CONFLICT WORDT UITGEPRAAT
91
Sijbrands in
tweekamp
met Kuyken
WERKENDE JEUGD WINT
IN KORFBALTOERNOOI
KARSTENS IN DE SNEEUW
Spoedig
eerste
conflict
Uw Kunstgebit
sjport
Huilen
Kous af
Duwen
Was je wol In Echfalon
Dan kan je niets gebeuren
Kleuren stralend als de zon...
Hou 't mooi met Echfalon!
Verlies voor
HA V-atleten
Dinsdag 4 januari 1972
12
NICO DE WINTE
IK
MOEST ALLES DOEN
(Van onze sportredactie)
OVEZANDE Nico de Winter weet het niet. Zojuist is
het gesprek van meer dan drie uur met een onderbreking
voor de lunch afgesloten. Met een zucli* zakt hij achteruit
Hij is kenneljjk bljj dat er eindelijk eens iemand is geweest
die het geduld had naar hem te luisteren. Te luisteren naar
de man die vorige week in het nieuws kwam als zou hij
Kees Geus, speler van het tweede van Volharding, de club
weer Nico de Winter trainer van is, hebben neergeslagen
En zelfs in het gezicht hebben getrapt. Een bewering die dc
26-jarige De Winter niet tegenspreekt. Een feit dus, een
feit echter waar hij niet trots op is. In het bijzijn van
iemand, die niet zijn naam in de krant wil, maar die wel
beschouwd wordt als persoon die van de gehele ontwikke
ling afweet en die eigenlijk als het scherp gesteld wordt
tot het „andere kamp" behoort, doet Nico de Winter, onder
wijzer in 's-Heerenhoek en studerend voor het c-diploma
trainer, zjjn verhaal.
Met een korte onderbreking"
duurt het meer dan drie uur.
Drie uur lang vertelt De Win
ter een verhaal. Een verhaal
dat in feite in elk dorp of
stadje in Zetland zou kunnen
gebeuren. Een verhaal van een
opeenhoping van kleine inci
dentjes die uitmondien in de
klappen na dte wedstrijd tus
sen het eerste en tweede van
zijn club Volharding. Zijn club
want ondanks het feit, dat hij
geeen trainer en aanvoerder
mteer wil zijn, bestaat er toch
een goede kans dat Nico de
Winter als de zaken in de
komende dagen terdege zijn
uitgepraat weer zal speten
voor Volharding, de tweede
klasser van de afdeling Zee
land uit Ovezande.
Na wat inleidende opmer
kingen begint Nico de Winter
zijn verhaal, wat afwachtend.
Hij weet niet wat het zal wor
den. In eerste instantie houdt-
hij ook een slag om de arm.
Later zal in onderling overleg
beslist worden of er al dan
niet tot publicatie zal worden
overgegaan. De Winter heeft
ten behoeve van zijn toehoor
der de zaak op logische volg
orde gezet. Per seizoen ver
haalt hij van zijn belevenissen
bij Volharding. Vanaf nu af
aan is dan ook Nico de Winter
aan het woord.
„Ik ben na de kweekschool
in Oudenbosch terug gekomen
in Ovezande waar men mij
diitect vroeg of ik er niets
voor voelde om de training
van Volharding op mij te ne
men. Daar ik in de junioren-
tijd ook voor Volharding had
gespeeld, voelde ik er wel
voor. Eerst heb ik nog een
tijdje in het eerste gespeeld,
maar halverwege het seizoen
'67-'68 vroegen ze of ik de
club nu niet kon gaan trainen.
Ik heb toen ja gezegd onder
de voorwaarde dat ik ook dte
opstelling mocht maken als
trainer. Dus zonder elftalcom
missie. Ik had op dat moment
geen enkel diploma om te mo
gen trainen, maar het bestuur
ging toch akkoord. Ik begon
mtet alle oudere spelers buiten
het eerste te zetten en te ver
vangen door jongere. Die in
greep lukte want in dat sei
zoen wterden we tweede in de
derdeklasse van de afdeling
achter Zeeland Sport. Het eer
ste toestandje ontstond in dat
seizoen echter ook. Ik wikte
namelijk een a-junior in het
eerste opstellen dat was
Jan Bek maar daar gingen
de andere junioren tegen in,
omdat ze het niet eerlijk von
den dat Bek meer mocht voet
vallen dan de rest. Ik heb
daarom maar eten ander geno
men. Ook al omdat het be
stuur mij verbood een a-junior
te nemen vanwege de te ver
wachten moeilijkheden. Htet
volgend seizoen we waren
dus tweede geworden ging
ik Volharding min of meer
officieel trainen. Dat was dus
in '68-'69. Opniteuw eiste ik
dat we het zonder elftalcom
missie zouden doen. Daar ging
het bestuur akkoord mee op
voorwaarde dat ik geen a-ju-
nior zou opstellen. In dat sei-
zoen zijn we kampioten gewor
den van de derde klasse via
eén beslissingswedstrijd tegen
RCS 3. Een duel wat heel wat
teweteg heeft gebracht in Ove
zande. want ondanks het ver
bod van het bestuur heib ik in
die wedstrijd to.ch Jan Bek
opgesteld. Ik zei gewoon: We
willen promoveren ten dat is
aan het beste om die promotie
te bereiken. De wedstrijd zou
om zeven uur in Heinkenszand
gespteeld worden. Om half ze
ven verzamelden wij ons,
maar wat bleek: er was geen
vervoer of zelfs maar een be
stuurslid te bekennten. Op dat
moment zak ik als trainer en
als speler-aanvoerder door de
grond. Als je zo'fi belangrijke
wedstrijd moet spelen en nite-
mand van het bestuur toont
ook maar enige belangstelling
dan weet je het toch niet
naar het café een eindje ver
der gerend waar enkele bezoe
kers beiteid bleken ons naar
Heinkenszand te rijden. Op
het veld kwam het bestuur er
achter dat ik Jan Bek toch
had opgesteld, men begreep
had opgesteld, men greep niet
in, omdat het bestuur de wed
strijd niet in de soep wilde la
ten lopen. Het werd dus onder
protest toegelaten.
Daarnaast had ik voor die
wedstrijd nog teen speler ge
passeerd en dat was Jan
Poortvliet die als Hnksback
plaats moets maken voor Giles
Bek. Dat deed ik omdat ik
wist dat RCS een zeer snelle
rechtsbuiten had waar Poort
vliet niet tegen opgewassen
zou zijn.
Poortvliet zelf kon dat niet
begrijpen, maar voor me zelf
kan ik die opstelling nog im
mer rechtvaardigen. Ook al
omdat we toen met 32 won
nen na met 20 achter ge
staan te hebben. Ik heb na die
zege zeker een half uur lopen
huilen op het veld zo blij was
ik. Niemand kon dat begrijpen
maar als je twee jaar lang
ploetert en alles zonder steun
van ook maar een bestuurslid
voor al het materiaal moest
ik zelf zorgen inclusief de
sleutels van de kleedlokalen
en dergelijke - en je bereikt
dan met jouw elftal de promo
tie dan doet je dat toch wel
wat. Toch hield ik toen al
twee geintjes over. „Nico de
Winter verontschuldigt zich
dan even dat het zo'n lang
verhaal wordt, maar verzekert
hij het heeft er allemaal mee
Nico de Winter: „Nu kun je eens zien hoe dat allemaal gaat in zo'n voetbalvereniging".
te maken. „Twee geintjes
hield ik dus over. Dat van Jan
Poortvliet en van Jan Bek. de
junior.
Op het feest na het kampi
oenschap werd er niets over
gezegd. Iedereen hied zijn
mond, maar op de vergadering
die als bespreking van het
nieuwe seizoen gold, bletek dat
het bestuur van het standpunt
uitging dat ik Volharding wel
verder mocht trainen, maar
dat de opstelling in samenwer
king moest gaan met een elf
talcommissie. Er volgden el
lenlange vergaderingen. Het
bestuur vond dat ik te weinig
afwist van de privé omstan-
dighedten van de spelers en
dat er drie altijd meer wisten
dan een. Uiteindelijk werd de
■elftalcommissie toch ingesteld.
In de praktijk betekende dat
achteraf, dat mijn opstelling
altijd goed was. Alleen moest
ik de twee commissieleden el
ke week wteer een uur lang
bepraten. Het eerste seizoen in
de tweede klasse dat was
'69-'70 begon voor ons met
de wedstrijd tegen Patrijzen,
dat juist uit de eerste klasse,
was gedegradeerd. Als voorbe
reiding hadden we alleen
maar uitwtedstrijden gespeeld,
niet omdat ik zelf bang was
van kritiek, maar omdat ik
voelde dat de jongens last
konden krijgen van de kritiek
nu we 4-3-3 gingen spelen.
Patrijzen maakte na die de
gradatie een periode van reor
ganisatie door en daar stond
de zaak goed op poten. In de
wedstrijd tegen Patrijzen
stonden we met 10 voor
voor de rust. Voor dat duel
had ons tweede thuis gespeeld
en kwam eten man tekort. Van
Steenbergen de aanvoerder
van het tweede en elftaloom-
missielid, vroeg de reserve
van het eerste Jan Poortvliet
of die wilde spelen. En die
deed het. Op het moment dat
ik dat zag zakte ik door de
grond. Maar goed wte staan
met 10i voor tegen Patrijzen.
Alles gaat goed tot het mo
ment dat Poortvliet moet ïh-
vallen. De trainer van Patrij
zen ziet dat die er moeite mee
heeft logisch want niemand
kan twee wedstrijden per dag
spelen en zet een snelle
rtechtsbuiten in. Binnen gen
kwartier gingen we er toen
met 31 in. Goed. geen
schande, maar in de kleedka
mer na afloop staat het andere
lid' van de elftalcommissie De
Jonge. Die komt naar me toe
en zegt: dat is niks, hè. Op
zo'n moment schiet het bij mij
naar boven. Na de wedstrijd
heb ik alles op papier gezet en
dat epistel aan de toenmalige
voorzitter Frans Kolle gege
ven. Een brief die een be
stuurslid in een danszaal aan
iedereen liet lezen, als geintje.
Ze gingen mij daarna verwij
ten dat ik zou denkten dat ik
Volharding was, maar dat kon
uitgepraat -worden. Gelukkig".
Nico de Winter verontschul
digt zich weer. „Echt, het is
nodig om dit allemaal te ver
tellen. Nu kun je eens zien
hoe het allemaal gaat in zo'n
voetbalvereniging".
Hij vervolgt dan met: „Na
dat incident was voor mij de
kous af. Ik stapte over naar
liet twee klassen hoger spelen
de Kloetinge om te bewijzen
dat ik echt wel voetballen
kon. Daar heb ik een jaar
gespeeld tot het bestuur van
Volharding op 27 april van
1971 met mij kwam praten of
ik niet opnieuw trainer wilde
worden, omdat de spelers dat
zo graag hadden. Ik heb toen
niet direct ja gezegd, maar
eerst mijn voorwaarden ge
steld. En dat waren er heel
wat. Onder andere dat Nicoot-
je niet voor alles alleen zou
staan. En dat er goede trai
ningsfaciliteiten zouden komen
als ballen en overgooiers om
een partijtje te kunnen spelen.
Ook dat ik alleen verantwoor
delijk zou zijn voor de samen
stelling van de selectie van
zestien man in de opstelling
van het eerste. Het bestuur
ging met al die voorwaarden
ik wilde ook een vergoe
ding van 45 gulden per week
hebben akkoord. Het liep al
direct fout omdat het bestuur
zo nodig een toernooi wilde
houden.
Ik was da-ar op tegen, maar
het ging toch door. Zelf zat ik
nog met het probleem dat ik
niet wist of ik moest gaan
voetballen of me tot de trai
ning zou moeten beperken. Na
overleg met de spelers die ja
of nee mochten zeggen, werd
besloten dat ik wtel zou spelen.
Het bestuur had het zo druk
gehad, met het toernooi dat er
op 13 juli toen de training
begon geen bal was en geen
overgooiers en geen paaltjes
•om bepaalde oefeningen tte
doen. Als trainer zak je dan
weer voor de zoveelste maal
door de grond. Alle schema's
■lagen in de war. De jongens
zelf waren echter enthousiast
ten kwamen goed op. We
speelden wat oefenwedstrijden
en na twee wedstrijden in de
competitie stonden we al al
leen aan de leiding. De be
stuursleden zeiden niets. Geen
waardering. Op dat moment
begon het fout te gaan. Er was
kermis in het dorp geweest en
dinsdags ging het halve eerste
naar de koers in Nieuw Na
men waar men nogal wat tot
zich nam. 's Avonds waren er
precies vier knapen op de
training. Ik voelde dat niet
alleen het bestuur maar nu
ook de spelers mij in de steek
hadden gelaten. Zondags ver
lorten we dan ook van onze
grootste rivaal door de jaren
heen, Drieschor. We wonnen
daarna nog wel, maar de be
langstelling voor de training
werd minder. De spelers be
gonnen té kniesoren en te
kankeren, kortom het liep niet
meer. Omdat er zo weinig op
de training verschenen, vond
deed ik het. Voor tweede
om door te gaan. Maar toch
deed ik het Voor tweede
kerstdag waren er plannen om
ons eerste en tweede tegen
elkaar te laten spelen. Om zo
de spiteren weer los te lopen.
In het tweede stond ook Goos-
sens die uit zichzelf bedankt
had voor de selectie, terwijl ik
hem hard nodig had. Ik zei
tegen de voorzitter dat ik zo'n
wedstrijd best wilde maar dat
er een KNVB-arbiter moes-
worden aangewezen, maar het
werd Steenbakker onze pen
ningmeester. Die vechtpartij.
Want daar kom ik nu op if
eigenlijk ontstaan door het feit
dat Volharding maar één goe
de bal heeft. Goed i'n die wed
strijd tussen het eerste er
tweede is er wel iets gebteurd
het was wel eens hard
maar het incident ontstond op
het moment dat de goede bal
achter het doel van het eerste
in het land verdween. Nie
mand van ons ging hem halen,
maar Van Steenbergen aan-
voerdter van het tweede wel.
Steenbakker laat ons wachten
op Van Steenbergen die de
goede bal achter ons doel de
poneert en het veld inloopt.
Op dat moment ben ik kwaad
geworden. Ik riep: waarom
doe je dat nu, dat is spelbe
derf, gvd. En dat zeker drite
keer. Steenbakker floot toen
de wedstrijd direct at
Ik zei tegen Van Steenber
gen: hoe kan je dat als be
stuurslid nu doen. Goed, maar
Steenbakker had afgefloten en
wij naar de kleedkamers. On
derweg begint Goossens tegen
mij aan te duwen. Steeds har
der. Ik, toch al niet erg in een
goede stemming, haal uit en
sla hem tegen het gras. Niet
goed te praten natuurlijk,
maar ik was niet meer te hou
den zo witheet was ik. Een
paar spelers probeerden dat te
sussen en in die verwarde si
tuatie schijn ik Wees Geus een
tik gegeven te hebben. Goed,
de begeleider van het eerste
Vermeulen sust de zaak tussen
mij en Goossens en ik ga naar
de kleedkamer, waar Kees
Geus in de deuropening staat.
Die zegt tegen me: zo vader,
jou zie ik nog wel eens in de
garage. Daar heb ik nog wel
een sleutel voor je liggen.
Ik, in alle staten, ben toen
direct bovenop gevlogen en
heb hem met twee stoten neer
geslagen. En ik gaf hem teen
trap na. En zo is het gebeurd.
Een verhaal dat in elke club
in. Zeeland zou kunnen spelen
Want de verdraagzaamheid is
soms ver te zoeken. Vandaar
dat het hier staat. Ter le
ring.
ROB VAN DEURSEN
(ADVERTENTIES)
Maak ook aens een EchfaloMoupIet. opzenden aan:Echtalon PosUjus398.D0«ir«cht.
Winnaars ontvangen een jaarvoorraadje Echfalon.
Hoe houdt U de gehele dag
stevig op zijn plaats?
Het is niet nodig/ dat U angst heeft,
dat Uw gebit losschiet bij net eten,
lachen of niezen! Een weinig Dentofix
- 's morgens op de gebitsplaat ge
strooid - houdt Uw gebit onwrikbaar
op zijn plaats en doet U alle vroe
gere ongemakken vergeten. Verkrijg
baar in discrete, neutrale plastic fla
cons, prijs f. 2,67 bij apotheken en
drogisterijen.
(Van onze sportmedewerker)
ST. JANSTEEN Een voet
balelftal samengesteld uit atle
ten van de Hulsterse atletiek
vereniging heeft op het ge
meentelijk sportterrein te St.-
Jansteen met 43 de eer moe
ten laten aan een elftal van de
trimclub. Scoreverloop: J. Grol
10; L. Adam 11, 21 1.
Grol; 2—2 J. Hazevoet, rust,
3—2 J. Grol, 3—3 W. Lauret
43 J. Schout in eigen doel.
(Van onze sportredactie)
AMSTERDAM Ton Sij
brands geldt als een van de
grootste favorieten voor het
wereldkampioenschap dammen
dat mei volgend jaar in Hen
gelo wordt gespeeld. Dat favo
riet zijn wordt door de in het
dammen uiterst consciëntieuze
Sijbrands bepaald niet licht
opgevat. Hij wil zich zo goed
mogelijk voorbereiden op de
komende strijd. Zo goed zelfs
dat hij de tot dusver alleen in
het boksen gebruikelijke me
thode van trainingskampen
met sparrings-partijen wil vol
gen. De Nederlandse groot
meester heeft de sterke Zwit
ser Andreas Kuyken bereid
gevonden om als partner op te
treden.
De uitgevers en fabrikanten
van de bekende Jumbo-spelen,
de firma's Hausemann en
Hotte hebben voor de tien
partijen omvattende trainings-
match een vorstelijk prijzen-
bedrag beschikbaar gesteld.
De winnaar van de zogenaam
de Jumbo-tweekamp ontvangt
tweeduizend gulden, terwijl
de verliezer het overigens nog
respectabele bedrag van dui
zend gulden in zijn zak mag
steken. De organisatie van dit
twee weken durende dame-
venement. dat op 4 januari
begint en op 15 januari ein
digt. is in handen van het
Noord-Hollands Dagblad in
samenwerking met het lan
delijk dagblad De Tijd. Een
aantal damprominenten zal bij
de tien partijen omvattende
trainingsmatch uitleg geven.
Ex-wereldkampioen drs. Piet
Rozenburg, Harm Wiersma, de
bekende dammer Bom. de
Amsterdammer Keiler en de
van de Teleac-cursus bekende
dammer Ed Holstvoogd hebben
zich al bereid verklaard om
tekst en uitleg bij de twee
kamp te geven.
Voor Sijbrands die zoals be
kend niet aan het Suikertoer-
nooi deelnam, zal de Jumbo
tweekamp het enige dameven-
ement van importantie voor
het wereldkampioenschap zijn.
„Ik beschouw de Jumbo-twee-
kamp dan ook als een ideale
voorbereiding op het wereld
kampioenschap", verklaarde
de 22-jarige grootmeester.
„Vooral omdat Kuyken als te
genstander zal optreden. Hij
speelt namelijk erg sterk en
hij is in staat om me te ver
rassen. Ik beschouw me zelf
dan ook echt nog niet als de
zekere winnaar."
Van Andreas Kuyken wordt
vooral in damtechnisch opzicht
veel vuurwerk verwacht. Hij
is de sparringpartner, maar is
het immers ook niet bij het
boksen voorgekomen dat spar
ringpartners de favorieten
voor de wereldtitel toch on
verwachts tegen het canvas
joegen?
Sijbrands: „Ik beschouw mezelf niet als zekere winnaar".
(Van onze
korfbalmedewerker)
TERNEUZEN Een voor
tien deelnemende ploegen ge
organiseerd schoolkorfbaltoer-
nooi met een buiten mededin
ging meespelende ploeg van
de Werkende Jeugd in de
sporthal Het Zwaantje is suc
cesvol verlopen. In poule A
waren ingedeeld de Werkende
Jeugd, het Zeldenrust college
en de Huishoudschool-Techni
sche School. De laatste twee
ontliepen elkaar niet zoveel,
maar de erkende Jeugd stak
met kop en schouders boven
de rest uit. Ze wonnen met
71 van Zeldenrust en met
101 van de combinatie Huis
houdschool-Technische School.
Daar ze buiten mededinging
mtiwindrn werd het treffen
tussen de verliezers beslis
send. Dat werd een spannende
strijd, waarin beide ploegen
elkaar weinig toegaven.
Uiteindelijk was het Zelden
rust, dat met 23 won en
daarmee de eerste prijs. In
poule BI was het Wegwijzer
dat de eerste plaats voor zich
opeiste. Tegen C.V.O. ging het
van een leien dakje. Ze kwa
men zelf weinig in gevaar en
gingen met een 03 zege het
veld af. De Hervormde School
bood wat meer tegenstand,
maar kon toch niet verhinde
ren dat Wegwijzer een 02
voorsprong nam, die het niet
meer afstond. Hierna moest de
wedstrijd tegen St. Willibrord
de beslissing brengen, want
deze ploeg had in de eerste
wedstrijd tegen de Hervormde
School een steekje laten vallen
en slechts een 11 gelijkspel
behaald. Dit maakten ze ech
ter tegen Wegwijzer weer
goed, want ze stonden deze
sterke ploeg niet één doelpunt
toe. Zelf scoorden ze echter
ook niet, zodat Wegwijzer ver
diend met de eerste prijs ging
strijken. Tegen de C.V.O.
kwam de tweede plaats van
St. Willibrord nog in gevaar.
Deze moest echter winnen en
net als tegen Wegwijzer hield
St. Willibrord de verdediging
gesloten.Weer werd het 00,
waardoor de Hervormde
School genoegen moest nemen
met de derde plaats. Eind
stand: Wegwijzer 35, St.
Willibrord 33, Hervormde
School 3—2, C.V.O. 3—2.
In poule B2 ging het er het
spannendst aan toe. Hervorm
de School III behaalde geen
enkel punt, al vielen de uitsla
gen nogal mee. Tegen hun
tweede team was het slechts
10, evenals tegen C.V.O. II.
St. Willibrord II bracht het tot
13, maar daar eindigden ze
dan ook voor op de eerste
plaats, want slechts tegen de
Hervormde School II moesten
ze een puntje prijs geven met
1—1. C.V.O. II kreeg een 3—1
nederlaag te incasseren. Hier
mee moest deze ploeg van de
Hervormde School II winnen
om nog op de tweede plaats te
kunnen komen. Dit lukte ech
ter niet, want in deze wed
strijd bleef het bij 00. Eind
stand: St. Willibrord II 35,
Hervormde School II 3—4,
C.V.O. II 33, Hervormde
School III 30.
Zou de Nederlandse renner Gerben Karstens zich prettiger voelen op zijn fiets dan op de sneeuwhellingen van het wintersport
plaatsje L'ALPE D'HEUZ in de Franse AlpenZo te zien bevalt de vakantie hem uitermate goedmet zwarte bolhoed in de sneeuw.