik extra hard. Want als men
dat zou merkenKomt
ineens weer tot zichzelf.
„Sinds Vik zich heeft geves
tigd, elders in een grote stad,
voel ik me vaak eenzaam"
Haalt de schouders op. „Ook
dat rooi ik natuurlijk wel".
JACQUES LEVIJ
i gewone behoeften i 1 7?
als dat nodig is. ik zonder ervoor te vechten
(Van onze redactie buitenland)
HONG-KONG In de baai voor Hong Kong is gisteren
een definitief eind gekomen aan het roemruchte bestaan
van wat eens de trots was van de Engels koopvaardij, „The
Queen Elizabeth".
De enorme kolos heeft het vuurgeweld niet kunnen door
staan. Roemloos is het schip geblakerd en verwrongen door
de geweldige hitte in de golven verdwenen.
„The Queen Elizabeth", kasteel ou een kiel.
Het is „The Queen Eliza
beth" niet vergaan zoals de
hoge heren van de Cunard-'
Line het zich zullen hebben
voorgesteld. In de jaren '38 en
39 hadden de kranten de lof
van het „paleis op een kiel" al
uitvoerig bezongen. Het zou
een schip worden zoals er nog
nooit een de wereldzeëen be
varen had.
Het zou ruim tweeduizend
passagiers gaan vervoeren in
alle denkbare luxe. De Queen
kreeg een lengte van ruim
driehonderd meter en zou een
snelheid balen van 28,5 kno
pen per uur, aangedraven door
160.000 paardekrachten.
Men raakte er niet over uit
gepraat. Het was een Britse
topprestatie: twaalf dekken en
drie zwembaden, twee over
dekte.en een buitenbad.
De geschiedenis heeft het
lot van „The Queen Elizabeth"
anders bepaald.
De eerste reis voltrok zich
in alle stilte, zonder enige of
ficieel vertoon. 'Nog niet eens
afgebouwd zelfs, en niet fees
telijk gepavoiseerd. Somber
grijs was de kleur van het
„spookachtige" schip, dat in
het voorjaar van 1940 de mon
ding van de Clyde uitvoer, op
weg naar open water. Zelfs de
bemanning wist niet wat er
gaande was.
Maar Engeland bereidde
zich al voor op de strijd met
Duitsland en het nog niet vol
tooide schip kreeg van de En
gelse admiraliteit meteen al
(ADVERTENTIE)
Een gevaarlijke wegsituatie kan nu
onverwacht ontstaan. IJs, sneeuw,
zandglad. Voorkom gevaarlijk
slippen. Vooral nu. Met een ;if.l-season
M+S grofprofielband heeft u op gladde
wegen méér houvast. Het hele jaar. Vraag
nu naar onze aantrekkelijke „dooiprijzen".
Een van de anti-slip-
door-extra-grip-banden
is de G 800 Ultra Grip
van Goodyear, een
radiaalband met
bijzondere kwaliteiten.
B. F. GOODRICH, MICHELIN, DUNLOP, VREDESTEIN, PIRELLI, FULDA
Vestigingen in den Haag, Scheveningen, Breda en Vlissingen.
.BREDA.
gespecialiseerde bandenservice Speelhuislaan 154, tel. 01600-23844
een andere bestemming dan
de rijken der aarde in alle
denkbare comfort te vervoe
ren.
Op open zee deelde de kapi
tein de bemanning mee: „Het
is good bye Engeland, we sto
men naar New York. „Het
werd een spookreis, zonder ra
dio-contact om de positie niet
te verraden. De tocht naar
New York werd desondanks
veilig voltooid. Tot grote woe
de van Hitier.
De elite van de Wehrmacht
ter zee, de beruchte U-bootka-
piteins hadden gefaald. En ook
de jaren daarop kon de felle
jacht hef schip niet deren. De
vorstelijke beloning van Hitler
plus het IJzeren Kruis van
verdiensten konden niet wor
den uitgereikt.
In New York werd de over
dadige luxe snel omgebouwd
totpraktisch troepentransport
schip. Er konden maar liefst
15.600 manschappen mee wor
den vervoerd.
Na de korte ombouw ver
trok het schip naar Singapore,
van waaruit,, het operationeel
ging werken.
In 1945 had „The Queen
Elizabeth" een miljoen solda
ten naar en van de meest uit-
eenliggende slagvelden ver
voerd.
Toen kon het weer worden
omgebouwd tot wat men er
aanvankelijk al van had wil
len maken: een luxe passa
giersschip. Maar de Queen
was al zes jaar oud en de
tijden waren snel veranderd.
Nog een jaar of tien was het
schip werkelijk de „koningin"
van de zee. Toen begon men
de concurrentie van het lucht
vervoer al duidelijk te voelen.
En wat heet luxe„er was
niet eens air-conditioning".
Bovendien wias het schip in
drie streng gescheiden klassen
verdeeld iets wat in de lucht
al spoedig tot het verleden
ging behoren. De Queen 'was,
mede door de andere aanloop
tijd dan de Cunard-heren zich
hadden kunnen denken, in fei
te vroeg „uit de tijd".
Tot verdriet van vele trotse
Britten werd het schip overge
daan aan een Amerikaanse
maatschappij, die er in Florida
een, soort showboat van maak
te.
Ook in deze rol was de
Queen Elizabeth kennelijk
niet zo gelukkig, want men
ging failliet.
De laatste functie zou wor
den sea-wise-university, een
universiteit op zee. De Chine
se scheepsmagnaat Toeng die
er bovendien een cruise-schip
van wilde maken, zag zijn
ideeën niet verwezenlijkt, net
zomin als de heren van de
Cunard-Line en van de Ame
rikaanse maatschappij.
Alleen tijdens de Tweede
Wereldoorlog heeft het schip
volledig voldaan aan de ver
wachtingen. Wat dat betreft is
Engelands trots niet ge
krenkt.
LONDEN (RTR) Staken
de mijnwerkers van een ko
lenmijn in Doncaster, in
Noord-Engeland, hebben gewei
gerd een ondergrondse brand
te blussen en ook bij verschei
dene andere mijnen waal-
brandgevaar en het risico van
onder water iopen bestaat,
weigeren de stakers beveili
gingswerkzaamheden.
De nationale kolenraad stelt
dat de beveiliging van meer
dan d»e helft van de 289 mij
nen waar gestaakt wordt, mi
nimaal is of in het geheel niet
wordt verzorgd.
De nationale 'bond van
mijnwerkers is erop tegen, dat
de bev-eiliginigswerkzaamheden
niet worden uitgevoerd. „Het
heeft w'einig zin in een con
flict gewikkeld te zijn als er
geen werk is om na-ar terug te
gaan", al-dus voorzitter Joe
Gormley in een oproep tot zijn
leden. Men verwacht dat de
staking om betere salriëring -
de eerste landelijke in 46 jaar
- lang zal duren.
Brieven voor deze rubriek moeten
met volledige naam en adres worden
ondertekend. Bij publikatfe zullen deze
vermeld worden. Slechte bij hoge uit
zondering zal van deze regel worden
afgeweken. Naam en adres zijn dan bij
de redactie bekend. Publikatie van brie
ven (verkort of onverkort) betekent niet
dat de redactie het in alle gevallen
eens is met inhoud, c.q. strekking.
Graag wil het bestuur van
de NKV-centrale Breda U ge
lukwensen met het feit, dat U
de laffe overval op de zelfstan
dige Stem heeft weten af te
slaan en dat voor Breda en ge
heel West-Brabant en Zeeland
een vrij en onafhankelijk Dag
blad De Stem bewaard is ge
bleven.
Wij wensen U in de toekomst
graag alle succes, waarbij U
altijd op ons zult kunnen reke
nen.
Inmiddels verblijven wij met
vriendelijke groet,
namens het bestuur,
BREDA
J. M. KWAKKENBOS
(secretaris).
Van harte gefeliciteerd met
de overwinning! Ik ben enorm
blij. Mijn man had al gezegd:
„Als sensatieblad "De Tele
graaf" De Stem overneemt,
zeggen we ons abonnement
op." Gelukkig is dat nu niet
nodig, want ik vind De Stem
een ontzettend gezellige krant
en voor een gewestelijk blad
erg goed. Ik vind er van alles
in, 'waar ik bel-ang in stél.
Kortom, ik wil hem niet mis
sen. Dat wilde ik u even zeg
gen. Ik hoop, dat ik De Stem
tot in lengte van jaren i-n deze
vorm mag lezen.
BREDA Mevr, M. Terwiei
v.d. E.
DE WIARDI Beekman stich
ting, het wetenschappelijk
centrum van de PvdA, gaat
met een op zaterdag 4 maart
te houden conferentie het feit
herdenken dat 25 jaar geleden
het eerste rapport van de
stichting geplubiceerd werd.
WESLEY RUGGLES die in
de jaren dertig als filmregis
seur in Hollywood op dte voor
grond is getreden, is zondag
op 82-jarige leeftijd aan een
beroerte bezweken.
EEN WERKGROEP van dertig
gemeenteraadsleden en andere
burgers uit Den Haag en om
geving heeft een proeve van
een gewestregeling opgesteld
voor een gewest „De -Haag
landen".
UTRECHT (ANP) Het
dagelijks bestuur van liet
Humanistisch Centrum voor
Vredesvraagstukken heeft,
naar aanleiding van de gere
zen conflicten met het hoofd
bestuur van het Humanis
tisch Verbond, een verkla
ring uitgegeven, waarin het
hoofdbestuur wordt verwe
ten geen gelegenheid te heb
ben geboden om de geplande
activiteiten in het centrum
te kunnen ontplooien.
Hbt dagelijks bestuur be
treurt dit, omdat de moeilijk
heden de realisering van een
voortdurend en gerichte be
moeienis van het verbond met
de vraagstukken van oorlog en
vrede onmogelijk hbeft ge
maakt!
Volgensde verklaring is het
centrum, één der werkstichtin-
gen van het Humanistische
Verbond, op uitdrukkelijk ver
zoek van het hoofdbestuur op
gericht. De bestuursleden na
men pas na grote aarzeling
de aan het bestuurslidmaat
schap verbonden verantwoor
delijkheden op zich. Achteraf
is gebleken, aldus het dage
lijks bestuur, dat ten aanzien
van de wenselijkheid van een
bigen vredesbeweging van het
Humanistisch Verbond geen
eenstemmigheid bestond bij
het hoofdbestuur. En dat zou
kunnen verklaren, waarom
reeds direct conflicten zijn ge
rezen tussen stichtings- en
hoofdbestuur, met name over
de autonomie van het bestuur
van hbt centrum. Het dage
lijks bestuur releveert onder
meer, dat overeengekomen
was, dat de stichting binnen
drie ja-ar zichzelf zo moeten
bedruipen. Het Leopold
Schwartz Fonds had een sub
sidie toegezegd van f 25.000,-
per jaar, maar mede als gb-
volg van de houding van het
hoofdbestuur werd deze over
eengekomen periode terugge
bracht tot één jaar. In 1971
bedroegen de totale uitgaven f
27.000,-, waarmee ver beneden
de voor dat jaar gemaakte be
groting van f 44.000,- wbrd
gebleven. De beweringen 'als
zou het geld na een jaar op
zijn', wijst het dagelijks be
stuur met nadruk van de
hand.
De verklaring is onderte
kend door prof. dr. J. Niezing
(voorzitter), drs. A. Peper
(secretaris) en drs. A.A. van
Ameringbn .(penningmees
ter).
(Van een onzer verslaggevers)
AMSTERDAM „Men
moet de offervaardigheid
van de georganiseerde vak
bondsleden niet onderschat
ten. Men vergist zich daarin
gauw. Daarom houden wij
vast aan de eis in het actie
program van de drie vak
centrales-' een half procent
van het werkelijk beschik
bare inkomen bestemmen
voor meer sociale woning
bouw, milieu en investerin
gen. Wanneer wij hieraan
niet vasthouden, laten we
ons eigen principe los. De
vakbeweging gaat met open
ogen haar nek in de strop
leggen, wanneer zij niet
weet, wat er gaat gebeuren
met de centen, die voortko
men uit de loonmatiging".
Aan het woord is de grote
„dwarsligger" bij de onderhan
delingen over een nieuwe c.a.o.
in de metaalindustrie: A(rie)
Groenevelt, de voorzitter van
de Industriebond NVV. Zijn
bond wijst o.a. met als argu
ment het loslaten van het bo
vengenoemde punt uit het ac
tieprogram van NVV, NKV en
CNV de voorstellen van de
metaalwerkgevers af.
Voorzitter Groenevelt heeft
tussen de vele vergaderingen
tijd voor een vraaggesprek, dat
veelvuldig wordt onderbroken
door telefoontjes en verzoeken
om interviews. Plaats van han
deling: een hoekkamer op de
zevende verdieping van het
imposante NVV-gebouw in
Amsterdam-West.
De verbinding van de politieke
vooi'waarde om een half pro
cent van het werkelijk be
schikbare inkomen te bestem
men voor collectieve voorzie
ningen, leidt Arie Groenevelt
terug tot de bestedingsbeper
king in 1957-1958. „Die beste
dingsbeperking werd toen een
zijdig op de ruggen van de
werknemers afgewenteld. Een
herhaling ei'van moeten we
proberen te voorkomen".
De vraag, of de positie van de
werknemers door de houding
van de Industriebond NVV
wordt geschaad, beantwoordt
de voorzitter ontkennend. „Als
wij ja hadden gezegd tegen de
werkgeversvoorstellen, dan
was de positie van de werkne
mers in het geding geweest.
Nu niet. Bij het aanvaarden
van onvolledige en onvoldoen
de voorstellen zou er veel
meer onrust bij de leden zijn
ontstaan. De vakbeweging is er
niet bij gebaat slechte compro
missen te sluiten", aldus Groe
nevelt.
Hij is ervan overtuigd, dat de
meeste vakbondsleden, ook die
van NKV- en CNV-bonden,
meer voelen voor de houding
van zijn organisatie, de groot
ste binnen het NVV. „Vanuit
onze districten komen steeds
meer berichten, dat grote aan
tallen leden van confessionele
bonden onze vergaderingen
over het conflict rond de me
taal-cao bijwonen. Ik heb ook
de voorzichtige indruk, dat er
een vrij verscherpte inschrij
ving van leden bij ons plaats
vindt".
Het stakingswapen van de
vakbeweging om bepaalde doe
len te bereiken past in de
maatschappelijke verhoudin
gen. Dit is Groenevelts ant
woord op de vraag, of stakin
gen in deze tijd niet de image
van de vakbonden schaden. De
Industriebond NW-voorzitter
verwijst hierbij naar West-
Duitsland, waar zijn inziens dit
wapen onlangs terecht en met
succes door de metaalvakbond
IG Metall is gebruikt.
„In ons land is men op de
eerste plaats bang om te sta
ken. Hier wordt vaak veel te
veel gediscussieerd. Dit wapen
wordt eigenlijk gezien als iets,
wat eigenlijk niet mag. Gezien
de maatschappelijke verhou
dingen past dit wapen wel.
De vakbeweging heeft al een
scherp wapen: de publiciteit",
zo wil Groenevelt best beken
nen. „We zijn natuurlijk bij
zonder zuinig met het gebruik
van het stakingswapen. In ie
der geval gaan we het niet op
een onverantwoorde wijze ge
bruiken, wanneer we er toe
overgaan, als andere overre
dingsmogelijkheden geen suc
ces hebben".
De Industriebond NVV is niet
bang voor het uit de hand
gaan lopen van stakingen.
„Groeperingen buiten de vak
beweging om, zoals Arbeiders
macht in Rotterdam, krijgen
bij ons geen enkele kans", al
dus een vastberaden Groene
velt: „Alle acties houden we in
de hand
Hij sluit het niet uit, dat na
de protestbijeenkomst van het
kader van de Industriebond
NVV in Utrecht op zaterdag
15 januari de organisatie van
de metaalwerkgevers (FME)
contact opneemt om toch een
cao af te sluiten, die aan de
wensen van zijn bond tege
moet komt.
Groenevelt is ook niet bang,
dat de problemen rond de me
taal-cao een handvat kunnen
zijn voor regeringsingrijpen.
„Een loonmaatregel moet je
gewoon op je laten afkomen en
dan rustig kijken, wat we
daartegenover moeten stellen",
zo luidt zijn commentaar.
