CONFLICT WORDT UITGEPRAAT 91 Sijbrands in tweekamp met Kuyken WERKENDE JEUGD WINT IN KORFBALTOERNOOI KARSTENS IN DE SNEEUW Spoedig eerste conflict Uw Kunstgebit sjport Huilen Kous af Duwen Was je wol In Echfalon Dan kan je niets gebeuren Kleuren stralend als de zon... Hou 't mooi met Echfalon! Verlies voor HA V-atleten Dinsdag 4 januari 1972 12 NICO DE WINTE IK MOEST ALLES DOEN (Van onze sportredactie) OVEZANDE Nico de Winter weet het niet. Zojuist is het gesprek van meer dan drie uur met een onderbreking voor de lunch afgesloten. Met een zucli* zakt hij achteruit Hij is kenneljjk bljj dat er eindelijk eens iemand is geweest die het geduld had naar hem te luisteren. Te luisteren naar de man die vorige week in het nieuws kwam als zou hij Kees Geus, speler van het tweede van Volharding, de club weer Nico de Winter trainer van is, hebben neergeslagen En zelfs in het gezicht hebben getrapt. Een bewering die dc 26-jarige De Winter niet tegenspreekt. Een feit dus, een feit echter waar hij niet trots op is. In het bijzijn van iemand, die niet zijn naam in de krant wil, maar die wel beschouwd wordt als persoon die van de gehele ontwikke ling afweet en die eigenlijk als het scherp gesteld wordt tot het „andere kamp" behoort, doet Nico de Winter, onder wijzer in 's-Heerenhoek en studerend voor het c-diploma trainer, zjjn verhaal. Met een korte onderbreking" duurt het meer dan drie uur. Drie uur lang vertelt De Win ter een verhaal. Een verhaal dat in feite in elk dorp of stadje in Zetland zou kunnen gebeuren. Een verhaal van een opeenhoping van kleine inci dentjes die uitmondien in de klappen na dte wedstrijd tus sen het eerste en tweede van zijn club Volharding. Zijn club want ondanks het feit, dat hij geeen trainer en aanvoerder mteer wil zijn, bestaat er toch een goede kans dat Nico de Winter als de zaken in de komende dagen terdege zijn uitgepraat weer zal speten voor Volharding, de tweede klasser van de afdeling Zee land uit Ovezande. Na wat inleidende opmer kingen begint Nico de Winter zijn verhaal, wat afwachtend. Hij weet niet wat het zal wor den. In eerste instantie houdt- hij ook een slag om de arm. Later zal in onderling overleg beslist worden of er al dan niet tot publicatie zal worden overgegaan. De Winter heeft ten behoeve van zijn toehoor der de zaak op logische volg orde gezet. Per seizoen ver haalt hij van zijn belevenissen bij Volharding. Vanaf nu af aan is dan ook Nico de Winter aan het woord. „Ik ben na de kweekschool in Oudenbosch terug gekomen in Ovezande waar men mij diitect vroeg of ik er niets voor voelde om de training van Volharding op mij te ne men. Daar ik in de junioren- tijd ook voor Volharding had gespeeld, voelde ik er wel voor. Eerst heb ik nog een tijdje in het eerste gespeeld, maar halverwege het seizoen '67-'68 vroegen ze of ik de club nu niet kon gaan trainen. Ik heb toen ja gezegd onder de voorwaarde dat ik ook dte opstelling mocht maken als trainer. Dus zonder elftalcom missie. Ik had op dat moment geen enkel diploma om te mo gen trainen, maar het bestuur ging toch akkoord. Ik begon mtet alle oudere spelers buiten het eerste te zetten en te ver vangen door jongere. Die in greep lukte want in dat sei zoen wterden we tweede in de derdeklasse van de afdeling achter Zeeland Sport. Het eer ste toestandje ontstond in dat seizoen echter ook. Ik wikte namelijk een a-junior in het eerste opstellen dat was Jan Bek maar daar gingen de andere junioren tegen in, omdat ze het niet eerlijk von den dat Bek meer mocht voet vallen dan de rest. Ik heb daarom maar eten ander geno men. Ook al omdat het be stuur mij verbood een a-junior te nemen vanwege de te ver wachten moeilijkheden. Htet volgend seizoen we waren dus tweede geworden ging ik Volharding min of meer officieel trainen. Dat was dus in '68-'69. Opniteuw eiste ik dat we het zonder elftalcom missie zouden doen. Daar ging het bestuur akkoord mee op voorwaarde dat ik geen a-ju- nior zou opstellen. In dat sei- zoen zijn we kampioten gewor den van de derde klasse via eén beslissingswedstrijd tegen RCS 3. Een duel wat heel wat teweteg heeft gebracht in Ove zande. want ondanks het ver bod van het bestuur heib ik in die wedstrijd to.ch Jan Bek opgesteld. Ik zei gewoon: We willen promoveren ten dat is aan het beste om die promotie te bereiken. De wedstrijd zou om zeven uur in Heinkenszand gespteeld worden. Om half ze ven verzamelden wij ons, maar wat bleek: er was geen vervoer of zelfs maar een be stuurslid te bekennten. Op dat moment zak ik als trainer en als speler-aanvoerder door de grond. Als je zo'fi belangrijke wedstrijd moet spelen en nite- mand van het bestuur toont ook maar enige belangstelling dan weet je het toch niet naar het café een eindje ver der gerend waar enkele bezoe kers beiteid bleken ons naar Heinkenszand te rijden. Op het veld kwam het bestuur er achter dat ik Jan Bek toch had opgesteld, men begreep had opgesteld, men greep niet in, omdat het bestuur de wed strijd niet in de soep wilde la ten lopen. Het werd dus onder protest toegelaten. Daarnaast had ik voor die wedstrijd nog teen speler ge passeerd en dat was Jan Poortvliet die als Hnksback plaats moets maken voor Giles Bek. Dat deed ik omdat ik wist dat RCS een zeer snelle rechtsbuiten had waar Poort vliet niet tegen opgewassen zou zijn. Poortvliet zelf kon dat niet begrijpen, maar voor me zelf kan ik die opstelling nog im mer rechtvaardigen. Ook al omdat we toen met 32 won nen na met 20 achter ge staan te hebben. Ik heb na die zege zeker een half uur lopen huilen op het veld zo blij was ik. Niemand kon dat begrijpen maar als je twee jaar lang ploetert en alles zonder steun van ook maar een bestuurslid voor al het materiaal moest ik zelf zorgen inclusief de sleutels van de kleedlokalen en dergelijke - en je bereikt dan met jouw elftal de promo tie dan doet je dat toch wel wat. Toch hield ik toen al twee geintjes over. „Nico de Winter verontschuldigt zich dan even dat het zo'n lang verhaal wordt, maar verzekert hij het heeft er allemaal mee Nico de Winter: „Nu kun je eens zien hoe dat allemaal gaat in zo'n voetbalvereniging". te maken. „Twee geintjes hield ik dus over. Dat van Jan Poortvliet en van Jan Bek. de junior. Op het feest na het kampi oenschap werd er niets over gezegd. Iedereen hied zijn mond, maar op de vergadering die als bespreking van het nieuwe seizoen gold, bletek dat het bestuur van het standpunt uitging dat ik Volharding wel verder mocht trainen, maar dat de opstelling in samenwer king moest gaan met een elf talcommissie. Er volgden el lenlange vergaderingen. Het bestuur vond dat ik te weinig afwist van de privé omstan- dighedten van de spelers en dat er drie altijd meer wisten dan een. Uiteindelijk werd de ■elftalcommissie toch ingesteld. In de praktijk betekende dat achteraf, dat mijn opstelling altijd goed was. Alleen moest ik de twee commissieleden el ke week wteer een uur lang bepraten. Het eerste seizoen in de tweede klasse dat was '69-'70 begon voor ons met de wedstrijd tegen Patrijzen, dat juist uit de eerste klasse, was gedegradeerd. Als voorbe reiding hadden we alleen maar uitwtedstrijden gespeeld, niet omdat ik zelf bang was van kritiek, maar omdat ik voelde dat de jongens last konden krijgen van de kritiek nu we 4-3-3 gingen spelen. Patrijzen maakte na die de gradatie een periode van reor ganisatie door en daar stond de zaak goed op poten. In de wedstrijd tegen Patrijzen stonden we met 10 voor voor de rust. Voor dat duel had ons tweede thuis gespeeld en kwam eten man tekort. Van Steenbergen de aanvoerder van het tweede en elftaloom- missielid, vroeg de reserve van het eerste Jan Poortvliet of die wilde spelen. En die deed het. Op het moment dat ik dat zag zakte ik door de grond. Maar goed wte staan met 10i voor tegen Patrijzen. Alles gaat goed tot het mo ment dat Poortvliet moet ïh- vallen. De trainer van Patrij zen ziet dat die er moeite mee heeft logisch want niemand kan twee wedstrijden per dag spelen en zet een snelle rtechtsbuiten in. Binnen gen kwartier gingen we er toen met 31 in. Goed. geen schande, maar in de kleedka mer na afloop staat het andere lid' van de elftalcommissie De Jonge. Die komt naar me toe en zegt: dat is niks, hè. Op zo'n moment schiet het bij mij naar boven. Na de wedstrijd heb ik alles op papier gezet en dat epistel aan de toenmalige voorzitter Frans Kolle gege ven. Een brief die een be stuurslid in een danszaal aan iedereen liet lezen, als geintje. Ze gingen mij daarna verwij ten dat ik zou denkten dat ik Volharding was, maar dat kon uitgepraat -worden. Gelukkig". Nico de Winter verontschul digt zich weer. „Echt, het is nodig om dit allemaal te ver tellen. Nu kun je eens zien hoe het allemaal gaat in zo'n voetbalvereniging". Hij vervolgt dan met: „Na dat incident was voor mij de kous af. Ik stapte over naar liet twee klassen hoger spelen de Kloetinge om te bewijzen dat ik echt wel voetballen kon. Daar heb ik een jaar gespeeld tot het bestuur van Volharding op 27 april van 1971 met mij kwam praten of ik niet opnieuw trainer wilde worden, omdat de spelers dat zo graag hadden. Ik heb toen niet direct ja gezegd, maar eerst mijn voorwaarden ge steld. En dat waren er heel wat. Onder andere dat Nicoot- je niet voor alles alleen zou staan. En dat er goede trai ningsfaciliteiten zouden komen als ballen en overgooiers om een partijtje te kunnen spelen. Ook dat ik alleen verantwoor delijk zou zijn voor de samen stelling van de selectie van zestien man in de opstelling van het eerste. Het bestuur ging met al die voorwaarden ik wilde ook een vergoe ding van 45 gulden per week hebben akkoord. Het liep al direct fout omdat het bestuur zo nodig een toernooi wilde houden. Ik was da-ar op tegen, maar het ging toch door. Zelf zat ik nog met het probleem dat ik niet wist of ik moest gaan voetballen of me tot de trai ning zou moeten beperken. Na overleg met de spelers die ja of nee mochten zeggen, werd besloten dat ik wtel zou spelen. Het bestuur had het zo druk gehad, met het toernooi dat er op 13 juli toen de training begon geen bal was en geen overgooiers en geen paaltjes •om bepaalde oefeningen tte doen. Als trainer zak je dan weer voor de zoveelste maal door de grond. Alle schema's ■lagen in de war. De jongens zelf waren echter enthousiast ten kwamen goed op. We speelden wat oefenwedstrijden en na twee wedstrijden in de competitie stonden we al al leen aan de leiding. De be stuursleden zeiden niets. Geen waardering. Op dat moment begon het fout te gaan. Er was kermis in het dorp geweest en dinsdags ging het halve eerste naar de koers in Nieuw Na men waar men nogal wat tot zich nam. 's Avonds waren er precies vier knapen op de training. Ik voelde dat niet alleen het bestuur maar nu ook de spelers mij in de steek hadden gelaten. Zondags ver lorten we dan ook van onze grootste rivaal door de jaren heen, Drieschor. We wonnen daarna nog wel, maar de be langstelling voor de training werd minder. De spelers be gonnen té kniesoren en te kankeren, kortom het liep niet meer. Omdat er zo weinig op de training verschenen, vond deed ik het. Voor tweede om door te gaan. Maar toch deed ik het Voor tweede kerstdag waren er plannen om ons eerste en tweede tegen elkaar te laten spelen. Om zo de spiteren weer los te lopen. In het tweede stond ook Goos- sens die uit zichzelf bedankt had voor de selectie, terwijl ik hem hard nodig had. Ik zei tegen de voorzitter dat ik zo'n wedstrijd best wilde maar dat er een KNVB-arbiter moes- worden aangewezen, maar het werd Steenbakker onze pen ningmeester. Die vechtpartij. Want daar kom ik nu op if eigenlijk ontstaan door het feit dat Volharding maar één goe de bal heeft. Goed i'n die wed strijd tussen het eerste er tweede is er wel iets gebteurd het was wel eens hard maar het incident ontstond op het moment dat de goede bal achter het doel van het eerste in het land verdween. Nie mand van ons ging hem halen, maar Van Steenbergen aan- voerdter van het tweede wel. Steenbakker laat ons wachten op Van Steenbergen die de goede bal achter ons doel de poneert en het veld inloopt. Op dat moment ben ik kwaad geworden. Ik riep: waarom doe je dat nu, dat is spelbe derf, gvd. En dat zeker drite keer. Steenbakker floot toen de wedstrijd direct at Ik zei tegen Van Steenber gen: hoe kan je dat als be stuurslid nu doen. Goed, maar Steenbakker had afgefloten en wij naar de kleedkamers. On derweg begint Goossens tegen mij aan te duwen. Steeds har der. Ik, toch al niet erg in een goede stemming, haal uit en sla hem tegen het gras. Niet goed te praten natuurlijk, maar ik was niet meer te hou den zo witheet was ik. Een paar spelers probeerden dat te sussen en in die verwarde si tuatie schijn ik Wees Geus een tik gegeven te hebben. Goed, de begeleider van het eerste Vermeulen sust de zaak tussen mij en Goossens en ik ga naar de kleedkamer, waar Kees Geus in de deuropening staat. Die zegt tegen me: zo vader, jou zie ik nog wel eens in de garage. Daar heb ik nog wel een sleutel voor je liggen. Ik, in alle staten, ben toen direct bovenop gevlogen en heb hem met twee stoten neer geslagen. En ik gaf hem teen trap na. En zo is het gebeurd. Een verhaal dat in elke club in. Zeeland zou kunnen spelen Want de verdraagzaamheid is soms ver te zoeken. Vandaar dat het hier staat. Ter le ring. ROB VAN DEURSEN (ADVERTENTIES) Maak ook aens een EchfaloMoupIet. opzenden aan:Echtalon PosUjus398.D0«ir«cht. Winnaars ontvangen een jaarvoorraadje Echfalon. Hoe houdt U de gehele dag stevig op zijn plaats? Het is niet nodig/ dat U angst heeft, dat Uw gebit losschiet bij net eten, lachen of niezen! Een weinig Dentofix - 's morgens op de gebitsplaat ge strooid - houdt Uw gebit onwrikbaar op zijn plaats en doet U alle vroe gere ongemakken vergeten. Verkrijg baar in discrete, neutrale plastic fla cons, prijs f. 2,67 bij apotheken en drogisterijen. (Van onze sportmedewerker) ST. JANSTEEN Een voet balelftal samengesteld uit atle ten van de Hulsterse atletiek vereniging heeft op het ge meentelijk sportterrein te St.- Jansteen met 43 de eer moe ten laten aan een elftal van de trimclub. Scoreverloop: J. Grol 10; L. Adam 11, 21 1. Grol; 2—2 J. Hazevoet, rust, 3—2 J. Grol, 3—3 W. Lauret 43 J. Schout in eigen doel. (Van onze sportredactie) AMSTERDAM Ton Sij brands geldt als een van de grootste favorieten voor het wereldkampioenschap dammen dat mei volgend jaar in Hen gelo wordt gespeeld. Dat favo riet zijn wordt door de in het dammen uiterst consciëntieuze Sijbrands bepaald niet licht opgevat. Hij wil zich zo goed mogelijk voorbereiden op de komende strijd. Zo goed zelfs dat hij de tot dusver alleen in het boksen gebruikelijke me thode van trainingskampen met sparrings-partijen wil vol gen. De Nederlandse groot meester heeft de sterke Zwit ser Andreas Kuyken bereid gevonden om als partner op te treden. De uitgevers en fabrikanten van de bekende Jumbo-spelen, de firma's Hausemann en Hotte hebben voor de tien partijen omvattende trainings- match een vorstelijk prijzen- bedrag beschikbaar gesteld. De winnaar van de zogenaam de Jumbo-tweekamp ontvangt tweeduizend gulden, terwijl de verliezer het overigens nog respectabele bedrag van dui zend gulden in zijn zak mag steken. De organisatie van dit twee weken durende dame- venement. dat op 4 januari begint en op 15 januari ein digt. is in handen van het Noord-Hollands Dagblad in samenwerking met het lan delijk dagblad De Tijd. Een aantal damprominenten zal bij de tien partijen omvattende trainingsmatch uitleg geven. Ex-wereldkampioen drs. Piet Rozenburg, Harm Wiersma, de bekende dammer Bom. de Amsterdammer Keiler en de van de Teleac-cursus bekende dammer Ed Holstvoogd hebben zich al bereid verklaard om tekst en uitleg bij de twee kamp te geven. Voor Sijbrands die zoals be kend niet aan het Suikertoer- nooi deelnam, zal de Jumbo tweekamp het enige dameven- ement van importantie voor het wereldkampioenschap zijn. „Ik beschouw de Jumbo-twee- kamp dan ook als een ideale voorbereiding op het wereld kampioenschap", verklaarde de 22-jarige grootmeester. „Vooral omdat Kuyken als te genstander zal optreden. Hij speelt namelijk erg sterk en hij is in staat om me te ver rassen. Ik beschouw me zelf dan ook echt nog niet als de zekere winnaar." Van Andreas Kuyken wordt vooral in damtechnisch opzicht veel vuurwerk verwacht. Hij is de sparringpartner, maar is het immers ook niet bij het boksen voorgekomen dat spar ringpartners de favorieten voor de wereldtitel toch on verwachts tegen het canvas joegen? Sijbrands: „Ik beschouw mezelf niet als zekere winnaar". (Van onze korfbalmedewerker) TERNEUZEN Een voor tien deelnemende ploegen ge organiseerd schoolkorfbaltoer- nooi met een buiten mededin ging meespelende ploeg van de Werkende Jeugd in de sporthal Het Zwaantje is suc cesvol verlopen. In poule A waren ingedeeld de Werkende Jeugd, het Zeldenrust college en de Huishoudschool-Techni sche School. De laatste twee ontliepen elkaar niet zoveel, maar de erkende Jeugd stak met kop en schouders boven de rest uit. Ze wonnen met 71 van Zeldenrust en met 101 van de combinatie Huis houdschool-Technische School. Daar ze buiten mededinging mtiwindrn werd het treffen tussen de verliezers beslis send. Dat werd een spannende strijd, waarin beide ploegen elkaar weinig toegaven. Uiteindelijk was het Zelden rust, dat met 23 won en daarmee de eerste prijs. In poule BI was het Wegwijzer dat de eerste plaats voor zich opeiste. Tegen C.V.O. ging het van een leien dakje. Ze kwa men zelf weinig in gevaar en gingen met een 03 zege het veld af. De Hervormde School bood wat meer tegenstand, maar kon toch niet verhinde ren dat Wegwijzer een 02 voorsprong nam, die het niet meer afstond. Hierna moest de wedstrijd tegen St. Willibrord de beslissing brengen, want deze ploeg had in de eerste wedstrijd tegen de Hervormde School een steekje laten vallen en slechts een 11 gelijkspel behaald. Dit maakten ze ech ter tegen Wegwijzer weer goed, want ze stonden deze sterke ploeg niet één doelpunt toe. Zelf scoorden ze echter ook niet, zodat Wegwijzer ver diend met de eerste prijs ging strijken. Tegen de C.V.O. kwam de tweede plaats van St. Willibrord nog in gevaar. Deze moest echter winnen en net als tegen Wegwijzer hield St. Willibrord de verdediging gesloten.Weer werd het 00, waardoor de Hervormde School genoegen moest nemen met de derde plaats. Eind stand: Wegwijzer 35, St. Willibrord 33, Hervormde School 3—2, C.V.O. 3—2. In poule B2 ging het er het spannendst aan toe. Hervorm de School III behaalde geen enkel punt, al vielen de uitsla gen nogal mee. Tegen hun tweede team was het slechts 10, evenals tegen C.V.O. II. St. Willibrord II bracht het tot 13, maar daar eindigden ze dan ook voor op de eerste plaats, want slechts tegen de Hervormde School II moesten ze een puntje prijs geven met 1—1. C.V.O. II kreeg een 3—1 nederlaag te incasseren. Hier mee moest deze ploeg van de Hervormde School II winnen om nog op de tweede plaats te kunnen komen. Dit lukte ech ter niet, want in deze wed strijd bleef het bij 00. Eind stand: St. Willibrord II 35, Hervormde School II 3—4, C.V.O. II 33, Hervormde School III 30. Zou de Nederlandse renner Gerben Karstens zich prettiger voelen op zijn fiets dan op de sneeuwhellingen van het wintersport plaatsje L'ALPE D'HEUZ in de Franse AlpenZo te zien bevalt de vakantie hem uitermate goedmet zwarte bolhoed in de sneeuw.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1972 | | pagina 5