HAARLEMSE ZENUWARTS DR. P. ESSER AAN HOOFD VAN UNIEK NAZORG PROJECT Spotgoedkoop psychiatrisch centrum in Strandhotel Zandvoort „Toename alcoholisme bewijst, dat wij ons werk niet goed doen" AMERIKAANSE VREEMD MOEDER EN BABY UNIEK OVER BRUGGING Popgroepen Werksituatie binnenland buitenland K N ZANDVOORT Het Strandhotel was voorheen een der toeristenpaleizen, die eigendommen zijn van Caransa. De dr. Biererstichting huurt het hotel, waar van de exploitatie voor de hotelmagnaat steeds minder rendabel werd, van Caransa en heeft er 108 patiënten in ondergebracht. Alle kamers zijn typisch als hotelkamer ingericht. Ze beschikken over een ingebouwd toilet; stromend koud en warm water; een douchecel of bad en elke kamer heeft een eigen balkon en ziet uit op zee. (Van een onzer verslaggevers) HAARLEM Dr. Esser,heeft ook een werkzaam aandeel gehad in de oprichting van consultatie bureaus voor alcoholisten. Zijn activiteiten voor de A.A.-groep (Anonieme Alcoholisten) hebben hem tot nu toe eigenlijk een grotere bekendheid gegeven dan zijn streven om de nazorg van psychiatrische patiënten meer ge richt ter hand te nemen. De Haarlemse zenuwarts zal zijn werkzaamheden op het ter rein van de begeleiding vaal aan alcohol verslaafden blijven voort zetten. „Het verschijnsel alcoho lisme neemt toe. Daaruit zou je kunnen concluderen, dat we ons werk niet goed genoeg doen. Dat meen ik echt. Als je merkt, dat je werkzaamheden geen duidelij ke resultaten afwerpen, 2ul je je methode van bestrijding van de verslaving en de begeleiding der zieken anders moeten richten. Maar het afnemen van de versla ving sitaiait in geen enkele ver houding tot de enorme inspan ning, die wij ons getroosten om te bewerkstelligen, dat men af stapt van alcohol-gebruik. Zolang de handeling niet het gewenste resultaat heeft, moet je je afvra gen, of je wel op de goede weg bent. Wij vergelijken ons met een kip, die langs het gaas van de ren telkens heen en weer loopt en geen gat kan ontdekken, waar doorheen zij uit het hok kan ontsnappen. Het is momenteel dringend gewenst, dat wij andere methodieken gaan volgen, om die kippenren te ontvluchten; om een nieuwe weg te vinden. We hoeven niet te zeggen, dat datgene wat we doen, niet zou deugen; maar ik ben er van overtuigd dat het een aanvulling behoeft". Wat ziet dr. Esser als een alco holist? „Voor mij is het iemand, die anders op alcohol reageert dan een ander. Bekend is, dat sommi ge mensen morfinist worden als zij een inspuiting met morfine krijgen. Een andere ondervindt van deze injectie geen enkel schadelijk gevolg, maar begint alleen te braken als een afweer tegen het gif, terwijl wéér ande ren een verlichting van de geest krijgen, dus high worden. Een alcoholist kan ook niet stoppen; hij gaat door met drinken. Die „zakken volledig door". „Nu kan ik mij natuurlijk op zettelijk dronken drinken. Dan ben ik nog geen alcoholist. Dan ben ik een excessieve drinker. Maar wanneer ik van plan ben twee borreltjes te nemen voor ik aan tafel ga en ik zou opeens mijn hele maaltijd vergeten en ga de hele avond door met drin ken, kjjlk, dam ban ik er wel één. En juist dat type mensen wil len wij mi helpen. Zelf was ik vroeger verbonden aan het con sultatiebureau voor alcoholisme eerst in Amsterdam. Toen dat een beetje erg groot werd, (ik verloor het overzicht over de zaak) heb ik Amsterdam opgege ven. In Haarlem heb ik nu de verantwoording over een klini- schee afdeling met twaalf bed den". In het hotel worden mensen op gevangen, die jarenlang verble ven in psychiatrische inrichtin gen. Sommigen van hen zijn in de ze tehuizen eenvoudigweg tot de inventaris gaan behoren, nadat zij er een jaar of tien, enkelen zelfs twintig jaar of meer zijn blijven „rondhangen". Diverse van deze patiënten kun nen nauwelijks meer aansluiting vinden bij de zich veranderende maatschappij. „Een deel van hen is ook niet meer in staat in het eigen levensonderhoud te vooi'zten. Er zijn erbij, die huis en haard verloren hebben. Met name deze mensen trachten wij in het centrum een arbeidstraining te geven", aldus licht dr. Esser toe. „Zij genieten er vercter een volkomen, vrij verblijf, aangezien het gebouw in de eerste plaats een hotel is en geen zieken huis of inrichting. De gasten betrek ken in het hotel een kamer. Voordat zij zich laten inschrijven, verschij nen zij aan de teceptie, waar hun de sleutel wordt overhandigd. Zij mo gen him appartement bezichtigen en als het niet aanstaat vertrekken ze weer". Het verschijnsel doet zich voor, zo is dr. Esser reeds gebleken, dat een aantal van de bewoners van hbt Joshua Bierer-centrum het als uiter mate vreemd ervaren, dat zij geheel vrij zijn in hun dagelijks doen en laten. „Zij vinden het gek dat men geen toestemming hoeft te vragen indien mten boodschappen wil doen in het dorp; gasten wil ontvangen en zo voort". Voor de patiënten die in staat zijn arbeid te verrichten, wordt werk gezocht. Voor wie geen aanpassing ZANDVOORT Het streven van de Engelse sociaal-psychiater Joshua Bierer heeft sinds kort navolging gevonden in ons land. Bierer stichtte vlak na de oorlog in een buitenwijk van Londen een dagziekenhuisje voor geeste lijk onevenwichtige en zwakke personen. Hij ging uit van het idee, dat men de psychisch labiele mens zo weinig mogelijk moet opnemen in inrichtingen of ziekenhuizen, aangezien zij dan direct 'n stempel op zich gedrukt krijgen, dat zij hun hele leven lang niet meer kwijtraken. Hij vroeg zich af, waarom deze mensen niet in de maatschappij zouden kunnen worden behandeld. In dit opzicht heeft Bierer baanbrekend werk verricht. De Haarlemse zenuw arts dr. P. H. Esser raakte zo zeer onder de indruk van zijn Britse collega, dat hij in Nederland een stichting in het leven heeft geroepen, die de naam van Bierer draagt. De eerste activiteit van de stichting was het inrichten van een centrum voor de nazorg van psychiatrische patiënten. Dr. Esser staat vanaf 1 november als geneesheer-directeur aan het hoofd van deze revalidatie-insteliing, die ruimte heeft gevonden in het leegstaande Strand hotel in Zandvoort. In verband hiermee moest hij zijn werkzaamheden als hoofd van de sociaal-psychiatrische dienst van de GG en GD te Haarlem be ëindigen. kan vinden in een normale werk kring wordt lanbeiidstrainiiinig gegeven waardoor men zich weer geschikt kan matken voor opname in het nor male socialb proces. Er bestaat over het experiment praktisch louter en thousiasme. Slechts één van de 108 patiënten, die momenteel in het cen trum verblijven, werd door de fami lie teruggenomen, aangezien hij er in Zandvoort geen typisch katholiek milieu vond. De persoonlijke vrijheid van de patiënten is een der belangrijkste waarden, waaraan men in het Bieren- ctentrum hecht. Dr. Esser: „Iedereen mag hier eerst zes weken komen logeren, om de sfeer en de omgeving te verken nen. Indien het leefklimaat hier om welke reden dan ook niet zou beval len, kan men na die periode onmid dellijk terugkeren naar de inrich ting, van waaruit men is gekomen. Bij wijze van uitzondering neemt men in het hotel mensen op, die in hun eigen omgeving te zwaar belast worden en geestelijk dibigen te ont sporen. Als voorbeeld noemt de nieuwe geneesheer-directeur een moeder met een groot gezin, die opnieuw pas ben baby heeft gekre gen; problemen heeft met bij haar inwonende personen, betrokken raakt in conflicten etc. „Zo'n moeder kan bij ons komen uitrusten en volledig itat zichzelf komen. Dan is er misschien de vraag: en de baby dan Geen enkele moeilijkheid hoor. Die mag ze meenemen". Dr. Esser gelooft stellig, dat de Joshua Biererstichting in de vorm' van dit eerste hotel een voor Neder land uniek project exploiteex-t. „Er bestaan natuurlijk al „sluis-interna- ten", verbonden aan of samenwer kend mat bestaande psychiatrische ziekenhuizen. Deze zijn meestal op of in ieder geval vlakbij het terrein van een inrichting' gebouwd. Het unieke in Zandvoort is nu, dat het totaal los staat van een psychia trische inrichting; ook niet van de overheid uitgaatj doch van een stichting, die bovendien het complex geprojecteerd heeft in een 'Vorm. Hbt aardige daarbij is, een bestaand hortel as dat iedereen in de wijde omgeving al kent, en dat men bovendien geen extra kos ten heeft te maken om het project tot stand te brengen. Het is nu al drie maanden opge zet. Als je met bouwplannen gaat komen, kan het soms miljoenen kos ten, met bovendien heta gevaar, dat 't misschien nooit gerealiseerd wordt." hotel volledig geslaagd kan worden genoemd, is de Joshua Bierersltich- ting voornemens elders in het land soortgelijke centra op te zetten. Dr. Esser: „Op het ogenblik nemen we mensen op uit het hele land. Daaruit mag ik opmaken, dat er duidelijk beüwefite bestaat aan een project 'als dit. Bovendien staan overal in het land hotels leeg, die als zodanig niet meer te exploiteren zijn. Deze zijn dan bij uitstek geschikt voor het doel dat wij beogen." Slechts uit de samenstelling vao de staf valt op te maken, dat men hier toch te doen heeft met een vorm van verpleegtehuis. Ondanks dr. Esser's titel van genbesheer-ai- recteur zal hij er geen geesteszieken behandelen in de zuivere zin van het woord: „Er is sprake van een centrum voor nazorg; dus ter over brugging van het ene naar het ande re. Toch zullen er", zo meent db heer Esser, „patiënten zijn, die er behoefte aan hebben met je te spre ken over hun psychische problemen Iedereen kan mij uiteraard om advies vragen, ook zij, die in verband met hun voorzorg hier verblijven. En in dat opzicht ben je dus in zekere zin wel werkzaam als medicus. Indien het experiment met be- Het strandhotel in Zandvoort, nu ingericht als centrum voor de Joshua trekking tot het Zamdvoorter Strand- Biererstichting. (Van onze correspondent) NEW YORK Stanley, 1.84 meter lang en met een ronding onder zijn linker oksel is een steeds belangrijker wordende figuur in het Ame rikaanse leven. Hy is 28 jaar en heeft een beroep dat hy waarschijnlijk op zijn 38e niet meer zal uitoefenen. Soms werkt hij 16 uur per dag, mag 8 uur voor dat hij naar zijn werk gaat geen alcohol meer drinken, is bezig in judo zijn zwarte hand te halen, denkt dat zijn vrouw zich te veel zorgen maakt en probeert zijn moeder zo vaak hij kan op te zoeken. De ronding onder zijn linker oksel is een pistool van het kaliber 7.2. Stanley begint waar de staat en federale mogelijkheden op houden. Stanley is een lijf wacht in dienst van een par ticuliere veiligheidsfirma. Zulke firma's zeggen dat ze het laatste jaar steeds meer werk te doen hebben gekregen. „De mensen besteden nu meer aandacht aan bb- dreigingen", zei een directeur van een firma. „Een jaar geleden zouden ze misschien nog gelachen hebben, maar nu niet meer. U moet dit onthouden - niet alleen het aantal bedreigingen met bomaanslagen is omhooggegaan, maar ook het aantal bomaanslagbn zelf". Stanley moet zijn pistool meene men naar een steeds toenemend aan tal opdrachten. Op het ogenblik draagt hij een korte broek en fietst hij achter drie kinderen aan. Hun vader, een rijke industrieel, hebft een bedreiging ontvangen, dat zijn kinderen gekidnapt zouden kunnen worden. Hij maakt deel uit van een team, die zowel de vader als de kinderen bewaakt, een paar leden van het team gaan met vadbr mee naar het werk, terwijl de anderen met de kinderen meegaan naar school. Als de kinderen met de auto gaan, gaat Stanley in de auto mee. Als ze fietsen, fietst Stanley achter hen, gekleed als een respectabele forens die wat oefening wil. Tijdens het weekeinde als ze in het park willen gaan fietsen trekt Stanley zijn korte broek aan en rijdt hij zes meter achter hen, en op de ebn of andere manier slaagt hij er toch in steeds zijn pistool bij zich te hebben. Men draagt' automatische pistolen als er sprake is van een directe bedreiging, hoewel lijfwach ten in dienst van bonafide bedrijven te horen krijgen dat de wapens gebruikt moeten worden op een ma nier, dat voorbijgangers niet al te veel gevaar lopen. Het bewaken van popgroepen het andere aspect van persoonlijke be waking door de grotere veiligheids organisaties is in verhouding bijna een ontspanning, hoewel het uitein delijk misschien harder werk is. Bijna elke belangrijke popgroep in Amerika heeft minstens een veilig heidsdienst als er opgetredhn moet worden. Zij zijn daar om de instru menten en artiesten te beschermen en om ongevraagde fans uit hotelka mers te houden. Voor dit werk heeft men geen wapens bij zich. Wanneer iemand tijdens een pop concert iets overkomt, is het heel waarschijnlijk dat het een ongeluk of een samenloop van omstandighe den is. De situatie waar het de twee andere belangrijkste categorieën be treft, die particuliere bescherming zoeken zakenlieden en advocaten is echter niet zo zeker. De eigenaar van een aantal flats die naar gezegd werd onvoldoende reparaties had laten verrichten ont ving onlangs telefonisch een bedrei ging'. Hij nam dit serieus genoeg om een veiligheidsfirma in de arm te nemen. Verscheidene weken lang waibn hij en zijn gezin omringd door vier mensen die allemaal een beetje op Stanley leken, onopval lend, nauwgezet en gewapend. Als de huiseigenaar naar zijn kantoor ging, zat een lijfwacht bij hem in de auto en een ander reed achter hem aan. De tweede chauffeur ging eerst het kantoor in en inspecteerde dat, nadat hij eerst de auto van zijn cliënt doorzocht en geïnspecteerd had - wielen onder de motorkop, en chassis. Beide mannen verdwenen van het toneel, terwijl hun cliè'nt in. zijn kantoor was, maar deden weer hetzelfde als de man 's avonds naar huis moest. Dan bleef de hele nacht buiten op wacht staan, een ander de hele nacht in het huis. Zij hielden via een walkie talkie contact met elkaar. Het huis had zelf vijf „pa niek-knoppen" en als die maar even aangeraakt werden, was dat genoeg om een algemeen alarm te slaan. Hetzelfde gebeurt ook steeds mber met bazen die bedreigd zijn vanwe ge klachten over de werksituatie, hoewel daar niet al te veel bekend heid aan gegeven wordt om moei lijkheden met de bonden te voorko men. Vaak betreften de aangevoerde grieven de vakbonden ook niet om dat ze van persoonlijke aard of slechts ingebeeld zijn, zoals wanneer een man denkt dat een lopende band veranderd is om het hem moeilijker te maken. Onder deze omstandigheden wor den mensen als Stanley steeds be langrijker. Veiligheidsfirma's dib een reputatie hoog te houden heb ben, selecteren hun mensen uiterst zorgvuldig en grote firma's als Burns International en Pinkertons, de grootste van alle met 30.000 werknemers in Amerika en Canada, vragen zelfs antecedenten op die teruggaan tot de tijd dat db sollici tant nog op school zat. Het is wat geruststellend dat de wapens van lijfwachten zelden af gaan. Ronald R. Schmidt, onderdi recteur voor onderzoekingen van Pinkertons schat, dat slechts 5 pro cent van het werk van een lijfwacht bestaat uit het adviseren van de cliënt over de te nemen veiligheids maatregelen. De rest bestaat uit werkelijk beschermingswerk. „Maar ik kan me niet herinneren dat een van onze werknemers ooit heeft ge schoten", vertelde hij. Zoals andere mensen die op dit gebied werkzaam zijn, gelooft hij dat alleen al de aanwezigheid van een lijfwacht af schrikt. Een handige filosofie van de bloeiende particuliere zaken voor persoonlijke veiligheid. Waar niets tegen in te brengen valt. (Copyright De Stem/The Guardian)

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1971 | | pagina 7