OUD-S.S.-ERS HOUDEN STIEKUM REÜNIE
Zusters dreigen
met zit-staking
in conflict met
Rijkswaterstaat
PERMANENTE LOONMATIGING VOOR
BEKOSTIGING MILIEUBESCHERMING
10 GAKT HET
NIET LANGER
vergelijkt u maar
m
1?5
]39
vergelijkt die prijzen
[^^mass/nb0p!^s
Aperitiefs r cr
]89
M
fcr- rn
?25
vries vers vlees
Brosio mag
niet naar
Moskou
We maken er
een gezellige
dag van"
In Hilversum straks 150 Augustinessen in het gras?
ER ZIT RUIMTE IN DE PRIJS
binnenland
buitenland
Rijksweg 27
Brief uit 1956
Grote slag
Grotere wet
Pleidooi van prof. drA. Heertje uit Amsterdam
Belangrijke waarden
Sectormodellen
60% van de nederlandse bevolking
is zich niet bewust, dat zij voor de
dagelijkse artikelen beslist^ te veel betaalt
VRUCHTEN-
SINAAS
SPERZIE
BONEN
VARKENS
VLEES
PLANTEN-
MARGARINE
KAAS 40+
KOFFIE
MELK
20
THEEBUILTJES
ROOSVICEE
PINDAKAAS
ANANAS
voordelige schoenartikelen
GEVULDE 3CU
KLEUTER- IID
SPECULAAS Uil
TAAI 03
TRIO-FAK
E-TAAI i|ij
BLEEK
MIDDEL
BIRGIT PANTY
ALLES-
REINIGEK
VARKENS
FRICANDEAU
VARKENS
LEVER
HAM
BURGERS
panier
/oor uw pen
Pendelaars
Van Ravens (3)
Huizen
Kamervragen over de
drinkwatervoorziening
Woensdag 17 november 1971
13
(Van een onzer verslaggevers)
GRONINGEN - AMSTERDAM
Komende zaterdag wordt een bij
eenkomst belegd van Nederlandse
oud-SS-ers, NSB-ers en Oostfront
strijders.
Hoewel organisator J. Schoonder
beek uit Grningen het diepste
stilzwijgen bewaart, staat vast dat
deze „reünie" van oude kameraden
op Duitse bodem plaats heeft, vlak
bij de Nederlandse grens.
Het contactadres voor de bijeen
komst is dat van mevrouw Hart
man uit Amsterdam, weduwe van
de beruchte SS-er Jan Hartman.
Mevrouw Hartman leeft in de ver
onderstelling dat de reünie wordt
belegd door te naar haar man
genoemde Jan Hartmanstichting.
Maar dit wordt door de voorzitter
van deze stichting, veearts H.
Knigge uit Annen, ontkent.
Mevrouw Schoonderbeek, echtge
note van de organisator, liet van
morgen weten dat de reünie wordt
belegd buiten de Jan Hartman-
stichting om, omdat „die het vori
ge jaar de zaak te veel in de soep
geholpen heeft".
Zoals bekend wilde vorig jaar de
Hartmanstichting op 14 en 15 no
vember 1970 een bijeenkomst be
leggen van Oostfrontstrijders en
SS-ers. Dit plan is toen op felle
reacties die loskwamen afgeketst.
De belangstellende oud-strijders
van weleer Wordt, als ze blijk van
beiangstelli.i.g voor de reünie to
nen, verzocht zich komende zater
dag naar Groningen te begeven,
van waaruit de tocht naar Duits
land voor „een gezellig dagje van
verdrukten onder elkaar" (zoals
mevrouw Hartman het formuleert)
wordt ondernomen. Deze omslachti
ge gang van zaken is, volgens me
vrouw Schoonderbeek, gekozen om
„ongunstige publiciteit" voor te
blijven.
Op heilige Duitse bodem ontmoe
ten ze elkaar zaterdag, de Alte
Kameraden van weleer die in het
bruin of zwart gekleed de strijd
aanbonden voor een volmaaktere
mens, en daarbij arm of been of
wat dies meer zij, lieten op het veld
van oneer.
Ze zullen, zegt mevrouw Hartman
uit Apisterdam, met een beetje
weemoed denken aan de tijd van
„damals". En verbitterd praten over
het onrecht dat hen nu, 27 jaar na
de oorlog, nog steeds wordt aange
daan. En ze zullen elkaar daarover
trooosten door de liederen van wel
eer te zingen, met schore stem en
diep bewogen,
„Want", zegt mevrouw Hartman,
„onze gewonde jongens hebben het
zo moeilijk. We sturen ze elk jaar
ook een kerstpakketje. Daar zijn
ze zo blij mee. En de weduwen
krijgen een mooi bloemetjz. Moet
je eens nagaan hoe blij ze zullen
zijn als ze een gezellige dag heb
ben. Als ze eikaar weer treffen.
Als ze niet met de haat van elke
dag worden geconfronteerd. Want
er wordt veel geleden door onze
mensen."
Mev
evrouw Hartman is de weduwe
van de beruchte SS-er Jan Hart
man, een man" met veel gevoel
voor mensen in nood," zoals zijn
weduwe het uitdrukt, en daarom
dan ook naar het Oostfront is ge
trokken om de nood te verminde
ren door communisten overhoop te
schieten.
Mevrouw Hartman vormt het con
tactadres voor de oud-Oostfront
strijders, SS-ers en NSB-ers die de'
reünie van zaterdag a.s. willen
meemaken: „Mijn naam heeft door
het werk van mijn man een erg
goede en bekende klank in onze
gelederen."
(Van een onzer verslaggevers)
HILVERSUM Desnoods gaan
de 150 zusters van de „Stad Gods"
in Hilversum met hun allen in
het gras liggen, maar Rijkswater
staat zal zijn taak op het gebied
van „Stad Gods" niet kunnen uit
voeren.
„Het lijkt me een mooi gezicht,"
zegt zuster Van Ravesteyn drome
rig, „zo'n 150 zusters augustinessen
die overal al staan of liggen
waar die mensen van Rijkswater
staat een paaltje in de grond wil
len drijven. Erg mooi".
Het conflict tussen de zusters au
gustinessen en Rijkswaterstaat
spitst zich langzaam maar zeker
toe, nadat vorige week al de poli
tie door de zusters te hulp was
geroepen om een ambtenaar van
Rijkswaterstaat van het terrein
van „Stad Gods" te verwijderen.
De zusters zijn fel gekant legen de
aanleg van een nieuwe weg, de
Rijksweg 27, die hun terrein in
tweeën zal delen. „Maar we z'ijn
vooral boos", beklemtoont zuster
Van Ravesteyn, „omdat Rijkswa
terstaat zo heel erg ondemocratisch
is. Dat nemen we gewoon niet".
En, zegt ze: „We willen er best
voor vechten hoor. We weten niet
precies of wij wel de aangewezen
figuren zijn voor een dergelijke
actie. Ja, dat wordt over het alge
meen niet van zusters verwacht.
Maar over die aarzeling willen we
best heenstappen. Kijk, als de
mensen ons nou laten weten: „Zus
ters, het is geweldig wat jullie
doen", dan zijn we bereid de strijd
tot het eind toe te strijden. Wij
stellen ons in dienst van de men
sen. En als de mensen het noodza
kelijk vinden dat tegen een onde
mocratische handelwijze actie
wordt ondernomen, willen wij dat
inderdaad wel gaan doen. Wij zijn
gewoon door de omstandigheden in
de frontlinie geschoven. En op die
plaats willen we er zeker van ma
ken wat er van te maken valt. Als
er tenminste bij de mensen be
hoefte aan bestaat".
De vijandigheden tussen Rijkswa
terstaat en de zusters augustines
sen werd vorige week definitief
ingeluid (nadat de zusters zich al
eerder met woorden hadden verzet
tegen de plannen rond Rijksweg
27) toen een ambtenaar van Rijks
waterstaat op het terrein van de
„Stad Gods" opmetingen wilde
verrichten.
Zuster Van Ravesteyn: „Opeens
liep ie daar rond. Hij wilde metin
gen verrichten op plaatsen waar
van we nooit hebben geweten dat
er iets mee zou gaan gebeuren.
Nou ja, dat kan tooh niet. Enfin,
we zijn eens met die mijnheer
gaan praten. Hij beriep zich op
een brief uit 1969, waarin de
komst van een opmeter was aange
kondigd. Nu is het wettelijk zo,
dat is gebaseerd op een wet uit
1900, kun je nagaan, dat je Rijks
waterstaat niets in de weg mag
leggen, als de komst van tevoren
schriftelijk is aangekondigd. Maar
we hadden geluk: die brief uit
1969 hebben wij zeer beslist niet
ontvangen. Toen zei die man: „Ja,
maar in 1956 hebben jullie er wèl
een brief over gekregen". We heb
ben hem wezenloos aangestaard,
eventjes maar, en hem toen heel
belangstellend gevraagd naar zijn
verzameling post uit 1956".
De politie werd daarop door de
zusters augustinessen te hulp ge
roepen om de man van Rijkswa
terstaat te verwijderen. Maar zo
ver hoefde het niet te komen,
want de meet-man vertrok, terwijl
hij mompelde dat er wel een brief
gestuurd zou worden, en dat dan
wel verder gekeken zou worden.
„Maar die brief hebben we tot nog
toe niet gekregen", deelt zuster
Van Ravesteyn blijmoedig mee.
Toch wordt er wèl op gerekend
dat Rijkswaterstaat dit schrijven
nog zal verzenden. Zuster Van Ra
vesteyn: „Dit kunnen ze natuurlijk
bezwaarlijk over hun kant laten
gaan. We zijn niet zo wereld
vreemd dat we dat niet zouden
inzien".
En dan moet de beslissende slag
gestreden worden, een slag waar
toe de zusters augustinessen bereid
zijn wanneer ze de indruk krijgen
er inderdaad „iets goeds voor de
mensen" mee te doen. „We weten
namelijk niet precies hoe men
over het algemeen staat teigen de
ondemocratische houding van
Rijkswaterstaat", zegt zuster Van
Ravesteyn, „als het de mensen
geen biet interesseert, kunnen we
beter onze energie niet verspillen.
Het gaat ons niet om het droge
principe zelf; het gaat ons erom
een daad te stellen die voor de
mensen van belang is".
„Wie zegt", stelt ze uitdrukkelijk,
„dat wij niet bereid zouden zijn
mee te werken wanneer Rijkswa
terstaat met ons open kaart speelt.
Maar nee hoor, cüe mensen doen
maar raak. Nou, dan is het mis
schien wel goed dat er eens 150
zusters in het gras gaan liggen.
Het zou nog mooier zijn als we
honderden mensen kregen die er
dan bij gingen zitten. Een werke
lijk massale sit down-actie moet
toch wel indruk maken, dacht ik
zo".
Gebrek aan openheid bij Rijkswa
terstaat. Zuster Van Ravesteyn
zegt er over: „Neem alleen al dit:
er is steeds gezegd dat ons terrein
finaal in tweeën gesneden zou moe
ten worden door die weg omdat er
anders^ een bocht in de weg zou
komen, wat vervelend voor de au
to's schijnt te zijn. Maar als je de
stippellijn op de kaart ziet die die
nieuwe weg aangeeft, dan zie je
dat er tóch een bocht inkomt op
ons terrein. Dan proberen ze ons
toch voor de gek te houden En
nog zoiets: je krijgt het tracé pas
te zien als het helemaal klaar is.
Dat is toch ondemocratisch Bij
Rijkswaterstaat gaan ze er van uit
dat de mensen maar alles moeten
slikken. Wij hebben ook nog het
argument dat die weg ons teveel
last voor ons werk bezorgd. We
hebben hier een rusthuis voor
overspannen moeders. Maar als al
dat verkeer hier voorbij komt don
deren, krijgen die mensen niet de
rust die ze nodig hebben".
I
Maar, beklemtoont ze, terwijl ze te
berde gebrachte praktische bezwa
ren als de rust voor overspannen
moeders, en het verwoesten van
een vogelreservaat met een hand
gebaar opzij schuift: „Ons grote
bezwaar is en blijft: waarom doet
Rijkswaterstaat zo ondemocra
tisch?"
Déze houding moet verwoest wor
den. Desnoods met een zit-staking
van de nonnen. Zuster Van Raves
teyn: „Dat is dan wel in strijd met
de wet die voorschrijft dat Rijks
waterstaat niet gehinderd mag
worden. Maar wij menen een gro
tere wet te volgen: de liefde voor
de mensen. Als de mensen inder
daad er blijk van geven dat ze een
actie van ons zullen toejuichen, zul
je het beleven dat zusters over
gaan tot een actie".
DEN HAAG Prof. dr. A. Heertje, hoogleraar aan de universiteit
van Amsterdam, heeft in een preadvies voor de aanstaande jaarverga
dering van de Vereniging voor de Staathuishoudkunde gepleit voor
een permanente loonmatiging ten behoeve van de financiering van de
uitgaven voor het beschermen van het milieu, in het kader van een
algemene inkomenspolitiek.
De hoge kosten, zegt hij verder, die voor de ondernemingen meestal
verbonden zijn aan het tegengaan van de verontreiniging van het
milieu, maken het weinig waarschijnlijk dat het bedrijfsleven uit
eigen beweging tot een krachtige bestrijding van de vervuiling zal
komen.
de sfeer van de economische beslis
singen vallen, betoogt prof. Heertje.
Met het oog op de industriepolitiek
is het inbrengen van al die factoren,
die de welvaart bepalen, in de be
leidsmodellen van het Centraal Plan
bureau geboden.
„Er is geen reden het scheppen van
werkgelegenheid wel en het vernie
len van het milieu niet in de econo-
misch-politieke discussies te betrek
ken". Prof. Heertje ziet hier een
uiterst belangrijke nieuwe taak voor
hot Contraal Planbureau liggen.
In de ko-mnde jaren zal daarom
ovtussen werkjeversorgani-
s cn vakbewegingen over de
o v i :1e Ion'ai mede dienen te
r i balmorst door ean planning
n de inve oringen in milieubeheer,
nt beido bobben eenzelfde belang
con goed milieu.
)o vervuiling en vernietiging van
natuu'- rond toite.'dam is volgens
hou .ie'aar al zover voorlgeschre-
i, dot d't overleg tussen de werk-
:.v; cn wcr.tnr.io.'s nog nauwe-
3 Ten iv cl.on a'gewaent. Alles
;f er c dat de in lustrialisatiepo-
ek in d t gebied uit een oogpunt
m de a'go i-ne welvaart heeft ge-
nld. De ti.id is dan ook rijp voor do
oslissing deze streek „vol" te noe-
len en het vestigen van industrieën
,-rder achterwege te laten, meent
,e hoogleraar.
Wegens de onderlinge afhankelijk-
eid van alle factoren, die de wei-
■aart beïnvloeden, moeten belangrij-
:e waarden als de verkeersveiligheid,
.ezondheid en levensvreugde binnen
Dat het mogelijk is dergelijke eco
nomische modellen te construeren,
waarin alle elementen zijn opgeno
men, die blijkens de waarderingsoor
delen de welvaart bepalen, is onlangs
aangetoond door F. Muller en W. Pe^
lupessy. Deze hebben voor de Rijn
mond een model ontworpen, dat re
kening houdt met de vervuiling van
de lucht. De maximaal toelaatbare
verontreiniging van de lucht fungeert
in dit model als randvoorwaarde.
Aan de benadering van Muller en
Pelupessy komt volgens prof. Heertje
grote praktische betekenis toe in .het
kader van de industriële sectorpoli-
tiek. Op grote schaal dient het ont
werpen van sectormodellen waarin
ook de vervuiling van het milieu is
opgenomen te worden herhaald in het
voetspoor van Muller en Pelupessy.
Dergelijke sectormodellen geven
niet alleen een indruk van het offer,
dat ten behoeve van een schone om
geving moet worden gebracht, uit
gedrukt in produktieverlies en werk
gelegenheid, maar er kunnen ook
aanwijzingen aan worden ontleend
voor de omvang van de investeringen,
die nodig zijn om de vervuiling tot
aanvaardbare proporties terug te
brengen.
Iedere uitbreiding van industrie, zo
stelt de hoogleraar verder, brengt
vernietiging van de natuur met zich
en daarom dient in het vergelijkings
systeem van de modellen ook de ver
nietiging van de natuur te worden op
genomen, zodat men kan komen tot
een geïntegreerde afweging van de
voor- en nadelen van industriële ves
tigingen. Vervuiling en vernietiging
van de natuur worden nu eenmaal
ook bestreden door de industriële ex
pansie te matigen. Industriële groei
noopt voorts tot verkeersvoorzienin-
gen en het spreekt volgens de hoog
leraar vanzelf, dat ook de voor- en
nadelen van de verkeersvoorzienin-
gen in de modellen een plaats dienen
te krijgen.
DE WESTDUITSE metaalarbeiders
bond heeft dinsdag zijn leden in
het gebied Nordwürttemberg-No 1-
baden opgedragen het werk neer te
leggen.
Naar de echtgenoot van mevrouw
Hartman is dan ook de Jan Hart
manstichting genoemd, een instan
tie die zich bezighoudt met het
vele leed dat een ontbrekende arm
en de minachting van anderen
losslaat bij degenen die vroeger
streden voor Duitsland en de Ger
maanse cultuur. Mevrouw Hartman
leefde dan ook tot gisteren in de
veronderstelling dat de reünie
wordt belegd door de naar haar
man genoemde stichting. Dit wordt
echter ontkend door voorzitter
Knigge, èn door de grote organisa
tor van de geplande bijeenkomst,
de heer J. Sahoonderbeek uit Gro
ningen.
Mevrouw Hartman: „Ach, dat is
niet zo erg dat het niet door de
stichting wordt georganiseerd. Als
de jongens 'het maar leuk hebben.
Dan vind ik het al lang goed."
(Van onze correspondent)
BRUSSEL De NAVO-diplomaten
in Brussel zijn teleurgesteld, zo niet
verbaasd, over het feit dat Manio
Brosio, de speciale afgezant van de
NAVO voor troepeninkrimpingen, nog
niet door de Russen is uitgenodigd
voor overleg in Moskou.
Begin vorige maand maakte de se
cretaris-generaal van de NAVO, mr.
Luns, bekend dat het de bedoeling
was, dat Brosio rond de vijftiende
november poolshoogte zou gaan ne
men in de Sovjet-Unie. Hierdoor zou
den de NAVO-bondgenoten in staat
zijn geweest om de op de ministers
vergaderingen in decemeber met po
sitieve voorstellen voor de dag te ko
men.
Sommige NAVO-delegaties geloven
dat de Russen geïrriteerd zijn over
het kennelijk ongeduld dat de secre.
taris-genraal zelf ten toon heeft ge
spreid. Mr. Luns schijnt die vergis
sing ook zelf ontdekt te hebben: in
een interview met het persbureau
AFP onderstreepte hij vorige week
dat de NAVO niet de indruk moet
wekken dat zij Rusland een ultima
tum voorlegt, nocli moet zij precies
data noemen.
Een andere verklaring voor het uit
stel van Ruslands reactie is de Russi
sche wens om de bondgenoten in het
Warschaupact te raadplegen.
(ADVERTENTIE)
3GEZINS
FLESSEN
normale prijs UT
LITERBLIK VELUCO
DUBBELE
normale prijs£9"
200 gramsblik
HOMBURG
normale prijs-89"
500 gramsbeker
S0 NNI
normale prijsTB
ES
nog geen 35 ct.per ons
400 gramsblik
K0RSTL0ZE
normale prijs 459"
literfles
GOUDEN KAN
normale prijsTSC
KWATTA MELK KRAKELINGEN75
500 GRAMSPAK SUPER KOFFIE 279
POT HARINGFILETS 3 STUKS---109
VRUCHTENWIJN MET KIRSCH, PEK_
MET ABRIKOZEN - BRANDEWIJN \f l£S
OF CITROEN MET JONGE JENEVER
PAK NOOTKRANSJES
GROTE MALSE ONTBIJTKOEK klasse A____
500 GRAM ZELFRIJZEND BAKMEEL
GROOT
FORMAAT
CHATHÉ
normale prijs^B
GROTE FLES
RIJK GEVULD MET
VITAMINE C
normale prijs 325
dubbele pot
SMEUÏGE
normale prijs345
LITERBUK
8 GROTE SCHIJVEN
normale prijs449
ZWAAR STUK
GROTE BAAL
SIGARETTr"
VOOR DE SCHOEN
PAK VAN DELFT Mi Mi
WAT'n PRIJS 1 l|^|
LITERFLACON
normale prijsJ»9
03M FLACON
nW normale prijs59
DE GROTE MATEN
MAAT 44t/m50
met kruisstukje
LITERFLACON
zonder ammonia
500 GRAM
500 GRAM
Brieven vooi oeze ruorielc moeten met v©l-
ledifle naam en adres worden ondertekend. Bij
publicatie zullen deze vermeld worden. Slechts
bil hoge uitzondering zal van deze regel wor»
den afgeweken. Naam en adres zl}n dan bij
de redactie bekend. Publicatie van brieven
(verkort of onverkort! betekent niet det de
redactie het in alle gevallen eena ia met in
houd, c.q. strekking.
Pendelaars verdienen in Rotter
dam e.o. meer dan in West-Brabant.
Echter, in West-Brabant werken ve
le buitenlandse arbeiders, welk feit
voor de werkgevers hoge extra kos
ten meebrengt. Ik zou de vakvereni
gingen willen voorstellen eens de
totale loonsom per be.drijf op te
vragen en het aantal arbeiders dat
nodig is. Mijn vermoeden is dat
deze vergelijkende beoordeling fa-
soinerende uitkomsten zal geven.
Zou het niet zo zijn dat men best
meer zou kunnen betalen aan werk
nemers uit eigen streek, zonder dat
de totale loonsom stijgt?
Wanneer men een pendelaar, die
langer dan 5 jaar in Rotterdam
werkt, vraagt waarom hij geen huis
in die landstreek zoekt, vraagt hij
hoe je daar nu bijkomt. De pende
laar is niet gek: die wil 's avonds
en in het weekend de „frisse" lucht
dicht bij huis hebben. De hamvraag
zit voor mij in het eind van dit
verhaal.
De Westbrabantse mens, weet
maar al te goed hoe bevoorrecht hij
is om nog in deze betrekkelijk leef-
bare omgeving te wonen. Hij wil
best een half uur tot een uur reizen J
om te werken, hij wil echter ook
dat zijn overheid (die hij zelf geko-
zen heeft), zeer kritisch zal zijn bij
nieuw aan te trekken werkgelegen
heid, d.w.z. schoon, stil, kwalitatief
hoog (denk aan de kinderen die nu
nog studeren), en arbeidsintensief.
OOSTERHOUT N. DE BEER-
VELTMAN
Het schrijven van T. Dinnesen
over Van Ravens geeft mij de in-
druk van een trap geven naar een
grotere broer. Dat een scheidsrech
ter na moeilijke dagen een absolute
wereldtopper moet fluiten is op zich
niet zo heel bijzonder. Opmerkelijk
is wel de feilloze manier waarop hij
gefloten heeft.
Ook de suggestie van zijn „rap
port zonder franjes" lijkt mij onge
grond. Als een speler door het pu
bliek telkenmale als hij aan de bal
is wordt uitgejoeld en -gescholden
en daaronder volledig zichzelf weet
te blijven is dat een vermelding
waard.
RUCPHEN F. PEETERS
(Einde discussie: redactie).
Is het artikel in De Stem van
dinsdag jl. over het bouwen in de
kleine woonkernen van Hontenisse
als mop bedoeld? Hoe kun je alweer 1
tien huizen beloven die er eigenlijk
allang hadden moeten staan. Ze wa-
ren au een jaar geleden beloofd. We
kregen voorrang na 2 jaar achter-
stand. Maar hoe kun je na 20 jaar
stilstand een dorp nieuw leven in- i
blazen met tien woningen.
Na al wat onze vorige twee (en
nu nog een) raadsleden ervoor heb-
ben gedaan, begrijp ik niet dat de
heer Everaert Sinterklaas wil spe-
len; het is wel de tijd maar de
stemming ontbreekt nog.
Enfin, vier jaar is ook niet zo lang
en de heer Everaert zal denken: je
moet op tijd beginnen. Tot zo onge-
veer '74 kan het duren; dus die
woningen kunnen nog vele keren
beloofd worden.
Als je dan bedenkt dat er vele
jonge mensen weg zijn gegaan die
hier graag hadden gewoond! Er was j
nooit een meter bouwgrond te krij-
gen. Ik ken iemand die de moed 1
kon opbrengen er twintig jaar op te
wachten. Ik ken er ook wel die hier
een eigen huis hebben en er drie a
vier jaar mee bezig zijn geweest. 1
Maar zolang wil niet iedereen wach-
ten.
Toen de firma V.. d. P. hier ver-
trok, ging de toen enige werkgele-
genheid verloren. Deze firma heeft
twintig jaar geleden ook huizen wil-
len bouwen, maar kreeg geen voet
aan de grond. Ook het bedrijf uit
breiden ging niet. Overal werd ont
eigend behalve in Lamswaarde
Hier gebeurde niets. Is uitbreiding
van Laniswaarde in verband met het
ongetwijfeld komende Baalhoekplan
niet noodzakelijk of worden de
mensen van Kruispolder als alle
plannen doorgang vinden, weer ge
dwongen elders een huis te zoeken.
Dat zal voor velen tegen de zin zijn.
Maar dat is de harde waarheid!
De verpaupering is er al en pas
minstens met twintig huizen per
jaar kun je van langzaam optrekken
spreken. De huizen in Graauw en
Hengstdijk zijn ook niet leeg blijven
staan. Ook particuliere bouw wordt
daar aantrekkelijker gemaakt. Is dit
nu voor ons dorp te veel ge
vraagd.
LAMSWAARDE L. HEIJENS-
V. D. BERGEN
O
DEN HAAG (ANP) De PvdA-
kamerleden De Ruiter, Lems en Lam
berts heben de ministers van Volks
gezondheid en Verkeer en Waterstaat
gevraagd de geëigende maatregelen
te treffen om (de kwaliteit van) de
drinkwatervoorziening overal in ons
land veilig té stellen, hetgeen huns
inziens eventueel kan inhouden dat
geïmporteerd drinkwater tegen de
ter plaatse geldende verbruikersprijs
van leidingwater beschikbaar moet
worden gesteld.