DEMIËj
Miljoenen-
droom van
19-jarige
Dr. L. Meinsma
wil anti-rookdag
I
I
I
I
I
DE CARANSA VAN HET CONFECTIEPAKIK MIK OP DE JEUGD
Weer doden
in Belfast
VOOR HETI
'POSITIE?!
ND
^KUNDIGE
;en
int
JLATOR
Borst- en urine-
onderzoek in
Zeist
TWEE DODEN
BIJ BOTSING
binnenland
buitenland
gen
ANDSE
TANTS
HAP
OOK „MORELE
HERBEWAPENING"
MAG BLIJVEN
ZENDEN
Stapvoetse voortgang in
de strijd tegen tabak
papier
/oor uw pen
Stank
Vrede
Peter van der Merwe
18
Zaterdag 25 september 1971
21
mogelijkheden voor:
jen over een afdeling
in alle specialismen,
:n verpleegd worden.
hun voorkeur geven
n.
imen.
al alle medewerking
zich wenden tot de
044
ats voor een
!5 jaar, bij voorkeur
registeraccountant,
niet het geval is,-
t bezit van MBA.
r persoonlijke
van de eigen sfeer
ap en de kwaliteiten
dsvoorwaarden.
inlichtingen,
tlefonisch, aan het
adres.
accountantskantoor
gen in Nederland,
ar alle vereiste papieren
erende beroep in uw zak
ruime keus uit schrifte-
mondelinge leergangen,
e programmeurs zijn zeer
meteen de bon in. Doe het
Leeftijd:. 1
Telefoon:
Amsterdam. Indien aldus
en. Uilsluitend na 7 uur
inenkort te vestigen
en")
in Amsterdam.
(Van een onzer verslaggevers)
AMSTERDAM Op het adres Van Nijenrodeweg 125 vier hoog
te Amsterdam zit een schriele jongeman onderuit op een ribflu
welen bank. Hij is 19 jaar oud en zegt: „binnen nu een twaalf
maanden heb ik mijn eerste miljoen". Voor iemand van die leeftijd
een nogal verbazingwekkende mededeling. Zo mogelijk nog verba
zingwekkender klinkt het recept, waaruit hij zijn succes denkt te
brouwen. Letterlijk: „Men neme een aantal auto's, men smakke er
zijn handel in, men zette een paar geschikte peren achter het stuur
en men late ze het land rondrijden".
Loek Wagenhuis: „Ik lie mezelf beslist ais een aankomend miljonair
Hij heeft Loek Wagenhuis en
handelt in textiel een branche
waarin, dat moet worden to.egege-
ven, wel meer jongens het in het
verleden hebben gemaakt. Aanlei
ding voor ons gesprek is het feit,
dat hij dezer dagen een servicebe
drijf voor mannen-modeizaken
heeft opgericht dat hij uniek
noemt voor Europa. Het is, zegt
hij, een revolutionair verkoopsys
teem dat de detaillist en daarmee
uiteraard de klant in staat stelt
zich per week aan te passen aan
het steeds sneller veranderende
modebeeld.
„Op grond van realistische cal
culaties waar., zijn accountants en
bankrelaties achter staan", zegt 19-
jarige Loek als een volleerde geld
magnaat, „haal ik het komende
jaar een omzet van vier miljoen.
De eerste week de beste heb ik
voor 80.000 gulden omgezet. Dat is
te wéinig maar toch niet gek voor
het begin".
Als je hem, nog niet van je
eerste verbazing bekomen, vervol
gens met nadruk vraagt of hij
zichzelf inderdaad ziet als de toe
komstige Zwolsman van de textiel,
de Caransa van het confectiepak,
knippert hij niet met de ogen,
maar antwoordt: „Ik zie mezelf
beslist als een aankomend miljo
nair". De meeste succesverhalen
worden achteraf geschreven. Niet
zo bij Loek Wagenhuis die doet
het bij voorbaat en wel met een
zelfverzekerheid die het orakel
van Delphi hem benijd zou heb
ben.
„Ik mik op de jeugd", zegt hij.
..Jongens die 600 gulden schoon in
de maand verdienen, geven daar
10 tot 50 percent van uit aan
kleding, is mijn ervaring. Vroeger
kochten ze de kleren die ze nodig
hadden en verder niets. Nu kopen
ze omdat ze er lekker uit willen
zien. Het geld kan ze niet schelen.
Daar zit mijn handel".
Hoe het systeem werkt, staat in
het hippe vouwblad waarin Loek
Wagenhuis van de geboorte van
zijn „Calltex" gedoopte modeservi
ce kond doet. „Elke week krijgt u
een overzicht thuisgestuurd", be
looft hij de 5000 detaillisten die
het meest courant zijn, die het
meest gevraagd en het best ver
kocht worden. Met andere woor
den: De juiste mode. En zodra u
denkt: „Dat is iets om de komende
week mee te plukken", wel, dan
belt u. Onze telefoniste geeft u
verzoek via de semafoon door aan
een van onze vier mobiele maga-
zijntjes, die prompt bij u komen
voorrijden. Zo worden uw wensen
binnen 24 uur vervuld en heeft u
het artikel meteen in de verkoop.
Precies dat waar uw klanten op
dat moment naar uitkijken. Mode
die is afgestemd op de overheer
sende klantenwens. Op een snelle
vraag. Op een snelle verkoop".
Tot zover het vouwblad. „Het
idee is gebaseerd op het feit", vult
Loek Wagenhuis aan „dat de mode
momenteel om de zes weken oms
laat. De grossiers kunnen het niet
meer bijbenen. De risico's zijn te
groot, vinden ze. Ze durven niet.
Neem nou de army-look. Die kon
je eigenlijk al maanden geleden
zien aankomen. Toen hij op de
herenmodebeurs een beetje leuk
wend gelanceerd, begon bij de he
ren een lichtje te branden. Maar
ja, dan moet je nog stof inkopen
en een fabriek vinden die het spul
in produktie kan nemen. Dat duurt'
maanden. Als ik daarentegen iets
nieuws zie ontstaan, een nieuwe
trend ruik, kan ik binnen vijf
weken bij de winkels zijn omdat
ik bij vijf fabrieken produktie ge
reserveerd heb".
De gezapige tijd van vroeger
met de vaste prik van elkaar op
volgende zomer- en wintercollec
ties en met de routine van het
halve jaar levertijd is in de ogen
van Loek Wagenhuis voorbij. De
army-look bijvoorbeeld die hij
midden oktober gaat lanceren („de
anderen kunnen er pas in februari
mee komen", zegt hij) houdt het
volgens hem hooguit zes weken
uit. „Hat gaat zo waanzinnig
hard", gnuift hij, „dat niemand
meer een voorraad durft te heb
ben. Ik ben de enige in Europa die
in courant modiegoed een voorraad
heeft. Maar ik ben ook niet bang
voor risico's. Ik ben jong'. Ik be
grijp de jeugd. Ik ga zelf naar het
Leidseplein om te zien wat er
onder de jongeren omgaat.
Mijn vier vertegenwoordigers
zijn niet het geijkte soort, weet je
wel. Het zijn hippe vogels met
rare krulsnorren en zo. De oudste
is 26. Natuurlijk moet ik iets
duurder zijn dan een ander van-
wegg !let risico. Voor een broek
van mij betaalt de klant 55 gulden,
voor een pak 175 gulden, voor een
hemd f 29,75, voor een suède jasje
250 gulden. Maar de klant betaalt
het graag omdat ik hem in staat
stel vandaag te kopen wat hij vo
rige week als de nieuwste mode-
snufjes in de krant of op de televi
sie aangekondigd heeft gezien".
Negentienjarige Loek ziet voor
zijn geestesoog de miljoenen ook
in zijn zak vloeien omdat zijn
verkoopsysteem volgens hem grote
voordelen heeft voor de detaillist.
„Hij hoeft zijn artikelen niet meer
weken- of maandenlang op te
slaan", somt hij op. Hij krijgt ze
op het moment dat hij ze wil gaan
verkopen. Zijn winkelruimte
wordt dus rendabeler. Hij hoeft
niet meer maanden van tevoren te
gokken op de afname. Hij hoeft 's
nachts niet meer wakker te liggen
van de vrees dat hst modebeeld
toch net weer ietsje anders komt
te liggen. Hij kan meteen reageren
op de vraag van het moment en de
mode van de week. „Er is een
nadeel dat ik niet wil verzwijgen.
Er zal weinig na te bestellen zijn,
want ik kom elke week met een
ander assortiment. Maar vooral
voor de zaken in het betere genre
zal dit nauwelijks een probleem
zijn".
Tot zover de toekomstmuziek
der rinkelende miljoenen, vertolkt
door 19-jarige Loek Wagenhuis.
Een dergelijke jeugdige bravour
kan niet anders dan een voorge
schiedenis hebben. Hij blijkt af
komstig uit een textielmilieu. Toen
groene en lila overhemden tien
jaar geleden de eerste aarzelende
voorboden waren van de nieuwe
lente in de herenmode, zat hij in
de derde klas van de lagere school
en wilde hij ontdekkingsreiziger
worden. Maar hij kwam als jong
ste bediende terecht bij een heren
modezaak waar hij onmiddellijk
weer ontslagen werd omdat hij de
directeur letterlijk van zijn sokken
liep.
Hij verhuisde naai' een groot
winkelbedrijf in mode-artikelen.
Het was juist de tijd dat de boe
tiekjes begonnen te verschijnen.
Hij wist in het Amsterdamse fili
aal waar hij werkte een eigen
hoekje te krijgen, al vond men
zijn ideëen eigenwijs. Hij ging zelf
aan de slag met hout en verf en
kocht op eigen houtje in.
Zijn boetiekhoek haalde meteen
een omzet van 8000 gulden in de
week voldoende aanleiding voor
de directie om deze dwarsligger
ook in andere filialen boetiekjes te
laten opzetten.
„Ik was nog geen achttien. Ik
kreeg de kolder in de kop. Ik kreeg
kapsones".
„Ik wou bedrijfsleider of inko
per voor de boetieks worden. Ik
stelde de directie een ultimatum.
Het werd ruzie en ik ben wegge
gaan.
„Vervolgens zette hij samen met
een kennis een groothandel-oude-
stijl in herenmodeartikelen op. „Ik
moest regelmatig naar Italië en
voelde me een hele Piet. De zaak
liep goed maar ik begon het meer
en meer als een nadeel te voelen
dat ik de detaillisten maanden van
tevoren allerlei vreselijk mode-ge
voelige modellen moest laten be
stellen. Ik zag dat dat een groot
risico voor die mensen was, en
lacht dait ik da-ar -wat a-an zou
kunnen doen".
ZEIST (ANP) Zeist wordt een
proefgemeente voor een uitgebreider
bevolkingsonderzoek. In oktober
vindt daar niet alleen een röntgeno-
logisch borstonderzoek plaats, maar
wordt er gelijkertijd ook een urine-
onderzoek gehouden bij de gehele
bevolking, ter opsporing van eventu
ele suikerziekte en nieraandoenin
gen. Als er afwijkingen worden ge
vonden, zullen deze worden doorge
geven aan de huisarts van de be
trokkene- Alle Zeister huisartsen
hebben enthousiast hun medewer
king aan deze proef toegezegd. Aan
sluitend aan dit borst- en urineon-
derzoek wordt in 1972 nog een on
derzoek naar hartklachten ingesteld
door een team, waarvan o.m. vijf
artsen deel uitmaken onder leiding
van dr. K. Magnus. Dit team zal 5
procent van de mannen tussen 35 en
69 jaar en 5 procent van de vrou
wen van 45 tot 69 jaar uitnodigen
tot een vraaggesprek dat een half
uur zal duren. Het team is al bezig
met een onderzoek naar de leefge
woonten bij alle Zeister patiënten
die een hartaanval kregen.
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG De „Nederlandse
Stichting Morele Herbewapening"
kan voorlopig doorgaan met haar
radio- en televisieprogramma's. De
Raad van State heeft gisteren de
beschikking van de minister van
CRM, waarbij de zendtijd van de
„Morele Herbewapening" met in
gang van 1 oktober zou worden
beëindigd, geschorst, hangende het
beroep dat de stichting tegen de
beschikking heeft ingesteld bij de
Kroon. De Raad van State nam al
eerder een dergelijke beslissing met
betrekking tot de NVSH. De „More
le Herbewapening" heeft per jaar
130 minuten zendtijd via de radio
en 30 minuten via de televisie.
(ADVERTENTIE)
f?
zorg over
uw verzekeringen.
(Van onze redactie binnenland)
NIEUWLANDE Op een kruising
in Nieuwland (gem. Oosterhesselen)
vielen twee doden te betreuren, toen
een vrachtauto geen voorrang ver
leende aan een personenauto. De be
stuurder van die personenauto, de
40-jarige heer F. van Harskamp uit
Dieren, overleed ter plaatse. In het
ziekenhuis te Hoogeveen kwam later
een mede-inzittende, jhr. M. van den
Brandeleer (55), secretaris van de
raad van bestuur van AKZO te Arn
hem, te overlijden. Een derde in
zittende werd zwaar gewond.
BELFAST (Reuter) In de
Noordierse hoofdstad Belfast zijn in
de nacht van donderdag op vrijdag
bij een ontploffing in een huis in de
katholieke wijk Falls Road twee
jonge mensen een man en een
vrouw om het leven gekomen.
Het huis werd vrijwel totaal ver
woest. Volgens de politie is het
hoogst waarschijnlijk geligniet ge
weest dat ontplofte.
Er zijn nu, sinds het begin van de
jongste reeks onlusten in Ulster, zes
weken geleden, 44 doden gevallen.
Toen na de explosie Britse militai
ren in de bewuste straat arriveer
den, werden ze door een vijandige
menigte tegengehouden. Een ambu
lancewagen werd na enig oponthoud
doorgelaten.
Elders in Belfast werd later in de
nacht een bom geworpen naar een
legerpost, die vervolgens ook werd
beschoten. Daarbij vielen geen
slachtoffers. Ten zuiden van Lisburn
liep een militair voertuig op een
mijn, maar het werd niet ernstig
beschadigd en de inzittenden bleven
ongedeerd. In Coalisland verdreven
ordetroepen een groep jongeren die
een politiebureau belegerde, terwijl
in Dungiven het huis van een bank
directeur door een explosie werd
verwoest. Er was niemand thuis.
SCHIPHOL (ANP) Er is nu
acht jaar lang tegen bet roken ge
waarschuwd. Dat is lang genoeg.
Thans is het tjjd geworden, dat de
regeringen zelf initiatief gaan ne
men in de strijd tegen de sigaret.
De tijd van discussie is voorbij.
Iedereen is er thans van over
tuigd, dat het sigaretten roken ge
vaarlijk is voor de gezondheid. De
fabrikanten zijn niet in staat een
veilig produkt te maken. Dagelijks
sterven in Nederland alleen veer
tig mensen aan het roken. Toch is
er nog steeds geen advertentiever
bod voor sigaretten gekomen.
Aan het woord de Nederlandse
anti-rookpionier dr. L. Meinsma,
directeur van Koningin Wilhelmi-
nafonds, die gisteren op Schiphol
terugkeerde uit Londen.
Daar heeft hij als vertegenwoordi
ger aan het ministerie van Volksge
zondheid en Milieuhygiëne het
tweede wereldcongres over roken en
gezondheid bijgewoond. Hij heeft er
nieuwe moed geput uit de stapvoet-
se voortgang van de strijd tegen de
tabak-
In de V.S. en in Engeland staan,
volgens wettelijke verplichting, -al
jarenlang op de sigarettenpakjes
waarschuwingen afgedrukt, dat ro
ken van de inhoud gevaarlijk is. Dit
voorbeeld zal spoedig worden ge
volgd door Canada, IJsland, Noorwe
gen en Israel. Nederland is nog niet
zover.
Maar op het congres in Londen is
een aantal resoluties aangenomen,
die aanbevelingen voor de regerin
gen inhouden. Dr. Meinsma somt
wat mogelijkheden op: een verbod
om tijdens bepaalde werkuren op
het werk te roken, een verbod om
in openbare gelegenheden, waar zich
ook vele niet-rokers bevinden, te
roken (in de kerk mag men immers
ook niet roken, voert hij aan), ver
hoging van de accijns op sigaretten,
het stopzetten van de stille hulp die
de regering de sigarettenfabrikanten
verleent.
Wat is dan wel die stille hulp?
Antwoord: de fabrikanten mogen de
advertentiekosten voor de belasting
aftrekken. De regering zou deze
kosten toch minstens niet-aftrekbaar
moeten maken.
De jarenlange waarschuwingen te
gen de sigaretten beginnen in ieder
geval enig resultaat af te werpen. In
Engeland is gedurende de eerste
helft van dit jaar zes procent min
der gerookt dan in de overeenkom
stige periode van 1970. In Nederland
is het sigarettenverbruik sinds 1963
ai niet of nauwelijks meegegroeid
met de algemeen stijgende lijn bij
consumptiegoederen. Dr. Meinsma
besluit zijn mededelingen met een
nieuw propagandamiddel tegen het
roken: het instellen van een anti
rookdag, om te beginnen eens per
jaar.
Brieven <001 aeze rubriek moeten met vol
ledige neem en adres worden ondertekend. Bij
publicatie zullen deze vermeld worden. Slechts
bij hoge uitzondering zal van deze regel wor
den afgeweken. Naam en adres zijn dan bij
de redactie bekend. Publicatie van brieven
'verkort 0+ onverkort* betekent niet dat d«
redactie het in alle gevallen eens is met in
houd, c.q. strekking.
Onlangs heeft wethouder dr. Blon-
deel voor de t.v. geklaagd over de
onverdraaglijke stank van de rivier
De Donge.
De klaciht schijnt voor kennisge
ving te zijn aangenomen en de stank
neemt toe. Er zijn beschuldigingen
geuit o.a. aan Oosterhout, maar Oos
terhout beweert haar handen te
wassen in onschuld in plaats van in
de Donge. Of ze nu schoon zijn weet
ik niet.
Feit is, als we met z'n allen zo'n
55.000 man sterk, onze grote en
kleine boodschappen en al wat we
verder kwijt willen in de rivier,
(die geen stromende rivier meer is,
ma-ar door afsluiting een stilstaand
meer is geworden) lozen, dat dan de
samenstelling van het water zich
enigszins wijzigt.
Er moet op korte termijn iets
gebeuren, want de toestand is on
houdbaar. Vooral 's nachts word je
na je eerste slaap wakker met een
gevoel of je met je hoofd in een
beerput hebt gezeten. Ramen en
deuren moeten dan dicht en van
slapen komt niets meer.
Er lopen al jaren geruchten als
zou een fabriek in de onmiddellijke
nabijheid de grootste stankverwek
ker zijn. Ik weet dat sinds jaren de
bewoners van de Centraleweg kla
gen over. vooral 's nachts, een
stankverwekker in de buurt. Toen
een afgevaardigde van deze in
ademnood verkerende mensen con
tact opnam met de bewuste fabriek,
zou hij zijn afgescheept.
Wie bindt de kat de bel aan,
waardoor er een serieus onderzoek
wordt ingesteld, zodat op korte ter
mijn de ergste stankverwekkers
worden opgespoord, anders zullen
we met z'n allen moeten gaan eva
cueren.
GEERTRUIDENBERG C. P DE
VOOGHT
André Malraux's voornemen, zich
persoonlijk als vrijwilliger in te zet
ten voor de bevrijding van Bangla
Desj zien we in De Stem van 21
dezer gekwalificeerd als „machtelo
ze pathetiek van een oude mam", die
na het aftreden van De Gaulle ei
genlijk maar zijn mond had moeten
houden. Het zal je gezegd worden
vanuit een land, waar het gegons
van pathetische verklaringen tem
aanzien van conflicten in de z.g.
Derde Wereld niet van de lucht is.
En w-a-ar men het overigens wijse
lijk laat afweten zodra ergens het
woord „partijkiezen" valt.
Volledigheidshalve had u er nog
bij kunnen vermelden, dat Malraux
heeft geweigerd a-an een geweldloos
Bangla-Desj-congres deel te nemen.
„De enige intellectuelen die voor
Bangla Desj kunnen spreken", aldus
M., „zijn zij die bereid zijn voor
Bengalen te vechten".
Het zou wel aardig zijn, al die
lawaaierige wereldverbeteraars in
het zog van Sartre en Marcuse eens
^en volledige guerrilla-uitrusting ca
deau te doen: uiteraard alleen, in
dien zij bereid werden gevonden om
hun irriterend gezwets in praktische
daden om te zetten. Ik vrees, dat
slechts weinig textiel- en wapenfa
brikanten daar rijk van zouden wor
den. Anderzijds mag worden vastge
steld, dat men in Bengallen met onze
altijd maar diepgaander „bezinning
op het wezen van de vrede" ook
maar bitter weinig opschiet.
BREDA
L. PISON
r
Het is weer een tijd geleden dat
ik las dat Peter van der Merwe Tij n
voetbalcarrière op medisch advies
had moeten stoppen. Een verschrik
kelijke slag voor een sportman van
zijn kaliber. Opgeklommen uit de
pupillen naar het eerste elftal van
NAC. Vervolgens naar alle verte
genwoordigende elftallen en tenslot
te het Nederlands elftal.
Dit is niet zo maar gegaan want
het sportleven van Peter was er een
van vele blessures. Enerzijds door
zijn spectaculaire manier vam keepen
en anderzijds door domme pech.
Maar door enorme opofferingen en
inspanningen kwam hij altijd terug-
Tot deze laatste blessure. Daarom
was deze mededeling zo erg.
Het sportleven van Peter is een
dik boek met veel hoogte- en diep
tepunten. Maar een boek eindigt al
tijd goed door middel van het laat
ste hoofdstuk. En dat laatste hoofd
stuk is in dat boek van Peter van
der Merwe nog niet geschreven. Zou
dat niet kunnen vraag ik bij deze
aan het bestuur van NAC, met een
benefietwedstrijd voor deze eminen
te doelman die NAC altijd trouw is
gebleven? Het is al laat maar het is
nooit te laat om hem en zijn suppor
ters dit afscheid te geven. En wat
dacht u van die naamloze overdekte
staantribune om die te veranderen
in Peter van der Merwe-tribuneï
NASCHRIFT REDACTIE: Wanneer
de met dit „stoppen" gemoeide ad
ministratieve afwikkelingen achter
de rug zijn, zal NAC zo laat
secretaris Speekenbrink op deze
vraag weten op „gepaste" wijze
afscheid nemen van Peter van der
Merwe. In dat kader behoort een
benefietwedstrijd niet tot de onmo
gelijkheden