OUD-S.S.-ERS HOUDEN STIEKUM REÜNIE Zusters dreigen met zit-staking in conflict met Rijkswaterstaat PERMANENTE LOONMATIGING VOOR BEKOSTIGING MILIEUBESCHERMING 10 GAKT HET NIET LANGER vergelijkt u maar m 1?5 ]39 vergelijkt die prijzen [^^mass/nb0p!^s Aperitiefs r cr ]89 M fcr- rn ?25 vries vers vlees Brosio mag niet naar Moskou We maken er een gezellige dag van" In Hilversum straks 150 Augustinessen in het gras? ER ZIT RUIMTE IN DE PRIJS binnenland buitenland Rijksweg 27 Brief uit 1956 Grote slag Grotere wet Pleidooi van prof. drA. Heertje uit Amsterdam Belangrijke waarden Sectormodellen 60% van de nederlandse bevolking is zich niet bewust, dat zij voor de dagelijkse artikelen beslist^ te veel betaalt VRUCHTEN- SINAAS SPERZIE BONEN VARKENS VLEES PLANTEN- MARGARINE KAAS 40+ KOFFIE MELK 20 THEEBUILTJES ROOSVICEE PINDAKAAS ANANAS voordelige schoenartikelen GEVULDE 3CU KLEUTER- IID SPECULAAS Uil TAAI 03 TRIO-FAK E-TAAI i|ij BLEEK MIDDEL BIRGIT PANTY ALLES- REINIGEK VARKENS FRICANDEAU VARKENS LEVER HAM BURGERS panier /oor uw pen Pendelaars Van Ravens (3) Huizen Kamervragen over de drinkwatervoorziening Woensdag 17 november 1971 13 (Van een onzer verslaggevers) GRONINGEN - AMSTERDAM Komende zaterdag wordt een bij eenkomst belegd van Nederlandse oud-SS-ers, NSB-ers en Oostfront strijders. Hoewel organisator J. Schoonder beek uit Grningen het diepste stilzwijgen bewaart, staat vast dat deze „reünie" van oude kameraden op Duitse bodem plaats heeft, vlak bij de Nederlandse grens. Het contactadres voor de bijeen komst is dat van mevrouw Hart man uit Amsterdam, weduwe van de beruchte SS-er Jan Hartman. Mevrouw Hartman leeft in de ver onderstelling dat de reünie wordt belegd door te naar haar man genoemde Jan Hartmanstichting. Maar dit wordt door de voorzitter van deze stichting, veearts H. Knigge uit Annen, ontkent. Mevrouw Schoonderbeek, echtge note van de organisator, liet van morgen weten dat de reünie wordt belegd buiten de Jan Hartman- stichting om, omdat „die het vori ge jaar de zaak te veel in de soep geholpen heeft". Zoals bekend wilde vorig jaar de Hartmanstichting op 14 en 15 no vember 1970 een bijeenkomst be leggen van Oostfrontstrijders en SS-ers. Dit plan is toen op felle reacties die loskwamen afgeketst. De belangstellende oud-strijders van weleer Wordt, als ze blijk van beiangstelli.i.g voor de reünie to nen, verzocht zich komende zater dag naar Groningen te begeven, van waaruit de tocht naar Duits land voor „een gezellig dagje van verdrukten onder elkaar" (zoals mevrouw Hartman het formuleert) wordt ondernomen. Deze omslachti ge gang van zaken is, volgens me vrouw Schoonderbeek, gekozen om „ongunstige publiciteit" voor te blijven. Op heilige Duitse bodem ontmoe ten ze elkaar zaterdag, de Alte Kameraden van weleer die in het bruin of zwart gekleed de strijd aanbonden voor een volmaaktere mens, en daarbij arm of been of wat dies meer zij, lieten op het veld van oneer. Ze zullen, zegt mevrouw Hartman uit Apisterdam, met een beetje weemoed denken aan de tijd van „damals". En verbitterd praten over het onrecht dat hen nu, 27 jaar na de oorlog, nog steeds wordt aange daan. En ze zullen elkaar daarover trooosten door de liederen van wel eer te zingen, met schore stem en diep bewogen, „Want", zegt mevrouw Hartman, „onze gewonde jongens hebben het zo moeilijk. We sturen ze elk jaar ook een kerstpakketje. Daar zijn ze zo blij mee. En de weduwen krijgen een mooi bloemetjz. Moet je eens nagaan hoe blij ze zullen zijn als ze een gezellige dag heb ben. Als ze eikaar weer treffen. Als ze niet met de haat van elke dag worden geconfronteerd. Want er wordt veel geleden door onze mensen." Mev evrouw Hartman is de weduwe van de beruchte SS-er Jan Hart man, een man" met veel gevoel voor mensen in nood," zoals zijn weduwe het uitdrukt, en daarom dan ook naar het Oostfront is ge trokken om de nood te verminde ren door communisten overhoop te schieten. Mevrouw Hartman vormt het con tactadres voor de oud-Oostfront strijders, SS-ers en NSB-ers die de' reünie van zaterdag a.s. willen meemaken: „Mijn naam heeft door het werk van mijn man een erg goede en bekende klank in onze gelederen." (Van een onzer verslaggevers) HILVERSUM Desnoods gaan de 150 zusters van de „Stad Gods" in Hilversum met hun allen in het gras liggen, maar Rijkswater staat zal zijn taak op het gebied van „Stad Gods" niet kunnen uit voeren. „Het lijkt me een mooi gezicht," zegt zuster Van Ravesteyn drome rig, „zo'n 150 zusters augustinessen die overal al staan of liggen waar die mensen van Rijkswater staat een paaltje in de grond wil len drijven. Erg mooi". Het conflict tussen de zusters au gustinessen en Rijkswaterstaat spitst zich langzaam maar zeker toe, nadat vorige week al de poli tie door de zusters te hulp was geroepen om een ambtenaar van Rijkswaterstaat van het terrein van „Stad Gods" te verwijderen. De zusters zijn fel gekant legen de aanleg van een nieuwe weg, de Rijksweg 27, die hun terrein in tweeën zal delen. „Maar we z'ijn vooral boos", beklemtoont zuster Van Ravesteyn, „omdat Rijkswa terstaat zo heel erg ondemocratisch is. Dat nemen we gewoon niet". En, zegt ze: „We willen er best voor vechten hoor. We weten niet precies of wij wel de aangewezen figuren zijn voor een dergelijke actie. Ja, dat wordt over het alge meen niet van zusters verwacht. Maar over die aarzeling willen we best heenstappen. Kijk, als de mensen ons nou laten weten: „Zus ters, het is geweldig wat jullie doen", dan zijn we bereid de strijd tot het eind toe te strijden. Wij stellen ons in dienst van de men sen. En als de mensen het noodza kelijk vinden dat tegen een onde mocratische handelwijze actie wordt ondernomen, willen wij dat inderdaad wel gaan doen. Wij zijn gewoon door de omstandigheden in de frontlinie geschoven. En op die plaats willen we er zeker van ma ken wat er van te maken valt. Als er tenminste bij de mensen be hoefte aan bestaat". De vijandigheden tussen Rijkswa terstaat en de zusters augustines sen werd vorige week definitief ingeluid (nadat de zusters zich al eerder met woorden hadden verzet tegen de plannen rond Rijksweg 27) toen een ambtenaar van Rijks waterstaat op het terrein van de „Stad Gods" opmetingen wilde verrichten. Zuster Van Ravesteyn: „Opeens liep ie daar rond. Hij wilde metin gen verrichten op plaatsen waar van we nooit hebben geweten dat er iets mee zou gaan gebeuren. Nou ja, dat kan tooh niet. Enfin, we zijn eens met die mijnheer gaan praten. Hij beriep zich op een brief uit 1969, waarin de komst van een opmeter was aange kondigd. Nu is het wettelijk zo, dat is gebaseerd op een wet uit 1900, kun je nagaan, dat je Rijks waterstaat niets in de weg mag leggen, als de komst van tevoren schriftelijk is aangekondigd. Maar we hadden geluk: die brief uit 1969 hebben wij zeer beslist niet ontvangen. Toen zei die man: „Ja, maar in 1956 hebben jullie er wèl een brief over gekregen". We heb ben hem wezenloos aangestaard, eventjes maar, en hem toen heel belangstellend gevraagd naar zijn verzameling post uit 1956". De politie werd daarop door de zusters augustinessen te hulp ge roepen om de man van Rijkswa terstaat te verwijderen. Maar zo ver hoefde het niet te komen, want de meet-man vertrok, terwijl hij mompelde dat er wel een brief gestuurd zou worden, en dat dan wel verder gekeken zou worden. „Maar die brief hebben we tot nog toe niet gekregen", deelt zuster Van Ravesteyn blijmoedig mee. Toch wordt er wèl op gerekend dat Rijkswaterstaat dit schrijven nog zal verzenden. Zuster Van Ra vesteyn: „Dit kunnen ze natuurlijk bezwaarlijk over hun kant laten gaan. We zijn niet zo wereld vreemd dat we dat niet zouden inzien". En dan moet de beslissende slag gestreden worden, een slag waar toe de zusters augustinessen bereid zijn wanneer ze de indruk krijgen er inderdaad „iets goeds voor de mensen" mee te doen. „We weten namelijk niet precies hoe men over het algemeen staat teigen de ondemocratische houding van Rijkswaterstaat", zegt zuster Van Ravesteyn, „als het de mensen geen biet interesseert, kunnen we beter onze energie niet verspillen. Het gaat ons niet om het droge principe zelf; het gaat ons erom een daad te stellen die voor de mensen van belang is". „Wie zegt", stelt ze uitdrukkelijk, „dat wij niet bereid zouden zijn mee te werken wanneer Rijkswa terstaat met ons open kaart speelt. Maar nee hoor, cüe mensen doen maar raak. Nou, dan is het mis schien wel goed dat er eens 150 zusters in het gras gaan liggen. Het zou nog mooier zijn als we honderden mensen kregen die er dan bij gingen zitten. Een werke lijk massale sit down-actie moet toch wel indruk maken, dacht ik zo". Gebrek aan openheid bij Rijkswa terstaat. Zuster Van Ravesteyn zegt er over: „Neem alleen al dit: er is steeds gezegd dat ons terrein finaal in tweeën gesneden zou moe ten worden door die weg omdat er anders^ een bocht in de weg zou komen, wat vervelend voor de au to's schijnt te zijn. Maar als je de stippellijn op de kaart ziet die die nieuwe weg aangeeft, dan zie je dat er tóch een bocht inkomt op ons terrein. Dan proberen ze ons toch voor de gek te houden En nog zoiets: je krijgt het tracé pas te zien als het helemaal klaar is. Dat is toch ondemocratisch Bij Rijkswaterstaat gaan ze er van uit dat de mensen maar alles moeten slikken. Wij hebben ook nog het argument dat die weg ons teveel last voor ons werk bezorgd. We hebben hier een rusthuis voor overspannen moeders. Maar als al dat verkeer hier voorbij komt don deren, krijgen die mensen niet de rust die ze nodig hebben". I Maar, beklemtoont ze, terwijl ze te berde gebrachte praktische bezwa ren als de rust voor overspannen moeders, en het verwoesten van een vogelreservaat met een hand gebaar opzij schuift: „Ons grote bezwaar is en blijft: waarom doet Rijkswaterstaat zo ondemocra tisch?" Déze houding moet verwoest wor den. Desnoods met een zit-staking van de nonnen. Zuster Van Raves teyn: „Dat is dan wel in strijd met de wet die voorschrijft dat Rijks waterstaat niet gehinderd mag worden. Maar wij menen een gro tere wet te volgen: de liefde voor de mensen. Als de mensen inder daad er blijk van geven dat ze een actie van ons zullen toejuichen, zul je het beleven dat zusters over gaan tot een actie". DEN HAAG Prof. dr. A. Heertje, hoogleraar aan de universiteit van Amsterdam, heeft in een preadvies voor de aanstaande jaarverga dering van de Vereniging voor de Staathuishoudkunde gepleit voor een permanente loonmatiging ten behoeve van de financiering van de uitgaven voor het beschermen van het milieu, in het kader van een algemene inkomenspolitiek. De hoge kosten, zegt hij verder, die voor de ondernemingen meestal verbonden zijn aan het tegengaan van de verontreiniging van het milieu, maken het weinig waarschijnlijk dat het bedrijfsleven uit eigen beweging tot een krachtige bestrijding van de vervuiling zal komen. de sfeer van de economische beslis singen vallen, betoogt prof. Heertje. Met het oog op de industriepolitiek is het inbrengen van al die factoren, die de welvaart bepalen, in de be leidsmodellen van het Centraal Plan bureau geboden. „Er is geen reden het scheppen van werkgelegenheid wel en het vernie len van het milieu niet in de econo- misch-politieke discussies te betrek ken". Prof. Heertje ziet hier een uiterst belangrijke nieuwe taak voor hot Contraal Planbureau liggen. In de ko-mnde jaren zal daarom ovtussen werkjeversorgani- s cn vakbewegingen over de o v i :1e Ion'ai mede dienen te r i balmorst door ean planning n de inve oringen in milieubeheer, nt beido bobben eenzelfde belang con goed milieu. )o vervuiling en vernietiging van natuu'- rond toite.'dam is volgens hou .ie'aar al zover voorlgeschre- i, dot d't overleg tussen de werk- :.v; cn wcr.tnr.io.'s nog nauwe- 3 Ten iv cl.on a'gewaent. Alles ;f er c dat de in lustrialisatiepo- ek in d t gebied uit een oogpunt m de a'go i-ne welvaart heeft ge- nld. De ti.id is dan ook rijp voor do oslissing deze streek „vol" te noe- len en het vestigen van industrieën ,-rder achterwege te laten, meent ,e hoogleraar. Wegens de onderlinge afhankelijk- eid van alle factoren, die de wei- ■aart beïnvloeden, moeten belangrij- :e waarden als de verkeersveiligheid, .ezondheid en levensvreugde binnen Dat het mogelijk is dergelijke eco nomische modellen te construeren, waarin alle elementen zijn opgeno men, die blijkens de waarderingsoor delen de welvaart bepalen, is onlangs aangetoond door F. Muller en W. Pe^ lupessy. Deze hebben voor de Rijn mond een model ontworpen, dat re kening houdt met de vervuiling van de lucht. De maximaal toelaatbare verontreiniging van de lucht fungeert in dit model als randvoorwaarde. Aan de benadering van Muller en Pelupessy komt volgens prof. Heertje grote praktische betekenis toe in .het kader van de industriële sectorpoli- tiek. Op grote schaal dient het ont werpen van sectormodellen waarin ook de vervuiling van het milieu is opgenomen te worden herhaald in het voetspoor van Muller en Pelupessy. Dergelijke sectormodellen geven niet alleen een indruk van het offer, dat ten behoeve van een schone om geving moet worden gebracht, uit gedrukt in produktieverlies en werk gelegenheid, maar er kunnen ook aanwijzingen aan worden ontleend voor de omvang van de investeringen, die nodig zijn om de vervuiling tot aanvaardbare proporties terug te brengen. Iedere uitbreiding van industrie, zo stelt de hoogleraar verder, brengt vernietiging van de natuur met zich en daarom dient in het vergelijkings systeem van de modellen ook de ver nietiging van de natuur te worden op genomen, zodat men kan komen tot een geïntegreerde afweging van de voor- en nadelen van industriële ves tigingen. Vervuiling en vernietiging van de natuur worden nu eenmaal ook bestreden door de industriële ex pansie te matigen. Industriële groei noopt voorts tot verkeersvoorzienin- gen en het spreekt volgens de hoog leraar vanzelf, dat ook de voor- en nadelen van de verkeersvoorzienin- gen in de modellen een plaats dienen te krijgen. DE WESTDUITSE metaalarbeiders bond heeft dinsdag zijn leden in het gebied Nordwürttemberg-No 1- baden opgedragen het werk neer te leggen. Naar de echtgenoot van mevrouw Hartman is dan ook de Jan Hart manstichting genoemd, een instan tie die zich bezighoudt met het vele leed dat een ontbrekende arm en de minachting van anderen losslaat bij degenen die vroeger streden voor Duitsland en de Ger maanse cultuur. Mevrouw Hartman leefde dan ook tot gisteren in de veronderstelling dat de reünie wordt belegd door de naar haar man genoemde stichting. Dit wordt echter ontkend door voorzitter Knigge, èn door de grote organisa tor van de geplande bijeenkomst, de heer J. Sahoonderbeek uit Gro ningen. Mevrouw Hartman: „Ach, dat is niet zo erg dat het niet door de stichting wordt georganiseerd. Als de jongens 'het maar leuk hebben. Dan vind ik het al lang goed." (Van onze correspondent) BRUSSEL De NAVO-diplomaten in Brussel zijn teleurgesteld, zo niet verbaasd, over het feit dat Manio Brosio, de speciale afgezant van de NAVO voor troepeninkrimpingen, nog niet door de Russen is uitgenodigd voor overleg in Moskou. Begin vorige maand maakte de se cretaris-generaal van de NAVO, mr. Luns, bekend dat het de bedoeling was, dat Brosio rond de vijftiende november poolshoogte zou gaan ne men in de Sovjet-Unie. Hierdoor zou den de NAVO-bondgenoten in staat zijn geweest om de op de ministers vergaderingen in decemeber met po sitieve voorstellen voor de dag te ko men. Sommige NAVO-delegaties geloven dat de Russen geïrriteerd zijn over het kennelijk ongeduld dat de secre. taris-genraal zelf ten toon heeft ge spreid. Mr. Luns schijnt die vergis sing ook zelf ontdekt te hebben: in een interview met het persbureau AFP onderstreepte hij vorige week dat de NAVO niet de indruk moet wekken dat zij Rusland een ultima tum voorlegt, nocli moet zij precies data noemen. Een andere verklaring voor het uit stel van Ruslands reactie is de Russi sche wens om de bondgenoten in het Warschaupact te raadplegen. (ADVERTENTIE) 3GEZINS FLESSEN normale prijs UT LITERBLIK VELUCO DUBBELE normale prijs£9" 200 gramsblik HOMBURG normale prijs-89" 500 gramsbeker S0 NNI normale prijsTB ES nog geen 35 ct.per ons 400 gramsblik K0RSTL0ZE normale prijs 459" literfles GOUDEN KAN normale prijsTSC KWATTA MELK KRAKELINGEN75 500 GRAMSPAK SUPER KOFFIE 279 POT HARINGFILETS 3 STUKS---109 VRUCHTENWIJN MET KIRSCH, PEK_ MET ABRIKOZEN - BRANDEWIJN \f l£S OF CITROEN MET JONGE JENEVER PAK NOOTKRANSJES GROTE MALSE ONTBIJTKOEK klasse A____ 500 GRAM ZELFRIJZEND BAKMEEL GROOT FORMAAT CHATHÉ normale prijs^B GROTE FLES RIJK GEVULD MET VITAMINE C normale prijs 325 dubbele pot SMEUÏGE normale prijs345 LITERBUK 8 GROTE SCHIJVEN normale prijs449 ZWAAR STUK GROTE BAAL SIGARETTr" VOOR DE SCHOEN PAK VAN DELFT Mi Mi WAT'n PRIJS 1 l|^| LITERFLACON normale prijsJ»9 03M FLACON nW normale prijs59 DE GROTE MATEN MAAT 44t/m50 met kruisstukje LITERFLACON zonder ammonia 500 GRAM 500 GRAM Brieven vooi oeze ruorielc moeten met v©l- ledifle naam en adres worden ondertekend. Bij publicatie zullen deze vermeld worden. Slechts bil hoge uitzondering zal van deze regel wor» den afgeweken. Naam en adres zl}n dan bij de redactie bekend. Publicatie van brieven (verkort of onverkort! betekent niet det de redactie het in alle gevallen eena ia met in houd, c.q. strekking. Pendelaars verdienen in Rotter dam e.o. meer dan in West-Brabant. Echter, in West-Brabant werken ve le buitenlandse arbeiders, welk feit voor de werkgevers hoge extra kos ten meebrengt. Ik zou de vakvereni gingen willen voorstellen eens de totale loonsom per be.drijf op te vragen en het aantal arbeiders dat nodig is. Mijn vermoeden is dat deze vergelijkende beoordeling fa- soinerende uitkomsten zal geven. Zou het niet zo zijn dat men best meer zou kunnen betalen aan werk nemers uit eigen streek, zonder dat de totale loonsom stijgt? Wanneer men een pendelaar, die langer dan 5 jaar in Rotterdam werkt, vraagt waarom hij geen huis in die landstreek zoekt, vraagt hij hoe je daar nu bijkomt. De pende laar is niet gek: die wil 's avonds en in het weekend de „frisse" lucht dicht bij huis hebben. De hamvraag zit voor mij in het eind van dit verhaal. De Westbrabantse mens, weet maar al te goed hoe bevoorrecht hij is om nog in deze betrekkelijk leef- bare omgeving te wonen. Hij wil best een half uur tot een uur reizen J om te werken, hij wil echter ook dat zijn overheid (die hij zelf geko- zen heeft), zeer kritisch zal zijn bij nieuw aan te trekken werkgelegen heid, d.w.z. schoon, stil, kwalitatief hoog (denk aan de kinderen die nu nog studeren), en arbeidsintensief. OOSTERHOUT N. DE BEER- VELTMAN Het schrijven van T. Dinnesen over Van Ravens geeft mij de in- druk van een trap geven naar een grotere broer. Dat een scheidsrech ter na moeilijke dagen een absolute wereldtopper moet fluiten is op zich niet zo heel bijzonder. Opmerkelijk is wel de feilloze manier waarop hij gefloten heeft. Ook de suggestie van zijn „rap port zonder franjes" lijkt mij onge grond. Als een speler door het pu bliek telkenmale als hij aan de bal is wordt uitgejoeld en -gescholden en daaronder volledig zichzelf weet te blijven is dat een vermelding waard. RUCPHEN F. PEETERS (Einde discussie: redactie). Is het artikel in De Stem van dinsdag jl. over het bouwen in de kleine woonkernen van Hontenisse als mop bedoeld? Hoe kun je alweer 1 tien huizen beloven die er eigenlijk allang hadden moeten staan. Ze wa- ren au een jaar geleden beloofd. We kregen voorrang na 2 jaar achter- stand. Maar hoe kun je na 20 jaar stilstand een dorp nieuw leven in- i blazen met tien woningen. Na al wat onze vorige twee (en nu nog een) raadsleden ervoor heb- ben gedaan, begrijp ik niet dat de heer Everaert Sinterklaas wil spe- len; het is wel de tijd maar de stemming ontbreekt nog. Enfin, vier jaar is ook niet zo lang en de heer Everaert zal denken: je moet op tijd beginnen. Tot zo onge- veer '74 kan het duren; dus die woningen kunnen nog vele keren beloofd worden. Als je dan bedenkt dat er vele jonge mensen weg zijn gegaan die hier graag hadden gewoond! Er was j nooit een meter bouwgrond te krij- gen. Ik ken iemand die de moed 1 kon opbrengen er twintig jaar op te wachten. Ik ken er ook wel die hier een eigen huis hebben en er drie a vier jaar mee bezig zijn geweest. 1 Maar zolang wil niet iedereen wach- ten. Toen de firma V.. d. P. hier ver- trok, ging de toen enige werkgele- genheid verloren. Deze firma heeft twintig jaar geleden ook huizen wil- len bouwen, maar kreeg geen voet aan de grond. Ook het bedrijf uit breiden ging niet. Overal werd ont eigend behalve in Lamswaarde Hier gebeurde niets. Is uitbreiding van Laniswaarde in verband met het ongetwijfeld komende Baalhoekplan niet noodzakelijk of worden de mensen van Kruispolder als alle plannen doorgang vinden, weer ge dwongen elders een huis te zoeken. Dat zal voor velen tegen de zin zijn. Maar dat is de harde waarheid! De verpaupering is er al en pas minstens met twintig huizen per jaar kun je van langzaam optrekken spreken. De huizen in Graauw en Hengstdijk zijn ook niet leeg blijven staan. Ook particuliere bouw wordt daar aantrekkelijker gemaakt. Is dit nu voor ons dorp te veel ge vraagd. LAMSWAARDE L. HEIJENS- V. D. BERGEN O DEN HAAG (ANP) De PvdA- kamerleden De Ruiter, Lems en Lam berts heben de ministers van Volks gezondheid en Verkeer en Waterstaat gevraagd de geëigende maatregelen te treffen om (de kwaliteit van) de drinkwatervoorziening overal in ons land veilig té stellen, hetgeen huns inziens eventueel kan inhouden dat geïmporteerd drinkwater tegen de ter plaatse geldende verbruikersprijs van leidingwater beschikbaar moet worden gesteld.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1971 | | pagina 9