WILLY BRANDT: VAN WERELDOORLOG NAAR WERELDVREDE
De kip heeft
een gauden
ij gelegt
WORDT DE CHAOS IN DE SPELLING NOG GROTER?
Corruptie bij politie in New York
INTENSIVE
CARE®
binnenland
buitenland
Frahm
Berlij
ner
Ost-Politik
Resultaten
Goet faut
Sjofeur
Vervelent
Arm kint
Schrale huid?
Ruwe handen?
helpt df rekt.
f3.50
25 ct.
Militairen vielen
in water
NEDERLANDSCHE MIDDENSTANDSBANK
Een bank
waar uw spaargeld groeit
papier
oor uw pen
Hirohito (7)
Heilige koe
Wordthart van
Zwitserland'
verkocht
Donderdag 21 oktober 1971
19
I
(Van onze redactie buitenland).
„Ik zal niet de kanselier van een
overwonnen Duitsland zijn, maar
van een bevrijd Duitsland". Dit zei
twee jaar geleden Willy Brandt. Na
een tweejarige regeringsperiode
heeft de nu 57jarige Westduiise
regeringsleider de erkenning gekre
gen vanuit het buitenland, dat hij
zelf een belangrijke bijdrage heelt
geleverd tot die „bevrijding" van
zijn land. De Nobelprijs voor de
vrede toekennen aan de Duitser
Willy Brandt betekent meer dan een
erkenning van zijn „Ost-Politik",
zijn toenaderingspogingen tot de
Sovjet-Unie, en het hele Oostblok,
van zijn verhouding tot de DDR en,
zijn Europese politiek, het betekent
een erkenning van de stap die West-
Duitsland aan zijn hand aan het doen
is uit het verleden. De stap van een
meer dan 25 jaar geleden afgesloten
wereldoorlog naar wereldvrede.
WILLY BRANDT
Veel Duitsers aarzelen tot op de
dag van vandaag die stap met hun
kanselier te zetten. Willy Brandt is
in de ogen van de Duitsers ook
altijd een enigszins vreemde eend in
de bijt geweest. Als onwettige zoon
van een 19jarig winkelmeisje in
Lübeck geboren, werd hij groten
deels opgevoed door zijn grootvader,
die voor hem „papa" was. Deze
man, van huis uit landarbeider, was
een van de eersten om zich op te
geven als lid van de Duitse socialis
tische partij. Op zijn dertiende jaar
was de jonge Brandt, die toen nog
naar zijn moeder Frahm heette,
Herbert Frahm, al actief in de soci
aal-democratische jeugdbond. Op het
gymnasium schreef hij al in de soci
aal-democratische Volksbode in
Lübeck. Als zeventienjarige mocht
hij bij wijze van uitzondering
al lid worden van de SPD. Maar
toen, het was 1930, hingen boven
Duitslands politieke horizon al de
bruine wolken van het nationaal-so-
cialisme en de jonge Frahm demon
streerde mëe met de radicale socia
listen, die in straatgevechten in die
dagen regelmatig hun krachten maten
met de nationaal-socialisten. Hij
zwoer kort daarop het al te radicale
socialisme weer af, deed eindexa
men en schreef artikelen onder de
naam „Willy Brandt".
Begin 1933 vertrok hij naar Noor
wegen om in Oslo in opdracht van
de SPD een partijbureau op poten te
zetten.
Noorwegen is in Brandts leven
een zeer speciale en belangwekken
de plaats gaan innemen. Hij werd er
definitief „Willy Brandt", leerde
snel Noors, werd meteen lid van de
Noorse Arbeiders Partij, verloor zijn
Duitse nationaliteit, deed er journa
listiek werd en vond er achtereen
volgens twee vrouwen.
Mer zijn eerste vrouw, Cartota.
trouwde hij in 1940. Toen zij zwan
ger was vielen de Duitsers Noorwe
gen binnen en moest Brandt naar
het noorden vluchten. Later vertrok
het gezinnetje naar Zweden. Het
huwelijk ging niet goed, waarschijn
lijk vooral vanwege zijn voortduren
de grote aandeel in politiek en ille
galiteit. In 1944 gingen beiden uit
elkaar. Zijn tweede vrouw Rut, ont
moette hij vlak voor het eind van
de oorlog, zij trouwden in 1948 en
kregen drie kinderen.
Na de oorlog terug in Duitsland
heeft hij er enkele jaren over ge
daan voordat hij zich weer in het
politieke leven stortte. Hij was ten
slotte Noors burger.
Pas in 1947 kreeg hij zijn Duitse
staatsburgerschap terug. Hij werd
ook weer lid van de SPD en ging
voor de partij in Berlijn werken. Het
duurde tot november 1956 voordat
Brandt kon zeggen dat de Westber-
lijners hem als een der hunnen ac
cepteerden.
Hij wist toen nl. tot tweemaal toe
te verhinderen dat grote mensenme
nigten woedend over het neer
slaan van de Hongaarse opstand
door Russische tanks naar Oost-
Berlijn trokken, wat zeker op een
bloedbad zou zijn uitgelopen. Samen
met zijn vrouw Rut, zo schreven
journalisten toen, wist hij de beto
gende massa te kalmeren door met
hen het Duitse volkslied te zingen.
Een jaar later was Brandt regerend
burgemeester van West-Berlij n.
De volgende jaren kwam hij
met name in het buitenland door
dik en dun op voor zijn stad ên de
Westberlijners moeten het zeer ge
waardeerd hebben dat hij uiterst fel
de geallieerden verwijten naar het
hoofd slingerde, omdat ze niet in
grepen toen op 13 augustus 1961
Ulbrichts vopo's de beruchte „Muur"
begonnen te bouwen. Zijn grootste
probleem was in die dagen het mo
reel van de 2,2 miljoen Westberlij
ners hoog te houden, in weerwil van
hun teleurstelling over het uitblij
ven van enige westelijke actie tegen
de Muur.
Intussen leed Brandt in de ver
kiezingsstrijd tegen Adenauer
(1961) een gevoelige nederlaag.
Als zeer grievend moei nij toen
ervaren hebben de opmerkingen van
Adenauer over zijn afkomst en zijn
onwettige geboorte en zijn politieke
activiteiten in Scandinaivé in de
nazitijd. Ook in 1965 verloor Brandt
de verkiezingen. Kiesinger werd
kanselier en een jaar later verliet
Brandt Berlijn om minister van bui
tenlandse zaken te worden in de
grote coalitie.
5J
Brandts „Ost-Politik" is meer
dan een snuggere politieke inval. De
conceptie is al begonnen te groeien
in zijn Berlijnse periode. Misschien
moet rnen wel zeggen dat zijn hele
vroegere leven, zijn integer socialis
tische overtuiging, al de basis had
gelegd voor zijn latere „vredesmis
sie". Maar geconfronteerd met de
scheiding in Berlijn en met De
Muur moet hij er steeds vaster van
overtuigd zijn geraakt dat, wilde er
ooit iets komen van betere verhou
dingen tussen Oost- en West-Duits-
land, de Duitsers hun zaken zelf
moesten opknappen. „Er zal nooit
echte vrede komen, tenzij wij tot
een akkoord komen met onze ooste
lijke buren", zei hij in zijn verkie
zingscampagne in 1965. „Wiederver-
einigung", was echter de leus van
de Kiesingers en de Straussen en
hun CDU - CSU. Maar daarmee was
elk gesprek met de oosterburen c.q.
met de Sovjet-Unie en de andere
landen van het Oostblok, uitgesloten.
Historisch gezien was Adenauers po
litiek om vóór alles geaccepteerd te
worden in de westelijke wereld, be
grijpelijk en waarschijnlijk noodza
kelijk in de late veertiger en vijfti
ger jaren. Maar daarna heeft Europa
en zelfs de wereld eigenlijk zitten
wachten op een man als Willy
Brandt, die de impasse die Europa
(en de wereld) gespleten hield,
openbrak en het gesprek begon.
Brandt heeft gezegd over de
„Wiedervereinigung": „Dat is een
proces waarvan niemand de tijds
duur kan voorspellenWe moeten
geen illusies koesteren". En hij
voegde eraan toe: „Of we dat nu
prettig vinden of niet, de wereld
heeft niet het gevoel dat men ons
iets verschuldigd is".
Waar de „koude oorlog" nog maar
enkele jaren geleden een griezelige
realiteit was en tot op de dag
van vandaag velen nog de angst op
het lijf jaagt heeft Brandt in
twee jaar tijd een paar verschrikke
lijk hete hangijzers uit de wereld
(Van onze onderwijsredacteur)
DEN HAAG Op 12 novem
ber zal de schoblpsycholoog dr.
G. A. Kohnstamm via de VARA-
televisie voorstellen om volgend
jaar op de scholen een sterk
vereenvoudigde spelling door te
voeren. De Vereniging voor het
Onderwijs in het Nederlands
(VON) zal die vereenvoudigde
spelling vanaf 1 januari a.s. in
de eigen publikaties gebruiken.
Een belangrijk deel van het onder
wijs zal niet aan deze officieuze
invoering van een nieuwe spelling
meedoen. Binnen de overkoepeling
van de onderwijzersorganisaties,
de ANOF, komt het plan van dr.
Kohnstamm op 26 oktober aan de
orde. KOV-voorzitter Th. Knippen
maakt er echter geen geheim van,
dat hij weinig voor het hele plan
voelt„Het Katholieke Onderwij
zers Verhond staat niet te trappe
len," zegt hij en„Spelling is een
geordende zaak."
Het ministerie van Onderwijs ten
slotte reageert óp de sinds kort
opgeld doende wijze „We hebben
geen reactie. De man die er alles
van weet is ziek en de andere
luisteren naar de debatten in de
Tweede Kamer. Het departement
is Vandaag met andere zaken be
zig."
Conclusie in elk gevalde chaos
in onze spelling dreigt binnenkort
nog groter te worden. Enkele groe
pen gaan weer iets anders schrij
ven dan we met zijn allen hebben
afgesproken. Want laten we de
kwestie vooral niet emotioneel be
naderen spelling is niet meer dan
een afspraak. Maar ook niet min
der en het is een goede gewoonte
om je aan afspraken te houden.
maar zei in 1967 terloops, dat er
eigenlijk ook wel eens iets aan de
ei-ij, en au-ou en de spelling van
de werkwoordsvormen mocht ge
beuren. De Nederlandse en Belgi
sche minister zeiden goed, bekijk
dat dan ook maar meteen.
Onze spelling is zo ingewikkeld,
dat we er het groene boekje voor
nodig hebben om te weten hoe het
precies moet. Weet U wat goed of
fout is volgens het plan van
Kohnstamm moet dat het volgend
jaar trouwens goet en faut wor
den
het is produktie, maar directie;
het is kopie, maar fotocopie;
het is kritiek, maar criticus
het is controle, maar kontroleur
Die chaos hebben we te dan
ken aan het in 1954 ingevoerde
groene boekje. Er kwamen toen
allerlei niet foute schrijfwijzen
naast elkaar en na een tijd moest
dan blijken welke schrijfwijze in
de praktijk de voorkeur kreeg.
Helaas werd er meteen bij gezet
welke schrijfwijze volgens de ma
kers van dat boekje de voorkeur
had en die voorkeurspelling werd
toen door overheid, onderwijs en
publiciteit als bindend aangenomen.
Een Nederlands-Belgische commis
sie boog zich vervolgens over de
zogenaamde bastaardwoorden,
Begin '69 kwamen de eindvoorstel
len van de Nederlands-Belgische
commissie. Wat de werkwoorden
betreft kwam de commissie „met
een warme aanbeveling" om er
voortaanhij antwoord, zij vind
en zij prate van te maken. Maar
bij nader inzien wilden ze toch
maar liever weer niets doen aan
de au-ou en de ij-ei.
Bovendien wérden eerdere voor
stellen voor een zeer progressieve
spelling als sjofeur en odeklonje
weer ingeslikt.
Vertegenwoordigers van een vier
tal onderwijsorganisaties gingen
bij minister Veringa op bezoek en
vertelden, dat ze nou wel eens van
het geklungel af wilden. Op die
manier zou je na vijf jaar weer
geroep om een wat simpeler spel
ling krijgen. De heren zeiden, dat
er iets drastisch diende te gebeu
ren en dat men daarna minstens
tot het jaar 2000 van de spelling af
moest blijven. De minister leek er
wel wat voor te voelen. Hij vroeg
de organisaties althans om hun
ideeën maar op papier te zetten.
Die onderwijsorganisaties trokken
VAN VEEN:
eerst nog contact
opnemen met
België en Suriname
volkomen terecht aan de bel. Onze
spelling is zo ingewikkeld dat een
goed deel van ons taalonderwijs in
feite spellingonderwijs is. Dr. I.
van der Velde heeft uitgerekend,
dat tachtig procent van de taallles-
sen in de hogere klassen van de
basisschool in het teken van de
spelling staan. De lieve juf (moet
volgend jaar volgens dr. Kohn
stamm trouwens live juf worden)
heeft de grootst mogelijke moeite
om duidelijk te maken, dat wordt
geschreven moet worden als wordt
of word. Ons taalonderwijs komt
op die manier niet aan de taal toe
en we gaan zelfs zo ver, dat we
spelfouten taalfouten noemen.
VERINGA:
eerst even contact
opnemen met
België en Suriname
4) Maak vooral een einde aan de
grote ellende met de werkwoords
vormen door een t te schrijven
waar je een t hoort. Dus: ik vint
dit verveleht.
Het arme kind (schrijf toch kint,
zegt Kohnstamm), dat met een
taalachterstand op school komt,
leert daar niet meer van die taal,
maar allerlei onbegrijpelijke
kunstjes. De onderwijsorganisaties
gingen in hun aan Veringa voorge
legde nota^ eindelijk eens van de
logische gedachteéén klank, één
teken uit. Ze baseerden hun voor
stellen op de leerbaarheid van de
spelling. Concreet vroegen ze de
minister
V1101) Schrijf au-ouwoorden
voortaan altijd met een au: haut
2) Laat de korte ei vallen en
schrijf alles met een ij: mijsje
3) Schrijf ie in gesloten lettergre
pen en aan het einde van woorden.
Dusvier en drie, maar verder
live en giter.
Nu was het inderdaad vervelend
(volgens Kohnstammvervelent),
dat minister Veringa iedere keer
zei, dat hij nog even overleg met
België of Suriname moest plegen en
dat hij dan een beslissing zou ne
men. De enige beslissing die hij
echt nam was, dat hij niet als
onderwijsminister terug kwam.
Zijn opvolger schrijft in de toe
lichting op zijn eerste begroting:
„Het nader overleg met de Belgi
sche regering heeft nog niet kun
nen plaatsvinden."
En daarmee zijn we terug bij de
dag van vandaag. Een stroming
binnen die onderwijsorganisaties
zegt nuwaar wachten we nog op,
we beginnen gewoon. Een andere
stroming zegtkom nou, dan
wordt het helemaal een chaos. Een
in deze tijd niet onbelangrijk ge
geven is ten slotte nog, dat met de
vervanging van de schoolboeken
zo'n 100 miljoen gulden gemoeid
zal zijn. KOV-voorzitter Knippen
„Toen we vroeger nog echt zuinig
waren hebben we op de scholen de
tweede o en e in de boekjes ge
woon doorgestreept. De nu voorge
stelde ingrepen gaan zo ver, dat er
echt allemaal nieuwe boekjes moe
ten komen."
geholpen.
De meest spectaculaire resultaten
van zijn „Ost-Politik" waren de
ondertekening van normalisatiever
dragen met de Sovjet-Unie en Polen
in 1970. Hierin zwoeren de verdrags
partners gebruik van geweld tegen
elkaar af, en erkende Brandt dat de
na 1945 afgestane Duitse gebieden
voor altijd verloren waren.
Hoewel deze verdragen nog niet
zijn geratificeerd door de Bondsdag,
heeft de ondertekening reeds ge
zorgd voor. een verbetering in het
klimaat tussen oost en west, waar
door het bereiken van een vier-
mogendhedenakkoord over Berlijn
mogelijk werd.
Om tot een betere verhouding met
de vijandig gezinde broederstaat
Oost-Duitsland te komen ondernam
Brandt een reis naar Erfurt, waar
hij een historische ontmoeting met
de Oostduitse premier Willi Stoph
had. Enige maanden later bracht
Stoph hem een tegenbezoek in Kas
sei.
Twee maanden na zijn benoeming
tot kanselier ontplooide Brandt bo
vendien reeds initiatieven tot uit
breiding van de EEG. Op de hoogste
topconferentie van EEG-landen had
hij een belangrijk aandeel in de
hervatting van de onderhandelingen
met Engeland, Ierland, Noorwegen
en Denemarken over toetreding tot
de gemeenschap.
Brandts zoon Peter is even radi
caal als Brandt in zijn jonge jaren
was. Zoonlief werd onder meer gear
resteerd wegens deelname aan stu
dentenbetogingen en bestreed in in
terviews de opvattingen van zijn
vader. Brandt heeft daarover ge
zegd: „Iemand die voor zijn twintig
ste geen radicaal is geweest, zai
nooit een goede sociaal-democraat
worden".
(ADVERTENTIE)
CHESEBROUGH
Een paar druppels van
deze liquid skin cream
volstaan om ruwe, droge
huid weer zacht en soepel
te maken. Intensive Care
is niet vet, en trekt
meteen in. Gebruik 't
voor uw handen,ellebogen,
hielen, knieën.
Intensive Care,
licht
geparfumeerd
en bijzonder
heilzaam.
Proefflesje
DE KAMERLEDEN drs. H. Wieben-
ga (P.S.P.) en drs. J. Voogd (P.v.d.
A.) willen dat de leden van de
„knokploeg", die vorige week in
Haarlem een dakloos gezin uit een
gekraakte woning verwijderden,
strafrechtelijk worden vervolgd. Zij
hebben de minister van Justitie
schriftelijk hierom gevraagd, erop
wijzend, dat het gebruik van geweld
en vernieling van meubilair vol
strekt verwerpelijk en onidiuLdfoa-ar is.
OEGANDA HEEFT Tanzania be
schuldigd van het doden van 22 bur
gers en het verwonden van zes sol
daten hij aanvallen met mortieren.
(ADVERTENTIE)
NEW YORK (Reuter) Een New-
yorkse politieman heeft op een open
bare hoorzitting verteld, dat vrijwel
elke rechercheur in zijn stad steek
penningen van deze of gene aan
neemt. Zelf had hij in 1961 in een
halfjaar tijds naar schatting zesdui
zend dollar vergaard met de bescher
ming van illegale loterijen in Harlem.
Het relaas van William Phillips,
die veertien jaar deel uitmaakt van
het Newyorkse politiekorps, werd
bijna een uur onderbroken, nadat
een anoniem telefoontje was ontvan-
EMMELOORD Xn het water van
de Lemstervaart zijn 31 militairen
terechtgekomen, toen het vaartuig
waarin zij zaten water schepte en
zonk. Er deden zich geen persoon
lijke o-rugalukken voor, doch veel uit
rustingsstukken zonken naar de bo
dem. Een groot deel is al opgevist.
Duikers zoeken de rest.
Het ongeval gebeurde tijdens
noodweer tussen Emmeloord en
Bant. Daar hield 108 lichte transport
compagnie een oefening. De militai
ren werden over water vervoerd
door het He geniebataljon. Dat ge
beurde met twee aan elkaar gekop
pelde aanvalsboten. De militairen
hadden zwemvesten aan.
gen over de aanwezigheid van een
bom in het gebouw waar de hoorzit
ting werd gehouden. Er werd echter
niets gevonden.
Er is op het ogenblik een groot
scheeps onderzoek gaande naar de
corruptie bij de Newyorkse politie.
Phillips somde de bijnamen op van
een hele reeks onderwereldfiguren,
zoals „Johnny Cigar", „Spanish Ray
mond", „Tampa Charlie" en zei dat
velen van hen nog altijd actief wa
ren. Ze stonden op zeer goede voet
met de politie.
Een loterijbende van „behoorlijke
omvang" leverde politie-afdelingen
van hoog tot laag maandelijks in to
taal wel zo'n 3.500 dollar op. Andere
bronnen van steekpenningen waren
danszalen, cafés, restaurants en
bouwterreinen. Zo konden agenten in
plaatselijke restaurants altijd gratis
eten en drinken. Het gebeurde wel,
dat een inspecteur iemand uitzond
om een flesje frisdrank té'halen, dat
dan wel gevuld bleek met whisky,
gratis door de caféhouder geleverd,
als dank voor bewezen diensten.
Phillips had ontdekt dat de inkom
sten onmiddellijk opliepen, zodra je
je met een patrouillewagen ging ver
plaatsen, waardoor je „een groter
gebied kon bestrijken". Een veront
schuldiging had Phillips wel: met de
officiële onkostenvergoeding van 90
dollar per maand kon een recher
cheur onmogelijk uitkomen.
(ADVERTENTIE)
Bnever. <001 aeze rubriek moeten met vol
ledige naam en adres worden ondertekend. Bij
publicatie zullen deze vermeld worden. Slechts
bij hoge uitzondering zal van deze regel wor-
don atqeweken. Naam en adres zijn dan bij
de redactie bekend. Publicatie van brieven
'verkort of onverkort) betekent niet dat de
redactie het in alle gevallen eens U met in
houd, c.q. strekking.
Japan heeft nauwelijks smartegeld
betaald. Toen ex-gevaogeoien in Hol
land terugkwamen waren ze aange
wezen op hulp van de familie, die
ook pas vijf jaar bezetting achter de
rug had. De Nederlandse regering
betaalde niet voor mensen die in
kampen door de hel waren gegaan,
wamt ze hadden toch in die tijid niet
voor Nederland gewerkt. Wat moet
er in deze mensen omgaan en wat
zullen ze nog voor respect voor deze
regering (al wordt de schuld op de
vorige geschoven) op kummem brengen
ais ze zien dat de man in wiens
naam dan toch maar al die gruwel
daden zijn gebeurd als „bevriend
staatshoofd" wordt ontvangen. Had
den ze die duizenden guldens die al
leen de veiligheidsmaatregalen al
hebben gekost niet beter in een fonds
kunnen storten, om de mensen die
daar nog toe in staat zijn en de
moed voor kunnen opbrengen in de
gelegenheid te stellen een bezoek aan
de graven van hun mannen, vaders
of kinderen brengen.
De keizer was „in die dagen" een
z.g. stroman, gewiangiene in eigen
paleis. Dan had hij xnaar in balling
schap moeten gaan, zoals zoveden
staatshoofden hebben gedaan. En wat
me dan nog het meest van die keizer
tegenviel, mij stond voor dat zo ie
mand bijzonder geleerd en intelligent
zon zijn. Hij had toch van te voren uit
persberichten en uit zijn eigen gewe
ten als hij dat tenminste heeft, kun
nen nagaan dat zijn bezoek aan Ne
derland veel oud zeer (en dat is dan
nog zacht uitgedrukt) en pijnlijke
herinneringen zou kunnen oproepen.
Overigens alle respect voor die
mjensien die alles hebben meegemaakt.
Dat ze zich zo kalm hebben gehouden.
SCHOONDIJKE
L. E. DE SMIT - SUTER
Ik ben het geheel eens met het
artikeltje van Greet Buchner over de
„heilige koe" in De Stem van 13 okt.
j.l. Graag zou ik nog enige andere
punten aan willen stippen. Door de
ANWB en vele andere auto-verheer-
lijkers wordt vaak aangevoerd dat de
automobilist niet voor de verliezen
van het openbaar vervoer moet op
draaien. Is dit echter wel zo? Men
heeft berekend dat de verkeersonge
lukken de gemeenschap meer dan een
miljard per jaar kosten. En ook de
laatste restjes natuurgebied die aan
wegenaanleg worden opgeofferd heb
ben veel meer waarde dan de naakte
grondprijs. Kostbare grond wordt ook
verspild aan parkeerplaatsen, zodat
er geen ruimte overblijft voor kinder
speelplaatsen en er veel in de hoogte
gebouwd moet wwden. En zo zijn er
nog vele voorbeelden te noemen. De
automobilist wordt dan ook zwaarder
gesubsidieerd dan de gebruiker van
het openbaar vervoer.
EINDHOVEN
H. R. ANEMA
AIROLO (Zwitserland) (AP)
Het nieuws, dat een buiten
lander wellicht het „hart van
Zwitserland" zal opkopen, heeft
in dit Alpenland grote opwinding
veroorzaakt. De eis, dat de auto
riteiten strengere maatregelen
nemen tegen datgene wat reeds
„de uitverkoop van het vader
land" wordt genoemd, wordt
steeds luider gehoord.
Aangeboden wordt een terrein
van 4.000 vierkante meter met
daarop een 130 jaar oud hospi-
tum op de 2.114 meter hoge St.-
Gotthardpas de beroemdste
alpenpas en een legendarisch
symbool van de Zwitserse ge
schiedenis sinds de statenbond
bijna 700 jaar geleden een feit-
werd.
De pas, die in een belangrijke
handelsroute tussen Noord- en
Zuid-Europa ligt, speelt sinds on
heugelijke tijden een grote rol in
de Zwitserse geschiedenis.
Thans willen een twaalftal Duit
sers en een Zweed het gebied op
vreedzame wijze binnendringen.
Emmanuele Lombardi, de 66 jaar
oude Zwitserse eigenaar, die het
terrein wil verkopen, heeft via
een gespecialiseerd Duits tijd
schrift dertien biedingen gekre
gen. De hoogste van deze biedin
gen was 1,2 miljoen Zwitserse
frank, bijna een miljoen gulden.
Lombardi zegt de voorkeur te
geven aan een Zwitserse koper.
Hij blijkt echter weinig belang
stelling bij zijn landgenoten te
hebben kunnen trekken. Thans
wordt geëist, dat de bondsrege
ring tussenbeide komt en het ter
rein koopt.
