„In '54 had ik de poten goed onder het lijf
50
„Aan emotio
nele kreten
hebben we
niets meer
DR. GOOSSENS, VOORZITTER ZILVEREN THUIS FRONT
OEVERS VAN DE THEEMS WEER IN TREK BIJ VOGELS EN EENDEN
De geweigerde surprise voor Nieuwersluis
Tips
ivoctv Cud
enJViciiiv
buitenland
-PLUSSERS
gezicht van een generatie
door JACQUES LEVIJ
„Ik heb ivel eens de in
druk dat men het in
ons land een schande
vindtals iemand ge
slaagd is in het leven
VOORTICHTIN G
NOODZAAK
Consumentenbond:
Lenen bij juiste
bank kan veel
papiep
uw pen
Plastic zakken
NS-tarieven (2)
NS-tarieven (3)
geld besparen Esperanto
Havenarbeider
legde zoontje
te vondeling
Dinsdag 28 december 1971
15
(Van een onzer redacteuren)
Hij is geboren in het jaar dat
de eerste wereldoorlog uitbrak,
1914. „Ergens" in het Limburg
se. Dat verraadt zijn spraak nog
steeds. Toch is hij er al tiental
len jaren weg. Zijn levenshou
ding? heeft echter nog talloze
trekken van „de zuiderling". Hij
is niet zwaartillend, voor een
pleziertje altijd wel te vinden,
drinkt graag een goed glas, is
meteen thuis in een onverwacht
feestje, gemoedelijk buiten zijn
aannemersbedrijf.
Een korte wat corpulente man,
met brede schouders, hoog voor
hoofd, wat kalend. Grote handen
die van werken weten. Alleen een
trouwring. Zijn pak zit wat slob
berig. „Ja, ik hou van het goede
leven. Vind dat belangrijker dan
heel wat andere dingen waartegen
men tegenwoordig met zoveel
ernst aankijkt. Om dat te kunnen
genieten, wil ik altijd goed in mijn
geld zitten. Dat wil ik best weten.
Het gaat me niet om dat geld. Wel
om wat je er in de persoonlijke
sfeer mee doen kunt."
Hij vertelt met verve en humor,
zonder een spoor van bitterheid,
over zijn armoedige jeugd.
Schenkt onder dat verhaal zijn
gast en zichzelf herhaaldelijk de
glazen vol. Wijn van een gerenom
meerd merk in prachtige kristallen
roemers. Merkwaardig zacht pak
ken die dikke vingers de broze
voet van zo'n bokaal beet.
Het is eigenlijk het verhaal van
vele mensen van zijn generatie.
Het krijgt een eigen karakter door
de ongedwongen woordkeus, de ei
gen visie erop en de moraal die hij
er, vermoedelijk onbewust, in
legt.
„Groot gezin. Vader landarbei
der, ijverig man. Hongerloontje. Te
eten hebben we altijd wel gehad.
Moeder zwoegde en sloofde van
vroeg tot laat. Kwamen geen stap
verder. Toen ik nog een kind was,
ging ik na schooltijd al mee het
land op. Had toen al eelt op mijn
handen. Ik was niet stom. De broe
der zorgde dat ik op de ambachts
school kwam, in de stad. Elke dag
zo'n 15 kilometer heen en weer 15
kilometers terug. Op een gammele
oude fiets, een afdankertje van de
zoon van de boer. Werd timmer
man. Mijn eerste baas op mijn
vijftiende. Een verrekkeling. Maar
hij leerde me bar veel. Ook zo het
een en ander van het leven, van
de mensen en hun streken. Ik ver
diende ook nog 1,50 per
week."
Hij lacht voluit, kijkt naar bui
ten. Zijn riante villa ligt in het bos
en zover het oog reikt is men
buiten, 1,50, hoe bestaat het...!
In 1933 moest ik in dienst. Zo'n
anderhalf jaar. Ik kwam toen voor
het eerst los van Limburg, van
thuis, van het dorp. Toen ik uit
dienst kwam - ik heb er nooit een
hekel aan gehad -was ik twintig.
De crisis had ook Nederland goed
te pakken. Dat en al die andere
rotzooi in de wereld, vlak over de
grens zelfs. Maar dat laatste be
roerde me nauwelijks.
Ik kon geen werk krijgen. Ging
toen hier en daar voor mezelf tim-
meren, nam karweitjes aan. Kwam
zo op bouwwerkjes terecht. Keek
uit m'n doppen, leerde de bouwerij
in de praktijk. In 1937 nam ik m'n
eerste echte grotere karwei aan.
De bouw van vier arbeiderswo
ninkjes. Met geleend geld, een
heel grote bek en bar veel branie.
Ik klaarde het. Hield er een goede
duizend gulden aan over."
Hij laat zich onderuit zakken in
de leren fauteuil. Geniet er kenne
lijk van dat hij die herinnering
kan ophalen. „Nou gaan er tiendui-
zenden per week om in nei
drijf. Maar dat eerste echte geld
gaf me een voldoening die ik nooit
meer heb gehad."
Voor hem was dat een kapitaal
tje. „Ik was een jongen van 33. In
de familie was ik meteen een soort
wonderkind." Haalt zijn schouders
op. Verstijft wat. Buigt zich vooro
ver. Vertelt over z'n tweede „gro
te" werk. Over de manier waarop
hij toen - man, wat was ik nog
groen' - genomen is door enkele
leveranciers. „Ik sprong er net uit.
Werkte bijna een jaar voor niets.
Maar ik had mijn lesje geleerd. In
dit werk moet je glashard zijn.
Van toen af was ik dat."
Toen hij weer onder dienst
moest, mobilisatie, had hij zich als
aannemer(tje) gevestigd. „In het
westen. Daar zat het meeste geld.
Ik ben de oorlog goed doorgerold.
Heb nooit zwart gewerkt en na de
bevrijding kon ik met schone han
den beginnen. Met niets, maar
weer zoveel ouder en wijzer. Ik
had gezien hoe mensen met grote
namen in dit vak rustig voor de
Duitsers hadden gewerkt en ont
dekte dat de meesten hunner en
kele jaren na de oorlog al weer op
het paard zaten. Weer een les
Hij was 31 jaar toen de bevrij
ding kwam. „Begon weer voor me
zelf. Met kunst en, vliegwerk. Maar
toen er wat meer materialen kwa
men, de zaak na enkele jaren lang
zaam ging draaien, was ik klaar.
Ik heb als bezeten gewerkt. Dag
en nacht. Ik was de aannemer
maar bouwde zelf mee. Ik organi
seerde 's nachts. In 1954, ik was
toen 40 jaar, had ik de poten goed
onder het lijf. Een gezin had ik
toen ook. Drie kinderen. Meer wil
den we niet. Hebben we ook niet
gekregen."
Hij staat, wat zwaar, op. Loopt
naar een fraaie antieke broodkast
en strijkt liefkozend, teder bijna,
over een middeleeuws madonna
beeld. Er staan in deze kamer,
smaakvol ingericht, zes of zeven
plastieken van hout. Allemaal eeu
wenoud.
„Ik heb van toen af geld ver
diend, veel geld soms. Maar altijd
eerlijk. Dat is nu mijn trots. Want
ik weet hoeveel rottigheid er is in
dit vak, hoeveel zwendel en oneer
lijkheid. Daaraan heb ik nooit
meegedaan. Er kwam eens een
vent bij me, dat zal omstreeks
1953 zijn geweest, die me wilde
dwingen mee te doen aan een op
zetje. Zou ik zonder iets te doen
vijf mille hebben verdiend. Ik heb
hem bij z'n donder gepakt en eruit
gelazerd."
Hij balt zijn vuisten. „Ze hebben
me toen kapot willen maken! Dat
is ze niet gelukt. Ook niet, omdat
enkele eerlijke collega's me niet
lieten stikken. Sindsdien heb ik
van dit soort zwendelaars geen last
meer gehad. Maar ik ben wel kei
hard in m'n zaken. Daarvan weten
enkele makelaars en bouwheren en
architecten mee te praten. Toch
willen de goeie graag dat ik voor
ze werk. Ik ben niet goedkoop,
maar wel goed."
Zorgen? „Ja, die heb ik wel. Ik
vind dat het niet goed gaat in het
bouwbedrijf. Er wordt teveel ge
knoeid, te veel gelanterfanterd, te
veel de lijn getrokken. Alle mooie
statistieken van de steeds stijgen
de produktiviteit ten spijt. Dat
moet spaak lopen.
Ik ben - blij dat ik steeds heb
geweigerd een reuzenbedrijf te
worden. Dat ik alles heb gedaan
met eigen geld. Ik kan het over
zien, ken de mensen die voor mij
werken nog. Werk niet graag met
onderaannemers. Betaal een eerlijk
en goed loon en eis dan ook eerlijk
en goed werk. Dat heb ik immers
thuis ook gezien. Maar het wordt
moeilijker die mensen nog te krij
gen. Natuurlijk verdien ik aan het
werk dat mijn mensen doen. Ik
draag toch ook alle risico's. Heb
alle zorgen. Als het na 1945 mis
lukt was, had niemand mij gehol
pen. Mag ik dan nu profiteren van
wat ik zelf heb opgebouwd? Ik
heb wel eens de indruk dat men
het in ons land een schande vindt,
als iemand geslaagd is in het le
ven. Soms zinspeelt mijn oudste
zoon daar wel eens op. Krijgt het
onder uit de zak van mij. Die
jongen studeert. Dank zij mij.
Hoeft 'ie geen dankje voor te zeg
gen. Ik heb die kans nooit gehad.
Maar ik wil wel begrip. En als ze
straks helemaal niet meer willen
werken, sluit ik de tent. Ik kan
verder goed leven. Daarvoor heb
ik wel gezorgd."
DEN HAAG Het Nationaal
Katholiek Thuisfront heeft in
de afgelopen weken in verschil
lende Nederlandse steden zijn
25-jarig bestaan herdacht. Er is
een grammofoonplaat uitgeko
men en er komt binnenkort een
boekje met interviews over
oorlog, vrede, kerk en krijgs
macht. De topper van de jubi
leumviering is een actie om geld
bijeen te krijgen voor een aantal
caravans, bestemd voor mensen
die aan hun militaire dienst een
handicap hebben overgehouden.
Die actie is nog volop aan de
gang.
Voor het overige beperkte de
jubileumviering zich tot enkele
regionale bijeenkomsten in Arn
hem, Breda, Sittard en Den
Haag, waarop thuisfrontmede
werkers uit die regio's oude her
inneringen konden ophalen en
nieuwe plannen smeden.
Nieuwe plannen—heeft het thuis
front in deze tijd nog een taak? Ik
s.tel die vraag aan dr L.A.M. Goos-
sens, een goedlachse, levenswijze
franciscaan die, behalve hoofdaal
moezenier van de koninklijke ma
rine, ook voorzitter is van het
thuisfront.
Dr. Goossens: „Ik zie zelfs nieu
we taken voor de toekomst. Op het
ogenblik constateer je dat de
krijgsmacht, maatschappelijk ge
zien, aan betekenis inboet. We ho
pen eigenlijk allemaal dat de
krijgsmacht zich ontwikkelt naar
het stadium van overbodigheid.
Dat zou dan ook gelden voor het
thuisfront, maar het is juist binnen
deze ontwikkeling dat zich nieuwe
menselijke problemen gaan voor
doen. Teleurstellingen, frustaties,
onzekerheid....
Je moet niet uit het oog verlie
zen, dat de krijgsmacht bestaat uit
een heleboel mensen en de proble
men die voor hen ontstaan uit de
ontwikkelingen rond krijgsmacht,
vragen om begeleiding. Ik zie
daarin -zoals gezegd- een heel be
langrijke taak voor het thuisfront,
vooral via het verstrekken van zo
veel mogelijk informatie en het
geven van voorlichting".
Informeren en voorlichten zijn
ook nu al min of meer de hoofdta
ken die het thuisfront zich stelt.
De kerstpakketten uit de Indiëperi-
ode zijn vervangen door publika-
ties (zoals bijvoorbeeld de reeks
Kernvragen-boekjes) die zich voor
het merendeel bewegen op de ter
reinen van oorlog en vrede, kerk
en krijgsmacht, geestelijke verzor
ging en de militair. Die publikaties
zijn vooral gericht op de militai
ren. Buiten de krijgsmacht vinden
zij slechts een zeer beperkte ver
spreiding binnen de kring van
thuisfrontmedewerkers.
Dr. Goossens: „Daarin hopen we
verandering te brengen. We gaan
proberen de burgermaatschappij
wat nauwer te betrekken bij de
discussies die rond de positie van
de militair gevoerd worden. We
willen de verspreiding -buiten de
krijgsmacht aanzienlijk uitbreiden.
Een eerste stap op die weg is het
boekje dat ter gelegenheid van het
jubileum gaat verschijnen. Dat
gaat waarschijnlijk naar meer
niet-militairen dan naar militai-
Wat doet het thuisfront nog
meer, behalve publicistische ar
beid? Dr Goossens: „Op de eerste
plaats de voorbereidingvan toe
komstige dienstplichtigen. Daartoe
beleggen we voorlichtingsavonden.
Vooral in Den Haag, waar we dit
het langst doen, en in Amsterdam,
Daarna is deze activiteit het
grootst in Brabant en Zeeland. Dat
komt door de toevalligheid dat
juist in die steden en regio's men
sen zich daarvoor blijvend hebben
willen inzetten. En als zoiets een
maal loopt, dan houdt men het ook
wel vol.
Voor dat voorbereidingswerk
hebben we een aantal groepen, die
doorgaans bestaan uit een officier
van de sociale dienst, een ambte
naar van militaire zaken uit een
van de gemeenten van de betrok
ken regio en een officier of onder
officier uit de troep, die de jonge
lui het een en ander uit de militai
re praktijk van alledag kan vertel
len.
Hoofddoel is de aanstaande
dienstplichtigen een algemene
oriëntatie te geven op wat hen te
in de algemene sympatie en steun
van de bevolking. Thuisfront leek
toen wel een volksbeweging. Dat
is voorbij. Betreurt u dat? Zou u
die toestand terugwillen?
„De groeiende antipathie tegeno
ver de krijgsmacht in het alge
meen treft inderdaad ook het
thuisfront. Onder de jongeren
hebben we dan ook nagenoeg geen
wervingskracht meer. Maar we
zijn nog altijd heel goed in staat
ons werk te doen en de nodige
wachten staat. Daarnaast kunnen fondsen daartoe op tafel te bren-
we antwoord geven- en adviezen-
over zaken als vrijstelling, kost
winnersvergoeding, dienstweige
ring op principiële gronden enz.
Desnoods kunnen op die avonden
al bepaalde acties him startpunt
vinden. Want daarvoor juist zitten
er ook de mensen van sociale za
ken en militaire zaken bij".
Geeft het thuisfront ook nog ma
teriële hulp, of zorgt het rijk daar
helemaal voor? Dr. Goossens: „Je
kunt hetgeen wij doen beschouwen
als een suppletie op wat het rijk al
doet. Ik bedoel: als wij een publi-
katie overwegen, dan neemt het
rijk bijvoorbeeld wel de papier
en drukkosten voor zijn rekening,
maar niet de redactionele.
Daarvoor moeten andere, parti
culiere bronnen worden aange
boord. Dat doen wij dan. Verder
houden we ons ook bezig met vori
mingswerk, in die zin dat we de
activiteiten van de Stichting Ka
tholiek Vormingscentrum Militai
ren financieel mogelijk maken.
Het thuisfront is eigenaar van het
vormingscentrum de Vlasakkers
(en nog drie kleinere in Suriname,
op Curasao en Aruba), maar be
moeit zich verder niet met de in
houd van het vormingswerk.
Iets dergelijks doen we ook met
de militaire tehuizen. De Centrale
van Katholieke Militaire tehuizen
zorgt zelf voor de bouw, de exploi
tatie en de inrichting. Maar als de
tv-ontvanger, het biljart en biblio
theek -aan de orde komen, dan
komt het thuisfront over de
brug." V
In de jaren veertig en vijftig
gen. Kijk, als de behoefte - zowel
aan de ontvangende kant in de
kerstpakkettensfeer, als aan de ge
vende kant, in de sfeer van: daar
móeten we iets aan doen! - af
neemt, dan moet je niet proberen
de hoge prioriteit die het werk
vroeger kreeg, te handhaven.
Afnemen van behoefte betekent
nog geen verdwijning. Je blijft dus
nodig. Alleen wordt de schaal be
scheidener. Ik geloof ook niet dat
we er naar zouden moeten streven
die oude populariteit te herwinnen,
als dat al mogelijk zou zijn. Wan
neer we leven vanuit een overtui
ging dat een krijgsmacht enerzijds
noodzakelijk is, maar anderzijds
ook een noodzakelijk kwaad is,
dus een 'duidelijke uitdrukking
van mankementen in onze samen
leving, dan sta je ook heel anders
tegenover de krijgsmacht en tegen
over een militair, dan in de jaren
toen je - terecht of ten onrechte,
maar eerlijk - de mening was toe
gedaan dat die militairen nou pre
cies de mensen waren die anderen
gingen verlossen van onderdruk
king en recht en vrijheid gingen
brengen."
Wat gaat er gebeuren met het
thuisfront in de nabije toekomst?
Dr. Goossens: „We gaan op de
eerste plaats samenwerken met an
dere instanties. Destijds is het
thuisfront er gekomen en kort
daarna de centrale voor militaire
tehuizen. Veel later kwam ook het
vormingswerk van de grond. Het
lag volkomen in het karakter van
die tijd, dat elke activiteit gevan
gen werd in een aparte stichting of
kon het thuisfront zich verheugenorganisatie, mede ook misschien
Toen hoofdvlootaalmoezenier
dr. L. A. M. Goossens in '67 zijn
zilveren priesterjubileum vierde was
de toenmalige minister-president
P. de Jong een van de velen die
gelukwensen kwamen aanbieden.
om te voorkomen dat het falen van
de een, tegelijk ook de anderen
zou schaden. Nu zijn we tot de
conclusie gekomen dat dit apart
opereren op de duur de doelstellin
gen in gevaar kan brengen.
Op zeer korte termijn zullen het
thuisfront, de centrale voor militai
re tehuizen en het vormingscen
trum onder één bestuur gaan ope
reren. In een later stadium - zo is
de bedoeling - zullen de drie stich
tingen tot één apparaat ineenvloei
en."
Gaat u ook samenwerken met de
protestants-christelijke organisaties
op dit terrein?
„Dat zal wel moeten. Het is ge
woon noodzakelijk, maar er zijn
wel wat problemen omdat de pro
testants-christelijke organisaties
anders gestructureerd zijn. Zij
hebben te maken met leden, ter
wijl wij als stichtingen slechts do
nateurs kennen. Er is onder die
leden wel wat verzet tegen samen
werking met de katholieken, laat
staan met de humanisten. Maar
vanuit de krijgsmacht zelf en in
het algemeen ook vanuit de protes
tants-christelijke verzorging vindt
men samenwerking zo'n vanzelf
sprekende zaak, dat de wil daartoe
het op de duur wel zal winnen."
In de afgelopen weken hebben
de vier bekendste militaire kapel
len een lp volgeblazen met Zuida-
merikaanse muziek. De opbrengst
van die plaat gaat naar de cara
van-actie voor gehandicapten.
Waaruit blijkt dat het katholiek
thuisfront, zij het op bescheidener
schaal en niet meer gesteund door
een brede, enthousiaste volksbe
weging, nog altijd is wat het 25
jaar geleden wilde zijn: een hulp
organisatie. Een die nog altijd
niet gemist kan worden.
LONDEN (AP) De Theems
trekt nadat de oevers grondig zijn
schoongemaakt weer tienduizenden
vogels. Ornithologen melden weer
soorten eenden en vogels aan de
oevers van de Theems gezien te heb
ben op plaatsen waar zij generaties
lang niet meer gesignaleerd waren.
Ook zijn er weer karpers gesigna
leerd. „De gehele mond van de
Theems komt weer tot leven. De
strijd tegen de vervuiling door het
havenschap van Londen hebben tot
een fantastisch resultaat geleid", zo
vertelde Peter Grant van de Lon-
dense vereniging voor natuurlijke
historie.
Duizenden eenden en vogels uit
Rusland en noord-Europa overwinte
ren nu op de Theems, waar tot een
paar jaar geleden behalve zwanen
en meeuwen nog maar weinig vo
gels waren.
Eén soort eenden onderbreekt nu
zelfs de trektocht naar Afrika om de
winter bij Thameshead, een nieuwe
stad aan de rivier, te overwinte
ren.
Zware boetes hebben de olielozlng
op de Theems beperkt, terwijl de
sluiting van de Surrey haven in
Londen de levensvoorwaarden voor
vogels aanzienlijk hebben verbe
terd.
Bergeenden en gespikkelde een
den, die 70 jaar lang zeldzaam in
Londen zijn geweest, komen nu
weer bij honderden voor. De reiger
ziet men weer in Regent's Park
dank zij de sluiting van de Surrey
haven en voor het eerst sinds men
senheugenis heeft de leeuwerik
weer gebroed in de Londense bin
nenstad.
DEN HAAG (ANP) Minister
De Koster van Defensie ziet geen
aanleiding om de regeling voor Sint-
NScolaaspresienitjes voor gestraften
in Nieuwersluis te herzien. Dit
blijkt uit zijn antwoord op schrifte
lijke vragen van het Tweede Ka
merlid, de heer Wieldraaijer
(PvdA), over het gebeurde met de
„surprise", een schoen van een paar
meter, gevuld met geschenken, die-
op 3 december aan de poort van het
depot voor discipline werd aangebo
den voor de daar verblijvende sol
daten Done en Schul. De minister
merkt op, dat de gestraften van hun
ouders of naaste familieleden pre
sentjes mogen ontvangen, mits deze
de waarde van 10 gilden niet te
boven gaan en aan bepaalde voor
waarde - o. m. wat betreft bederf -
wordt voldaan.
(ADVERTENTIE)
1) Garnalencocktail
1 dl. room,
2 dln. tomatenketchup,
3 dln. mayonaise,
1 dl. sherry of cognac, zout
en kruiden naar smaak.
Per coupe 15 a 20 garnalen.y
J 2) Mosselen-saté
f± 10 gekookte mosselen aan.
f saté-stokje rijgen en in
I dampend frituurvet
dompelen.
Opdienen met saté-saus.
3) Paling snack
Crackers beleggen met plakjes
gefileerde paling. Eventueel garneren
met schijfje augurk.
4) Hartig hapje
Dun gesneden plakjes gerookte
makreel of bokking op sneetje
wit brood. Garneren met
streepje tomatenketchup.
Bnevcr -01 aeze ruoriek moetei vol»
ledige naam en adre» worden ondertekend. Bij
publicatie zullen deze vermeld worden. Slecht*
bij hoge uitzondering zal van deze regel wor
den afqeweken Naam en adre* zijn dan bij
de redactie bekend. Publicatie van brieven
(verkort of onverkort) betekent niet dat de
redactie het in alle gevallen eem i*
houd, e.g. strekking.
In de tv-uitzending Hier en Nu
werden wij erop gewezen, dat- de
plastic zakken, waarin het huisvuil
gedeponeerd 'moet worden, zo vrese
lijk milieu-verontreinigend zijn. Er
werd daar een voorbeeld gegeven,
betreffende de gemeente Utrecht.
Die cijfers spraken boekdelen.
Toch gaat men in vrijwel alle ge
meenten over op deze plastic zak
ken. Het gaat mij er persoonlijk
vooral om dat ook de gemeente
Axel van plan is hierop over te
gaan en wel per 1 januari. Overi
gens geldt mijn bezorgdheid deze
gemeentebesluiten in het algemeen.
Dit is toch iets waar we allemaal
aan kunnen 'meewerken en wel op
een heel eenvoudige manier: het
huisvuil heel gewoon in de vuilnis
emmer te doen en op de voorge
schreven dagen aan de straatweg
neerzetten.
OVERSLAG
L. AUDENAERD.
Ten aanzien van de door u gege
ven toelichting op de verhoging van
de NS-reizigerstarieven zou ik graag
het volgende willen opmerken.
Het gaatmij niet om een reken
kundige verantwoording van een en
ander, het gaat mij alleen om het
feit, dat het tarief Breda-Tilburg v.
v., welke afstand ik haast dagelijks
moet overbruggen, 15% in prijs is
verhoogd. Deze verhoging ligt ver af
van de gemiddelde 9%%, d-ie door
Drees (DS'70) aangekondigd werd.
Een afwijking vtan 5% van het
gemiddelde noem ik géén afwijking
meer, maar een verkapte EXTRA
verhoging.
Nogmaals, de prijs is voor dit
traject met 15% omhooggegaan, daar
hebben we mee te maken.
Breda
MUSCUS VOL
Ik wilde even reageren op de
ingezonden brief betreffende de ver
hoogde NS-tarieven. Met de inhoud
ben ik het geheel eens en wil daar
bij nog aanvullend opmerken: mi
nister Drees had al 200 'miljoen gul
den méér gekregen voor liet open
baar vervoer. Met drie prijsverho
gingen geloof ik wel dat nu de NS
grote winsten gaat maken, anders
klopt er iets niet.
DS'70 schijnt voor de mensen op
te willen komen die het in deze
welvarende tijd slecht hebben. Leuk
als je bedenkt dat dank zij DS'70
haast alles duurder gemaakt is, wat
er maar duurder te maken valt.
Bedankt DS'70 voor die „extra-
hulp". „Mijn stem gaat bij de vol
gende verkiezingen echter niet meer
naar jullie partij van intellectuelen.
Het lijkt wel of jullie de intellectue
len onder die krepeer-gevallen ver
staan. Of is het in werkelijkheid
ook zo?
P. REEHOF
BREDA
(Van een nozer verslaggevers)
DEN HAAG Men kan honderden
guldens besparen door bij de juiste
bank geld te lenen. Dit blijkt uit een
onderzoek van de consumentenbond
naar de rente waartegen en de voor
waarden waaronder persoonlijke le
ningen worden aangeboden. Voor een
dergelijke lening, die bij de ene bank
10% aan rente kost, betaalt men bij
een andere bank 25%. Vrij veel ban
ken hanteren volgens de bond het
maximumtarief van de Geldschieters-
wet, dat varieert van 14% tot 26%
en sommige banken vragen zelfs meer
dan die wet toestaat
In de Consumentengids wordt ge
adviseerd zich voor een lening direct
tot een bank te wenden; bemiddeling
kost alleen maar extra geld. Verder
wordt gewaarschuwd voor instellin
gen die vragen om vooraf een bedrag
over te maken in ruil waarvoor men
een lijst met banken thuis gestuurd
krijgt.
ROTTERDAM (ANP) Op de
avond van de tweede kerstdag heeft
een 37-jarige havenarbeider uit
Rotterdam zijn negen maanden oude
zoontje Jasper te vondeling gelegd
op de stoep van een huis aan de
Mathenesserweg in de Maasstad.
Toen hij het in een deken gewik
kelde kind op de stoep legde, werd
dat gezien door de vrouw des huizes
en door een passerende Rotterdam
mer, een 32-jarige zwemleraar. Zij
herkeniden de man en waarschuwden
de politie. De havenarbeider is aan
gehouden.
De zwemleraar en zijn vrouw ver
zorgen voorlopig de kleine jongen.
TOEN ER zondagavond laat te Chica
go een vradhitvliegituig van de Delta
Airline landde vond men in de ruim
te waarin het neuswiel verdwijnt tij
dens de vlucht het lijk van een naar
schatting 4Q4arige man.
Wat betreft het bericht in dit blad
over „Komisch dlo geeft les in Es
peranto" zou ik gaarne enige opmer
kingen willen maken:
Het is zéér verheugend, dat Tele-
ac deze winter een cursus uitzendt
voor het aanleren van. Esperanto.
Deze creatie van dr. Zamenhof had
in onze moderne tijd met zijn inter
nationale relaties reeds veel meer
toepassing moeten vinden dan tot nu
toe het geval is. Esperanto is als
hulpmiddel uitstekend te gebruiken,
evenals zo vele andere moderne uit
vindingen bijv. elektriciteit, tele
foon, radio, televisie, auto's enz.
Voor de oorlog was deze "taal
reeds aardig in opkomst (en beslist
niet alleen bij leden van de
S.D.A.P.), maar vele oudere Espe
rantisten weten nog wel, dat door
het nationaal-socialisme van Adolf
Hitler in Duitsland en later in heel
Europa de Esperanto-beweging
zwaar tegengewerkt en op het laatst
zelfs verboden werd en wel alléén
vanwege het feit, dat dr. Zamenhof
Israëliet was.
Nu hoop ik maar dat de heren
Van Kooten en De Bie deze lessen
op een normale manier zullen bren
gen en er niet te veel een „komisch
geval" van zullen maken. Daarvoor
is het aanleren van Esperanto een te
ernstige zaak.
En wat dit laatste betreft nog dit:
U schrijft: „Bovendien is de taal
Esperanto zo eenvoudig, -dat een
Chinees en een Nederlander elkaar
binnen enkele weken kunnen be
grijpen, aldus Teleac-ddrectie". Nu
moet ik de geachte Teleac-directïe
vertellen, dat dit beslist niet zo is,
want: Esperanto is door dr. Zamen
hof wel meesterlijk opgebouwd en
zit logisch in elkaar, maar dat wil
nog niet zeggen, dat iedereen deza
taal in een vloek en een zucht onder
de knie zal hebben. Ik zeg dit de
Esperanto-cursisten maar even om
teleurstelling te voorkomen en niet
om hen te ontmoedigen. Voor de
gemiddelde Nederlander is een flin
ke studie van ongeveer 1 jaar nodig
om deze taal behoorlijk te beheer
sen. En voor een gemiddelde Chi
nees zal dit zeer zeker langer zijn
vanwege het Latijnse alfabet en an
dere begrijpelijke moeilijkheden,-
die deze lui ook hebben bij het
aanleren van Spaans of Frans of
Engels.
BA VEL
C. KIMMEL
Esperantist
